"'ဒံုးက်ည္နဲ႔ ေလာင္ခ်ာ ယူခဲ့ပါေမာင္ရယ္"

Min Myat Maung ·

သူမ်ားေတြ အိပ္တဲ့အခ်ိန္ ည ၁၀ နာရီခြဲေက်ာ္တဲ့အထိ ေလာ္စပီကာႀကီး ဖြင့္ေနတဲ့ ဓမၼာ႐ံုထဲဝင္ၿပီး ပလပ္ႀကိဳးျဖဳတ္လိုက္တဲ့ နယ္သာလန္ႏိုင္ငံသားအေၾကာင္း ေရးခဲ့တယ္။ က်ေနာ့အရင္ပို႔စ္ေအာက္မွာ ဝင္ေရးႀကတဲ့ ကြန္မန္႔ေတြ ဖတ္ၾကည့္လိုက္မွ ပလပ္ကၽြတ္ေနတဲ့ ျမန္မာေတြ အေတာ္မ်ားမွန္းသိရတယ္။ ေလာ္ႀကီးက်ယ္က်ယ္ဖြင့္မွ သာသနာေတာ္ ျပန္႔ပြားမယ္လို႔ ယံုၾကည္စြာ ေလာ္စပီကာကိုးကြယ္သူေတြ ရွိေနတာ အံ့အားသင့္စရာ ေတြ႕ရပါတယ္။

ေဆာ္ဒီမွာ ၊ တူရကီမွာ၊ အီရတ္မွာ၊ မူစလင္ႏိုင္ငံေတြမွာ ဒါမ်ိဳး သြားလုပ္ၾကည့္ပါလား၊
အသက္ထြက္သြားမွာေပါ့လို႔ ေရးတဲ့သူေတြကိုေတာ့ က်ေနာ္ ဘာဆိုဘာမွ တံု႔ျပန္မေျပာလိုပါဘူး။ သူတို႔ရဲ့ အသိဉာဏ္အဆင့္အတန္းက ဟိုးေအာက္ဆံုးေရာက္ေနၿပီး ဒီထက္ ဘာမွပိုၿပီး စဥ္းစားခ်င့္ခ်ိန္ႏိုင္စြမ္း မရွိမွန္း ရွင္းရွင္းႀကီး သိေနလို႔ပါပဲ။ စင္ကာပူ၊ မေလးရွား၊ ဥေရာပႏိုင္ငံေတြနဲ႔ အေမရိကန္ႏိုင္ငံမွာေရာ ဒီလိုလုပ္ရင္ အျပစ္ေပးခံရမယ္ဆိုတာ သိရဲ့လား လစ္ဘရယ္လ္ေစာင္႐ူးရဲ့ ဆိုသူေတြကိုေတာ့ ဒီႏိုင္ငံေတြမွာလည္း ဒါမ်ိဳးသြားလုပ္ရင္ ဘယ္လိုျဖစ္မယ္ဆိုတာ သိေအာင္ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ ပိုင္နက္က်ဴးလြန္မႈ၊ ေႏွာင့္ယွက္မႈေတြနဲ႔ အေရးယူခံရမွာ က်ိန္းေသေပါ့ဗ်ာ။ ဒါေပမယ့္၊ အဲဒီလို အမႈမ်ိဳးေတြ ျဖစ္မလာေအာင္ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းေတြနဲ႔ နဂိုကတည္းက ႀကိဳတင္ကာကြယ္ တားဆီးထားတယ္ေလ။
စင္ကာပူဆိုရင္ မေလးမဂၤလာေဆာင္ေတြ ဆူညံတာကို လူေျပာမ်ားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း ေန႔တိုင္း မဂၤလာေဆာင္ေနတာမွ မဟုတ္တာ။ တစ္ရက္တေလဆိုေတာ့ သည္းခံႏိုင္ရင္ခံ၊ မခံႏိုင္လို႔ ရဲကိုတိုင္ရင္ ရဲကလာၿပီး အသံေလွ်ာ့ခိုင္းလိမ့္မယ္။ ကိုယ္တိုင္ဘာမွ သြားလုပ္စရာမလိုဘူး။ ဥပေဒေဘာင္ထဲက ရွင္းလို႔ရတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ရဲကို သြားတိုင္ရင္ ဘာသာေရးဆိုတာႀကီးေၾကာင့္ ဘာမွ လုပ္မေပးဘဲ လက္ပိုက္ၾကည့္ေနလိမ့္မယ္။ #ဘာသာေရးမ်က္ႏွာဖံုးတပ္ၿပီး ဆူခ်င္တိုင္းဆူေနတာကို ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြကိုယ္တိုင္ "မႏိုင္၍" သည္းခံေနၾကရတာပါဗ်ာ။
ဂ်ပန္ေရာက္ေတာ့ အိမ္ခန္းငွားတဲ့အခါ စာခ်ဳပ္မွာ အသံဆူညံတာနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ရွင္းလင္းတိက်စြာ ထည့္ထားတယ္။ ည ၉ မွ နံနက္ ၆ နာရီအတြင္း အဝတ္ေလွ်ာ္စက္၊ ဖုန္စုပ္စက္ (vacuum cleaner) သံုးျခင္း၊ သီခ်င္း၊ တီဗီအစရွိသည္တို႔ကို အသံက်ယ္က်ယ္ဖြင့္ျခင္း၊ စကားက်ယ္က်ယ္ေျပာျခင္းတို႔ကို မျပဳလုပ္ပါဘူးဆိုတာ ဝန္ခံကတိ လက္မွတ္ထိုးရပါတယ္။
ဂ်ပန္ကို က်ေနာ္ေရာက္ခါစ ႐ုန္းကန္ေနရတဲ့ ဘဝအေျခအေနမွာ အိမ္ခန္းေလးေတြက က်ဥ္းက်ဥ္း၊ အိမ္နံရံေတြကလည္း သိပ္မထူထဲေတာ့ ေသေသခ်ာခ်ာ လိုက္နာရပါတယ္။ သူမ်ား အိမ္နီးခ်င္းေတြလည္း ဆူညံတာ မၾကားဖူးဘူး။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဝင္ေငြလည္း ေျပလည္လာေတာ့ မန္ေရွာင္ဆိုတဲ့ တိုက္ခန္း၊ ကြန္ဒိုတိုက္ခန္းေတြဟာ အင္မတန္ အသံလံုေပမယ့္လည္း ခုနက စာခ်ဳပ္စည္းကမ္းကို လက္မွတ္ထိုးျမဲထိုးရတာပဲ။ (က်ေနာ့အေကာင့္ထဲမွာ ဂ်ပန္မွာလက္ရွိ ေနထိုင္ေနသူေတြ အမ်ားႀကီး ရွိပါတယ္။ ဟုတ္မဟုတ္ ေမးၾကည့္ေပေတာ့။ အသံဆူညံလို႔ ရဲကဖမ္းၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံကို ျပန္ပို႔ခံရသူေတြလည္း ရွိတယ္။ ေနာက္မွ အလ်ဥ္းသင့္ရင္ ေရးပါမယ္။)
ဂ်ပန္မွာ ယာကူဇာေတြနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ ေလာ္စပီကာသံုးတာပဲ ျမင္ဘူးတယ္။ ဒါေတာင္ ယာကူဇာေတြက အလံတလူလူ ကားနက္ႀကီးေတြနဲ႔ စစ္ခ်ီသီခ်င္းေတြ မိန္႔ခြန္းေတြ ဖြင့္ၿပီး ေလွ်ာက္ေမာင္းတာပါ။ တစ္ေနရာတည္း ကားရပ္ၿပီး ဖြင့္ရင္ ရဲနဲ႔ ျပႆနာတက္လိမ့္မယ္။
ရထားဘူတာ အဝင္အထြက္ေပါက္မွာ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ မဲဆြယ္တဲ့ ပါတီႏိုင္ငံေရးသမားေတြ စပီကာနဲ႔ တရားေဟာတာလည္း ေတြ႕ဖူးတယ္။ ဒါေပမယ္လို႔ ျမန္မာျပည္လို နားကြဲမတတ္ အသံကုန္တင္တာမဟုတ္ဖူး၊ သာမန္ထက္ နည္းနည္းေလးပဲ ပိုက်ယ္တာ သတိထားမိတယ္။ ဒီလို စပီကာသံုးၿပီး တရားေဟာဖို႔ သက္ဆိုင္ရာ ရဲစခန္းမွာ ခြင့္ျပဳခ်က္ယူရတယ္။ ခြင့္ျပဳခ်က္ထက္ အသံက်ယ္ရင္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ျဖစ္ပါေစ ရဲက အေရးယူမွာပဲ။
အေမရိကားမွာလည္းပဲ အသံဆူညံျခင္းကို စည္းမ်ဥ္းဥပေဒနဲ႔ ေသေသခ်ာခ်ာ တားဆီးထားပါတယ္။ Noise Pollution Ordinance လို႔ေခၚတဲ့ စည္းမ်ဥ္းဥပေဒဟာ တစ္ၿမိဳ႕နဲ႔ တစ္ၿမိဳ႕ မတူပါဘူး။ အမ်ားအားျဖင့္ လူေနရပ္ကြက္ေတြမွာ အသံက်ယ္ႏႈန္း ၅၅ ဒက္စီဘယ္လ္ထက္ က်ယ္ေလာင္တဲ့ အသံကို ခြင့္မျပဳဘူး။ Decibels (db) ဆိုတဲ့ အသံက်ယ္ႏႈန္းကို ႏိႈင္းယွဥ္ျပရမယ္ဆိုရင္ ေလသံေလးနဲ႔ ေျပာတဲ့အသံက ၃၀၊ သာမန္ စကားေျပာတဲ့အသံက ၆၀ မွ ၇၀ ဒက္စီဘယ္လ္၊ ေရာ့ခ္စင္တင္ဂီတပြဲကအသံဆိုရင္ ၁၂၀ အထက္ရွိတယ္။ ဒါေၾကာင့္၊ လမ္းေပၚမွာ ႐ိုး႐ိုးစကားေျပာတာထက္ အသံက်ယ္ၿပီး ေအာ္ႀကီးဟစ္က်ယ္လုပ္ရင္ အေရးယူခံရႏိုင္တယ္။
အသံနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ စည္းမ်ဥ္းဥပေဒေတြဟာ တစ္ခ်ိဳ႕ၿမိဳ႕ေတြမွာ ဘုရားရွိခိုးေက်ာင္းက ေခါင္းေလာင္းသံ၊ ဓမၼေတးသံေတြကို ကင္းလြတ္ခြင့္ေပးေပမယ့္၊ တစ္ခ်ိဳ႕ၿမိဳ႕ေတြမွာ အားလံုးလိုက္နာေစတာေၾကာင့္ ဘုရားရွိခိုးေက်ာင္းရဲ့အႀကီးအကဲ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေတြပါ အျပစ္ေပး အေရးယူခံရပါတယ္။ (ဗုဒၶဘာသာ ေ႐ႊျမန္မာတို႔ ေသေသခ်ာခ်ာ ဖတ္ၾကည့္ေစခ်င္ပါတယ္။)
အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စုဟာ ခရစ္ယာန္ ၇၅% ေက်ာ္ ေနထိုင္တဲ့ ႏိုင္ငံျဖစ္တာေတာင္ ဘုရားရွိခိုးေက်ာင္းက ေခါင္းေလာင္းသံေၾကာင့္ ဘုန္းႀကီးေတြပါ အေရးယူခံရတာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလို႔ မေတြးၾကပါနဲ႔။ အရီဇိုးနားျပည္နယ္၊ ဖီးနစ္စ္ၿမိဳ႕မွာရွိတဲ့ ဘုရားရွိခိုးေက်ာင္း သံုးခုက ဘုန္းေတာ္ႀကီး သံုးပါးကို ၂၀၀၉ ခုႏွစ္မွာ တရားစြဲဆိုခဲ့ၿပီး တစ္ပါးကို ေထာင္ဒဏ္အျပစ္ေပးခဲ့ပါတယ္။
ခ႐ိုက္စ္သည္ကင္းခ်ာ့ခ်္ ကက္သလစ္ဘုရားရွိခိုးေက်ာင္းရဲ့ ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္ ဘိေရွာ့ ရစ္ခ္ ပိန္႔တာကို ေခါင္းေလာင္း အသံက်ယ္တဲ့ ျပစ္မႈအတြက္ ေထာင္ဒဏ္ ၁၀ ရက္ ခ်မွတ္ခဲ့ပါတယ္။ ေထာင္ဒဏ္ကို ခံဝန္ ၃ ႏွစ္နဲ႔ ဆိုင္းငံ့ျပစ္ဒဏ္အျဖစ္ သတ္မွတ္တာေၾကာင့္ ခ်က္ခ်င္းေထာင္ဒဏ္မခံရေသးဘဲ ဒီသံုးႏွစ္အတြင္း အလားတူျပစ္မႈက်ဴးလြန္ရင္၊ ဆိုလိုတာက ေခါင္းေလာင္းထိုးရင္ ေထာင္ထဲကို ၁၀ ရက္ဝင္ရပါလိမ့္မယ္။
အဲဒီဘုရားရွိခိုးေက်ာင္းက ေခါင္းေလာင္းသံကို အနီးဆံုး လူေနအိမ္က အသံဖမ္းယူတိုင္းတာတဲ့အခါ ၆၇ db (ဒက္စီဘယ္လ္) ရွိတာေတြ႕ရတယ္။ စည္းမ်ဥ္းသတ္မွတ္ခ်က္ ၅၅ db အထက္ ရွိေပမယ့္၊ သာမန္ စကားေျပာသေလာက္အသံပါ။ ျမန္မာျပည္လို ေနထြက္ကေနဝင္အထိ နားကြဲမတတ္ ဖြင့္တာ မဟုတ္ဖူးေနာ္။ ဒါေတာင္ အေမရိကန္ကားမွာေတာ့ ဘုန္းႀကီးကို ေထာင္ဒဏ္ ၁၀ ရက္ ခ်ပစ္သတဲ့ဗ်ာ။
အျပစ္ေပးခံရတဲ့ ဘိေရွာ့ဘုန္းေတာ္ႀကီးက ေရွ႕ေနေတြနဲ႔ အယူခံဝင္ေတာ့မွ တစ္ပတ္မွာ တနဂၤေႏြတစ္ရက္တည္းနဲ႔ တရား႐ံုးက သတ္မွတ္ေပးတဲ့ ဘာသာေရးေန႔ထူးေန႔ျမတ္ေတြမွာ တစ္ႀကိမ္ကို ၂ မိနစ္ (ေသေသခ်ာခ်ာဖတ္ေနာ္ ၂ မိနစ္တိတိ) ေခါင္းေလာင္းထိုးခြင့္ ေပးခဲ့ပါတယ္။
ဗာဂ်ီးနီးယားျပည္နယ္၊ ဖဲယားဖက္စ္ခ႐ိုင္မွာလည္း ဘုရားရွိခိုးေက်ာင္းရဲ့ ေခါင္းေလာင္းသံနဲ႔ ဓမၼေတးသံက သတ္မွတ္ခ်က္ ၅၅ db ထက္ေက်ာ္ၿပီး ၆၀ ျဖစ္ေနလို႔ ပိတ္ပင္တားျမစ္ခံရတယ္။ ဘုရားရွိခိုးေက်ာင္း၊ ကုသိုလ္ျဖစ္ အလႉရွင္အသင္းအဖြဲ႕ေတြကို ကင္းလြတ္ခြင့္ေပးတဲ့ ၿမိဳ႕ေတြမွာေတာင္ အသံမက်ယ္ေအာင္၊ အခ်ိန္မၾကာေအာင္ အထူးဂ႐ုစိုက္ၾကပါတယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံက ဓမၼာ႐ံုေတြ၊ ဘုရားေက်ာင္းကန္ေတြမွာ အရပ္ေလးမ်က္ႏွာကို ခ်ိန္ၿပီး အသံကုန္ဖြင့္တဲ့ ေလာ္စပီကာႀကီးေတြရဲ့ အသံက်ယ္ႏႈန္းကို တိုင္းမယ္ဆိုရင္ ၁၂၀ အထက္ရွိပါလိမ့္မယ္။ ၿပီးေတာ့ အေမရိကားလို အိမ္ေျခက်ဲတာမဟုတ္ဖူး။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အိမ္ခ်င္းကပ္ေနတာ။ လူသားတစ္ဦးရဲ့ သည္းခံႏိုင္စြမ္းက ၁၃၀ db ပဲရွိတယ္။ ဒီေလာက္အသံက်ယ္က်ယ္ႀကီးကို အခ်ိန္ၾကာရွည္ခံစားရတဲ့အခါ စိတ္ေရာဂါ၊ နားေရာဂါေတြ ျဖစ္ပြားလာပါလိမ့္မယ္။ အိပ္ေရးပ်က္တာအျပင္ mental stress and strain စိတ္ဖိစီးတင္းက်ပ္မႈဟာ ဆူညံသံခံစားရသူတိုင္း ျဖစ္တာပါ။ ဓမၼစၾကာျဖစ္ျဖစ္၊ စပယ္ပန္းေလးျဖစ္ျဖစ္ အသံအက်ယ္ႀကီး ၾကာရွည္ၾကားရရင္ ဆူညံသံပါပဲ။
႐ုတ္တရက္ အုန္းကနဲ အသံက်ယ္ေလာင္စြာ ၾကားရတာ၊ အခ်ိန္ၾကာရွည္ အသံအက်ယ္ႀကီး ၾကားေနရတာေတြေၾကာင့္ tinnitus ဆိုတဲ့ နားထဲမွာ အသံတစီစီ အျမဲၾကားေနရတဲ့ အာ႐ံုေၾကာေရာဂါ ျဖစ္တတ္တယ္။ ကိုယ့္ဖာသာ ျဖစ္လို႔ျဖစ္မွန္းေတာင္ မသိၾကဘူး။ အရမ္းတိတ္ဆိတ္တဲ့ အရပ္ေဒသမ်ိဳးကိုေရာက္တဲ့အခါက်မွ ေက်းငွက္ေတြရဲ့ ေတးသံ၊ စမ္းေရစီးသံေတြမၾကားရဘဲ ကိုယ့္နားထဲ တစီစီျဖစ္ေနတာ သိၾကတယ္။ အဲဒီေရာဂါကို ကုသနည္းလည္း ခုထိ ေရေရရာရာ မေတြ႕ေသးဘူး။
ဒီေလာက္အထိ ဖတ္ၿပီးရင္ တစ္ျခားေခတ္မီ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံေတြမွာ ေလာ္စပီကာႀကိဳးကို သြားျဖဳတ္တဲ့အထိ ျပႆနာမျဖစ္ေအာင္၊ အသံက်ယ္က်ယ္ မထြက္ရတဲ့ စည္းမ်ဥ္းဥပေဒနဲ႔ ေသေသခ်ာခ်ာ တားျမစ္ထားတာ သိၿပီမဟုတ္လား။ အသံက်ယ္ရင္ က်ယ္တဲ့လူကို အရင္အျပစ္ေပးလိမ့္မယ္။ တစ္ျခားႏိုင္ငံဆိုရင္ ပလပ္ႀကိဳးကို လာျဖဳတ္မယ့္သူဟာ ရဲပဲ။ ၿပီးရင္ အသံက်ယ္သူကို လက္ထိပ္ခတ္ၿပီး ေခၚသြားလိမ့္မယ္။
ဒီစည္းမ်ဥ္းကို အေရးမစိုက္ဘဲ ကိုယ့္စိတ္ကိုယ့္သေဘာ လုပ္ခ်င္တိုင္းလုပ္ေတာ့ ဘာျဖစ္လဲ။ သိခ်င္ရင္ ဆက္ဖတ္ၾကည့္။
ဖေလာ္ရီဒါျပည္နယ္မွာ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ ႏိုဝင္ဘာလက ဆယ္ေက်ာ္သက္ လူမည္းလူငယ္တစ္ဦးကို ေသနတ္နဲ႔ ပစ္သတ္မႈဟာ လူအမ်ား စိတ္ဝင္တစား အေျပာမ်ားတဲ့ သတင္းထူးႀကီး တစ္ပုဒ္ပါ။ အသက္ ၁၇ ႏွစ္အ႐ြယ္ ေဂ်ာ္ဒန္ ေဒးဗစ္စ္နဲ႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္စုဟာ ဓာတ္ဆီဆိုင္တစ္ခုရဲ့ ပါကင္မွာ ကားရပ္ထားရင္း သူ႔ကားထဲမွာ ရက္ပ္သီခ်င္း အက်ယ္ႀကီး ဖြင့္ထားပါတယ္။
ေဘးခ်င္းကပ္ ရပ္ထားတဲ့ ကားထဲက အသက္ ၄၅ ႏွစ္အ႐ြယ္ လူျဖဴ ေဆာ့ဝဲအင္ဂ်င္နီယာ မိုက္ကယ္လ္ ဒန္းက နားမခံသာလို႔ အသံေလွ်ာ့ဖို႔ သြားေျပာရာက လူငယ္ေတြနဲ႔ စကားမ်ားၾကတယ္။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က အသံတိုးေပးေပမယ့္ ေဂ်ာ္ဒန္က ျပန္က်ယ္ၿပီး လူငယ္ေတြက မိုက္မိုက္႐ိုင္း႐ိုင္း ဆဲဆိုၾကေတာ့ မိုက္ကယ္လ္ ဒန္းက သူ႔ကား ဒက္ရွ္ဘုတ္ထဲက က်ည္အျပည့္ထည့္ထားတဲ့ ေသနတ္ကို သြားယူၿပီး ပစ္ေတာ့တာပဲ။
လူငယ္ေတြ ေမာင္းေျပးတဲ့ ကားကို ေသနတ္နဲ႔ ၁၀ ခ်က္ပစ္ရာမွာ ေဂ်ာ္ဒန္ ေဒးဗစ္စ္ကို ၃ ခ်က္ထိၿပီး ေသသြားတယ္။ သီခ်င္းသံ က်ယ္ေလာင္ရာက စၿပီး ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ဒီအမႈေၾကာင့္ မိုက္ကယ္လ္ ဒန္းဟာ ေထာင္ဒဏ္ ႏွစ္ ၆၀ နဲ႔ ေထာင္တစ္သက္ လြတ္ရက္မရွိ ျပစ္ဒဏ္ခ်မွတ္ခံလိုက္ရပါတယ္။
ဒီအမႈ ျဖစ္ပြားၿပီးတဲ့အခါ ျပည္နယ္အေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ကားထဲက သီခ်င္းသံ က်ယ္ေလာင္မႈကို ကန္႔သတ္တဲ့ ဥပေဒေတြ ျပ႒ာန္းခဲ့ရပါတယ္။ က်ေနာ္ေနတဲ့ ကယ္လီဖိုးနီးယားမွာ အခု ၂၀၁၆ ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီ ၁ ရက္ေန႔က စတင္ၿပီး အသက္ဝင္လာတဲ့ ဥပေဒကေတာ့ မိမိကားထဲကအသံကို ကားရဲ့ ၂၅ ေပအကြာက ၾကားရရင္ ရဲကို တိုင္ႏိုင္တယ္၊ ရဲက ျပစ္ဒဏ္ေပးခ်လံ (ticket) ေပးၿပီး တရား႐ံုးကို ဆင့္ေခၚ အျပစ္ေပးလိမ့္မယ္။ ကိုယ္နားမခံႏိုင္ရင္ ရဲကို တိုင္လိုက္႐ံုပါပဲ။
ျမန္မာျပည္မွာေတာ့ ဓမၼာ႐ံု၊ ဘုရားေက်ာင္းကန္နဲ႔ ေနရာတကာမွာ ေလာ္စပီကာေတြရဲ့ ဒဏ္ကို နားကြဲမတတ္ ခံစားေနရသူေတြ အဲဟို နယ္သာလန္ႏိုင္ငံသားလို ပလပ္ႀကိဳး သြားမျဖဳတ္နဲ႔။ မစို႔မပို႔ ေထာင္ ၃ လက်ၿပီး ဘာမွလည္း မထိေရာက္ဖူး။ မိုက္ကယ္လ္ဒန္းလို နားမခံႏိုင္လို႔ ေသနတ္နဲ႔ ေျဖရွင္းလည္း ၿပီးမယ့္ကိစၥ မဟုတ္ေတာ့ ေလာင္ခ်ာသာ ယူသြားေပေတာ့ဗ်ာ။ ဒါမွ တစ္ျပည္လံုး နားေအးပါးေအး စိတ္ခ်မ္းသာသြားမွာပါ။