လႊမ္းမိုးသေလာက္ - အႏၲရာယ္ႀကီးသည့္ ေဒၚလာ ခင္ေမာင္ညိဳ (ေဘာဂေဗဒ)
|
7:54 PM |
No မွတ္ခ်က္ |
အေမရိကန္ႏိုင္ငံ၏ စီးပြားေရးအင္အားႀကီးမားမႈ ယုတ္ေလ်ာ့လာသည္ႏွင့္အမွ် ေဒၚလာ၏ အေျခခံက် အေရးပါမႈသည္လည္း မတည္မၿငိမ္ ျဖစ္လာပံုရသည္။
အကယ္၍သာ ဗိုလ္က်စိုးမိုးမႈသည္ တစ္ခုခုအတြက္ ေကာင္းသည္ဟုဆိုလွ်င္ သူတို႔လႊမ္းမိုးရာ ေလာကကို တည္ၿငိမ္မႈရိွေအာင္ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ ႏွစ္ေပါင္း ၇၀ ခန္႔ ေဒၚလာသည္ ဘ႑ာေရးႏွင့္ ေငြေၾကးစနစ္တြင္ ေဒၚလာသည္ အင္အားႀကီးံ ျဖစ္လ်က္ရိွသည္။
တ႐ုတ္ယြမ္ေငြ အင္အားႀကီးမားလာသည္ဟု ေျပာဆိုၾကေသာ္လည္း၊ ေဒၚလာ၏ အေျခခံက်မႈကို စိန္ေခၚႏိုင္ျခင္း မရိွေသးေပ။ ေဒၚလာသည္ ေပးေခ်မႈမ်ားအတြက္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ တန္ဖိုးကို ထိန္းသိမ္းေပးေသာအရာအျဖစ္ လည္းေကာင္း၊ သီးသန္႔ေငြသားအျဖစ္လည္းေကာင္း ေဆာင္ရြက္ေနရာတြင္ အျခားမည္သည့္ ေငြေၾကးကမွ် ပုခံုးခ်င္းမယွဥ္ႏိုင္။ သို႔ေသာ္လည္း ေဒၚလာ၏ အုပ္စိုးမႈသည္ အေျခမခိုင္၊ မိမိအားကိုးအားထားျပဳေနေသာ စနစ္ကလည္း မတည္ၿငိမ္။ ပိုဆိုးသည္မွာ ေဒၚလာကို အစားထုိးရန္ ရည္ရြယ္လာၾကေသာ အျခားေငြေၾကးမ်ားကလည္း အားနည္းခ်က္ေတြ ရိွေနသည္။ ပိုမိုလံုျခံဳစိတ္ခ်ရေသာ စနစ္တစ္ခုသို႔ အသြင္ကူးေျပာင္းရန္အေရးမွာ အေတာ္ပင္ ခက္ခဲလွသည္။
တ႐ုတ္ယြမ္ေငြ အင္အားႀကီးမားလာသည္ဟု ေျပာဆိုၾကေသာ္လည္း၊ ေဒၚလာ၏ အေျခခံက်မႈကို စိန္ေခၚႏိုင္ျခင္း မရိွေသးေပ။ ေဒၚလာသည္ ေပးေခ်မႈမ်ားအတြက္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ တန္ဖိုးကို ထိန္းသိမ္းေပးေသာအရာအျဖစ္ လည္းေကာင္း၊ သီးသန္႔ေငြသားအျဖစ္လည္းေကာင္း ေဆာင္ရြက္ေနရာတြင္ အျခားမည္သည့္ ေငြေၾကးကမွ် ပုခံုးခ်င္းမယွဥ္ႏိုင္။ သို႔ေသာ္လည္း ေဒၚလာ၏ အုပ္စိုးမႈသည္ အေျခမခိုင္၊ မိမိအားကိုးအားထားျပဳေနေသာ စနစ္ကလည္း မတည္ၿငိမ္။ ပိုဆိုးသည္မွာ ေဒၚလာကို အစားထုိးရန္ ရည္ရြယ္လာၾကေသာ အျခားေငြေၾကးမ်ားကလည္း အားနည္းခ်က္ေတြ ရိွေနသည္။ ပိုမိုလံုျခံဳစိတ္ခ်ရေသာ စနစ္တစ္ခုသို႔ အသြင္ကူးေျပာင္းရန္အေရးမွာ အေတာ္ပင္ ခက္ခဲလွသည္။
ဆယ္စုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ၊ အေမရိကန္ႏိုင္ငံ၏ စီးပြားေရးအရ အင္အားႀကီးမားမႈေၾကာင့္ ေဒၚလာ၏ ႀကီးစိုးမႈကို တရား၀င္ေအာင္ လုပ္ေပးလိုက္သလို ျဖစ္ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ အေမရိကန္တို႔၏ စီးပြားေရးအင္အားႏွင့္ ဘ႑ာေရးအင္အားတို႔၏ ၾကား၊ ဧရာမျခားနားမႈႀကီးက ေပၚထြက္လာခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည္။ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စုသည္ ကမၻာ့ဂ်ီဒီပီ၏ ၂၃%၊ ကုန္သြယ္ေရး၏ ၁၂% ကို လႊမ္းမိုးထားသည္။ သို႔ေသာ္ ကမၻာ့ထြက္ကုန္၏ ၆၀%၊ လူဦးေရ ၆၀% တို႔သည္ ၎တို႔၏ ေငြေၾကးကို ေဒၚလာႏွင့္ ခ်ိတ္ဆက္ထားေသာ သို႔မဟုတ္ ေဒၚလာအေျပာင္းအလဲလုပ္လွ်င္ ေျပာင္းလဲသလို လိုက္၍ေျပာင္းလဲေသာ ေဒသမ်ားတြင္ ေနထိုင္ၾကသည္။ ႏိုင္ငံတကာ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ား၏ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈတြင္ အေမရိကန္လုပ္ငန္းမ်ားသည္ ၁၉၉၉ ခုႏွစ္က ၃၉% ပါ၀င္ခဲ့ၾကေသာ္လည္း၊ ယခုအခါ ၂၄% သို႔ က်ဆင္းလာခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း အေမရိကန္ ဘ႑ာေရးေစ်းကြက္ ေ၀ါလ္စထရိက ကမၻာ့ေစ်းကြက္မ်ားကို အေျပာင္းအလဲျဖစ္ေအာင္ ယခင္ကထက္ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္သည္ကို ေတြ႕ရသည္။ အေမရိကန္ ေငြေၾကးမန္ေနဂ်ာမ်ားသည္ လြန္ခဲ့ေသာ ဆယ္ႏွစ္က ကမၻာ့ပိုင္ဆိုင္မႈမ်ား၏ ၄၄% ကိုသာ စီမံခန္႔ခဲြရာမွ ယခုအခါ ၅၅% အထိ ကိုင္တြယ္လာၾကသည္ကို ေတြ႕ရသည္။
အေမရိကန္ႏိုင္ငံ စီးပြားေရးအင္အား ဆုတ္ယုတ္လာသေလာက္ ဘ႑ာေရးအင္အား ႀကီးမားလာျခင္းသည္ ေဒၚလာကို လက္ခံက်င့္သံုးေသာ ႏိုင္ငံမ်ားႏွင့္ အျခားႏိုင္ငံမ်ားကိုပါ ျပႆနာမ်ား ျဖစ္ေပၚေစသည္။ ေဒၚလာလႊမ္းမိုးမႈေၾကာင့္ ရရိွခံစားရေသာ အက်ိဳးေက်းဇူးေတြထက္၊ ထိခိုက္နစ္နာမႈေတြက ပို၍ မ်ားစျပဳလာျခင္းေၾကာင့္ ထိုသို႔ ျပႆနာမ်ား ေပၚေပါက္ရျခင္း ျဖစ္သည္။
ပထမအခ်က္အေနျဖင့္ ႏိုင္ငံမ်ားသည္ အတက္အက်ၾကမ္းသည့္ဒဏ္ကို ခံေနၾကရသည္။ ယခင္လမ်ားက အေမရိကန္ႏိုင္ငံတြင္ အတိုးႏႈန္း အနည္းငယ္မွ် အေျပာင္းအလဲျဖစ္သည္ကိုပင္ ထြန္းသစ္စႏိုင္ငံမ်ားမွ အရင္းအႏီွးေတြ ေျပးထြက္သြားၾကကာ ေငြတန္ဖိုးေတြက်ဆင္း၊ ရွယ္ယာေစ်းေတြထုိးက် ျဖစ္ကုန္သည္။ ဗဟိုဘဏ္၏ ဆံုးျဖတ္ခ်က္က ေဒၚလာႏွင့္ တန္ဖိုးသင့္ထားေသာ ျပည္ပေခ်းေငြမ်ား၊ အပ္ေငြမ်ား ေဒၚလာ(၉)ထရီလီယံဖိုးမွ် ထိခိုက္သည္။ အခ်ိဳ႕ႏိုင္ငံမ်ားက ၎တို႔၏ ေငြေၾကးကို ေဒၚလာႏွင့္ ခ်ိတ္ဆက္ထားရာ ၎ႏိုင္ငံမ်ား၏ ဗဟုိဘဏ္မ်ားကလည္း အေမရိကန္ဗဟိုဘဏ္၏ လုပ္ရပ္ကို တံု႔ျပန္ေျပာင္းလဲရသည္။ အင္ဒိုနီးရွား၊ မေလးရွား၊ မကၠဆီကို၊ ေတာင္အာဖရိကႏွင့္ တူရကီတို႔ ကဲ့သို႔ေသာ ႏိုင္ငံမ်ားတြင္ ႏိုင္ငံျခားသားေတြက အစိုးရ ထုတ္ေ၀ေရာင္းခ်ေသာ ေခ်းေငြစာခ်ဳပ္မ်ား၏ ၂၀% မွ ၅၀% အထိ ၀ယ္ယူထားၾကရာ၊ အေမရိကန္အတိုးႏႈန္း အနည္းငယ္ တက္လိုက္သည္ႏွင့္ လက္ထဲကိုင္မထားေတာ့ဘဲ စြန္႔ခြာထြက္ေျပးၾကသည္။
ယခင္က အရင္းအႏီွးေတြ အျပင္ျပန္ထြက္သြား၍ ထိခိုက္နစ္နာေသာ္လည္း တစ္ဘက္တြင္ သြင္းကုန္အတြက္ ေဒၚလာေငြလိုအပ္ခ်က္ မ်ားလာျခင္းေၾကာင့္ သက္သာရာရသည္။ အေမရိကန္ ဗဟိုဘဏ္ကို အတိုးႏႈန္းျမႇင့္တင္ရန္ လႈံ႕ေဆာ္လိုက္သလို ျဖစ္သြားသည္။ သို႔ေသာ္ လြန္ခဲ့ေသာ ဆယ္ႏွစ္အတြင္း အေမရိကန္တို႔သည္ ကမၻာ့သြင္းကုန္၏ ၁၆% မွ ၁၃% သို႔ ေလ်ာ့က်တင္သြင္းခဲ့သည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ၁၉၉၄ ခုႏွစ္တြင္ အေမရိကန္ႏိုင္ငံသည္ ႏိုင္ငံ (၄၄)ႏိုင္ငံအတြက္ အႀကီးမားဆံုး ပို႔ကုန္ေစ်းကြက္ ျဖစ္ခဲ့ေသာ္လည္း၊ ယခုအခါ (၃၂)ႏိုင္ငံအတြက္သာ အႀကီးမားဆံုးေသာေစ်းကြက္ ျဖစ္လာခဲ့သည္။ အေမရိကန္က ေပးလိုက္၊ ကမၻာက လႈပ္ပါသြားလိုက္ေသာ စနစ္သည္ တည္ၿငိမ္မႈမရိွ။
ဒုတိယျပႆနာမွာ ျပင္ပေရာက္ ေဒၚလာစနစ္သည္ အၾကပ္အတည္းတစ္စံုတစ္ရာႏွင့္ ေတြ႕ၿပီဆိုလွ်င္ တားဆီးဟန္႔တားေပးမည့္အရာ၊ တစ္ခုမွ်မရိွျခင္း ျဖစ္သည္။ ၂၀၀၈-၂၀၀၉ တြင္ ဗဟိုဘဏ္က မလုပ္ခ်င္လုပ္ခ်င္ျဖင့္ ေနာက္ဆံုးေငြေခ်းသူ တာ၀န္ကိုယူကာ ႏိုင္ငံျခားဘဏ္မ်ားႏွင့္ ဗဟိုဘဏ္မ်ားကို ေဒၚလာ(၁)ထရီလီယံ ထုတ္ေပးခဲ့သည္။ အနာဂတ္တြင္ အကယ္၍ အၾကပ္အတည္းျဖစ္ေပၚခဲ့လွ်င္ ထိုမွ်ႏွင့္ လံုေလာက္မည္မဟုတ္။ အေမရိကန္ႏိုင္ငံ၏ အျပင္ေရာက္ ေဒၚလာေလာကသည္ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ထက္ ႏွစ္ဆႀကီးေနသည္။ ၂၀၂၀ တြင္ အေမရိကန္ ျပည္တြင္း ဘဏ္ေလာကႏွင့္ ပုခံုးခ်င္းယွဥ္ႏိုင္မည္။ ၂၀၀၈-၂၀၀၉ ကတည္းက အေမရိကန္ လႊတ္ေတာ္အေနျဖင့္ ဗဟိုဘဏ္၏ အေရးေပၚထုတ္ေခ်းသည့္ အစီအစဥ္မ်ားကို သိပ္သေဘာမက်ေပ။ အကယ္၍ ေနာက္ထပ္ အၾကပ္အတည္း တစ္စံုတစ္ရာျဖစ္လွ်င္ ဗဟိုဘဏ္က အေရးေပၚေခ်းေငြေတြ ထုတ္ေပးပါက စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္း ခ်မွတ္တားဆီးခံရျခင္း၊ လႊတ္ေတာ္၏ ဆန္႔က်င္ကန္႔ကြက္ျခင္းတို႔ႏွင့္ ၾကံဳေတြ႕ရႏိုင္သည္။ ႏိုင္ငံမ်ားအေနျဖင့္ မိမိတို႔၏ ဘ႑ာေရးစနစ္ကို အေမရိကန္တို႔၏ ကေမာက္ကမႏိုင္ငံေရးႏွင့္ ၾကာၾကာခ်ိတ္ဆက္ထားလိုၾကမည္ မဟုတ္ေပ။
တတိယျပႆနာမွာ အေမရိကန္တို႔က ၎တို႔၏ ဘ႑ာေရးအင္အားကို ႏိုင္ငံေရး လက္နက္တစ္ခုအျဖစ္ ပိုမိုအသံုးျပဳလာျခင္း ျဖစ္သည္။ မူ၀ါဒခ်မွတ္သူေတြ၊ ေရွ႕ေနေတြက ဘဏ္ေတြ၊ ေဘာလံုးအရာရိွေတြကိုသာမက ႐ုရွႏွင့္ အီရန္တို႔ရိွ အစိုးရမ်ားအေပၚ ထိန္းခ်ဳပ္ရန္အတြက္ပါ ေဒၚလာျဖင့္ ေငြေပးေခ်သည့္ စနစ္ကို အသံုးခ်လာၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ၿပိဳင္ဘက္ႏိုင္ငံမ်ား အေနျဖင့္ အေမရိကန္ ႏိုင္ငံျခားေရးမူ၀ါဒ အေျပာင္းအလဲ၏ ဒဏ္ကို ခံေနၾကရသည္။
အေမရိကန္ေတြကေတာ့ ဘာေၾကာင့္ အေရးတႀကီး ျဖစ္ေနၾကေၾကာင္း၊ သေဘာေပါက္ပံုမရ။ တကယ္ေတာ့ အေမရိကန္သည္ မည္သည့္ႏိုင္ငံကိုမွ် ၎တို႔၏ ေငြေၾကးႏွင့္ ေဒၚလာကို ခ်ိတ္ဆက္ရန္ ဖိအားေပးျခင္း၊ ႏိုင္ငံျခား စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားက ေဒၚလာျဖင့္ တန္ဖိုးသင့္ထားေသာ ေခ်းေငြစာခ်ဳပ္မ်ား ထုတ္ေရာင္းရန္ အားေပးျခင္းတို႔ ျပဳလုပ္ခဲ့ျခင္း မရိွပါ။ သို႔ေသာ္ ေဒၚလာ၏ အရြယ္အစား ႀကီးမားလာျခင္းသည္ အေမရိကန္တို႔အေပၚတြင္လည္း အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈ ရိွသည္။ အတိုးႏႈန္း သက္သက္သာသာျဖင့္ ေခ်းေငြ ရယူႏိုင္႐ံုမွ်သာမကေသာ အက်ိဳးခံစားခြင့္ေတြ ရိွသည္။ သီးသန္႔ေငြသား၏ ပိုင္ရွင္အျဖစ္ ဂုဏ္ေမာက္ခြင့္ႏွင့္အတူ ေပးဆပ္ရေသာ စရိတ္စခေတြ ရိွသည္။ ေဒၚလာရွားပါးမႈ အၾကပ္အတည္း ၾကံဳေတြ႕သည့္အခါ၊ အေမရိကန္ ဗဟိုဘဏ္က ေနာက္ဆံုးေငြေခ်းသည့္အျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ျခင္းမျပဳလွ်င္ ေတြ႕ၾကံဳရမည့္ ျပည္ပတြင္ ၿပိဳကဲြမႈသည္ အေမရိကန္ႏိုင္ငံ၏ စီးပြားေရးကိုလည္း ႐ိုက္ခတ္မည္သာ ျဖစ္သည္။
အၾကပ္အတည္းႏွင့္ ေတြ႕ၾကံဳရျခင္း မရိွသည့္တိုင္ ေဒၚလာ၏ လႊမ္းမိုးမႈသည္ အေမရိကန္ မူ၀ါဒခ်မွတ္သူမ်ားအတြက္ ေရြးရခက္ေသာ အၾကပ္အတည္းႏွင့္ ေတြ႕ၾကံဳေစရႏိုင္သည္။ အကယ္၍သာ ႏိုင္ငံျခားသားေတြက ေဒၚလာေတြ ဆက္စုေနၾကမည္ဆိုလွ်င္ ၎တို႔သည္ အေမရိကန္ေငြတိုက္စာခ်ဳပ္ ေစ်းကြက္ကို ၂၀၃၀ တြင္ လႊမ္းမိုးမည္။ ႏိုင္ငံျခားသားေတြ ယံုၾကည္စိတ္ခ်ရေသာ ေဒၚလာျဖင့္ တန္ဖိုးသတ္ထားသည့္ အက္ဆက္ေတြ၊ ပိုင္ဆိုင္မႈေတြကို ပိုမိုရယူလိုၾကျခင္းကို ေက်နပ္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္မည္ဆိုလွ်င္ အေမရိကန္ ေငြတိုက္စာခ်ဳပ္ေတြကို ထပ္မံထုတ္ေ၀ရမည္။ အေမရိကန္ ေငြတိုက္စာခ်ဳပ္ေတြ ထပ္မံထုတ္ေ၀ျခင္းသည္ အေမရိကန္တို႔၏ မူလရိွၿပီး ေၾကြးေပၚတြင္ အေၾကြး ထပ္ဆင့္လိုက္ရာ ေရာက္သည္။ သို႔မဟုတ္ အျခားေသာ အက္ဆက္ေတြကို ႏိုင္ငံျခားသားေတြက လိုက္လံ၀ယ္ယူရမည္ဆိုလွ်င္ ၂၀၀၀ ျပည့္လြန္ႏွစ္မ်ားက အေပါင္ခံေစ်းကြက္ စန္းပြင့္ရာမွ ေပါက္ကဲြသြားသည့္ အျဖစ္မ်ိဳးကို ဦးတည္ရာေရာက္မည္။
အေကာင္းဆံုးကေတာ့၊ အေမရိကန္တို႔ အေနျဖင့္ ၎တု႔ိထမ္းပိုးေနရေသာ ၀န္ထုပ္၀န္ပိုးကို အျခားႏိုင္ငံမ်ားႏွင့္ မွ်ေ၀ထမ္းေဆာင္ျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ အေမရိကန္ေဒၚလာ၏ ဗိုလ္က်စိုးမိုးမႈ မတည္မၿငိမ္ျဖစ္ေနလွ်င္၊ သူ႔ကို ဆက္ခံမည့္ အျခားေငြေၾကးမ်ားအတြက္လည္း အဆင္မေျပလွေပ။ ၁၉၂၀-၄၅ ကာလတြင္ ဘ႑ာေရး အင္အားႀကီးႏိုင္ငံအျဖစ္ ၿဗိတိန္ႏိုင္ငံက တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ၿပီးေနာက္မွ အေမရိကန္ကို လက္ဆင့္ကမ္းခဲ့ဲျခင္း ျဖစ္သည္။ ထိုအခ်ိန္က ၿဗိတိန္ႏွင့္ အေမရိကန္တို႔သည္ မဟာမိတ္မ်ား ျဖစ္ေနခဲ့ၾကျခင္းေၾကာင့္ အလႊဲအေျပာင္းလုပ္ရာတြင္ ေခ်ာေခ်ာေမြ႕ေမြ႕ ရိွခဲ့ၾကသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ အေမရိကန္ႏွင့္ ၿဗိတိန္တို႔၏ စီးပြားေရး ရွင္သန္ေကာင္းမြန္ေနျခင္း၊ ႏိုင္ငံေရးအရ စုစည္းညီညႊတ္မႈရိွျခင္း၊ တရားဥပေဒ စိုးမိုးမႈရိွျခင္းဟူေသာ အခင္းအက်င္းေကာင္းမ်ားကလည္း ရိွေနၿပီးျဖစ္သည္။
လက္ရွိ အေျခအေနမွာ တစ္မ်ိဳးျဖစ္ေနသည္။ ယူ႐ိုေငြ၏ အေျခအေနမွာ ဘာျဖစ္မည္မသိ။ ယူ႐ိုနယ္ပယ္က အျပည့္အ၀ ဘဏ္လုပ္ငန္းေတြပါ ပူးေပါင္းမည္ဟု သေဘာတူၾကလွ်င္ စုေပါင္းၿပီး ေခ်းေငြစာခ်ဳပ္ေတြ ထုတ္ေ၀ၾကမည္ဆိုလွ်င္ ယူ႐ိုအေပၚ သံသယေတြ ေပ်ာက္ကြယ္ႏိုင္မည္။
တ႐ုတ္အစိုးရက ရွစ္လမ္းသြားလမ္းမႀကီးကဲ့သို႔ ႏိုင္ငံျခားဗဟိုဘဏ္မ်ားႏွင့္ ေငြေၾကးအျပန္အလွန္ ဖလွယ္ႏိုင္ေသာ ကြန္ယက္ႀကီး တစ္ခုကို တည္ေထာင္ခဲ့ေသာ္လည္း၊ လက္ေတြ႕တြင္ ထိုစနစ္ကို မည္သူမွ် အသံုးမျပဳၾက။ တ႐ုတ္က မိမိ၏ ဘ႑ာေရးေစ်းကြက္ကို ဖြင့္မေပးေသးသမွ် ကာလပတ္လံုး ယြမ္ေငြသည္ ကမၻာသံုးေငြေၾကး မျဖစ္ႏိုင္ေသးေပ။ ဥပေဒစိုးမိုးမႈ မရိွေသးသမွ် ရင္းႏီွးျမႇဳပ္ႏွံသူေတြက ယြမ္ေငြကို အမွန္တကယ္ ယံုၾကည္စိတ္ခ်ရေသာ ေငြေၾကးအျဖစ္ ႐ႈျမင္ၾကဦးမည္မဟုတ္။
အထက္ပါအခ်က္မ်ားကို ၾကည့္လွ်င္ ေဒၚလာေငြကို အားကိုးအားထား ျပဳေနရသည့္အမွ်၊ ကမၻာ့ေငြေၾကးႏွင့္ ဘ႑ာေရးစနစ္သည္ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္၊ ေခ်ာေခ်ာေမြ႕ေမြ႕ ေျပာင္းလဲသြားႏိုင္သည့္ အေျခအေန မရိွေသးေၾကာင္း ေတြ႕ရသည္။ အေမရိကန္ေတြ ပိုမိုတာ၀န္ထမ္းေဆာင္ႏိုင္သည့္ ကိစၥေတြေတာ့ ရိွသည္။ ဥပမာ- အျခားေသာ ဗဟိုဘဏ္မ်ားႏွင့္ အေရးအေၾကာင္းၾကံဳလွ်င္ ေငြေၾကးရယူလဲလွယ္ သံုးစဲြႏိုင္သည့္ စနစ္ကို ႀကီးသည္ထက္ႀကီးမားေအာင္ တည္ေဆာက္ႏိုင္သည္။ ပို၍ျဖစ္ႏိုင္ေသာ အလားအလာတစ္ခုမွာ အျခားႏိုင္ငံမ်ားက အေမရိကန္ဗဟိုဘဏ္၏ လႈပ္ရွားမႈေၾကာင့္ တစ္စံံုတစ္ရာ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈမရိွေစရန္ အရင္းအႏွီး စီး၀င္စီးထြက္မႈကို ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္သည္။
ေဒၚလာေငြသည္ ၿပိဳင္ဘက္မရိွေသာ္လည္း ခ်ိတ္ဆက္ထားေသာ စနစ္က ယိုင္ေနၿပီ။
(The Economist, Oct 3rd 2015)
0 comments:
Post a Comment