"ကၽြန္ေတာ့္အေဖေျပာတဲ့ လူေတြ"
ဘဝကိုတိုးတက္ေစမည့္စာစုေလးမ်ား
တစ္ခါက ကေလးေလးတစ္ေယာက္ဟာ အေဖလုပ္သူကို ေမးခြန္းေလးတစ္ခု ေမးတယ္။
"ေလာကမွာ လူဘယ္ႏွစ္မ်ိဳး ရွိသလဲ" တဲ့။
"ေလာကမွာ လူဘယ္ႏွစ္မ်ိဳး ရွိသလဲ" တဲ့။
အၿမဲတမ္း ႀကံႀကံဖန္ဖန္ ေမးတတ္တဲ့ ကေလးေလးကို ၾကည့္ရင္း အေဖ လုပ္သူက
ၿပံဳးျပတယ္။ ေမးခြန္းေတြဟာ ကေလးေလးရဲ႕ ဉာဏ္ရည္ ဉာဏ္ေသြးနဲ႔ လက္ရွိ
စိတ္အေျခအေနကို ထင္ဟပ္ေစတယ္ဆုိတာ နားလည္တဲ့ အေဖလုပ္သူက ရွင္းျပဖုိ႔
ကေလးေလးကို ေခၚလိုက္တယ္။
အေဖလုပ္သူဟာ ကေလးေလးနားလည္လြယ္တဲ့ စကားလံုး အေျဖေတြ စုပံုထားတဲ့ အဘိဓာန္စာအုပ္ႀကီးလို႔ ကေလးေလးကလည္း ယံုၾကည္တယ္ေလ။
ထံုးစံအတိုင္း အေဖလုပ္သူက ကေလးေလးကို သူ႔ရဲ႕ ဧည့္ခန္းထဲကို ေခၚလာခဲ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ တစ္ေနရာကို လက္ညွိဳးထုိးၿပီး ဘာျမင္ရသလဲတဲ့။
ျမင္ရတဲ့ ပံုရိပ္က ကေလးေလးကိုယ္တုိင္ ျဖစ္ေနတယ္။ ဒါဟာ မွန္တစ္ခ်ပ္ေပါ့။ မွန္ထဲက ကေလးေလးပံုရိပ္ကို ကေလးေလးဟာ ျပန္ျမင္ေနရတယ္။ သူ႔ကိုယ္သူ ျပန္ျမင္ရတယ္လို႔ အေျဖျပန္ေပးလိုက္တယ္။
ကေလးေလးရဲ႕ အေျဖကို သေဘာက်သြားတဲ့ အေဖလုပ္သူက ေနာက္ထပ္ တစ္ေနရာကို လက္ညိဳးညႊန္ျပျပန္တယ္။
ဒီတစ္ခါေကာ ဘာထပ္ေတြ႔ရသ လဲတဲ့။ ဖခင္အေပၚ ယံုၾကည္မႈအျပည့္ရွိတဲ့ ကေလးေလးဟာ ဒီတစ္ခါလည္း ေမးခြန္းေတြ မေမးေတာ့ဘဲ သူ ညြႊန္ျပရာကို ၾကည့္လိုက္တယ္။ ဒါ ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္...ပန္းခ်ီကားထဲက လူႀကီးက သူ႔ကို ၿပံဳးၿပီး ၾကည့္ေနတယ္။
ဒါနဲ႔ အေဖက ကေလးေလးကို ရွင္းျပတယ္။
"သား... ေလာကမွာ လူႏွစ္မ်ိဳးပဲ ရွိတယ္။ မွန္လိုလူနဲ႔ ပန္းခ်ီကားလိုလူ၊ တစ္ခ်ိဳ႕က အျပန္ကလူ ၿပံဳးျပရင္ ျပန္ၿပံဳးျပမယ္၊ မဲ့ျပရင္ ျပန္မဲ့ျပမယ္၊ ေဒါသထြက္ရင္ ျပန္ထြက္ျပမယ္ဆုိတဲ့ မွန္လိုလူေတြ၊ သူတုိ႔ လက္ကိုင္ထားတဲ့ ေဆာင္ပုဒ္က သင္ေကာင္းလွ်င္ ကၽြႏု္ပ္ မဆိုးပါတဲ့။ သူတို႔စိတ္ဟာ ပံုမွန္မရွိဘူး။
တစ္နည္းေျပာရရင္ သူတုိ႔ရဲ႕ စိတ္ခံစားမႈဟာ အျပင္က လူရဲ႕အေပၚမွာ မ်ားစြာ မူတည္ေနတယ္။ အျပင္ကလူ ျပဳလုပ္တဲ့အတိုင္းသာ သူတုိ႔ ျပဳမူၾကတယ္။ ကိုယ္ပိုင္ဆံုးျဖတ္ခ်က္နဲ႔ တိက်ျပတ္သားတဲ့ စိတ္ဓာတ္မရွိၾကတဲ့သူေတြေပါ့။
ေနာက္တစ္မ်ိဳးကေတာ့ ပန္းခ်ီကားလုိလူ၊ ပန္းခ်ီကားထဲကလူဟာ အျပင္ကလူ ဘာပဲလုပ္ျပျပ၊ သူ႔နဂိုရ္ပံုစံအတုိင္းပဲ။ သူ႔မွာ တိက်ေသခ်ာတဲ့ ပံုသ႑ာန္ရွိတယ္။ အျပင္ကလူ ၿပံဳးျပလည္း သူ ျပန္မၿပံဳးျပဘူး။ အျပင္ကလူ ေဒါသထြက္ေနလည္း သူ ျပန္မထြက္ျပဘူး။ ဒီ ပန္းခ်ီကားလိုလူမ်ိဳးဟာ သူတုိ႔စိတ္နဲ႔ သူတုိ႔ အသက္ရွင္ၾကတယ္။
သူတုိ႔မွာ ဘ၀အတြက္ တိက်တဲ့ စည္းကမ္းခ်က္ေတြ ရွိသလို၊ အဲဒီစည္းကမ္းေတြနဲ႔အတူ လုိက္ေလ်ာညီေထြျဖစ္ေအာင္ ေနထိုင္ႏိုင္တယ္။
တစ္နည္းေျပာရရင္ အျပင္ကလူေၾကာင့္ သူတုိ႔ဟာ ေျပာင္းလဲမသြားၾကဘူး"
"ေျပာရရင္ေတာ့... လူႏွစ္မ်ိဳးပဲ ရွိတယ္။
ကိုယ့္စိတ္နဲ႔ အသက္ရွင္တဲ့လူနဲ႔ သူမ်ားစိတ္နဲ႔ အသက္ရွင္တဲ့လူ" တဲ့။
POSTEDBY
WUN ZINN
အေဖလုပ္သူဟာ ကေလးေလးနားလည္လြယ္တဲ့ စကားလံုး အေျဖေတြ စုပံုထားတဲ့ အဘိဓာန္စာအုပ္ႀကီးလို႔ ကေလးေလးကလည္း ယံုၾကည္တယ္ေလ။
ထံုးစံအတိုင္း အေဖလုပ္သူက ကေလးေလးကို သူ႔ရဲ႕ ဧည့္ခန္းထဲကို ေခၚလာခဲ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ တစ္ေနရာကို လက္ညွိဳးထုိးၿပီး ဘာျမင္ရသလဲတဲ့။
ျမင္ရတဲ့ ပံုရိပ္က ကေလးေလးကိုယ္တုိင္ ျဖစ္ေနတယ္။ ဒါဟာ မွန္တစ္ခ်ပ္ေပါ့။ မွန္ထဲက ကေလးေလးပံုရိပ္ကို ကေလးေလးဟာ ျပန္ျမင္ေနရတယ္။ သူ႔ကိုယ္သူ ျပန္ျမင္ရတယ္လို႔ အေျဖျပန္ေပးလိုက္တယ္။
ကေလးေလးရဲ႕ အေျဖကို သေဘာက်သြားတဲ့ အေဖလုပ္သူက ေနာက္ထပ္ တစ္ေနရာကို လက္ညိဳးညႊန္ျပျပန္တယ္။
ဒီတစ္ခါေကာ ဘာထပ္ေတြ႔ရသ လဲတဲ့။ ဖခင္အေပၚ ယံုၾကည္မႈအျပည့္ရွိတဲ့ ကေလးေလးဟာ ဒီတစ္ခါလည္း ေမးခြန္းေတြ မေမးေတာ့ဘဲ သူ ညြႊန္ျပရာကို ၾကည့္လိုက္တယ္။ ဒါ ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္...ပန္းခ်ီကားထဲက လူႀကီးက သူ႔ကို ၿပံဳးၿပီး ၾကည့္ေနတယ္။
ဒါနဲ႔ အေဖက ကေလးေလးကို ရွင္းျပတယ္။
"သား... ေလာကမွာ လူႏွစ္မ်ိဳးပဲ ရွိတယ္။ မွန္လိုလူနဲ႔ ပန္းခ်ီကားလိုလူ၊ တစ္ခ်ိဳ႕က အျပန္ကလူ ၿပံဳးျပရင္ ျပန္ၿပံဳးျပမယ္၊ မဲ့ျပရင္ ျပန္မဲ့ျပမယ္၊ ေဒါသထြက္ရင္ ျပန္ထြက္ျပမယ္ဆုိတဲ့ မွန္လိုလူေတြ၊ သူတုိ႔ လက္ကိုင္ထားတဲ့ ေဆာင္ပုဒ္က သင္ေကာင္းလွ်င္ ကၽြႏု္ပ္ မဆိုးပါတဲ့။ သူတို႔စိတ္ဟာ ပံုမွန္မရွိဘူး။
တစ္နည္းေျပာရရင္ သူတုိ႔ရဲ႕ စိတ္ခံစားမႈဟာ အျပင္က လူရဲ႕အေပၚမွာ မ်ားစြာ မူတည္ေနတယ္။ အျပင္ကလူ ျပဳလုပ္တဲ့အတိုင္းသာ သူတုိ႔ ျပဳမူၾကတယ္။ ကိုယ္ပိုင္ဆံုးျဖတ္ခ်က္နဲ႔ တိက်ျပတ္သားတဲ့ စိတ္ဓာတ္မရွိၾကတဲ့သူေတြေပါ့။
ေနာက္တစ္မ်ိဳးကေတာ့ ပန္းခ်ီကားလုိလူ၊ ပန္းခ်ီကားထဲကလူဟာ အျပင္ကလူ ဘာပဲလုပ္ျပျပ၊ သူ႔နဂိုရ္ပံုစံအတုိင္းပဲ။ သူ႔မွာ တိက်ေသခ်ာတဲ့ ပံုသ႑ာန္ရွိတယ္။ အျပင္ကလူ ၿပံဳးျပလည္း သူ ျပန္မၿပံဳးျပဘူး။ အျပင္ကလူ ေဒါသထြက္ေနလည္း သူ ျပန္မထြက္ျပဘူး။ ဒီ ပန္းခ်ီကားလိုလူမ်ိဳးဟာ သူတုိ႔စိတ္နဲ႔ သူတုိ႔ အသက္ရွင္ၾကတယ္။
သူတုိ႔မွာ ဘ၀အတြက္ တိက်တဲ့ စည္းကမ္းခ်က္ေတြ ရွိသလို၊ အဲဒီစည္းကမ္းေတြနဲ႔အတူ လုိက္ေလ်ာညီေထြျဖစ္ေအာင္ ေနထိုင္ႏိုင္တယ္။
တစ္နည္းေျပာရရင္ အျပင္ကလူေၾကာင့္ သူတုိ႔ဟာ ေျပာင္းလဲမသြားၾကဘူး"
"ေျပာရရင္ေတာ့... လူႏွစ္မ်ိဳးပဲ ရွိတယ္။
ကိုယ့္စိတ္နဲ႔ အသက္ရွင္တဲ့လူနဲ႔ သူမ်ားစိတ္နဲ႔ အသက္ရွင္တဲ့လူ" တဲ့။
POSTEDBY
WUN ZINN
0 comments:
Post a Comment