ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ျပည္သူလူထုရဲ႕ ေသာင္ၿပိဳကမ္းၿပိဳဆႏၵမဲေတြနဲ႔
လူထုအစိုးရသစ္ တက္လာၿပီျဖစ္ေပမယ့္ ျပည္ေထာင္စုဝန္ႀကီးဌာနအားလံုးကို
တုိက္႐ိုက္ကိုင္တြယ္ခြင့္ေတာ့ မရွိေသးပါဘူး။ ျပည္ထဲေရးဝန္ႀကီးဌာနဟာ
တပ္မေတာ္ရဲ႕ တုိက္႐ိုက္အုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္မွာရွိတဲ့
ျပည္ေထာင္စုဝန္ႀကီးဌာနေတြထဲက တစ္ခုပါ။ ဒါဟာ ၂ဝဝ၈ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒရဲ႕
သတ္မွတ္ျပ႒ာန္းခ်က္ေၾကာင့္ပါ။ ျပည္ထဲေရးဝန္ႀကီးဌာနလက္ေအာက္မွာရွိတဲ့
အေထြေထြအုပ္ခ်ဳပ္ေရးဦးစီးဌာနဟာ ျပည္သူလူထုရဲ႕ ေန႔စဥ္ဘဝကိစၥရပ္ေတြကို
ကိုင္တြယ္ရတဲ့ ဦးစီးဌာနပါ။ ဒါေၾကာင့္ အနာဂတ္မွာ လူထုအစိုးရရဲ႕ မူဝါဒေတြနဲ႔
ျပည္ထဲေရးဝန္ႀကီးဌာနရဲ႕ ကိုင္တြယ္ေဆာင္ရြက္ပံုေတြမတူတဲ့
ကြဲျပားတာမ်ဳိးေတြရွိလာႏိုင္ပါတယ္။ ဒီမတူကြဲျပားမႈေၾကာင့္
ပဋိပကၡအသြင္ေဆာင္တဲ့ ျမင္ကြင္းေတြကိုလည္းေတြ႕လာရႏိုင္ပါတယ္။ ဒီလို
ပဋိပကၡေတြႀကံဳေတြ႕တဲ့အခါ ကိုယ့္ရပ္တည္ခ်က္ကို အေသဆုပ္ကိုင္ၿပီး
စိုးရိမ္တႀကီးကိုင္တြယ္တာမ်ဳိးကို ေရွာင္ရွားသင့္ပါတယ္။
မတူကြဲလြဲမႈေတြကို ေျဖရွင္းမညႇိႏႈိင္းႏိုင္ခဲ့ရင္ေတာင္မွ အၿပီးသတ္ရလဒ္အေပၚ တစ္နည္းနည္းနဲ႔ ထိန္းညႇိေပးႏိုင္မယ့္ နည္းလမ္းမ်ဳိးကို ႀကိဳးပမ္းရွာေဖြသင့္ပါတယ္။ အျခားႏိုင္ငံေရးအင္အားစုေတြနဲ႔ သတင္းမီဒီယာေတြကလည္း ဒီလိုပဋိပကၡေတြ အေပၚ ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္း ေဝဖန္သံုးသပ္သင့္ပါတယ္။ မီးေလာင္ရာ ေလပင့္သေဘာ မလုပ္သင့္ပါဘူး။ တိုင္းျပည္ရဲ႕ ကိစၥရပ္ေတြကိုင္တြယ္ရာမွာ လူထုအစိုးရနဲ႔ တပ္မေတာ္အၾကား မညႇိႏႈိင္းႏိုင္ခဲ့ရင္ တုိင္းျပည္ရဲ႕ အနာဂတ္ဟာ ဘယ္လိုမွမေကာင္းႏိုင္ပါဘူး။
ေျပာရရင္ ၂ဝဝ၈ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး ျဖစ္လာတဲ့ ပဋိပကၡေတြကိုင္တြယ္ရာမွာ ပိုၿပီးသတိထားသင့္ပါတယ္။ ဘာလို႔လဲဆုိေတာ့ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ ဦးေဆာင္တဲ့လူထုအစုိးရနဲ႔ တပ္မေတာ္ဟာ ၂ဝဝ၈ ဖြဲ႕စည္းပုံအေျခခံဥပေဒေပၚ မတူကြဲျပားတဲ့သေဘာထားအျမင္ေတြ ရွိေနလို႔ပါ။ အေျခခံအေၾကာင္းရင္းျဖစ္တဲ့ ၂ဝဝ၈ ဖြဲ႕စည္းပုံအေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္ေရးကို ေဆာင္ရြက္မၿပီးမခ်င္း သေဘာထားကြဲလြဲမႈေတြ ရွိႏုိင္တယ္ဆုိတာကို ႏွလုံးသြင္းလုိက္မယ္ဆိုရင္ စိုးရိမ္တႀကီးကိုင္တြယ္တာမ်ဳိး၊ လုိရာဆြဲေတြး ပုံႀကီးခ်ဲ႕တာမ်ဳိးကို ေရွာင္ရွားႏုိင္မွာပါ။ ဒီေနရာမွာ ဘယ္ဘက္ကပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဖိအားေပးေဆာင္ရြက္လိုက္ရင္ေတာ့ အေျဖထြက္မွာပဲဆုိတာမ်ဳိး အစြန္းမေရာက္ဖို႔လုိသလို အေလွ်ာ့ေပးလိုက္ေလ်ာလုိက္ရင္ နားလည္မႈေတြ ရွိမွာပဲဆိုၿပီး အလြယ္ေတြးတာမ်ဳိးလည္း မလုပ္ဖို႔လုိအပ္ပါတယ္။
ဒီအေၾကာင္းေတြကို ေျပာေနရတာဟာ ျမန္မာႏုိင္ငံျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့ သမုိင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ပါ။ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ကစၿပီး တပ္မေတာ္ဟာ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးမွာ အဓိကအခန္းက႑က ပါဝင္ခဲ့တဲ့အတြက္ ၂ဝ၁၅ ေရြးေကာက္ပြဲ အလြန္မွာ လူထုအစုိးရနဲ႔ တပ္မေတာ္အၾကား ပဋိပကၡေတြ ရင္ဆုိင္လာရႏုိင္တယ္။ အတိမ္းအေစာင္းမခံတဲ့ အရပ္ဘက္ - စစ္ဘက္ ဆက္ဆံေရး အေျခအေနတစ္ရပ္ကို ရင္ဆုိင္လာရႏုိင္တယ္ စတဲ့ စတဲ့ ေဝဖန္သုံးသပ္ခ်က္ေတြကို ျပည္တြင္းမွာေရာ ျပည္ပမွာပါ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ၾကားေနရပါတယ္။ ဒီလိုသုံးသပ္ေဝဖန္မႈေတြ ၾကားထဲကပဲ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ႏုိင္ငံေတာ္အတိုင္ပင္ခံ ပုဂၢိဳလ္ခန္႔အပ္တဲ့အေပၚ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ေတြနဲ႔ တပ္မေတာ္သားလႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ေတြ သေဘာကြဲလြဲၾကပါတယ္။ မ်ားသူအႏုိင္ယူ ဒီမိုကေရစီက်င့္စဥ္ဆိုတဲ့ အသံေတြလည္း ထြက္လာပါတယ္။ ျပႆနာရဲ႕ အေျခခံအေၾကာင္းရင္းက ၂ဝဝ၈ ဖြဲ႕စည္းပုံအေျခခံ ဥပေဒပါ။ တုိင္းျပည္ကိုဦးေဆာင္ဖို႔ ျပည္သူလူထုက ယုံယုံၾကည္ၾကည္ တာဝန္ေပးအပ္ခံရတဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ပုဒ္မ ၅၉(စ) ေၾကာင့္ သမၼတမျဖစ္ႏုိင္တဲ့အတြက္ ႏိုင္ငံေတာ္အတုိင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္ကိစၥ ေပၚေပါက္လာရတာပါ။ တုိင္းျပည္အနာဂတ္ကို အင္ျပည့္အားျပည့္ ပုံေဖာ္ဖန္တီး ႏုိင္ဖို႔ဆိုရင္ တုိင္းျပည္ရဲ႕လိုအပ္ခ်က္ေတြနဲ႔ အံဝင္ခြင္က်မျဖစ္တဲ့ ၂ဝဝ၈ ဖြဲ႕စည္းပုံအေျခခံဥပေဒကို မလႊဲမေသြျပင္ဆင္ရမွာပါ။ ဒီအခ်က္ကိုသာ ႏွလုံးသြင္းရင္ လူထုအစုိးရနဲ႔ တပ္မေတာ္အၾကား အဆင္ေျပေခ်ာေမာတဲ့ အရပ္ဘက္ - စစ္ဘက္ ဆက္ဆံေရးတစ္ရပ္ကို ထူေထာင္ႏုိင္မွာပါ။
8.4.2016...ေၾကးမုံ ေဆာင္းပါး
ကိုဝ
မတူကြဲလြဲမႈေတြကို ေျဖရွင္းမညႇိႏႈိင္းႏိုင္ခဲ့ရင္ေတာင္မွ အၿပီးသတ္ရလဒ္အေပၚ တစ္နည္းနည္းနဲ႔ ထိန္းညႇိေပးႏိုင္မယ့္ နည္းလမ္းမ်ဳိးကို ႀကိဳးပမ္းရွာေဖြသင့္ပါတယ္။ အျခားႏိုင္ငံေရးအင္အားစုေတြနဲ႔ သတင္းမီဒီယာေတြကလည္း ဒီလိုပဋိပကၡေတြ အေပၚ ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္း ေဝဖန္သံုးသပ္သင့္ပါတယ္။ မီးေလာင္ရာ ေလပင့္သေဘာ မလုပ္သင့္ပါဘူး။ တိုင္းျပည္ရဲ႕ ကိစၥရပ္ေတြကိုင္တြယ္ရာမွာ လူထုအစိုးရနဲ႔ တပ္မေတာ္အၾကား မညႇိႏႈိင္းႏိုင္ခဲ့ရင္ တုိင္းျပည္ရဲ႕ အနာဂတ္ဟာ ဘယ္လိုမွမေကာင္းႏိုင္ပါဘူး။
ေျပာရရင္ ၂ဝဝ၈ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး ျဖစ္လာတဲ့ ပဋိပကၡေတြကိုင္တြယ္ရာမွာ ပိုၿပီးသတိထားသင့္ပါတယ္။ ဘာလို႔လဲဆုိေတာ့ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ ဦးေဆာင္တဲ့လူထုအစုိးရနဲ႔ တပ္မေတာ္ဟာ ၂ဝဝ၈ ဖြဲ႕စည္းပုံအေျခခံဥပေဒေပၚ မတူကြဲျပားတဲ့သေဘာထားအျမင္ေတြ ရွိေနလို႔ပါ။ အေျခခံအေၾကာင္းရင္းျဖစ္တဲ့ ၂ဝဝ၈ ဖြဲ႕စည္းပုံအေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္ေရးကို ေဆာင္ရြက္မၿပီးမခ်င္း သေဘာထားကြဲလြဲမႈေတြ ရွိႏုိင္တယ္ဆုိတာကို ႏွလုံးသြင္းလုိက္မယ္ဆိုရင္ စိုးရိမ္တႀကီးကိုင္တြယ္တာမ်ဳိး၊ လုိရာဆြဲေတြး ပုံႀကီးခ်ဲ႕တာမ်ဳိးကို ေရွာင္ရွားႏုိင္မွာပါ။ ဒီေနရာမွာ ဘယ္ဘက္ကပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဖိအားေပးေဆာင္ရြက္လိုက္ရင္ေတာ့ အေျဖထြက္မွာပဲဆုိတာမ်ဳိး အစြန္းမေရာက္ဖို႔လုိသလို အေလွ်ာ့ေပးလိုက္ေလ်ာလုိက္ရင္ နားလည္မႈေတြ ရွိမွာပဲဆိုၿပီး အလြယ္ေတြးတာမ်ဳိးလည္း မလုပ္ဖို႔လုိအပ္ပါတယ္။
ဒီအေၾကာင္းေတြကို ေျပာေနရတာဟာ ျမန္မာႏုိင္ငံျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့ သမုိင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ပါ။ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ကစၿပီး တပ္မေတာ္ဟာ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးမွာ အဓိကအခန္းက႑က ပါဝင္ခဲ့တဲ့အတြက္ ၂ဝ၁၅ ေရြးေကာက္ပြဲ အလြန္မွာ လူထုအစုိးရနဲ႔ တပ္မေတာ္အၾကား ပဋိပကၡေတြ ရင္ဆုိင္လာရႏုိင္တယ္။ အတိမ္းအေစာင္းမခံတဲ့ အရပ္ဘက္ - စစ္ဘက္ ဆက္ဆံေရး အေျခအေနတစ္ရပ္ကို ရင္ဆုိင္လာရႏုိင္တယ္ စတဲ့ စတဲ့ ေဝဖန္သုံးသပ္ခ်က္ေတြကို ျပည္တြင္းမွာေရာ ျပည္ပမွာပါ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ၾကားေနရပါတယ္။ ဒီလိုသုံးသပ္ေဝဖန္မႈေတြ ၾကားထဲကပဲ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ႏုိင္ငံေတာ္အတိုင္ပင္ခံ ပုဂၢိဳလ္ခန္႔အပ္တဲ့အေပၚ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ေတြနဲ႔ တပ္မေတာ္သားလႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ေတြ သေဘာကြဲလြဲၾကပါတယ္။ မ်ားသူအႏုိင္ယူ ဒီမိုကေရစီက်င့္စဥ္ဆိုတဲ့ အသံေတြလည္း ထြက္လာပါတယ္။ ျပႆနာရဲ႕ အေျခခံအေၾကာင္းရင္းက ၂ဝဝ၈ ဖြဲ႕စည္းပုံအေျခခံ ဥပေဒပါ။ တုိင္းျပည္ကိုဦးေဆာင္ဖို႔ ျပည္သူလူထုက ယုံယုံၾကည္ၾကည္ တာဝန္ေပးအပ္ခံရတဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ပုဒ္မ ၅၉(စ) ေၾကာင့္ သမၼတမျဖစ္ႏုိင္တဲ့အတြက္ ႏိုင္ငံေတာ္အတုိင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္ကိစၥ ေပၚေပါက္လာရတာပါ။ တုိင္းျပည္အနာဂတ္ကို အင္ျပည့္အားျပည့္ ပုံေဖာ္ဖန္တီး ႏုိင္ဖို႔ဆိုရင္ တုိင္းျပည္ရဲ႕လိုအပ္ခ်က္ေတြနဲ႔ အံဝင္ခြင္က်မျဖစ္တဲ့ ၂ဝဝ၈ ဖြဲ႕စည္းပုံအေျခခံဥပေဒကို မလႊဲမေသြျပင္ဆင္ရမွာပါ။ ဒီအခ်က္ကိုသာ ႏွလုံးသြင္းရင္ လူထုအစုိးရနဲ႔ တပ္မေတာ္အၾကား အဆင္ေျပေခ်ာေမာတဲ့ အရပ္ဘက္ - စစ္ဘက္ ဆက္ဆံေရးတစ္ရပ္ကို ထူေထာင္ႏုိင္မွာပါ။
8.4.2016...ေၾကးမုံ ေဆာင္းပါး
ကိုဝ
No comments:
Post a Comment