ဆူးေလလမ္းမၾကီးနားက ခုိေတြကုိ အစာေကၽြးရင္း

Shwe Man Thar

လူအုပ္ၾကီးကား ေန႔စဥ္႔နဲ႔အမွ်သက္၀င္လႈပ္ရွားေနသည္၊ ဘတ္စကားေတြက ၀င္လုိက္ထြက္ လုိက္၊ ဗဟန္း(၃)လမ္း၊ ေရခဲဆုိ္င္၊ ေၿမာက္ဥကၠလာ၊ ေတာင္ဥကၠာ၊ ေတာင္ဒဂုံ၊ ေၿမာက္ဒဂုံ၊ အင္းစိန္ စသည္႔လုိရာခရီးသုိ႔သြားႏုိင္သည္႔ ေနရာေလး၊

ဆူးေလေစတီေတာ္ၾကီးက ၾကည္ညိဳဖြယ္ရာဆည္းလဲသံ ေတြၾကားေနရသည္၊ ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမၾကီးနဲ႔ လြတ္လပ္ေရးေက်ာက္တုိင္တုိ႔ကား အရပ္ရွည္ၿပိဳင္ေနသည္၊ တရားရုံးၾကီးက ဒုိင္လူၾကီးသဖြယ္ မားမားမတ္ရပ္ၾကည္႔ေနသည္၊

ဧမာေႏြလဘုရားေက်ာင္းနား၀ယ္ အစိမ္းကိုယ္စီကုိင္ထားေသာ ပြဲစားတုိ႔က ေရာက္လာသူတုိင္းကို အစ္ကုိ၊အစ္မခဏခဏေခၚလွ်က္ အစိမ္းယူမလားေမးေနသည္၊ ဆူးေလေစတီေတာ္ေၿခရင္းတြင္ ခုိေတြအစာစားေနၾကသည္၊

မီးသတ္ ေရွ႕တြင္ အမဲအူၿပဳတ္သည္က ေဖာက္သည္ေတြကိုေမွ်ာ္ေနသည္၊အရာရာတုိင္းသက္၀င္လုိ႔၊ လႈပ္ရွားလုိ႔၊ ေၿမာက္ဥကၠာလာသြားမည္႔

(၄၃)အထူးကားတစ္စီးထုိးဆုိက္လာသည္၊ ခရီးေတြအ လုအယက္ သူထက္ငါေနရာရွာေနၾကသည္၊ ေအာ္ ေနရာေလးတစ္ေနရာအတြက္ တြန္းသူတြန္း၊ ေခြ႕သူကေခြ႕၊ တုိက္သူကတုိက္ႏွင္႔ မသိမသာ ၾကင္နာမႈေတြအစားနာၾကင္မႈေတြကို ေဖာ္ၿပေနၾက သည္၊

ရခဲ႔ဘူးေသာကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ရင္ထဲေပၚလာသည္၊ ႏွစ္ရွည္လမ်ားရထားဘူးေသာ ကဗ်ာေလး

“ လာတုန္းကလည္း၊ တစ္ေယာက္တည္းေနာ္၊

လက္တြဲေခၚလာ၊ ေဖာ္မပါဘူး၊

ၿပန္သြားေတာ့လည္း၊ တစ္ေယာက္တည္းေနာ္၊

လက္တြဲေခၚလာ၊ေဖာ္မပါဘူး၊

ဥစၥာခ်ည္းႏွီး၊ကုိယ္ထီးတည္၊

လာၿပီးေတာ႔နား၊ မသြားေသးခင္၊

ခ်ိန္ေလးတြင္မွ၊၀န္းက်င္ယွက္ႏြယ္၊

ေႏွာင္ၾကိဳးတြယ္ၾက၊ ၿပဳံးရယ္မဲ႔ငုိ၊

ခ်စ္မုန္းပုိၾက၊ မလုိေဒါသ၊

လုိေလာဘႏွင္႔၊ ဘ၀ရိပ္ၿမဳံ၊

ကၾကိဳးစုံၾက၊ ကံကုန္မုိးခ်ဳပ္

လက္တြဲၿဖဳတ္ကာ၊ သုတ္သုတ္ေစာလွ်င္

ခရီးႏွင္သည္၊ တုိ႔လွ်င္ဧည္႔သည္ေတြပါတကား၊”

ေတြးၾကည္႔ေတာ႔ အားလုံးကခရီးသည္ေတြၿဖစ္ၾကသည္၊ ကုိယ္လိုရာအရပ္သုိ႔ ကုိယ္ၿဖတ္ထားေသာ ကံလက္မွတ္ကေလးေတြၿဖင္႔ သြားလာေနၾကၿခင္းၿဖစ္သည္၊ တစ္ေယာက္ကုိ တစ္ေယာက္လုိအပ္လွ်င္ ေလာဘေတြၿဖစ္ၾကသည္၊ မလုိအပ္လွ်င္ေဒါသေတြၿဖစ္ၾကသည္၊ ခဏတာ

ကုိရီးယားကားဇာတ္လမ္း ပုိင္းေလးထဲမွာလာဆုံသလုိ လာေရာက္ဆုံၾကၿခင္းၿဖစ္သည္၊ ငုိတဲ႔အခါ ႐ုပ္ရွင္ထဲ၊ဗီယုိထဲမွ သရုပ္ ေဆာင္မ်ားကဲ႔သုိ႔ အဟုတ္ထင္ေရာင္ကာ ငုိခဲ႔ၾကရသည္၊ ရီေသာအခါတြင္လည္း ထုိနည္းအလား မၿခား နားစြာ သရုပ္ေဆာင္ၾကရၿပန္သည္၊

ခ်စ္လုိ႔မွ၀၊ မုန္းလုိ႔မွမကုန္၊ရီလုိ႔မွမၿပီး သံသရာခရီးကား ဆက္ၾကရ ၿပန္သည္၊ ခ်စ္သူႏွင္႔ခြဲရ၊ မုန္းသူႏွင္႔တြဲရ၊ ခြဲေရးတြဲေရး မၿမဲေသးေသာ ကံတရားတုိ႔သည္ ရဟတ္ၿခား ပမာ စုန္တစ္ခါဆန္တစ္လွည္႔၊ ေနခ်င္ပါေသာ္လည္း ေနလုိ႔မလိို႔၊ ေသခ်င္ ပါေသာ္လည္းေသလုိ႔မရ

ဘ၀တြင္ ခြက်မႈမ်ားၿဖင္႔ၿဖတ္သန္းရင္ မည္သူၿဖစ္ၿဖစ္ ကိုယ္စုိက္ခဲ႔တဲ႔ အခင္းမွသစ္သီးကို ကိုယ္တုိင္စားသုံး ရၿခင္းပင္ၿဖစ္သည္၊မည္သူမွ်မဖန္းဆင္း ကိုယ္ကုိယ္တုိင္ဖန္းဆင္းေသာ ဘ၀၏ အရင္းအၿမစ္မ်ားပင္၊

“အရွင္ဘုရား ခုိစာဖုိးရွင္းရေအာင္ေလ”

ဘယ္ထိေအာင္ အေတြးလြန္ေနမိသည္မသိ၊ ခုိစာေရာင္းေသာေကာင္ေလးကသတိေပးမွ အေတြးကိုၿဖတ္ လုိက္ရသည္၊

ဘတ္စကားဂိတ္ဆီထြက္လာလုိက္သည္၊ ေၿမာက္ဥကၠာကုိ သြားဖုိ႔ဘတ္စကားကိုေစာင္႔ရ ဦးမည္၊ စဥ္းစားၾကည္႔မိေတာ႔ ကုိယ္လည္းခရီးသည္ တစ္ဦးပါလားဆုိတာ ေတြ႔လာသည္၊ ေအာ္ သံသရာလမ္းမဆုံးသေ႐ြ႕ခရီးဆက္ရဦးမွာပါလား။ ။

ေရႊမန္းသား ( အရွင္အကုၤရ)

p:s= အရွင္ဘုရား ရန္ကုန္အေၾကာင္းေလးေတြလည္း ေရးပါဦးဆုိတဲ႔ ဒကာမတစ္ေယာက္သု႔ိ

 —