အာဏာရွင္စနစ္၊ ဒို႔တာ၀န္ အေရးသံုးပါးႏွင့္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔တာ၀န္ (အပိုင္း – ၂)

by Lu Cifer on Monday, June 27, 2011 at 8:27pm

ဒို႔တာ၀န္ အေရးသံုးပါး

စစ္အာဏာရွင္စနစ္နဲ႔ ယေန႔ လက္ရွိ ေရြးေကာက္ခံ အာဏာရွင္စနစ္ကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ ေနၾကသူမ်ားဟာ ဒို႔တာ၀န္ အေရးသံုးပါးကို ဦးထိပ္ထားတယ္လို႔ ဆိုၾကပါတယ္။ သို႔ေပမယ့္ လက္ေတြ႔မွာ အမွန္တကယ္ ဒီ မူ၀ါဒေတြကို က်င့္သံုးပါရဲ႕လားဆိုတာ ဆန္းစစ္ၾကည့္ရေအာင္ပါ။


(၁) ျပည္ေထာင္စု မၿပိဳကြဲေရး


ျပည္ေထာင္စု ဆိုတဲ့ စကားလုံးဟာ ႏိုင္ငံေတာ္ တည္ေထာင္မႈ (state – formation) ဆိုင္ရာ ႏိုင္ငံေရး အစီအမံမ်ား (political arrangements) ေတြနဲ႔ ဆက္ႏြယ္ပါတယ္။ လူတဦးခ်င္းဆီမွာ ႏိုင္ငံေရးတန္ဖိုး (political values) ေတြ တူတိုင္း၊ ႏိုင္ငံေရး အစီအမံ (political arrangements) ေတြ မတူညီပါဘူး။ ႏိုင္ငံေရး တန္ဖိုးေတြ မတူေပမယ့္လဲ ႏိုင္ ငံေရး အစီအမံမွာ က်ေတာ့ တူသြားတတ္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးမွာ အျမဲတမ္းရန္သူ၊ အျမဲတမ္း မိတ္ေဆြ ဆိုတာ မရွိဘူး ဆိုတဲ့ အေတြးအေခၚဟာ ဒီအခ်က္ေတြကေန ျမစ္ဖ်ားခံလာတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ႏိုင္ငံေတာ္တည္ေထာင္မႈ မွာ ျပည္ေထာင္စု အသြင္သဏၭာန္္နဲ႔ တည္ေထာင္မႈ ဆိုရင္ ႏိုင္ငံေရးအရ တန္းတူညီမွ်မႈ (political equality) နဲ႔ ကိုယ္ပိုင္ျပ႒ာန္းခြင့္ (self- determination) ေတြက အလြန္အေရးႀကီးပါတယ္။ ဒါေတြ မရွိရင္ ႏိုင္ငံေတာ္တည္ေထာင္မႈ ဆိုင္ရာ ပဋိပကၡ (state – formation conflicts) ျဖစ္ၿပီး ျပည္တြင္းစစ္ ေသခ်ာေပါက္ ျဖစ္ပါ တယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္တည္ေထာင္မႈမွာ တျပည္ေထာင္စနစ္ (unitary state system)၊ ဖယ္ဒရယ္ ျပည္ေထာင္စုစနစ္ (federal state system)၊ သီးျခားခြဲထြက္၍ တိုင္းျပည္တည္ေထာင္ေရးစနစ္ (separate state system) စသည္ျဖင့္ ကြဲျပားပါတယ္။ အျခားသဏၭာန္္မူကြဲေတြလဲ ရွိပါေသးတယ္။

Unitary State System မွာ ႏိုင္ငံေရး အစီအမံေတြအားလံုးဟာ ဗဟိုမွာပဲ ခ်ဳပ္ကိုင္ထားပါတယ္။ separation of powers က အလ်ားလိုက္ သဏၭာန္္အေနနဲ႔ ရွိၿပီး၊ ေဒါင္လိုက္ သဏၭာန္္ မရွိပါဘူး။ အစိုးရတရပ္ပဲ ရွိပါတယ္။ လႊတ္ ေတာ္ တရပ္ပဲ ရွိၿပီး၊ တရားစီရင္ေရး စနစ္ ကြဲျပားမႈေတြ မရွိပါဘူး။ ျပင္သစ္ႏိုင္ငံရဲ႕ ႏိုင္ငံ တည္ေထာင္ထားမႈ စနစ္က unitary state system ျဖစ္ပါတယ္။ federal state system မွာ ႏိုင္ငံေရး အစီအမံေတြက ဗဟိုမွာပဲ ခ်ဳပ္ကိုင္ထား ျခင္း မရွိပါဘူး။ separation of powers က အလ်ားလိုက္ သဏၭာန္္အေနနဲ႔ေရာ၊ ေဒါင္လိုက္ သဏၭာန္္ပါ ရွိပါတယ္။

ဖယ္ဒရယ္ အစိုးရနဲ႔ သက္ဆိုင္ရာ ျပည္နယ္အစိုးရေတြ ရွိပါတယ္။ ဖယ္ဒရယ္ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္နဲ႔ လူမ်ဳိးစု လႊတ္ေတာ္မ်ား ရွိပါတယ္။ တရားစီရင္ေရး စနစ္ေတြ ကြဲျပားမႈ ရွိႏိုင္ပါတယ္။ ဖဒရယ္ျပည္ေထာင္စု ဆိုင္ရာ ႏိုင္ငံေရး အစီအမံမ်ားမွာ အိႏိၵယႏိုင္ငံကဲ့သို႔ quasi- federal arrangements၊ ဂ်ာမဏီႏိုင္ငံကဲ့သို႔ေသာ unitarian federal arrangements စတာေတြကေန အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စုရဲ႕ constitutional federal arrangements ေတြအထိ သဏၭာန္္ အမ်ဳိးမ်ဳိး၊ အာဏာ ခြဲေ၀မႈ (division of powers) အမ်ဳိးမ်ဳိး ကြဲျပားၾကပါတယ္။

အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုရဲ႕ အာဏာခြဲေ၀မႈမွာေတာ့ ဖဒရယ္ အစိုးရအတြက္ သတ္မွတ္ထားတဲ့ delegated powers (ျပည္တြင္းႏွင့္ ႏိုင္ငံတကာ ကုန္သြယ္ေရးကို regulate လုပ္ရန္၊ ေငြ စကၠဴ ထုတ္လုပ္မႈ စစ္ေၾကျငာမႈ၊ လက္နက္ကိုင္ တပ္မ်ား ထားရွိမႈ၊ စာပို႔စနစ္၊ စာခ်ဳပ္စာတမ္းမ်ား လက္မွတ္ေရးထိုးမႈ)၊ ျပည္နယ္အစိုးရမ်ားအတြက္ သတ္မွတ္ထားတဲ့ reserved powers (ျပည္တြင္းကုန္သြယ္ေရးကို regulate လုပ္ေရး၊ ေက်ာင္းမ်ား တည္ေထာင္ေရး၊ သက္ဆိုင္ရာ ျပည္နယ္အလိုက္ ဥပေဒမ်ား ျပ႒ာန္းေရးနဲ႔ ေရြးေကာက္ပြဲမ်ား က်င္းပေရး)၊ ဖဒရယ္အစိုးရနဲ႔ ျပည္နယ္အစိုးရမ်ားက ရွယ္ယာလုပ္ရန္ သတ္မွတ္ထားတဲ့ concurrent powers (အခြန္ေကာက္ေရး၊ တရားရံုးမ်ား တည္ေထာင္ေရးနဲ႔ ေခ်း ေငြ ရယူေရး) စတာေတြ ပါ၀င္ပါတယ္။

Separate state system ဆိုတာကေတာ့ လူမ်ဳိးေရး၊ ၀ါဒေရး၊ ဘာသာေရး စတာေပၚမွာ အေျခခံၿပီး သီးျခားႏိုင္ငံ အ ျဖစ္ ခြဲျခားတည္ေထာင္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဥပမာ- အိႏိၵယ ႏိုင္ငံမွ လြတ္လပ္ေသာ သီးျခား ႏိုင္ငံအျဖစ္ ပါကစၥတန္ ႏိုင္ ငံအျဖစ္ ခြဲျခားတည္ေထာင္ျခင္း စတာမ်ဳိး ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလို ကြဲျပားသြားတဲ့ ႏိုင္ငံေတြဟာ နယ္နိမိတ္ခ်င္း ထိစပ္ေနတဲ့ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံေတြ အေနနဲ႔ ခြဲထြက္ၿပီး ႏိုင္ငံ တည္ေထာင္မႈ သဏၭာန္္ ျဖစ္ပါတယ္။ တိုင္းျပည္တျပည္ရဲ႕ အသြင္ကူး ေျပာင္းကာလေတြ ျဖစ္တဲ့ တိုင္းတပါး လက္ေအာက္ခံကေန လြတ္လပ္ေရးရစ ကာလ (ဥပမာ- ကိုလိုနီ ႏိုင္ငံမ်ား) ေတြနဲ႔ အင္အားႀကီး အာဏာထိန္းခ်ဳပ္မႈ တစံုတရာ ေပ်ာက္ကြယ္သြားေသာ ကာလ (ဥပမာ- ဆိုဗီယက္ယူနီယံ၊ ယူဂိုစလားဗီးလား) စတာေတြမွာ ဒီလို separate state ဆိုင္ရာ အေရးေတြ ေပၚထြက္တတ္ပါတယ္။

သမိုင္းေၾကာင္းအရ၊ ယဥ္ေက်းမႈ ဓေလ့ထံုးတမ္းစဥ္လာအရ၊ ဘာသာေရးအရ၊ လူမ်ဳိးေရးအရ ကြဲျပားမႈေတြ ရွိေနတဲ့ ႏိုင္ငံေတြမွာ အသြင္ကူးေျပာင္းကာလ ဆိုတာ ႏိုင္ငံေတာ္ တည္ေထာင္မႈ (state- formation) လို႔ သတ္မွတ္ေလ့ရွိၾက ပါတယ္။ ဒီလို အေျခအေန၊ အခ်ိန္အခါေတြမွာ တန္းတူညီမွ်မႈ ဆိုင္ရာ၊ ကိုယ္ပိုင္ျပ႒ာန္းခြင့္ဆိုင္ရာ အေရးေတြကို ၿငိမ္း ခ်မ္းစြာ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြး အေျဖရွာႏိုင္ေရးအတြက္ ႏိုင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္မ်ားအၾကား အျပန္အလွန္ယံုၾကည္မႈ၊ ကတိ တည္မႈ၊ အျပန္အလွန္ ေလးစားမႈ၊ ပဋိပကၡေရးရာ ကၽြမ္းက်င္သူမ်ားရွိမႈ၊ confidence-building measures မ်ား ေဖာ္ ေဆာင္ထားမႈ စတာေတြကို ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ တည္ေဆာက္ထားႏိုင္ဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။

ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံရဲ႕ ကံၾကမၼာကို တဦး၊ တဖြဲ႔၊ တပါတီ တည္းေပၚမွာ အလံုးစံု ပံုအပ္ၿပီး၊ အသြင္ကူးေျပာင္းကာလအတြက္ ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္ တည္ေဆာက္ထားမႈေတြ အားနည္းခဲ့ရင္၊ အာဏာရ အစိုးရဘက္က တန္းတူညီမွ်မႈနဲ႔ ကိုယ္ပိုင္ ျပ ႒ာန္းခြင့္ေတြကို မေလးစားပဲ အာဏာအလြဲသံုးစားလုပ္ၿပီး ဖိအားေပးမႈေတြ ျဖစ္ရင္ ျပည္တြင္းစစ္ ေသခ်ာေပါက္ ျဖစ္ ပါတယ္။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ လြတ္လပ္ေရးရကာစ အေျခအေနဟာ အသြင္ကူးေျပာင္းကာလအတြက္ ႀကိဳတင ္ျပင္ဆင္ တည္ေဆာက္ထားမႈ အားနည္းခ်က္ေတြရဲ႕ ရလဒ္ေတြပါပဲ။ နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႔က်င္ေရး၊ ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရး၊ လြတ္လပ္ေရး ရရွိေရးအတြက္ တႏိုင္ငံလံုးမွာ ရွိတဲ့ တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးေပါင္းစံု၊ ႏိုင္ငံေရး ၀ါဒေပါင္းစံုရွိတဲ့ အဖြဲ႔အ စည္းေပါင္းစံုက လက္တြဲခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ လြတ္လပ္ေရးရရွိေရး ဆိုတဲ့ political values ေတြ တူညီခဲ့ၾကပါ တယ္။

သို႔ေပမယ့္ နယ္ခ်ဲ႕လက္ေအာက္ မေရာက္ခင္က ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးအစီအမံေတြမွာ စစ္အႏိုင္တိုက္ၿပီး စုစည္း သိမ္းသြင္းမႈေပၚမွာ အေျခခံတဲ့ state formation သဏၭာန္္ ရွိခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တိုင္းရင္းသား လူမ်ဳိးစုေတြအၾကား မွာ political values တူေပမယ့္၊ political arrangements စဥ္းစားထားပံုေတြ မတူညီပါဘူး။ ႏိုင္ငံေရး၀ါဒေပါင္းစံု လက္ကိုင္စြဲထားတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းေပါင္းစံုမွာလဲ လြတ္လပ္ေရးရရွိေရး ဆိုတဲ့ political values တူေပမယ့္၊ political arrangements စဥ္းစားထားပံုေတြ မတူညီပါဘူး။ အခ်ဳိ႕က unitary state၊ အခ်ဳိ႕က federal state၊ အခ်ဳိ႕ကေတာ့ separate state အထိ စဥ္းစားထားမႈေတြ ရွိၾကပါတယ္။

ဒီလို မတူညီမႈေတြကို ပင္လံုစာခ်ဳပ္နဲ႔ ညႇိႏႈိင္းယူခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ပင္လံုစာခ်ဳပ္ဟာ တိုင္းရင္းသား လူမ်ဳိးစုအား လံုးကို ကိုယ္စားျပဳႏိုင္ျခင္း မရွိခဲ့ပါဘူး။ ပင္လံုစာခ်ဳပ္ နိဒါန္းမွာ “ၾကားျဖတ္ျမန္မာ အစိုးရႏွင့္ ခ်က္ျခင္း ပူးေပါင္းျခင္း အားျဖင့္ ရွမ္း၊ ကခ်င္ႏွင့္ ခ်င္းတို႔သည္ လြတ္လပ္ေရးကို ပိုမိုလ်င္ျမန္စြာ ရလိမ့္မည္ဟု အစည္းအေ၀း တက္ေရာက္သူ အဖြဲ႔၀င္တို႔က ကန္႔ကြက္သူမရွိဘဲ၊ သေဘာတူညီ ၾကေလသည္˝ လို႔ ပါရွိပါတယ္။ ဒါကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ ပင္လံု ညီလာခံဟာ all inclusive dialogue လုပ္ေပးႏိုင္ခဲ့တဲ့ ညီလာခံ မဟုတ္ပါဘူး။ ကရင္နီ၊ မြန္၊ ကရင္၊ ရခိုင္ အပါအ၀င္ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္းမွာ မွီတင္းေနထိုင္ၾကတဲ့ လူမ်ဳိးစုအားလံုးကို ကိုယ္စားျပဳျခင္း မရွိႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။

အဆိုးဆံုးကေတာ့ ယံုၾကည္မႈ တည္ေဆာက္ထားမႈ အေျခအေနပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ပင္လံုစာခ်ဳပ္ ျဖစ္ေပၚလာျခင္း အစမွာ ကတည္းက အျပန္အလွန္ယံုၾကည္မႈဟာ အင္စတီက်ဴးရွင္းေပၚမွာ အေျခခံတာထက္ အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအေပၚမွာ တိုင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္မ်ားရဲ႕ ယံုၾကည္ေလးစားမႈအေပၚမွာ အေျခခံထားခဲ့ပါ တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းနဲ႔ အာဇာနည္ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ား လုပ္ၾကံခံရမႈဟာ တိုင္းျပည္အတြက္ အ စားထိုးလို႔ မရႏိုင္တဲ့ ဆံုးရွံဳးမႈႀကီး တခုျဖစ္ၿပီး၊ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ပဋိပကၡမ်ား ႀကီးထြားလာေစခဲ့တဲ့ ကံဆိုးမိုးေမွာင္က်ေစ ေသာ အေၾကာင္းတရားႀကီး တခုဆိုရင္လဲ မမွားပါဘူး။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔သာ ရွိခဲ့မယ္ဆိုရင္ လြတ္လပ္ေရး မရခင္ အခ်ိန္ ကာလတိုေလးအတြင္းမွာ တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးအားလံုးနဲ႔ ညႇိႏွိဳင္းေဆြးေႏြးမႈေတြ ျပဳလုပ္ႏိုင္ခဲ့မွာ ျဖစ္သလို၊ ျပည္တြင္း စစ္ကို တားဆီးႏိုင္မယ့္ အသြင္ကူးေျပာင္းကာလဆိုင္ရာ ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္ တည္ေဆာက္မႈေတြလဲ လုပ္ထားႏိုင္ခဲ့မွာပါ။

သို႔ေပမယ့္ ျမန္မာတို႔ရဲ႕ ကံဆိုးမိုးေမွာင္က်မႈလို႔ပဲ ဆိုရေလမလား၊ ေခါင္းေဆာင္တဦးတည္းကိုပဲ အားကိုးၾကၿပီး၊ အင္စ တီက်ဴးရွင္း တည္ေဆာက္မႈ အားနည္းျခင္းရဲ႕ အက်ဳိးဆက္လို႔ပဲ ဆိုရေလမလား မသိ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း က်ဆံုးၿပီး သည္ႏွင့္ ျပည္ေထာင္စုပံုသဏၭာန္္ အစိုးရႏွင့္ အာဏာခြဲေ၀မႈ၊ တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ားရဲ႕ တန္းတူညီမွ်ခြင့္၊ ပင္လံုစိတ္ ဓာတ္ စတာေတြက တစထက္တစ ေလ်ာ့ပါးေပ်ာက္ကြယ္လာခဲ့ပါေတာ့တယ္။ ပင္လံုစာခ်ဳပ္လက္မွတ္ေရးထိုးစဥ္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကိုယ္စားျပဳခဲ့တဲ့ ဖဆပလ အစိုးရမွာလဲ တျပည္ေထာင္စနစ္ (unitary system) ကို ႏိုင္ငံတည္ေထာင္မႈဆိုင္ ရာ ႏိုင္ငံေရးအစီအမံအျဖစ္ လက္ခံယံုၾကည္သူမ်ားက ႀကီးစိုးခဲ့ပါတယ္။

အသြင္ကူးေျပာင္းကာလတိုင္းမွာ အာဏာရအစိုးရရဲ႕ အေတြးအေခၚ၊ အယူအဆေတြဟာ အခရာက်ပါတယ္။ ၿငိမ္း ခ်မ္းစြာႏွင့္ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေရးကို ဦးတည္ေဖာ္ေဆာင္မႈ၊ အာဏာကို အသံုးျပဳ၍ အင္အားသံုးေျဖရွင္းမႈ ဆိုတဲ့ နည္း လမ္းေတြအနက္ လြတ္လပ္ေရးရကာစ ဖဆပလ အစိုးရက အမ်ားဆံုးအသံုးျပဳခဲ့တဲ့ နည္းလမ္းကေတာ့ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး အာဏာနဲ႔ စစ္တပ္ကို အသံုးျပဳၿပီး အင္အားသံုးေျဖရွင္းမႈေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အျပန္အလွန္ ယံုၾကည္မႈ တည္ေဆာက္ ထားတာ အားနည္းေနတဲ့ အခ်ိန္ကာလ၊ သံသယမ်ား ႀကီးထြားေနေသာကာလ၊ ညီညြတ္ေရးဆိုရာမွာလဲ လူမ်ဳိးစုအား လံုးကို ကိုယ္စားျပဳထားျခင္း မရွိေသးေသာ ပင္လံုစာခ်ဳပ္တခုသာ ရွိေနေသာ ကာလ၊ တနည္းဆိုရင္ ႏိုင္ငံေရးအရ political sensitivity အျမင့္မားဆံုး ျဖစ္ေနေသာ ကာလေတြမွာ ႏိုင္ငံေရးအဖြဲ႔အစည္းေတြနဲ႔ တိုင္းရင္းသားေတြကို လက္နက္နဲ႔ ဖိအားေပးမႈေတြ ရွိလာခဲ့ပါတယ္။ အတင္းအၾကပ္ လက္နက္သိမ္းမႈေတြ ရွိလာခဲ့ပါတယ္။

လက္နက္နဲ႔အင္အားသံုးေျဖရွင္းမႈဆိုတာ အေျခအေန၊ အခ်ိန္အခါေပၚမွာ မူတည္ၿပီးမွ ထိေရာက္မႈ ရွိပါတယ္။ အေျခ အေန၊ အခ်ိန္အခါနဲ႔ မေလ်ာ္ညီရင္ ပိုမိုဆိုးရြားတဲ့ အေျခအေနကို ေရာက္သြားေစ တတ္ပါတယ္။ ဥပမာ- လူႏွစ္ဦးမွာ တဦးနဲ႔ တဦး မယံုၾကည္မႈေတြ၊ သံသယေတြ ရွိေနခ်ိန္မွာ တဦးက လူသူစုေဆာင္းၿပီး တုတ္၊ ဓား ေတြနဲ႔ အျခားလူတ ဦးထံကို ေရွ႕ရွဳသြားမယ္ဆိုရင္ သြားသူမ်ားက တိုက္ခိုက္ဖို႔ ရည္ရြယ္သည္ျဖစ္ေစ၊ မရည္ရြယ္သည္ျဖစ္ေစ တဘက္နဲ႔ တဘက္ တိုက္ခိုက္မႈ ျဖစ္ကို ျဖစ္ပါတယ္။

ဖဆပလ အစိုးရ လက္ထက္မွာ ျပည္တြင္းစစ္မီးေတြ ေတာက္ေလာက္လာျခင္းဟာ နဂိုရွိရင္းစြဲ ႏိုင္ငံေတာ္ တည္ ေထာင္မႈ (state formation) ဆိုင္ရာ အားနည္းခ်က္ေတြေပၚမွာ လက္နက္နဲ႔ ဖိအားေပးမႈေတြ၊ လက္နက္အတင္း အၾကပ္ လိုက္လံ သိမ္းဆည္းမႈေတြက ထပ္ေဆာင္းသြားခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ confidence-building measures ေတြ အားနည္းခဲ့ၾကပါတယ္။ ၀ါဒေရးရာ ပဋိပကၡေတြအျပင္ ပင္လံုစာခ်ဳပ္မွာ ပါ၀င္လက္မွတ္ေရးထိုးထားျခင္း မရွိေသးတဲ့ တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးစုေတြနဲ႔ ပဋိပကၡေတြကလဲ စတင္ေပၚထြက္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါက ပင္လံုစာခ်ဳပ္တခုတည္းဟာ ျပည္ ေထာင္စုအေရးအတြက္ လံုေလာက္ေသာ ျပင္ဆင္မႈ မဟုတ္ခဲ့ဘူးဆိုတာ ျပသတဲ့လကၡဏာ တရပ္ပါပဲ။

ဖဆပလ အစိုးရလက္ထက္မွာ ျပည္တြင္းစစ္ ျဖစ္ရျခင္းရဲ႕ အေျခခံ အေၾကာင္းတရားျဖစ္တဲ့ ျပည္ေထာင္စုအေရးကို ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ေျဖရွင္းဖို႔ ၾကိဳးပမ္းမႈထက္ တျပည္ေထာင္စနစ္နဲ႔ လက္နက္အင္အားသံုး ေျဖရွင္းမႈကို ပိုၿပီး ေဇာင္းေပးခဲ့ပါ တယ္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးထက္ စစ္ဆင္ေရးႀကီးမ်ားနဲ႔ ေခ်မႈန္းႏိုင္ေရးကို ဦးစားေပးခဲ့ၾကပါတယ္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆိုတာ လက္ ခုပ္ ႏွစ္ဘက္တီးမွ ျမည္တဲ့ အရာ ျဖစ္ပါတယ္။ အာဏာရသူမ်ားနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးအရျဖစ္ေစ၊ စစ္ေရးအရ ျဖစ္ေစ အတိုက္အ ခံ ျပဳေနသူမ်ားဘက္က ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရဖို႔ မည္မွ်ပဲ ျပင္ဆင္ေနသည္ျဖစ္ေစ၊ ေတာင္းဆိုေနသည္ ျဖစ္ေစ၊ အာဏာလက္ ၀ယ္ ရထားတဲ့ အစိုးရဘက္က ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆိုတာကို လက္နက္ျဖဳတ္သိမ္းၿပီးမွ တည္ေဆာက္လို႔ ရမည့္အရာ၊ ႏိုင္ငံ ေရးအရ အၿပီးတိုင္ ေခ်မႈန္းၿပီးမွ တည္ေဆာက္လို႔ ရမည့္အရာ၊ အာဏာရသူမ်ားရဲ႕ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားအတိုင္း အ တိုက္အခံမ်ားဘက္မွ လိုက္နာေဆာင္ရြက္ရမည့္ အရာလို႔ သတ္မွတ္ေနသမွ် ကာလပတ္လံုး စစ္မွန္တဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ဘယ္ေတာ့မွ တည္ေဆာက္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါ။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆိုတာ ဒူးေထာက္အညံ့ခံေရး မဟုတ္ပါ။

ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ဖဆပလရဲ႕ တျပည္ေထာင္စနစ္ကို တိုင္းရင္းသားမ်ားက ျပည္ေထာင္စုသဏၭာန္္ ေတာင္းဆိုမႈေတြ ေပၚထြက္လာပါေတာ့တယ္။ ဒီအခါမွာ ဖဆပလ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္က ျပည္ေထာင္စုအေရးကို ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းျခင္း မျပဳပဲ ႏိုင္ငံေတာ္အာဏာကို ဗိုလ္ေန၀င္းဆီ ထိုးအပ္လိုက္ပါေတာ့တယ္။ ဗိုလ္ေန၀င္းက အရပ္သားအစိုးရကို အာဏာျပန္လႊဲ ေပးထားစဥ္ကာလမွလဲ တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ အေျမာ္အျမင္ႀကီးစြာနဲ႔ (၁၉၆၁) ခုႏွစ္မွာ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕ မွာ ညီလာခံတရပ္ က်င္းပၿပီး၊ စစ္မွန္ေသာ ဖယ္ဒရယ္ ျပည္ေထာင္စု ကိုေတာင္းဆိုခဲ့ၾကပါတယ္။ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးႏုက ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္စဥ္က ကတိအတိုင္း အမ်ဳိးသားႏွီးေႏွာဖလွယ္ပြဲ က်င္းပ ေပးခဲ့ပါတယ္။ ဆယ္စုႏွစ္ေက်ာ္ ကာလတ ေလွ်ာက္ ျပည္ေထာင္စုသဏၭာန္္ အေကာင္အထည္ဖို႔ အားနည္းခဲ့ရာက ျပည္ေထာင္စုသဏၭာန္္ အခင္းအက်င္းအ တြက္ ပထမဆံုးေျခလွမ္းလို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။

federal arrangements မျဖစ္သြားရင္ေတာင္ အနည္းဆံုး quasi- federal arrangements ျဖစ္သြားေစႏိုင္တဲ့ ႏိုင္ငံေရး အခင္းအက်င္းေတြ ရွိခဲ့ပါတယ္။ Unitary state ကေန Federal State အေနနဲ႔ တစတစ အသြင္ကူးသြားေစႏိုင္တဲ့ local autonomy, provincial autonomy စနစ္ေတြကိုလဲ ႏွီးေႏွာ ဖလွယ္ပြဲေတြက တဆင့္ အျမင္ေတြ ခ်ျပေဆြးေႏြးႏိုင္ခဲ့ၾကမွာပါ။ (၁၉၆၂) ခုႏွစ္၊ ေဖေဖာ္၀ါရီလဟာ ႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးက ျပည္ေထာင္စုသဏၭာန္္ကို ပထမဆံုးေျခလွမ္း စလွမ္းစ ကာလပါ။

သို႔ေပမယ့္ ဗိုလ္ေန၀င္းေခါင္းေဆာင္တဲ့ စစ္အုပ္စုက (၁၉၆၂) ခုႏွစ္၊ မတ္လ (၂) ရက္ေန႔မွာ ႏိုင္ငံေတာ္အာဏာကို သိမ္းယူလိုက္ပါေတာ့တယ္။ ျပည္ေထာင္စု မၿပိဳကြဲေရးလို႔ ဆိုပါတယ္။ လက္ေတြ႔မွာက်ေတာ့ တျပည္ေထာင္စနစ္ မ ၿပိဳကြဲေရး၊ ဗဟိုအစိုးရမွ အာဏာကို အျပည့္အ၀ ခ်ဳပ္ကိုင္ထားႏိုင္ေရး ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ျပည္ေထာင္စုသဏၭာန္္ ေဖာ္ ေဆာင္ေရး ေျခလွမ္းကို ရိုက္ခ်ဳိးျခင္း ျဖစ္တဲ့အတြက္ ျပည္ေထာင္စု ၿပိဳကြဲေရးပဲ ျဖစ္ပါေတာ့တယ္။

ဒီလို ျပည္ေထာင္စု မၿပိဳကြဲေရး လို႔ အမည္ခံတဲ့ ျပည္ေထာင္စုၿပိဳကြဲေရး လုပ္ငန္းေဆာင္တာေတြကို ေတာ္လွန္ေရး ေကာင္စီေခတ္၊ မဆလေခတ္၊ န၀တေခတ္၊ နအဖ ေခတ္ ကာလတေလွ်ာက္လံုးမွာ စစ္အာဏာရွင္ အဆက္ဆက္က အေမြခံ က်င့္သံုးခဲ့ၾကပါတယ္။ ဖယ္ဒရယ္ ျပည္ေထာင္စု စနစ္ ဆိုတာကို ျပည္ေထာင္စု ၿပိဳကြဲေစတဲ့ စနစ္လို႔ သတ္ မွတ္ ေျပာဆိုပါတယ္။

စစ္အာဏာသိမ္းယူမႈေတြကို ျပည္ေထာင္စု မၿပိဳကြဲေရးအတြက္ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ရျခင္း၊ တိုင္းျပည္ ေခ်ာက္ထဲက်မည့္ အေရးကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ရျခင္းလို႔ ၀ါဒျဖန္႔ခ်ိေရးေတြ လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ ေက်ာင္း သင္ခန္းစာမ်ား၊ ေရဒီယို၊ ႐ုပ္ျမင္သံၾကားမ်ားမွာ ထည့္သြင္းခဲ့ပါတယ္။ အေတြးအျမင္၊ အသိဥာဏ္ ပိတ္ပင္မႈေတြ လုပ္ ပါတယ္။

ဦးေႏွာက္ေဆးျခင္း၊ ၀ါဒျဖန္႔ခ်ိျခင္းနဲ႔ စိတ္ဓာတ္စစ္ဆင္ေရး လက္နက္ေတြ ဆိုတာက စစ္ေျမျပင္မွာ လက္နက္ႀကီး မိုး ရြာခံရတာထက္ ပိုၿပီး ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ လက္နက္ေတြျဖစ္ပါတယ္။ လူတေယာက္ကို ေျခာက္လခန္႔ စနစ္တက် ဦးေႏွာက္ေဆးၿပီး၊ အယူအဆအမွားေတြကို ရိုက္သြင္းလို႔ ရပါတယ္။ စိတ္ဓာတ္စစ္ဆင္ေရးနဲ႔ စုစည္းခိုင္မာေနတဲ့ အင္ အားစုႀကီးကို ႏွစ္အနည္းငယ္အတြင္း ဖရိုဖရဲ တစစီ ျပန္႔က်ဲေအာင္ လုပ္ေဆာင္လို႔ ရႏိုင္ပါတယ္။ ၀ါဒျဖန္႔ခ်ိေရး လက္ နက္နဲ႔ အမွန္ေတြအမွားျဖစ္၊ အမွားေတြ အမွန္ျဖစ္ၿပီး၊ အမွန္နဲ႔ အမွား မသဲကြဲေတာ့တာေတြ ျပဳလုပ္လို႔ ရပါတယ္။ စစ္ အာဏာရွင္ အဆက္ဆက္ဟာ ဒီလက္နက္ေတြကို စနစ္တက် အသံုးခ်ခဲ့ၾကပါတယ္။

သူရဲေကာင္း၀ါဒ၊ စစ္ဘုရင္၀ါဒ၊ ဗမာဘုရင္မ်ားက အစိတ္စိတ္အျမြာျမြာ ကြဲျပားေနတဲ့ ႏိုင္ငံကို စစ္ေရး အင္အားသံုးၿပီး ျပန္လည္စုစည္းယူထားတဲ့ သမိုင္းေၾကာင္း၊ နယ္ခ်ဲ႕ ဆန္႔က်င္ေရး၊ ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရး သမိုင္းေၾကာင္းနဲ႔ တပ္မ ေတာ္ရဲ႕ အခန္းက႑၊ ရန္ကုန္အစိုးရလို႔ အေခၚခံခဲ့ရရာကေန ခဲရာခဲဆစ္ အသက္၊ ေသြး၊ ေခၽြး စေတးၿပီး ႏိုင္ငံေတာ္ ႀကီးကို ကာကြယ္ထားရတဲ့ သမိုင္း၊ တိုင္းရင္းသားေတြက ဖယ္ဒရယ္စနစ္ကို ေတာင္းဆိုၿပီး ျပည္ေထာင္စုၿပိဳကြဲေရး ျပဳလုပ္လာတဲ့ အႏၱရာယ္ကို တပ္မေတာ္မွ ကာကြယ္လိုက္ရျခင္း၊ လူသတ္ေခါင္းျဖတ္ၿပီး မင္းမဲ့စရိုက္မ်ား စိုးမိုးေနခ်ိန္ မွာ ေခ်ာက္ထဲက်မည့္ အေရးမွ တိုင္းျပည္ကို ကယ္တင္ထားရျခင္း စတဲ့ အေျခခံပညာေရး သင္ရိုးညႊန္းတမ္းမ်ားကို အာဂံုေဆာင္က်က္မွတ္ၿပီး ႀကီးျပင္းလာရတဲ့ လူငယ္မ်ားကို တပ္သားသစ္သင္တန္းမ်ားမွာ ေျခာက္လခန္႔၊ ဗိုလ္သင္ တန္းမ်ားမွာ သံုးႏွစ္ခန္႔ သင္တန္းေပးမႈ၊ ရဲတပ္ဖြဲ႔၀င္မ်ားကို သင္တန္းေပးမႈ၊ အရပ္သားမ်ားကို ၀န္ထမ္း သင္တန္းမ်ား မွာ သင္တန္းေပးမႈ၊ ၾကံ့ဖြတ္အဖြဲ႔၀င္မ်ားကို စီမံခန္႔ခြဲေရးသင္တန္းေတြမွာ သင္တန္းေပးမႈ စတဲ့ အခ်ိန္ကာလေတြဟာ လူတေယာက္ကို ဦးေႏွာက္ေဆးဖို႔ လံုေလာက္တဲ့ အခ်ိန္ကာလ တခု ျဖစ္ပါတယ္။

ဆယ္စုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာေနၿပီျဖစ္တဲ့ လက္ဆင့္ကမ္းအေမြေတြကို ထိန္းသိမ္းၾကရင္း ဖယ္ဒရယ္မူ ဆိုတာကို ျပည္ ေထာင္စု ၿပိဳကြဲေရး မူလို႔ လက္ခံထားၾကသူ တပ္မေတာ္သားမ်ားနဲ႔ အရပ္သားမ်ား မည္၍ မည္မွ် ရွိခဲ့ပါသလဲ။

လက္ နက္ကိုင္ အင္အားစုမ်ားကို ေသာင္းက်န္းသူမ်ားဟု အမွန္တကယ္ ယံုၾကည္လက္ခံေနသူ တပ္မေတာ္သားမ်ားနဲ႔ အ ရပ္သားမ်ား မည္၍ မည္မွ် ရွိခဲ့ပါသလဲ။ တိုင္းရင္းသားမ်ားကို ျပည္ေထာင္စုမွ ခြဲထြက္ေရး ၾကိဳးပမ္းေနၾကတယ္လို႔ ထင္မွတ္ေနသူ တပ္မေတာ္သားမ်ားနဲ႔ အရပ္သားမ်ား မည္၍ မည္မွ် ရွိခဲ့ပါသလဲ။

အဖိႏွိပ္ခံ ျပည္သူတို႔ရဲ႕ တိတ္တ ဆိတ္ ရင္ထဲက ငိုေႂကြးသံေတြ စုျပံဳထြက္လာတဲ့ လူထုအေရးေတာ္ပံုမ်ားကို သူပုန္မ်ား ၿမိဳ႕ထဲ ၀င္စီးေနၿပီဟု အမိန္႔ေပး ခံရ၍ ေမာင္းျပန္ ေသနတ္မ်ားျဖင့္ ပစ္ခတ္ခဲ့သူ တပ္မေတာ္သားမ်ား မည္၍မည္မွ် ရွိခဲ့ပါသလဲ။

သံဃာေတာ္မ်ား ေမတၱာပို႔ ဆုေတာင္းျခင္းကို သံဃာတုမ်ားျဖင့္ ျပည္ေထာင္စု ၿပိဳကြဲေရး လာလုပ္ေနၿပီဟု တပ္လွန္႔ပစ္ခတ္သတ္ျဖတ္ ခိုင္းမႈမ်ား မည္၍ မည္မွ် ရွိခဲ့ပါသလဲ။

မည္သို႔ဆိုေစ၊ ေသခ်ာသည္ကေတာ့ ျပည္ေထာင္စု မၿပိဳကြဲေရးဆိုေသာ ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွ ျပည္ေထာင္စုၿပိဳကြဲေရး လုပ္ငန္းစဥ္မ်ားကို တပ္မေတာ္သားမ်ား၊ ရဲတပ္ဖြဲ႔၀င္မ်ား၊ အရပ္သားမ်ားမွ မိမိတို႔လုပ္လိုက္တဲ့ အလုပ္ရဲ႕ အတိုင္းအဆ ပမာဏကို မသိပဲ စစ္အာဏာရွင္တို႔ အလိုက် လိုက္လံလုပ္ေဆာင္ေပးေနၾကၿပီး၊ ျပည္ေထာင္စု မၿပိဳကြဲရန္ ကာကြယ္ ေနတယ္လို႔ ထင္မွတ္မွားမႈေတြ ရွိေနခဲ့ၾကတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ယေန႔ လက္ရွိ ဗိုလ္သိန္းစိန္ အစိုးရ လက္ထက္မွာလဲ စစ္အာဏာရွင္ အဆက္ဆက္တို႔ရဲ႕ လက္ဆင့္ကမ္းအေမြေတြကို ဆက္လက္ ေစာင့္ထိန္းေနၾကဆဲပါ။ လူမ်ဳိးစုေဒသေတြမွာ သက္ဆိုင္ရာ လႊတ္ေတာ္ေတြ ရွိၿပီး၊ ျပည္နယ္ အစိုးရအဖြဲ႔ ေတြ ဖြဲ႔စည္းထားေပမယ့္ လက္ေတြ႔မွာေတာ့ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအာဏာ၊ ဥပေဒျပဳအာဏာနဲ႔ တရားစီရင္ေရးအာဏာ က်င့္ သံုးမႈဆိုင္ရာ အာဏာအပိုင္းအျခားေတြကလဲ စာရြက္ေပၚမွာသာ ရွိၿပီး၊ ဗဟို အစိုးရရဲ႕ ခ်ဳပ္ကိုင္မႈေအာက္မွာပဲ ရွိေန ပါတယ္။ အာဏာခြဲေ၀မႈ (Division of Power) ကိုလဲ က်င့္သံုးႏိုင္မႈ မရွိပါ။

ရွမ္း၊ ကခ်င္၊ ကရင္ ျပည္နယ္တို႔မွာ အစိုးရစစ္တပ္ ထိုးစစ္ဆင္ေနမႈမ်ား၊ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔အစည္းမ်ား မွ ခုခံေနရမႈမ်ား၊ ေဒသတြင္း စစ္ေျပးဒုကၡသည္မ်ားရဲ႕ အေျခအေန စတာေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး သက္ဆိုင္ရာ ျပည္နယ္ ေတြရဲ႕ လႊတ္ေတာ္တြင္းမွာ ေဆြးေႏြးၿပီး၊ ထိုးစစ္ေတြ ရပ္ဆိုင္းဖို႔ ျပည္နယ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး တာ၀န္ရွိသူေတြက စစ္တပ္အ ႀကီးအကဲေတြထံ ေတာင္းဆိုရမယ့္ တာ၀န္ေတြကိုလဲ ထမ္းေဆာင္ႏိုင္ျခင္း မရွိၾကေသးပါဘူး။ ေသနတ္ေျပာင္းေတြနဲ႔ ဓားမိုးထားမွုေတြ ေအာက္မွာ ႏွုတ္ဆိတ္ေနၾကရပါတယ္။

အစိုးရအဖြဲ႔ဆိုတာ လႊတ္ေတာ္ကို တာ၀န္ခံရမွာ ျဖစ္တဲ့အ တြက္ လႊတ္ေတာ္အမတ္မ်ား စုစည္းၿပီး ကာကြယ္ေရး၀န္ႀကီးကို ျပည္တြင္းစစ္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ေမးခြန္းထုတ္မႈ၊ ထိုးစစ္ မ်ား ရပ္ဆိုင္းရန္ ေတာင္းဆိုမႈေတြကိုလဲ လႊတ္ေတာ္အမတ္မ်ား ျပဳလုပ္ႏိုင္ျခင္း မရွိၾကေသးပါဘူး။ ႏႈတ္ဆိတ္ေနၾကရ ပါတယ္။

ၿငိမ္းအဖြဲ႔မ်ားလို႔ အမ်ားေခၚေ၀ၚ သံုးစြဲထားတဲ့ လူမ်ဳိးစုလက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရး အဖြဲ႔အစည္းမ်ားနဲ႔ စစ္အာဏာရွင္ တို႔ အၾကားမွာ ၁၉၉၀ အလြန္ကာလေတြက ျဖစ္တည္ခဲ့တဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဟာလဲ စစ္မွန္ေသာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အသြင္မ ေဆာင္ခဲ့ပါဘူး။ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး၊ နယ္ေျမဖြံ႕ျဖိဳးတိုးတက္ေရး၊ စီးပြားေရး လုပ္ေဆာင္ႏိုင္မႈ အတိုင္းအတာ အထိ သာ ရွိခဲ့ၿပီး၊

စစ္အာဏာရွင္တို႔ဘက္မွ နယ္ေျမ စိုးမိုးေရး၊ ရင္ဆိုင္ထိန္းခ်ဳပ္ေရး၊ ဖိအားေပးေရး၊ သပ္လွ်ဳိၿဖိဳခြဲေရး စတာ ေတြကို ဦးစားေပး လုပ္ေဆာင္ခဲ့ၾကပါတယ္။

၁၉၉၀ အလြန္ကာလေတြနဲ႔ ၂၁ ရာစု ကနဦးပိုင္းေတြမွာ ဖိအားေပးမႈမ်ား အသြင္သဏၭာန္္အမ်ဳိးမ်ဳိးႏွင့္ ရွိခဲ့ရာက ၂၀၀၈ ျပည္သူ႔ဆႏၵခံယူပြဲ ၿပီးခ်ိန္ေနာက္ပိုင္းမွာ အာဏာရွင္တို႔ဘက္မွ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ အသြင္ေျပာင္းေရးကို အစဥ္တစိုက္ ဖိအားေပးၿပီး၊ ေျခကုပ္ယူတပ္စြဲမႈေတြ၊ ရင္ဆိုင္ထိန္းခ်ဳပ္မႈေတြ၊ ႀကိဳၾကား ထိေတြ႔မႈေတြ၊ အင္အားအလံုးအရင္းျဖင့္ နယ္ေျမအနီးသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၀န္းရံမႈေတြ၊ အင္အားျပၿခိမ္းေခ်ာက္မႈေတြ၊ တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားအား ေမာက္ ေမာက္မာမာ ဆက္ဆံမႈေတြ ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကပါတယ္။

တပ္မေတာ္ဘက္က အလံုးစံုေခ်မႈန္းေရးနဲ႔ စစ္ဆင္ေရးႀကီးမ်ား ဆင္ ႏႊဲျခင္း မရွိလာရင္ေတာင္ တပ္မေတာ္နဲ႔ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္အင္အားစုမ်ား အၾကားမွာ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ လုပ္ဖို႔၊ လက္နက္ခ်ဖို႔ ဖိအားေပးလိုက္၊ စစ္ေရးအင္အားျပလိုက္၊ ထိေတြ႔မႈျဖစ္လိုက္၊ mediator မ်ားက ၾကား၀င္လာၿပီး အပစ္အခတ္ ရပ္စဲလိုက္နဲ႔ သံသရာလည္ေနမႈဟာ ျပည္ေထာင္စုသဏၭာန္္ တည္ေဆာက္မႈ ႏိုင္ငံေရး အခင္းအက်င္း ေတြ မျဖစ္ေပၚလာေသးသမွ် ကာလပတ္လံုး ျဖစ္ေနမွာေတာ့ အေသအခ်ာပါပဲ။

စစ္မွန္ေသာ ေရရွည္ခံ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးက ေတာ့ ေပၚထြက္လာျခင္း ရွိမွာ မဟုတ္ပါ။
ဗိုလ္သိန္းစိန္ အစိုးရရဲ႕ အခုလို ျပည္ေထာင္စုသဏၭာန္္၊ ဒီမိုကေရစီ အသြင္သဏၭာန္္ မရွိတဲ့ လက္နက္အင္အားသံုး ေျဖရွင္းမႈမ်ားဟာ ျပည္တြင္းစစ္မီးကို ေမႊးေနတာနဲ႔ အတူတူပါပဲ။ တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ျပည္တြင္းစစ္မီးေတာက္ႀကီး အခ်ိန္မ ေရြး ထေတာက္သြားႏိုင္ပါတယ္။ ျပည္ေထာင္စုႀကီး အစိတ္စိတ္အႁမြာႁမြာ ၿပိဳကြဲေရးကို ဦးတည္သြားႏိုင္ပါတယ္။

ျပည္ ေထာင္စု မၿပိဳကြဲေရးကို ဦးထိပ္ထားသည္ဟု အမည္ခံၿပီး၊ ျပည္ေထာင္စုစနစ္ကို ေတာင္းဆိုေနၾကတဲ့ တိုင္းရင္းသား မ်ားကို တိုက္ခိုက္ေနျခင္းဟာ ျပည္ေထာင္စုကို ျဖိဳခြဲေနတာနဲ႔ အတူတူပါပဲ။ ျပည္ေထာင္စုသဏၭာန္္ တည္ေဆာက္ေရး ဆိုင္ရာ ႏိုင္ငံေရး အခင္းအက်င္းမ်ားကို ဖ်က္ဆီးေႏွာင့္ယွက္ျခင္းဟာ ျပည္ေထာင္စု ၿပိဳကြဲေရးလုပ္တာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ခင္မမမ်ဳိး
June 27, 2011
http://www.naytthit.net/?p=14803