“သခင္ေခတ္သို႔တမ္းခ်င္း”
|
8:24 PM |
No မွတ္ခ်က္ |
ေရွးပေ၀သဏီ ေတြးကာမွန္းရင္ျဖင့္
ေဘးဘီဘင္ေတြ တေခတ္ဆန္းကာပ
ဇာတိမာန္ တလွ်ံလွ်ံတိုးေပသမို႔
ျမန္မာေတြ သခင္မ်ိဳးရယ္လို႔
ဟိုးေလးရယ္တဲ့ တေၾကာ္ေၾကာ္။
(ေၾသာ္) ဘုရားပဲစူးရေစ့
ၾကားဖူးေပဟိုယခင္က
ျမန္ျပည္တခြင္ သာေစေၾကာင္းေတြနဲ႔
အာရွကိုခါးေစာင္းတင္လို႔
ဥေဒါင္းသံ အာကာယံဖုံုးကာလႊမ္းေလေတာ့
ဘုန္းသမၻာေတြနဲ႔ ျပံဳးကာေပ်ာ္။
ဓမၼတာ အစဥ္အလာမညိႈးခဲ့ေပမယ့္
ဇာတိမာန္ ဂုဏ္အဂၤါ မတိုးခဲ့ႏိုင္ဘု
ေမ်ာက္သရမ္းကို ပလႅင္အပ္မိေလေတာ့
ရွိသမွ်ေတြ တက္တက္ေျပာင္ငဲ့ျပင္
ကမၻာမွာ ေလွာင္စရာသတၱ၀ါတမ်ိဳးရယ္လို႔
ျမန္မာေတြ အျဖစ္ဆိုးနဲ႔တိုးပါကြဲ႕
ကၽြန္မ်ိဳး႐ိုးလို႔ နာမည္ေက်ာ္
(အိုကြယ္) အေတာ္မိုက္ေလတဲ့ အစိုးရမင္း။
မေလ်ာ္ကန္ အၾကံမိုက္ေတြနဲ႔
လမ္းလြဲကို လိုက္ၾကအံုးမဟဲ့လို႔
ျမန္ပ်ိဳႏွမေတြကို အိမ္ေဖာ္ဘ၀မွန္းကာပ
ၾကိဳက္ေစ်းကိုညိွၾကျပန္ပါေပါ့
ဒို႔ျမန္မာသခင္မ်ိဳးရယ္လို႔
ရင္တြင္းမွာ အခါခါဟစ္ေသာ္လည္း
ကၽြန္တြင္းမွာ နစ္သထက္နစ္ေလေတာ့
(အဘိုးမိႈင္းရယ္) ရာဇ၀င္႐ိုင္းလိုက္ေလျခင္း။
ေမာင္ပါလ
၂၅.၄.၂၀၁၂
(မေလးရွားကို အိမ္အကူအလုပ္သမပို႔မယ္ဆိုတုန္းက ေရးခဲ့တဲ့ကဗ်ာေလးပါ။ ပံုရိပ္ထင္ေနတဲ့ မွန္ကြဲစေလးတခုအေနနဲ႔ ျပန္တင္လိုက္တာပါ။)
0 comments:
Post a Comment