နုုိဘယ္ဆုရ ကမၻာေက်ာ္ ရူပေဗဒ ပညာရွင္ အဲလ္ဘတ္အိုင္းစတိုင္းက အခ်ိန္တိုုင္း အခ်ိန္တိုုင္းေတြမွာ တေယာ ထိုုးတဲ့ အခ်ိန္ဟာ သူ ့ဘဝ အတြက္ အေပ်ာ္ရႊင္ ဆံုုး အခ်ိန္ဟုု ဆိုုတယ္ ၊၊
ကြ်န္ေတာ္ရဲ ဘၾကီးက အခ်ိန္အတြက္ ဒီလိုု ဆံုုးမဖူးတယ္ ၊
လူတစ္ေယာက္ဟာ တစ္ရက္တာအတြင္းမွာ ဒီသံုုးခုုကိုု ရေအာင္ တစ္ခုု မဟုုတ္ တစ္ခုု အမိဖမ္းနိင္ရမယ္တဲ့ ၊
၁ . ပညာ
၂. ပိုုက္ဆံ
၃ . ကုုသိုုလ္
တစ္ခ်ဳိ ့ေတြက ဘာတစ္ခုုမွာ မရလိုုက္ဘူး ၊ တစ္နွစ္ေက်ာ္ သံုုးနွစ္ထိ ၊၊
တစ္ခ်ဳိ ့ေတြဆိုု သံုုးခုုလံုုးကိုု အခ်ိန္တိုုင္းလိုုလိုု ပိုုင္ဆိုုင္ၾကတယ္ ၊၊
ေဗဒင္ ဆရာက သူ ့ပညာနွင့္သူ ေဟာစားကာ အခေၾကးယူေနတဲ့ အခါမွာ မိမိက အသိဥာဏ္ရင့္ေတာ့ မိန္းမၿဖစ္သူ ေဗဒင္သြားတြက္တာကိုု မေၿပာရဲပါပဲ ရွိေနတဲ့ အခါမ်ဳိးေတြ ့ဖူးၾကမွာပါ ၊၊
လူေတြရဲ ့သေဘာက ဘယ္အခ်ိန္မွာ ဘာၿဖစ္မွာကိုု နတ္မ်က္စိ ၿဖင့္ အၿမန္ သိခ်င္ၾကတယ္ မဟုုတ္လား ၊၊
အခ်ိန္ ညီမွ်ၿခင္း ပိုုက္ဆံ
ပိုုက္ဆံ ညီမွ်ၿခင္း မိန္းမေခ်ာေခ်ာလွလွ ၊ အိုုင္ဖုုန္း ခုုနွစ္ အေပါင္း ၊
အခ်ိန္ညီမွ်ၿခင္း အိမ္ေကာင္းေကာင္း ၊ ေမာ္ဒယ္သစ္ ကားေလး
အဲလိုု သူမ်ားနိင္ငံေတြက ဒီဂါထားေတြကိုု ေန့တိုုင္းရြတ္ၾကတယ္ ၊၊
တကယ္လည္း ၿဖစ္လာၾကတယ္ ၊၊
ကိုုယ္ေတြမွာက ဆုုေတာင္းတာက တစ္မ်ဳိး သူတိုု ့ေတြနဲ ့မတူၾကဘူး၊၊
မရွိမဲ့ ရွိမဲ့ စုုထားေသာ တစ္နွစ္စာ ပိုုက္ဆံကိုု သစၥာတိုုင္ကာ ဆိုုပါမည္ ၊၊ ယေန ့ယခုု ထိုုးလိုုက္ေသာ ထီလက္မွတ္သည္ ဧကန္မလြဲ ေပါက္ပါေစတည္း ၊ ေပါက္ခဲ့သည္ရွိေသာ္ အိုုင္ပက္ ခုနွစ္ ပလပ္ ကိုု ဝယ္နိင္ပါေစတည္း .............. ဘာညာ ကြိကြ ......... အဲလိုု ေပါက္ခဲ့ေသာ္ ဘယ္ေနရာမွာ ဘာလွဴ ဆိုုကာ ဆုုေတာင္းတာေတြ ့ၾကရတယ္ ၊၊
အခ်ိန္အတြက္ ဝင္ေငြ ရွာရာမွာ သူတိုု ့သည္ သည္တိုု ့ရွာသည္ ၊၊
မေန့တုုန္းက စားထားတဲ့ အစာေဟာင္းေတြကိုု မစြန့္ပစ္နိင္အားပဲ ဒီေန့နဲ့ေပါင္းတဲ့ အစာသစ္ေတြနဲ့ ဝမ္းခ်ဳပ္ေအာင္ အခ်ိန္ေတြက မိမိတိုု့အား ပိုုက္ဆံရေအာင္ တြန္းပိုု ့ေနေပသည္ ၊၊
အခ်ိန္အတြက္ ေငြပိုုက္ဆံမ်ားသည္ ဘယ္လိုုမွ ရွာမရေသာ အခါမ်ဳိးမွာ ထိုုသူေတြသည္ ေခါင္းပါးေသာ အေတြးမ်ားဝင္ေလေတာ့သည္ ၊၊
တစ္ခ်ဳိ ့ေတြက ေက်ာက္ကပ္ တစ္ၿခမ္း လွဴပါမယ္ ၊ အသစ္ထြက္တဲ့ အိုုင္ဖုုန္း ခုုနွစ္ ပလပ္ နဲ့လဲမယ္ ဆိုုတာေတြလည္း မဖတ္ၿခင္ အဆံုုး ေတြ ့ၾကရတယ္ ၊၊
အခ်ိန္အတြက္ ပိုုက္ဆံမ်ားသည္ တစ္ခါ တစ္ရံ သည္တိုု ့ေသာ ဘဝလမ္းမ်ားသိုု ့အၿဖစ္လည္း ေရာက္ရွိတတ္ၾကသည္ ၊၊
ဟိုုဖက္စာပြဲဝိုုင္းက ေခ်ာလွ ကညာက ကရင္လူမ်ဳိး ၊ ဒီဖက္က ထားဝယ္ ၊ ဟိုုဖက္က မြန္လူမ်ဳိး ဘယ္လိုု နည္းနဲ့ နိင္ငံၿခားေရာက္လာမွန္းမသိဘူး ၊၊
ၾကြေရာက္လာတဲ့ေလွသားေတြရဲဳ ေပါင္ေပၚမွာထိုုင္ကာ စိတ္မပါစြာ ၿမဴဆြယ္ေနၾကေလသည္၊၊
အခ်ိန္တိုု ့သည္ ပိုုက္ဆံ မဟုုတ္ေလေလာ ၊၊
ထိုုင္းသီခ်င္းမ်ားသည္ အခန္းတိုုင္းလိုုလိုု ဆူညံေနေလသည္ ၊၊
သူတိုု ့ေတြသည္ ၿမန္မာ တိုုင္းရင္းသားမ်ား ၿဖစ္ၾကေလသည္ ၊၊�
ဆဝပ္ဒီ ခရပ္ပ္� ၊ ဆဝပ္ဒီ ခရပ္ပ္�
မပီ တပီနွင့္ အထက္က ခိုုင္းသည့္ အတိုုင္း ဧည့္ဝတ္ေက်ေအာင္ မိတ္သစ္မ်ားကိုု ပါးလႊာေသာ တစ္ေခ်ာင္းစ ၾကိဳး ( ဆင္း ဒီယယ္ယ္အ္) မ်ားၿဖင့္ ဖိတ္ေခၚေနၾကသည္ ၊၊
သူတိုု့ေတြသည္ ထိုုလုုပ္အားခကိုု မိဘဆီသိုု ့မ်က္ရည္မ်ားၿဖင့္ တိုုင္တည္ကာ ပိုု ့ေပးေနမွန္း သူတိုု ့ေတြတာ သိၾကသည္ ၊၊
အခ်ိန္တိုု ့သည္ ဘာေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္တိုု ့အား အလုုပ္လက္မဲ ့ၿဖစ္ေစခဲ့တာလည္း၊၊
ကြ်န္ေတာ္တိုု့နိင္ငံမွာ ဘာ့ေၾကာင့္ သူမ်ားနိင္ငံေတြလိုု အလုုပ္မရွိ ၊ အလုုပ္ပါးေနရတာလဲ ၊
ဘာေၾကာင့္သူမ်ားနိုုင္ငံမွာ သြားလုုပ္စားၾကရလဲ ၊၊
ေနမင္းၾကီးရဲ ့ေရြ ့လွ်ာမူက ၿမန္ဆန္လြန္လွတယ္ ၊၊ ဝမ္းေရး တစ္ထြာအတြက္ ဘာေၾကာင့္ မိကြဲ ၊ ဖကြဲကာ ဖိနိွပ္မူ အေၾကာက္တရားေအာက္မွာ လူမၿမင္ေအာင္ ငိုုေနခဲ့ရလဲ ၊၊
ဓနိေတာ ဗြက္ခင္းမွာ တဲအိမ္ေလးအခန္းမ်ားစြာကိုု ထိုုင္းသူေဌးက ၿမန္မာ လက္သြက္တဲ့ ထိုုင္းဘာသာၾကြမ္းတဲ့ တစ္ေယာက္ ကိုုခိုုင္းကာ လစဥ္ တက္ေနတဲ့ သူေတြ သူတိုု ့အား အိမ္လခေပးၾကရတယ္ ၊။
ထိုုင္းသူေဌးက မပူနဲ့ ငါရဲကိုု လစဥ္ေၾကးေပးထားတယ္ ဆိုုတယ္ ၊၊
တာေမာ္ရွိတဲ့အခါ ရွိသလိုု ၊ တာေမာ မေဆာင္နိင္တဲ့ အခါေတြလည္း ရွိတယ္ ၊၊
အလုုပ္နဲ့ အိမ္
အိမ္နဲ့ အလုုပ္
ဘယ္မွာ မသြားရဲ ၊ မလာ ရဲ ပဲ ပုုဇြန္းခြါ ၊
ဆိုုင္ကယ္ သမား ထိုုင္းလူမ်ဳိးေတြကိုု ေၾကာက္ရ ၊၊
ထိုုင္းပုုလိပ္ေတြ ့ရင္ ပိုုဆိုုး ၊ ပန္းပင္စိုုက္ခိုု္င္းေလတယ္ ၊၊
ဦးေလး ဒီေရႊ တစ္က်ပ္သားကိုု ဘယ္မွာဝွက္ထားရမလဲ ၊၊
ဦးေလးက သြားတိုုက္ေဆး ဗူးတည္းမွာ တုုတ္ေသးေသးနဲ့ ထိုုးသြင္းဖိုု ့ေၿပာေလတယ္ ၊
ပြဲစားက စိတ္ခ်ရတယ္ ၊ အၿပန္မွာ ဂိတ္က စစ္တပ္ေတြကိုု လမ္းေၾကးေပးထားတယ္ ၊၊
သူနဲ့ပဲလိုုက္ပါဟယ္.....ဟုု ေဒၚၾကီးက ဆိုုသည္ ၊၊
ထိုုသိုု ့တီးတိုုးသံမ်ားသည္ လွဳိ ့ဝွက္ခ်က္ မဟုုတ္ပါေလေလာ ၊၊မိဘကိုု လုုပ္ေၾကြးေသာ သား သမီးေတြ ဘယ္ေတာ့မွ သမာအာဇီဝနဲ့ ရွာထားတာေတြ လုုယူ မနိင္ပါဘူး ေအ...... ဟုု ဆိုုေလတယ္ ၊၊
ဟိုုဖက္ကိုုေတာ့ ေက်ာ္လာပါပီ ၊၊
ကိုုယ္ေၿမကိုု နင္းေတာ့မယ္ ဆိုုေတာ့ လူေတြက ပိုုၿပီး အေၾကာက္တရားဝင္ၾကေလမွန္း သိတာတယ္ ၊၊
ေကာ့ေသာင္းလည္းေရာက္ စက္ေလွေပၚက ေမာင္းခ်ခံရကာ ပါလာ သမွ်ကိုု ေမြေနွာက္ ေတာ့တာပါပဲ ၊၊
လဝက ဆိုုလား ၊ ရဲ ဆိုုလား ၊ စစ္တပ္ ဆိုုလား ေနာက္ၿပီး မီးတပ္က ရွိလိုုက္ေသး ၊၊
ေကာ့ေသာင္းမွ သည္ ဘိတ္ ၊ ထာဝယ္ ၊ ေရး ၊ သံၿဖဴ ထိကိုု ေပးကမ္းၾကရၿပန္ေလသည္ ၊၊
သံုုးနွစ္ သံုုးမိုုး သူမ်ားနိင္ငံမွာ ပင္ပန္းၾကီးစြားရွာထားတာေတြပါ ၊
အခုု သြားတိုုက္ေဆးလည္း သူတိုု ့ယူသြားတယ္ ဟုု ဆိုုကာ ငိုုေနေလေတာ့တယ္ ၊၊
ဦးေလးတိုု ့ေဒၚၾကီး တိုု ့ေၿပာေတာ့ မိဘကိုုလုုပ္ေၾကြးတဲ့ သမာအာဇီဝေငြေတြ ဘယ္ရန္သူမ်ဳိ်းငါးပါးမွ မဖ်က္ဆီးနိင္ဘူးဆိုု...... ငိုုသံမ်ားသည္ တရွဳိက္ရွဳိက္နဲ ့ရွိေနေလကာ ထိုုအၿဖစ္ အပ်က္ေတြကိုု မည္သူမွ အာရုုံမစိုုက္ပါပဲ သူတိုု ့နဲ့ အတူ စီးနွင္းလိုုက္ပါလာတဲ့ လူေတြလည္း စိတ္မခ်မ္းသာစြားရွိေနကာ ထိုု လက္နက္ကိုုင္မ်ားအား မၾကည့္ရဲပါပဲ ရွိေနၾကေလသည္၊၊
အခ်ိန္တိုု ့သည္ ေနမင္းၾကီးနဲ့ မဆိုုင္ပါ....
အခ်ိန္တိုု ့သည္ ေနမင္းၾကီးနဲ ့ မဆိုုင္ပါ.......
၂၀၀၅ က အၿဖစ္ အပ်က္ေလး တစ္ခုုပါ ၊
(အလုုပ္သမား လူူတန္းစားနွင့္ သူတိုု ့ေတြရဲ ့အခြင့္ အေရး )
No comments:
Post a Comment