က်ေနာ့္ဘ၀ႏွင့္ ဒီမိုကေရစီခရီး

ဒီမိုကေရစီႏွင့္ စတင္ရင္းႏွီးမိျခင္း

ရွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံုမတိုင္မီအထိ ဒီမိုကေရစီႏွင့္ပတ္သက္ေသာ ဗဟုသုတဟူ၍ မိမိတြင္ လံုး၀နီးပါးမရွိခဲ့။ ေက်ာင္းၿပီးေသာ ေက်ာင္းသားတဦး၊ ပညာတတ္တဦးအျဖစ္အမည္ခံကာ ရပ္တည္ခဲ့ရ ေပမယ့္ ေက်ာင္းတြင္သင္ၾကားခဲ့ရေသာ ႏိုင္ငံေရးသိပၸံဘာသာရပ္ကို (ကြန္ျမဴနစ္စနစ္သည္ မေကာင္း၊ အရင္း ရွင္စနစ္သည္ မေကာင္း။ ဆိုရွယ္လစ္စနစ္သည္သာ အေကာင္းဆံုးျဖစ္၍ ျမန္မာႏိုင္ငံႏွင့္ အသင့္ေတာ္ဆံုး ျဖစ္သည္ဟု) စာေမးပဲြေအာင္ရံု ေလ့လာခဲ့ရေၾကာင္းကို ကိုယ့္ကိုယ္ကိုသာ အသိဆံုး။

အေရးအခင္းကာလမွသာ ဒီမိုကေရစီဆိုသည့္ေ၀ါဟာရမွာ ဂရိဘာသာမွ ဆင္းသက္လာေၾကာင္း၊ DEMOS ႏွင့္ KRATIA မွတဆင့္ CRACY ကိုေပါင္းစပ္ၿပီး ဒီမိုကေရစီျဖစ္ေပၚလာေၾကာင္း။ DEMOS ၏ အဓိပၸါယ္မွာ ျပည္သူမ်ားဟူ၍ျဖစ္ၿပီး KRATIA ၏အဓိပၸါယ္မွာ အုပ္ခ်ဳပ္ျခင္း (သို႕) အာဏာဟူ၍ျဖစ္ေၾကာင္း ႏွင့္ ဒီမိုကေရစီဆိုသည္မွာ ျပည္သူလူထုအုပ္ခ်ဳပ္ျခင္းဟု အဓိပၸါယ္ရေၾကာင္းတို႕ကို စတင္သိခြင့္ရခဲ့သည္။ ထိုအသိေလးႏွင့္ပင္ ဆႏၵျပမွဳမ်ားတြင္ ဒီမိုကေရစီရရွိေရး တို႕အေရးဆိုသည့္ ေတာင္းဆိုမွဳမ်ားကို သံကုန္ဟစ္ ခဲ့သူဟုသတ္မွတ္လွ်င္လည္း ၀န္ခံရမည္သာ။
အေျခအေနမွန္ပင္ျဖစ္၍ မျငင္းသာေသာ္လည္း မိမိႏွင့္ဘ၀တူလူငယ္မ်ားအတြက္ ဒီမိုကေရစီဆို သည္ကို ေလ့လာႏိုင္ခြင့္ႏွင့္ ေလ့လာစရာနယ္ပယ္မ်ား ဖန္တီးေပးမထားျခင္းကိုလည္း ထည့္တြက္သင့္၏။
မည္သို႕ပင္ဆိုေစ ရွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံုကာလတြင္ ေပ်ာ္သည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ေပ်ာ္ရသနည္း ဟုေမးလွ်င္ လြတ္လပ္မွဳရွိ၍ဟုေျဖမည္။ လြတ္လပ္မွဳကို မည္သည့္အရာႏွင့္တိုင္းမည္နည္းဟုထပ္ေမးလွ်င္ ေၾကာက္စရာမလို၊ ေၾကာက္ရမယ့္လူမရွိ၍ဟုေျဖမည္။ ေနာက္ထပ္ေျပာရမည့္ ေပ်ာ္ရသည့္အခ်က္ထဲတြင္ အစုအဖဲြ႕လိုက္လွဳပ္ရွားေဆာင္ရြက္ရသည့္အတြက္ ေပ်ာ္ျခင္းလည္းပါသည္။ စိတ္ကူးဥာဏ္သစ္မ်ားကိုလည္း ထုတ္ေဖာ္ခြင့္ရသည္။ စုေပါင္းတိုင္ပင္၊ စုေပါင္းအေျဖရွာ၊ စုေပါင္းလွဳပ္ရွားခြင့္ရသည့္ အရသာထူးကို ျမည္းစပ္းခြင့္ရျခင္းအတြက္ ဒီမိုကေရစီဆိုသည္ကို ေက်နပ္စြာလက္ခံမိခဲ့သည္။ ဤမွ်ေလာက္ေသာအပိုင္း အစကေလးမ်ားကို ေကာက္ယူသံုးစဲြခြင့္ရသည့္ အခိုက္အတန္႔ကာလတြင္ပင္ ေက်နပ္မွဳေပးစြမ္းႏိုင္ေသာစနစ္ တြင္ ထို႔ထက္ပိုမိုနက္ရွဳိင္း၍ တန္ဖိုးႀကီးေသာ အႏွစ္သာရမ်ားစြာ က်န္ရွိေနဦးမည္ဟုယူဆမိခဲ့သည္။ ထိုထို ေသာ အႏွစ္သာရမ်ားကို မိမိကဲ့သို႕ေသာသူမ်ားႏွင့္ ေနာင္မ်ဳိးဆက္မ်ားအတြက္ လက္ေဆာင္ေပးခ်င္သည့္ စိတ္ေစတနာမ်ားလည္း ဖူးပြင့္လာခဲ့မိပါ၏။
အခိုင္အမာေျပာႏိုင္သည္မွာ ရွစ္ေလးလံုးမတိုင္မီကာလႏွင့္ ရွစ္ေလးလံုးကာလႏွစ္ခုဟာ မိမိအတြက္ အျခားနားႀကီးျခားနာပါသည္။ ယႏၱယားဆန္ဆန္ လွဳပ္ရွားသြားလာေနၾကရာမွ လူသားဆန္ဆန္ အသက္ရွင္ သြားလာႏိုင္လာသလိုလို။ လူတဦး၏ စိတ္ခံစားခ်က္မ်ား၊ စိတ္ကူးစိတ္သန္းမ်ားႏွင့္ အေကာင္အထည္္ေဖာ္ ေဆာင္လိုမွဳမ်ားသည္ လူ႕ေလာကႀကီးႏွင့္ တဆက္တစပ္ထဲ ရွိလာသလိုလို္။
ဤအခိုက္အတန္႔ ကာလအတိုေလးအတြင္းမွာပင္ အားနည္းခ်က္အခ်ဳိ႕ကိုလည္း ဆုပ္ကိုင္လိုက္မိ ပါသည္။ စိတ္ခံစားမွဳမ်ားေနာက္သို႔ အလြန္အကၽြံလိုက္တတ္ၾကျခင္းဟူေသာ သဘာ၀မ်ားေၾကာင့္ ဆင္ျခင္ တံုတရား အားေကာင္းေသာသူမ်ား၏ အၾကံျပဳ၊ တားျမစ္ကန္႕သတ္ခ်က္မ်ားကို အမ်ားစုဆႏၵအားကိုးျဖင့္ ပစ္ ပယ္ကာ အႏိုင္ယူေျဖရွင္းမွဳအမွားမ်ားႏွင့္ ဒီမိုကေရစီကို အခြင့္အေရးသက္သက္အျမင္ျဖင့္ ဒီမိုကေရစီမွာ ဒီအခြင့္အေရးေလးေတာင္မရွိဘူးလား ဆိုသည့္ မူေဘာင္မဲ့ အေတြး၊ အေျပာႏွင့္ လုပ္ရပ္မ်ားအတြက္ ရတက္ မေအးရသည့္ စိတ္ခံစားမွွွဳကိုလည္း ႀကိဳတင္အဆစ္ ျမည္းစမ္းခြင့္ ရလိုက္ေသးသည္။

ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ႏွင့္ ဒီမိုကေရစီ

စက္တင္ဘာအာဏာသိမ္းမွဳအၿပီးတြင္ ဒီမိုကေရစီရွာပံုေတာ္ဖြင့္မွဳမ်ား ေခတ္စားလာ၏။ အသက္ အစိတ္ေက်ာ္စားခဲ့မိေသာ အစာသည္ မစင္မွန္းသိခဲ့ၿပီျဖစ္၍ ထပ္မစားလိုေတာ့။ ဒီမိုကေရစီရမွျပန္မယ္ဟူ ေသာ အသံပိုင္ရွင္မ်ားစုစည္းကာ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ကို ဖဲြ႕စည္းလိုက္ၾကသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားမ်ားဒီမိုကရက္တစ္တပ္ဦးသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံဒီမိုကေရစီရရွိေရးကို စြမ္းေဆာင္ႏိုင္မည့္အဖဲြ႕အ စည္း တခုျဖစ္သည္ဟူေသာ ယံုၾကည္ခ်က္ျဖင့္ တပ္ဖဲြ႕၀င္တဦးအျဖစ္ အသက္ႏွင့္ဘ၀ကိုပံုေအာကာ ပါ၀င္ခဲ့ သည္။
ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္တြင္ ဒီမိုကေရစီႏွင့္ ပိုမိုနီးစပ္ခြင့္ရခဲ့ျပန္သည္။ ေလ့လာခြင့္မ်ားႏွင့္အတူ ေလ့က်င့္ခြင့္မ်ားကိုပါ တစံုတည္းရလိုက္၏။ အျပည့္အစံုဆံုးအေျခအေနမဟုတ္ေတာင္မွ မလိုလားသူမ်ား အတြက္ အလွ်ံအပယ္ဟုပင္ဆိုင္ႏိုင္ပါသည္။ ဒီမိုကေရစီႏွင့္ပတ္သက္ေသာ စာအုပ္စာတမ္းမ်ားကို ဖတ္ခြင့္၊ ေလ့လာခြင့္မ်ားမွ ၁၉၉၅ ခုႏွစ္တြင္ထုတ္ေ၀ေသာ ဒီမိုကေရစီေလ့လာေရးစာစဥ္သည္ မိမိလက္လွမ္းမီသမွ် ျမန္မာဘာသာျဖင့္ ထုတ္ေ၀သမွ်ထဲတြင္ ထိုအခ်ိန္အခါက အျပည့္စံုဆံုးဟုပင္ဆိုႏိုင္၏။ ျပည္သူဒီမိုကေရစီ၊ ဆိုရွယ္ဒီမိုကရက္၊ လစ္ဘရယ္ဒီမိုကေရစီစသျဖင့္ ေရွ႕က၀ိေသသကိုလိုက္၍ ဒီမိုကေရစီအမ်ဳိးအစားမ်ား ေျပာင္းသြားေၾကာင္းႏွင့္ ျပည္သူ႕ဒီမိုကေရစီဆိုသည္မွာ အာဏာရွင္အမ်ဳိးအစား စနစ္တခုသာျဖစ္ေၾကာင္း တို႔ကို ထပ္မံသိရွိခြင့္ရခဲ့ျပန္ပါသည္။
ထိုစာအုပ္ႏွင့္ပတ္သက္၍ ထူးျခားသည့္ျဖစ္စဥ္တခုရွိခဲ့ဖူး၏။ မိမိတို႕ရဲေဘာ္မ်ား ကရင္ျပည္နယ္ လွဳပ္ရွားနယ္ေျမတခုတြင္ရွိစဥ္ ၿမိဳ႕တၿမိဳ႕သို႕သြားမည့္ လူႀကံဳတဦးႏွင့္ ပစၥည္းမွာ၏။ ပစၥည္းအမ်ဳိးအမည္ မ်ား ေနသျဖင့္ စာေရးမွာရန္လိုေနရာ အလြယ္တကူပါေသာ အဆိုပါစာအုပ္မွ က်မ္းကိုးစာရင္း ေနာက္ဆံုးစာရြက္ ကို ျဖဳတ္ၿပီးသံုးလိုက္မိသည္။ စာရြက္မွာတမ်က္ႏွာနီးပါးလြတ္ေနသျဖင့္ လိုအပ္သည္ပစၥည္းမ်ားစာရင္းကို ေရးေပးလိုက္သည္။ ထိုလူႀကံဳမွာလည္း ၿမိဳ႕သို႕ေရာက္ၿပီး ဆိုင္တြင္ပစၥည္းမ်ားကို၀ယ္ကာ အဆိုပါစာရြက္မွာ အမွတ္တမဲ့ပင္ က်န္ခဲ့၏။ ဆိုင္ရွင္ဆိုသူမွာ ပညာတတ္တေယာက္ျဖစ္ၿပီး ထိုအခ်ိန္က ေရြးေကာက္ပဲြ၀င္ထား သည့္ ႏိုင္ငံေရးပါတီတခုမွ ေခါင္းေဆာင္တဦးဟုသိရသည္။ ၎ပုဂိဳလ္သည္ က်န္ေနခဲ့ေသာစာရြက္ကို ဖတ္ ၾကည့္မိၿပီး ေစ်း၀ယ္သြားေသာလူေနာက္သို႕ အေျပးလိုက္ကာ အဆိုပါစာရြက္ႏွင့္ပတ္သက္ေသာ စာအုပ္ကို လိုခ်င္ေၾကာင္းႏွင့္ မည္မွ်ပင္ေပးရေပးရဟုဆိုကာ အတင္းေတာင္း၀ယ္၏။ လူႀကံဳကလည္း ရင္းႏွီးစိတ္ခ်ရ ေသာဆိုင္ရွင္ကို အေျခအေနမွန္ကိုရွင္းျပကာ ျပန္ခဲ့ရသည္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ထိုသတင္းကိုၾကားရသျဖင့္ မိမိတို႔ အဖဲြ႕မွ ဆိုင္ရွင္ထံသို႔ ထိုစာအုပ္ကို အေရာက္စီမံ၍ပို႕ေပးလိုက္ပါသည္။
ထိုစာအုပ္၏အမွာစာတြင္ မိမိအႏွစ္သက္ဆံုးစာသားေလးရွိ၏။ ဒီမိုကေရစီကို လိုလားေတာင္းဆို ေနေသာ ျမန္မာျပည္သူမ်ားအၾကားတြင္ ဒီမိုကေရစီအေပၚ သိျမင္နားလည္မွဳမ်ား ကြာျခားႏိုင္ပါသည္။ ဒီမိုက ေရစီအေၾကာင္း ေျပာဆိုေရးသား၊ ေ၀ဖန္၊ ေဆြးေႏြးမွဳမ်ား အဆက္မျပတ္ျပဳလုပ္ျခင္းျဖင့္ ဒီမိုကေရစီအေပၚ အသိကြာဟမွဳကို ထိမ္းၫွိႏိုင္ၿပီး ဒီမိုကေရစီအုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္ကို အေထာက္အကူျပဳႏိုင္ေပသည္ ဟူေသာ အခ်က္ျဖစ္သည္။ မမိတို႕ကိုယ္တိုင္ မက်င့္ၾကံႏိုင္ခဲ့ေသာ အခ်က္ဟုလည္းဆိုႏိုင္ပါသည္။
ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္တြင္ ညီလာခံမ်ားသည္ ဒီမိုကေရစီက်င့္စဥ္ကို က်င္သံုးႏိုင္ေသာ တခု တည္းေသာ ေနရာျဖစ္ၿပီး ဒီမိုကေရစီရနံ႕အရဆံုးေနရာဟုလည္း ဆိုႏိုင္ေပသည္။ ထိုနည္းတူ ဒီမိုကေရစီ ယဥ္ေက်းမွဳစံ ဘယ္ေလာက္ရွိၿပီွလဲ၊ ဒီမိုကေရစီစိတ္ဓါတ္ဘယ္ေလာက္ရွိၿပီလဲဆိုသည္မ်ားကို စမ္းသတ္ရာ ေနရာလည္းျဖစ္ခဲ့ေပသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ပင္ ညီလာခံမွထြက္ေပၚလာေသာ အေျဖမ်ားသည္ ဒီမိုကေရစီ မွတ္ ေက်ာက္တင္ၿပီးျဖစ္ေနတတ္သည္။ ထိုအေျဖမ်ဳိးကို အဖဲြ႕အစည္း၏ က်န္အစိ္တ္အပိုင္းမ်ားတြင္ ရွားရွားပါးပါး။
ရွစ္ေလးလံုးကာလတြင္း ခံစားမွဳမ်ဳိးကို တတိယအႀကိမ္ညီလာခံတြင္ ရရွိလိုက္ဖူး၏။ သို႔ေသာ္ထပ္တူ ထပ္မွ်ေတာ့ မဟုတ္။

မိသားစုတြင္းဒီမိုကေရစီ

လူထုအဓိကလူ႕အဖဲြ႕အစည္း (CIVIL SOCIETY) ဘာသာရပ္ကို ျမန္မာႏိုင္ငံေရွ႕ေနမ်ားေကာင္စီတြင္ ေလ့လာခြင့္ရခဲ့သည္။ အသိေနာက္က်သည္ဟုပင္ ေနာင္တရမိသည္။ မိမိကဲ့သို႕ပင္ အျခားသူမ်ားကိုလည္း သိခြင့္၊ ေလ့လာခြင့္ ရေစခ်င္သလို၊ ေနာင္မ်ဳိးဆက္ကိုလည္း ဒီမိုကေရစီကဲ့သို႕ပင္ ေလ့လာသင့္ေသာ ပညာရပ္တခုဟုဆိုခ်င္သည္။ မိမိကိုယ္မိမိ ဤဘာသာရပ္ကို သင္ၾကားလိုက္ရျခင္းျဖင့္ လူပီသသြားသေယာင္ ထင္လိုက္ရသည္။ ဒီမိုကေရစီကို အေရာင္တင္ေပးႏိုင္ေသာ၊ အႏုစိတ္အားျဖည့္ေပးႏိုင္ေသာ စြမ္းအင္မ်ားရွိ သည့္ ဘာသာရပ္တခုအျဖစ္ နားလည္မိ၏။
အဆိုပါ လူထုအဓိကလူ႕အဖဲြ႕အစည္းဘာသာရပ္တြင္ လူ႕အဖဲြ႕အစည္းဆိုသည္ကို လူတဦးထက္မ ကရွိျခင္းျဖင့္ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုထားၿပီး မိသားစုသည္ အေသးငယ္ဆံုးလူ႔အဖဲြ႕အစည္းဟု ေလ့လာရ၏။ ထိုမွ တဆင့္ မိမိရလိုက္သည္ကား ျမန္မာ့လူ႔အဖဲြ႔အစည္းကို ျပင္ႏိုင္ဖို႕ မိမိမိသားစုကို အရင္ဆံုးျပင္ဆင္ဖို႕။ ထို႔ေနာက္ ေမွ်ာ္လင့္လိုလားသည့္ လူ႕အဖဲြ႕အစည္းပံုေဖာ္ဖို႕ဟုပင္။ မိသားစုအတြင္း အျပန္အလွန္ထိမ္းၫွိခြင့္ ကို ဖန္တီးထားသင့္သည္။ ကိုယ္ပိုင္ရပ္တည္စီမံခြင့္ ( ) ကိုဖန္တီးေပးသင့္သည္။ မိသားစု၏ ယဥ္ေက်းမွဳတန္ဖိုး ( ) ကို ဖန္တီးတည္ေဆာက္သင့္သည္ဟုျမင္မိ၏။
ကမာၻဦးအစ၌ လူသည္ တရိစာၦန္ႏွင့္ ယဥ္ေက်းမွဳအဆင့္တူဟုဆို၏။ ပိုေကာင္းသည္ဆိုသည္မ်ားကို လုိလားစြာ ရွာေဖြသိျမင္တတ္ျခင္းမ်ားေၾကာင့္ လူသည္ တစစပို၍ပို၍ ယဥ္ေက်းလာ၏။ လူေတြဘယ္ေလာက္ ယဥ္ေက်းလာၿပီလဲဆိုသည္ကို တရိစာၦန္မ်ားထက္ဘယ္ေလာက္ ပိုယဥ္ေက်းလာလာၿပီလဲဆိုသည့္ေပတံႏွင့္ တိုင္းတာႏိုင္ေပသည္။ တဖန္ တရိစာၦန္တြင္ပင္ ရိုင္းျခင္းႏွင့္ ယဥ္ျခင္းမ်ားရွိေနျပန္ရာ လူတြင္လည္း ထိုနည္း တူျဖစ္တန္ရာ၏။ လူ႕အဖဲြ႕အစည္းအတြက္လည္းအက်ဳိးမရွိ၊ ကိုယ့္အတြက္လည္းအက်ဳိးမရွိ မိုက္ေနသူမ်ား သည္လည္းေကာင္း၊ လူ႕အဖဲြ႕အစည္းအက်ဳိးမရွိ ကိုယ္အက်ဳိးရွိ မိုက္ေနသူမ်ားသည္လည္းေကာင္း ပညာ၊ ဥစၥာ မည္မွ်ပင္ျပည့္စံုေနေစကာမူ ယဥ္ေက်းသည့္လူဟု ယူဆ၍မရ။
လူ႕အဖဲြ႕အစည္းအက်ဳိးရွိ၊ ကိုယ့္အက်ဳိးရွိေဆာင္ရြက္တတ္သူမ်ားႏွင့္ လူ႕အဖဲြြ႕အစည္း အက်ဳိးရွိ၊ ကိုယ့္အက်ဳိးမရွိ ေဆာင္ရြက္တတ္သူတို႕သည္သာ ယဥ္ေက်းမွဳအဆင့္ျမင့္လူသားအျဖစ္ လူ႕အဖဲြကအစည္း က စံထားသင့္ၾကေပသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္မူ ဒီမိုကေရစီတြင္ အမ်ားစုေရြးခ်ယ္မွဳျဖင့္ ေခါင္းေဆာင္ဆိုသည္ ကိုေရြးခ်ယ္ရာ၏။ ေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ မူ၀ါဒမ်ားကို ေရးဆဲြခ်မွတ္ကာ ေရွ႕ေဆာင္ၾကရ၏။ ယဥ္ေက်းမွဳအ ဆင့္ျမင့္သူမ်ားကို ေရြးခ်ယ္မိမွသာ လူ႔အဖဲြ႕အစည္းအက်ဳိး အမွန္တကယ္ ျဖစ္ထြန္းႏိုင္ေပမည္။ ယဥ္ေက်းမွဳ အဆင့္ျမင့္သူမ်ားသည္သာ လူအမ်ားစုကို ေလးစားတန္ဖိုးထားတတ္၍ ၫွိႏွဳိင္းတိုင္ပင္တတ္သည့္ အေလ့ အထမ်ားရွိႏိုင္ေေပလိမ့္မည္။
` လူ႕အဖဲြ႕အစည္းအစ မိသားစုကဆိုသည့္စကားကို ျပန္ေကာက္ရမည္ဆိုလွ်င္ ယဥ္ေက်းမွဳအဆင့္ ျမင့္မားမွဳကို အသိအမွတ္ျပဳေပးျခင္းျဖင့္ ပံုေဖာ္ေပးႏိုင္သည္။ စည္းကမ္းတက်ေနထိုင္တတ္မွဳ၊ အျပစ္ရွိလွ်င္ ျပစ္ဒဏ္ခံရသည့္အေလ့အထကို လက္ခံတတ္မွဳ၊ တရားမ်ွတမွဳကို ေလးစားျမတ္ႏိုးတတ္မွဳႏွင့္ တရားမွ်တ မွဳကို ရွာေဖြဖန္တီးလိုစိတ္တို႕ကို ျပဳစုပ်ဳးိေထာင္ထားသင့္ေပသည္။ လက္ဦးဆရာျဖစ္သည့္မိဘမ်ားမွ ပံုသြင္း မွန္လွ်င္ လူ႕အဖဲြ႕အစည္းအက်ဳိး ျဖစ္ထြန္းႏိုင္မည္မွာမလဲြေပ။ဆိုလိုသည္မွာ မိသားစုအတြင္း ေရြးခ်ယ္တင္ ေျမႇာက္ရန္၊ ဥပေဒေတြထုတ္ေနရန္မဟုတ္။ လူ႕အဖဲြ႕အစည္းအတြင္း ပံုေဖာ္လိုသည္မ်ားကို ေလ့က်င့္၊ ပံုသြင္း ေပးရံုမွ်သာ။ သို႕ဆိုလွ်င္ ပံုသြင္းေပးႏိုင္ေလာက္သည့္အသိမ်ား မိဘမ်ားတြင္ရွိဖို႕လိုေနျပန္ၿပီ။
၂၄ နာရီတြင္ ၈ နာရီမွ်တာ၀န္ယူေနရေသာ ဆရာ၊ ဆရာမမ်ားတြင္လည္း အလားတူပင္။

ဒုကၡသည္စခန္းအတြင္းဒီမိုကေရစီ
ႏို႔ဖိုးဒုကၡသည္စခန္းေရာက္စ ရပ္ကြက္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဆုိင္ရာမ်ားအတြက္ ပါ၀င္တည္ေဆာက္ခြင့္ကို အခိုက္အတန္႔ရခဲ့ဖူးသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံကိုတည္ေဆာက္ခြင့္မရေပမယ့္ ျမန္မာႏိုင္ငံအစိတ္အပိုင္းတခုကို တည္ ေဆာက္ခြင့္ရျခင္းအတြက္ အားစိုက္မိ၏။ အစပိုင္းတြင္ တက္ၾကြမွဳမ်ားေၾကာင့္ ေအာင္ျမင္၏။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ေလ်ာရဲလာကာ အေျခအေနမျပည့္စံုမွဳေတြအၾကား ပ်က္စီးသြားခဲ့ရ၏။ ဆိုလိုသည္မွာ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ ေပးထားသည့္အေနအထားမွ ပံုမွန္အတိုင္း ထိုင္းအုပ္ခ်ဳပ္မွဳေအာက္သို႔ ျပန္ေရာက္သြားျခင္းပင္။ အေၾကာင္း ရင္းမွာ ကိုယ့္ႏိုင္ငံအတြင္းမဟုတ္ျခင္းႏွင့္ အတည္တက်ရွိေနရမည့္ လူ႔အဖဲြ႔အစည္းအမ်ဳိးအစား မဟုတ္ျခင္း ဆိုသည့္ အခ်က္မ်ားပါ၀င္ေပသည္။
မိမိစိုုးရိမ္မိသည္မွာ အထက္ပါအေျခအေနမ်ားအေပၚတြင္ မူမတည္။ အျခားဆက္စပ္အေတြးအေခၚ မ်ားႏွင့္ အေျခအေနမ်ားေၾကာင့္။ ဦးစြာဆိုခဲ့သလို ျမန္မာျပည္ရဲ့အစိတ္အပိုင္းတခုဆိုေပမယ့္ ရာခိုင္ႏွဳန္းအရ ဆိုလွ်င္ လက္ရွိ ဒုကၡသည္စခန္းရွိ လူအမ်ားသည္ ပညာတတ္မ်ားျဖစ္ၾက၍ ႏိုင္ငံေရးျဖတ္သန္းမွဳရွိၾကသူမ်ား ၏။ ရွင္းရွင္းဆိုရေသာ္ ဒီမိုကေရစီလိုလားသူမ်ားေပသည္။
သို႔ေသာ္ ျပႆနာကား ဒီမိုကေရစီအႏွစ္သာရကို ဆုပ္ကိုင္မိသူရွား၏။ ဒီမိုကေရစီကို FOR THE PE0PLE, BY THE PEOPLE ေလာက္ႏွင့္သာ ေက်နပ္၍ ရပ္တန္႔ေနသူမ်ား၏။ မိမိတို႔မွ နားလည္သူမ်ားႏွင့္ အေတြ႕အႀကံဳရွိသူမ်ား ၫွိႏွဳိင္းတိုင္ပင္၍ ဖဲြ႕စည္းပံုစည္းမ်ဥ္း။ ျပစ္မွဳဆိုင္ရာဥပေဒ၊ ရပ္ကြက္သားမ်ား လိုက္နာ ရမည့္စည္းကမ္းႏွင့္ လံုျခံဳေရးဆိုင္ရာမ်ားလိုက္နာရမည့္ စည္းကမ္းမ်ားကို ေဒသႏွင္ကိုက္ညီေအာင္၊ မက်ယ္ မက်ဥ္း ျပဳစုထားၾကသည္။ အမ်ားသေဘာတူညီမွဳကို တတ္ႏိုင္သမွ်ရယူထားသည္။ ဤသည္ကိုပင္ အခ်ဳိ႕ လူမ်ားက ႏိုင္ငံတခု တည္ေဆာက္ေနတာက်ေနတာပဲ။ ဒီမွာ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာေနဖို႔ ျပင္ထားလိုလဲ ဆိုသည္မ်ားႏွင့္ ဆန္႔က်င္ပ်က္ရယ္မွဳျပဳၾကသည္။ မိမိတို႔ယူဆသည္က လူဆိုသည္မွာ ေဖာက္ျပန္တတ္သည္။ မွားယြင္းတတ္သည္။ လူတဦး၏ မွားယြင္းလဲြေခ်ာ္ျခင္း၊ အားနည္းခ်က္မ်ားရွိျခင္မ်ားကို မည္သည့္စံမ်ားျဖင့္ တိုင္းတာ၍ မွားယြင္းသည္ဟုေျပာဆိုၾကမည္နည္း။ မည္သို႔အျပစ္ေပး အေရးယူၾကမည္နည္း။ သတ္မွတ္ ခ်က္မ်ား၊ သေဘာတူညီမွဳမ်ားမရွိလွ်င္ မည္သည့္အခ်က္မ်ားႏွင့္ခ်ိန္ထိုး၍ မည္သို႔အေကာင္အထည္ ေဖာ္ ေဆာင္ၾကမည္နည္း ဆိုသည္ပင္။
ဒီမိုကေရစီဆိုုသည္ကို ျမတ္ႏိုးသည္ဆိုပါလွ်င္ စည္းမ်ဥ္း၊ စည္းကမး္၊ ဥပေဒဆိုသည္မ်ားႏွင့္ ကင္း ကြာ၍မရပါ။ ပရမ္းမတာလုပ္ရပ္မ်ား၊ မင္းမဲ့ဆန္ေနမွဳမ်ားႏွင့္ သြားေန၍မရပါ။ မိမိတို႔လိုခ်င္သည့္ အနာဂတ္ တိုင္းျပည္အတြက္ ခုထဲကပင္ ရသည့္ေနရာမွ ေလ့က်င့္တည္ေဆာက္ေနရမည္သာ။ မိမိတို႔အေတြ႔အၾကံဳအရ အတားအဆီးျဖစ္ေစေသာ အခ်က္မ်ားအနက္ ေထာင္လိုက္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး(သို႔) ဗ်ဴရိုကေရစီအုပ္ခ်ဳပ္ေရးကို လံုး၀ ျငင္းဆန္ေနျခင္းပင္ျဖစ္ေပသည္။ ေနရာတကာ အလ်ားလိုက္နည္းနာမ်ားျဖင့္သြားလိုၾကသျဖင့္ အခ်ိန္ ကုန္၊ အလုပ္မျဖစ္သည့္ ျပႆနာမ်ားကိုလည္း မၾကာခဏေတြ႔ခဲ့ရေပသည္။ အခ်ဳပ္ေျပာရလွ်င္ ဗ်ဴရိုကေရစီ ႏွင့္ဒီမိုကေရစီကို ကဲြကဲြျပားျပားမသိျခင္းႏွင့္ စနစ္တက်မသံုးႏိုင္ျခင္းတို႔ေၾကာင့္ ရပ္ကြက္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးယႏၱယား မွာ အခ်ိန္တိုအတြင္းမွာပင္ နိဂံုးခ်ဳပ္ခဲ့ရေပသည္။
ကိုယ္ခံအားနည္းလ်ွင္ ေရာဂါ၀င္လြယ္သည္၊ ႀကိဳတင္ကာကြယ္ျခင္းသည္ ကုသျခင္းထက္ေကာင္း၏ ဟူ၍ ေဆးပညာတြင္ ေျပာစမွတ္ရိွၾကသည္။ လူ႔အဖဲြ႔အစည္းတြင္လည္း ဒီမိုကေရစီယႏၱယားပ်က္သည္ႏွင့္ အာဏာရွင္ယႏၱယားအလြယ္တကူ ၀င္ေရာက္တတ္သည္။ ဒီမိုကေရစီမွာ ေရဆန္မ်ဳိးျဖစ္၍ ယဥ္ေက်းမွဳျမင့္ သည္ႏွင့္အမွ် စည္းမ်ဥ္း၊ စည္းကမ္းမ်ားႏွင့္ ႀကိဳတင္က်ားကန္ထားရစျမဲ ျဖစ္ေပသည္။ အခြင့္အေရးမ်ား တည္ျမဲရွိဖို႔ဆိုသည္မွာ သတ္မွတ္ထားသည့္ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းမ်ားရွိမွသာ အသက္၀င္၍ အာမခံခ်က္လည္း ရွိႏိုင္ေပမည္။ ဤသည္ကို ဒုကၡသည္ရပ္ကြက္တြင္း ဒီမိုကေရစီကို က်င့္သံုးမိစဥ္မွရလိုက္ေသာ အေတြ႔အႀကံဳ မ်ားပင္ျဖစ္ေပသည္။
အဆိုပါ ဒီမိုကေရစီက်င့္စဥ္ အစပိုင္းတြင္လည္း ရွစ္ေလးလံုးကာလမွ ရနံ႔မ်ဳိးကို ရလိုက္ေပသည္။

ဒီမိုကေရစီႏွင့္ ေထြရာေလးပါး
ဒီမိုကေရစီကို မတူညီသူမ်ား ပူးေပါင္းေနထိုင္ၾကမွသာ ရရွိႏိုင္သည္ဟုေလ့လာဖူး၏။ မိမိအျမင္တြင္ ထိုမွ်ေလာက္ႏွင့္ မလံုေလာက္ဟုယူဆမိသည္။ ထိုေနထိုင္မွဳသည္ ေရရွည္သေဘာေဆာင္ၿပီး၊ တိုးတက္ဖဲြ႕ၿဖိဳး မွဳကို ဦးတည္ႏိုင္မွသာ ျပည့္စံုႏိုင္မည္ဟု ယံုၾကည္သည္။
လူ႔အဖဲြ႕အစည္းတခုလံုကိုမဆိုထားႏွင့္ အသင္းအဖဲြ႔မ်ားပင္လွ်င္ ထိုအေျခခံအယူအဆမ်ားႏွင့္ တည္ ေဆာက္ႏိုင္ဖို႔လိုအပ္ပါသည္။ မိမိတို႔မ်က္ေမွာက္တြင္ အဖဲြ႔အစည္းေပါင္းမ်ားစြာ ေပၚေပါက္ခဲ့ဖူး၏။ မ်ားမၾကာ လွေသာကာလတြင္ပင္ တခ်ဳိ႕မွာ စုန္းစုန္းျမဳပ္ေပ်ာက္ကြယ္သြား၍ အခ်ဳိ႕မွာ နာမည္သာက်န္ေတာ့သည္။ အခ်ဳိ႕မွာမူ လက္တဖက္ပင္မျပည့္လွေသာ ေခါင္းေဆာင္ခ်ည္းသက္သက္ႏွင့္ ခ်ီတက္ေနၾကဆဲ။ အား ေကာင္းေကာင္းႏွင့္ လွဳပ္ရွားႏိုင္သည့္အဖဲြ႕အစည္းဟူ၍ ရွာမွရွာ။ ျမန္မာ့သမိုင္းႏွင့္ခ်ီ၍ အားေကာင္းခိုင္မာ သည့္ အဖဲြ႕အစည္းဟူသည္မွာမူ ့ ့ ့ ။
အသင္းအဖဲြ႕မ်ား အားေကာင္းခိုင္မာမွဳသည္ လူတဦးခ်င္းစီတို႔၏ သန္စြမ္းမွဳထက္ လူ႔အဖဲြ႔အစည္း၏ ဖံြ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မွဳအေပၚတြင္ ထိေရာက္မွဳ ပိုႏိုင္မည္မွာ အေသအခ်ာ။ သို႔အတြက္ လူ႔အဖဲြ႕အစည္းတခုလံုး ဖံြ႕ ၿဖိဳးတိုးတက္ႏိုင္ေစေရးအတြက္ အသင္းအဖဲြ႕မ်ား၏ အခန္း႑သည္ အဓိကက်ေနေပသည္။ အသင္းအဖဲြ႕မ်ား အားေကာင္းခိုင္မာဖို႔ မည္သည္တို႔လိုအပ္သနည္းဆိုသည္မွာ စိတ္၀င္စားစရာျဖစ္လာပါသည္။
အရင္းစစ္ေတာ့ အျမစ္ေျမကဆိုသည့္အတိုင္း အသင္းအဖဲြ႔မ်ား အားေကာင္းခိုင္မာေရးအတြက္ လူတဦးခ်င္းစီ အရည္အေသြးရွိမွဳကိုပင္ ျပန္၍အေျခဆိုက္၏။ သူခ်ည္းသက္သက္လားဆိုေတာ့ ျပည့္စံုသည္ ဟုမဆိုသာ။ အဖဲြ႕အစည္းဆန္ဆန္လုပ္ကိုင္တတ္မွဳရွိဖို႔ လိုေနေသးေၾကာင္း လက္ေတြ႕ျမင္ေတြ႕ေနရေပ သည္။ မူ၀ါဒေရးဆဲြသူ၊ အေကာင္အထည္ေဖာ္ေဆာင္သူႏွင့္ စီမံခန္႔ခဲြသူမ်ား အခ်ဳိးအစားညီညီ၊ သဟဇာတမွ် တစြာ လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္တတ္ဖို႕လိုေပသည္။ အဖဲြ႔အစည္း၏ အားနည္းခ်က္မ်ားကို ေဖာ္ထုတ္ျပင္ဆင္၊ ျဖည့္စြက္ကာ အားေကာင္းခိုင္မာမွဳမ်ား တိုးပြားလာေစေရးကို ၾကံဆတတ္ဖို မရွိမျဖစ္လိုအပ္လာပါသည္။
ဤေနရာတြင္ ဒီမိုကေရစီအေပၚ မိမိအျမင္တခုကို တင္ျပလိုပါသည္။ ဒီမိုကေရစီသေဘာတြင္ လူအမ်ားကအုပ္ခ်ဳပ္ျခင္းဟူေသာသေဘာ၌ လူအမ်ားဟုဆိုျခင္းသည္ မိမိတို႔ျမင္ေနသည္ထက္ ပိုမိုအဓိပၸါယ္ရွိ ႏိုင္ပါသည္။ သခ်ၤာသေဘာအရ အေရအတြက္မ်ားျခင္းထက္ ရလဒ္တန္ဖိုးမ်ားျခင္းကို ဆိုလိုဟန္ရွိသည္။ ဥပမာ ၁ + ၁ သည္ ေပါင္းျခင္းသေဘာသက္သက္မွ်သာျဖစ္ၿပီး ရလဒ္ ၂ မွာလည္း ပံုမွန္ အရည္အတြက္သ ေဘာမ်ွသာ။ ပိုမိုရွင္းလင္းေအာင္ေျပာရလွ်င္ အရည္အခ်င္းတမ်ဳိးစီရွိေသာ လူႏွစ္ေယာက္ေပါင္းျခင္းျဖင့္ အရည္အခ်င္း ႏွစ္မ်ဳိးရွိေသာအလုပ္လုပ္ႏိုင္ၾကျခင္းသည္ ပံုမွန္သခ်ာၤသေဘာ။ ဒီမိုကေရစီသေဘာအရဆို လွ်င္ ၁ + ၁ ၏ အေျဖသည္ ဒီမိုကေရစီက်င့္ၾကံႏိုင္မွဳအားအေပၚမူတည္၍ ၃၊ ၄၊ ၅ စသည့္ ရလဒ္အမ်ဳိးမ်ဳိးကို ျဖစ္ေစႏိုင္ေပသည္။ မ်က္ေမွာက္ကာလတြင္ကား သခ်ာၤသေဘာ ေပါင္းစည္းျခင္းထက္ပင္ ရလဒ္ပို၍ နည္းေန သည္မွာ ထင္သာျမင္သာပင္။ အရည္အခ်င္းရွိသူမ်ား စုေပါင္းလုပ္ကိုင္ကာမွ တဦးခ်င္လုပ္ေဆာင္မွဳထက္ ပိုနည္းေသာရလဒ္သာ ထြက္ရွိသည္ဆိုလွ်င္ ထိုအဖဲြ႔အစည္းသည္ မၾကာခင္ပ်က္ေတာ့မည္။
တဦးခ်င္းလုပ္ေဆာင္ရာမွ စုေပါင္းလုပ္ေဆာင္ျခင္းျဖင့္ အေရအတြက္ထက္ပိုေသာ အက်ဳိးရလဒ္ ျဖစ္ထြန္းမွသာ ဒီမိုကေရစီက်င့္စဥ္မွန္ဟု ဆိုလိုရင္ျဖစ္ေပသည္။ ဒီမိုကရက္တစ္ လူ႔အဖဲြ႔အစည္း ျဖစ္တည္မွဳ လမ္းေၾကာင္း အမွန္ဟုဆိုႏိုင္ေပမည္။ သို႔ပါ၍ တဦးခ်င္းသန္စြမ္းေရး တည္ေဆာက္မွဳ၊ တဖဲြ႔ခ်င္းအားေကာင္း ခိုင္မာေရးတည္ေဆာက္မွဳမ်ားသည္ လူ႕အဖဲြအစည္းတည္ေဆာက္မွဳႏွင့္ သီးျခားကင္းလြတ္သည္၊ မသက္ ဆိုင္ဟု ယူဆ၍မရႏိုင္ေတာ့။ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိတည္ေဆာက္ၾကလွ်င္မူကား ့ ့ ့ ။
တဦးခ်င္း၊ တဖဲြ႔ခ်င္းမွသည္ ျမန္မာ့လူ႔အဖဲြ႕အစည္း၏ရလဒ္ေကာင္းမ်ားကို ဖန္တီးေဖာ္ထုတ္ႏိုင္စြမ္းရိွ ၾကပါေစေၾကာင္း ့ ့ ့ ။
ရွစ္ေလးလံုးသင္းရနံ႕ အားရပါရ ရွဴရွဳိက္ခြင့္ကို ေမ်ွာ္လင့္ေစာင့္စားလွ်က္ ့ ့ ့ ။

လူဗိုလ္
၃၀ ၊ ၁၂ ၊ ၂၀၀၈