ကလိန္ျခံဳ စာေရးနည္းမ်ား (၁)

Nyo Tun

ဆိုုပါစိုု႔၊ ညတည ရန္ကုုန္ျမိဳ႕က စတိုုးဆိုုင္တခုုမွာ မန္ေနဂ်ာဟာ ဓားျပတိုုက္ခံရတယ္။ ေငြထည့္ထားတဲ့ အံဆြဲက ေငြဆယ္သိန္းကိုု ဓားျပတိုုက္ျပီး ယူသြားတယ္။ ရဲက လာစစ္တဲ့အခါ မန္ေနဂ်ာကိုု မွတ္မိတယ္၊ ဟိုုအရင္ ေျခာက္လတုုန္းက လားရိူးက စတိုုင္းဆိုုင္တခုုမွာလည္း သည္မန္ေနဂ်ာပဲ၊ သူအလုုပ္လုုပ္ေနတဲ့ စတိုုးဆိုုင္ ဓားျပတိုုက္ခံရတယ္လိုု႔ ဆိုုျပီး စခန္းမွာ အမႈ လာဖြင့္တာ။ ခုုလည္း သည္မန္ေနဂ်ာပဲ စတိုုးဆိုုင္ဓားျပတိုုက္ခံရတဲ့ ဇာတ္လမ္းကိုု သူဟာ ရဲကိုု လာေျပာျပေနျပီ။ ရဲဟာ မန္ေနဂ်ာ ေျပာတဲ့ “ဇာတ္လမ္း” ဟာ အမွန္တကယ္ ဟုုတ္မဟုုတ္၊ ဘယ္လိုုမ်ား သိႏိုုင္သလဲ။
ကိုုေက်ာ္ဝင္းရဲ႕ ဒီဗြီဘီ-ဒီဘိတ္ အစီအစဥ္ကိုု နားေထာင္အျပီးမွာ က်ေနာ္ဟာ ကိုုယ့္ကိုုကိုုယ္ စဥ္းစားေနမိတယ္။ ငါဟာ သည္ပုုဂၢိဳလ္အပါအဝင္ ေရာဘတ္ေတလာ၊ ေဒးဗစ္စတိုုင္းဘတ္ စတဲ့သူတိုု႔ရဲ႕ အေျပာအဆိုု အေရးအသားေတြကိုု ဘာလိုု႔ မႏွစ္သက္ဘူး ျဖစ္ေနရသလဲ။ မႏွစ္သက္ရျခင္း အေၾကာင္းရင္းကိုု ကိုုယ့္ကိုုကိုုယ္ နားလည္ခ်င္လိုု႔ စူးစမ္းၾကည့္တဲ့ အခါမွာ ဘာသြားစဥ္းစားမိသလဲ ဆိုုေတာ့ စာအေရးအသား “စတိုုင္” ေတြမွာ လွည့္ပတ္ဖံုုးကြယ္မႈကိုု ရိပ္မိႏိုုင္တဲ့ သဲလြန္စေတြ ရွိႏိုုင္တယ္။ မိမိဟာ အတိအက် မရိပ္မိလိုုက္ေသာ္လည္း သည္သဲလြန္စေတြကိုု အာရုုံခံမိလိုုက္တာ ျဖစ္ႏိုုင္တယ္လိုု႔ သြားေတြ႔ရပါတယ္။
အဓိက က်ေနာ္ ပထမဆံုုး အသည္းအသန္ စဥ္းစားမိတဲ့ အခ်က္က ဆရာၾကီး သိပၺံေမာင္ဝဟာလည္း ဝါက်တိုုေတြကိုု ေရးတယ္၊ ကိုုေက်ာ္ဝင္းလည္း ဝါက်တိုုေတြကိုု ေရးတယ္။ ဝါက်တိုုခ်င္းအတူတူ ေက်ာ္ဝင္းရဲ႕ စာေရးနည္းဟာ မိမိအတြက္ ဘာလိုု႔ မသကၤာျဖစ္စရာေကာင္း ေနရသလဲ။ ဝါက်တိုုေတြကိုု အသံုုးျပဳျခင္း ကိုုယ္၌ကိုုက လိမ္လည္ဖံုုးကြယ္မႈကိုု ျပဳလုုပ္ရာမွာ တမင္ အသံုုးျပဳေလ့ရွိတဲ့ စာေရးနည္းစတိုုင္ တခုု ေပပဲလား။
က်ေနာ္ သည္အေၾကာင္းအရာကိုု သုုေတသန လိုုက္လုုပ္တဲ့ အခါမွာ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုု ဗဟိုုေထာက္လွမ္းေရး ဗ်ဴရိုု (FBI) ကေနျပီး သည္ကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္လိုု႔ ရွာေဖြ ေလ့လာသံုုးသပ္ထားတဲ့ တိက်ေျပာင္ေျမာက္သေလာက္ အင္မတန္ စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းတဲ့ လမ္းညြႊန္ အခ်က္အလက္ေတြကိုု ေတြ႔ရတယ္။ ဟုုတ္ကဲ့၊ က်ေနာ္တိုု႔ဟာ စာေရးဆရာ တေယာက္ဟာ လွည့္ပတ္ဖံုုးကြယ္ “ကလိန္ျခံဳမႈ” ေတြကိုု ျပဳလုုပ္ေနျပီ ဆိုုရင္ ဒါကိုု ၄င္းရဲ႕ စာေရးနည္းစတိုုင္မွာ ေအာက္ပါ သဲလြန္စလကၡဏာေတြ ရွိမရွိ ဆိုုတာနဲ႔ ဂရုုစိုုက္ျပီး တိုုက္ဆိုုင္စစ္ေဆးၾကည့္ရူလိုုက္မယ္ဆုုိရင္ ၄င္း၏ မရိုုးသားမႈကိုု က်ိန္းေသေပါက္ဆိုုသလိုု က်ေနာ္တိုု႔ ရွာေဖြေဖာ္ထုုတ္ႏိုုင္ပါတယ္။ ခုု က်ေနာ္ ကိုုေက်ာ္ဝင္းရဲ႕ စာေတြထဲက က်ေနာ္ ၾကံဳရာက်ပမ္း (random) စြဲထုုတ္လိုုက္တဲ့ ေဆာင္းပါးတပုုဒ္ နဲ႔ ဥပမာ ေပးပါ့မယ္။ ဒါေပမယ့္ သည္နည္းစနစ္ဟာ ကိုုေက်ာ္ဝင္းတင္မက၊ အဂၤလိပ္ဘာသာစကားဘက္က ေရာဘတ္ေတလာ၊ ေဒးဗစ္စတြိဳင္းဗတ္ စတဲ့ သူေတြရဲ႕ ကလိန္ျခံဳမႈ၊ မၾကာေသးခင္ကမွ ထြက္ေပၚလာတဲ့ အိုုက္ငဲဆိုုလား? ဆိုုတဲ့သူေရးတဲ့ ဗမာဘာသာစကားဘက္က ကလိန္ျခံဳ ႏိုုင္ငံေရးေဆာင္းပါးမ်ားကိုု အေသအခ်ာ တိုုက္ဆိုုင္ စစ္ေဆးၾကည့္ရူ ႏိုုင္တဲ့ နည္းစနစ္ ျဖစ္ပါတယ္။
သဲလြန္စ(၁) ။ ။ မိမိကိုုယ္ကိုု ရည္ညႊန္းေသာ နာမ္စား(သိုု႕) နာမ္ ကင္းမဲ့ေနျခင္း
က်ေနာ္ ၾကံဳသလိုု ေကာက္လိုုက္တဲ့ ေဆာင္းပါးက “အေျပာင္းအလဲကာလ၊ ႏိုင္ငံေရးအင္အားစုမ်ား” ဆိုုတဲ့ ေဆာင္းပါးပါ။ ၂၀၁၂-၁၃ ဝန္းက်င္ကလိုု႔ ထင္ပါတယ္။ ေဆာင္းပါးတခုုလံုုး ကိုုေက်ာ္ဝင္းဟာ မိမိကိုုယ္ကိုု ရည္ညႊန္းထားတဲ့ အညႊန္းနာမ္ တခုုမွ မသံုုးထားဘူး ဆိုုတာကိုု ေတြ႔ရပါမယ္။
မွန္မွန္ကန္ကန္ ေရးသားတင္ျပတဲ့ စာေရးဆရာေတြဟာ “က်ေနာ္” ဆိုုတဲ့ နာမ္စားကိုု အလြန္တရာ အသံုုးျပဳပါတယ္။ ဥပမာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္ကိုု ဆန္႔က်င္တဲ့ သူေတြဟာ အမွန္တကယ္ မိမိအသိစိတ္နဲ႔ မလိုုလားဆန္႕က်င္တဲ့ ဒီမိုုအင္အားစုုဘက္ကလား၊ ဦးရဲထြဋ္တိုု႔က ေမြးထားတဲ့ စစ္ေခြးေတြလား သိခ်င္ရင္လည္း သည္တခ်က္ထဲနဲ႔တင္ ေတာ္ေတာ္ ခြဲခ်လိုုက္ႏိုု္င္ပါတယ္။ လူသိမ်ားတဲ့ ဥပမာ နီးနီးစပ္စပ္ျပရမယ္ဆိုု ကိုုခ်ိဳတူးေဇာ္၊ ၄င္းဟာ ေဒၚစုုကိုု ဆန္႔က်င္ေပမယ့္ “က်ေနာ္” ဆိုုတာကိုု ရဲရဲဝ့ံဝံ့ တာဝန္ခံျပီး သံုုးရဲတာကိုု ေတြ႔ရတယ္။ (သူ႔ဘာသာသူ အသိတရားရင့္က်က္မႈ၊ စိတ္ထားတတ္မႈမွာ လိုုအပ္ေနတာက –– ဒါလည္း သူကိုုယ္တိုုင္ တခါတေလ ဝန္ခံပါတယ္ –– တပိုုင္းပါ)
သဲလြန္စ(၂) ။ ။ အတိတ္ျဖစ္စဥ္မ်ားကိုု မ်က္ေမွာက္တြင္ ျဖစ္ေနသည့္သဖြယ္ ဆြဲေခၚေျပာဆုုိျခင္း
‘နဂါးနီေခတ္ေလာက္မွစ၍ တစ္ေလွ်ာက္လံုးေလာက္ပင္လက္၀ဲအိုင္ဒီအိုလိုဂ်ီ တစ္ဘက္သတ္လႊမ္းမိုး တြင္က်ယ္ခဲ႕ေသာ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးတြင္ကားရယ္ဒီကယ္အစြဲမ်ား နက္နက္ရိႈင္းရိႈင္းပင္ရွိႏိုင္ပါသည္။ေျပာရလွ်င္၂၀၁၀ေရြးေကာက္ပြဲကာလအထိ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီအင္အားစုမ်ားၾကားတြင္ ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္ေရးရယ္ဒီကယ္လမ္းေၾကာင္းကသာ အေပၚစီးရသလို ရွိေနခဲ႕သည္’
ဒါဟာ ဘာေၾကာင့္ ျဖစ္သလဲဆိုု ပစၥုုဳပၺန္မွာ မိမိ တင္ျပလိုုတဲ့ အခ်က္ဟာ အမွန္တကယ္ ျဖစ္ေနတာ မဟုုတ္ဘူး၊ အမွန္တကယ္အားျဖင့္ မရွိတဲ့ အခ်က္ကိုု လက္ေတြ႔ျပစရာ မရွိတဲ့ အခါမွာ အတိတ္က ျဖစ္စဥ္ေတြကိုု အတင္း ဆြဲေခၚခ်ျပီး မ်က္ေမွာက္တြင္ ျဖစ္ေနသည့္ သဖြယ္ သံုုးစြဲတာပါ။ ေက်ာ္ဝင္းဟာ အတိတ္နဂါးနီ ကိုု ပစၥဳပၺန္ကိုု ဆြဲေခၚလံုုးခ် လိုုက္တာကိုု ေတြ႔ရပါမယ္။ ဆိုုလိုုရင္းဟာ ဗမာ့ႏိုုင္ငံေရးဟာ အလြန္ေခါင္းမာတဲ့ ေတာ္လွန္ေရးသမားေတြ ၾကီးစိုုးေနတယ္လိုု႔ ေျပာခ်င္တာပါ။ အဓိကက မ်က္ေမွာက္ေခတ္ေတာ္လွန္ေရး မေအာင္ျမင္ရတာဟာ ၄င္းတိုု႔ ေခါင္းမာတဲ့ အုုပ္စုုရဲ႕ အျပစ္လိုု႔ တင္ခ်င္လိုု႔သာ ျဖစ္ပါတယ္။
(ကလိန္ျခံဳစာေရးနည္းစတိုုင္ ရဲ႕ တျခား အဓိက သဲလြန္စလကၡဏာေတြကိုု ဆက္လက္ ေဖာ္ျပပါမည္)