မေတာ္တဆ

Tin Nyunt

ဂ်ပန္ႏိုင္ငံ ေတာေက်ာင္းေလးတစ္ခုတြင္ျဖစ္သည္။ ဆရာ႐ႈိဘက မ်က္လံုးေလးမွိတ္ၿပီး အနားယူေနစဥ္ တပည့္ တစ္ဦးက
“ဆရာ … ပညာရွိဆိုတာ ဘယ္လိုလူကို ေခၚတာပါလဲခင္ဗ်ာ” ဟုေမးလိုက္သည္။

ဆရာ႐ႈိဘက မ်က္လံုးကိုဖြင့္ ၿပံဳးလိုက္ၿပီးေနာက္
“ပညာရွိဆိုတာတာ သင္ၾကားေနသူေတြမဟုတ္၊ သင္ယူေနသူေတြျဖစ္တယ္တပည့္” ဟု ျပန္ေျဖလိုက္သည္။ တပည့္က မေက်နပ္ဘဲ
“ဆရာ ပညာရွိတစ္ဦး မဟုတ္ပါလား”
“တပည့္ … ငါသည္ ပညာရွိမဟုတ္ … ငါ့ကို ပညာရွိဟု မေခၚႏိုင္”
“အဘယ္ေၾကာင့္နည္းဆရာ”
“တပည့္ … ပညာရွိဆိုေသာသူမ်ားသည္ မေတာ္တဆ ျဖစ္လာသူမ်ားျဖစ္သည္”
“ဆရာ့အေျဖ ဘဝင္မက်ပါ။ ပညာရွိဆိုတာ ႀကိဳးစားအားထုတ္၍မဟုတ္ … မေတာ္တဆ ျဖစ္လာရသည္ ဆိုေသာ ဆရာ့စကား ဘဝင္မက်မိပါ”

အျခားတပည့္တစ္ဦးကလည္း
“ဒါဆိုရင္ ဆရာလည္း ပညာရွိျဖစ္ၿပီလား”
“ငါသည္ ပညာရွိ မျဖစ္ေသးပါ”
ေနာက္တပည့္တစ္ဦးက
“ဆရာ … ဆရာေျပာတာ ပညာရွိဆိုတာ မေတာ္တဆ ျဖစ္လာတယ္လို႔ေျပာတယ္။ သူတို႔မွာ စဥ္းစားဆင္ျခင္ ဉာဏ္မရွိဘဲနဲ႔ေတာ့ ပညာရွင္ ျဖစ္လာမယ္ မထင္ဘူး။ မေတာ္တဆဆိုတာ မေတာ္တာကို ဆႏိုင္မွ ပညာရွိ ျဖစ္လာမယ္ထင္ပါတယ္”
ဆရာက ၿပံဳးလိုက္ၿပီး
“ဟုတ္တယ္ … မင္းလည္း ခုပဲ ပညာရွိျဖစ္လာၿပီထင္တယ္”
“ဘာကို ဆိုလိုပါသလဲဆရာ”
“ပညာရွိဆိုတာ ေျပာသမွ် ၿငိမ္ခံ၊ ျပန္မေျပာ၊ နားေထာင္ အလကားေကာင္ေတြ မဟုတ္ဘူးကြ။ ပညာရွိဆိုတာ မေတာ္တာေတြကို ေတြ႔ေန ရရင္ ႏႈိင္းဆေဝဖန္ ေျပာဆိုနိုင္တာမွ ပညာရွိကြ။ ဒါေၾကာင့္ လူတိုင္း ပညာရွိျဖစ္ ႏိုင္တယ္။ မေတာ္တာကို ဆႏိုင္မွ ပညာရွိကြ။ ဟုတ္လိုက္တာ … ခုပဲ မင္းက ငါ့ကို အလင္းျပသြားၿပီ”
၁၀.၁၁.၂၀၁၆