မင္းတုိ႔ အေမရိကန္ ပထမဆုံး သမၼတ သိလား၊ ဘယ္သူတဲ့တုန္း? (လင္ကြန္းပါဘုရား)၊ ေတာက္တီး ေတာက္တဲ့နဲ႔ (၁၆)ေယာက္ေျမာက္မွ လင္ကြန္းပဲ၊
ဒါ ေက်ာင္းဆရာ တဲ့ ေခြးမသား၊ ၀ါရွင္တန္ေပါ့ကြ၊
အေမရိကန္မွာ ပထမဆုံး သမၼတျဖစ္တာ ၀ါရွင္တန္ကြ၊ ဟုတ္လား။
အဲဒီ ၀ါရွင္တန္ ငယ္စဥ္က သူတုိ႔ အိမ္ေနာက္ေဖးမွာ ျခံရွိတယ္ေပါ့ကြာ၊
အဲဒီျခံထဲက သစ္ပင္ေတြကုိ ၀ါရွင္တန္က ကေလးအရြယ္ျဖစ္မွာေပါ့ကြာ၊ ဓားတေခ်ာင္းနဲ႔ ေလွ်ာက္ခုတ္တယ္၊ ျပတ္ေအာင္လဲ မခုတ္ဘူး၊ ျပတ္ခါနီး ထားခဲ့၊ ေနာက္ တပင္ခုတ္ ျပတ္ခါနီး ထားခဲ့၊ အဲဒီလုိ ကေလးဘာ၀ လက္ေဆာ့တယ္၊ အဲဒါ သူခုတ္ၿပီး မၾကာခင္ပဲ သူ႔အေဖက ၿခံထဲ ေရာက္လာတယ္၊ ကေလးကလဲ ၀ါရွင္တန္တေယာက္ထဲ ရွိတယ္ ျခံထဲမွာ။
ဒီေတာ့ ေခၚတယ္၊ “ ေဟ့ ၀ါရွင္တန္ လာစမ္း၊ ဒီမွာကြ ကုိင္းေတြ ဓားနဲ႔ ခုတ္ထားတယ္၊ ေဆာ့တာ ကေလးေတြ ငါ့သားကေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး၊ ဒိျပင္အိမ္က ကေလးေတြ ေနမွာပါ”၊ လိမ္ေျပာေအာင္လုိ႔ စကားလႊဲေပးတာ၊
အဲဒီေတာ့ ၀ါရွင္တန္ကလဲ ထစ္အထစ္အနဲ႔ အေဖအေဖနဲ႔ သူကလဲ လိမ္မေျပာခ်င္ဘူးေပါ့လကြာ၊ ေနာက္ဆုံးက်ေတာ့ ၀န္ရွင္တန္က “ အေဖ ဒိျပင္အိမ္က ကေလးေတြ မဟုတ္ဘူး၊ က်ေနာ္လုပ္တာ၊ အျပစ္ေပးခ်င္ရင္ က်ေနာ့္ကုိ အျပစ္ေပးပါ” ၀ါရွင္တန္က ၀န္ခံလုိက္တယ္၊ အဲဒါ သူ႔အေဖက သိပ္သေဘာက်တယ္။
ေအး “ ငါ့သား မွတ္ထား၊ လူဆိုတာ ရုိးသားရတယ္၊ ကုိယ္လုပ္ရင္ လုပ္တယ္လုိ႔ ၀န္ခံရတယ္၊ မလိမ္ရဘူး၊ မညာရဘူး”၊ အဲသလုိ ဆုံးမတဲ့အတြက္ ၀ါရွင္တန္က သမၼတျဖစ္သည္အထိ အင္မတန္ကုိ ရုိးသားတယ္။
သူ ပထမဆုံး သမၼတျဖစ္ေတာ့ ထုံးစံေပါ့ကြာ သမၼတ မိန္႔ခြန္းေပးတယ္၊ သူ႔မိန္႔ခြန္းက တမိနစ္ခြဲေလာက္ပဲ ၾကာတယ္ေပါ့ကြာ၊ ဘယ္ေလာက္မွ မၾကာဘူး၊ မိန္႔ခြန္းတုိတုိေလး၊ ဒီေတာ့ မိန္႔ခြန္းေပးၿပီးေတာ့ သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြက “ ဟ သမၼတႀကီး မင္း မိန္႔ခြန္းက တုိလွခ်ည္လားကြ ”လုိ႔ ေျပာၾကတယ္။
ဒီေတာ့ ၀ါရွင္တန္က ဘာေျပာလဲ ဆုိေတာ့ “ မုသားမေျပာတတ္တဲ့ ႏုိင္ငံေရးသမားအဖုိ႔ မိန္႔ခြန္းကုိ အရွည္ႀကီး ေျပာဖုိ႔ မလုိပါဘူးကြာ ” တဲ့၊ ဟုတ္လား။
ေဟ့ ေကာင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းတုန္း ?
ေအး ““ မုသားမေျပာတတ္တဲ့ ႏုိင္ငံေရးသမားအဖုိ႔ မိန္႔ခြန္းကုိ အရွည္ႀကီး ေျပာဖုိ႔ မလုိပါဘူးကြာ ” တဲ့၊
၀ါရွင္တန္က အဲသလုိေျပာသတဲ့ကြ၊ ၀ါရွင္တန္ဟာ သူ႔ရဲ႕ မိဘရဲ႕ အဆုံးအမကုိ ငယ္စဥ္ကတည္းက ရရွိတဲ့အတြက္ သမၼတျဖစ္သည္အထိ ရုိးသားတယ္၊
ေအး ဒုိ႔ ဆီက အဲသလုိ မရုိးသားၾကဘူး၊
တုိင္းျပည္ကုိ အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ပုိဂၢဳိလ္ေတြ မရုိးသားတဲ့အတြက္ ဗမာျပည္ မတုိးတက္ဘူးကြ၊ ဟုတ္လား၊
ရုိးသားရင္ တုိးတက္မယ္၊ မင္းတုိ႔ ဗမာျပည္ အလားအလာ သိပ္ေကာင္းတယ္၊ အဲဒါ မွတ္ထား။
=========
ေက်းဇူးေတာ္ရွင္
ဘဒၵႏၱရာဇဓမၼာဘိ၀ံသ
(အဂၢမဟာပ႑ိတ၊
အဂၢမဟာသဒၶမၼေဇာတိကဓဇ)
မစုိးရိမ္တုိက္သစ္မဟာေအာင္ေျမ
အဲဒီျခံထဲက သစ္ပင္ေတြကုိ ၀ါရွင္တန္က ကေလးအရြယ္ျဖစ္မွာေပါ့ကြာ၊ ဓားတေခ်ာင္းနဲ႔ ေလွ်ာက္ခုတ္တယ္၊ ျပတ္ေအာင္လဲ မခုတ္ဘူး၊ ျပတ္ခါနီး ထားခဲ့၊ ေနာက္ တပင္ခုတ္ ျပတ္ခါနီး ထားခဲ့၊ အဲဒီလုိ ကေလးဘာ၀ လက္ေဆာ့တယ္၊ အဲဒါ သူခုတ္ၿပီး မၾကာခင္ပဲ သူ႔အေဖက ၿခံထဲ ေရာက္လာတယ္၊ ကေလးကလဲ ၀ါရွင္တန္တေယာက္ထဲ ရွိတယ္ ျခံထဲမွာ။
ဒီေတာ့ ေခၚတယ္၊ “ ေဟ့ ၀ါရွင္တန္ လာစမ္း၊ ဒီမွာကြ ကုိင္းေတြ ဓားနဲ႔ ခုတ္ထားတယ္၊ ေဆာ့တာ ကေလးေတြ ငါ့သားကေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး၊ ဒိျပင္အိမ္က ကေလးေတြ ေနမွာပါ”၊ လိမ္ေျပာေအာင္လုိ႔ စကားလႊဲေပးတာ၊
အဲဒီေတာ့ ၀ါရွင္တန္ကလဲ ထစ္အထစ္အနဲ႔ အေဖအေဖနဲ႔ သူကလဲ လိမ္မေျပာခ်င္ဘူးေပါ့လကြာ၊ ေနာက္ဆုံးက်ေတာ့ ၀န္ရွင္တန္က “ အေဖ ဒိျပင္အိမ္က ကေလးေတြ မဟုတ္ဘူး၊ က်ေနာ္လုပ္တာ၊ အျပစ္ေပးခ်င္ရင္ က်ေနာ့္ကုိ အျပစ္ေပးပါ” ၀ါရွင္တန္က ၀န္ခံလုိက္တယ္၊ အဲဒါ သူ႔အေဖက သိပ္သေဘာက်တယ္။
ေအး “ ငါ့သား မွတ္ထား၊ လူဆိုတာ ရုိးသားရတယ္၊ ကုိယ္လုပ္ရင္ လုပ္တယ္လုိ႔ ၀န္ခံရတယ္၊ မလိမ္ရဘူး၊ မညာရဘူး”၊ အဲသလုိ ဆုံးမတဲ့အတြက္ ၀ါရွင္တန္က သမၼတျဖစ္သည္အထိ အင္မတန္ကုိ ရုိးသားတယ္။
သူ ပထမဆုံး သမၼတျဖစ္ေတာ့ ထုံးစံေပါ့ကြာ သမၼတ မိန္႔ခြန္းေပးတယ္၊ သူ႔မိန္႔ခြန္းက တမိနစ္ခြဲေလာက္ပဲ ၾကာတယ္ေပါ့ကြာ၊ ဘယ္ေလာက္မွ မၾကာဘူး၊ မိန္႔ခြန္းတုိတုိေလး၊ ဒီေတာ့ မိန္႔ခြန္းေပးၿပီးေတာ့ သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြက “ ဟ သမၼတႀကီး မင္း မိန္႔ခြန္းက တုိလွခ်ည္လားကြ ”လုိ႔ ေျပာၾကတယ္။
ဒီေတာ့ ၀ါရွင္တန္က ဘာေျပာလဲ ဆုိေတာ့ “ မုသားမေျပာတတ္တဲ့ ႏုိင္ငံေရးသမားအဖုိ႔ မိန္႔ခြန္းကုိ အရွည္ႀကီး ေျပာဖုိ႔ မလုိပါဘူးကြာ ” တဲ့၊ ဟုတ္လား။
ေဟ့ ေကာင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းတုန္း ?
ေအး ““ မုသားမေျပာတတ္တဲ့ ႏုိင္ငံေရးသမားအဖုိ႔ မိန္႔ခြန္းကုိ အရွည္ႀကီး ေျပာဖုိ႔ မလုိပါဘူးကြာ ” တဲ့၊
၀ါရွင္တန္က အဲသလုိေျပာသတဲ့ကြ၊ ၀ါရွင္တန္ဟာ သူ႔ရဲ႕ မိဘရဲ႕ အဆုံးအမကုိ ငယ္စဥ္ကတည္းက ရရွိတဲ့အတြက္ သမၼတျဖစ္သည္အထိ ရုိးသားတယ္၊
ေအး ဒုိ႔ ဆီက အဲသလုိ မရုိးသားၾကဘူး၊
တုိင္းျပည္ကုိ အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ပုိဂၢဳိလ္ေတြ မရုိးသားတဲ့အတြက္ ဗမာျပည္ မတုိးတက္ဘူးကြ၊ ဟုတ္လား၊
ရုိးသားရင္ တုိးတက္မယ္၊ မင္းတုိ႔ ဗမာျပည္ အလားအလာ သိပ္ေကာင္းတယ္၊ အဲဒါ မွတ္ထား။
=========
ေက်းဇူးေတာ္ရွင္
ဘဒၵႏၱရာဇဓမၼာဘိ၀ံသ
(အဂၢမဟာပ႑ိတ၊
အဂၢမဟာသဒၶမၼေဇာတိကဓဇ)
မစုိးရိမ္တုိက္သစ္မဟာေအာင္ေျမ
No comments:
Post a Comment