ကၽြန္ေတာ္ ခုနေလးကပဲ တကၠသိုလ္ကဆရာေတြနဲ႔ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထိုင္ခဲ့တယ္။ အဲဒီဆရာေတြက မႏၱေလးမွာ က်င္းပမယ့္ ကမၻာ့ဆရာမ်ားေန႔ပြဲကို တက္ခ်င္တယ္။ လက္ရွိအေျခအေနက ဘယ္လိုမွ လစ္လို႔ မရ၊ တက္လို႔မရေအာင္ျဖစ္ေနတယ္။ သူတို႔ကို စာေမးပြဲဆိုတာနဲ႔ တုတ္ထားေတာ့ လႈပ္လို႔ေတာင္မရဘူး။ သူတို႔ အထဲမွာ ဆရာမ်ား သမဂၢက က်င္းပတဲ့ မႏၱေလးညီလာခံကို လာတက္မိလို႔ ဌာနက အေရးယူဖို႔ျပင္ထားတဲ့ အေျခခံပညာဦးစီးက ဆရာတစ္ေယာက္လည္း ပါေသးတယ္။ ခြင့္ျပဳခ်က္မရဘဲ မႏၱေလးသြားတယ္ဆိုၿပီး ပုဒ္မေတြ မရ၊ ရေအာင္တပ္ၿပီး အေရးယူဖို႔ ျပင္ဆင္ေနၾကတာ။
ကမၻာ့ဆရာမ်ားေန႔ကို နယ္အသီးသီးက ဆရာေတြ လာတက္ႏိုင္ရင္ ကံေကာင္းပဲ။
ခြင့္ျပဳမိုင္ေက်ာ္ရင္ အေရးယူ မယ္ဆိုတာနဲ႔ခ်ည္း ၿခိမ္းေျခာက္ထားတယ္။
မႏၱေလးမွာ ပြဲက်င္းပႏိုင္ေအာင္ စီစဥ္ေနတဲ့ ဆရာေတြမွာလည္း အခက္အခဲေတြ
အမ်ားႀကီးပဲဆိုတာ ၾကားေနရတယ္။
ေငြမတတ္ႏိုင္လို႔၊ ဟိုတယ္မငွားႏိုင္လို႔ ဘုန္းႀကီး ေက်ာင္းမွာ ျပင္ဆင္၊ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ တစ္ခါ အဆင္မအေျပလို႔ ဟိုတယ္ကို စပြန္ဆာရွာၿပီး ျပန္ေျပာင္း ရတယ္ဆိုတဲ့ သတင္းၾကားၿပီး ဒီေလာက္ခက္ခဲေနတာ ရေအာင္သြားတက္မယ္ဆိုၿပီး ကၽြန္ေတာ္လည္း ဆံုးျဖတ္ လိုက္တာ။
ဒီေန႔အထိ မႏၱေလးသြားဖို႔ ကားမစီစဥ္ရေသးဘူး။ အတူလိုက္ဖို႔ ျပင္ဆင္ထားတဲ့ ဆရာေတြလည္း တစ္ေယာက္ ၿပီးတစ္ေယာက္ ေနာက္ဆုတ္သြားၾကတယ္။ သူတို႔မွာလည္း ယုတ္မာတဲ့ အာဏာပိုင္ေတြရဲ႕ ေစာင့္ၾကည့္ေနတာ ေတြကို ခံေနရတာဆိုေတာ့ ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ။
ဆရာတစ္ဦးက “ေက်ာင္းသားေတြကို အနီးကပ္ဆိုၿပီး ဖ်က္ဆီးေနတာ။ တကယ္ေတာ့ အနီးကပ္ဆိုတာ အေဝးသင္ကို ခြင္တစ္ခုလို ဖန္တီးထားသူေတြ ေကာင္းစားေအာင္ လုပ္ေပးေနတဲ့ စနစ္ႀကီး။ ဘာျဖစ္လို႔ အနီးကပ္မွ သင္ခ်င္ေနရတာလဲ။ အနီးကပ္မွ ေမးခြန္းေပးသင္တာဟာ စိတ္ေကာင္းေစတနာေကာင္းနဲ႔ စီစဥ္ထား တဲ့ ပညာေရးစနစ္မဟုတ္ဘူး။ သတၱိရွိရင္ အေဝးမွာကတည္းက ေက်ာင္းသားေတြကို ကပ္ႏိုင္ေအာင္ စီစဥ္ေပး ပါလား။ က်ဳပ္တို႔ ပိုက္ဆံတစ္ျပားမွမယူဘဲ တစ္ပတ္ႏွစ္ရက္ အလကားသင္ေပးမယ္။ အနီးကပ္ မသင္ပါနဲ႔။ အလကား အလုပ္ေတြပါ၊ အေဝးကတည္းက ကပ္ႏိုင္ေအာင္ စီစဥ္ေပးပါ” တဲ့ဗ်ာ။ ေက်ာင္းဆရာတစ္ေယာက္ရဲ႕ ႐ိုးသားတဲ့ ရင္တြင္းစကား အေလးျပဳလိုက္ပါရဲ႕ဗ်ာ။
အားလံုးကို မေၾကာက္ ေၾကာက္ေအာင္ေျခာက္၊ စိတ္မပ်က္ ပ်က္ေအာင္လုပ္၊ ပညာေရးဌာနက ဝန္ထမ္းေတြကို ခိုင္းခ်င္ရင္ ပိတ္ရက္မရွိ၊ နားရက္မရွိ ဖိခိုင္း၊ ငါတို႔ အႏိုင္က်င့္ခ်င္တိုင္း က်င့္လို႔ရတဲ့ေနရာတစ္ေနရာလို႔ယူဆ။ အခြင့္အေရးက်ေတာ့ တစ္စက္မွမေပး။ ဖိႏွိပ္ေရးနဲ႔ ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ေရးသာ ဦးစားေပးေနတဲ့ ဆရာေတြ ဆရာမ ေတြရဲ႕ဘဝဟာ “ကမၻာ့ဆရာမ်ားေန႔” ကိုေတာင္ လြတ္လပ္စြာဝင္ႏႊဲခြင့္မရွိတာ ရင္နာသဗ်ာ။
၃.၁၀.၂၀၁၅
ေငြမတတ္ႏိုင္လို႔၊ ဟိုတယ္မငွားႏိုင္လို႔ ဘုန္းႀကီး ေက်ာင္းမွာ ျပင္ဆင္၊ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ တစ္ခါ အဆင္မအေျပလို႔ ဟိုတယ္ကို စပြန္ဆာရွာၿပီး ျပန္ေျပာင္း ရတယ္ဆိုတဲ့ သတင္းၾကားၿပီး ဒီေလာက္ခက္ခဲေနတာ ရေအာင္သြားတက္မယ္ဆိုၿပီး ကၽြန္ေတာ္လည္း ဆံုးျဖတ္ လိုက္တာ။
ဒီေန႔အထိ မႏၱေလးသြားဖို႔ ကားမစီစဥ္ရေသးဘူး။ အတူလိုက္ဖို႔ ျပင္ဆင္ထားတဲ့ ဆရာေတြလည္း တစ္ေယာက္ ၿပီးတစ္ေယာက္ ေနာက္ဆုတ္သြားၾကတယ္။ သူတို႔မွာလည္း ယုတ္မာတဲ့ အာဏာပိုင္ေတြရဲ႕ ေစာင့္ၾကည့္ေနတာ ေတြကို ခံေနရတာဆိုေတာ့ ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ။
ဆရာတစ္ဦးက “ေက်ာင္းသားေတြကို အနီးကပ္ဆိုၿပီး ဖ်က္ဆီးေနတာ။ တကယ္ေတာ့ အနီးကပ္ဆိုတာ အေဝးသင္ကို ခြင္တစ္ခုလို ဖန္တီးထားသူေတြ ေကာင္းစားေအာင္ လုပ္ေပးေနတဲ့ စနစ္ႀကီး။ ဘာျဖစ္လို႔ အနီးကပ္မွ သင္ခ်င္ေနရတာလဲ။ အနီးကပ္မွ ေမးခြန္းေပးသင္တာဟာ စိတ္ေကာင္းေစတနာေကာင္းနဲ႔ စီစဥ္ထား တဲ့ ပညာေရးစနစ္မဟုတ္ဘူး။ သတၱိရွိရင္ အေဝးမွာကတည္းက ေက်ာင္းသားေတြကို ကပ္ႏိုင္ေအာင္ စီစဥ္ေပး ပါလား။ က်ဳပ္တို႔ ပိုက္ဆံတစ္ျပားမွမယူဘဲ တစ္ပတ္ႏွစ္ရက္ အလကားသင္ေပးမယ္။ အနီးကပ္ မသင္ပါနဲ႔။ အလကား အလုပ္ေတြပါ၊ အေဝးကတည္းက ကပ္ႏိုင္ေအာင္ စီစဥ္ေပးပါ” တဲ့ဗ်ာ။ ေက်ာင္းဆရာတစ္ေယာက္ရဲ႕ ႐ိုးသားတဲ့ ရင္တြင္းစကား အေလးျပဳလိုက္ပါရဲ႕ဗ်ာ။
အားလံုးကို မေၾကာက္ ေၾကာက္ေအာင္ေျခာက္၊ စိတ္မပ်က္ ပ်က္ေအာင္လုပ္၊ ပညာေရးဌာနက ဝန္ထမ္းေတြကို ခိုင္းခ်င္ရင္ ပိတ္ရက္မရွိ၊ နားရက္မရွိ ဖိခိုင္း၊ ငါတို႔ အႏိုင္က်င့္ခ်င္တိုင္း က်င့္လို႔ရတဲ့ေနရာတစ္ေနရာလို႔ယူဆ။ အခြင့္အေရးက်ေတာ့ တစ္စက္မွမေပး။ ဖိႏွိပ္ေရးနဲ႔ ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ေရးသာ ဦးစားေပးေနတဲ့ ဆရာေတြ ဆရာမ ေတြရဲ႕ဘဝဟာ “ကမၻာ့ဆရာမ်ားေန႔” ကိုေတာင္ လြတ္လပ္စြာဝင္ႏႊဲခြင့္မရွိတာ ရင္နာသဗ်ာ။
၃.၁၀.၂၀၁၅
No comments:
Post a Comment