"စက္ဝိုင္းမွာ ဘာေတြေရးထားမွန္း..မသိဘူးဆိုသူတို ့အတြက္..ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ ရွင္းတမ္း( ပထမပိုင္း )"
|
9:56 PM |
No မွတ္ခ်က္ |
ခႏၶာ-၅ပါး တစ္ဦး
"ပဋိစၥသမုပၸါဒ္" ေဒသနာေတာ္ဟာ ခက္ခဲနက္နဲ လွတဲ့အတြက္..
"ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ ရွင္းတမ္း" လို ့အမည္ေပးထားတဲ့ ဒီစာစု ကို ျပဳစု ေရးသားဖို ့အေတာ္အခ်ိန္ယူခဲ့ရတဲ့အျပင္၊ အတတ္ႏိုင္ဆံုး နားလည္ရ လြယ္ေအာင္နဲ ့စာေၾကာင္းေရ နည္းေအာင္ ႀကိဳးစားထားေပမယ့္ စာေၾကာင္းေရ က မ်ားရသည္က တစ္ေၾကာင္း၊ ေဖ့စဘုတ္ စာမ်က္ႏွာတြင္ စာေၾကာင္း အေရအတြက္ ကို ကန္ ့သတ္ခ်က္ရွိတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ( ႏွစ္ပိုင္း) ခြဲၿပီး ေရးသား ေဖၚျပလိုက္ျခင္းေၾကာင့္ ဓမၼမိတ္ေဆြတို ့အေန ျဖင့္ ဖတ္ရႈမႈ လြယ္ကူေစရန္ အတြက္ အရင္ဆံုး လက္ကိုင္ဖုန္းမွာေသာ္လည္းေကာင္း၊ မိမိတို ့ကြန္ျပဴတာ မွာ ေသာ္လည္းေကာင္း သိမ္းဆည္းၿပီး၊ အခ်ိန္ေပးႏိုင္မွသာ ေအးေအးေဆးေဆးဖတ္ရႈၾကဖို ့တိုက္တြန္းအပ္ပါသည္။
"ပဋိစၥသမုပၸါဒ္" ေဒသနာေတာ္ဟာ ခက္ခဲနက္နဲ လွတဲ့အတြက္..
"ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ ရွင္းတမ္း" လို ့အမည္ေပးထားတဲ့ ဒီစာစု ကို ျပဳစု ေရးသားဖို ့အေတာ္အခ်ိန္ယူခဲ့ရတဲ့အျပင္၊ အတတ္ႏိုင္ဆံုး နားလည္ရ လြယ္ေအာင္နဲ ့စာေၾကာင္းေရ နည္းေအာင္ ႀကိဳးစားထားေပမယ့္ စာေၾကာင္းေရ က မ်ားရသည္က တစ္ေၾကာင္း၊ ေဖ့စဘုတ္ စာမ်က္ႏွာတြင္ စာေၾကာင္း အေရအတြက္ ကို ကန္ ့သတ္ခ်က္ရွိတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ( ႏွစ္ပိုင္း) ခြဲၿပီး ေရးသား ေဖၚျပလိုက္ျခင္းေၾကာင့္ ဓမၼမိတ္ေဆြတို ့အေန ျဖင့္ ဖတ္ရႈမႈ လြယ္ကူေစရန္ အတြက္ အရင္ဆံုး လက္ကိုင္ဖုန္းမွာေသာ္လည္းေကာင္း၊ မိမိတို ့ကြန္ျပဴတာ မွာ ေသာ္လည္းေကာင္း သိမ္းဆည္းၿပီး၊ အခ်ိန္ေပးႏိုင္မွသာ ေအးေအးေဆးေဆးဖတ္ရႈၾကဖို ့တိုက္တြန္းအပ္ပါသည္။
ဝိပႆနာတရားက်င့္ၾကံအားထုတ္ၾကသူ ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ားအေနနဲ ့ မိမိတို
့က်င့္ၾကံအားထုတ္လို ့ေတာ္ေတာ္ေလးအရွိန္ရလာၿပီ၊ဉာဏ္စဥ္ေလးေတြ
ျမင့္လာၿပီဆိုရင္ေတာ့..
ဓမၼစာေပေတြကို ေလ့လာျခင္း၊ တရားေတာ္ေတြ နာၾကားျခင္းစတဲ့ လုပ္ေဆာင္မႈေလးေတြ ျပဳလုပ္ဖို ့လိုအပ္ပါတယ္။ အဲဒီလို တရားေတာ္ေတြကို နာယူတာေတြ၊ တရားစာေပေတြ ေလ့လာဖတ္ရႈတာေတြဟာ မိမိတို ့ရဲ႕က်င့္ၾကံအားထုတ္မႈကို ယခင္က နဲ ့မတူဘဲ ပိုမိုလြယ္ကူေစၿပီး ၊ အားထုတ္ရင္း မိမိတို ့ေတြ ့ၾကံဳရတဲ့အေပၚပိုၿပီးရွင္းလင္းစြာ နားလည္ သေဘာေပါက္လာႏိုင္ၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္ လို ့ဦးစြာေျပာၾကားလိုပါတယ္။
အဲဒီလို အားထုတ္လာၾကရင္းက ဓမၼမိတ္ေဆြတို႔ဟာ ႐ုပ္၊နာမ္တို ့ရဲ ့ျဖစ္ပ်က္သဘာဝ၊ က်ိဳးေၾကာင္းဆက္ႏြယ္မႈေတြ အစရွိသည္တို ့ကို မိမိတို ့ရဲ ့ဉာဏ္အားေတြ ျမင့္လာတာနဲ ့အမွ် ထိုးထြင္းသိျမင္လာၾကပါလိမ့္မယ္။ အဲဒီအေျခေနမွာ "အေၾကာင္း၊အက်ိဳး" ေတြ အတြက္ ျမတ္စြာဘုရားေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့တဲ့ " ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ေဒသနာ" ဟာ ဓမၼမိတ္ေဆြ ရဲ ့တရားအားထုတ္မႈအတြက္ အေကာင္းဆံုးေသာ အေထာက္ပံ့ေကာင္းပါဘဲ။
ဘယ္လိုဘဲျဖစ္ေစ..
မိမိကိုယ္တိုင္ကလည္း အရင္က ဘာေတြေရးထားမွန္းမသိတဲ့ ဒီ"ပဋိစၥသမုပၸါဒ္"စက္ဝိုင္းကို ၾကည့္ၿပီး တရားအားထုတ္ခ်င္စိတ္ မရွိခဲ့သူ၊ ပရိယတ္အားနည္းသူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ခဲ့သူတစ္ဦး အေနနဲ ့ မိမိသိလာသလို ဓမၼမိတ္ေဆြတို ့သိရွိၾကေစရန္ နဲ ့တရားအားထုတ္တဲ့အခါ ပိုမိုလြယ္ကူထိေရာက္ေစရန္ သိသင့္တယ္လို ယူဆၿပီး ၾကားနာခဲ့ရ၊ဖတ္ရႈခဲ့ရတဲ့ "ပဋိစၥသမုပၸါဒ္"ေဒသနာေတာ္ အေၾကာင္း ကို ဓမၼမိတ္ေဆြတို ့နားလည္လြယ္ေအာင္ အတတ္ႏိုင္ဆံုး အတိုခ်ဳံးၿပီးေရးသားေပးလိုက္ပါတယ္။
" ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ေဒသနာေတာ္" ဟာ အင္မတန္ခက္ခဲနက္နဲလြန္းလို ့ နားလည္လြယ္ေအာင္လို ့ဆရာေတာ္ေတြဟာ စက္ဝိုင္းပံု နဲ ့ျပၿပီး၊ ရွင္းလင္း ေဟာၾကားျပၾကတာမ်ားပါတယ္။ အထက္ကေျပာသလိုပါဘဲ တကယ္ေတာ့ "ပဋိစၥသမုပၸါဒ္" ကို ေလ့လာတဲ့ေနရာမွာ အခုလို စာမွာဖတ္ရႈရတာထက္ "ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ ေဒသနာေတာ္ " စက္ဝိုင္းကို ေရွ ့ခ်ၿပီးဆရာေတာ္ေတြရဲ႕ တရားေတြကို နားၾကားၿပီးမွ သင္ယူတာက ပိုၿပီး နားလည္လြယ္ႏိုင္ပါတယ္။
အခုေရးသားတဲ့ "ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ရွင္းတမ္း" လို ့အမည္ေပးထားေသာ ဒီစာစု ဟာ ဖတ္ရႈေနယင္း နဲ ့ "ပဋိစၥသမုပၸါဒ္စက္ဝိုင္း"ပံုကို ၾကည့္လိုက္၊ စာဖတ္လိုက္ လုပ္ရင္ျဖင့္ ပိုၿပီး ရႈပ္ေထြးကုန္မွာစိုးတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ " ပဋိစၥသမုပၸါဒ္စက္ဝိုင္း" ပံုကို မၾကည့္ဘဲ နားလည္လြယ္ေအာင္ လို ့အဓိကက်တဲ့ လိုရင္းအက်ဥ္းခ်ဳပ္ ကို ရွင္းလင္းေအာင္ျပန္လည္ေရးသားၿပီးဓမၼဒါနျပဳလိုက္ပါတယ္။ နားလည္မႈ ခက္ခဲပါက ျပန္လည္ေရးသားသူ မိမိ၏ ရွင္းလင္းတင္ျပပံု ညံ့ဖ်င္းမႈေၾကာင့္သာျဖစ္ေၾကာင္း ဝန္ခံပါသည္။
( ခႏၶာ-၅ပါးတစ္ဦး )
•••••••••••••••••••
ပထမဆံုးေဖၚျပရရင္ "ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ " စကားလံုး ဟာ ဘာလဲ ဆိုတာ ကေတာ့ ပါဠိစကားလံုး သံုးခုကို ေပါင္းစပ္ထားျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
ပဋိစၥ = အေၾကာင္းေၾကာင့္၊ ကို မီွလ်က္၊
သံ = ေကာင္းစြာ၊
ဥပၸါဒ = အေၾကာင္းအားေလ်ာ္စြာ အက်ဳိး ျဖစ္ေပၚလာရသည္လို႕ အဓိပၸါယ္ရပါတယ္။ အေၾကာင္းတရားကို အမွီျပဳၿပီး အက်ဳိးတရား ျဖစ္ေပၚလာရသည္လို႕ အဓိပၸါယ္ရပါတယ္။
ၿပီးေတာ့ "ပဋိစၥသမုပၸါဒ္"တရားေတာ္ဟာ ခႏၶာတို႔ ရဲ ့အဓိပၸာယ္ႏွင့္ ခႏၶာျဖစ္ျခင္းအေၾကာင္း အက်ဳိးဆက္ေတြကို ေဖာ္ျပတဲ့တရားျဖစ္ပါတယ္။
တဖန္ "ပဋိစၥသမုပၸါဒ္"တရားေတာ္ ဟာ သာမန္ ပုထုဇဥ္ လူသားတို ့အတြက္
(၁) သကၠာယဒိ႒ိ
(၂) သႆတဒိ႒ိ
(၃) ဥေစၧဒဒိ႒ိ
(၄) အေဟတုကဒိ႒ိ စတဲ့
ဒိ႒ိအျမင္မွား ေတြ ကို ဖယ္ရွားသုတ္သင္ရာမွာ အလြန္ အေရးပါတဲ့ တရားေတာ္ ျဖစ္ပါတယ္။ဒါ့ေၾကာင့္ ဝိပႆနာ အားထုတ္ေနၾကတဲ့ ဓမၼမိတ္ေဆြတို ့အတြက္ မလြဲမေသြ သိသင့္တဲ့တရားပင္ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီေတာ့ ေျပာလိုတာက "ပဋိစၥသမုပၸါဒ္" ဆိုတာ "အေၾကာင္းနဲ ့ အက်ိဳးဆက္ အေၾကာင္းတရား"ပင္ ျဖစ္ပါတယ္။
အမ်ားအားျဖင့္ သိၾကတာကေတာ့
"ပဋိစၥသမုပၸါဒ္" ဟာ "အေၾကာင္း နဲ ့အက်ိဳး"၊ "အက်ိဳး"တစ္ခုခု ျဖစ္လာတယ္ဆိုရင္၊ "အေၾကာင္း"တစ္ခုခုရွိခဲ့လို ့ျဖစ္လာရတာပါ။ အမွန္ပါဘဲ။ ဒါဟာ "ပဋိစၥသမုပၸါဒ္" ပါဘဲ။
သို႔ေသာ္ အဲဒီ အေၾကာင္းအက်ိဳး မွာ
◆အေၾကာင္းေၾကာင့္..အက်ိဳးျဖစ္ရသလို၊
◆အေၾကာင္းေၾကာင့္..အက်ိဳးကို လုပ္ရတာလည္း ရွိပါတယ္။
ဓမၼမိတ္ေဆြတို ့မ်က္စိလည္သြားပံုရပါတယ္။
"အေၾကာင္း နဲ ့အက်ိဳး" ႏွစ္ခုရွိတဲ့အနက္ ၊ "အေၾကာင္း"က အရင္လာသလား၊ "အက်ိဳး" ကအရင္လာသလား ျပန္လည္စမ္းစစ္ၾကရပါလိမ့္မယ္။ အက်ိဳးတစ္ခု ျဖစ္လာတယ္ ဆိုတာ အေၾကာင္းရွိလို ့ျဖစ္တယ္ဆိုတာ ျငင္းဖြယ္မရွိပါဘူး။ ဒါက ဓမၼမိတ္ေဆြ တို ့သိထားတဲ့ အခ်က္ပါ။ ဒီေတာ့ .."အေၾကာင္း" က အရင္လာၿပီး "အက်ိဳး"က ေနာက္ကလာပါတယ္။
ဥပမာအားျဖင့္ၾကည့္ၾကရေအာင္..
"ဗိုက္ဆာလို ့ထမင္းစားတယ္"..
ဗိုက္ဆာတာတာ "အေၾကာင္း"၊ ထမင္းစားတာက "အက်ိဳး"။
ဗိုက္ဆာတဲ့ "အေၾကာင္း"ရွိေနလို ့ထမင္းစားတဲ့ "အက်ိဳး" ျဖစ္ေစပါတယ္။
ဒါက ဓမၼမိတ္ေဆြတို ့သိထားတဲ့ "ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ " အေၾကာင္းအက်ိဳး ပါ။ ဒီေတာ့..ဗိုက္ဆာလို ့ဆိုတဲ့ "အေၾကာင္း"က အရင္လာပါတယ္။
ေနာက္တစ္ခုၾကည့္ရေအာင္
"ထမင္းစားဖို ့ထမင္းခ်က္တယ္"ဘယ္ဟာက အေၾကာင္း၊ဘယ္ဟာက အက်ိဳးလဲ၊ ဓမၼမိတ္ေဆြတို ့သိပါတယ္။
ထမင္းစားဖို႔က "အေၾကာင္း" ၊ ထမင္းခ်က္တာ က"အက်ိဳး"ပါ။ အဲဒီမွာ ဘယ္ဟာက အရင္လာသလဲဆိုေတာ့ ထမင္းခ်က္တယ္ဆိုတဲ့ "အက်ိဳး"က အရင္လာပါတယ္။ "အက်ိဳး"က အရင္လာၿပီးမွ "အေၾကာင္း"က ေနာက္မွပါ။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးေဟာၾကားတာက "ပဋိစၥသမုပၸါဒ္" အေၾကာင္းနဲ ့အက်ိဳးကို ဒါၿပီးမွ ဒါလာမွာ လို ့ေဟာေျပာၿပီး သိေစခ်င္ခဲ့တာ မဟုတ္ပါဘူး။ အေၾကာင္းနဲ ့အက်ိဳးဆက္စပ္ပံုကိုသာ ေဟာၾကားခဲ့တာပါ။ ဓမၼမိတ္ေဆြ အဲဒါ ကို ေသေသျခာျခာသေဘာေပါက္ရပါလိမ့္မယ္။
ေနာက္တစ္ခုကေတာ့..
ထမင္းခ်က္ေနရင္း နဲ ့ေယာင္းမ က ၾကမ္းျပင္ေပၚ ျပဳတ္က်ေတာ့ ခြက္ ခနဲဆိုၿပီး အသံျမည္ပါတယ္။ " ေဟာ..ျပဳတ္က်ေတာ့ အသံျမည္တယ္"။ ဘယ္ဟာက "အေၾကာင္း"၊ဘယ္ဟာက "အက်ိဳး"လဲ။
ျပဳတ္က်တာက "အေၾကာင္း"၊ အသံျမည္တာက "အက်ိဳး" ေပါ့။ "အေၾကာင္း"က အရင္လား၊"အက်ိဳး"က အရင္လား။ အဲဒီအခါ မွာ "အေၾကာင္းနဲ ့အက်ိဳး" က ၿပိဳင္တူျဖစ္ပါတယ္။
ဒါ့ေၾကာင့္ "အေၾကာင္းနဲ ့အက်ိဳး" မွာ ..
"အေၾကာင္း"က အရင္ျဖစ္သလို၊ "အက်ိဳး"ကလည္း အရင္ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္၊ ၿပီးေတာ့ "အေၾကာင္းနဲ ့အက်ိဳး"တၿပိဳင္တည္းလည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္ လို ့မွတ္ယူရပါမယ္။
"အေၾကာင္းေၾကာင့္ အက်ိဳး" ျဖစ္သလို၊
"အေၾကာင္း ေၾကာင့္ အက်ိဳး"ကိုလုပ္ပါတယ္။ "အေၾကာင္းနဲ႔အက်ိဳး" ဟာၿပိဳင္တူလည္းလုပ္ပါတယ္။
ဒါက " အေၾကာင္းနဲ ့အက်ိဳး" နဲ ့ပတ္သက္လို ့ဦးစြာေဖၚျပလိုက္ရတာပါ။
"ပဋိစၥသမုပၸါဒ္" ဆိုတာ ရႈပ္ပါတယ္။
ဘာလို ့ရႈပ္သလဲလို ့ဆိုေတာ့ အမ်ားႀကီးေရးထားလို ့ပါ။
အလြန္တစ္ရာမွလည္း ခက္ခဲတယ္၊ နက္နဲ ့တယ္။ေတာ္ရံုဉာဏ္နဲ ့နားလည္ဖို ့အေတာ္ခက္တယ္။
လြယ္ေအာင္ဆိုၿပီး ဆရာေတာ္ႀကီးေတြက "ပဋိစၥသမုပၸါဒ္"စက္ဝိုင္း နဲ ့ရွင္းျပေဟာေျပာေပမယ့္လည္း ဉာဏ္အားမေကာင္းတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြက ေတာ့ နားလည္သေယာင္ေယာင္ ထင္ရေပမဲ့ လည္ေနၾကတာ တစ္ပံုႀကီးပါဘဲ။ လည္ေအာင္လည္း စက္ဝိုင္းလုပ္ထားမိသလို ျဖစ္ေနတာကိုး.. လို ့ေျပာရမလို ျဖစ္ေနပါတယ္။
အဲဒီလို ခက္ခဲနက္နဲ တဲ့ "ပဋိစၥသမုပၸါဒ္" ေဒသနာေတာ္ ကို ရွင္းလင္းေအာင္ ဓမၼဒါနျပဳတဲ့ေနရာမွာ ဒီလိုရွင္းလင္းျပလို ့ "ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ ဆိုတဲ့တရား" က လြယ္သြားတာ ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူးဆိုတာ ကိုေတာ့ နားလည္ေပးပါ..။ အခုလို ရွင္းလင္းျပတဲ့ အေပၚကိုယ့္ဉာဏ္နဲ ့လိုက္မွီတယ္လို ့သာ ယူဆေပးၾကပါ။
အမ်ားသိထားတာက..
"အဝိဇၨာပစၥယာ သခၤါရာ၊ သခၤါရ ပစၥယာ ဝိညာဏံ၊ ဝိညာဏ ပစၥယာ နာမရူပံ" ၊ စသည္အားျဖင့္ ..ေနာက္ဆံုးေတာ့.. "ဇရာ မရဏ" အထိ...သြားတာကိုး.. ။ "ပဋိစၥသမုပၸါဒ္" ကို အဲဒီကေန စၿပီး ရွင္းရင္လည္းရပါတယ္။
ဒါေပမဲ ့ဓမၼမိတ္ေဆြ တို ့အတြက္ နားလြယ္ေအာင္ ေရးသားရမွာဆိုေတာ့...
"ဆရာေတာ္ ဓမၼဒူတ ေဒါက္တာ အရွင္ ေဆကိႏၵ" ျပန္လည္ေဟာၾကားထားတဲ့အတိုင္း "ပဋိစၥသမုပၸါဒ္" ကို အလယ္ ေလာက္က စၿပီးရွင္းျပပါ့မယ္။
အလယ္ေလာက္ဆိုေတာ့..မူလႏွစ္ျဖာ လို ့ေျပာၾကတဲ့ " အဝိဇၨာ နဲ ့တဏွာ" ေပါ့။
" အဝိဇၨာ" ဆိုတာ မသိမႈ။
ဓမၼမိတ္ေဆြ တို ့သိထားတာက " အဝိဇၨာ ပစၥယာ သခၤါရ" .. မသိတဲ့ "အဝိဇၨာ" ေၾကာင့္ မၿမဲတဲ့ " သခၤါရ" ကို ျပဳလုပ္တယ္။ဒီလိုသိထားတာကိုး...။
" အဝိဇၨာ" ဆိုတာ မသိမႈ။
" သိမႈ" ကို လည္း အဝိဇၨာ လို ့ေခၚပါတယ္။
ဘာေတြကို မသိ သလဲ ဆိုေတာ့.. အမွန္တရား ေတြ ကို မသိပါဘူး။
ဘယ္အရာေတြကို သိလည္း ဆိုေတာ့ မသိသင့္တာေတြ ကို သိပါတယ္။
အေၾကာင္းအက်ိဳးကို သာ သိရင္ မိမိယံုထားတာ မွန္တယ္လို ့ထင္ထားတာေတြ အကုန္ေပ်ာက္ပါတယ္။
" အဝိဇၨာ ပစၥယာ တဏွာ" .. မသိတဲ့ "အဝိဇၨာ" ေၾကာင့္ တက္မက္ႏွစ္သက္တဲ့ " တဏွာ" ျဖစ္ရတယ္။ " တဏွာ" ေၾကာင့္လည္း " အဝိဇၨာ" ျဖစ္ရတာေတြ ရွိတယ္ ဆိုတာ သေဘာေပါက္ နားလည္ရပါမယ္။
"ပဋိစၥသမုပၸါဒ္" ဆိုတာက အေၾကာင္းအက်ိဳးကို သိေစခ်င္တာပါ။
"အဝိဇၨာ ပစၥယာ သခၤါရာ" ဆိုတာ " အဝိဇၨာေၾကာင့္ သခၤါရ ျဖစ္တယ္" ဆိုတာ သိေစခ်င္တာ၊
ဒီေတာ့.."သခၤါရ ပစၥယာ ဝိညာဏံ၊ ဝိညာဏ ပစၥယာ နာမရူပံ" ၊
"သခၤါရ" ေၾကာင့္ "ဝိညာဏ္" ျဖစ္၊ "ဝိညာဏ္" ေၾကာင့္ "နာမ္႐ုပ္".. ျဖစ္..။ ဒီလိုပါဘဲ.... ဘာေၾကာင့္ျဖစ္..ဘာေၾကာင့္ျဖစ္..ဘာေၾကာင့္ျဖစ္ ဆိုၿပီး စသည္ျဖင့္ ဒီလို နဲ ့သြားလိုက္ေတာ့ ေနာက္ဆံုး "ဇာတိ" ေၾကာင့္ "ဇရာ မရဏ"...ျဖစ္.. ဆိုတာေရာက္သြားေရာ...ဒါေတြပါဘဲ။
အဲဒီ "ဇာတိ နဲ ့ ဇရာ မရဏ"က" ေမြးၿပီးတာ နဲ ့ၿပီးေတာ့ အိုၿပီးေသ တာ "ပါ။
ဒီေတာ့ "ေမြးရင္ ေသမယ္"။
ေနာက္ဆံုး အေျဖက ဒါပါဘဲ။
မေသခ်င္ရင္ မေမြး နဲ ့ေပါ့။
ေမြးလို ့ေသတာပါ။ အလကားေနရင္း အိုၿပီး ေသတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ႐ုတ္တရက္ မေတာ္တဆ ထိခိုက္မိလို ့၊ သူမ်ားသတ္တာမို ့လို ့ေသတာ မဟုတ္ပါဘူး။ေမြးလို ့ေသတာပါ။ မေမြးရင္ မေသပါဘူး။
အဲဒါကို မသိၾကတာ။ ကင္ဆာေၾကာင့္ေသတယ္၊ ကားတိုက္လို ့ေသတယ္.ေရနစ္လို ့ေသတယ္ ၊ ေသတာကို ပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳး နဲ ့ၫႊန္းေနၾကတယ္၊ အဲဒီလိုထင္ေနၾကတယ္။အမွန္တရားကိုမသိၾကဘူး။ ေမြးလို ့ေသတာကို မသိၾကပါဘူး။
ေမြးတဲ့ သတၱဝါတိုင္း ေသတယ္၊ ေသတဲ့ သတၱဝါတိုင္းကေတာ့ ေမြးခ်င္ ေမြးမယ္၊ မေမြးခ်င္ မေမြးဘူး၊ ဘုရား ရဟႏၲာ တို ့က်ေတာ့ ေသေတာ့ေသတယ္၊မေမြးေတာ့ဘူး။
ျပသနာက ေမြး လို ့ေသတယ္ ဆိုတာကို မသိၾကတာ။
" ေမြးၿပီးမွ ေသတယ္" ဆိုတာ ကို ေတာ့ လူတိုင္းသိတယ္..ေနာ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးေဟာတာက "ဒါေၾကာင့္..ဒါျဖစ္တာ"ကို သိေစခ်င္တာ။ ေမြးၿပီးမွ ေသတာ ကို သိေစလိုတာ မဟုတ္ဘူး။ သိေစခ်င္တာက.." ေမြးလို ့..ေသတာ" ပါ။
ဒါဆို ဓမၼမိတ္ေဆြ တို ့သေဘာေပါက္မယ္ထင္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ မေသခ်င္ရင္ ဘယ္လို လုပ္မလဲ ဆိုေတာ့..မေမြးေအာင္ လုပ္ေပါ့၊ မေမြးေအာင္ဘယ္လို လုပ္ၾကမလဲ။
ကဲဒီေတာ့ " အဝိဇၨာ နဲ ့တဏွာ" က စရမယ္ဆိုရင္.
"အဝိဇၨာ ပစၥယာ တဏွာ၊ တဏွာ ပစၥယာ အဝိဇၨာ"
" အဝိဇၨာေၾကာင့္ တဏွာျဖစ္တယ္"
" တဏွာေၾကာင့္ အဝိဇၨာျဖစ္တယ္"
အဲဒီ "အဝိဇၨာ၊ တဏွာ" ေတြ ျမန္မာလို ျပန္ေရးရရင္..
"အဝိဇၨာ"ဆိုတာ ..မသိတာ၊ "တဏွာ"က လိုခ်င္တယ္။
ဒီေတာ့..
"အဝိဇၨာ ပစၥယာ တဏွာ၊ တဏွာ ပစၥယာ အဝိဇၨာ"
"မသိလို ့.. လိုခ်င္တယ္"။ " လို ခ်င္ေတာ့ ..မသိဘူး"
ဘာကို "မသိတာ"လည္းဆိုေတာ့ ..
လိုခ်င္စရာ မေကာင္းမွန္း..."မသိတာ"၊
လိုခ်င္စရာ မေကာင္းမွန္း "သိရင္"... မလိုခ်င္ဘူး။
"အဝိဇၨာ ပစၥယာ တဏွာ" ဆိုတဲ့..
"အဝိဇၨာ" ေၾကာင့္ "တဏွာ" ျဖစ္တာ...ပါ။
ထပ္ ေျပာရရင္..
"လိုခ်င္စရာ မေကာင္းမွန္း "မသိတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ လိုခ်င္တာ" ျဖစ္ပါတယ္၊ ဒါ့ေၾကာင့္ လိုခ်င္တဲ့ "တဏွာ" ေပၚရတယ္။ အဲဒီ "တဏွာ" မေပၚခ်င္ရင္ ဘာလုပ္မလည္းဆိုေတာ့... "အဝိဇၨာ" မျဖစ္နဲ ့ေပါ့။ ေကာင္းမွန္း မေကာင္းမွန္း "သိလို ့" ကေတာ့ မလိုခ်င္ေတာ့ဘူး၊ အဲဒီေတာ့ .."တဏွာ "မျဖစ္ဘူးေပါ့။
အဲဒါေၾကာင့္ ေရွးဆရာေတြက လြယ္လြယ္နဲ ့ဘာေျပာၾကသလဲ ဆိုရင္..." မေကာင္းမွန္း မသိလို ယူတာ၊ မေကာင္းမွန္းသိရင္ ဘယ္ယူပါ့မလဲ" ဆိုတဲ့ ေရွးလူႀကီးေတြရဲ႕ စကားရပ္ပါဘဲ။
"တဏွာ ပစၥယာ အဝိဇၨာ"
" တဏွာ" ေၾကာင့္ "အဝိဇၨာ"ျဖစ္တာ ေျပာပါ့မယ္။
လိုခ်င္တဲ့ "တဏွာ" ျဖစ္ၿပီဆိုရင္ ေကာင္းတာမေကာင္း မစဥ္းစားေတာ့ဘူး။
လိုခ်င္ေနတာဘဲ သိေတာ့တယ္။
က်န္းမာေရး မေကာင္းလို ့ ဆရာဝန္က ဒါမတည့္ဘူးလို ့ေျပာထား ေပမယ့္လည္း စားခ်င္ၿပီ ဆိုရင္..တည့္တာ မတည့္တာ မစဥ္းစားေတာ့ဘူူး...စားတာဘဲ။
တစ္ခုေတာ့ ရွိတယ္.. လိုခ်င္ၿပီဆိုရင္ေတာ့ ရေအာင္ လုပ္တတ္ၾကတယ္ေနာ္။ ရလဲရၾကပါတယ္။ ျပသနာ က ဘာလည္းဆိုေတာ့ ေကာင္းမွန္း မေကာင္းမွန္း မသိတာ၊ အတုလား အစစ္လား ဆိုတာမသိဘူး..လိုခ်င္တာဘဲ သိေတာ့တယ္။
"တဏွာ"ဟာ လိုခ်င္လြန္း လို ့စဥ္းကို မစဥ္းစားေတာ့ဘူး.. ေကာင္းေကာင္း မေကာင္းေကာင္း ရမွ ျဖစ္မယ္ ဆိုတဲ့ "ေလာဘ" နဲ ့အတူ မသိတာ က ကပ္ပါလာၿပီး.." လိုခ်င္လာေတာ့.. ဘာမွမသိေတာ့ဘူး" ျဖစ္လာပါတယ္။
ဒါနဲ ့ဘဲ သံသရာ က လည္ရေတာ့တာပါဘဲ။
ဒါ့ေၾကာင့္ "ပဋိစၥသမုပၸါဒ္"စက္ဝိုင္းမွာ ဆိုရင္ ဒီ " အဝိဇၨာ နဲ ့ တဏွာ" ကို အလည္တည့္တည့္ မွာထားထားတာပါ။ အဲဒီ ႏွစ္ခုက အဓိကဘဲ...။ သူတို ့ႏွစ္ခုက အၿမဲတည့္ေနတာ။ သူငယ္ခ်င္းေတြလိုဘဲ..။
"အဝိဇၨာ" က လွည့္လိုက္၊ "တဏွာ" က လိုခ်င္လိုက္၊ " တဏွာ" က လို ခ်င္တဲ့အတြက္ မသိတာေတြ ရလိုက္နဲ ့..။သူတို ့ကိုယ္တိုင္လည္း အေၾကာင္း နဲ ့အက်ိဳးေတြ ျဖစ္ၿပီး အျပန္အလွန္ အက်ိဳးျပဳေနေတာ့တာပါဘဲ။
ေနာက္ၿပီးေတာ့...
"တဏွာ" က ဘာကို ႏွစ္သက္ေနသတုန္း ဆိုရင္.. "ေဝဒနာ" ကို ႏွစ္သက္ပါတယ္။
" တဏွာ ေရာ၊ ေဝဒနာ" ႏွစ္ခုစလံုးဟာ " သေဟတုဓမၼ" ေတြပါဘဲ။ " သေဟတု ဓမၼ" ဆိုတာ..အဓိပၸါယ္ကေတာ့.."အေၾကာင္းရွိလို ့ျဖစ္လာတဲ့ တရား"..ပါ။
အဲဒီလို အေၾကာင္းရွိလို ျဖစ္လာတဲ့တရား ကို ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးက ျမင္ေတာ့..
ဘယ္သူဘဲျမင္ျမင္ပါ၊ အဲဒီ "သေဟတု ဓမၼ" ကို ျမင္လိုက္တာနဲ ့အမွန္လို ့ကိုယ္ထင္ထားတဲ့ ယံုမွားမႈ သံသယ ေတြ အကုန္ေပ်ာက္ကုန္ပါတယ္၊ အရင္က ကိုယ္ထင္တာေတြ ဟာ တစ္ခုမွ အမွန္မဟုတ္ေတာ့ပါဘူးဆိုတာ သိလာပါတယ္။အဲဒီလို သေဘာေပါက္လာပါလိမ့္မယ္။
ဒီေလာကႀကီးမွာ "အေၾကာင္းမရွိဘဲ ျဖစ္တဲ့တရား"ဆိုတာမရွိပါဘူး။
ခုန ေျပာခဲ့ တဲ့ " တဏွာ" ဆိုတာက သူ ့မွာ လိုခ်င္တာဘဲ ရွိတယ္၊ ေကာင္းတာမေကာင္းတာ မစဥ္းစားေတာ့ဘူး။ ဘာကို လိုခ်င္သလဲ ဆိုေတာ့.. "ေဝဒနာ" ကို လိုခ်င္တယ္။ "ေဝဒနာ" မွာရွိတဲ့ ခ်ိဳတယ္၊ခ်ဥ္တယ္၊ငံတယ္၊စပ္တယ္၊အဲဒီလို အရသာမ်ိဳးေတြက အစ ျဖစ္လာတဲ့ ေဝဒနာ ကို လိုခ်င္ေနတယ္။ဒီေနရာမွာေတာ့ အရသာ ေပါ့ေလ။ အရသာ ကို "ေဝဒနာ" လို ့ထားလိုက္ရေအာင္၊
ဒီေတာ့ "တဏွာ" က "ေဝဒနာ" ကို လို ခ်င္ေနတယ္။ ဘာလို ့လိုခ်င္သလည္း ဆိုေတာ့ ႀကိဳက္စရာရွိလို ့၊ လိုခ်င္တတ္ တဲ့ "တဏွာ" က လိုခ်င္စရာေတြ ရွိလို ့ပါဘဲ။ ဘာ ကို လိုခ်င္တာလဲ ၊ ဘာေတြႀကိဳက္တာ ေတြ ့လို ့လည္းဆိုေတာ့...
"တဏွာဟာ"..."ေဝဒနာ" ကို ႀကိဳက္တယ္။
"တဏွာဟာ".. "ဖႆ" ကို ႀကိဳက္တယ္၊
"တဏွာဟာ".. "သဠာယတန" ကို ႀကိဳက္တယ္၊
"တဏွာဟာ".. "နာမ္႐ုပ္" ကို ႀကိဳက္တယ္၊
"တဏွာဟာ".. "ဝိညာဏ္" ကို ႀကိဳက္တယ္၊
ပါဠိ လိုေတြ ေျပာေတာ့ နည္းနည္းရႈပ္သြားပံုရပါတယ္။ "သဠာယတန" နဲ ့ေျပာမယ္ ဆိုရင္ေတာ့...
"မ်က္စိ၊နား၊ႏွာေခါင္း၊လွ်ာ၊ ကိုယ္၊ စိတ္ ဆိုတာေတြ ကို ႀကိဳက္တာပါဘဲ။ ဒီ ( ၆) မ်ိဳးကိုေတာ့ "ဆအာယတနေျခာက္ပါး"လို ့ဆုိပါတယ္။ " အာယတန" ဆိုတာက အက်ယ္ခ်ဲ ့တတ္လို ့ "အာယတန" လို ့ေခၚတာပါ။
ဒီ"သဠာယတန"ကို ျမင္ၿပီးေတာ့ စိတ္ထဲက ဘာကို သေဘာေပါက္လိုက္ရမလည္း ဆိုေတာ့ " မ်က္စိ၊နား၊ႏွာေခါင္း၊လွ်ာ၊ ကိုယ္၊ စိတ္ " လို ့သေဘာေပါက္လိုက္ရပါမယ္။
ဒီ "တဏွာ" ဆိုတာက ႀကိဳက္ၿပီေဟ့ ဆိုရင္ ဘာမွ ေျပာမေန နဲ ့ႀကိဳက္ေနေတာ့တာ..
တကယ္ေတာ့..
"တဏွာဟာ"...ကိုယ့္ "မ်က္စိ" ကို ကိုယ္ ႀကိဳက္တယ္။
"တဏွာဟာ"...ကိုယ့္"နား" ကို ကိုယ္ ႀကိဳက္တယ္။
"တဏွာဟာ"...ကိုယ့္"ႏွာေခါင္း" ကိုကိုယ္ ႀကိဳက္တယ္။
"တဏွာဟာ"...ကိုယ့္"လွ်ာ" ကို ကိုယ္ ႀကိဳက္တယ္။
"တဏွာဟာ"...ကိုယ့္ "ကိုယ္ထိေတြ ့မႈ" ကို ကိုယ္ ႀကိဳက္တယ္။
"တဏွာဟာ"...ကိုယ့္"စိတ္" ကို ကိုယ္ ႀကိဳက္တယ္။
ဒါကေတာ့ စာထဲမွာေရးထားတာေပါ့ေနာ္။
"တဏွာ" ရွိသ၍ကေတာ့ သူက လိုခ်င္ေနမွာဘဲ၊ႀကိဳက္ခ်င္ေနမွာဘဲ၊ ဘာလို ့ႀကိဳက္သလဲဆိုရင္ ဒါက "တဏွာ"ရဲ ့သဘာဝ ကိုး..။
ဥပမာ..ဓမၼမိတ္ေဆြတို ့အေနနဲ ့ေျပာရင္ေရာ ဓမၼမိတ္ေဆြတို ့..ကိုယ့္မ်က္စိ ကိုယ္ ႀကိဳက္လား၊မႀကိဳက္ဘူးလား။ ႀကိဳက္တယ္ဆိုတာ ဒီလို ေျပာတာ ဓမၼမိတ္ေဆြ တို ့စဥ္းစားၾကည့္၊ ကိုယ့္မွာ မ်က္စိမရွိရင္ ျဖစ္မလား၊ မျဖစ္ဘူး။ဒါကေတာ့ ဥပါဒန္ ပါလာၿပီ။ ထားပါေတာ့..။
ဓမၼမိတ္ေဆြတို ့ မ်က္စိအကန္းခံမလား၊ အေသခံမလား။
တစ္ခ်ိဳ ့က မ်က္စိ ကို ကိုယ့္အသက္ထက္တန္ဘိုးထားတတ္တဲ့လူေတာင္ရွိတယ္ေနာ္။ "ေလာဘ" ဆိုတာ..
တစ္ျခား ပစၥည္း ဘာညာႀကိဳက္တာေတြ ခဏထားလိုက္အံုး...
"တဏွာ" က ဘာလာလာႀကိဳက္မွာဘဲ။အဲဒီေလာက္ ထိ ကိုယ့္မ်က္စိကို ႀကိဳက္ေနတာ၊ ကိုယ့္ "နား"ကို ႀကိဳက္ေနတာ၊ ကိုယ့္ ႏွာေခါင္းကို ႀကိဳက္ေနတာ...။ကိုယ္ပိုင္တာက်ေနတာဘဲ ကို ႀကိဳက္တာ..။တကယ္ေတာ့ တဏွာဟာ မ်က္စိ၊ နား ၊ ႏွာေခါင္း တို ့ကို သူပိုင္တာလား၊ သူလုပ္လို ့ရတာလား ျပန္ၾကည့္ေပါ့၊
ဥပမာ...
မ်က္လံုးကန္း သြားလို ့ရွိရင္၊ ဒါ "တဏွာ"ကုန္လို ့ကြယ္တာ မဟုတ္ဘူူး၊ ကံကုန္လို ့ကြယ္တာျဖစ္တယ္။ ၾကားဘူးမွာေပါ့.. မ်က္လံုးကြယ္သြားတာၾကားရင္.. ဪ ကံမေကာင္းလိုက္တာ မ်က္လံုးကြယ္သြားပါေရာလား..ဆိုၿပီး။ ဒါက ကံေၾကာင့္ ျဖစ္တာ။ ဒါေပမယ့္ "တဏွာ"သူဟာ မွတ္ၿပီး ႀကိဳက္ကို ေနတာ.။ဒီ မ်က္လံုးေလး နဲ ့လွတာေလးကို ျမင္ခ်င္တယ္။ လွတာျမင္ေတာ့ ႀကိဳက္လာျပန္တယ္။တဏွာျဖစ္ရျပန္တယ္။ ဒါက ေနာက္ထပ္ တဏွာေနာ္..မူယင္း ဟို တဏွာက ရွိေနၿပီးသား။ ကိုယ့္မ်က္စိ ေလးကို ေကာင္းတာ ျမင္ေစခ်င္တဲ့... ေလာဘ။ မႀကိဳက္တဲ့ဟာ ျမင္ေတာ့. ေဒါသ ျဖစ္ၿပီ။
မိမိတို ့ကေတာ့...ကိုယ့္မ်က္စိကို အၿမဲတမ္း ဒီအတိုင္းသြားေနမယ္လို ့ထင္တတ္ၾကတယ္။
မ်က္စိဟာ မႈန္တတ္တယ္၊
ကန္းတတ္တယ္၊
ႀကိမ္းတတ္တယ္၊
ကြယ္တတ္တယ္... ဆိုတာ သိေတာ့သိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘာျဖစ္ေနသလဲဆိုေတာ့..ေမ့ေနတာ။ ဘယ္သူက ေမ့ေအာင္ လုပ္တာလည္း ဆိုေတာ့ " အဝိဇၨာ" ဆိုတဲ့" ေမာဟ" က မသိေအာင္လုပ္ထားတာပါ။
အေၾကာင္းရင္းက မ်က္လံုးကြယ္တတ္တယ္၊မႈန္တတ္တယ္ ဆိုတာကို ဘဲ "သိ"ဖို ့ဘဲ လိုတာ။ဒါေပမယ့္ ဘယ္လိုဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ "အဝိဇၨာ "က ေတာ့လက္မခံပါဘူး။ သူ ့ကိစၥက မသိေအာင္လုပ္ဖို ့က သူ ့တာဝန္ေလ။
ဥပမာ...တစ္ေန ့ကို ထမင္း ၁၀နပ္ေလာက္စားရမွ ႀကိဳက္တဲ့လူ နဲ ့ထမင္းတနပ္ဘဲ စားၿပီး ေနႏိုင္တာ ကို ႀကိဳက္တဲ့ လူ... ဘယ္ဟာက ေကာင္းတုန္းဆိုေတာ့.. ထမင္း တစ္နပ္ဘဲစားၿပီးေနႏိုင္တာ ႀကိဳက္တဲ့လူ လို ေျဖၾကမွာပါ။
ေလာကႀကီးမွာ လူေတြ ၊လူေတြ တစ္ခ်ိဳ ့ပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ အဲဒီလို အမ်ားႀကီး စားမွ ေကာင္းတယ္ လို ့ထင္ၾကပါတယ္။ အမ်ားႀကီးစားတဲ့ဟာက ဒုကၡ ဆိုတာ မသိၾကပါဘူး။ ဘယ္သိပါ့မလဲ ၊ႀကိဳက္ေနၾကတာကိုး။
အဲဒီလို တစ္နပ္ထဲ စားေနရတာကို ႀကိဳက္တဲ့လူကလည္း၊ ၾကာေတာ့ ထမင္းစားရတာကိုပဲ အပို အလုပ္တခုလို႔ ထင္ၾကၿပီး၊ ၾကာေတာ ကိုယ့္ပီတိေလး နဲ ့သာ ေနခ်င္တဲ့ သေဘာလို ျဖစ္လာတာေတြလည္းရွိၾကတယ္။ ပီတိ နဲ ့သာ ေနတဲ့ ျဗဟၼာ၊ဘာညာ ေတြ ဆိုတာမ်ိဳးေတြ လိုေပါ့။ အဲဒီလို အပိုအလုပ္ေတြ သိလာတာ နဲ ့အမွ် "တဏွာ"ကလည္း ေလ်ာ့ေလ်ာ့သြားတာ ပါဘဲ။ ဒါေပမဲ့ အပို အလုပ္ေတြ ကို" အဝိဇၨာ" ကေတာ့ ေပးမသိပါဘူး။အဲဒီလို မသိတာမ်ားေလေလ "တဏွာ" ကႀကိဳက္ေလေလေပါ့ ။
ဒီလို ႀကိဳက္စရာေကာင္းေအာင္ လုပ္ထားတာကို က "အဝိဇၨာ"ပါဘဲ။"ဒုကၡသစၥာ" မွန္း မသိေအာင္ လုပ္ထားတာ " အဝိဇၨာ"၊တကယ္တန္းက်ေတာ့ ဒုကၡေရာက္ေနတာကို ဒုကၡေရာက္ေနမွန္းမသိေအာင္လုပ္ထားတာက "အဝိဇၨာ"။ အဓိက တရားခံဟာ သူပါဘဲ။
ဒီေတာ့ သူ ့ကို လက္ခံလို ့မျဖစ္ဘူး။ မိတ္ဖြဲ ့လို ့မျဖစ္ဘူး။ သူ ့ကို ကိုယ္က ပယ္ထားျပစ္လိုက္ရမွာပါ။လစ္လ်ဴရႈ ရမွာေတာ့ မဟုတ္ဘူးေနာ္..။ "အဝိဇၨာ" မလာေအာင္ လုပ္ဖို ့ကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ ခဲယဥ္းပါလိမ့္မယ္။ဘုရား၊ ရဟႏၲာ ေတြ သာ " အဝိဇၨာ" မလာေအာင္ လုပ္လို ့ရတာပါ၊
" အဝိဇၨာ" ရွိေနတယ္ ဆိုတာကို ေတာ့ သိထားရပါမယ္၊ သူ ့မလာႏိုင္ေအာင္လုပ္ဖို ့ပါဘဲ။
"တဏွာ" ဆိုတာက "ေလာဘ"၊ အဝိဇၨာ" ဆိုတာက " ေမာဟ" ၊
ဒီ " အဝိဇၨာ" ဆိုတဲ့ မသိတာ ေပ်ာက္ေအာင္ ဘာနဲ ့ေနမလဲ ဆိုေတာ့ " သိတာနဲ ့" ေနမွာေပါ့။ ဒီေနရာမွာ "သိတာ" က ဘာလည္း ဆိုေတာ့ " ဉာဏ္" ဘဲ။ "ဉာဏ္ " နဲ ့ေနမယ္ေပါ့။ ဒီ မသိတဲ့ " အဝိဇၨာ" ကို ဘယ္လို လုပ္မလဲ ဆိုေတာ့.."ဉာဏ္"နဲ ့ေစာင့္ၾကည့္ၿပီး ထိမ္းထားေပးလိုက္ရပါမယ္။ အဲဒီလို "ဉာဏ္"နဲ ့ေစာင့္ၾကည့္ေနလို ့ကေတာ့ "အဝိဇၨာ"မလာပါဘူး။အဲဒီေတာ့.. "တဏွာ" လည္းမျဖစ္ဘူးေပါ့။
ဓမၼမိတ္ေဆြ တို ့ ဝိပႆနာ အားထုတ္တယ္ ဆိုတာ "ဉာဏ္"အလုပ္ပါ။
အားထုတ္လို ့ "ဉာဏ္" ေပၚလာၿပီဆိုရင္ "ဝိဇၨာဉာဏ္" ဆိုတာ ေပၚတဲ့ အတြက္၊ "အဝိဇၨာဉာဏ္" အကုန္ေပ်ာက္ပါတယ္။ အဲဒီလို" ဉာဏ္" ေပၚေအာင္ အားထုတ္ေနရင္းက တစ္ခ်က္ကေလး လြတ္ထြက္သြားတာ နဲ ့အသင့္ေစာင့္ေနတဲ့ " အဝိဇၨာ" က ဝင္လာေတာ့ တာပါ။ အဲဒီအခါ မွာ ဓမၼမိတ္ေဆြ တို ့ဟာ စိတ္လြင့္ၿပီး ဟိုဟိုဒီဒီ ေရွာက္ၿပီး စဥ္းစားကုန္ေတာ့ တရားထိုင္ရင္း စိတ္မၿငိမ္ဘူးဆိုတာ ျဖစ္လာတာပါ။ ဒါဟာ သဘာဝပါဘဲ။ စိတ္ ဆိုတဲ့ သေဘာက မၿငိမ္ရပါဘူး။ "အဝိဇၨာ"ရဲ ့သေဘာက မသိစိတ္ကို တိုက္တြန္းရမယ္။ "တဏွာ" က လိုခ်င္တဲ့ သေဘာျဖစ္ရမယ္။ ဒါပံုေသနည္းတစ္ခုလိုပါဘဲ။ အဓိက တရားခံ ျဖစ္တဲ့ "အဝိဇၨာ" ကို " ဉာဏ္" နဲ ့ ေစာင့္ၾကည့္မွသာ ဝိပႆနာ ဉာဏ္ ေတြ ျဖစ္လာၿပီး "အဝိဇၨာ" လည္း အရင္လို ခဏခဏ မလာႏိုင္ေတာ့ဘဲ နဲ ့.. စိတ္လြင့္တယ္ ဆိုတာလည္း က်ဲက်ဲ သြားၿပီး ေနာက္ဆံုး မိမိက "စိတ္" ကို တစ္ေနရာထဲမွာ ၿငိမ္သက္ေနေအာင္ထားႏိုင္ၿပီးေတာ့ မိမိလိုခ်င္တဲ့ "မဂ္ဥဏ္၊ဖိုလ္ဉာဏ္" ကို ရရွိႏိုင္မွာျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ "ဝိပႆနာ" အားထုတ္တယ္ ဆိုတာ စာက်က္သလို မ်ိဳး " ငါ ဘယ္ေလာက္ရေအာင္ က်က္ပစ္လိုက္မယ္" လို ့လုပ္လို ့မရပါဘူး။ တစ္ညလံုးစာထိုင္က်က္သလိုမ်ိဳး၊ တရားျမန္ျမန္ရေအာင္ တစ္ညလံုး အားထုတ္ပစ္လိုက္မယ္ဆိုလို ့မရဘူးဆိုတာ သေဘာေပါက္ရမွာပါ။
တရားအားထုတ္တယ္ ဆိုတာ အတင္းအားထုတ္လို ့မရပါဘူး။ တရားဆိုမွေတာ့ တရားတဲ့နည္းအတိုင္းသြားမွသာ တရားရၾကမွာပါ။ စာက်က္သလိုသာ ဝိပႆနာ အားထုတ္လို ့ရရင္... စာေတာ္တဲ့ ဆရာဝန္ေတြ၊ အင္ဂ်င္နီယာေတြ... နိဗၺာန္ကေတာင္ သံုးေခါက္ေလာက္ေတာင္ျပန္လို ့ရေနၿပီ။မွတ္ဉာဏ္ေကာင္းေပမယ့္ လည္း "ဉာဏ္ " ဆိုတာ အဲဒီလို လုပ္လို ့မရပါဘူး။
( ဒုတိယပိုင္း ကို ဆက္ဖတ္ပါရန္ )
•••••••••••••••••••••••••••••••
ခႏၶာ( ၅ )ပါးတစ္ဦး
ဓမၼစာေပေတြကို ေလ့လာျခင္း၊ တရားေတာ္ေတြ နာၾကားျခင္းစတဲ့ လုပ္ေဆာင္မႈေလးေတြ ျပဳလုပ္ဖို ့လိုအပ္ပါတယ္။ အဲဒီလို တရားေတာ္ေတြကို နာယူတာေတြ၊ တရားစာေပေတြ ေလ့လာဖတ္ရႈတာေတြဟာ မိမိတို ့ရဲ႕က်င့္ၾကံအားထုတ္မႈကို ယခင္က နဲ ့မတူဘဲ ပိုမိုလြယ္ကူေစၿပီး ၊ အားထုတ္ရင္း မိမိတို ့ေတြ ့ၾကံဳရတဲ့အေပၚပိုၿပီးရွင္းလင္းစြာ နားလည္ သေဘာေပါက္လာႏိုင္ၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္ လို ့ဦးစြာေျပာၾကားလိုပါတယ္။
အဲဒီလို အားထုတ္လာၾကရင္းက ဓမၼမိတ္ေဆြတို႔ဟာ ႐ုပ္၊နာမ္တို ့ရဲ ့ျဖစ္ပ်က္သဘာဝ၊ က်ိဳးေၾကာင္းဆက္ႏြယ္မႈေတြ အစရွိသည္တို ့ကို မိမိတို ့ရဲ ့ဉာဏ္အားေတြ ျမင့္လာတာနဲ ့အမွ် ထိုးထြင္းသိျမင္လာၾကပါလိမ့္မယ္။ အဲဒီအေျခေနမွာ "အေၾကာင္း၊အက်ိဳး" ေတြ အတြက္ ျမတ္စြာဘုရားေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့တဲ့ " ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ေဒသနာ" ဟာ ဓမၼမိတ္ေဆြ ရဲ ့တရားအားထုတ္မႈအတြက္ အေကာင္းဆံုးေသာ အေထာက္ပံ့ေကာင္းပါဘဲ။
ဘယ္လိုဘဲျဖစ္ေစ..
မိမိကိုယ္တိုင္ကလည္း အရင္က ဘာေတြေရးထားမွန္းမသိတဲ့ ဒီ"ပဋိစၥသမုပၸါဒ္"စက္ဝိုင္းကို ၾကည့္ၿပီး တရားအားထုတ္ခ်င္စိတ္ မရွိခဲ့သူ၊ ပရိယတ္အားနည္းသူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ခဲ့သူတစ္ဦး အေနနဲ ့ မိမိသိလာသလို ဓမၼမိတ္ေဆြတို ့သိရွိၾကေစရန္ နဲ ့တရားအားထုတ္တဲ့အခါ ပိုမိုလြယ္ကူထိေရာက္ေစရန္ သိသင့္တယ္လို ယူဆၿပီး ၾကားနာခဲ့ရ၊ဖတ္ရႈခဲ့ရတဲ့ "ပဋိစၥသမုပၸါဒ္"ေဒသနာေတာ္ အေၾကာင္း ကို ဓမၼမိတ္ေဆြတို ့နားလည္လြယ္ေအာင္ အတတ္ႏိုင္ဆံုး အတိုခ်ဳံးၿပီးေရးသားေပးလိုက္ပါတယ္။
" ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ေဒသနာေတာ္" ဟာ အင္မတန္ခက္ခဲနက္နဲလြန္းလို ့ နားလည္လြယ္ေအာင္လို ့ဆရာေတာ္ေတြဟာ စက္ဝိုင္းပံု နဲ ့ျပၿပီး၊ ရွင္းလင္း ေဟာၾကားျပၾကတာမ်ားပါတယ္။ အထက္ကေျပာသလိုပါဘဲ တကယ္ေတာ့ "ပဋိစၥသမုပၸါဒ္" ကို ေလ့လာတဲ့ေနရာမွာ အခုလို စာမွာဖတ္ရႈရတာထက္ "ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ ေဒသနာေတာ္ " စက္ဝိုင္းကို ေရွ ့ခ်ၿပီးဆရာေတာ္ေတြရဲ႕ တရားေတြကို နားၾကားၿပီးမွ သင္ယူတာက ပိုၿပီး နားလည္လြယ္ႏိုင္ပါတယ္။
အခုေရးသားတဲ့ "ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ရွင္းတမ္း" လို ့အမည္ေပးထားေသာ ဒီစာစု ဟာ ဖတ္ရႈေနယင္း နဲ ့ "ပဋိစၥသမုပၸါဒ္စက္ဝိုင္း"ပံုကို ၾကည့္လိုက္၊ စာဖတ္လိုက္ လုပ္ရင္ျဖင့္ ပိုၿပီး ရႈပ္ေထြးကုန္မွာစိုးတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ " ပဋိစၥသမုပၸါဒ္စက္ဝိုင္း" ပံုကို မၾကည့္ဘဲ နားလည္လြယ္ေအာင္ လို ့အဓိကက်တဲ့ လိုရင္းအက်ဥ္းခ်ဳပ္ ကို ရွင္းလင္းေအာင္ျပန္လည္ေရးသားၿပီးဓမၼဒါနျပဳလိုက္ပါတယ္။ နားလည္မႈ ခက္ခဲပါက ျပန္လည္ေရးသားသူ မိမိ၏ ရွင္းလင္းတင္ျပပံု ညံ့ဖ်င္းမႈေၾကာင့္သာျဖစ္ေၾကာင္း ဝန္ခံပါသည္။
( ခႏၶာ-၅ပါးတစ္ဦး )
•••••••••••••••••••
ပထမဆံုးေဖၚျပရရင္ "ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ " စကားလံုး ဟာ ဘာလဲ ဆိုတာ ကေတာ့ ပါဠိစကားလံုး သံုးခုကို ေပါင္းစပ္ထားျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
ပဋိစၥ = အေၾကာင္းေၾကာင့္၊ ကို မီွလ်က္၊
သံ = ေကာင္းစြာ၊
ဥပၸါဒ = အေၾကာင္းအားေလ်ာ္စြာ အက်ဳိး ျဖစ္ေပၚလာရသည္လို႕ အဓိပၸါယ္ရပါတယ္။ အေၾကာင္းတရားကို အမွီျပဳၿပီး အက်ဳိးတရား ျဖစ္ေပၚလာရသည္လို႕ အဓိပၸါယ္ရပါတယ္။
ၿပီးေတာ့ "ပဋိစၥသမုပၸါဒ္"တရားေတာ္ဟာ ခႏၶာတို႔ ရဲ ့အဓိပၸာယ္ႏွင့္ ခႏၶာျဖစ္ျခင္းအေၾကာင္း အက်ဳိးဆက္ေတြကို ေဖာ္ျပတဲ့တရားျဖစ္ပါတယ္။
တဖန္ "ပဋိစၥသမုပၸါဒ္"တရားေတာ္ ဟာ သာမန္ ပုထုဇဥ္ လူသားတို ့အတြက္
(၁) သကၠာယဒိ႒ိ
(၂) သႆတဒိ႒ိ
(၃) ဥေစၧဒဒိ႒ိ
(၄) အေဟတုကဒိ႒ိ စတဲ့
ဒိ႒ိအျမင္မွား ေတြ ကို ဖယ္ရွားသုတ္သင္ရာမွာ အလြန္ အေရးပါတဲ့ တရားေတာ္ ျဖစ္ပါတယ္။ဒါ့ေၾကာင့္ ဝိပႆနာ အားထုတ္ေနၾကတဲ့ ဓမၼမိတ္ေဆြတို ့အတြက္ မလြဲမေသြ သိသင့္တဲ့တရားပင္ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီေတာ့ ေျပာလိုတာက "ပဋိစၥသမုပၸါဒ္" ဆိုတာ "အေၾကာင္းနဲ ့ အက်ိဳးဆက္ အေၾကာင္းတရား"ပင္ ျဖစ္ပါတယ္။
အမ်ားအားျဖင့္ သိၾကတာကေတာ့
"ပဋိစၥသမုပၸါဒ္" ဟာ "အေၾကာင္း နဲ ့အက်ိဳး"၊ "အက်ိဳး"တစ္ခုခု ျဖစ္လာတယ္ဆိုရင္၊ "အေၾကာင္း"တစ္ခုခုရွိခဲ့လို ့ျဖစ္လာရတာပါ။ အမွန္ပါဘဲ။ ဒါဟာ "ပဋိစၥသမုပၸါဒ္" ပါဘဲ။
သို႔ေသာ္ အဲဒီ အေၾကာင္းအက်ိဳး မွာ
◆အေၾကာင္းေၾကာင့္..အက်ိဳးျဖစ္ရသလို၊
◆အေၾကာင္းေၾကာင့္..အက်ိဳးကို လုပ္ရတာလည္း ရွိပါတယ္။
ဓမၼမိတ္ေဆြတို ့မ်က္စိလည္သြားပံုရပါတယ္။
"အေၾကာင္း နဲ ့အက်ိဳး" ႏွစ္ခုရွိတဲ့အနက္ ၊ "အေၾကာင္း"က အရင္လာသလား၊ "အက်ိဳး" ကအရင္လာသလား ျပန္လည္စမ္းစစ္ၾကရပါလိမ့္မယ္။ အက်ိဳးတစ္ခု ျဖစ္လာတယ္ ဆိုတာ အေၾကာင္းရွိလို ့ျဖစ္တယ္ဆိုတာ ျငင္းဖြယ္မရွိပါဘူး။ ဒါက ဓမၼမိတ္ေဆြ တို ့သိထားတဲ့ အခ်က္ပါ။ ဒီေတာ့ .."အေၾကာင္း" က အရင္လာၿပီး "အက်ိဳး"က ေနာက္ကလာပါတယ္။
ဥပမာအားျဖင့္ၾကည့္ၾကရေအာင္..
"ဗိုက္ဆာလို ့ထမင္းစားတယ္"..
ဗိုက္ဆာတာတာ "အေၾကာင္း"၊ ထမင္းစားတာက "အက်ိဳး"။
ဗိုက္ဆာတဲ့ "အေၾကာင္း"ရွိေနလို ့ထမင္းစားတဲ့ "အက်ိဳး" ျဖစ္ေစပါတယ္။
ဒါက ဓမၼမိတ္ေဆြတို ့သိထားတဲ့ "ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ " အေၾကာင္းအက်ိဳး ပါ။ ဒီေတာ့..ဗိုက္ဆာလို ့ဆိုတဲ့ "အေၾကာင္း"က အရင္လာပါတယ္။
ေနာက္တစ္ခုၾကည့္ရေအာင္
"ထမင္းစားဖို ့ထမင္းခ်က္တယ္"ဘယ္ဟာက အေၾကာင္း၊ဘယ္ဟာက အက်ိဳးလဲ၊ ဓမၼမိတ္ေဆြတို ့သိပါတယ္။
ထမင္းစားဖို႔က "အေၾကာင္း" ၊ ထမင္းခ်က္တာ က"အက်ိဳး"ပါ။ အဲဒီမွာ ဘယ္ဟာက အရင္လာသလဲဆိုေတာ့ ထမင္းခ်က္တယ္ဆိုတဲ့ "အက်ိဳး"က အရင္လာပါတယ္။ "အက်ိဳး"က အရင္လာၿပီးမွ "အေၾကာင္း"က ေနာက္မွပါ။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးေဟာၾကားတာက "ပဋိစၥသမုပၸါဒ္" အေၾကာင္းနဲ ့အက်ိဳးကို ဒါၿပီးမွ ဒါလာမွာ လို ့ေဟာေျပာၿပီး သိေစခ်င္ခဲ့တာ မဟုတ္ပါဘူး။ အေၾကာင္းနဲ ့အက်ိဳးဆက္စပ္ပံုကိုသာ ေဟာၾကားခဲ့တာပါ။ ဓမၼမိတ္ေဆြ အဲဒါ ကို ေသေသျခာျခာသေဘာေပါက္ရပါလိမ့္မယ္။
ေနာက္တစ္ခုကေတာ့..
ထမင္းခ်က္ေနရင္း နဲ ့ေယာင္းမ က ၾကမ္းျပင္ေပၚ ျပဳတ္က်ေတာ့ ခြက္ ခနဲဆိုၿပီး အသံျမည္ပါတယ္။ " ေဟာ..ျပဳတ္က်ေတာ့ အသံျမည္တယ္"။ ဘယ္ဟာက "အေၾကာင္း"၊ဘယ္ဟာက "အက်ိဳး"လဲ။
ျပဳတ္က်တာက "အေၾကာင္း"၊ အသံျမည္တာက "အက်ိဳး" ေပါ့။ "အေၾကာင္း"က အရင္လား၊"အက်ိဳး"က အရင္လား။ အဲဒီအခါ မွာ "အေၾကာင္းနဲ ့အက်ိဳး" က ၿပိဳင္တူျဖစ္ပါတယ္။
ဒါ့ေၾကာင့္ "အေၾကာင္းနဲ ့အက်ိဳး" မွာ ..
"အေၾကာင္း"က အရင္ျဖစ္သလို၊ "အက်ိဳး"ကလည္း အရင္ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္၊ ၿပီးေတာ့ "အေၾကာင္းနဲ ့အက်ိဳး"တၿပိဳင္တည္းလည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္ လို ့မွတ္ယူရပါမယ္။
"အေၾကာင္းေၾကာင့္ အက်ိဳး" ျဖစ္သလို၊
"အေၾကာင္း ေၾကာင့္ အက်ိဳး"ကိုလုပ္ပါတယ္။ "အေၾကာင္းနဲ႔အက်ိဳး" ဟာၿပိဳင္တူလည္းလုပ္ပါတယ္။
ဒါက " အေၾကာင္းနဲ ့အက်ိဳး" နဲ ့ပတ္သက္လို ့ဦးစြာေဖၚျပလိုက္ရတာပါ။
"ပဋိစၥသမုပၸါဒ္" ဆိုတာ ရႈပ္ပါတယ္။
ဘာလို ့ရႈပ္သလဲလို ့ဆိုေတာ့ အမ်ားႀကီးေရးထားလို ့ပါ။
အလြန္တစ္ရာမွလည္း ခက္ခဲတယ္၊ နက္နဲ ့တယ္။ေတာ္ရံုဉာဏ္နဲ ့နားလည္ဖို ့အေတာ္ခက္တယ္။
လြယ္ေအာင္ဆိုၿပီး ဆရာေတာ္ႀကီးေတြက "ပဋိစၥသမုပၸါဒ္"စက္ဝိုင္း နဲ ့ရွင္းျပေဟာေျပာေပမယ့္လည္း ဉာဏ္အားမေကာင္းတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြက ေတာ့ နားလည္သေယာင္ေယာင္ ထင္ရေပမဲ့ လည္ေနၾကတာ တစ္ပံုႀကီးပါဘဲ။ လည္ေအာင္လည္း စက္ဝိုင္းလုပ္ထားမိသလို ျဖစ္ေနတာကိုး.. လို ့ေျပာရမလို ျဖစ္ေနပါတယ္။
အဲဒီလို ခက္ခဲနက္နဲ တဲ့ "ပဋိစၥသမုပၸါဒ္" ေဒသနာေတာ္ ကို ရွင္းလင္းေအာင္ ဓမၼဒါနျပဳတဲ့ေနရာမွာ ဒီလိုရွင္းလင္းျပလို ့ "ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ ဆိုတဲ့တရား" က လြယ္သြားတာ ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူးဆိုတာ ကိုေတာ့ နားလည္ေပးပါ..။ အခုလို ရွင္းလင္းျပတဲ့ အေပၚကိုယ့္ဉာဏ္နဲ ့လိုက္မွီတယ္လို ့သာ ယူဆေပးၾကပါ။
အမ်ားသိထားတာက..
"အဝိဇၨာပစၥယာ သခၤါရာ၊ သခၤါရ ပစၥယာ ဝိညာဏံ၊ ဝိညာဏ ပစၥယာ နာမရူပံ" ၊ စသည္အားျဖင့္ ..ေနာက္ဆံုးေတာ့.. "ဇရာ မရဏ" အထိ...သြားတာကိုး.. ။ "ပဋိစၥသမုပၸါဒ္" ကို အဲဒီကေန စၿပီး ရွင္းရင္လည္းရပါတယ္။
ဒါေပမဲ ့ဓမၼမိတ္ေဆြ တို ့အတြက္ နားလြယ္ေအာင္ ေရးသားရမွာဆိုေတာ့...
"ဆရာေတာ္ ဓမၼဒူတ ေဒါက္တာ အရွင္ ေဆကိႏၵ" ျပန္လည္ေဟာၾကားထားတဲ့အတိုင္း "ပဋိစၥသမုပၸါဒ္" ကို အလယ္ ေလာက္က စၿပီးရွင္းျပပါ့မယ္။
အလယ္ေလာက္ဆိုေတာ့..မူလႏွစ္ျဖာ လို ့ေျပာၾကတဲ့ " အဝိဇၨာ နဲ ့တဏွာ" ေပါ့။
" အဝိဇၨာ" ဆိုတာ မသိမႈ။
ဓမၼမိတ္ေဆြ တို ့သိထားတာက " အဝိဇၨာ ပစၥယာ သခၤါရ" .. မသိတဲ့ "အဝိဇၨာ" ေၾကာင့္ မၿမဲတဲ့ " သခၤါရ" ကို ျပဳလုပ္တယ္။ဒီလိုသိထားတာကိုး...။
" အဝိဇၨာ" ဆိုတာ မသိမႈ။
" သိမႈ" ကို လည္း အဝိဇၨာ လို ့ေခၚပါတယ္။
ဘာေတြကို မသိ သလဲ ဆိုေတာ့.. အမွန္တရား ေတြ ကို မသိပါဘူး။
ဘယ္အရာေတြကို သိလည္း ဆိုေတာ့ မသိသင့္တာေတြ ကို သိပါတယ္။
အေၾကာင္းအက်ိဳးကို သာ သိရင္ မိမိယံုထားတာ မွန္တယ္လို ့ထင္ထားတာေတြ အကုန္ေပ်ာက္ပါတယ္။
" အဝိဇၨာ ပစၥယာ တဏွာ" .. မသိတဲ့ "အဝိဇၨာ" ေၾကာင့္ တက္မက္ႏွစ္သက္တဲ့ " တဏွာ" ျဖစ္ရတယ္။ " တဏွာ" ေၾကာင့္လည္း " အဝိဇၨာ" ျဖစ္ရတာေတြ ရွိတယ္ ဆိုတာ သေဘာေပါက္ နားလည္ရပါမယ္။
"ပဋိစၥသမုပၸါဒ္" ဆိုတာက အေၾကာင္းအက်ိဳးကို သိေစခ်င္တာပါ။
"အဝိဇၨာ ပစၥယာ သခၤါရာ" ဆိုတာ " အဝိဇၨာေၾကာင့္ သခၤါရ ျဖစ္တယ္" ဆိုတာ သိေစခ်င္တာ၊
ဒီေတာ့.."သခၤါရ ပစၥယာ ဝိညာဏံ၊ ဝိညာဏ ပစၥယာ နာမရူပံ" ၊
"သခၤါရ" ေၾကာင့္ "ဝိညာဏ္" ျဖစ္၊ "ဝိညာဏ္" ေၾကာင့္ "နာမ္႐ုပ္".. ျဖစ္..။ ဒီလိုပါဘဲ.... ဘာေၾကာင့္ျဖစ္..ဘာေၾကာင့္ျဖစ္..ဘာေၾကာင့္ျဖစ္ ဆိုၿပီး စသည္ျဖင့္ ဒီလို နဲ ့သြားလိုက္ေတာ့ ေနာက္ဆံုး "ဇာတိ" ေၾကာင့္ "ဇရာ မရဏ"...ျဖစ္.. ဆိုတာေရာက္သြားေရာ...ဒါေတြပါဘဲ။
အဲဒီ "ဇာတိ နဲ ့ ဇရာ မရဏ"က" ေမြးၿပီးတာ နဲ ့ၿပီးေတာ့ အိုၿပီးေသ တာ "ပါ။
ဒီေတာ့ "ေမြးရင္ ေသမယ္"။
ေနာက္ဆံုး အေျဖက ဒါပါဘဲ။
မေသခ်င္ရင္ မေမြး နဲ ့ေပါ့။
ေမြးလို ့ေသတာပါ။ အလကားေနရင္း အိုၿပီး ေသတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ႐ုတ္တရက္ မေတာ္တဆ ထိခိုက္မိလို ့၊ သူမ်ားသတ္တာမို ့လို ့ေသတာ မဟုတ္ပါဘူး။ေမြးလို ့ေသတာပါ။ မေမြးရင္ မေသပါဘူး။
အဲဒါကို မသိၾကတာ။ ကင္ဆာေၾကာင့္ေသတယ္၊ ကားတိုက္လို ့ေသတယ္.ေရနစ္လို ့ေသတယ္ ၊ ေသတာကို ပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳး နဲ ့ၫႊန္းေနၾကတယ္၊ အဲဒီလိုထင္ေနၾကတယ္။အမွန္တရားကိုမသိၾကဘူး။ ေမြးလို ့ေသတာကို မသိၾကပါဘူး။
ေမြးတဲ့ သတၱဝါတိုင္း ေသတယ္၊ ေသတဲ့ သတၱဝါတိုင္းကေတာ့ ေမြးခ်င္ ေမြးမယ္၊ မေမြးခ်င္ မေမြးဘူး၊ ဘုရား ရဟႏၲာ တို ့က်ေတာ့ ေသေတာ့ေသတယ္၊မေမြးေတာ့ဘူး။
ျပသနာက ေမြး လို ့ေသတယ္ ဆိုတာကို မသိၾကတာ။
" ေမြးၿပီးမွ ေသတယ္" ဆိုတာ ကို ေတာ့ လူတိုင္းသိတယ္..ေနာ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးေဟာတာက "ဒါေၾကာင့္..ဒါျဖစ္တာ"ကို သိေစခ်င္တာ။ ေမြးၿပီးမွ ေသတာ ကို သိေစလိုတာ မဟုတ္ဘူး။ သိေစခ်င္တာက.." ေမြးလို ့..ေသတာ" ပါ။
ဒါဆို ဓမၼမိတ္ေဆြ တို ့သေဘာေပါက္မယ္ထင္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ မေသခ်င္ရင္ ဘယ္လို လုပ္မလဲ ဆိုေတာ့..မေမြးေအာင္ လုပ္ေပါ့၊ မေမြးေအာင္ဘယ္လို လုပ္ၾကမလဲ။
ကဲဒီေတာ့ " အဝိဇၨာ နဲ ့တဏွာ" က စရမယ္ဆိုရင္.
"အဝိဇၨာ ပစၥယာ တဏွာ၊ တဏွာ ပစၥယာ အဝိဇၨာ"
" အဝိဇၨာေၾကာင့္ တဏွာျဖစ္တယ္"
" တဏွာေၾကာင့္ အဝိဇၨာျဖစ္တယ္"
အဲဒီ "အဝိဇၨာ၊ တဏွာ" ေတြ ျမန္မာလို ျပန္ေရးရရင္..
"အဝိဇၨာ"ဆိုတာ ..မသိတာ၊ "တဏွာ"က လိုခ်င္တယ္။
ဒီေတာ့..
"အဝိဇၨာ ပစၥယာ တဏွာ၊ တဏွာ ပစၥယာ အဝိဇၨာ"
"မသိလို ့.. လိုခ်င္တယ္"။ " လို ခ်င္ေတာ့ ..မသိဘူး"
ဘာကို "မသိတာ"လည္းဆိုေတာ့ ..
လိုခ်င္စရာ မေကာင္းမွန္း..."မသိတာ"၊
လိုခ်င္စရာ မေကာင္းမွန္း "သိရင္"... မလိုခ်င္ဘူး။
"အဝိဇၨာ ပစၥယာ တဏွာ" ဆိုတဲ့..
"အဝိဇၨာ" ေၾကာင့္ "တဏွာ" ျဖစ္တာ...ပါ။
ထပ္ ေျပာရရင္..
"လိုခ်င္စရာ မေကာင္းမွန္း "မသိတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ လိုခ်င္တာ" ျဖစ္ပါတယ္၊ ဒါ့ေၾကာင့္ လိုခ်င္တဲ့ "တဏွာ" ေပၚရတယ္။ အဲဒီ "တဏွာ" မေပၚခ်င္ရင္ ဘာလုပ္မလည္းဆိုေတာ့... "အဝိဇၨာ" မျဖစ္နဲ ့ေပါ့။ ေကာင္းမွန္း မေကာင္းမွန္း "သိလို ့" ကေတာ့ မလိုခ်င္ေတာ့ဘူး၊ အဲဒီေတာ့ .."တဏွာ "မျဖစ္ဘူးေပါ့။
အဲဒါေၾကာင့္ ေရွးဆရာေတြက လြယ္လြယ္နဲ ့ဘာေျပာၾကသလဲ ဆိုရင္..." မေကာင္းမွန္း မသိလို ယူတာ၊ မေကာင္းမွန္းသိရင္ ဘယ္ယူပါ့မလဲ" ဆိုတဲ့ ေရွးလူႀကီးေတြရဲ႕ စကားရပ္ပါဘဲ။
"တဏွာ ပစၥယာ အဝိဇၨာ"
" တဏွာ" ေၾကာင့္ "အဝိဇၨာ"ျဖစ္တာ ေျပာပါ့မယ္။
လိုခ်င္တဲ့ "တဏွာ" ျဖစ္ၿပီဆိုရင္ ေကာင္းတာမေကာင္း မစဥ္းစားေတာ့ဘူး။
လိုခ်င္ေနတာဘဲ သိေတာ့တယ္။
က်န္းမာေရး မေကာင္းလို ့ ဆရာဝန္က ဒါမတည့္ဘူးလို ့ေျပာထား ေပမယ့္လည္း စားခ်င္ၿပီ ဆိုရင္..တည့္တာ မတည့္တာ မစဥ္းစားေတာ့ဘူူး...စားတာဘဲ။
တစ္ခုေတာ့ ရွိတယ္.. လိုခ်င္ၿပီဆိုရင္ေတာ့ ရေအာင္ လုပ္တတ္ၾကတယ္ေနာ္။ ရလဲရၾကပါတယ္။ ျပသနာ က ဘာလည္းဆိုေတာ့ ေကာင္းမွန္း မေကာင္းမွန္း မသိတာ၊ အတုလား အစစ္လား ဆိုတာမသိဘူး..လိုခ်င္တာဘဲ သိေတာ့တယ္။
"တဏွာ"ဟာ လိုခ်င္လြန္း လို ့စဥ္းကို မစဥ္းစားေတာ့ဘူး.. ေကာင္းေကာင္း မေကာင္းေကာင္း ရမွ ျဖစ္မယ္ ဆိုတဲ့ "ေလာဘ" နဲ ့အတူ မသိတာ က ကပ္ပါလာၿပီး.." လိုခ်င္လာေတာ့.. ဘာမွမသိေတာ့ဘူး" ျဖစ္လာပါတယ္။
ဒါနဲ ့ဘဲ သံသရာ က လည္ရေတာ့တာပါဘဲ။
ဒါ့ေၾကာင့္ "ပဋိစၥသမုပၸါဒ္"စက္ဝိုင္းမွာ ဆိုရင္ ဒီ " အဝိဇၨာ နဲ ့ တဏွာ" ကို အလည္တည့္တည့္ မွာထားထားတာပါ။ အဲဒီ ႏွစ္ခုက အဓိကဘဲ...။ သူတို ့ႏွစ္ခုက အၿမဲတည့္ေနတာ။ သူငယ္ခ်င္းေတြလိုဘဲ..။
"အဝိဇၨာ" က လွည့္လိုက္၊ "တဏွာ" က လိုခ်င္လိုက္၊ " တဏွာ" က လို ခ်င္တဲ့အတြက္ မသိတာေတြ ရလိုက္နဲ ့..။သူတို ့ကိုယ္တိုင္လည္း အေၾကာင္း နဲ ့အက်ိဳးေတြ ျဖစ္ၿပီး အျပန္အလွန္ အက်ိဳးျပဳေနေတာ့တာပါဘဲ။
ေနာက္ၿပီးေတာ့...
"တဏွာ" က ဘာကို ႏွစ္သက္ေနသတုန္း ဆိုရင္.. "ေဝဒနာ" ကို ႏွစ္သက္ပါတယ္။
" တဏွာ ေရာ၊ ေဝဒနာ" ႏွစ္ခုစလံုးဟာ " သေဟတုဓမၼ" ေတြပါဘဲ။ " သေဟတု ဓမၼ" ဆိုတာ..အဓိပၸါယ္ကေတာ့.."အေၾကာင္းရွိလို ့ျဖစ္လာတဲ့ တရား"..ပါ။
အဲဒီလို အေၾကာင္းရွိလို ျဖစ္လာတဲ့တရား ကို ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးက ျမင္ေတာ့..
ဘယ္သူဘဲျမင္ျမင္ပါ၊ အဲဒီ "သေဟတု ဓမၼ" ကို ျမင္လိုက္တာနဲ ့အမွန္လို ့ကိုယ္ထင္ထားတဲ့ ယံုမွားမႈ သံသယ ေတြ အကုန္ေပ်ာက္ကုန္ပါတယ္၊ အရင္က ကိုယ္ထင္တာေတြ ဟာ တစ္ခုမွ အမွန္မဟုတ္ေတာ့ပါဘူးဆိုတာ သိလာပါတယ္။အဲဒီလို သေဘာေပါက္လာပါလိမ့္မယ္။
ဒီေလာကႀကီးမွာ "အေၾကာင္းမရွိဘဲ ျဖစ္တဲ့တရား"ဆိုတာမရွိပါဘူး။
ခုန ေျပာခဲ့ တဲ့ " တဏွာ" ဆိုတာက သူ ့မွာ လိုခ်င္တာဘဲ ရွိတယ္၊ ေကာင္းတာမေကာင္းတာ မစဥ္းစားေတာ့ဘူး။ ဘာကို လိုခ်င္သလဲ ဆိုေတာ့.. "ေဝဒနာ" ကို လိုခ်င္တယ္။ "ေဝဒနာ" မွာရွိတဲ့ ခ်ိဳတယ္၊ခ်ဥ္တယ္၊ငံတယ္၊စပ္တယ္၊အဲဒီလို အရသာမ်ိဳးေတြက အစ ျဖစ္လာတဲ့ ေဝဒနာ ကို လိုခ်င္ေနတယ္။ဒီေနရာမွာေတာ့ အရသာ ေပါ့ေလ။ အရသာ ကို "ေဝဒနာ" လို ့ထားလိုက္ရေအာင္၊
ဒီေတာ့ "တဏွာ" က "ေဝဒနာ" ကို လို ခ်င္ေနတယ္။ ဘာလို ့လိုခ်င္သလည္း ဆိုေတာ့ ႀကိဳက္စရာရွိလို ့၊ လိုခ်င္တတ္ တဲ့ "တဏွာ" က လိုခ်င္စရာေတြ ရွိလို ့ပါဘဲ။ ဘာ ကို လိုခ်င္တာလဲ ၊ ဘာေတြႀကိဳက္တာ ေတြ ့လို ့လည္းဆိုေတာ့...
"တဏွာဟာ"..."ေဝဒနာ" ကို ႀကိဳက္တယ္။
"တဏွာဟာ".. "ဖႆ" ကို ႀကိဳက္တယ္၊
"တဏွာဟာ".. "သဠာယတန" ကို ႀကိဳက္တယ္၊
"တဏွာဟာ".. "နာမ္႐ုပ္" ကို ႀကိဳက္တယ္၊
"တဏွာဟာ".. "ဝိညာဏ္" ကို ႀကိဳက္တယ္၊
ပါဠိ လိုေတြ ေျပာေတာ့ နည္းနည္းရႈပ္သြားပံုရပါတယ္။ "သဠာယတန" နဲ ့ေျပာမယ္ ဆိုရင္ေတာ့...
"မ်က္စိ၊နား၊ႏွာေခါင္း၊လွ်ာ၊ ကိုယ္၊ စိတ္ ဆိုတာေတြ ကို ႀကိဳက္တာပါဘဲ။ ဒီ ( ၆) မ်ိဳးကိုေတာ့ "ဆအာယတနေျခာက္ပါး"လို ့ဆုိပါတယ္။ " အာယတန" ဆိုတာက အက်ယ္ခ်ဲ ့တတ္လို ့ "အာယတန" လို ့ေခၚတာပါ။
ဒီ"သဠာယတန"ကို ျမင္ၿပီးေတာ့ စိတ္ထဲက ဘာကို သေဘာေပါက္လိုက္ရမလည္း ဆိုေတာ့ " မ်က္စိ၊နား၊ႏွာေခါင္း၊လွ်ာ၊ ကိုယ္၊ စိတ္ " လို ့သေဘာေပါက္လိုက္ရပါမယ္။
ဒီ "တဏွာ" ဆိုတာက ႀကိဳက္ၿပီေဟ့ ဆိုရင္ ဘာမွ ေျပာမေန နဲ ့ႀကိဳက္ေနေတာ့တာ..
တကယ္ေတာ့..
"တဏွာဟာ"...ကိုယ့္ "မ်က္စိ" ကို ကိုယ္ ႀကိဳက္တယ္။
"တဏွာဟာ"...ကိုယ့္"နား" ကို ကိုယ္ ႀကိဳက္တယ္။
"တဏွာဟာ"...ကိုယ့္"ႏွာေခါင္း" ကိုကိုယ္ ႀကိဳက္တယ္။
"တဏွာဟာ"...ကိုယ့္"လွ်ာ" ကို ကိုယ္ ႀကိဳက္တယ္။
"တဏွာဟာ"...ကိုယ့္ "ကိုယ္ထိေတြ ့မႈ" ကို ကိုယ္ ႀကိဳက္တယ္။
"တဏွာဟာ"...ကိုယ့္"စိတ္" ကို ကိုယ္ ႀကိဳက္တယ္။
ဒါကေတာ့ စာထဲမွာေရးထားတာေပါ့ေနာ္။
"တဏွာ" ရွိသ၍ကေတာ့ သူက လိုခ်င္ေနမွာဘဲ၊ႀကိဳက္ခ်င္ေနမွာဘဲ၊ ဘာလို ့ႀကိဳက္သလဲဆိုရင္ ဒါက "တဏွာ"ရဲ ့သဘာဝ ကိုး..။
ဥပမာ..ဓမၼမိတ္ေဆြတို ့အေနနဲ ့ေျပာရင္ေရာ ဓမၼမိတ္ေဆြတို ့..ကိုယ့္မ်က္စိ ကိုယ္ ႀကိဳက္လား၊မႀကိဳက္ဘူးလား။ ႀကိဳက္တယ္ဆိုတာ ဒီလို ေျပာတာ ဓမၼမိတ္ေဆြ တို ့စဥ္းစားၾကည့္၊ ကိုယ့္မွာ မ်က္စိမရွိရင္ ျဖစ္မလား၊ မျဖစ္ဘူး။ဒါကေတာ့ ဥပါဒန္ ပါလာၿပီ။ ထားပါေတာ့..။
ဓမၼမိတ္ေဆြတို ့ မ်က္စိအကန္းခံမလား၊ အေသခံမလား။
တစ္ခ်ိဳ ့က မ်က္စိ ကို ကိုယ့္အသက္ထက္တန္ဘိုးထားတတ္တဲ့လူေတာင္ရွိတယ္ေနာ္။ "ေလာဘ" ဆိုတာ..
တစ္ျခား ပစၥည္း ဘာညာႀကိဳက္တာေတြ ခဏထားလိုက္အံုး...
"တဏွာ" က ဘာလာလာႀကိဳက္မွာဘဲ။အဲဒီေလာက္ ထိ ကိုယ့္မ်က္စိကို ႀကိဳက္ေနတာ၊ ကိုယ့္ "နား"ကို ႀကိဳက္ေနတာ၊ ကိုယ့္ ႏွာေခါင္းကို ႀကိဳက္ေနတာ...။ကိုယ္ပိုင္တာက်ေနတာဘဲ ကို ႀကိဳက္တာ..။တကယ္ေတာ့ တဏွာဟာ မ်က္စိ၊ နား ၊ ႏွာေခါင္း တို ့ကို သူပိုင္တာလား၊ သူလုပ္လို ့ရတာလား ျပန္ၾကည့္ေပါ့၊
ဥပမာ...
မ်က္လံုးကန္း သြားလို ့ရွိရင္၊ ဒါ "တဏွာ"ကုန္လို ့ကြယ္တာ မဟုတ္ဘူူး၊ ကံကုန္လို ့ကြယ္တာျဖစ္တယ္။ ၾကားဘူးမွာေပါ့.. မ်က္လံုးကြယ္သြားတာၾကားရင္.. ဪ ကံမေကာင္းလိုက္တာ မ်က္လံုးကြယ္သြားပါေရာလား..ဆိုၿပီး။ ဒါက ကံေၾကာင့္ ျဖစ္တာ။ ဒါေပမယ့္ "တဏွာ"သူဟာ မွတ္ၿပီး ႀကိဳက္ကို ေနတာ.။ဒီ မ်က္လံုးေလး နဲ ့လွတာေလးကို ျမင္ခ်င္တယ္။ လွတာျမင္ေတာ့ ႀကိဳက္လာျပန္တယ္။တဏွာျဖစ္ရျပန္တယ္။ ဒါက ေနာက္ထပ္ တဏွာေနာ္..မူယင္း ဟို တဏွာက ရွိေနၿပီးသား။ ကိုယ့္မ်က္စိ ေလးကို ေကာင္းတာ ျမင္ေစခ်င္တဲ့... ေလာဘ။ မႀကိဳက္တဲ့ဟာ ျမင္ေတာ့. ေဒါသ ျဖစ္ၿပီ။
မိမိတို ့ကေတာ့...ကိုယ့္မ်က္စိကို အၿမဲတမ္း ဒီအတိုင္းသြားေနမယ္လို ့ထင္တတ္ၾကတယ္။
မ်က္စိဟာ မႈန္တတ္တယ္၊
ကန္းတတ္တယ္၊
ႀကိမ္းတတ္တယ္၊
ကြယ္တတ္တယ္... ဆိုတာ သိေတာ့သိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘာျဖစ္ေနသလဲဆိုေတာ့..ေမ့ေနတာ။ ဘယ္သူက ေမ့ေအာင္ လုပ္တာလည္း ဆိုေတာ့ " အဝိဇၨာ" ဆိုတဲ့" ေမာဟ" က မသိေအာင္လုပ္ထားတာပါ။
အေၾကာင္းရင္းက မ်က္လံုးကြယ္တတ္တယ္၊မႈန္တတ္တယ္ ဆိုတာကို ဘဲ "သိ"ဖို ့ဘဲ လိုတာ။ဒါေပမယ့္ ဘယ္လိုဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ "အဝိဇၨာ "က ေတာ့လက္မခံပါဘူး။ သူ ့ကိစၥက မသိေအာင္လုပ္ဖို ့က သူ ့တာဝန္ေလ။
ဥပမာ...တစ္ေန ့ကို ထမင္း ၁၀နပ္ေလာက္စားရမွ ႀကိဳက္တဲ့လူ နဲ ့ထမင္းတနပ္ဘဲ စားၿပီး ေနႏိုင္တာ ကို ႀကိဳက္တဲ့ လူ... ဘယ္ဟာက ေကာင္းတုန္းဆိုေတာ့.. ထမင္း တစ္နပ္ဘဲစားၿပီးေနႏိုင္တာ ႀကိဳက္တဲ့လူ လို ေျဖၾကမွာပါ။
ေလာကႀကီးမွာ လူေတြ ၊လူေတြ တစ္ခ်ိဳ ့ပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ အဲဒီလို အမ်ားႀကီး စားမွ ေကာင္းတယ္ လို ့ထင္ၾကပါတယ္။ အမ်ားႀကီးစားတဲ့ဟာက ဒုကၡ ဆိုတာ မသိၾကပါဘူး။ ဘယ္သိပါ့မလဲ ၊ႀကိဳက္ေနၾကတာကိုး။
အဲဒီလို တစ္နပ္ထဲ စားေနရတာကို ႀကိဳက္တဲ့လူကလည္း၊ ၾကာေတာ့ ထမင္းစားရတာကိုပဲ အပို အလုပ္တခုလို႔ ထင္ၾကၿပီး၊ ၾကာေတာ ကိုယ့္ပီတိေလး နဲ ့သာ ေနခ်င္တဲ့ သေဘာလို ျဖစ္လာတာေတြလည္းရွိၾကတယ္။ ပီတိ နဲ ့သာ ေနတဲ့ ျဗဟၼာ၊ဘာညာ ေတြ ဆိုတာမ်ိဳးေတြ လိုေပါ့။ အဲဒီလို အပိုအလုပ္ေတြ သိလာတာ နဲ ့အမွ် "တဏွာ"ကလည္း ေလ်ာ့ေလ်ာ့သြားတာ ပါဘဲ။ ဒါေပမဲ့ အပို အလုပ္ေတြ ကို" အဝိဇၨာ" ကေတာ့ ေပးမသိပါဘူး။အဲဒီလို မသိတာမ်ားေလေလ "တဏွာ" ကႀကိဳက္ေလေလေပါ့ ။
ဒီလို ႀကိဳက္စရာေကာင္းေအာင္ လုပ္ထားတာကို က "အဝိဇၨာ"ပါဘဲ။"ဒုကၡသစၥာ" မွန္း မသိေအာင္ လုပ္ထားတာ " အဝိဇၨာ"၊တကယ္တန္းက်ေတာ့ ဒုကၡေရာက္ေနတာကို ဒုကၡေရာက္ေနမွန္းမသိေအာင္လုပ္ထားတာက "အဝိဇၨာ"။ အဓိက တရားခံဟာ သူပါဘဲ။
ဒီေတာ့ သူ ့ကို လက္ခံလို ့မျဖစ္ဘူး။ မိတ္ဖြဲ ့လို ့မျဖစ္ဘူး။ သူ ့ကို ကိုယ္က ပယ္ထားျပစ္လိုက္ရမွာပါ။လစ္လ်ဴရႈ ရမွာေတာ့ မဟုတ္ဘူးေနာ္..။ "အဝိဇၨာ" မလာေအာင္ လုပ္ဖို ့ကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ ခဲယဥ္းပါလိမ့္မယ္။ဘုရား၊ ရဟႏၲာ ေတြ သာ " အဝိဇၨာ" မလာေအာင္ လုပ္လို ့ရတာပါ၊
" အဝိဇၨာ" ရွိေနတယ္ ဆိုတာကို ေတာ့ သိထားရပါမယ္၊ သူ ့မလာႏိုင္ေအာင္လုပ္ဖို ့ပါဘဲ။
"တဏွာ" ဆိုတာက "ေလာဘ"၊ အဝိဇၨာ" ဆိုတာက " ေမာဟ" ၊
ဒီ " အဝိဇၨာ" ဆိုတဲ့ မသိတာ ေပ်ာက္ေအာင္ ဘာနဲ ့ေနမလဲ ဆိုေတာ့ " သိတာနဲ ့" ေနမွာေပါ့။ ဒီေနရာမွာ "သိတာ" က ဘာလည္း ဆိုေတာ့ " ဉာဏ္" ဘဲ။ "ဉာဏ္ " နဲ ့ေနမယ္ေပါ့။ ဒီ မသိတဲ့ " အဝိဇၨာ" ကို ဘယ္လို လုပ္မလဲ ဆိုေတာ့.."ဉာဏ္"နဲ ့ေစာင့္ၾကည့္ၿပီး ထိမ္းထားေပးလိုက္ရပါမယ္။ အဲဒီလို "ဉာဏ္"နဲ ့ေစာင့္ၾကည့္ေနလို ့ကေတာ့ "အဝိဇၨာ"မလာပါဘူး။အဲဒီေတာ့.. "တဏွာ" လည္းမျဖစ္ဘူးေပါ့။
ဓမၼမိတ္ေဆြ တို ့ ဝိပႆနာ အားထုတ္တယ္ ဆိုတာ "ဉာဏ္"အလုပ္ပါ။
အားထုတ္လို ့ "ဉာဏ္" ေပၚလာၿပီဆိုရင္ "ဝိဇၨာဉာဏ္" ဆိုတာ ေပၚတဲ့ အတြက္၊ "အဝိဇၨာဉာဏ္" အကုန္ေပ်ာက္ပါတယ္။ အဲဒီလို" ဉာဏ္" ေပၚေအာင္ အားထုတ္ေနရင္းက တစ္ခ်က္ကေလး လြတ္ထြက္သြားတာ နဲ ့အသင့္ေစာင့္ေနတဲ့ " အဝိဇၨာ" က ဝင္လာေတာ့ တာပါ။ အဲဒီအခါ မွာ ဓမၼမိတ္ေဆြ တို ့ဟာ စိတ္လြင့္ၿပီး ဟိုဟိုဒီဒီ ေရွာက္ၿပီး စဥ္းစားကုန္ေတာ့ တရားထိုင္ရင္း စိတ္မၿငိမ္ဘူးဆိုတာ ျဖစ္လာတာပါ။ ဒါဟာ သဘာဝပါဘဲ။ စိတ္ ဆိုတဲ့ သေဘာက မၿငိမ္ရပါဘူး။ "အဝိဇၨာ"ရဲ ့သေဘာက မသိစိတ္ကို တိုက္တြန္းရမယ္။ "တဏွာ" က လိုခ်င္တဲ့ သေဘာျဖစ္ရမယ္။ ဒါပံုေသနည္းတစ္ခုလိုပါဘဲ။ အဓိက တရားခံ ျဖစ္တဲ့ "အဝိဇၨာ" ကို " ဉာဏ္" နဲ ့ ေစာင့္ၾကည့္မွသာ ဝိပႆနာ ဉာဏ္ ေတြ ျဖစ္လာၿပီး "အဝိဇၨာ" လည္း အရင္လို ခဏခဏ မလာႏိုင္ေတာ့ဘဲ နဲ ့.. စိတ္လြင့္တယ္ ဆိုတာလည္း က်ဲက်ဲ သြားၿပီး ေနာက္ဆံုး မိမိက "စိတ္" ကို တစ္ေနရာထဲမွာ ၿငိမ္သက္ေနေအာင္ထားႏိုင္ၿပီးေတာ့ မိမိလိုခ်င္တဲ့ "မဂ္ဥဏ္၊ဖိုလ္ဉာဏ္" ကို ရရွိႏိုင္မွာျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ "ဝိပႆနာ" အားထုတ္တယ္ ဆိုတာ စာက်က္သလို မ်ိဳး " ငါ ဘယ္ေလာက္ရေအာင္ က်က္ပစ္လိုက္မယ္" လို ့လုပ္လို ့မရပါဘူး။ တစ္ညလံုးစာထိုင္က်က္သလိုမ်ိဳး၊ တရားျမန္ျမန္ရေအာင္ တစ္ညလံုး အားထုတ္ပစ္လိုက္မယ္ဆိုလို ့မရဘူးဆိုတာ သေဘာေပါက္ရမွာပါ။
တရားအားထုတ္တယ္ ဆိုတာ အတင္းအားထုတ္လို ့မရပါဘူး။ တရားဆိုမွေတာ့ တရားတဲ့နည္းအတိုင္းသြားမွသာ တရားရၾကမွာပါ။ စာက်က္သလိုသာ ဝိပႆနာ အားထုတ္လို ့ရရင္... စာေတာ္တဲ့ ဆရာဝန္ေတြ၊ အင္ဂ်င္နီယာေတြ... နိဗၺာန္ကေတာင္ သံုးေခါက္ေလာက္ေတာင္ျပန္လို ့ရေနၿပီ။မွတ္ဉာဏ္ေကာင္းေပမယ့္ လည္း "ဉာဏ္ " ဆိုတာ အဲဒီလို လုပ္လို ့မရပါဘူး။
( ဒုတိယပိုင္း ကို ဆက္ဖတ္ပါရန္ )
•••••••••••••••••••••••••••••••
ခႏၶာ( ၅ )ပါးတစ္ဦး
0 comments:
Post a Comment