အမိ်ဳးသမီးတစ္ဦး ခရီးထြက္လာရာ ေခ်ာင္းစပ္တြင္ ပတၱျမားတစ္လံုး ေကာက္ရသည္၊ ဆက္လက္ခရီး
ထြက္လာရာ အျခား ခရီးသည္အမ်ိဳးသားတစ္ဦးမွာ ရိကၡာမပါသျဖင့္ ေဝမ်ွေၾကြးရန္ အိတ္ထဲမွ
ထုတ္ယူစဥ္ ပတၱျမားကို ျမင္၍ သူ႕အားေပးရန္ေတာင္းသည္၊ အမိ်ဳးသမီးလည္း အသာတၾကည္ပင္ ေပးလိုက္ေလသည္၊
အမ်ိဳးသားလည္း ဤပတၱျမားကို ထုခဲြ ေရာင္းခ်လိုက္လ်င္ ဘဝတသက္တာအတြြက္ အပူအပင္မရိွ ေန၍ ရျပီဟူေသာ အသိျဖင့္ ဝမ္းသာစြာ ထြက္ခြာ သြားေလေတာ့သည္။
သို႕ေသာ္ ရက္အနည္းငယ္ၾကာေသာအခါ အ သိတရားရလာ၍ အမိ်ဳးသမီးၾကီးကိုရွာ၍ ပတၱျမားကိုျပန္ေပးလိုက္ေလသည္၊
အမ်ိဳးသမီးက အက်ိဳးအေၾကာင္းေမးရာ ထိုအမ်ိဳးသားက" ဒီပတၱျမားဟာ တန္ဖိုးႀကီးမားတယ္ ဆိုတာ က်ြန္ေတာ္သိပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ပတၱျမားထက္ တန္ဖိုးႀကီးမားတဲ႔အရာကို လိုခ်င္လို႔ ျပန္လာတာပါ၊
အဲဒါကေတာ့ ခင္ဗ်ားရဲ႕နွလံုးသားထဲမွာ ရိွတဲ႔တန္ဖိုးရိွတဲ႔ ပစၥည္းတစ္ခုကို အတင္းမေတာင္းဆိုရဘဲ မနွေျမာမတြန္႔တိုမႈမရိွဘဲ ေပးကမ္း စြန္႔ၾကဲနိုင္တဲ႔ စိတ္ဓါတ္မ်ိဳးကို လိုခ်င္လို႕ၿပန္လာတာပါ"
ဟု ဆိုလိုက္ေလသည္။
***စံ(ဘူမိေဗဒ)****
Credit to unknown author.
အမ်ိဳးသမီးက အက်ိဳးအေၾကာင္းေမးရာ ထိုအမ်ိဳးသားက" ဒီပတၱျမားဟာ တန္ဖိုးႀကီးမားတယ္ ဆိုတာ က်ြန္ေတာ္သိပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ပတၱျမားထက္ တန္ဖိုးႀကီးမားတဲ႔အရာကို လိုခ်င္လို႔ ျပန္လာတာပါ၊
အဲဒါကေတာ့ ခင္ဗ်ားရဲ႕နွလံုးသားထဲမွာ ရိွတဲ႔တန္ဖိုးရိွတဲ႔ ပစၥည္းတစ္ခုကို အတင္းမေတာင္းဆိုရဘဲ မနွေျမာမတြန္႔တိုမႈမရိွဘဲ ေပးကမ္း စြန္႔ၾကဲနိုင္တဲ႔ စိတ္ဓါတ္မ်ိဳးကို လိုခ်င္လို႕ၿပန္လာတာပါ"
ဟု ဆိုလိုက္ေလသည္။
***စံ(ဘူမိေဗဒ)****
Credit to unknown author.
No comments:
Post a Comment