တစ္ခါမွ တရားမထိုင္ဘူးသူတို ့အတြက္..အသက္ႀကီးငယ္ အ႐ြယ္မေ႐ြး... "ဝိပႆနာ တရားစတင္အားထုတ္ ရႈမွတ္နည္း"
|
7:20 PM |
No မွတ္ခ်က္ |
ခႏၶာ-၅ပါး တစ္ဦး
ဆရာေတာ္ သံဃာေတာ္
မ်ား ရဲ ့ေရးသားေဖၚျပခ်က္ေတြ၊ ေဟာၾကားခဲ့ရတာေတြ ကို ေလ့လာ ဖတ္ရႈထားဖူး၊
နာၾကားဖူး ထား ရတဲ့ တရားအားထုတ္နည္း အမ်ိဳးမ်ိဳး ကို ေရးသား
ေဖၚျပကုသိုလ္ျပဳရမွာ တရားအားထုတ္နည္း ေတြ က အမ်ိဳးစံု ရွိေတာ့ ဓမၼမိတ္ေဆြ
တို ့နဲ ့ကိုက္ညီဖို ့အတြက္ အင္မတန္မွ ခက္ပါတယ္။
ကာယာႏုပႆနာ၊ ေဝဒနာႏုပႆနာ ၊စိတၱာႏုပႆနာ နဲ ့ ဓမၼာႏုပႆနာ ဆိုၿပီး ျမတ္စြာဘုရားေဟာၾကားခဲ့တဲ့ "သတိပ႒ာန္ " ေလးပါး ရွိတဲ့အနက္ အဲဒီေလးပါးထဲက "ကမၼဌာန္း" တစ္ခုခု နဲ႔ ပြားမ်ားအားထုတ္ၾကရတယ္ဆိုေပမယ့္လည္း "ကာယာႏုပႆနာ" မွာတင္ "ဝင္ေလ၊ထြက္ေလ" လို ့ေခၚတဲ့ "အာနာပါန" ကမၼဌာန္း အပါဝင္ေပါ့ေလ..ရႈရမဲ့ ကမၼဌာန္း (၁၄) မ်ိဳးေလာက္ရွိေတာ့...
ဓမၼမိတ္ေဆြတို ့အတြက္ ဘယ္ကမၼဌာန္းကေတာ့ျဖင့္ ဘယ္သူနဲ ့သင့္ေတာ္မလဲ ဆိုတာ ျမတ္စြာဘုရားတစ္ပါးရွင္ တစ္ပါး မွသာ လြဲၿပီး အျခားဘယ္သူမွ တပ္အပ္မေျပာႏိုင္ၾကပါဘူူး။
မည္သို ့ဘဲျဖစ္ေစ..
အခုမွ စၿပီးတရားအားထုတ္ၾကမဲ့ ဓမၼမိတ္ေဆြတို ့အတြက္ တရားအားထုတ္နည္းမ်ားစြာအနက္က...
"ရွင္သာရိပုတၱရာ" က ေဟာထားတဲ့ ဝိပႆနာ အားထုတ္နည္း.. ကို..
"ေက်းဇူးရွင္မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး" ျပန္လည္ေဟာၾကားတဲ့ တရားေတာ္ထဲက ေကာက္ႏႈတ္ၿပီး ေဖၚျပကုသိုလ္ျပဳလိုက္ပါတယ္။
ကာယာႏုပႆနာ၊ ေဝဒနာႏုပႆနာ ၊စိတၱာႏုပႆနာ နဲ ့ ဓမၼာႏုပႆနာ ဆိုၿပီး ျမတ္စြာဘုရားေဟာၾကားခဲ့တဲ့ "သတိပ႒ာန္ " ေလးပါး ရွိတဲ့အနက္ အဲဒီေလးပါးထဲက "ကမၼဌာန္း" တစ္ခုခု နဲ႔ ပြားမ်ားအားထုတ္ၾကရတယ္ဆိုေပမယ့္လည္း "ကာယာႏုပႆနာ" မွာတင္ "ဝင္ေလ၊ထြက္ေလ" လို ့ေခၚတဲ့ "အာနာပါန" ကမၼဌာန္း အပါဝင္ေပါ့ေလ..ရႈရမဲ့ ကမၼဌာန္း (၁၄) မ်ိဳးေလာက္ရွိေတာ့...
ဓမၼမိတ္ေဆြတို ့အတြက္ ဘယ္ကမၼဌာန္းကေတာ့ျဖင့္ ဘယ္သူနဲ ့သင့္ေတာ္မလဲ ဆိုတာ ျမတ္စြာဘုရားတစ္ပါးရွင္ တစ္ပါး မွသာ လြဲၿပီး အျခားဘယ္သူမွ တပ္အပ္မေျပာႏိုင္ၾကပါဘူူး။
မည္သို ့ဘဲျဖစ္ေစ..
အခုမွ စၿပီးတရားအားထုတ္ၾကမဲ့ ဓမၼမိတ္ေဆြတို ့အတြက္ တရားအားထုတ္နည္းမ်ားစြာအနက္က...
"ရွင္သာရိပုတၱရာ" က ေဟာထားတဲ့ ဝိပႆနာ အားထုတ္နည္း.. ကို..
"ေက်းဇူးရွင္မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး" ျပန္လည္ေဟာၾကားတဲ့ တရားေတာ္ထဲက ေကာက္ႏႈတ္ၿပီး ေဖၚျပကုသိုလ္ျပဳလိုက္ပါတယ္။
"ကာယမိမံ သမၼသထ၊ ပရိဇာနာထ၊ ပုနပၸဳနံ"
"ကာေယသဘာ၀ံ၊ ၀ိဒိတြာန၊ ဒုကၡႆအႏၲံ ကရိႆတိ"
ဘယ္လိုေဟာထားသလဲ ဆိုေတာ့...
ေရွးဦးစြာ...
ဘုရားေရွ႕မွာ ဘဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ကိုယ့္ ရဲ ့အိပ္ရာထဲမွာဘဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ အမ်ိဳးသမီး ျဖစ္ပါက ဒူးတုပ္၊ အမ်ိဳးသားျဖစ္ပါက တင္ပ်ဥ္ေခြၿပီး ထိုင္ခ်င္သလိုထိုင္ပါ။ အကယ္၍ လဲေလ်ာင္းခ်င္တယ္ဆိုလည္း လဲေလ်ာင္းၿပီး အားထုတ္ႏိုင္တယ္ လို ့ဆိုပါတယ္။
သို႔ေသာ္ အသက္မွန္မွန္႐ႈၿပီးေတာ့ ေလေလး ထြက္တာလဲ သိလုိ႔၊ ေလေလးဝင္တာလဲ သိလုိ႔ ၊ ပထမ ဆံုးအေနနဲ ့လုပ္ရမွာက "ထြက္တာသိ၊ ဝင္တာသိ" ပဲ လုပ္ေနပါ...တဲ့။
( ဒီေနရာမွာ ၾကားျဖတ္ၿပီးေျပာလိုတာက .. အဲဒီလို ဝင္ေလထြက္ေလ ကို မွတ္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ဓမၼမိတ္ေဆြရဲ ့စိတ္ဟာ.. မၾကာမၾကာ လြင့္လြင့္ ၿပီး အေတြးေတြ ထဲေရာက္ေရာက္သြားပါတယ္၊ တရား စမွတ္ေတာ့ မယ္ ဆိုမွ.. ေတြးလို ့ေကာင္းေနေတာ့တယ္..ဆိုသလိုမ်ိဳးျဖစ္တတ္ပါတယ္။က်န္တဲ့အခ်ိန္ကေတာ့ မအားတာနဲ ့ေတြးဖို ့အခ်ိန္မရွိၾကဘူးေလ..။ တရား အားထုတ္ေတာ့မွဘဲ.. ေတြးဖို ့အခ်ိန္ရသလို ျဖစ္ေနၾကသလို ေပါ့။
ဥပမာ.. အင္း.. ငါ ဟိုဟာေလး လုပ္စရာ၊ ဒီဟာေလး လုပ္စရာရွိေသးတာဘဲ၊ အဲဒီလို တရားထိုင္တဲ့ အခ်ိန္က်မွ ကိုယ့္ရဲ ့ plan ေပါ့ေလ။ ကိုယ္လုပ္ခ်င္ေနတာေတြ ကို စီစဥ္ေနေတာ့တာပါဘဲ..။
အဲဒီအတြက္ စိတ္မပ်က္ပါနဲ ့..
"စိတ္" ဆိုတာ လြင့္ ပါတယ္၊ "စိတ္"ဆိုတာ ေတြး ပါတယ္။ ဒါသဘာဝပါ။ အဲဒီလို မိမိ "စိတ္" လြင့္ေနတာ၊ " ေတြး" ေနတာ ကို သိ ေနတယ္ ဆိုတာ ကိုယ့္ဖာသာသိရင္ ေတာ္ေတာ္ အေျခေနေကာင္း ေနၿပီလို ့မွတ္ပါ။ စိတ္လြင့္တာ ကို လြင့္မွန္းမသိတာက ဆိုးတာပါ။ ဒါကေတာ့.. ၾကားျဖတ္ေရးလိုက္မိတာပါ။ )
ေရွ ့ဆက္ရရင္...
အဲဒီလို "ေလဝင္တာ၊ထြက္တာ" ကို မွတ္ေနရင္း နဲ ့အခ်ိန္ၾကာလာတာနဲ ့အမွ် ဟိုေနရာက"ေအာင့္"သလို.. ဒီေနရာက "နာ "သလိုလို ျဖစ္လာလုိ႔ရွိရင္ အဲဒီ "ေလထြက္တာသိ ၊ ေလဝင္တာသိ" မွတ္ေနတာကို ျဖဳတ္ပစ္လိုက္ပါ။
"ထြက္တာသိ၊ ဝင္တာသိ" ျဖဳတ္ပစ္လိုက္ၿပီးေတာ့..
" ေအာင့္"တဲ့ ေနရာ၊ "နာ" ေနတဲ့ ေနရာေလးကို "ဥာဏ္ " နဲ ့လွည့္လိုက္ၿပီး..
" ေၾသာ္ - ဒါေဖာက္ျပန္တာပါလား"
" အင္း - ေဖာက္ျပန္လာတာ နဂိုက မေအာင့္ဘူး၊ ခုမွ ဒီေနရာေလးက ေအာင့္လာတယ္၊ ဒီေနရာေလး က နာ လာတယ္၊ အဲဒီ ေဖာက္ျပန္တဲ့ ေနရာကေလး ကို ဉာဏ္ နဲ ့ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္လိုက္တဲ့ အခါမွာ အဲဒီေဖါက္ျပန္တာကေလးက ပ်က္စီးသြားတယ္။
"ဉာဏ္စိတ္" ကေလးက ေပၚေနေတာ့ ေအာင့္တာေလးက ေဖာက္ျပန္ၿပီး ပ်က္စီးသြားတာ ေတြ႕ရပါလိမ့္ မယ္။
အဲဒီလို ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးသြားတာေတြ ေတြ႕တဲ့အခါက်ေတာ့ ဒီခႏၶာကိုယ္ႀကီး စိုက္ၾကည့္ေနလုိ႔ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတာ ေတြ႕တာလုိ႔ မွတ္လိုက္ပါ..တဲ့။
အဲဒီေတာ့ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတာက အနိစၥ၊ ဒုကၡသစၥာ၊ အနိစၥဆိုလဲ ဟုတ္တာပါဘဲ။
ဒုကၡသစၥာဆိုလဲ ဟုတ္တာပါပဲ။ ေၾသာ္ - ဒါက ဒုကၡသစၥာ၊
ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးၿပီလုိ႔ သိေနတာကေလးက ေလာကီ မဂၢသစၥာ၊
ဒါ ဒီေနရာကေလးက "ေအာင့္"တာကေလးက ေပ်ာက္သြားလုိ႔ ဟိုေနရာက "ေအာင့္" လာေပၚလာတယ္။ ဟိုစိတ္ ကေလး စားခ်င္တဲ့စိတ္ကေလး ေပၚလာတယ္။ အဲဒါကိုလဲ စားခ်င္တဲ့ စိတ္ကေလးကိုလဲ ရွိ၊ မရွိ ၾကည့္ေပးပါ။ ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ က်လုိ႔ရွိရင္ျဖင့္ ၾကည့္တဲ့ဥာဏ္ ေပၚလာလုိ႔ ရွိရင္ျဖင့္ သတၱဝါ သႏၲာန္ ႏွစ္စိတ္မေပၚ ေကာင္းတဲ့အတြက္ စားခ်င္တဲ့ စိတ္ကေလးက ျဖစ္ၿပီး ပ်က္သြားပါတယ္။ သူလဲ ခုမွ ေဖာက္ျပန္ၿပီးလာတာ အခုပဲ ပ်က္စီးသြားတယ္၊ အဲဒီေတာ့ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီး သြားတာ ဘာသစၥာ ေခၚၾကမလဲ..ဆိုေတာ့ ဒုကၡသစၥာ ဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီလို သိလိုက္ေတာ့ အသိခံရတာက ဒုကၡသစၥာ၊ အသိဥာဏ္က မဂၢသစၥာ လို ့မွတ္လိုက္ပါ။ ဒီလိုခ်ည္းပဲ ဒီခႏၶာကိုယ္ထဲ လွည့္ၿပီးေနေတာ့ အသိခံတာက ဒုကၡသစၥာ၊ အသိဥာဏ္က မဂၢသစၥာဆိုေတာ့...
ဪ..ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ ဒုကၡသစၥာရယ္ … သိေနတဲ့ မဂၢသစၥာရယ္ သာ ရွိပါလား ဆိုၿပီး သိလိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ " သမုဒယသစၥာ" ဆိုတဲ့ ေလာဘ က ခ်ဳပ္ၿငိမ္း႐ုပ္သိမ္းၿပီး ေနပါေတာ့တယ္။
အဲဒီေလာဘ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းေနေတာ့ ေလာဘ တဏွာခ်ဳပ္ေတာ့ ဥပါဒါန္ ( အစြဲလမ္း ) လည္း ခ်ဳပ္ပါတယ္။
"ဥပါဒါန္" ခ်ဳပ္ေတာ့ "ကံ" ခ်ဳပ္ပါတယ္၊
"ကံ" ခ်ဳပ္ေတာ့ အနာဂတ္ဘဝ..လာလတၱံျဖစ္တဲ့...ပဋိသေႏၶေနမႈ ျဖစ္တဲ့..
"အိုမႈ ၊နာမႈ ၊ ေသမႈ" ေတြေရာ.. ခ်ဳပ္ပါတယ္။ဘာေၾကာင့္ ခ်ဳပ္သလည္း လို ့ အရင္းျမစ္ကို ျပန္စစ္ၾကည့္ေတာ့.. ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတာကို "ျမင္ေနတဲ့ မဂ္" က ခ်ဳပ္ေစတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီေတာ့ ဓမၼမိတ္ေဆြ တို ့ဒီခႏၶာကိုယ္ႀကီးကို ဝိပႆနာ႐ႈ ဆိုတာ ခႏၶာကိုယ္ကို ေစာင့္ၾကည့္တဲ့ အလုပ္လို႔ သာမွတ္လိုက္ၾကပါ။
ဒါေၾကာင့္...
“ကာယမိမံ သမၼသထ” ဣမံကာယံ၊ ဤခႏၶာကိုယ္ႀကီးကို...သမၼသထ၊ ေစာင့္ၾကည့္ၿပီး သံုးသပ္ပါလို ့...
"ရွင္သာရိပုတၱရာ" က မွာရွာပါတယ္။
အဲဒီလို ခႏၶာကိုယ္ႀကီး ေစာင့္ၾကည့္ၿပီး သံုးသပ္ပါ၊ ဆင္ျခင္ပါဆိုေတာ့" ျဖစ္ပ်က္မဂ္ " ဆိုတာ လာပါတယ္။
ပ်က္စီးသြားတာ " ျဖစ္ပ်က္"၊
ေစာင့္ၾကည့္တာ က "မဂ္"ပါ။
ဒါေၾကာင့္.."မဂ္" ဆိုတာတုိ႔ ေစာင့္ၾကည့္မွ ရပါတယ္။ ေစာင့္မၾကည့္ရင္ မရဘူး၊ ရွာရင္ေတာ့မရဘူး၊ ေစာင့္ၾကည့္ရင္ေတာ့ ရပါတယ္။
" ေတာထဲက က်ားေတြက အေျပးေတာ့ မသန္ပါဘူးတဲ့။ အဖမ္းေတာ့ ျမန္သလို မိလိႏၵပဥႇာကလည္း ေစာင့္ဖမ္းပါလုိ႔လဲ ေသေသခ်ာခ်ာ ေဟာထားပါတယ္...တဲ့"
ဒီေတာ့...
ဝိပရိနာမလကၡဏာ ဒုကၡသစၥံက ဒုကၡသစၥာ၊ ေစာင့္ၾကည့္တာကေလးက မဂၢသစၥာ၊ ေသတာက သမုဒယသစၥာ၊
ေနာက္ ခႏၶာ မလာတာက နိေရာဓသစၥာ၊
နိေရာဓဆိုေတာ့ ေၾသာ္ … မိမိတို ့သစၥာ အလုပ္ လုပ္ေနပါလား ဆိုတာ မိမိတို ့စိတ္မွ ျဖစ္ေပၚေနပါၿပီ။
( အေပၚက" ဝိပရိနာမ"ဆိုတာက ဒုကၡသစၥာပါဘဲ၊ စာပိုဒ္ရွည္မွာစိုး လို ့အက်ယ္မခ်ဲ႕ေတာ့ပါဘူူး)
ဒီေတာ့...ဝိပႆနာအလုပ္ဆိုတာ...ေစာင့္ၾကည့္တဲ့အလုပ္ဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီလို ေစာင့္ၾကည့္ယင္း ေစာင့္ၾကည့္ယင္း က ခႏၶာကိုယ္ႀကီးက ဟိုေနရာကျပ၊ ဒီေနရာကျပ၊ ဟိုေနရာကျပလိုက္၊ ဒီေနရာကျပလိုက္နဲ႔ ျပတဲ့ေနရာကိုပဲ ေစာင့္ၾကည့္ေနတဲ့အခါက်လုိ႔ရွိရင္..အဲဒီ ျပတာက ဒုကၡသစၥာ၊ သိတာက မဂၢသစၥာ၊ ေသတာက သမုဒယသစၥာ ဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ေနာက္ ခႏၶာမလာေတာ့ တာက နိေရာဓသစၥာပါ။
နိေရာဓသစၥာ ဆိုေတာ့
ဓမၼမိတ္ေဆြ တို ့သစၥာေလးပါး အလုပ္ လုပ္ေနတယ္ ဆိုတာ ေပၚပါၿပီ။
အဲဒီလို ေစာင့္ၾကည့္ေလ... မိမိရဲ ့ခႏၶာဟာ ေကာင္းတာတစ္ခုမွ ျပမွာမဟုတ္ဘူး။အနာ ေတြပဲ ျပမွာပါဘဲ။
အနာခႏၶာကိုယ္ႀကီးမုိ႔ အနာခႏၶာေတြျပေတာ့ ဒီအနာခႏၶာေတြကလဲ" ျဖစ္လုိက္၊ ပ်က္လိုက္"၊" ျဖစ္လိုက္၊ ပ်က္လိုက္၊"၊" ျဖစ္လိုက္၊ပ်က္လိုက္၊"နဲ႔ သာ ျပေနေတာ့...
ေၾသာ္ … ဒီဥစၥာ"ျဖစ္ပ်က္"က "ဒုကၡသစၥာ" "သိ"တာက "မဂၢသစၥာ"ပါလားဆိုတာ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဥာဏ္ထဲမွာ ေပၚလာပါတယ္ ။
ဓမၼမိတ္ေဆြတို ့အေသအျခာ ဖတ္ပါ..အဲဒီလို ဉာဏ္ေပၚလာတဲ့အခါက်ေတာ့..
♦(
ကိေလသာ ၾကားမညႇပ္လုိ႔ရွိရင္ "ျဖစ္ပ်က္" နဲ႔ "မဂ္" နဲ႔ ၾကားထဲမွာ
ကိေလသာၾကားမျခား လုိ႔ရွိရင္ ခုနစ္ရက္နဲ႔ မဂ္ဥာဏ္၊ ဖုိလ္ဥာဏ္ ရပါတယ္ ၊
မယံုမရွိပါ နဲ႔။ )
သတိပ႒ာန္ ပါဠိေတာ္မွာ ေသေသခ်ာခ်ာ လည္းပါပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မိမိတို ့၊ ဓမၼမိတ္ေဆြ တို႔ဟာ ေစာင့္ၾကည့္တဲ့အလုပ္ ကို မလုပ္ခဲ့တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ သံသရာရွည္တယ္ ဆိုတာ ျဖစ္လာတာပါ။
ဒါဆို ဝိပႆနာဆိုတာ အားစိုက္႐ႈရတာလား၊ ေစာင့္စားၿပီး ႐ႈရတာလား … ဆိုတာ သေဘာေပါက္ၾကမွာပါ။
ေလးေလးစားစားနဲ႔ မွတ္လိုက္တဲ့အခါက်ေတာ့ ေစာင့္ၾကည့္တဲ့ အလုပ္ေတြက ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ ဘာမွ ၾကည့္စရာ မရွိလုိ႔ ရွိရင္..
ေၾသာ္ … ေလ ကေလးထုတ္တဲ့ စိတ္ကေလးလဲ ထုတ္ၿပီး ပ်က္တာပါပဲ … ။
ေလ..ကေလး ျပန္သြင္းတဲ့စိတ္ေရာ … ဝင္ၿပီး ပ်က္တာပါဘဲ။
အဲဒီလို မွတ္ရင္း နဲ ့ဘဲ၊ ဟိုေနရာက ယားသလုိ၊ ဒီေနရာကေအာင့္သလို၊ ဒီေနရာက ေကာင္းသလို လာျပန္လုိ႔ရွိရင္.. အဲဒီ ေလဝင္ ေလထြက္ မွတ္ေနတာကို ျဖဳတ္ပစ္လိုက္ ပါ။ ခုနတုန္းက ယားတဲ့ေနရာ ေကာင္းတဲ့ ေနရာေတြ လွည့္လည္ၿပီး...
ေၾသာ္ … ဒါေတြ ဒုကၡသစၥာပါလား၊ ဒါေတြ ဟာ ဒုကၡသစၥာပါလားလုိ႔ ႐ႈပါ … ။
ေကာင္းတယ္ဆိုတဲ ..စိတ္ကေလးလဲ ျဖစ္ၿပီးပ်က္ပါတယ္။ဒုကၡေရာက္တာပဲ …ဆိုတဲ့စိတ္ ကေလးလဲ ျဖစ္ၿပီး ပ်က္ ပါတယ္။
အလယ္အလတ္ စိတ္ကေလးလဲ ျဖစ္ၿပီး ပ်က္ပါတယ္။
အဲဒီ ဒုကၡသစၥာေတြခ်ည္းပဲ ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ ျဖစ္ပ်က္က ဒုကၡသစၥာ၊ သိတာက မဂၢသစၥာ ၾကာေတာ့ ဒုကၡသစၥာ ေတြ႕ေတာ.. ျမတ္စြာဘုရားရွင္က …
“သံခိေတၱန ပဥၥဳပါဒါနကၡႏၶာပိ ဒုကၡာ”
လုိ႔ ေဟာထားတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ ခႏၶာငါးပါးစလံုး ျပတဲ့...
ဥစၥာေတြ အနိစၥလည္းမျပ၊ ဒုကၡလည္းမျပ၊ အနတၱလည္းမျပ၊ အသုဘလည္းမျပဘဲနဲ႔ ဒုကၡသစၥာပဲျပပါတယ္။
အဲဒီလို ဒုကၡသစၥာဘဲ ျပလာၿပီဆိုေတာ့.. ေၾသာ္ … လူ႕ဘဝရတာ ဒုကၡသစၥာရတာကိုးလုိ႔ ေပၚေပၚလြင္လြင္ႀကီး သိလာရပါတယ္။
အဲဒီလို ဒုကၡသစၥာႀကီး ရတာကို ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ သိေနေတာ့ တစ္ကိုယ္လံုးမွာ ဟိုကယား၊ ဒီကနာ၊ ဒီကေအာင့္၊ ဟိုကကိုက္၊ ဒီကခဲ၊ ဟိုက တစ္မ်ိဳးတစ္ဖံုေပၚ၊ ေပၚလာတာ ဟူသမွ် ေပ်ာက္တာပဲေတြ႕ရတာကို ၊ခုလို ေစာင့္ၾကည့္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ ကသာ ေတြ ့ရမွာပါ။
ဒါေၾကာင့္ ဝိပႆနာအလုပ္ဆိုတာ ေစာင့္ၾကည့္ရတဲ့ အလုပ္ပါဘဲ.. ဆိုတာ ထပ္ၿပီး အသိေပးပါရေစ။
အၾကည့္ခံရတာက ဒုကၡသစၥာ၊
ၾကည့္တဲ့ ဥာဏ္က မဂၢသစၥာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီေတာ့ မဂၢသစၥာဆို ေတာ့..
ေၾသာ္ … မဂ္ဟာ ဆုေတာင္းတဲ့ အလုပ္လား၊ ေစာင့္ၾကည့္တဲ့ဥာဏ္အလုပ္လား … ဆိုတာ ဓမၼမိတ္ေဆြတို ့အေနနဲ ့ေပၚလြင္ထင္ရွားပါတယ္။
အဲဒီလို ေစာင့္ၾကည့္တဲ့ ဥာဏ္အလုပ္ လုိ႔ ဓမၼမိတ္ေဆြတို ့အသိႀကီး သိလာၿပီဆိုမွျဖင့္ ေၾသာ္ … ခႏၶာကိုယ္ႀကီးဟာ သုခၾကားမညႇပ္ ဒုကၡသစၥာ တရစပ္ပလားဆိုတာ ေပၚလာပါလိမ့္မယ္။
ဒုကၡသစၥာ တရစပ္ ေပၚလာတဲ့အခါက်ေတာ့မွ ေၾသာ္ … ဒုကၡသစၥာႀကီးပါလား၊ သုခဆိုတာ ဘာမွ မေပၚလာပါ လားဆိုၿပီး ဒုကၡေတြျမင္ၿပီး ၿငီးေငြ႔လာပါလိမ့္မယ္ … ။ဘယ္ဟာမွ မၿမဲဘဲ ၊ မတည္ၿမဲဘဲ ခုျဖစ္လိုက္၊ခုပ်က္လိုက္ နဲ ့ျဖစ္ပ်က္ျမင္တာဟာ "ယထာဘူတဥာဏ္" … ဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီေတာ့.. ဒီ" ျဖစ္ပ်က္ဒုကၡသစၥာႀကီး"ကို မုန္းလာတာဟာ "နိဗၺိႏၵာဥာဏ္"သာ ပင္ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီလို ရႈမွတ္ရင္း က..ၾကာလာေတာ့ ဥာဏ္ကထက္ထက္၊ ထက္ထက္, ထက္ထက္လာၿပီး၊ ၾကည့္ပါမ်ားလာေတာ့ ဓမၼမိတ္ေဆြတို ့ခုျမင္ေတြ ့ေနတဲ့ ဒီဒုကၡႀကီး နဲ႔ မေနခ်င္ပါဘူး ဆိုတဲ့ မေနခ်င္တဲ့ဥာဏ္ က ျဖစ္လာပါတယ္။ အဲဒီလို ဉာဏ္ေပၚလာတဲ့ အခါ ဒုကၡေတြ အကုန္ေပ်ာက္သြားပါလိမ့္မယ္ …ဒါေတာ့ ဒုကၡေပ်ာက္ၿပီး ဒုကၡဆံုးတာက နိေရာဓသစၥာ၊ ဒုကၡအဆံုးကို သိတာက … မဂၢသစၥာ ဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။
မဂၢသစၥာ ဆိုေတာ့ မဂ္စစ္ ေပၚလာပါလိမ့္မယ္၊ ဒုကၡေပ်ာက္ရင္ "မဂ္" အစစ္ေပၚပါလိမ့္မယ္၊ ဒုကၡေတြ႕ရင္ ဝိပႆနာမဂ္ေပၚပါလိမ့္မယ္ … ဒီေတာ့ ဒုကၡေတြ႕ရင္ … "ဝိပႆနာမဂ္" ေပၚပါလိမ့္မယ္။
ဒုကၡေတြ မရွိေတာ့ပါဘူး၊ ႐ႈစရာကို မရွိဘူး ဆုိရင္ မဂ္စစ္ေပၚလာလိမ့္ မယ္။
မဂ္စစ္ေပၚလာလုိ႔ ဒုကၡမရွိတာက..
နိေရာဓသစၥာ၊ အဲဒီဒုကၡ ကို မရွိမွန္းသိတာက … မဂၢသစၥာပါ။
အဲဒီလို ေစာင့္ၾကည့္ရင္းနဲ႔ ဆံုးသြားေအာင္ လိုက္လိုက္လုိ႔ရွိရင္...
"ဒုကၡႆအႏၲံ ကရိႆထ” ဒုကၡႆ၊ ဒုကၡ၏ အႏၲတံ၊ အဆံုးကို၊ကရိႆထ၊ မဂ္ဥာဏ္က မ်က္ေမွာက္ျပဳလိမ့္ လတၱံလုိ႔ ရွင္သာရိပုတၱရာကလဲေဟာ၊ ဘုရားကလဲေဟာထား တာ ျဖစ္တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ ဓမၼမိတ္ေဆြ တို ့ တရားရႈမွတ္ခ်င္ရင္၊ ဝိပႆနာ ကို အားထုတ္ခ်င္ရင္ ေစာင့္ၾကည့္တဲ့ အလုပ္ ကို လုပ္ရမယ္ဆိုတာ သေဘာေပါက္ၿပီ ျဖစ္မွာပါ။
" ျဖစ္ပ်က္"ေတြ လာသေရြ႕ကို ေစာင့္သာၾကည့္လိုက္ပါလုိ႔ သတိေပးလုိက္ပါတယ္ …၊ ဘာမွ လုပ္စရာမလိုပါဘူး၊ ေစာင့္ၾကည့္ယံုပါဘဲ၊ ေစာင့္ၾကည့္ရင္း နဲ ့ ၾကာလာေတာ့ ျဖစ္ပ်က္ေတြ "စိပ္"လာပါလိမ့္မယ္။
ျဖစ္ပ်က္စိပ္လာၿပီဆိုရင္...
ေၾသာ္ … အေသတယ္မ်ားပါလား၊
ေၾသာ္ … ဒုကၡေတြ တယ္မ်ားပါလား၊
ေၾသာ္ … ဒုကၡေတြ တယ္မ်ားပါလားလုိ႔ သူက ဘယ္ေလာက္ပဲမ်ားမ်ား၊ ကိုယ္က ဒုကၡမ်ားတယ္လုိ႔သာ ျမင္ေအာင္ၾကည့္ေန ပါ… ၾကာေတာ့
ေၾသာ္ … ျဖစ္လာတာကလဲ ဒုကၡ၊
ပ်က္သြားတာကလဲ ဒုကၡ၊
အဲဒီကဲ့သုိ႔ ဒုကၡကို အျဖစ္ကိုလည္း မသာယာ၊ အပ်က္ ကို လည္း လဲ မသာယာ ေတာ့ပါဘူူ။ မသာယာတဲ့အခါက်ေတာ့ ျဖစ္ပ်က္ကို သာယာတဲ့ တဏွာ ကလဲ ခ်ဳပ္ပါေရာ ျဖစ္ပ်က္လဲခ်ဳပ္တာပါပဲ။
သာယာတဲ့ ဒိ႒ိလဲ ခ်ဳပ္ ေရာ.. ျဖစ္ပ်က္လဲခ်ဳပ္တာ ပါဘဲ။
ျဖစ္ပ်က္လဲ ခ်ဳပ္သြားတာပဲဆိုေတာ့...
ျဖစ္ပ်က္ခ်ဳပ္တာ နိဗၺာန္၊
ခ်ဳပ္မွန္းသိတာ မဂ္ဥာဏ္၊ ျဖစ္ပါတယ္။
တစ္ကယ္ေတာ့ နိဗၺာန္က နီးနီးေလးပါ။ နီးလ်က္နဲ႔ မေရာက္တာ ဘာေၾကာင့္လည္း ဆိုတာ့ ေစာင့္ၾကည့္တဲ့ အလုပ္ မလုပ္ လို ့ပါဘဲ။
သံသရာထဲမွာ ငရဲအိုးေတြကလဲ ငရဲမီးေတြေတာက္ၿပီး တပြတ္ပြတ္ ဆူေနတာဟာ ဒီခႏၶာႀကီးကို ခင္တြယ္တဲ့ တဏွာေလာဘ က မခ်ဳပ္တာ...တဲ့။ မိမိတို ့၊ ဓမၼမိတ္ေဆြ တို ့က တဏွာ ကေနၿပီး ငရဲအိုးကို ဖန္တီးေနၾကတာ နဲ ့တူေနပါတယ္။
လိုခ်င္တဲ့ တဏွာ ဆိုတာကလည္း.....
ငရဲသြားတဲ့ တဏွာလည္းရွိတယ္၊
သုဂတိသြား တဲ့ တဏွာ လည္းရွိ ပါတယ္။
အဲဒီလို တဏွာက အမ်ိဳးမ်ိဳး အဖံုအဖံု စုတိစီမံလိုက္ ငရဲအိုးေတြ စီမံလိုက္ဆိုတာ တဏွာမခ်ဳပ္လုိ႔ ျဖစ္ရတာပါ။
ဝိစိကိစာၦ မခ်ဳပ္လုိ႔.. ျဖစ္ရတာပါ။
ျဖစ္ပ်က္ေတြ ကို.. ႐ႈရင္း ရႈရင္း နဲ႔ ျဖစ္ဒုကၡ၊ ပ်က္ဒုကၡမွတစ္ပါး ဘာမွ မရွိဘူးလုိ႔၊ လုိခ်င္စရာ ရခ်င္စရာ ဘာမွ မရွိဘူးလုိ႔ ဒီခႏၶာကို ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လုိ႔ရွိရင္လဲ အဲဒါ … ဒုကၡသစၥာ ပိုင္းျခားသိတာပါဘဲ။
အဲဒီ လို ပိုင္းျခားသိလိုက္တဲ့ အခါမွာ ဒုကၡေတြ ဘာျဖစ္သြားသလဲ ဆိုေတာ့...ဒုကၡေတြ ဆံုးသြားပါတယ္ ။
ဒုကၡဆံုးတာ ကို နိဗၺာန္ လို ့ ေခၚပါတယ္။ ဒီဒုကၡဆံုးတာ ကို သိေတာ့ မဂ္ဉာဏ္ ပါ။
ဒါေၾကာင့္.. နိဗၺာန္ ဆိုတာ ခႏၶာအဆံုး မွာ ရွိတယ္ဆိုတာ သေဘာေပါက္ေလာက္ပါၿပီ။ ဒါ့ေၾကာင့္ နီးနီးေလးလို ့ေျပာတာပါ။
ဒါ့ေၾကာင့္ ဝိပႆနာ အားထုတ္တယ္ ဆိုတာ အပါယ္ေလးဘံု ေလာက္က လြတ္ယံုတင္မဟုတ္ပါဘူး။ဒုကၡဆင္းရဲက အကုန္လြတ္ပါတယ္။
ဒီေတာ့...
ေရွးဦးစြာ သမာဓိတည္ေအာင္လုပ္ရပါမယ္...။
ေရွးဦးစြာ ေလကေလးထြက္တာသိ၊ ဝင္တာသိၿပီး သမာဓိတည္ေအာင္ နည္းနည္းကေလး ၁၅-မိနစ္၊ မိနစ္-၂၀ ေလာက္လုပ္ၾကည့္လုိက္ပါ၊
ေလကေလး ထြက္လာလဲ ဒီနားမွာ၊တိုက္သြားတာကေလး ထြက္ျပန္ၿပီလုိ႔ သိလိုက္ရင္ ၿပီးတာပဲ၊ဝင္လာျပန္လည္း ဝင္ၿပီလုိ႔ "သိ"လိုက္ရင္ ၿပီးပါတယ္။
"ထြက္တိုင္းသိ၊ ဝင္တိုင္းသိ"
ဒီလိုခ်ည္းဘဲ ထြက္တိုင္းသိ၊ ထြက္တိုင္းသိ ဝင္တိုင္းသိဆိုရင္ေတာ့ စိတ္ဟာ သမာဓိဟာ ဘယ္ကို မွမေျပး ေတာ့ပါဘူး၊ တစ္သိတည္း သိေနေတာ့ မွာပါ။
အဲဒီ လို စိတ္ကို ထိမ္းႏိုင္ထားၿပီဆိုရင္ စိတ္ၿငိမ္လာတာနဲ ့အေလ်ာက္ သမာဓိ က တြဲကပ္လာပါတယ္။
ရႈမွတ္သိရာကေနၿပီးေတာ့ ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ ပူလာသလား၊ ေအးလာသလား၊ လႈပ္လာသလား၊ ရြလာသလား၊ ထူးထူးျခားျခား ဘာေပၚသတံုးဆိုတာကို ဓမၼမိတ္ေဆြတုိ႔ သမာဓိ တည္လာေတာ့ ခႏၶာကိုယ္က ေျပာလာပါလိမ့္မယ္။
ခႏၶာကိုယ္က ေျပာလာပါလိမ့္မယ္၊ ယားတယ္၊ နာတယ္၊ ကိုက္တယ္၊ က်ဥ္တယ္၊ ေညာင္းတယ္ ဒီလိုလည္း ေျပာခ်င္ေျပာလိမ့္မယ္၊ ပူတယ္၊ ေအးတယ္၊ လႈပ္တယ္၊ ၿငိမ္တယ္ ဒါလဲေျပာခ်င္ေျပာလိမ့္မယ္၊
ေလာကီဥပမာနဲ႔ ရွင္းျပရရင္..
ညအခ်ိန္ လူေျခတိတ္ေနတဲ့ အခ်ိန္ မွာ တိုက္ အျမင့္ေပၚက ေနၿပီး အိမ္ေျမႇာင္ငယ္ ကေလး တစ္ေကာက္ ျပဳတ္က်လာတာ ေအာက္မွာ ဘယ္သူမွမရွိတဲ့ အခ်ိန္မွာ ၾကားႏိုင္ပါတယ္။
ေန ့ခင္း လူမ်ားတဲ့အခ်ိန္က်ေတာ့ အိမ္ေျမႇာင္က်တာ မသိႏိုင္ပါဘူး။ဘာျဖစ္လုိ႔တံုး ဟိုက စက္သံကလဲ ႐ႈပ္ေနတယ္၊ ေနာက္ၿပီး ဒီက လူသံေတြကလဲ ႐ႈပ္ေနတယ္၊ မၿငိမ္မဆိမ္ရင္ ေတာ့ ျပင္းထန္တဲ့ အသံေတာင္ မၾကားႏိုင္ပါဘူး။
အဲဒီလိုပါပဲ စိတ္ၿငိမ္ၿငိမ္ခိုင္တဲ့ ဒီေနရာမွာ သမာဓိေလး တည္တည္ ၊ ဒီေနရာက ဘယ္မွ မေျပးဘူးဆိုတဲ့ အခ်ိန္က်ေတာ့ ခႏၶာကိုယ္ထဲက ဘယ္မွ မေျပးဘူးဆိုတဲ့ အခ်ိန္က်ေတာ့ ခႏၶာကိုယ္ထဲက ဟိုက လႈပ္တာလဲ သိတာပဲ၊ ဒီက ပူတာလဲ သိတာပဲ၊ ေအးတာလဲ သိတာပဲ ဟုတ္လား … ယားတာလဲ သိတာပဲ၊ နာတာလဲ သိတာပဲ၊ ေကာင္းတာလဲ သိတာပါပဲ။
အဲဒီလို သိလာလုိ႔ရွိရင္ျဖင့္ သမာဓိအားႀကီးတဲ့ ပုဂၢိဳလ္က်ေတာ့ ခႏၶာကိုယ္က ေျပာတာမွန္သမွ် အကုန္ သိပါတယ္။
အဲဒီလို သိလာတာ ဟာ ခႏၶာ၏ ပင္ကိုယ္သေဘာလား၊ အခုမွ သမာဓိရလုိ႔ သူေျပာတာေတြ အကုန္သိတာလားလုိ႔ ဆိုေတာ့ခႏၶာ ရဲ ့သေဘာေၾကာင့္ပါဘဲ။
ခႏၶာႀကီးက သူ႕သေဘာက ဒီလုိပဲဆိုတာ ခႏၶာကေျပာတာပါဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဟုိေနရာ တစ္မ်ိဳး၊ ဒီေနရာ တစ္ဖံုပါကလားဆိုတာ ေပၚလာပါလိမ့္မယ္။
အရင္သမာဓိ မရခင္တုန္းကေတာ့၊ စိတ္မတည္ၿငိမ္ ခင္တုန္းကေတာ့ ေဖာက္ျပန္ေနေပမယ့္ လည္း ဘယ္လုိမွ မသိဘူး၊ သတိမထားမိပါဘူး။
အခုေတာ့ သမာဓိကေလး ၁၅-မိနစ္၊ မိနစ္ ၂၀ ဖမ္းၿပီးေတာ့မွ ဖမ္းေနရင္း နဲ႔ ခႏၶာကေဖာက္ျပန္ ေနတာေတြ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မွ ေပၚလာတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီေဖာက္ျပန္တာသည္ ခႏၶာထဲက ထူးျခားတာေတြ၊ နာတာေတြ၊ ကိုက္တာေတြ၊ ေကာင္းတာေတြ စိတ္အမ်ိဳးမ်ိဳးေပၚတာေတြ သိလာတာေတြဟာ သမာဓိ တည္လာလို ့သိလာတာေတြ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရားက...
"သမာဟိေတာ ယထာဘူတံ ပဇာနာတိ”
သမာဟိေတာ-သမာဓိရွိေသာ ပုဂၢိဳလ္အား၊ ယထာဘူတံ - ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ၊ ပဇာနာတိ - ခႏၶာ အေပၚ၌ သိ၏..တဲ့။
သမာဓိတရားရွိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ ခႏၶာအေပၚ၌ ဘာေတြသိသလဲ ဆိုေတာ့ "ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ" သိပါတယ္။ အမွန္တရား အစစ္ အမွန္ ကို သိပါတယ္။
ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ သိတယ္ဆိုတာ
အမွန္တရားအစစ္အမွန္ ကို သိတယ္ဆိုတာ...
ခႏၶာက ယားတယ္လုိ႔ေျပာလုိ႔ရွိရင္..." ေဝဒနာကၡႏၶာ" ပဲလုိ႔ ေျပာတာပါ။နာတယ္လုိ႔ ေျပာလည္း" ေဝဒနာကၡႏၶာ"လုိ႔ေျပာတာဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ခႏၶာဆိုတာ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတာ ပါ။
အဲဒီ ေဖာက္ျပန္တာကေလးပဲ သမာဓိရွိတဲ့ပုဂၢိဳလ္က ၾကည့္လိုက္တဲ့ အခါမွာ ေဖာက္ျပန္တာကေလး ပ်က္စီးၿပီး ေပ်ာက္သြားပါတယ္။
ေဖာက္ျပန္တာက ေပၚလာတာ၊ ပ်က္စီးတာက ေပ်ာက္တာ ျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီေတာ့...
" အျဖစ္၊အပ်က္"ပါဘဲ။
ခႏၶာကိုယ္ထဲ ျဖစ္မႈနဲ႔ ပ်က္မႈပဲ ရွိပါတယ္။
ေဝဒနာကေလး ေပၚလာရင္ ေဖာက္ျပန္တာပါ။ နဂိုက ရွိမွ မရွိဘဲကိုး။ အခုမွ ေဖာက္ျပန္လာတာ။
သုခေပၚလည္း ေဖာက္ျပန္လာတာပဲ၊ သုခကေလး ေပ်ာက္သြားေတာ့ ပ်က္စီးတာ အါဘဲ။
အဲဒီလို ဆိုေတာ့ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတာကေလးခ်ည့္ ေတြ႕ေနေတာ့...
ေၾသာ္ … ေယာက်္ားလဲမဟုတ္ဘူး၊ မိန္းမလဲ မဟုတ္ဘူး၊ ဒိ႒ိေတြ ဘာေတြ ခြာစရာမလိုေတာ့ဘူး၊ ေဖာက္ျပန္ ပ်က္စီးတာပဲ ေတြ႕ေတြ ့ေနေတာ့တယ္၊ ဒီအခါက်ေတာ့ မ်က္ႏွာကေလးကလည္း မေပၚလာဘူး၊ ဆံပင္ေတြလဲ မေပၚလာဘူး၊ ကိုယ့္ဟာ ကိုယ္ဥာဏ္ ကေလးနဲ႔ ၾကည့္ေနေတာ့၊ ေဖာက္ျပန္တာနဲ႔ ပ်က္စီးတာ ေတြ႕ေနေတာ့၊ ေယာက်္ား, မိန္းမ အလုိလုိေပ်ာက္ ေနပါတယ္။
ေယာက်္ား၊ မိန္းမ၊ သားေတြ၊ သမီးေတြ၊ ေဆြေတြ၊ မ်ိဳးေတြ ၊ကိုယ့္ခႏၶာ မွာလည္း ငါလည္းေပ်ာက္၊ သူလည္းေပ်ာက္၊ လက္လည္းေပ်ာက္၊ ေျခလည္းေပ်ာက္၊ ဒါေတြေပ်ာက္၊ အကုန္ေပ်ာက္၊ ဥာဏ္ထဲဘာေတြေပၚေနသတံုး ဆိုေတာ့ ေဖါက္ျပန္ပ်က္စီး တာဘဲ ေပၚပါတယ္။
( ဒီေနရာမွည ၾကားျဖတ္ေျပာရမယ္ဆိုရင္..
တစ္ခ်ိဳ ့ပုဂၢိဳလ္ေတြက ေဖါက္ျပန္ပ်က္စီးတယ္ လို ့မေပၚဘဲနဲ ့..မၿမဲဘူး ဆိုတာ ကို ျမင္ပါတယ္.. အနိစၥေပါ့။ တစ္ခ်ိဳ ့က်ေတာ့ ဒါႀကီးက ဒုကၡႀကီးပါလားလို ့ ေပၚတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြလည္းရွိတယ္၊ တစ္ခ်ိဳ ့က ခုန ေျပာတဲ့ ေဖါက္ျပန္ပ်က္စီးတာကို ျမင္ပါတယ္။ ဒါဟာ လကၡဏာႀကီး ( ၃ ) ပါး ပါဘဲ။ )
အသစ္ေပၚလာတာရယ္၊ ပ်က္စီးသြားတာရယ္၊ ယားတာကေလးၾကည့္လိုက္ျပန္လည္း ေပၚလိုက္ ေပ်ာက္လိုက္၊ နာတာကေလးၾကည့္လိုက္ျပန္ေတာ့လည္း ေပၚလိုက္၊ ေပ်ာက္လိုက္၊ ခံသာတာ ေလးလာျပန္ေတာ့လည္း ေပၚလိုက္ေပ်ာက္လိုက္ နဲ ့ၿပီးေတာ့..
စိတ္အမ်ိဳးမ်ိဳးေပၚလို ့ စိတ္ကို ႐ႈျပန္ေတာ့လည္းဘဲ ေပၚလိုက္၊ ေပ်ာက္လိုက္၊ ႐ုပ္ေတြက ပူလိုက္ ေအးလိုက္၊ အပူကေလး ေပၚလာလိုက္၊ အပူကေလး ေပ်ာက္သြားလိုက္၊ အေအးကေလး ေပၚလာလိုက္၊ အဲဒီ အေအး ကေလး ေပ်ာက္သြားလိုက္နဲ ့...
ခုလို ့ ဥာဏ္မ်က္လံုး ဖြင့္ၾကည့္လိုက္တဲ့ အခါက်မွေတာ့ ဓမၼမိတ္ေဆြ တို ့တစ္ေတြ ေဖာက္ျပန္ ပ်က္စီးတာေတြ ေတြ႕ေနရပါေတာ့တယ္ ။
အဲဒီ လို ပိုင္းျခားသိလိုက္တဲ့ အခါက်လုိ႔လုိရင္ ေဖါက္ျပန္ပ်က္စီးတာေတြဟာ ဘာျဖစ္သြားသလဲ ဆိုေတာ့...ဒုကၡေတြ ဆံုးသြားပါတယ္ ။ အနိစၥ နဲ ့ဆံုးသြားတယ္။ အနတၱ နဲ ့ဆံုးသြားပါတယ္။
အဲဒီလို ဆံုးတာ ကို နိဗၺာန္ လို ့ ေခၚပါတယ္။
အက်ဥ္းခ်ဳပ္ရရင္ေတာ့..
နိဗၺာန္ ဆိုတာ ခႏၶာအဆံုး မွာ ရွိတဲ ့အတြက္ေၾကာင့္ နိဗၺာန္ ကို ျမင္ေအာင္ ဉာဏ္ မ်က္လံုး နဲ ့ၾကည့္မွသာ ျမင္ႏိုင္မဲ့အတြက္ ၊ ပထမဦးစြာ ဉာဏ္မ်က္လံုး ရဖို ့ဝိပႆနာ အားထုတ္ၾကဖို ့တိုက္တြန္းရင္း ဓမၼဒါန ျပဳလိုက္ပါသည္။
( ခႏၶာ-၅ပါး တစ္ဦး )
••••••••••••••••••••••••••••••••••
လက္ကိုင္ဖုန္း ျဖင့္ စာစီရျခင္းျဖစ္သည့္အတြက္ သတ္ပံုမွားယြင္းမႈမ်ား ေတြ ့ရွိပါက သည္းခံခြင့္လႊတ္ၿပီး ျပင္ဆင္ဖတ္ရႈေပးပါရန္ ေမတၱာရပ္ခံပါသည္။(ခႏၶာ-၅ပါးတစ္ဦး)
ကိုးကား-"ေက်းဇူးရွင္မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး" ေဟာၾကားတဲ့ တရားေတာ္မ်ားမွ ေကာက္ႏႈတ္ၿပီး ေဖၚျပကုသိုလ္ျပဳလိုက္ပါသည္။
"ကာေယသဘာ၀ံ၊ ၀ိဒိတြာန၊ ဒုကၡႆအႏၲံ ကရိႆတိ"
ဘယ္လိုေဟာထားသလဲ ဆိုေတာ့...
ေရွးဦးစြာ...
ဘုရားေရွ႕မွာ ဘဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ကိုယ့္ ရဲ ့အိပ္ရာထဲမွာဘဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ အမ်ိဳးသမီး ျဖစ္ပါက ဒူးတုပ္၊ အမ်ိဳးသားျဖစ္ပါက တင္ပ်ဥ္ေခြၿပီး ထိုင္ခ်င္သလိုထိုင္ပါ။ အကယ္၍ လဲေလ်ာင္းခ်င္တယ္ဆိုလည္း လဲေလ်ာင္းၿပီး အားထုတ္ႏိုင္တယ္ လို ့ဆိုပါတယ္။
သို႔ေသာ္ အသက္မွန္မွန္႐ႈၿပီးေတာ့ ေလေလး ထြက္တာလဲ သိလုိ႔၊ ေလေလးဝင္တာလဲ သိလုိ႔ ၊ ပထမ ဆံုးအေနနဲ ့လုပ္ရမွာက "ထြက္တာသိ၊ ဝင္တာသိ" ပဲ လုပ္ေနပါ...တဲ့။
( ဒီေနရာမွာ ၾကားျဖတ္ၿပီးေျပာလိုတာက .. အဲဒီလို ဝင္ေလထြက္ေလ ကို မွတ္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ဓမၼမိတ္ေဆြရဲ ့စိတ္ဟာ.. မၾကာမၾကာ လြင့္လြင့္ ၿပီး အေတြးေတြ ထဲေရာက္ေရာက္သြားပါတယ္၊ တရား စမွတ္ေတာ့ မယ္ ဆိုမွ.. ေတြးလို ့ေကာင္းေနေတာ့တယ္..ဆိုသလိုမ်ိဳးျဖစ္တတ္ပါတယ္။က်န္တဲ့အခ်ိန္ကေတာ့ မအားတာနဲ ့ေတြးဖို ့အခ်ိန္မရွိၾကဘူးေလ..။ တရား အားထုတ္ေတာ့မွဘဲ.. ေတြးဖို ့အခ်ိန္ရသလို ျဖစ္ေနၾကသလို ေပါ့။
ဥပမာ.. အင္း.. ငါ ဟိုဟာေလး လုပ္စရာ၊ ဒီဟာေလး လုပ္စရာရွိေသးတာဘဲ၊ အဲဒီလို တရားထိုင္တဲ့ အခ်ိန္က်မွ ကိုယ့္ရဲ ့ plan ေပါ့ေလ။ ကိုယ္လုပ္ခ်င္ေနတာေတြ ကို စီစဥ္ေနေတာ့တာပါဘဲ..။
အဲဒီအတြက္ စိတ္မပ်က္ပါနဲ ့..
"စိတ္" ဆိုတာ လြင့္ ပါတယ္၊ "စိတ္"ဆိုတာ ေတြး ပါတယ္။ ဒါသဘာဝပါ။ အဲဒီလို မိမိ "စိတ္" လြင့္ေနတာ၊ " ေတြး" ေနတာ ကို သိ ေနတယ္ ဆိုတာ ကိုယ့္ဖာသာသိရင္ ေတာ္ေတာ္ အေျခေနေကာင္း ေနၿပီလို ့မွတ္ပါ။ စိတ္လြင့္တာ ကို လြင့္မွန္းမသိတာက ဆိုးတာပါ။ ဒါကေတာ့.. ၾကားျဖတ္ေရးလိုက္မိတာပါ။ )
ေရွ ့ဆက္ရရင္...
အဲဒီလို "ေလဝင္တာ၊ထြက္တာ" ကို မွတ္ေနရင္း နဲ ့အခ်ိန္ၾကာလာတာနဲ ့အမွ် ဟိုေနရာက"ေအာင့္"သလို.. ဒီေနရာက "နာ "သလိုလို ျဖစ္လာလုိ႔ရွိရင္ အဲဒီ "ေလထြက္တာသိ ၊ ေလဝင္တာသိ" မွတ္ေနတာကို ျဖဳတ္ပစ္လိုက္ပါ။
"ထြက္တာသိ၊ ဝင္တာသိ" ျဖဳတ္ပစ္လိုက္ၿပီးေတာ့..
" ေအာင့္"တဲ့ ေနရာ၊ "နာ" ေနတဲ့ ေနရာေလးကို "ဥာဏ္ " နဲ ့လွည့္လိုက္ၿပီး..
" ေၾသာ္ - ဒါေဖာက္ျပန္တာပါလား"
" အင္း - ေဖာက္ျပန္လာတာ နဂိုက မေအာင့္ဘူး၊ ခုမွ ဒီေနရာေလးက ေအာင့္လာတယ္၊ ဒီေနရာေလး က နာ လာတယ္၊ အဲဒီ ေဖာက္ျပန္တဲ့ ေနရာကေလး ကို ဉာဏ္ နဲ ့ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္လိုက္တဲ့ အခါမွာ အဲဒီေဖါက္ျပန္တာကေလးက ပ်က္စီးသြားတယ္။
"ဉာဏ္စိတ္" ကေလးက ေပၚေနေတာ့ ေအာင့္တာေလးက ေဖာက္ျပန္ၿပီး ပ်က္စီးသြားတာ ေတြ႕ရပါလိမ့္ မယ္။
အဲဒီလို ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးသြားတာေတြ ေတြ႕တဲ့အခါက်ေတာ့ ဒီခႏၶာကိုယ္ႀကီး စိုက္ၾကည့္ေနလုိ႔ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတာ ေတြ႕တာလုိ႔ မွတ္လိုက္ပါ..တဲ့။
အဲဒီေတာ့ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတာက အနိစၥ၊ ဒုကၡသစၥာ၊ အနိစၥဆိုလဲ ဟုတ္တာပါဘဲ။
ဒုကၡသစၥာဆိုလဲ ဟုတ္တာပါပဲ။ ေၾသာ္ - ဒါက ဒုကၡသစၥာ၊
ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးၿပီလုိ႔ သိေနတာကေလးက ေလာကီ မဂၢသစၥာ၊
ဒါ ဒီေနရာကေလးက "ေအာင့္"တာကေလးက ေပ်ာက္သြားလုိ႔ ဟိုေနရာက "ေအာင့္" လာေပၚလာတယ္။ ဟိုစိတ္ ကေလး စားခ်င္တဲ့စိတ္ကေလး ေပၚလာတယ္။ အဲဒါကိုလဲ စားခ်င္တဲ့ စိတ္ကေလးကိုလဲ ရွိ၊ မရွိ ၾကည့္ေပးပါ။ ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ က်လုိ႔ရွိရင္ျဖင့္ ၾကည့္တဲ့ဥာဏ္ ေပၚလာလုိ႔ ရွိရင္ျဖင့္ သတၱဝါ သႏၲာန္ ႏွစ္စိတ္မေပၚ ေကာင္းတဲ့အတြက္ စားခ်င္တဲ့ စိတ္ကေလးက ျဖစ္ၿပီး ပ်က္သြားပါတယ္။ သူလဲ ခုမွ ေဖာက္ျပန္ၿပီးလာတာ အခုပဲ ပ်က္စီးသြားတယ္၊ အဲဒီေတာ့ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီး သြားတာ ဘာသစၥာ ေခၚၾကမလဲ..ဆိုေတာ့ ဒုကၡသစၥာ ဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီလို သိလိုက္ေတာ့ အသိခံရတာက ဒုကၡသစၥာ၊ အသိဥာဏ္က မဂၢသစၥာ လို ့မွတ္လိုက္ပါ။ ဒီလိုခ်ည္းပဲ ဒီခႏၶာကိုယ္ထဲ လွည့္ၿပီးေနေတာ့ အသိခံတာက ဒုကၡသစၥာ၊ အသိဥာဏ္က မဂၢသစၥာဆိုေတာ့...
ဪ..ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ ဒုကၡသစၥာရယ္ … သိေနတဲ့ မဂၢသစၥာရယ္ သာ ရွိပါလား ဆိုၿပီး သိလိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ " သမုဒယသစၥာ" ဆိုတဲ့ ေလာဘ က ခ်ဳပ္ၿငိမ္း႐ုပ္သိမ္းၿပီး ေနပါေတာ့တယ္။
အဲဒီေလာဘ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းေနေတာ့ ေလာဘ တဏွာခ်ဳပ္ေတာ့ ဥပါဒါန္ ( အစြဲလမ္း ) လည္း ခ်ဳပ္ပါတယ္။
"ဥပါဒါန္" ခ်ဳပ္ေတာ့ "ကံ" ခ်ဳပ္ပါတယ္၊
"ကံ" ခ်ဳပ္ေတာ့ အနာဂတ္ဘဝ..လာလတၱံျဖစ္တဲ့...ပဋိသေႏၶေနမႈ ျဖစ္တဲ့..
"အိုမႈ ၊နာမႈ ၊ ေသမႈ" ေတြေရာ.. ခ်ဳပ္ပါတယ္။ဘာေၾကာင့္ ခ်ဳပ္သလည္း လို ့ အရင္းျမစ္ကို ျပန္စစ္ၾကည့္ေတာ့.. ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတာကို "ျမင္ေနတဲ့ မဂ္" က ခ်ဳပ္ေစတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီေတာ့ ဓမၼမိတ္ေဆြ တို ့ဒီခႏၶာကိုယ္ႀကီးကို ဝိပႆနာ႐ႈ ဆိုတာ ခႏၶာကိုယ္ကို ေစာင့္ၾကည့္တဲ့ အလုပ္လို႔ သာမွတ္လိုက္ၾကပါ။
ဒါေၾကာင့္...
“ကာယမိမံ သမၼသထ” ဣမံကာယံ၊ ဤခႏၶာကိုယ္ႀကီးကို...သမၼသထ၊ ေစာင့္ၾကည့္ၿပီး သံုးသပ္ပါလို ့...
"ရွင္သာရိပုတၱရာ" က မွာရွာပါတယ္။
အဲဒီလို ခႏၶာကိုယ္ႀကီး ေစာင့္ၾကည့္ၿပီး သံုးသပ္ပါ၊ ဆင္ျခင္ပါဆိုေတာ့" ျဖစ္ပ်က္မဂ္ " ဆိုတာ လာပါတယ္။
ပ်က္စီးသြားတာ " ျဖစ္ပ်က္"၊
ေစာင့္ၾကည့္တာ က "မဂ္"ပါ။
ဒါေၾကာင့္.."မဂ္" ဆိုတာတုိ႔ ေစာင့္ၾကည့္မွ ရပါတယ္။ ေစာင့္မၾကည့္ရင္ မရဘူး၊ ရွာရင္ေတာ့မရဘူး၊ ေစာင့္ၾကည့္ရင္ေတာ့ ရပါတယ္။
" ေတာထဲက က်ားေတြက အေျပးေတာ့ မသန္ပါဘူးတဲ့။ အဖမ္းေတာ့ ျမန္သလို မိလိႏၵပဥႇာကလည္း ေစာင့္ဖမ္းပါလုိ႔လဲ ေသေသခ်ာခ်ာ ေဟာထားပါတယ္...တဲ့"
ဒီေတာ့...
ဝိပရိနာမလကၡဏာ ဒုကၡသစၥံက ဒုကၡသစၥာ၊ ေစာင့္ၾကည့္တာကေလးက မဂၢသစၥာ၊ ေသတာက သမုဒယသစၥာ၊
ေနာက္ ခႏၶာ မလာတာက နိေရာဓသစၥာ၊
နိေရာဓဆိုေတာ့ ေၾသာ္ … မိမိတို ့သစၥာ အလုပ္ လုပ္ေနပါလား ဆိုတာ မိမိတို ့စိတ္မွ ျဖစ္ေပၚေနပါၿပီ။
( အေပၚက" ဝိပရိနာမ"ဆိုတာက ဒုကၡသစၥာပါဘဲ၊ စာပိုဒ္ရွည္မွာစိုး လို ့အက်ယ္မခ်ဲ႕ေတာ့ပါဘူူး)
ဒီေတာ့...ဝိပႆနာအလုပ္ဆိုတာ...ေစာင့္ၾကည့္တဲ့အလုပ္ဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီလို ေစာင့္ၾကည့္ယင္း ေစာင့္ၾကည့္ယင္း က ခႏၶာကိုယ္ႀကီးက ဟိုေနရာကျပ၊ ဒီေနရာကျပ၊ ဟိုေနရာကျပလိုက္၊ ဒီေနရာကျပလိုက္နဲ႔ ျပတဲ့ေနရာကိုပဲ ေစာင့္ၾကည့္ေနတဲ့အခါက်လုိ႔ရွိရင္..အဲဒီ ျပတာက ဒုကၡသစၥာ၊ သိတာက မဂၢသစၥာ၊ ေသတာက သမုဒယသစၥာ ဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ေနာက္ ခႏၶာမလာေတာ့ တာက နိေရာဓသစၥာပါ။
နိေရာဓသစၥာ ဆိုေတာ့
ဓမၼမိတ္ေဆြ တို ့သစၥာေလးပါး အလုပ္ လုပ္ေနတယ္ ဆိုတာ ေပၚပါၿပီ။
အဲဒီလို ေစာင့္ၾကည့္ေလ... မိမိရဲ ့ခႏၶာဟာ ေကာင္းတာတစ္ခုမွ ျပမွာမဟုတ္ဘူး။အနာ ေတြပဲ ျပမွာပါဘဲ။
အနာခႏၶာကိုယ္ႀကီးမုိ႔ အနာခႏၶာေတြျပေတာ့ ဒီအနာခႏၶာေတြကလဲ" ျဖစ္လုိက္၊ ပ်က္လိုက္"၊" ျဖစ္လိုက္၊ ပ်က္လိုက္၊"၊" ျဖစ္လိုက္၊ပ်က္လိုက္၊"နဲ႔ သာ ျပေနေတာ့...
ေၾသာ္ … ဒီဥစၥာ"ျဖစ္ပ်က္"က "ဒုကၡသစၥာ" "သိ"တာက "မဂၢသစၥာ"ပါလားဆိုတာ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဥာဏ္ထဲမွာ ေပၚလာပါတယ္ ။
ဓမၼမိတ္ေဆြတို ့အေသအျခာ ဖတ္ပါ..အဲဒီလို ဉာဏ္ေပၚလာတဲ့အခါက်ေတာ့..
♦(
ကိေလသာ ၾကားမညႇပ္လုိ႔ရွိရင္ "ျဖစ္ပ်က္" နဲ႔ "မဂ္" နဲ႔ ၾကားထဲမွာ
ကိေလသာၾကားမျခား လုိ႔ရွိရင္ ခုနစ္ရက္နဲ႔ မဂ္ဥာဏ္၊ ဖုိလ္ဥာဏ္ ရပါတယ္ ၊
မယံုမရွိပါ နဲ႔။ )သတိပ႒ာန္ ပါဠိေတာ္မွာ ေသေသခ်ာခ်ာ လည္းပါပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မိမိတို ့၊ ဓမၼမိတ္ေဆြ တို႔ဟာ ေစာင့္ၾကည့္တဲ့အလုပ္ ကို မလုပ္ခဲ့တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ သံသရာရွည္တယ္ ဆိုတာ ျဖစ္လာတာပါ။
ဒါဆို ဝိပႆနာဆိုတာ အားစိုက္႐ႈရတာလား၊ ေစာင့္စားၿပီး ႐ႈရတာလား … ဆိုတာ သေဘာေပါက္ၾကမွာပါ။
ေလးေလးစားစားနဲ႔ မွတ္လိုက္တဲ့အခါက်ေတာ့ ေစာင့္ၾကည့္တဲ့ အလုပ္ေတြက ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ ဘာမွ ၾကည့္စရာ မရွိလုိ႔ ရွိရင္..
ေၾသာ္ … ေလ ကေလးထုတ္တဲ့ စိတ္ကေလးလဲ ထုတ္ၿပီး ပ်က္တာပါပဲ … ။
ေလ..ကေလး ျပန္သြင္းတဲ့စိတ္ေရာ … ဝင္ၿပီး ပ်က္တာပါဘဲ။
အဲဒီလို မွတ္ရင္း နဲ ့ဘဲ၊ ဟိုေနရာက ယားသလုိ၊ ဒီေနရာကေအာင့္သလို၊ ဒီေနရာက ေကာင္းသလို လာျပန္လုိ႔ရွိရင္.. အဲဒီ ေလဝင္ ေလထြက္ မွတ္ေနတာကို ျဖဳတ္ပစ္လိုက္ ပါ။ ခုနတုန္းက ယားတဲ့ေနရာ ေကာင္းတဲ့ ေနရာေတြ လွည့္လည္ၿပီး...
ေၾသာ္ … ဒါေတြ ဒုကၡသစၥာပါလား၊ ဒါေတြ ဟာ ဒုကၡသစၥာပါလားလုိ႔ ႐ႈပါ … ။
ေကာင္းတယ္ဆိုတဲ ..စိတ္ကေလးလဲ ျဖစ္ၿပီးပ်က္ပါတယ္။ဒုကၡေရာက္တာပဲ …ဆိုတဲ့စိတ္ ကေလးလဲ ျဖစ္ၿပီး ပ်က္ ပါတယ္။
အလယ္အလတ္ စိတ္ကေလးလဲ ျဖစ္ၿပီး ပ်က္ပါတယ္။
အဲဒီ ဒုကၡသစၥာေတြခ်ည္းပဲ ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ ျဖစ္ပ်က္က ဒုကၡသစၥာ၊ သိတာက မဂၢသစၥာ ၾကာေတာ့ ဒုကၡသစၥာ ေတြ႕ေတာ.. ျမတ္စြာဘုရားရွင္က …
“သံခိေတၱန ပဥၥဳပါဒါနကၡႏၶာပိ ဒုကၡာ”
လုိ႔ ေဟာထားတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ ခႏၶာငါးပါးစလံုး ျပတဲ့...
ဥစၥာေတြ အနိစၥလည္းမျပ၊ ဒုကၡလည္းမျပ၊ အနတၱလည္းမျပ၊ အသုဘလည္းမျပဘဲနဲ႔ ဒုကၡသစၥာပဲျပပါတယ္။
အဲဒီလို ဒုကၡသစၥာဘဲ ျပလာၿပီဆိုေတာ့.. ေၾသာ္ … လူ႕ဘဝရတာ ဒုကၡသစၥာရတာကိုးလုိ႔ ေပၚေပၚလြင္လြင္ႀကီး သိလာရပါတယ္။
အဲဒီလို ဒုကၡသစၥာႀကီး ရတာကို ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ သိေနေတာ့ တစ္ကိုယ္လံုးမွာ ဟိုကယား၊ ဒီကနာ၊ ဒီကေအာင့္၊ ဟိုကကိုက္၊ ဒီကခဲ၊ ဟိုက တစ္မ်ိဳးတစ္ဖံုေပၚ၊ ေပၚလာတာ ဟူသမွ် ေပ်ာက္တာပဲေတြ႕ရတာကို ၊ခုလို ေစာင့္ၾကည့္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ ကသာ ေတြ ့ရမွာပါ။
ဒါေၾကာင့္ ဝိပႆနာအလုပ္ဆိုတာ ေစာင့္ၾကည့္ရတဲ့ အလုပ္ပါဘဲ.. ဆိုတာ ထပ္ၿပီး အသိေပးပါရေစ။
အၾကည့္ခံရတာက ဒုကၡသစၥာ၊
ၾကည့္တဲ့ ဥာဏ္က မဂၢသစၥာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီေတာ့ မဂၢသစၥာဆို ေတာ့..
ေၾသာ္ … မဂ္ဟာ ဆုေတာင္းတဲ့ အလုပ္လား၊ ေစာင့္ၾကည့္တဲ့ဥာဏ္အလုပ္လား … ဆိုတာ ဓမၼမိတ္ေဆြတို ့အေနနဲ ့ေပၚလြင္ထင္ရွားပါတယ္။
အဲဒီလို ေစာင့္ၾကည့္တဲ့ ဥာဏ္အလုပ္ လုိ႔ ဓမၼမိတ္ေဆြတို ့အသိႀကီး သိလာၿပီဆိုမွျဖင့္ ေၾသာ္ … ခႏၶာကိုယ္ႀကီးဟာ သုခၾကားမညႇပ္ ဒုကၡသစၥာ တရစပ္ပလားဆိုတာ ေပၚလာပါလိမ့္မယ္။
ဒုကၡသစၥာ တရစပ္ ေပၚလာတဲ့အခါက်ေတာ့မွ ေၾသာ္ … ဒုကၡသစၥာႀကီးပါလား၊ သုခဆိုတာ ဘာမွ မေပၚလာပါ လားဆိုၿပီး ဒုကၡေတြျမင္ၿပီး ၿငီးေငြ႔လာပါလိမ့္မယ္ … ။ဘယ္ဟာမွ မၿမဲဘဲ ၊ မတည္ၿမဲဘဲ ခုျဖစ္လိုက္၊ခုပ်က္လိုက္ နဲ ့ျဖစ္ပ်က္ျမင္တာဟာ "ယထာဘူတဥာဏ္" … ဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီေတာ့.. ဒီ" ျဖစ္ပ်က္ဒုကၡသစၥာႀကီး"ကို မုန္းလာတာဟာ "နိဗၺိႏၵာဥာဏ္"သာ ပင္ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီလို ရႈမွတ္ရင္း က..ၾကာလာေတာ့ ဥာဏ္ကထက္ထက္၊ ထက္ထက္, ထက္ထက္လာၿပီး၊ ၾကည့္ပါမ်ားလာေတာ့ ဓမၼမိတ္ေဆြတို ့ခုျမင္ေတြ ့ေနတဲ့ ဒီဒုကၡႀကီး နဲ႔ မေနခ်င္ပါဘူး ဆိုတဲ့ မေနခ်င္တဲ့ဥာဏ္ က ျဖစ္လာပါတယ္။ အဲဒီလို ဉာဏ္ေပၚလာတဲ့ အခါ ဒုကၡေတြ အကုန္ေပ်ာက္သြားပါလိမ့္မယ္ …ဒါေတာ့ ဒုကၡေပ်ာက္ၿပီး ဒုကၡဆံုးတာက နိေရာဓသစၥာ၊ ဒုကၡအဆံုးကို သိတာက … မဂၢသစၥာ ဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။
မဂၢသစၥာ ဆိုေတာ့ မဂ္စစ္ ေပၚလာပါလိမ့္မယ္၊ ဒုကၡေပ်ာက္ရင္ "မဂ္" အစစ္ေပၚပါလိမ့္မယ္၊ ဒုကၡေတြ႕ရင္ ဝိပႆနာမဂ္ေပၚပါလိမ့္မယ္ … ဒီေတာ့ ဒုကၡေတြ႕ရင္ … "ဝိပႆနာမဂ္" ေပၚပါလိမ့္မယ္။
ဒုကၡေတြ မရွိေတာ့ပါဘူး၊ ႐ႈစရာကို မရွိဘူး ဆုိရင္ မဂ္စစ္ေပၚလာလိမ့္ မယ္။
မဂ္စစ္ေပၚလာလုိ႔ ဒုကၡမရွိတာက..
နိေရာဓသစၥာ၊ အဲဒီဒုကၡ ကို မရွိမွန္းသိတာက … မဂၢသစၥာပါ။
အဲဒီလို ေစာင့္ၾကည့္ရင္းနဲ႔ ဆံုးသြားေအာင္ လိုက္လိုက္လုိ႔ရွိရင္...
"ဒုကၡႆအႏၲံ ကရိႆထ” ဒုကၡႆ၊ ဒုကၡ၏ အႏၲတံ၊ အဆံုးကို၊ကရိႆထ၊ မဂ္ဥာဏ္က မ်က္ေမွာက္ျပဳလိမ့္ လတၱံလုိ႔ ရွင္သာရိပုတၱရာကလဲေဟာ၊ ဘုရားကလဲေဟာထား တာ ျဖစ္တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ ဓမၼမိတ္ေဆြ တို ့ တရားရႈမွတ္ခ်င္ရင္၊ ဝိပႆနာ ကို အားထုတ္ခ်င္ရင္ ေစာင့္ၾကည့္တဲ့ အလုပ္ ကို လုပ္ရမယ္ဆိုတာ သေဘာေပါက္ၿပီ ျဖစ္မွာပါ။
" ျဖစ္ပ်က္"ေတြ လာသေရြ႕ကို ေစာင့္သာၾကည့္လိုက္ပါလုိ႔ သတိေပးလုိက္ပါတယ္ …၊ ဘာမွ လုပ္စရာမလိုပါဘူး၊ ေစာင့္ၾကည့္ယံုပါဘဲ၊ ေစာင့္ၾကည့္ရင္း နဲ ့ ၾကာလာေတာ့ ျဖစ္ပ်က္ေတြ "စိပ္"လာပါလိမ့္မယ္။
ျဖစ္ပ်က္စိပ္လာၿပီဆိုရင္...
ေၾသာ္ … အေသတယ္မ်ားပါလား၊
ေၾသာ္ … ဒုကၡေတြ တယ္မ်ားပါလား၊
ေၾသာ္ … ဒုကၡေတြ တယ္မ်ားပါလားလုိ႔ သူက ဘယ္ေလာက္ပဲမ်ားမ်ား၊ ကိုယ္က ဒုကၡမ်ားတယ္လုိ႔သာ ျမင္ေအာင္ၾကည့္ေန ပါ… ၾကာေတာ့
ေၾသာ္ … ျဖစ္လာတာကလဲ ဒုကၡ၊
ပ်က္သြားတာကလဲ ဒုကၡ၊
အဲဒီကဲ့သုိ႔ ဒုကၡကို အျဖစ္ကိုလည္း မသာယာ၊ အပ်က္ ကို လည္း လဲ မသာယာ ေတာ့ပါဘူူ။ မသာယာတဲ့အခါက်ေတာ့ ျဖစ္ပ်က္ကို သာယာတဲ့ တဏွာ ကလဲ ခ်ဳပ္ပါေရာ ျဖစ္ပ်က္လဲခ်ဳပ္တာပါပဲ။
သာယာတဲ့ ဒိ႒ိလဲ ခ်ဳပ္ ေရာ.. ျဖစ္ပ်က္လဲခ်ဳပ္တာ ပါဘဲ။
ျဖစ္ပ်က္လဲ ခ်ဳပ္သြားတာပဲဆိုေတာ့...
ျဖစ္ပ်က္ခ်ဳပ္တာ နိဗၺာန္၊
ခ်ဳပ္မွန္းသိတာ မဂ္ဥာဏ္၊ ျဖစ္ပါတယ္။
တစ္ကယ္ေတာ့ နိဗၺာန္က နီးနီးေလးပါ။ နီးလ်က္နဲ႔ မေရာက္တာ ဘာေၾကာင့္လည္း ဆိုတာ့ ေစာင့္ၾကည့္တဲ့ အလုပ္ မလုပ္ လို ့ပါဘဲ။
သံသရာထဲမွာ ငရဲအိုးေတြကလဲ ငရဲမီးေတြေတာက္ၿပီး တပြတ္ပြတ္ ဆူေနတာဟာ ဒီခႏၶာႀကီးကို ခင္တြယ္တဲ့ တဏွာေလာဘ က မခ်ဳပ္တာ...တဲ့။ မိမိတို ့၊ ဓမၼမိတ္ေဆြ တို ့က တဏွာ ကေနၿပီး ငရဲအိုးကို ဖန္တီးေနၾကတာ နဲ ့တူေနပါတယ္။
လိုခ်င္တဲ့ တဏွာ ဆိုတာကလည္း.....
ငရဲသြားတဲ့ တဏွာလည္းရွိတယ္၊
သုဂတိသြား တဲ့ တဏွာ လည္းရွိ ပါတယ္။
အဲဒီလို တဏွာက အမ်ိဳးမ်ိဳး အဖံုအဖံု စုတိစီမံလိုက္ ငရဲအိုးေတြ စီမံလိုက္ဆိုတာ တဏွာမခ်ဳပ္လုိ႔ ျဖစ္ရတာပါ။
ဝိစိကိစာၦ မခ်ဳပ္လုိ႔.. ျဖစ္ရတာပါ။
ျဖစ္ပ်က္ေတြ ကို.. ႐ႈရင္း ရႈရင္း နဲ႔ ျဖစ္ဒုကၡ၊ ပ်က္ဒုကၡမွတစ္ပါး ဘာမွ မရွိဘူးလုိ႔၊ လုိခ်င္စရာ ရခ်င္စရာ ဘာမွ မရွိဘူးလုိ႔ ဒီခႏၶာကို ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လုိ႔ရွိရင္လဲ အဲဒါ … ဒုကၡသစၥာ ပိုင္းျခားသိတာပါဘဲ။
အဲဒီ လို ပိုင္းျခားသိလိုက္တဲ့ အခါမွာ ဒုကၡေတြ ဘာျဖစ္သြားသလဲ ဆိုေတာ့...ဒုကၡေတြ ဆံုးသြားပါတယ္ ။
ဒုကၡဆံုးတာ ကို နိဗၺာန္ လို ့ ေခၚပါတယ္။ ဒီဒုကၡဆံုးတာ ကို သိေတာ့ မဂ္ဉာဏ္ ပါ။
ဒါေၾကာင့္.. နိဗၺာန္ ဆိုတာ ခႏၶာအဆံုး မွာ ရွိတယ္ဆိုတာ သေဘာေပါက္ေလာက္ပါၿပီ။ ဒါ့ေၾကာင့္ နီးနီးေလးလို ့ေျပာတာပါ။
ဒါ့ေၾကာင့္ ဝိပႆနာ အားထုတ္တယ္ ဆိုတာ အပါယ္ေလးဘံု ေလာက္က လြတ္ယံုတင္မဟုတ္ပါဘူး။ဒုကၡဆင္းရဲက အကုန္လြတ္ပါတယ္။
ဒီေတာ့...
ေရွးဦးစြာ သမာဓိတည္ေအာင္လုပ္ရပါမယ္...။
ေရွးဦးစြာ ေလကေလးထြက္တာသိ၊ ဝင္တာသိၿပီး သမာဓိတည္ေအာင္ နည္းနည္းကေလး ၁၅-မိနစ္၊ မိနစ္-၂၀ ေလာက္လုပ္ၾကည့္လုိက္ပါ၊
ေလကေလး ထြက္လာလဲ ဒီနားမွာ၊တိုက္သြားတာကေလး ထြက္ျပန္ၿပီလုိ႔ သိလိုက္ရင္ ၿပီးတာပဲ၊ဝင္လာျပန္လည္း ဝင္ၿပီလုိ႔ "သိ"လိုက္ရင္ ၿပီးပါတယ္။
"ထြက္တိုင္းသိ၊ ဝင္တိုင္းသိ"
ဒီလိုခ်ည္းဘဲ ထြက္တိုင္းသိ၊ ထြက္တိုင္းသိ ဝင္တိုင္းသိဆိုရင္ေတာ့ စိတ္ဟာ သမာဓိဟာ ဘယ္ကို မွမေျပး ေတာ့ပါဘူး၊ တစ္သိတည္း သိေနေတာ့ မွာပါ။
အဲဒီ လို စိတ္ကို ထိမ္းႏိုင္ထားၿပီဆိုရင္ စိတ္ၿငိမ္လာတာနဲ ့အေလ်ာက္ သမာဓိ က တြဲကပ္လာပါတယ္။
ရႈမွတ္သိရာကေနၿပီးေတာ့ ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ ပူလာသလား၊ ေအးလာသလား၊ လႈပ္လာသလား၊ ရြလာသလား၊ ထူးထူးျခားျခား ဘာေပၚသတံုးဆိုတာကို ဓမၼမိတ္ေဆြတုိ႔ သမာဓိ တည္လာေတာ့ ခႏၶာကိုယ္က ေျပာလာပါလိမ့္မယ္။
ခႏၶာကိုယ္က ေျပာလာပါလိမ့္မယ္၊ ယားတယ္၊ နာတယ္၊ ကိုက္တယ္၊ က်ဥ္တယ္၊ ေညာင္းတယ္ ဒီလိုလည္း ေျပာခ်င္ေျပာလိမ့္မယ္၊ ပူတယ္၊ ေအးတယ္၊ လႈပ္တယ္၊ ၿငိမ္တယ္ ဒါလဲေျပာခ်င္ေျပာလိမ့္မယ္၊
ေလာကီဥပမာနဲ႔ ရွင္းျပရရင္..
ညအခ်ိန္ လူေျခတိတ္ေနတဲ့ အခ်ိန္ မွာ တိုက္ အျမင့္ေပၚက ေနၿပီး အိမ္ေျမႇာင္ငယ္ ကေလး တစ္ေကာက္ ျပဳတ္က်လာတာ ေအာက္မွာ ဘယ္သူမွမရွိတဲ့ အခ်ိန္မွာ ၾကားႏိုင္ပါတယ္။
ေန ့ခင္း လူမ်ားတဲ့အခ်ိန္က်ေတာ့ အိမ္ေျမႇာင္က်တာ မသိႏိုင္ပါဘူး။ဘာျဖစ္လုိ႔တံုး ဟိုက စက္သံကလဲ ႐ႈပ္ေနတယ္၊ ေနာက္ၿပီး ဒီက လူသံေတြကလဲ ႐ႈပ္ေနတယ္၊ မၿငိမ္မဆိမ္ရင္ ေတာ့ ျပင္းထန္တဲ့ အသံေတာင္ မၾကားႏိုင္ပါဘူး။
အဲဒီလိုပါပဲ စိတ္ၿငိမ္ၿငိမ္ခိုင္တဲ့ ဒီေနရာမွာ သမာဓိေလး တည္တည္ ၊ ဒီေနရာက ဘယ္မွ မေျပးဘူးဆိုတဲ့ အခ်ိန္က်ေတာ့ ခႏၶာကိုယ္ထဲက ဘယ္မွ မေျပးဘူးဆိုတဲ့ အခ်ိန္က်ေတာ့ ခႏၶာကိုယ္ထဲက ဟိုက လႈပ္တာလဲ သိတာပဲ၊ ဒီက ပူတာလဲ သိတာပဲ၊ ေအးတာလဲ သိတာပဲ ဟုတ္လား … ယားတာလဲ သိတာပဲ၊ နာတာလဲ သိတာပဲ၊ ေကာင္းတာလဲ သိတာပါပဲ။
အဲဒီလို သိလာလုိ႔ရွိရင္ျဖင့္ သမာဓိအားႀကီးတဲ့ ပုဂၢိဳလ္က်ေတာ့ ခႏၶာကိုယ္က ေျပာတာမွန္သမွ် အကုန္ သိပါတယ္။
အဲဒီလို သိလာတာ ဟာ ခႏၶာ၏ ပင္ကိုယ္သေဘာလား၊ အခုမွ သမာဓိရလုိ႔ သူေျပာတာေတြ အကုန္သိတာလားလုိ႔ ဆိုေတာ့ခႏၶာ ရဲ ့သေဘာေၾကာင့္ပါဘဲ။
ခႏၶာႀကီးက သူ႕သေဘာက ဒီလုိပဲဆိုတာ ခႏၶာကေျပာတာပါဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဟုိေနရာ တစ္မ်ိဳး၊ ဒီေနရာ တစ္ဖံုပါကလားဆိုတာ ေပၚလာပါလိမ့္မယ္။
အရင္သမာဓိ မရခင္တုန္းကေတာ့၊ စိတ္မတည္ၿငိမ္ ခင္တုန္းကေတာ့ ေဖာက္ျပန္ေနေပမယ့္ လည္း ဘယ္လုိမွ မသိဘူး၊ သတိမထားမိပါဘူး။
အခုေတာ့ သမာဓိကေလး ၁၅-မိနစ္၊ မိနစ္ ၂၀ ဖမ္းၿပီးေတာ့မွ ဖမ္းေနရင္း နဲ႔ ခႏၶာကေဖာက္ျပန္ ေနတာေတြ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မွ ေပၚလာတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီေဖာက္ျပန္တာသည္ ခႏၶာထဲက ထူးျခားတာေတြ၊ နာတာေတြ၊ ကိုက္တာေတြ၊ ေကာင္းတာေတြ စိတ္အမ်ိဳးမ်ိဳးေပၚတာေတြ သိလာတာေတြဟာ သမာဓိ တည္လာလို ့သိလာတာေတြ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရားက...
"သမာဟိေတာ ယထာဘူတံ ပဇာနာတိ”
သမာဟိေတာ-သမာဓိရွိေသာ ပုဂၢိဳလ္အား၊ ယထာဘူတံ - ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ၊ ပဇာနာတိ - ခႏၶာ အေပၚ၌ သိ၏..တဲ့။
သမာဓိတရားရွိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ ခႏၶာအေပၚ၌ ဘာေတြသိသလဲ ဆိုေတာ့ "ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ" သိပါတယ္။ အမွန္တရား အစစ္ အမွန္ ကို သိပါတယ္။
ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ သိတယ္ဆိုတာ
အမွန္တရားအစစ္အမွန္ ကို သိတယ္ဆိုတာ...
ခႏၶာက ယားတယ္လုိ႔ေျပာလုိ႔ရွိရင္..." ေဝဒနာကၡႏၶာ" ပဲလုိ႔ ေျပာတာပါ။နာတယ္လုိ႔ ေျပာလည္း" ေဝဒနာကၡႏၶာ"လုိ႔ေျပာတာဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ခႏၶာဆိုတာ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတာ ပါ။
အဲဒီ ေဖာက္ျပန္တာကေလးပဲ သမာဓိရွိတဲ့ပုဂၢိဳလ္က ၾကည့္လိုက္တဲ့ အခါမွာ ေဖာက္ျပန္တာကေလး ပ်က္စီးၿပီး ေပ်ာက္သြားပါတယ္။
ေဖာက္ျပန္တာက ေပၚလာတာ၊ ပ်က္စီးတာက ေပ်ာက္တာ ျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီေတာ့...
" အျဖစ္၊အပ်က္"ပါဘဲ။
ခႏၶာကိုယ္ထဲ ျဖစ္မႈနဲ႔ ပ်က္မႈပဲ ရွိပါတယ္။
ေဝဒနာကေလး ေပၚလာရင္ ေဖာက္ျပန္တာပါ။ နဂိုက ရွိမွ မရွိဘဲကိုး။ အခုမွ ေဖာက္ျပန္လာတာ။
သုခေပၚလည္း ေဖာက္ျပန္လာတာပဲ၊ သုခကေလး ေပ်ာက္သြားေတာ့ ပ်က္စီးတာ အါဘဲ။
အဲဒီလို ဆိုေတာ့ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတာကေလးခ်ည့္ ေတြ႕ေနေတာ့...
ေၾသာ္ … ေယာက်္ားလဲမဟုတ္ဘူး၊ မိန္းမလဲ မဟုတ္ဘူး၊ ဒိ႒ိေတြ ဘာေတြ ခြာစရာမလိုေတာ့ဘူး၊ ေဖာက္ျပန္ ပ်က္စီးတာပဲ ေတြ႕ေတြ ့ေနေတာ့တယ္၊ ဒီအခါက်ေတာ့ မ်က္ႏွာကေလးကလည္း မေပၚလာဘူး၊ ဆံပင္ေတြလဲ မေပၚလာဘူး၊ ကိုယ့္ဟာ ကိုယ္ဥာဏ္ ကေလးနဲ႔ ၾကည့္ေနေတာ့၊ ေဖာက္ျပန္တာနဲ႔ ပ်က္စီးတာ ေတြ႕ေနေတာ့၊ ေယာက်္ား, မိန္းမ အလုိလုိေပ်ာက္ ေနပါတယ္။
ေယာက်္ား၊ မိန္းမ၊ သားေတြ၊ သမီးေတြ၊ ေဆြေတြ၊ မ်ိဳးေတြ ၊ကိုယ့္ခႏၶာ မွာလည္း ငါလည္းေပ်ာက္၊ သူလည္းေပ်ာက္၊ လက္လည္းေပ်ာက္၊ ေျခလည္းေပ်ာက္၊ ဒါေတြေပ်ာက္၊ အကုန္ေပ်ာက္၊ ဥာဏ္ထဲဘာေတြေပၚေနသတံုး ဆိုေတာ့ ေဖါက္ျပန္ပ်က္စီး တာဘဲ ေပၚပါတယ္။
( ဒီေနရာမွည ၾကားျဖတ္ေျပာရမယ္ဆိုရင္..
တစ္ခ်ိဳ ့ပုဂၢိဳလ္ေတြက ေဖါက္ျပန္ပ်က္စီးတယ္ လို ့မေပၚဘဲနဲ ့..မၿမဲဘူး ဆိုတာ ကို ျမင္ပါတယ္.. အနိစၥေပါ့။ တစ္ခ်ိဳ ့က်ေတာ့ ဒါႀကီးက ဒုကၡႀကီးပါလားလို ့ ေပၚတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြလည္းရွိတယ္၊ တစ္ခ်ိဳ ့က ခုန ေျပာတဲ့ ေဖါက္ျပန္ပ်က္စီးတာကို ျမင္ပါတယ္။ ဒါဟာ လကၡဏာႀကီး ( ၃ ) ပါး ပါဘဲ။ )
အသစ္ေပၚလာတာရယ္၊ ပ်က္စီးသြားတာရယ္၊ ယားတာကေလးၾကည့္လိုက္ျပန္လည္း ေပၚလိုက္ ေပ်ာက္လိုက္၊ နာတာကေလးၾကည့္လိုက္ျပန္ေတာ့လည္း ေပၚလိုက္၊ ေပ်ာက္လိုက္၊ ခံသာတာ ေလးလာျပန္ေတာ့လည္း ေပၚလိုက္ေပ်ာက္လိုက္ နဲ ့ၿပီးေတာ့..
စိတ္အမ်ိဳးမ်ိဳးေပၚလို ့ စိတ္ကို ႐ႈျပန္ေတာ့လည္းဘဲ ေပၚလိုက္၊ ေပ်ာက္လိုက္၊ ႐ုပ္ေတြက ပူလိုက္ ေအးလိုက္၊ အပူကေလး ေပၚလာလိုက္၊ အပူကေလး ေပ်ာက္သြားလိုက္၊ အေအးကေလး ေပၚလာလိုက္၊ အဲဒီ အေအး ကေလး ေပ်ာက္သြားလိုက္နဲ ့...
ခုလို ့ ဥာဏ္မ်က္လံုး ဖြင့္ၾကည့္လိုက္တဲ့ အခါက်မွေတာ့ ဓမၼမိတ္ေဆြ တို ့တစ္ေတြ ေဖာက္ျပန္ ပ်က္စီးတာေတြ ေတြ႕ေနရပါေတာ့တယ္ ။
အဲဒီ လို ပိုင္းျခားသိလိုက္တဲ့ အခါက်လုိ႔လုိရင္ ေဖါက္ျပန္ပ်က္စီးတာေတြဟာ ဘာျဖစ္သြားသလဲ ဆိုေတာ့...ဒုကၡေတြ ဆံုးသြားပါတယ္ ။ အနိစၥ နဲ ့ဆံုးသြားတယ္။ အနတၱ နဲ ့ဆံုးသြားပါတယ္။
အဲဒီလို ဆံုးတာ ကို နိဗၺာန္ လို ့ ေခၚပါတယ္။
အက်ဥ္းခ်ဳပ္ရရင္ေတာ့..
နိဗၺာန္ ဆိုတာ ခႏၶာအဆံုး မွာ ရွိတဲ ့အတြက္ေၾကာင့္ နိဗၺာန္ ကို ျမင္ေအာင္ ဉာဏ္ မ်က္လံုး နဲ ့ၾကည့္မွသာ ျမင္ႏိုင္မဲ့အတြက္ ၊ ပထမဦးစြာ ဉာဏ္မ်က္လံုး ရဖို ့ဝိပႆနာ အားထုတ္ၾကဖို ့တိုက္တြန္းရင္း ဓမၼဒါန ျပဳလိုက္ပါသည္။
( ခႏၶာ-၅ပါး တစ္ဦး )
••••••••••••••••••••••••••••••••••
လက္ကိုင္ဖုန္း ျဖင့္ စာစီရျခင္းျဖစ္သည့္အတြက္ သတ္ပံုမွားယြင္းမႈမ်ား ေတြ ့ရွိပါက သည္းခံခြင့္လႊတ္ၿပီး ျပင္ဆင္ဖတ္ရႈေပးပါရန္ ေမတၱာရပ္ခံပါသည္။(ခႏၶာ-၅ပါးတစ္ဦး)
ကိုးကား-"ေက်းဇူးရွင္မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး" ေဟာၾကားတဲ့ တရားေတာ္မ်ားမွ ေကာက္ႏႈတ္ၿပီး ေဖၚျပကုသိုလ္ျပဳလိုက္ပါသည္။
0 comments:
Post a Comment