စာေပ ဝါသနာပါသူခ်င္းက ရင္ဘတ္ခ်င္းသိၾကတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ေသာၾကာေန႔က အစ္ကိုႀကီး ဆရာမ်ိဳးက တစ္ကူးတစ္ကခ်ိန္းၿပီးေတာ့ ဝမ္းသာအားရ သူစုေဆာင္းထားတဲ့ E-book ေတြကို CD ဘူးႀကီး ႏွစ္ဘူးစာ ေက်းဇူးျပဳတယ္။ စီဒီေတြနဲ႔ထည့္ထားတဲ့ E-book ေတြက တစ္သက္စာ ေသတဲ့အထိ ဖတ္လို႔ကုန္ႏိုင္ဖြယ္ေတာင္မရွိဘူး။
သြားေလရာေဆာင္ၿပီး ဖတ္လို႔ရေအာင္ ျပင္ပ ဟာ့ဒ္ဒစ္တစ္လံုးထဲ ထည့္ရတာပဲ
တစ္ညေလာက္ၾကာ တယ္။ ဘာေျပာေျပာ အိတ္ေဆာင္ စာၾကည့္တိုက္ႀကီးတစ္လံုးကို
ပိုင္ဆိုင္လိုက္ရၿပီေပါ့။
၈ တန္းေက်ာင္းသားဘဝေလာက္ကတည္းက ကၽြန္ေတာ္ စာအုပ္႐ူးတယ္။ မုန္႔ဖိုးရသမွ် စာအုပ္ဝယ္ရ တာနဲ႔ကုန္တယ္။ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားဘဝကတည္းက အရက္၊ ေဆးလိပ္၊ ကြမ္း ဘာတစ္ခုမွ အပိုကုန္စရာ အက်င့္မလုပ္ဘဲ စာအုပ္အတြက္ပဲ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံခဲ့တာ နွစ္ေပါင္းၾကာပါၿပီ။ အဲဒီစာအုပ္ ေတြဟာ ကၽြန္ေတာ့္ဘဝကို အမ်ားႀကီး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲခဲ့တဲ့ ေက်းဇူးရွင္ေတြလို႔လည္း ေျပာႏိုင္တယ္။
ကိုယ့္ဝန္းက်င္မွာ စာအုပ္ေတြကို စင္ေတြနဲ႔တင္ထားၿပီး ေန႔စဥ္ပြတ္သပ္ကိုင္တြယ္ ၾကည့္ေနရတာ ကလည္း အရသာတစ္မ်ိဳးေပါ့။ ႐ုပ္ဝတၳဳစာအုပ္ေတြက ထားရ သိမ္းရ ဒုကၡေရာက္တယ္ဆိုေပမယ့္ ကိုယ္ ေျပာင္းေရႊ႕ေလရာ အပါသယ္ရတာကလည္း အလုပ္တစ္ခုပဲ။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ အျခား လူ႔အသံုးအေဆာင္ေတြ မဝယ္ျဖစ္ရင္ေတာင္ စာအုပ္စင္ေလးတစ္စင္ဝယ္ျဖစ္လိုက္ၿပီး သူတို႔ကို ခမ္းနားစြာ တင္ထားႏိုင္လိုက္ရင္ စိတ္ခ်မ္းသာတယ္။
ေခတ္မီတိုးတက္လာျပန္ေတာ့ ေရာက္ေလရာ ဖတ္ႏိုင္တဲ့ E-book ေတြကို စုေဆာင္းသိမ္းဆည္းရတာ ေနာက္ထပ္ အလုပ္တစ္ခုပိုလာတယ္။ အရင္တုန္းက စီဒီေတြနဲ႔ သိမ္းတယ္။ စီဒီေတြက ၾကာေတာ့ပ်က္ ျပန္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ 1TB ေလာက္ပမာဏရွိတဲ့ ျပင္ပဟာ့ဒစ္တစ္လံုး ဝယ္ထားၿပီးေတာ့ စာအုပ္ေတြ ထည့္ရင္းနဲ႔ စာၾကည့္တိုက္ကို ကိုယ္ပိုင္ထူေထာင္ထားႏိုင္တဲ့ဘဝေရာက္လာတယ္။
အျပင္မွာ စာအုပ္ေပါင္း ေသာင္းခ်ီရွိဖို႔လည္း မလြယ္ပါဘူး။ ကိုယ္ပိုင္စာၾကည့္တိုက္ႀကီး တစ္ခု ဖြင့္ထားႏိုင္ဖို႔လည္း မလြယ္္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ခုေတာ့ ေခတ္မီနည္းပညာေတြေၾကာင့္ လမ္းေလွ်ာက္ စာၾကည့္တိုက္တစ္ခုကို ကိုယ္တိုင္လံု႔လေၾကာင့္ေရာ မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္းေတြရဲ႕ ေက်းဇူး ေၾကာင့္ပါ ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္တဲ့ဘဝကို ေရာက္ခဲ့ရတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ လမ္းေလွ်ာက္ေနပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္လြယ္အိတ္ထဲမွာ စာအုပ္ေပါင္း ေသာင္းခ်ီရွိတဲ့ စာအုပ္ ဘီ႐ိုႀကီးတစ္လံုး ပါလာတယ္ဆိုရင္ အလကားေျပာတာလို႔ေတာ့ မထင္ပါနဲ႔။
စာေတြစုေဆာင္း စာေကာင္းေမြ႔ေပ်ာ္သူေတြ တိုးပြားလာၾကပါေစဗ်ာ။
၁၁.၁.၂၀၁၆
၈ တန္းေက်ာင္းသားဘဝေလာက္ကတည္းက ကၽြန္ေတာ္ စာအုပ္႐ူးတယ္။ မုန္႔ဖိုးရသမွ် စာအုပ္ဝယ္ရ တာနဲ႔ကုန္တယ္။ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားဘဝကတည္းက အရက္၊ ေဆးလိပ္၊ ကြမ္း ဘာတစ္ခုမွ အပိုကုန္စရာ အက်င့္မလုပ္ဘဲ စာအုပ္အတြက္ပဲ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံခဲ့တာ နွစ္ေပါင္းၾကာပါၿပီ။ အဲဒီစာအုပ္ ေတြဟာ ကၽြန္ေတာ့္ဘဝကို အမ်ားႀကီး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲခဲ့တဲ့ ေက်းဇူးရွင္ေတြလို႔လည္း ေျပာႏိုင္တယ္။
ကိုယ့္ဝန္းက်င္မွာ စာအုပ္ေတြကို စင္ေတြနဲ႔တင္ထားၿပီး ေန႔စဥ္ပြတ္သပ္ကိုင္တြယ္ ၾကည့္ေနရတာ ကလည္း အရသာတစ္မ်ိဳးေပါ့။ ႐ုပ္ဝတၳဳစာအုပ္ေတြက ထားရ သိမ္းရ ဒုကၡေရာက္တယ္ဆိုေပမယ့္ ကိုယ္ ေျပာင္းေရႊ႕ေလရာ အပါသယ္ရတာကလည္း အလုပ္တစ္ခုပဲ။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ အျခား လူ႔အသံုးအေဆာင္ေတြ မဝယ္ျဖစ္ရင္ေတာင္ စာအုပ္စင္ေလးတစ္စင္ဝယ္ျဖစ္လိုက္ၿပီး သူတို႔ကို ခမ္းနားစြာ တင္ထားႏိုင္လိုက္ရင္ စိတ္ခ်မ္းသာတယ္။
ေခတ္မီတိုးတက္လာျပန္ေတာ့ ေရာက္ေလရာ ဖတ္ႏိုင္တဲ့ E-book ေတြကို စုေဆာင္းသိမ္းဆည္းရတာ ေနာက္ထပ္ အလုပ္တစ္ခုပိုလာတယ္။ အရင္တုန္းက စီဒီေတြနဲ႔ သိမ္းတယ္။ စီဒီေတြက ၾကာေတာ့ပ်က္ ျပန္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ 1TB ေလာက္ပမာဏရွိတဲ့ ျပင္ပဟာ့ဒစ္တစ္လံုး ဝယ္ထားၿပီးေတာ့ စာအုပ္ေတြ ထည့္ရင္းနဲ႔ စာၾကည့္တိုက္ကို ကိုယ္ပိုင္ထူေထာင္ထားႏိုင္တဲ့ဘဝေရာက္လာတယ္။
အျပင္မွာ စာအုပ္ေပါင္း ေသာင္းခ်ီရွိဖို႔လည္း မလြယ္ပါဘူး။ ကိုယ္ပိုင္စာၾကည့္တိုက္ႀကီး တစ္ခု ဖြင့္ထားႏိုင္ဖို႔လည္း မလြယ္္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ခုေတာ့ ေခတ္မီနည္းပညာေတြေၾကာင့္ လမ္းေလွ်ာက္ စာၾကည့္တိုက္တစ္ခုကို ကိုယ္တိုင္လံု႔လေၾကာင့္ေရာ မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္းေတြရဲ႕ ေက်းဇူး ေၾကာင့္ပါ ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္တဲ့ဘဝကို ေရာက္ခဲ့ရတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ လမ္းေလွ်ာက္ေနပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္လြယ္အိတ္ထဲမွာ စာအုပ္ေပါင္း ေသာင္းခ်ီရွိတဲ့ စာအုပ္ ဘီ႐ိုႀကီးတစ္လံုး ပါလာတယ္ဆိုရင္ အလကားေျပာတာလို႔ေတာ့ မထင္ပါနဲ႔။
စာေတြစုေဆာင္း စာေကာင္းေမြ႔ေပ်ာ္သူေတြ တိုးပြားလာၾကပါေစဗ်ာ။
၁၁.၁.၂၀၁၆
No comments:
Post a Comment