"လူေသ လူျဖစ္"...တဲ႔။ လူေသရင္.. လူျဖစ္သတဲ႔လား...
"လူေသ လူျဖစ္"...တဲ႔။
လူေသရင္.. လူျဖစ္သတဲ႔လား...
ဒီစကားကို စျပီး ၾကားခဲ႔ဖူးတာက ကြ်န္ေတာ္ ရွစ္နွစ္သား အရြယ္ေလာက္မွာပါ။ အဲဒီတုန္းက.. ကြ်န္ေတာ္တို႔ မိသားစုက (အေဖ႔ဘက္က)
အဖိုးတို႔အိမ္မွာ အတူတူ ေနခဲ႔ၾကတာေပါ႔...
ကြ်န္ေတာ္႔ အဖုိးက...
ျမန္မာဆန္လွတဲ႔ တကယ္႔ ေရွးျမန္မာႀကီး။
ေသ်ွာင္ တစ္ေစာင္း ထုံးျပီး ပင္နီတိုက္ပုံ အကႋီ်ကို မခြ်တ္တမ္း ဝတ္တတ္တဲ႔
အညာသား ေရွးျမန္မာႀကီး တစ္ဦးေေပါ႔...
လယ္ဧက အေတာ္မ်ားမ်ားကို အငွားခ်ထားျပီး ေဒါက္လွည္းဘီးနဲ႔
လယ္ယာသုံး ေပါက္ျပား၊ ဓား၊ တံစဥ္ေတြလုပ္တဲ႔ ပန္းဘဲဖိုတစ္ခုကိုလည္း
ပိုင္ဆိုင္ ထားတယ္ေလ။
အဖိုးက...
ေန႔ခင္းဘက္ အလုပ္ပါးတဲ႔ အခ်ိန္ေတြဆိုရင္..ပန္းဘဲဖိုနံေဘး
မန္က်ည္းပင္ရိပ္ေအာက္က သစ္သား ကြပ္ပ်စ္ေပၚ မွာ ေျမကရားအိုးႀကီး တစ္လုံးခ်၊
လာသမ်ွ ဓမၼမိတ္ေဆြေတြနဲ႔ ေရေႏြးၾကမ္းပူပူကို တဖူးဖူး မႈတ္ေသာက္ရင္း၊ ရပ္ေရး
ရြာေရး လူမႈေရးကအစ ဘုရားအေၾကာင္း တရားအေၾကာင္းေတြအဆုံး တျပဳံးျပဳံးနဲ႔
ေဆြးေႏြး နွီးေနွာ တိုင္ပင္တတ္ေလ႔ ရွိပါတယ္။
အဖိုးတို႔..စကားဝိုင္းနားကို (ေက်ာင္းပိတ္ရက္နဲ႔ ဆုံရင္) မေယာင္မလည္နဲ႔ ကပ္သြားတတ္တာက.. ကြ်န္ေတာ္။ ဘယ္ကလာ..ေက်ာင္းက ျပန္လာရင္ လြယ္အိတ္ပစ္ခ်ျပီး အရပ္ထဲက သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေမ်ာက္ရွဳံးေအာင္ ေဆာ႔တတ္တဲ႔ ရွစ္နွစ္သား ကြ်န္ေတာ္႔အရြယ္က ဘယ္လိုလုပ္ ဘုရားအေၾကာင္း၊ တရားအေၾကာင္းေတြ စိတ္ဝင္စားနိူင္ေသးမွာတုန္း... ေျမးဦးလည္း ျဖစ္ျပန္.. သားေယာကၤ်ားေလးလည္း ျဖစ္ျပန္တဲ႔ ကြ်န္ေတာ္႔ကို.. အဖိုးက သုံးဆယ္႔ရွစ္ျဖာ မဂၤလာတို႔၊ ၾသကာသ ကန္ေတာ႔ခ်ိဳးတို႔၊ ဆြမ္းေတာ္ ပန္းေတာ္ ေရေတာ္ကပ္ ဆုေတာင္းတို႔.. သင္ေပးထားေတာ႔ (တစ္ခါတစ္ေလ သူ စိတ္လိုလက္ရ ရွိတဲ႔အခ်ိန္ဆို) သူ႔ ဓမၼမိတ္ေဆြေတြေရွ႕မွာ ေခၚျပီး ပဲြထုတ္တတ္တယ္ေလ... ကြ်န္ေတာ္ကလည္း... အဖိုး သင္ေပးထားတဲ႔အတိုင္း လက္ကေလးပိုက္ျပီး အထစ္အေငါ႔မရွိ ရြတ္ဆို ျပတတ္ေတာ႔ အဖိုးက "ဒါမွ ငါ႔ေျမး" ဆိုျပီး သေဘာေတြကို က်လို႔။ ေျမးဦး ကြ်န္ေတာ္႔အတြက္ ဂုဏ္ယူ ဝံ႔ၾကြားစြာ လက္မေထာင္ျပီး ကြပ္ပ်စ္ေပၚမွာ အဖြား ျပင္ေပးထားတဲ႔ ထန္းလ်ွက္ျဖဴဆုပ္တို႔၊ ေျမပဲေလွာ္တို႔၊ ဇီးဆုပ္တို႔.. ဆုခ်တတ္တယ္ဗ်။ ေဆာ႔ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ဗိုက္ေခ်ာင္ေနတဲ႔ ကြ်န္ေတာ္႔အဘို႔ေတာ႔ အဖိုးေပးတဲ႔ အညာ သြားရည္စာေတြက နတ္သုဒၶါပဲေပါ႔... တစ္ေန႔ေတာ႔... အဖိုးတို႔ တရားဝိုင္းက ခါတိုင္းလို ေအးေအးေဆးေဆး မဟုတ္ေတာ႔ပဲ ျငင္းၾက၊ ခုန္ၾကနဲ႔.. အေတာ္႔ကို ျပင္းထန္ေနတာရယ္။ "လူေသ လူျဖစ္" ေတြလည္း ပါရဲ႕.. "သ်ွင္ဥကၠ႒" လည္း ပါရဲ႕.. "အဓမၼဝါဒီ" ဆိုတာေတြလည္း ပါရဲ႕.. ကြ်န္ေတာ္က ကေလးဆိုေတာ႔ ဘယ္နားလည္မွာတုန္း... ဒါေပမယ္႔ ရာသီဥတုအေျခအေန မေကာင္းဘူးဆိုတာ သိေတာ႔ ဇီးဆုပ္ကေလး၊ ထန္းလ်ွက္ျဖဴဆုပ္ကေလးမ်ား.. စားရေလမလား ဆိုတဲ႔ ေမ်ွာ္လင္႔ခ်က္ကို စြန္႔လႊတ္ျပီး ခပ္လွမ္းလွမ္းကပဲ ေငးၾကည္႔ေနရတာေပါ႔။ ခဏၾကာေတာ႔ အဖိုးရဲ႕ မိတ္ေဆြေတြလည္း ရွဴးရွဴးရွဲရွဲနဲ႔ ထျပန္၊ အဖိုးလည္း မ်က္နွာႀကီး နီၿပီး က်န္ခဲ႔ေလရဲ႕... ေနာက္တစ္ေန႔... အဖိုး စိတ္ၾကည္လင္ေနတဲ႔အခ်ိန္ "အဖိုး.. လူေသ လူျဖစ္ဆိုတာ ဘာေျပာတာတုန္း" လို႔ သိခ်င္စိတ္နဲ႔ ေသြးတိုးစမ္းျပီး ေမးျမန္းၾကည္႔ေတာ႔ "မင္႔အရြယ္နဲ႔ ေမးစရာလား" ဆိုျပီး အဖိုး ကိုင္ေနၾက ဝါးယပ္ေတာင္ရိုးနဲ႔ ေခါင္းကို သုံးေလးခ်က္ ခပ္ဆတ္ဆတ္ကေလး ေခါက္လိုက္လို႔ အာလူးဘုသီးေတြ ထျပီး ကြ်န္ေတာ္လည္း ေျပးထြက္လာရ ပါေလေရာ... အခုေတာ႔... အဖိုးလည္း ဆုံးရွာပါျပီ။ ကြ်န္ေတာ္ေတာင္ ဘာလိုလိုနဲ႔ ေလးဆယ္ေက်ာ္လို႔ ႏွစ္နွစ္အတြင္းကို စြန္းလာျပီေလ။ အသက္အရြယ္ေလး ရလာသလို ငယ္ငယ္တုန္းကတည္းက အဖိုးအေမြေပးခဲ႔တဲ႔ စာဖတ္ ဝါသနာေလးက ပါလာျပန္ေတာ႔ လက္လွမ္းမွီရာ စာအုပ္ေတြ အေတာ္မ်ားမ်ား ဖတ္ျဖစ္တယ္။ ဒီဘက္ေခတ္မွာ "တင္ထုတ္စနစ္" မဟုတ္ေတာ႔ပဲ၊ "ထုတ္တင္စနစ္" ျဖစ္လာေတာ႔ အရင္တုန္းက အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔တေတြ ဖတ္ရွဳခြင္႔ မရနိူင္ခဲ႔တဲ႔ စာအုပ္စာေပေတြကလည္း ေဟာတစ္အုပ္၊ ေဟာတစ္အုပ္ဆိုျပီး အျပိဳင္အဆိုင္ ထြက္လာၾကျပီေလ။ စာအုပ္ခ်စ္သူ ကြ်န္ေတာ္႔အဘို႔ေတာ႔ အတိုင္းထက္အလြန္၊ တံခြန္နဲ႔ကုကၠားပဲေပါ႔... ဒါေပမယ္႔... ဒီေလာက္ စာအုပ္ေတြအမ်ားႀကီး ထြက္ေပၚေနတဲ႔ ေခတ္ႀကီးမွာ ငယ္ငယ္တုန္းကတည္းက ကြ်န္ေတာ္ သိခ်င္ခဲ႔တဲ႔ လူေသလူျဖစ္ စာအုပ္ကို မေတြ႔မိဘူး။ ကြ်န္ေတာ္ မ်က္စိေမွာက္ျပီး ရွာမေတြ႔တာလည္း ျဖစ္ခ်င္ ျဖစ္မွာေပါ႔ေလ... တစ္ေန႔... ျမိဳ႕ထဲသြားရင္း စာအုပ္အေဟာင္းတန္းကို ဝင္ေမႊမိေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္ရွာေနတဲ႔ လူေသလူျဖစ္ စာအုပ္ကို ေတြ႔ရပါျပီ။ ျပန္ထုတ္တာ.. မဟုတ္ဘူးဗ်။ မူရင္းစာအုပ္ကို မိတၱဴဆဲြၿပီး ျပန္ခ်ဳပ္ထားတာ။ ဆိုင္ရွင္ကလည္း ကြ်န္ေတာ္ ႀကိဳက္မွန္းသိေတာ႔ ဆိုေစ်းကို တစ္ျပားမွ မေလ်ွာ႔ပဲ တင္းခံေနတယ္ ။ တတ္နိူင္ဘူးေလ.. ကိုယ္က ဖတ္ခ်င္ေနတဲ႔သူ ဆိုေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္႔ အိတ္ကပ္ေထာင္႔မွာ ျငိမ္ျငိမ္ေလး ကုပ္ေနတဲ႔အစိမ္းေရာင္ ျခေသၤ႔သုံးေကာင္က ေပ်ာ္ရႊင္စြာနဲ႔ ခုန္ေပါက္ျပီး ထြက္သြားပါေလေရာ... အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ႔... ေရေတာင္ မခ်ိဳးနိူင္ဘူး။ သ်ွင္ဥကၠ႒ေရးတဲ႔ လူေသလူျဖစ္ စာအုပ္ကို တစ္ထိုင္တည္း ဖတ္ပစ္လိုက္တယ္။ စာအုပ္သာ ဆုံးသြားေရာ..(ဒီဘက္အပိုင္းမွာ ဥာဏ္ရည္နိမ္႔တဲ႔ ကြ်န္ေတာ္) ဟုတ္တိပတ္တိ ဘာမွ နားမလည္လိုက္ဘူး။ သုံးေလးေခါက္ ျပန္ဖတ္ၾကည္႔ေတာ႔လည္း ဆိုလိုခ်က္ကို သေဘာ မေပါက္နိူင္္ဘူး ျဖစ္ေနတာေပါ႔။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္နဲ႔ အာသေဝါကုန္ခမ္းတဲ႔ ရဟႏၲာ အရွင္သူျမတ္ေတြက လဲြရင္ သာမန္ ပုထုဇဥ္ေတြအဘို႔ ၃၁ ဘုံမွာ အဖန္တလဲလဲ က်င္လည္ရတာပဲလို႔ သိထားတဲ႔ ကြ်န္ေတာ္... ဘုရားအေလာင္းေတာ္ေတာင္ နုစဥ္အခါက တစ္ခ်ိဳ႕ဘဝေတြမွာ အဟိတိရစၦာန္ဘဝ ေရာက္ခဲ႔ေသးတာပဲလို႔ သိထားတဲ႔ ကြ်န္ေတာ္... (ပြင္႔ပြင္႔လင္းလင္း ဝန္ခံရရင္) ဒီစာအုပ္ကို ဘဝင္မက်နိူင္ဘူးေပါ႔ဗ်ာ..။ အဲဒီေတာ႔မွ ကြ်န္ေတာ္ ငယ္ငယ္တုန္းက အဖိုးတို႔တေတြ ဒီစာအုပ္နဲ႔ ပတ္သက္ျပီး အႀကီးအက်ယ္ ေဝဖန္ ျငင္းခုန္ၾကတာကို ေရးေတးေတး သေဘာေပါက္လာမိသလို ျဖစ္လာပါေလေရာ... ဒါေပမယ္႔... ဒီစာအုပ္ကိုေရးတဲ႔ ေတာင္တြင္းဆရာေတာ္ သ်ွင္ဥကၠ႒ ဆိုတာကလည္း နွယ္နွယ္ရရ မဟုတ္။ သူ႔ေခတ္တုန္းက ဘာသာေရး စာအုပ္ေတြ အေတာ္မ်ားမ်ား ေရးသား ထုတ္ေဝခဲ႔တဲ႔ ဆရာေတာ္.. လူေသလူျဖစ္စာအုပ္ ေကာင္းမႈနဲ႔ တရားရုံးေတြက "ၾကြေတာ္မူပါဘုရား" လို႔ ပင္႔ဖိတ္ျပီး အက်ဥ္းေထာင္မွာေတာင္ သီတင္းသုံးခဲ႔ရတဲ႔ ဆရာေတာ္.. လႊတ္လာျပန္ေတာ႔လည္း သူ႔ တရားပဲြဆို ရဟန္းပ်ိဳေတြနဲ႔ သံဃာေတာ္ တစ္ခ်ိဳ႕ကပါ ခဲမိုး ျဖိဳင္ျဖိဳင္ရြာျပီး ပူဇာစ အျပဳခံခဲ႔ရတဲ႔ ဆရာေတာ္.. တစ္ခ်ိဳ႕ ရပ္ရြာေတြက ဒကာ ဒကာမေတြက သူ႔တရားပဲြဆို "ကန္ေတာ႔ဆြမ္းပါဘုရား" လို႔ အလုပ္ခံရတဲ႔ ဆရာေတာ္... အဲဒီေတာ႔... ဒီအက်ိဳးဆက္ေတြ ျဖစ္လာနိူင္တာ သိပါရက္ကယ္နဲ႔ လူေသလူျဖစ္ကို ဘာေၾကာင္႔ ေရးခဲ႔တာတုန္းလို႔ ေတြးၾကည္႔မိတယ္။ အေျဖက ထြက္မလာဘူး။ လက္လွမ္းမွီရာ အေပါင္းအသင္း မိတ္ေဆြ တစ္ခ်ိဳ႕နဲ႔ ေဆြးေႏြး ေမးျမန္း ၾကည္႔ျပန္ေတာ႔လည္း အေတာ္မ်ားမ်ားက ၾကားေတာင္ မၾကားဖူးဘူးဆိုေတာ႔ လမ္းစက ေပ်ာက္ကေရာ။ စာအုပ္ထဲက အေၾကာင္းအရာေတြေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္႔ဥာဏ္ရည္ မမွီတာမို႔ မေဝဖန္ရဲဘူး။ ကြ်န္ေတာ္ သိခ်င္တာက.. (ဆရာေတာ္ ဒီစာအုပ္ကို ေရးခဲ႔ရတဲ႔ အေၾကာင္းအရင္း..ေဝဖန္မႈ လိွဳင္းဂယက္မ်ိဳးစုံ အတြင္းမွာ သက္ဆင္းခဲ႔ရတဲ႔ ဒီစာအုပ္ ျဖစ္ေပၚလာပုံ သမိုင္းေၾကာင္း...) လုပ္ခ်င္တာတစ္ခု ရွိလာရင္... ေတာ္ေလာက္နဲ႔ ဇဲြမေလ်ွာ႔တတ္တဲ႔ ကြ်န္ေတာ္.. ဒီကိစၥ အေပၚမွာေတာ႔ ဇဲြေလ်ွာ႔ရမလို ျဖစ္ေနပါၿပီ။ ေရွ႕မွီေနာက္မွီ သက္ႀကီးရြယ္အို တစ္ခ်ိဳ ႔ကို ေမးျမန္း ၾကည္႔ျပန္ေတာ႔လည္း "အဓမၼဝါဒီအျမင္နဲ႔ ေရးထားတာပါကြာ".. ဆိုတဲ႔ စကားနဲ႔တင္၊ သိခ်င္တဲ႔ အေျဖက ရမလာခဲ႔ဘူး။ ထူးေတာ႔ပါဘူးေလ ဆိုျပီး သိခ်င္တဲ႔ ဆႏၵတစ္စုံကို ေမ႔ေဖ်ာက္၊ လက္ရွိေရာက္ေနတဲ႔ ဘဝပင္လယ္ျပင္မွာ နိမ္႔ခ်ည္တစ္ခါ သာခ်ည္တစ္လွည္႔နဲ႔ မေမာနိူင္ မပမ္းနိူင္ ကူးခတ္ေနတုန္း... ျဗဳန္းဆို... မေမ်ွာ္လင္႔တဲ႔ တစ္ေန႔မွာေတာ႔ သိခ်င္္လြန္းလွတဲ႔ အရာတစ္ခုကို ေမ်ွာ္လင္႔မထားပဲ သိလိုက္ရပါျပီ။ အဲဒီမွာ ကြ်န္ေတာ္ လုံးဝ မေတြးမိခဲ႔တဲ႔ ပုဂိၢဳလ္ထူးတစ္ေယာက္က ဒီစာအုပ္နဲ႔ ပတ္သက္ေနတာကို အံ႔ၾသစြာနဲ႔ ေတြ႔လိုက္ရတယ္။ ဟုတ္ပါတယ္.. အတိတ္သမိုင္းေတြ ၾကားမွာ စမ္းတဝါးဝါးနဲ႔ ေလ်ွာက္လွမ္းေနတဲ႔ ကြ်န္ေတာ္.. အတိတ္ကို ျပန္ေဖာ္ျပီး ဒီျဖစ္စဥ္ကို တူးဆြမိျပန္ပါျပီ... ၁၉၄၇ ခုနွစ္၊ ဇြန္လ... သူ႔ကြ်န္ဘဝက မလြတ္ေျမာက္နိုင္ေသးတဲ႔ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ႀကီးကေတာ႔ သဲႀကီးမဲႀကီး ရြာေနတဲ႔ ရန္ကုန္မိုးေအာက္မွာ အသြားအလာမပ်က္ စည္ကားေနလ်ွက္... ျမန္မာျပည္ လြတ္လပ္ေရးအတြက္(လိုအပ္ရင္)အသက္ကိုပါ စြန္႔လႊတ္ဘို႔ အဓိဌာန္ျပဳထားတဲ႔ နတ္ေမာက္သားေလး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕ ဖဆပလ အလံေတာ္ေအာက္မွာ ျမန္မာတစ္မ်ိဳးသားလုံး ေသြးစည္း ညီညြတ္စြာနဲ႔ ခိုလွဳံၿပီး မျပီးဆုံးေသးတဲ႔ လြတ္လပ္ေရး တိုက္ပဲြေတြ ဆင္ႏႊဲဘို႔ အားခဲ ႀကိဳးပမ္းေနၾကတဲ႔အခ်ိန္... ေနရာက.. ရန္ကုန္ျမိဳ႕၊ တာဝါလိန္းလမ္းရွိ တိုက္အိမ္တစ္အိမ္... အိမ္ေပၚမွာေတာ႔ ရဟန္းေတာ္ တစ္ပါးက စကၡဳဣေျႏၵခ်ျပီး တည္ျငိမ္ ေအးေဆးစြာ ဆြမ္းစား ေနေလရဲ႕။ ရဟန္းေတာ္ရဲ႕ ေရွ႕မွာေတာ႔ အသက္ သုံးဆယ္ေက်ာ္အရြယ္ ဆြမ္းဒကာ လူငယ္ ဇနီးေမာင္နွံႏွစ္ဦးက ဒူးကေလးေတြ တုပ္ျပီး၊ ရိုေသစြာနဲ႔ လက္အုပ္ကေလးေတြ..ခ်ီလို႔။ ဟုတ္ပါတယ္... သကၤန္ူကို သပၸာယ္စြာ ရုံျပီး တည္ျငိမ္စြာနဲ႔ ဆြမ္းဘုန္းေပးေနသူက ေတာင္တြင္းဆရာေတာ္ သ်ွင္ဥကၠ႒.. ဆရာေတာ္ ဆြမ္းဘုန္းေပးေနတာကို ၾကည္နူး ပီတိျဖစ္တဲ႔ မ်က္ဝန္းကိုယ္စီနဲ႔ ၾကည္ညိဳစြာ ဖူးေျမာ္ရင္း လက္အုပ္ကေလးေတြ ရိုရိုေသေသ ခ်ီထားသူက အမ်ိဳးသား ေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔ ဇနီးအလိမၼာ ေဒၚခင္ၾကည္... ေတာင္တြင္းကေန... ကိစၥတစ္ခုနဲ႔ ရန္ကုန္ကို္ၾကြလာတဲ႔ ဆရာေတာ္.. ဗဟန္း၊ ျပသာဒ္ေက်ာင္းမွာ ေခတၱတည္းခို သီတင္းသုံးေနတယ္ ၾကားေတာ႔ လြတ္လပ္ေရး ႀကိဳးပမ္းမႈမ်ိဳးစုံနဲ႔ မအားမလပ္နိူင္ေအာင္ အလုပ္ရွဳပ္ေနတဲ႔ ၾကားထဲက ဆြမ္းကပ္ခ်င္ရွာတဲ႔ ခင္ပြန္းျဖစ္သူရဲ႕ လိုအင္ဆႏၵကို မညည္းမညဴနဲ႔ ပါရမီ ျဖည္႔ေပးေနသူက.. ေျမာင္းျမသူေလး ေဒၚခင္ၾကည္.. ဂ်ပန္ေခတ္ စစ္ေဆးရုံႀကီးမွာ သူ ဝါသနာပါလွတဲ႔ သူနာျပဳဆရာမေလးအလုပ္ကို ဝင္လုပ္ရင္း ေနမေကာင္းလို႔ ေဆးရုံလာတက္တဲ႔.. ရွဴတည္တည္ေနျပီး စိတ္မထင္ရင္ မထင္သလို ဘုေဘာက္ ေျပာတတ္တဲ႔.. ဗိုလ္ေတဇကို က်န္တဲ႔ သူနာျပဳဆရာမေတြက အနား မကပ္ရဲတာနဲ႔ ဗု္ိလ္ေတဇထက္ အသက္ သုံးနွစ္ေလာက္ႀကီးျပီး အစ္မႀကီးလိုတစ္မ်ိဳး၊ မိခင္လိုတစ္သြယ္.. ၾကင္နာယုယစြာ ျပဳစု ေစာင္႔ေရွာက္ခဲ႔တဲ႔ သူ႔ရဲ႕ ေမတၱာ ေစတနာေတြေၾကာင္႔ စစ္သားႀကီးအသည္း မမာနိူင္ေတာ႔ပဲ (နဖူးစာ ရြာမလည္ပဲ၊ ေဆးရုံမွာ လည္ခဲ႔ျပီး) နတ္ေမာက္သားက "ၾကည္ေရ.." လို႔ ခ်စ္စနုိးနဲ႔ အဖ်ားဆြတ္ ေခၚခံခဲ႔ရတဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကေတာ္ ေဒၚခင္ၾကည္... ေရွ႕သြား ေနာက္လိုက္ ညီလွတဲ႔ ဒီ ဇနီးေမာင္နွံက ဆရာေတာ္ ဆြမ္းဘုန္းျပီးသြားေတာ႔... အခ်ိဳပဲြ၊ အခ်ဥ္ပဲြေတြကို ဆက္ကပ္ရင္း ဆရာနဲ႔ ဒကာ တိုင္းေရးျပည္ေရးက စလို႔ အလႅာပ သလႅာပေတြ ေဆြးေႏြး တိုင္ပင္ နွီးေနွာၾကပါျပီ။ "တစ္နွစ္အတြင္း လြတ္လပ္ေရး ႐ရင္ ရ၊ မရရင္ ခ်မယ္" လို႔ နယ္ခ်ဲ႕ၿဗိတိသ်ွတို႔ကို မေၾကာက္မရြံ႕ စိန္ေခၚထားတဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က..." ဆစ္လူမ်ိဳးေတြဟာ တိုက္ပဲြမွာ က်ည္ဆံ ေနာက္ကမွန္ရင္ ငရဲကို လားျပီး၊ ေရွ႕တည္႔တည္႔က မွန္ျပီးေသမွ သူတို႔ရဲ႕ နတ္ျပည္္ကို ေရာက္တယ္လို႔ အယူရွိသလို၊ ဂ်ပန္လူမ်ိဳးေတြဟာလည္း တိုက္ပဲြမွာ က်ဆုံးရင္ ဂ်ပန္ျပည္မွာ လူျပန္ျဖစ္မယ္။ ျမင္႔ျမတ္တဲ႔ ဘုံဘဝ ေရာက္မယ္လို႔ ယုံၾကည္ၾကေၾကာင္း။ အဲဒီလို တိုက္ရဲ ေသရဲေအာင္ သူတို႔ရဲ႕ စာေပေတြကလည္း ယုတိၱရွိရွိ ခိုင္လုံစြာနဲ႔ ေရးသားျပီး ရဲစိတ္ရဲမာန္ေတြ ေပၚေပါက္လာေအာင္ ရိုက္သြင္းထားေၾကာင္း" ေလ်ွာက္တင္ပါေတာ႔တယ္..။ သူ႔ရဲ႕ မူဟန္အတိုင္း... စိတ္အား ထက္သန္စြာနဲ႔ ေလ်ွာက္တင္ေနတဲ႔ ဒကာေတာ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို ၾကည္႔ရင္း ေခါင္းတဆတ္ဆတ္ ျငိမ္႔ျပီး ဂရုတစိုက္ နားေထာင္ေနမိတာက သ်ွင္ဥကၠ႒... ဗိုလ္ခ်ဳပ္က... ဆက္ျပီး ေလ်ွာက္ထားတာက... "အဲဒီလိုပဲ ျမန္မာ႔ တပ္မေတာ္သားေတြနဲ႔၊ ျမန္မာတစ္မ်ိဳးသားလုံးဟာ မိမိတို႔ တိုင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ိဳးအတြက္ တိုက္ရဲ ေသရဲ စြန္႔လႊတ္ စြန္႔စားရဲေအာင္ မေၾကာက္တရား သြင္းေပမယ္႔ စာေပ အဘိဓမၼာေတြ အထူး လိုအပ္လွတာမို႔ ဆရာေတာ္႔အေနနဲ႔ ေရးသား ျပဳစု ေပးနိူင္မယ္ဆိုရင္ အလြန္ တန္ဘိုးရွိပါလိမ္႔မယ္ ဘုရား".. လို႔ ေလ်ွာက္ထားျပီး သူ႔စကားကို အဆုံးသတ္လိုက္ ပါေတာ႔တယ္... ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ ျပင္းထန္လြန္းတဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္... လက္ရွိ ျမန္မာျပည္မွာ အဂၤလိပ္ ဘုရင္ခံၿပီးရင္ ဒုတိယ ရာထူးအႀကီးဆုံး ျဖစ္ေပမယ္႔ လြတ္လပ္ေရးကလဲြရင္ ဘာကိုမွ စိတ္မဝင္စားလို႔ ထမင္းစားတာေတာင္ ဝက္အူေခ်ာင္းေလး တစ္ဖတ္ေလာက္နဲ႔ ျဖစ္သလို စား၊ ကားပ်က္ေတာ႔ လမ္းေလ်ွာက္ျပီး ရုံးတက္၊ ခ်စ္ဇနီး ခဲြတမ္းေပးထားတဲ႔ စီးကရက္ ကုန္ေတာ႔ လုံၿခဳံေရး ရဲေဘာ္ေတြဆီက ကပ္ေသာက္၊ ၾကမ္းပိုးေတြ ဖင္ခ်စရာမရွိေအာင္ ေပါက္ဖြားေနတဲ႔ ငါးမူးတန္း ထိုင္ခုံေပၚမွာ သာမန္အရပ္သားလို ရုပ္ရွင္ၾကည္႔ၿပီး မင္းသမီး မင္းသား သရုပ္ေဆာင္တာ ႀကိဳက္တဲ႔အခန္းဆို အားရပါးရ ေအာ္ရယ္တတ္တဲ႔ ဗိုလ္္ခ်ဳပ္... သ႔ူမိသားစု ဆင္းရဲမွန္းသိလို႔ သူ႔ကိုၾကည္ညိဳတဲ႔ အဖုိးႀကီး တစ္ေယာက္က အိမ္တိုင္ရာေရာက္ ေရႊေခ်ာင္းေတြ လာေပးတာေတာင္ သူ႔အတြက္ တစ္ျပားမွမသုံးပဲ၊ ဖဆပလရံပုံေငြထဲ အကုန္ထည္႔ၿပီး သမီးေလး ခမည္းေပးဘို႔ၾကေတာ႔ အညာက မုဆိုးမ အေမအိုႀကီးဆီ သြားကေလး အျဖီးသားနဲ႔ ေရႊတစ္ပဲသားေလာက္ လွမ္းမွာခဲ႔တဲ႔ ဗို္လ္ခ်ဳပ္... ျပည္သူခ်စ္တဲ႔ ဒီဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕ ေလ်ွာက္တင္စကားက တကယ္႔ကို တည္ၾကည္ ေလးနက္စြာ.. စိတ္အား ထက္သန္စြာနဲ႔ ေလ်ွာက္တင္ေနတာမို႔..ေနာက္ဆုံးေတာ႔ ဆရာေတာ္က ရုတ္တရက္.." လူေသလူျဖစ္..လူေသလူျဖစ္ တိုက္ၾကေဟ႔" လို႔ ႀကဳံးဝါးျပီး ဟစ္ေအာ္၊ ဒကာေတာ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕ မ်က္နွာဟာ ဝင္းပသြားေလရဲ႕... ဆရာေတာ္က... "ဥပါ ဒါန ပစၥယ ဘေဝါ" ဆိုျပီး ဥပါဒန္ေၾကာင္႔ ဘဝျဖစ္ရပုံေတြ၊ လူေသရင္ လူျပန္ျဖစ္နိူင္ပုံေတြကို အက်ယ္တဝင္႔ ေဟာၾကားလိုက္ေတာ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ချမာ သေဘာေတြက်ျပီး "ရန္ကုန္မွာ ဝါဆိုျပီး အဲဒီသေဘာတရားကို က်မ္းတစ္ေစာင္ေလာက္ ေရးဖဲြ႔ေတာ္မူပါဘုရား" လို႔ ေတာင္းပန္ပါေလေရာ... "ရန္ကုန္မွာေတာ႔... ဝါမဆိုေတာ႔ဘူး။ ေတာင္တြင္း ျပန္ၾကြၿပီး ဒီတစ္ဝါတြင္းမွာ အျပီး ေရးေပးပါ႔မယ္'..လို႔ ဆရာေတာ္က အာမဘေႏၲခံၿပီး လကုန္လို႔ ေတာင္တြင္း ျပန္ေရာက္တာနဲ႔ လူေသလူျဖစ္က်မ္းကို စတင္ ေရးသားပါေတာ႔တယ္။ ဒါေပမယ္႔လည္း.. ၁၉၄၇ ခုနွစ္၊ ဇူလိုင္လ ၁၉ ရက္ေန႔မွာေတာ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔ လုပ္ႀကံခံရတဲ႔ သတင္းဆိုးႀကီးကို ၾကားလိုက္ရပါေတာ႔တယ္... စိတ္ထိခိုက္သြားတဲ႔ ဆရာေတာ္ချမာ.. ေရးလက္စ က်မ္းကိုလည္း အျပီးမသတ္နိူင္၊ မိႈင္ေတြကာ ေငးေမာ၊ ေတြးေတာျပီး အားအင္ေတြ ကုန္ခမ္း၊ ျပည္သူ႔ခ်စ္ပန္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအတြက္၊ ရဟန္းေပမယ္႔ မ်က္ရည္စို႔ျပီး မျပီးဆုံးေသးတဲ႔ ဒီက်မ္းကိုလည္း ဆက္ေရးခ်င္တဲ႔စိတ္ မရွိရွာေတာ႔ဘူးေလ။ ေနာက္မွ.. တရားနဲ႔ ေျဖျပီး တျဖည္းျဖည္းခ်င္း အားခဲလို႔ ဆက္ေရးလာလိုက္တာ ၁၉၅၀ ခုနွစ္ၾကမွပဲ လူေသလူျဖစ္က်မ္းက အျပီးသတ္နိူင္ ပါေတာ႔တယ္။ ဒါေပမယ္႔.. ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကေတာ႔ မသမာသူတစ္စုရဲ႕ လက္ခ်က္ေၾကာင္႔ သူျမင္ခ်င္လွတဲ႔ လြတ္လပ္ေရးကို ျမင္ေတြ႔ခြင္႔ မရခဲ႔သလို၊ သူ ေလ်ွာက္တင္ခဲ႔တဲ႔ လူေသလူျဖစ္ က်မ္းကိုလည္း ဖတ္ရွဴခြင္႔ မ႐ွိရွာေတာ႔ပါဘူး။ တကယ္ေတာ႔.. ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဟာ...သူနဲ႔ ျမန္မာတစ္မ်ိဳးသားလုံးရဲ႕ ဇဲြလုံ႔လေၾကာင္႔ မ်ားမၾကာမွီမွာ လြတ္လပ္ေရး ရေတာ႔မယ္ဆိုတာ တြက္ခ်က္ နိူင္ခဲ႔သလို၊ လြတ္လပ္ျပီးစ ျမန္မာျပည္ကို သူတို႔ရဲ႕ ၾသဇာေအာက္မွာ ဆက္ျပီး ထားလိုတဲ႔ နယ္ခ်ဲ႔လက္သစ္ေတြရဲ႕ ရန္စက်ဴးေက်ာ္မႈေတြ၊ ထိပါးစြက္ဖက္မႈ ေတြ အေနွးနဲ႔အျမန္ ျဖစ္လာလိမ္႔မယ္ ဆိုတာကိုိုလည္း ႀကိဳတင္ ခန္႔မွန္းနိူင္ခဲ႔ပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင္႔... လြတ္လပ္ေရး ႀကိဳးပမ္းမႈ ခရီးႀကမ္း တေလ်ွာက္မွာေကာ၊ ရရွိျပီးတဲ႔ အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာ တည္တံ႔ ိုခိုင္ျမဲေနေအာင္ ကာကြယ္္နိူင္ဘို႔ အတြက္ပါ.. ျမန္မာ တစ္မ်ိဳးသားလုံး ရဲေသြး ရဲမာန္ေတြ တက္ၾကြၿပီး တဖြားဖြားနဲ႔ ျဖစ္ေပၚလာေစခ်င္တယ္။ အမ်ိဳး ဘာသာ သာသနာနဲ႔ လြတ္လပ္ေရးကို ထိန္းသိမ္း ကာကြယ္ဘို႔ အတြက္ဆိုရင္ ျမန္မာလူမ်ိဳးတိုင္း အသက္ကိုစြန္႔ဘို႔ ဝန္မေလးတဲ႔ ျမန္မာ႔ အာဇာနည္..ေဒါင္ေဒါင္ျမည္ေတြ ျဖစ္ေစခ်င္ခဲ႔တယ္... နိူင္ငံနဲ႔လူမ်ိဳးကိုို ျပင္းျပစြာ ခ်စ္တတ္လြန္းတဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္နဲ႔ တစ္မ်ိဳးသားလုံး သူရသတိၱေတြ ထြန္းကားလာေအာင္ ေရရွည္ ေမ်ွာ္ေတြးခဲ႔တဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕ ရည္မွန္းခ်က္အေပၚမွာ အေျခခံၿပီး ထြက္ေပၚလာခဲ႔တဲ႔ သ်ွင္ဥကၠ႒ရဲ႕ လူေသလူျဖစ္က်မ္းကို (တကယ္လို႔မ်ား) ဗိုလ္ခ်ဳပ္ သက္ရွိထင္ရွား ရွိေနေသးလို႔ ဖတ္မိခဲ႔မယ္ဆိုရင္ ဆရာေတာ္႔ကို ဘယ္လို ျပန္ေလ်ွာက္တင္မလည္း ဆိုတာ၊ ကြ်န္ေတာ္..အရမ္းကို သိခ်င္လိုက္တာဗ်ာ....။
(ကိုးကား= ၁၉၇၁ ခုနွစ္၊ မတ္လထုတ္ အိုးေဝဂ်ာနယ္ပါ ဆရာမင္းေအာင္၏ "ဗိုလ္ခ်ဳပ္အိမ္သို႔ ဆြမ္းစားၾကြခဲ႔ေသာ ဆရာေတာ္")
Thu Hlaing
အဖိုးတို႔..စကားဝိုင္းနားကို (ေက်ာင္းပိတ္ရက္နဲ႔ ဆုံရင္) မေယာင္မလည္နဲ႔ ကပ္သြားတတ္တာက.. ကြ်န္ေတာ္။ ဘယ္ကလာ..ေက်ာင္းက ျပန္လာရင္ လြယ္အိတ္ပစ္ခ်ျပီး အရပ္ထဲက သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေမ်ာက္ရွဳံးေအာင္ ေဆာ႔တတ္တဲ႔ ရွစ္နွစ္သား ကြ်န္ေတာ္႔အရြယ္က ဘယ္လိုလုပ္ ဘုရားအေၾကာင္း၊ တရားအေၾကာင္းေတြ စိတ္ဝင္စားနိူင္ေသးမွာတုန္း... ေျမးဦးလည္း ျဖစ္ျပန္.. သားေယာကၤ်ားေလးလည္း ျဖစ္ျပန္တဲ႔ ကြ်န္ေတာ္႔ကို.. အဖိုးက သုံးဆယ္႔ရွစ္ျဖာ မဂၤလာတို႔၊ ၾသကာသ ကန္ေတာ႔ခ်ိဳးတို႔၊ ဆြမ္းေတာ္ ပန္းေတာ္ ေရေတာ္ကပ္ ဆုေတာင္းတို႔.. သင္ေပးထားေတာ႔ (တစ္ခါတစ္ေလ သူ စိတ္လိုလက္ရ ရွိတဲ႔အခ်ိန္ဆို) သူ႔ ဓမၼမိတ္ေဆြေတြေရွ႕မွာ ေခၚျပီး ပဲြထုတ္တတ္တယ္ေလ... ကြ်န္ေတာ္ကလည္း... အဖိုး သင္ေပးထားတဲ႔အတိုင္း လက္ကေလးပိုက္ျပီး အထစ္အေငါ႔မရွိ ရြတ္ဆို ျပတတ္ေတာ႔ အဖိုးက "ဒါမွ ငါ႔ေျမး" ဆိုျပီး သေဘာေတြကို က်လို႔။ ေျမးဦး ကြ်န္ေတာ္႔အတြက္ ဂုဏ္ယူ ဝံ႔ၾကြားစြာ လက္မေထာင္ျပီး ကြပ္ပ်စ္ေပၚမွာ အဖြား ျပင္ေပးထားတဲ႔ ထန္းလ်ွက္ျဖဴဆုပ္တို႔၊ ေျမပဲေလွာ္တို႔၊ ဇီးဆုပ္တို႔.. ဆုခ်တတ္တယ္ဗ်။ ေဆာ႔ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ဗိုက္ေခ်ာင္ေနတဲ႔ ကြ်န္ေတာ္႔အဘို႔ေတာ႔ အဖိုးေပးတဲ႔ အညာ သြားရည္စာေတြက နတ္သုဒၶါပဲေပါ႔... တစ္ေန႔ေတာ႔... အဖိုးတို႔ တရားဝိုင္းက ခါတိုင္းလို ေအးေအးေဆးေဆး မဟုတ္ေတာ႔ပဲ ျငင္းၾက၊ ခုန္ၾကနဲ႔.. အေတာ္႔ကို ျပင္းထန္ေနတာရယ္။ "လူေသ လူျဖစ္" ေတြလည္း ပါရဲ႕.. "သ်ွင္ဥကၠ႒" လည္း ပါရဲ႕.. "အဓမၼဝါဒီ" ဆိုတာေတြလည္း ပါရဲ႕.. ကြ်န္ေတာ္က ကေလးဆိုေတာ႔ ဘယ္နားလည္မွာတုန္း... ဒါေပမယ္႔ ရာသီဥတုအေျခအေန မေကာင္းဘူးဆိုတာ သိေတာ႔ ဇီးဆုပ္ကေလး၊ ထန္းလ်ွက္ျဖဴဆုပ္ကေလးမ်ား.. စားရေလမလား ဆိုတဲ႔ ေမ်ွာ္လင္႔ခ်က္ကို စြန္႔လႊတ္ျပီး ခပ္လွမ္းလွမ္းကပဲ ေငးၾကည္႔ေနရတာေပါ႔။ ခဏၾကာေတာ႔ အဖိုးရဲ႕ မိတ္ေဆြေတြလည္း ရွဴးရွဴးရွဲရွဲနဲ႔ ထျပန္၊ အဖိုးလည္း မ်က္နွာႀကီး နီၿပီး က်န္ခဲ႔ေလရဲ႕... ေနာက္တစ္ေန႔... အဖိုး စိတ္ၾကည္လင္ေနတဲ႔အခ်ိန္ "အဖိုး.. လူေသ လူျဖစ္ဆိုတာ ဘာေျပာတာတုန္း" လို႔ သိခ်င္စိတ္နဲ႔ ေသြးတိုးစမ္းျပီး ေမးျမန္းၾကည္႔ေတာ႔ "မင္႔အရြယ္နဲ႔ ေမးစရာလား" ဆိုျပီး အဖိုး ကိုင္ေနၾက ဝါးယပ္ေတာင္ရိုးနဲ႔ ေခါင္းကို သုံးေလးခ်က္ ခပ္ဆတ္ဆတ္ကေလး ေခါက္လိုက္လို႔ အာလူးဘုသီးေတြ ထျပီး ကြ်န္ေတာ္လည္း ေျပးထြက္လာရ ပါေလေရာ... အခုေတာ႔... အဖိုးလည္း ဆုံးရွာပါျပီ။ ကြ်န္ေတာ္ေတာင္ ဘာလိုလိုနဲ႔ ေလးဆယ္ေက်ာ္လို႔ ႏွစ္နွစ္အတြင္းကို စြန္းလာျပီေလ။ အသက္အရြယ္ေလး ရလာသလို ငယ္ငယ္တုန္းကတည္းက အဖိုးအေမြေပးခဲ႔တဲ႔ စာဖတ္ ဝါသနာေလးက ပါလာျပန္ေတာ႔ လက္လွမ္းမွီရာ စာအုပ္ေတြ အေတာ္မ်ားမ်ား ဖတ္ျဖစ္တယ္။ ဒီဘက္ေခတ္မွာ "တင္ထုတ္စနစ္" မဟုတ္ေတာ႔ပဲ၊ "ထုတ္တင္စနစ္" ျဖစ္လာေတာ႔ အရင္တုန္းက အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔တေတြ ဖတ္ရွဳခြင္႔ မရနိူင္ခဲ႔တဲ႔ စာအုပ္စာေပေတြကလည္း ေဟာတစ္အုပ္၊ ေဟာတစ္အုပ္ဆိုျပီး အျပိဳင္အဆိုင္ ထြက္လာၾကျပီေလ။ စာအုပ္ခ်စ္သူ ကြ်န္ေတာ္႔အဘို႔ေတာ႔ အတိုင္းထက္အလြန္၊ တံခြန္နဲ႔ကုကၠားပဲေပါ႔... ဒါေပမယ္႔... ဒီေလာက္ စာအုပ္ေတြအမ်ားႀကီး ထြက္ေပၚေနတဲ႔ ေခတ္ႀကီးမွာ ငယ္ငယ္တုန္းကတည္းက ကြ်န္ေတာ္ သိခ်င္ခဲ႔တဲ႔ လူေသလူျဖစ္ စာအုပ္ကို မေတြ႔မိဘူး။ ကြ်န္ေတာ္ မ်က္စိေမွာက္ျပီး ရွာမေတြ႔တာလည္း ျဖစ္ခ်င္ ျဖစ္မွာေပါ႔ေလ... တစ္ေန႔... ျမိဳ႕ထဲသြားရင္း စာအုပ္အေဟာင္းတန္းကို ဝင္ေမႊမိေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္ရွာေနတဲ႔ လူေသလူျဖစ္ စာအုပ္ကို ေတြ႔ရပါျပီ။ ျပန္ထုတ္တာ.. မဟုတ္ဘူးဗ်။ မူရင္းစာအုပ္ကို မိတၱဴဆဲြၿပီး ျပန္ခ်ဳပ္ထားတာ။ ဆိုင္ရွင္ကလည္း ကြ်န္ေတာ္ ႀကိဳက္မွန္းသိေတာ႔ ဆိုေစ်းကို တစ္ျပားမွ မေလ်ွာ႔ပဲ တင္းခံေနတယ္ ။ တတ္နိူင္ဘူးေလ.. ကိုယ္က ဖတ္ခ်င္ေနတဲ႔သူ ဆိုေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္႔ အိတ္ကပ္ေထာင္႔မွာ ျငိမ္ျငိမ္ေလး ကုပ္ေနတဲ႔အစိမ္းေရာင္ ျခေသၤ႔သုံးေကာင္က ေပ်ာ္ရႊင္စြာနဲ႔ ခုန္ေပါက္ျပီး ထြက္သြားပါေလေရာ... အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ႔... ေရေတာင္ မခ်ိဳးနိူင္ဘူး။ သ်ွင္ဥကၠ႒ေရးတဲ႔ လူေသလူျဖစ္ စာအုပ္ကို တစ္ထိုင္တည္း ဖတ္ပစ္လိုက္တယ္။ စာအုပ္သာ ဆုံးသြားေရာ..(ဒီဘက္အပိုင္းမွာ ဥာဏ္ရည္နိမ္႔တဲ႔ ကြ်န္ေတာ္) ဟုတ္တိပတ္တိ ဘာမွ နားမလည္လိုက္ဘူး။ သုံးေလးေခါက္ ျပန္ဖတ္ၾကည္႔ေတာ႔လည္း ဆိုလိုခ်က္ကို သေဘာ မေပါက္နိူင္္ဘူး ျဖစ္ေနတာေပါ႔။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္နဲ႔ အာသေဝါကုန္ခမ္းတဲ႔ ရဟႏၲာ အရွင္သူျမတ္ေတြက လဲြရင္ သာမန္ ပုထုဇဥ္ေတြအဘို႔ ၃၁ ဘုံမွာ အဖန္တလဲလဲ က်င္လည္ရတာပဲလို႔ သိထားတဲ႔ ကြ်န္ေတာ္... ဘုရားအေလာင္းေတာ္ေတာင္ နုစဥ္အခါက တစ္ခ်ိဳ႕ဘဝေတြမွာ အဟိတိရစၦာန္ဘဝ ေရာက္ခဲ႔ေသးတာပဲလို႔ သိထားတဲ႔ ကြ်န္ေတာ္... (ပြင္႔ပြင္႔လင္းလင္း ဝန္ခံရရင္) ဒီစာအုပ္ကို ဘဝင္မက်နိူင္ဘူးေပါ႔ဗ်ာ..။ အဲဒီေတာ႔မွ ကြ်န္ေတာ္ ငယ္ငယ္တုန္းက အဖိုးတို႔တေတြ ဒီစာအုပ္နဲ႔ ပတ္သက္ျပီး အႀကီးအက်ယ္ ေဝဖန္ ျငင္းခုန္ၾကတာကို ေရးေတးေတး သေဘာေပါက္လာမိသလို ျဖစ္လာပါေလေရာ... ဒါေပမယ္႔... ဒီစာအုပ္ကိုေရးတဲ႔ ေတာင္တြင္းဆရာေတာ္ သ်ွင္ဥကၠ႒ ဆိုတာကလည္း နွယ္နွယ္ရရ မဟုတ္။ သူ႔ေခတ္တုန္းက ဘာသာေရး စာအုပ္ေတြ အေတာ္မ်ားမ်ား ေရးသား ထုတ္ေဝခဲ႔တဲ႔ ဆရာေတာ္.. လူေသလူျဖစ္စာအုပ္ ေကာင္းမႈနဲ႔ တရားရုံးေတြက "ၾကြေတာ္မူပါဘုရား" လို႔ ပင္႔ဖိတ္ျပီး အက်ဥ္းေထာင္မွာေတာင္ သီတင္းသုံးခဲ႔ရတဲ႔ ဆရာေတာ္.. လႊတ္လာျပန္ေတာ႔လည္း သူ႔ တရားပဲြဆို ရဟန္းပ်ိဳေတြနဲ႔ သံဃာေတာ္ တစ္ခ်ိဳ႕ကပါ ခဲမိုး ျဖိဳင္ျဖိဳင္ရြာျပီး ပူဇာစ အျပဳခံခဲ႔ရတဲ႔ ဆရာေတာ္.. တစ္ခ်ိဳ႕ ရပ္ရြာေတြက ဒကာ ဒကာမေတြက သူ႔တရားပဲြဆို "ကန္ေတာ႔ဆြမ္းပါဘုရား" လို႔ အလုပ္ခံရတဲ႔ ဆရာေတာ္... အဲဒီေတာ႔... ဒီအက်ိဳးဆက္ေတြ ျဖစ္လာနိူင္တာ သိပါရက္ကယ္နဲ႔ လူေသလူျဖစ္ကို ဘာေၾကာင္႔ ေရးခဲ႔တာတုန္းလို႔ ေတြးၾကည္႔မိတယ္။ အေျဖက ထြက္မလာဘူး။ လက္လွမ္းမွီရာ အေပါင္းအသင္း မိတ္ေဆြ တစ္ခ်ိဳ႕နဲ႔ ေဆြးေႏြး ေမးျမန္း ၾကည္႔ျပန္ေတာ႔လည္း အေတာ္မ်ားမ်ားက ၾကားေတာင္ မၾကားဖူးဘူးဆိုေတာ႔ လမ္းစက ေပ်ာက္ကေရာ။ စာအုပ္ထဲက အေၾကာင္းအရာေတြေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္႔ဥာဏ္ရည္ မမွီတာမို႔ မေဝဖန္ရဲဘူး။ ကြ်န္ေတာ္ သိခ်င္တာက.. (ဆရာေတာ္ ဒီစာအုပ္ကို ေရးခဲ႔ရတဲ႔ အေၾကာင္းအရင္း..ေဝဖန္မႈ လိွဳင္းဂယက္မ်ိဳးစုံ အတြင္းမွာ သက္ဆင္းခဲ႔ရတဲ႔ ဒီစာအုပ္ ျဖစ္ေပၚလာပုံ သမိုင္းေၾကာင္း...) လုပ္ခ်င္တာတစ္ခု ရွိလာရင္... ေတာ္ေလာက္နဲ႔ ဇဲြမေလ်ွာ႔တတ္တဲ႔ ကြ်န္ေတာ္.. ဒီကိစၥ အေပၚမွာေတာ႔ ဇဲြေလ်ွာ႔ရမလို ျဖစ္ေနပါၿပီ။ ေရွ႕မွီေနာက္မွီ သက္ႀကီးရြယ္အို တစ္ခ်ိဳ ႔ကို ေမးျမန္း ၾကည္႔ျပန္ေတာ႔လည္း "အဓမၼဝါဒီအျမင္နဲ႔ ေရးထားတာပါကြာ".. ဆိုတဲ႔ စကားနဲ႔တင္၊ သိခ်င္တဲ႔ အေျဖက ရမလာခဲ႔ဘူး။ ထူးေတာ႔ပါဘူးေလ ဆိုျပီး သိခ်င္တဲ႔ ဆႏၵတစ္စုံကို ေမ႔ေဖ်ာက္၊ လက္ရွိေရာက္ေနတဲ႔ ဘဝပင္လယ္ျပင္မွာ နိမ္႔ခ်ည္တစ္ခါ သာခ်ည္တစ္လွည္႔နဲ႔ မေမာနိူင္ မပမ္းနိူင္ ကူးခတ္ေနတုန္း... ျဗဳန္းဆို... မေမ်ွာ္လင္႔တဲ႔ တစ္ေန႔မွာေတာ႔ သိခ်င္္လြန္းလွတဲ႔ အရာတစ္ခုကို ေမ်ွာ္လင္႔မထားပဲ သိလိုက္ရပါျပီ။ အဲဒီမွာ ကြ်န္ေတာ္ လုံးဝ မေတြးမိခဲ႔တဲ႔ ပုဂိၢဳလ္ထူးတစ္ေယာက္က ဒီစာအုပ္နဲ႔ ပတ္သက္ေနတာကို အံ႔ၾသစြာနဲ႔ ေတြ႔လိုက္ရတယ္။ ဟုတ္ပါတယ္.. အတိတ္သမိုင္းေတြ ၾကားမွာ စမ္းတဝါးဝါးနဲ႔ ေလ်ွာက္လွမ္းေနတဲ႔ ကြ်န္ေတာ္.. အတိတ္ကို ျပန္ေဖာ္ျပီး ဒီျဖစ္စဥ္ကို တူးဆြမိျပန္ပါျပီ... ၁၉၄၇ ခုနွစ္၊ ဇြန္လ... သူ႔ကြ်န္ဘဝက မလြတ္ေျမာက္နိုင္ေသးတဲ႔ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ႀကီးကေတာ႔ သဲႀကီးမဲႀကီး ရြာေနတဲ႔ ရန္ကုန္မိုးေအာက္မွာ အသြားအလာမပ်က္ စည္ကားေနလ်ွက္... ျမန္မာျပည္ လြတ္လပ္ေရးအတြက္(လိုအပ္ရင္)အသက္ကိုပါ စြန္႔လႊတ္ဘို႔ အဓိဌာန္ျပဳထားတဲ႔ နတ္ေမာက္သားေလး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕ ဖဆပလ အလံေတာ္ေအာက္မွာ ျမန္မာတစ္မ်ိဳးသားလုံး ေသြးစည္း ညီညြတ္စြာနဲ႔ ခိုလွဳံၿပီး မျပီးဆုံးေသးတဲ႔ လြတ္လပ္ေရး တိုက္ပဲြေတြ ဆင္ႏႊဲဘို႔ အားခဲ ႀကိဳးပမ္းေနၾကတဲ႔အခ်ိန္... ေနရာက.. ရန္ကုန္ျမိဳ႕၊ တာဝါလိန္းလမ္းရွိ တိုက္အိမ္တစ္အိမ္... အိမ္ေပၚမွာေတာ႔ ရဟန္းေတာ္ တစ္ပါးက စကၡဳဣေျႏၵခ်ျပီး တည္ျငိမ္ ေအးေဆးစြာ ဆြမ္းစား ေနေလရဲ႕။ ရဟန္းေတာ္ရဲ႕ ေရွ႕မွာေတာ႔ အသက္ သုံးဆယ္ေက်ာ္အရြယ္ ဆြမ္းဒကာ လူငယ္ ဇနီးေမာင္နွံႏွစ္ဦးက ဒူးကေလးေတြ တုပ္ျပီး၊ ရိုေသစြာနဲ႔ လက္အုပ္ကေလးေတြ..ခ်ီလို႔။ ဟုတ္ပါတယ္... သကၤန္ူကို သပၸာယ္စြာ ရုံျပီး တည္ျငိမ္စြာနဲ႔ ဆြမ္းဘုန္းေပးေနသူက ေတာင္တြင္းဆရာေတာ္ သ်ွင္ဥကၠ႒.. ဆရာေတာ္ ဆြမ္းဘုန္းေပးေနတာကို ၾကည္နူး ပီတိျဖစ္တဲ႔ မ်က္ဝန္းကိုယ္စီနဲ႔ ၾကည္ညိဳစြာ ဖူးေျမာ္ရင္း လက္အုပ္ကေလးေတြ ရိုရိုေသေသ ခ်ီထားသူက အမ်ိဳးသား ေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔ ဇနီးအလိမၼာ ေဒၚခင္ၾကည္... ေတာင္တြင္းကေန... ကိစၥတစ္ခုနဲ႔ ရန္ကုန္ကို္ၾကြလာတဲ႔ ဆရာေတာ္.. ဗဟန္း၊ ျပသာဒ္ေက်ာင္းမွာ ေခတၱတည္းခို သီတင္းသုံးေနတယ္ ၾကားေတာ႔ လြတ္လပ္ေရး ႀကိဳးပမ္းမႈမ်ိဳးစုံနဲ႔ မအားမလပ္နိူင္ေအာင္ အလုပ္ရွဳပ္ေနတဲ႔ ၾကားထဲက ဆြမ္းကပ္ခ်င္ရွာတဲ႔ ခင္ပြန္းျဖစ္သူရဲ႕ လိုအင္ဆႏၵကို မညည္းမညဴနဲ႔ ပါရမီ ျဖည္႔ေပးေနသူက.. ေျမာင္းျမသူေလး ေဒၚခင္ၾကည္.. ဂ်ပန္ေခတ္ စစ္ေဆးရုံႀကီးမွာ သူ ဝါသနာပါလွတဲ႔ သူနာျပဳဆရာမေလးအလုပ္ကို ဝင္လုပ္ရင္း ေနမေကာင္းလို႔ ေဆးရုံလာတက္တဲ႔.. ရွဴတည္တည္ေနျပီး စိတ္မထင္ရင္ မထင္သလို ဘုေဘာက္ ေျပာတတ္တဲ႔.. ဗိုလ္ေတဇကို က်န္တဲ႔ သူနာျပဳဆရာမေတြက အနား မကပ္ရဲတာနဲ႔ ဗု္ိလ္ေတဇထက္ အသက္ သုံးနွစ္ေလာက္ႀကီးျပီး အစ္မႀကီးလိုတစ္မ်ိဳး၊ မိခင္လိုတစ္သြယ္.. ၾကင္နာယုယစြာ ျပဳစု ေစာင္႔ေရွာက္ခဲ႔တဲ႔ သူ႔ရဲ႕ ေမတၱာ ေစတနာေတြေၾကာင္႔ စစ္သားႀကီးအသည္း မမာနိူင္ေတာ႔ပဲ (နဖူးစာ ရြာမလည္ပဲ၊ ေဆးရုံမွာ လည္ခဲ႔ျပီး) နတ္ေမာက္သားက "ၾကည္ေရ.." လို႔ ခ်စ္စနုိးနဲ႔ အဖ်ားဆြတ္ ေခၚခံခဲ႔ရတဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကေတာ္ ေဒၚခင္ၾကည္... ေရွ႕သြား ေနာက္လိုက္ ညီလွတဲ႔ ဒီ ဇနီးေမာင္နွံက ဆရာေတာ္ ဆြမ္းဘုန္းျပီးသြားေတာ႔... အခ်ိဳပဲြ၊ အခ်ဥ္ပဲြေတြကို ဆက္ကပ္ရင္း ဆရာနဲ႔ ဒကာ တိုင္းေရးျပည္ေရးက စလို႔ အလႅာပ သလႅာပေတြ ေဆြးေႏြး တိုင္ပင္ နွီးေနွာၾကပါျပီ။ "တစ္နွစ္အတြင္း လြတ္လပ္ေရး ႐ရင္ ရ၊ မရရင္ ခ်မယ္" လို႔ နယ္ခ်ဲ႕ၿဗိတိသ်ွတို႔ကို မေၾကာက္မရြံ႕ စိန္ေခၚထားတဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က..." ဆစ္လူမ်ိဳးေတြဟာ တိုက္ပဲြမွာ က်ည္ဆံ ေနာက္ကမွန္ရင္ ငရဲကို လားျပီး၊ ေရွ႕တည္႔တည္႔က မွန္ျပီးေသမွ သူတို႔ရဲ႕ နတ္ျပည္္ကို ေရာက္တယ္လို႔ အယူရွိသလို၊ ဂ်ပန္လူမ်ိဳးေတြဟာလည္း တိုက္ပဲြမွာ က်ဆုံးရင္ ဂ်ပန္ျပည္မွာ လူျပန္ျဖစ္မယ္။ ျမင္႔ျမတ္တဲ႔ ဘုံဘဝ ေရာက္မယ္လို႔ ယုံၾကည္ၾကေၾကာင္း။ အဲဒီလို တိုက္ရဲ ေသရဲေအာင္ သူတို႔ရဲ႕ စာေပေတြကလည္း ယုတိၱရွိရွိ ခိုင္လုံစြာနဲ႔ ေရးသားျပီး ရဲစိတ္ရဲမာန္ေတြ ေပၚေပါက္လာေအာင္ ရိုက္သြင္းထားေၾကာင္း" ေလ်ွာက္တင္ပါေတာ႔တယ္..။ သူ႔ရဲ႕ မူဟန္အတိုင္း... စိတ္အား ထက္သန္စြာနဲ႔ ေလ်ွာက္တင္ေနတဲ႔ ဒကာေတာ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို ၾကည္႔ရင္း ေခါင္းတဆတ္ဆတ္ ျငိမ္႔ျပီး ဂရုတစိုက္ နားေထာင္ေနမိတာက သ်ွင္ဥကၠ႒... ဗိုလ္ခ်ဳပ္က... ဆက္ျပီး ေလ်ွာက္ထားတာက... "အဲဒီလိုပဲ ျမန္မာ႔ တပ္မေတာ္သားေတြနဲ႔၊ ျမန္မာတစ္မ်ိဳးသားလုံးဟာ မိမိတို႔ တိုင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ိဳးအတြက္ တိုက္ရဲ ေသရဲ စြန္႔လႊတ္ စြန္႔စားရဲေအာင္ မေၾကာက္တရား သြင္းေပမယ္႔ စာေပ အဘိဓမၼာေတြ အထူး လိုအပ္လွတာမို႔ ဆရာေတာ္႔အေနနဲ႔ ေရးသား ျပဳစု ေပးနိူင္မယ္ဆိုရင္ အလြန္ တန္ဘိုးရွိပါလိမ္႔မယ္ ဘုရား".. လို႔ ေလ်ွာက္ထားျပီး သူ႔စကားကို အဆုံးသတ္လိုက္ ပါေတာ႔တယ္... ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ ျပင္းထန္လြန္းတဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္... လက္ရွိ ျမန္မာျပည္မွာ အဂၤလိပ္ ဘုရင္ခံၿပီးရင္ ဒုတိယ ရာထူးအႀကီးဆုံး ျဖစ္ေပမယ္႔ လြတ္လပ္ေရးကလဲြရင္ ဘာကိုမွ စိတ္မဝင္စားလို႔ ထမင္းစားတာေတာင္ ဝက္အူေခ်ာင္းေလး တစ္ဖတ္ေလာက္နဲ႔ ျဖစ္သလို စား၊ ကားပ်က္ေတာ႔ လမ္းေလ်ွာက္ျပီး ရုံးတက္၊ ခ်စ္ဇနီး ခဲြတမ္းေပးထားတဲ႔ စီးကရက္ ကုန္ေတာ႔ လုံၿခဳံေရး ရဲေဘာ္ေတြဆီက ကပ္ေသာက္၊ ၾကမ္းပိုးေတြ ဖင္ခ်စရာမရွိေအာင္ ေပါက္ဖြားေနတဲ႔ ငါးမူးတန္း ထိုင္ခုံေပၚမွာ သာမန္အရပ္သားလို ရုပ္ရွင္ၾကည္႔ၿပီး မင္းသမီး မင္းသား သရုပ္ေဆာင္တာ ႀကိဳက္တဲ႔အခန္းဆို အားရပါးရ ေအာ္ရယ္တတ္တဲ႔ ဗိုလ္္ခ်ဳပ္... သ႔ူမိသားစု ဆင္းရဲမွန္းသိလို႔ သူ႔ကိုၾကည္ညိဳတဲ႔ အဖုိးႀကီး တစ္ေယာက္က အိမ္တိုင္ရာေရာက္ ေရႊေခ်ာင္းေတြ လာေပးတာေတာင္ သူ႔အတြက္ တစ္ျပားမွမသုံးပဲ၊ ဖဆပလရံပုံေငြထဲ အကုန္ထည္႔ၿပီး သမီးေလး ခမည္းေပးဘို႔ၾကေတာ႔ အညာက မုဆိုးမ အေမအိုႀကီးဆီ သြားကေလး အျဖီးသားနဲ႔ ေရႊတစ္ပဲသားေလာက္ လွမ္းမွာခဲ႔တဲ႔ ဗို္လ္ခ်ဳပ္... ျပည္သူခ်စ္တဲ႔ ဒီဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕ ေလ်ွာက္တင္စကားက တကယ္႔ကို တည္ၾကည္ ေလးနက္စြာ.. စိတ္အား ထက္သန္စြာနဲ႔ ေလ်ွာက္တင္ေနတာမို႔..ေနာက္ဆုံးေတာ႔ ဆရာေတာ္က ရုတ္တရက္.." လူေသလူျဖစ္..လူေသလူျဖစ္ တိုက္ၾကေဟ႔" လို႔ ႀကဳံးဝါးျပီး ဟစ္ေအာ္၊ ဒကာေတာ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕ မ်က္နွာဟာ ဝင္းပသြားေလရဲ႕... ဆရာေတာ္က... "ဥပါ ဒါန ပစၥယ ဘေဝါ" ဆိုျပီး ဥပါဒန္ေၾကာင္႔ ဘဝျဖစ္ရပုံေတြ၊ လူေသရင္ လူျပန္ျဖစ္နိူင္ပုံေတြကို အက်ယ္တဝင္႔ ေဟာၾကားလိုက္ေတာ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ချမာ သေဘာေတြက်ျပီး "ရန္ကုန္မွာ ဝါဆိုျပီး အဲဒီသေဘာတရားကို က်မ္းတစ္ေစာင္ေလာက္ ေရးဖဲြ႔ေတာ္မူပါဘုရား" လို႔ ေတာင္းပန္ပါေလေရာ... "ရန္ကုန္မွာေတာ႔... ဝါမဆိုေတာ႔ဘူး။ ေတာင္တြင္း ျပန္ၾကြၿပီး ဒီတစ္ဝါတြင္းမွာ အျပီး ေရးေပးပါ႔မယ္'..လို႔ ဆရာေတာ္က အာမဘေႏၲခံၿပီး လကုန္လို႔ ေတာင္တြင္း ျပန္ေရာက္တာနဲ႔ လူေသလူျဖစ္က်မ္းကို စတင္ ေရးသားပါေတာ႔တယ္။ ဒါေပမယ္႔လည္း.. ၁၉၄၇ ခုနွစ္၊ ဇူလိုင္လ ၁၉ ရက္ေန႔မွာေတာ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔ လုပ္ႀကံခံရတဲ႔ သတင္းဆိုးႀကီးကို ၾကားလိုက္ရပါေတာ႔တယ္... စိတ္ထိခိုက္သြားတဲ႔ ဆရာေတာ္ချမာ.. ေရးလက္စ က်မ္းကိုလည္း အျပီးမသတ္နိူင္၊ မိႈင္ေတြကာ ေငးေမာ၊ ေတြးေတာျပီး အားအင္ေတြ ကုန္ခမ္း၊ ျပည္သူ႔ခ်စ္ပန္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအတြက္၊ ရဟန္းေပမယ္႔ မ်က္ရည္စို႔ျပီး မျပီးဆုံးေသးတဲ႔ ဒီက်မ္းကိုလည္း ဆက္ေရးခ်င္တဲ႔စိတ္ မရွိရွာေတာ႔ဘူးေလ။ ေနာက္မွ.. တရားနဲ႔ ေျဖျပီး တျဖည္းျဖည္းခ်င္း အားခဲလို႔ ဆက္ေရးလာလိုက္တာ ၁၉၅၀ ခုနွစ္ၾကမွပဲ လူေသလူျဖစ္က်မ္းက အျပီးသတ္နိူင္ ပါေတာ႔တယ္။ ဒါေပမယ္႔.. ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကေတာ႔ မသမာသူတစ္စုရဲ႕ လက္ခ်က္ေၾကာင္႔ သူျမင္ခ်င္လွတဲ႔ လြတ္လပ္ေရးကို ျမင္ေတြ႔ခြင္႔ မရခဲ႔သလို၊ သူ ေလ်ွာက္တင္ခဲ႔တဲ႔ လူေသလူျဖစ္ က်မ္းကိုလည္း ဖတ္ရွဴခြင္႔ မ႐ွိရွာေတာ႔ပါဘူး။ တကယ္ေတာ႔.. ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဟာ...သူနဲ႔ ျမန္မာတစ္မ်ိဳးသားလုံးရဲ႕ ဇဲြလုံ႔လေၾကာင္႔ မ်ားမၾကာမွီမွာ လြတ္လပ္ေရး ရေတာ႔မယ္ဆိုတာ တြက္ခ်က္ နိူင္ခဲ႔သလို၊ လြတ္လပ္ျပီးစ ျမန္မာျပည္ကို သူတို႔ရဲ႕ ၾသဇာေအာက္မွာ ဆက္ျပီး ထားလိုတဲ႔ နယ္ခ်ဲ႔လက္သစ္ေတြရဲ႕ ရန္စက်ဴးေက်ာ္မႈေတြ၊ ထိပါးစြက္ဖက္မႈ ေတြ အေနွးနဲ႔အျမန္ ျဖစ္လာလိမ္႔မယ္ ဆိုတာကိုိုလည္း ႀကိဳတင္ ခန္႔မွန္းနိူင္ခဲ႔ပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင္႔... လြတ္လပ္ေရး ႀကိဳးပမ္းမႈ ခရီးႀကမ္း တေလ်ွာက္မွာေကာ၊ ရရွိျပီးတဲ႔ အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာ တည္တံ႔ ိုခိုင္ျမဲေနေအာင္ ကာကြယ္္နိူင္ဘို႔ အတြက္ပါ.. ျမန္မာ တစ္မ်ိဳးသားလုံး ရဲေသြး ရဲမာန္ေတြ တက္ၾကြၿပီး တဖြားဖြားနဲ႔ ျဖစ္ေပၚလာေစခ်င္တယ္။ အမ်ိဳး ဘာသာ သာသနာနဲ႔ လြတ္လပ္ေရးကို ထိန္းသိမ္း ကာကြယ္ဘို႔ အတြက္ဆိုရင္ ျမန္မာလူမ်ိဳးတိုင္း အသက္ကိုစြန္႔ဘို႔ ဝန္မေလးတဲ႔ ျမန္မာ႔ အာဇာနည္..ေဒါင္ေဒါင္ျမည္ေတြ ျဖစ္ေစခ်င္ခဲ႔တယ္... နိူင္ငံနဲ႔လူမ်ိဳးကိုို ျပင္းျပစြာ ခ်စ္တတ္လြန္းတဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္နဲ႔ တစ္မ်ိဳးသားလုံး သူရသတိၱေတြ ထြန္းကားလာေအာင္ ေရရွည္ ေမ်ွာ္ေတြးခဲ႔တဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕ ရည္မွန္းခ်က္အေပၚမွာ အေျခခံၿပီး ထြက္ေပၚလာခဲ႔တဲ႔ သ်ွင္ဥကၠ႒ရဲ႕ လူေသလူျဖစ္က်မ္းကို (တကယ္လို႔မ်ား) ဗိုလ္ခ်ဳပ္ သက္ရွိထင္ရွား ရွိေနေသးလို႔ ဖတ္မိခဲ႔မယ္ဆိုရင္ ဆရာေတာ္႔ကို ဘယ္လို ျပန္ေလ်ွာက္တင္မလည္း ဆိုတာ၊ ကြ်န္ေတာ္..အရမ္းကို သိခ်င္လိုက္တာဗ်ာ....။
(ကိုးကား= ၁၉၇၁ ခုနွစ္၊ မတ္လထုတ္ အိုးေဝဂ်ာနယ္ပါ ဆရာမင္းေအာင္၏ "ဗိုလ္ခ်ဳပ္အိမ္သို႔ ဆြမ္းစားၾကြခဲ႔ေသာ ဆရာေတာ္")
Thu Hlaing
ေသလူေသျဖစ္လူျဖစ္ ေသတဲ႔လူေသ ျဖစ္တဲ႔လူျဖစ္
ReplyDelete