အဏၰဝါဇီဝေဗဒတန္းတြင္ျဖစ္သည္။ ဆရာတစ္ဦးက ေက်ာင္းသားမ်ားကို လက္ေတြ႔စာသင္ေနသည္။ သူက မွန္ေလွာင္ကန္ႀကီးတစ္ခုအတြင္း ထည့္ထားသည့္ ငါးမန္းတစ္ေကာင္ကို ျပသည္။ ထို႔ေနာက္ ငါးေပါက္ ေလးမ်ားကို ကန္ထဲထည့္လိုက္သည္။ ငါးမန္းက ငါးေတြအကုန္လံုးကို စားလိုက္သည္။
ဆရာက ငါးကန္ႀကီးကို အလယ္မွ မွန္တစ္ခ်ပ္ျဖင့္ ကာလိုက္သည္။ ကန္ႀကီးထဲတြင္ နွစ္ကန္႔ျဖစ္သြားသည္။ တစ္ကန္႔တြင္ ငါးမန္းက ရွိေနသည္။
က်န္ ငါးမန္းမရွိသည့္ ဘက္အျခမ္းတြင္ ဆရာက ငါးေပါက္ေလးမ်ားကို ယခင္ထက္ မ်ားစြာ ခ်လိုက္သည္။ ငါးေလးမ်ားက ေရထဲတြင္ ကူးခတ္ေနသည္။
တစ္ဘက္အျခမ္းတြင္ ရွိေနသည့္ ငါးမန္းက ငါးေလးေတြကို ျမင္သည္။ စားရန္ ကူးခတ္လာသည့္ အခါတြင္ မွန္ႏွင့္ တိုက္မိသည္။
ငါးမန္း ေနာက္တစ္ႀကိမ္ အရွိန္ျဖင့္ ထပ္ၿပီး ထိုးဝင္ႏိုင္ရန္ ႀကိဳးစားျပန္သည္။
ဤတစ္ႀကိမ္တြင္လည္း ငါးမန္းက အရွိန္ျဖင့္ ဝင္လိုက္ေသာေၾကာင့္ ပိုၿပီး နာသြားသည္။
ဆရာက တစ္ဘက္ျခမ္းမွ ငါးေလးမ်ားကို အစာေကၽြးလိုက္ၿပီး ပို၍ ကူးခတ္ျမဴးတူးေနေစရန္ ဖန္တီးေပးလိုက္ သည္။ အျခားတစ္ဘက္မွ ငါးမန္းက ပိုၿပီး ေဒါသထြက္က မွန္အကာကို အရွိန္ျဖင့္ ထပ္တိုးသည္။ သူထပ္ တိုးတိုင္း နာက်င္ခဲ့ရသည္။
အႀကိမ္ေပါင္း တစ္ဒါဇင္ခန္႔ ႀကိဳးစားၿပီးေနာက္ မေအာင္ျမင္မွန္း သိသည့္ အခါတြင္ ငါးမန္းသည္ ထပ္မံ ႀကိဳးစား ျခင္းမျပဳေတာ့ေပ။ ဆရာက ေက်ာင္းသားမ်ားအား
“ကဲ … ခုဆိုရင္ ငါးေတြနဲ႔ ငါးမန္းကို အတူတူျပန္ထားလိုက္မယ္ဆိုရင္ ဘာျဖစ္သြားမလဲ” ဟုေမးလိုက္သည္။ ေက်ာင္းသားတစ္ဦးက
“ေသကုန္မွာေပါ့ … သူက ေဒါသထြက္ေနတာ အားလံုးကို စားလိုက္မွာ” ဟုျပန္ေျဖသည္။ ဆရာက
“ကဲ … ၾကည့္ရေအာင္” ဟုဆိုကာ အလယ္တြင္ ကာထားသည့္ မွန္ခ်ပ္ကို ျဖဳတ္ေပးလိုက္သည္။
ငါးမ်ားက ငါးမန္းကို လွည့္ပတ္ၿပီး ကူးၾကသည္။ ငါးမန္းက ငါးေလးမ်ား သူ႔ကိုပတ္ခ်ာလည္ ဝိုင္းၿပီး ကူးခတ္ ေနေသာ္လည္း စားေသာက္ျခင္းမျပဳ။ ၿငိမ္သက္ေနသည္။ သူက သူ႔အားထုတ္မႈမွန္သမွ် ဆံုး႐ႈံးသြားမည္ သို႔မဟုတ္ သူနာက်င္ရမည္ကို စိုးရိမ္ေနပံုရသည္။ ဆရာက
“မင္းတို႔ ဘယ္လို နားလည္လိုက္သလဲ။ အဲဒါ မနက္ျဖန္အတြက္ မင္းတို႔ အိမ္ကေန လုပ္လာရမယ့္ assignment ပဲ။ ႀကိဳက္တဲ့ ႐ႈေဒါင့္ … ႀကိဳက္တဲ့ အျမင္ … ႀကိဳက္တဲ့ ယူဆခ်က္နဲ႔ ေရးလာလို႔ရတယ္” ဟုေျပာလိုက္သည္။
ေနာက္တစ္ေန႔တြင္ ေက်ာင္းသူတစ္ဦးက
“မေန႔က ျဖစ္ရပ္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ကၽြန္မ ဆင္ျခင္မိတာရွိတယ္။ ဘဝမွာ မွန္ေလးတစ္ခ်ပ္ပဲ ျခားလိုက္တာဟာ ဘာေၾကာင့္ အေျပာင္းလဲႀကီး ေျပာင္းလဲသြားရတာလဲ။ ငါးမန္းက ၁၂ ႀကိမ္တိတိ ႀကိဳးစားတယ္။ မေအာင္ျမင္ဘူး။ ၁၃ ႀကိမ္ေျမာက္မွာ မွန္ကိုျဖဳတ္ၿပီး အခြင့္အေရး ေပးလိုက္တယ္။ သူက ၁၂ ႀကိမ္လံုးလံုး မေအာင္ျမင္တာကို စိတ္ထဲမွာ စြဲသြားၿပီး ေၾကာက္ေနပံုရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေနာက္ထပ္ အခြင့္အေရး တစ္ခုကို သူထပ္ၿပီး မစြန္႔စားေတာ့ဘူး။ အေၾကာက္တရားက အားလံုးကို ေျပာင္းလဲေပးလိုက္တာပဲ” ဟု ေရးသားထား သည္။
သင္တို႔လည္း ကိုယ္ႀကိဳက္သလို ေရးၾကည့္ႏိုင္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ သူတို႔ႏိုင္ငံ ပညာေရးစနစ္က လက္ေတြ႔ျပသ အေျဖရွာခိုင္းသည့္စနစ္ကို သေဘာက်သျဖင့္ ေရးလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
၈.၁၁.၂၀၁၆
က်န္ ငါးမန္းမရွိသည့္ ဘက္အျခမ္းတြင္ ဆရာက ငါးေပါက္ေလးမ်ားကို ယခင္ထက္ မ်ားစြာ ခ်လိုက္သည္။ ငါးေလးမ်ားက ေရထဲတြင္ ကူးခတ္ေနသည္။
တစ္ဘက္အျခမ္းတြင္ ရွိေနသည့္ ငါးမန္းက ငါးေလးေတြကို ျမင္သည္။ စားရန္ ကူးခတ္လာသည့္ အခါတြင္ မွန္ႏွင့္ တိုက္မိသည္။
ငါးမန္း ေနာက္တစ္ႀကိမ္ အရွိန္ျဖင့္ ထပ္ၿပီး ထိုးဝင္ႏိုင္ရန္ ႀကိဳးစားျပန္သည္။
ဤတစ္ႀကိမ္တြင္လည္း ငါးမန္းက အရွိန္ျဖင့္ ဝင္လိုက္ေသာေၾကာင့္ ပိုၿပီး နာသြားသည္။
ဆရာက တစ္ဘက္ျခမ္းမွ ငါးေလးမ်ားကို အစာေကၽြးလိုက္ၿပီး ပို၍ ကူးခတ္ျမဴးတူးေနေစရန္ ဖန္တီးေပးလိုက္ သည္။ အျခားတစ္ဘက္မွ ငါးမန္းက ပိုၿပီး ေဒါသထြက္က မွန္အကာကို အရွိန္ျဖင့္ ထပ္တိုးသည္။ သူထပ္ တိုးတိုင္း နာက်င္ခဲ့ရသည္။
အႀကိမ္ေပါင္း တစ္ဒါဇင္ခန္႔ ႀကိဳးစားၿပီးေနာက္ မေအာင္ျမင္မွန္း သိသည့္ အခါတြင္ ငါးမန္းသည္ ထပ္မံ ႀကိဳးစား ျခင္းမျပဳေတာ့ေပ။ ဆရာက ေက်ာင္းသားမ်ားအား
“ကဲ … ခုဆိုရင္ ငါးေတြနဲ႔ ငါးမန္းကို အတူတူျပန္ထားလိုက္မယ္ဆိုရင္ ဘာျဖစ္သြားမလဲ” ဟုေမးလိုက္သည္။ ေက်ာင္းသားတစ္ဦးက
“ေသကုန္မွာေပါ့ … သူက ေဒါသထြက္ေနတာ အားလံုးကို စားလိုက္မွာ” ဟုျပန္ေျဖသည္။ ဆရာက
“ကဲ … ၾကည့္ရေအာင္” ဟုဆိုကာ အလယ္တြင္ ကာထားသည့္ မွန္ခ်ပ္ကို ျဖဳတ္ေပးလိုက္သည္။
ငါးမ်ားက ငါးမန္းကို လွည့္ပတ္ၿပီး ကူးၾကသည္။ ငါးမန္းက ငါးေလးမ်ား သူ႔ကိုပတ္ခ်ာလည္ ဝိုင္းၿပီး ကူးခတ္ ေနေသာ္လည္း စားေသာက္ျခင္းမျပဳ။ ၿငိမ္သက္ေနသည္။ သူက သူ႔အားထုတ္မႈမွန္သမွ် ဆံုး႐ႈံးသြားမည္ သို႔မဟုတ္ သူနာက်င္ရမည္ကို စိုးရိမ္ေနပံုရသည္။ ဆရာက
“မင္းတို႔ ဘယ္လို နားလည္လိုက္သလဲ။ အဲဒါ မနက္ျဖန္အတြက္ မင္းတို႔ အိမ္ကေန လုပ္လာရမယ့္ assignment ပဲ။ ႀကိဳက္တဲ့ ႐ႈေဒါင့္ … ႀကိဳက္တဲ့ အျမင္ … ႀကိဳက္တဲ့ ယူဆခ်က္နဲ႔ ေရးလာလို႔ရတယ္” ဟုေျပာလိုက္သည္။
ေနာက္တစ္ေန႔တြင္ ေက်ာင္းသူတစ္ဦးက
“မေန႔က ျဖစ္ရပ္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ကၽြန္မ ဆင္ျခင္မိတာရွိတယ္။ ဘဝမွာ မွန္ေလးတစ္ခ်ပ္ပဲ ျခားလိုက္တာဟာ ဘာေၾကာင့္ အေျပာင္းလဲႀကီး ေျပာင္းလဲသြားရတာလဲ။ ငါးမန္းက ၁၂ ႀကိမ္တိတိ ႀကိဳးစားတယ္။ မေအာင္ျမင္ဘူး။ ၁၃ ႀကိမ္ေျမာက္မွာ မွန္ကိုျဖဳတ္ၿပီး အခြင့္အေရး ေပးလိုက္တယ္။ သူက ၁၂ ႀကိမ္လံုးလံုး မေအာင္ျမင္တာကို စိတ္ထဲမွာ စြဲသြားၿပီး ေၾကာက္ေနပံုရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေနာက္ထပ္ အခြင့္အေရး တစ္ခုကို သူထပ္ၿပီး မစြန္႔စားေတာ့ဘူး။ အေၾကာက္တရားက အားလံုးကို ေျပာင္းလဲေပးလိုက္တာပဲ” ဟု ေရးသားထား သည္။
သင္တို႔လည္း ကိုယ္ႀကိဳက္သလို ေရးၾကည့္ႏိုင္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ သူတို႔ႏိုင္ငံ ပညာေရးစနစ္က လက္ေတြ႔ျပသ အေျဖရွာခိုင္းသည့္စနစ္ကို သေဘာက်သျဖင့္ ေရးလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
၈.၁၁.၂၀၁၆
No comments:
Post a Comment