“သိမ္းတယ္လို႔ မွတ္မွာလား”

Soe Min March 30, 2015 at 10:28am

          ကိုယ္တို႔ေရႊျပည္ႀကီးမွာ သတင္းလြတ္လပ္ခြင္႔ေတြ ဘယ္လိုပဲရသည္ျဖစ္ေစ၊ ကိုယ္တို႔သားအဖ ေျပာဆိုႏွီးေႏွာေလ႔ရွိတဲ႔ ေဖေဖ႔ေရွးစကားမ်ားထဲမွာေတာ႔ ကမာၻေပၚမွာ အတင္းၾကပ္ဆုံး စာေပစိစစ္ေရးႀကီး ရွိတယ္ လို႔ ေျပာရမလား မသိပါဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔႔ဆိုေတာ႔ မ်က္ေမွာက္ေခတ္ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ ပတ္သက္လာရင္ ဘယ္တုန္းကမွ ရိပ္ဖမ္းသံဖမ္းေလာက္ေတာင္ စကားထဲ ထည့္မေျပာခဲ႔ဘူး။ အဲ႔ဒီအေၾကာင္းေတြကို သမီး စိတ္မဝင္စားေစခ်င္ဘူး။ သိေတာင္ မသိေစခ်င္ဘူး။ သိလို႔ေကာင္းတဲ႔အရာေတြ မဟုတ္ဘူးလို႔လည္း သေဘာထားတယ္။ ဒါေတြသိကုန္ရင္ လွပတဲ႔သမီးရဲ႕ကမာၻငယ္ကေလး ပ်က္စီးသြားလိမ္႔မယ္။ အရုပ္ဆိုး အက်ည္းတန္သြားလိမ္႔မယ္။ ကိုယ္႔သမီးနဲ႔ သက္တူရြယ္တူကေလးေတြ နိုင္ငံေရးကိုသေဘာေပါက္ကုန္လို႔ မတရားမႈေတြ၊ မမွ်တမႈေတြကို လက္မခံႏို္င္လို႔ အရြယ္နဲ႔မမွ်ေအာင္ တိုက္ပြဲဝင္ေနၾကတာ ျမင္ရတဲ႔အခါ ရင္နာလြန္းလို႔၊ ငါ႔သမီးေလးမ်ား အဲသလို လူအႏိုင္က်င္႔ခံရလို႔ရွိရင္ ဆိုတာမ်ဳိးကို ေတြးေတာင္မေတြးဝံ႔ဘူး။
တကိုယ္ေကာင္းဆန္တယ္ေျပာေျပာ ကေလးေရွ႕မွာ တိုင္းေရးျပည္ေရးနဲ႔ ပတ္သက္လာရင္ ေလသံေတာင္ မသလပ္ပဲ ရယ္စရာေမာစရာ သိစရာမွတ္စရာကေလးေတြကိုပဲ ေရြးခ်ယ္ၿပီး သူ႔ကမာၻသစ္ကေလးကို ကိုယ္႔ကမာၻေဟာင္းကေလးနဲ႔ ဆက္စပ္ရင္းႏွီးေစခဲ႔ပါတယ္။
           မိုင္ေပါင္းမ်ားစြာေဝးတဲ႔ ခရီးၾကမ္းႀကီးကို ေျခဖဝါးကေလးေတြ ေသြးေျခဥကုန္ေအာင္ လမ္းေလွ်ာက္လာၾကတဲ႔ သမီးနဲ႔ရြယ္တူ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူကေလးေတြဟာ တခ်ဳိ႕လူေတြ သပ္သွ်ဳိေသြးခြဲထားသလို ပညာမသင္ခ်င္လို႔၊ သမီးတို႔ပညာေရးကို အေနွာက္အယွက္ေပးေနတယ္လို႔ လုံးဝ မယူဆေစခ်င္တာေတာ႔ အမွန္ပဲ။ သည္ကေလးေတြေရွ႕မွာ သေရာ္ေမာ္ကား “ငါ႔သမီး စာက်က္ေနတယ္” ဆိုတဲ႔ စာနာစိတ္ကင္းမဲ႔ေသာ စကားမ်ဳိးလည္း ေျပာဖို႔ေနေနသာသာ နားထဲမွာ ေသလုေအာင္ ခါးတယ္။ လူခ်င္းမ်ား လက္လွမ္းမွီရင္ နားရင္းေတာင္ ပိတ္တီးလိုက္ခ်င္ရဲ႕။ ဒါေပမယ္႔လည္း ေနာက္ဆုံးေတာ႔ ကိုယ္က မိဘေနရာကလူျဖစ္တဲ႔အတြက္ မိဘပီသစြာနဲ႔ပဲ တကိုယ္ေကာင္းဆန္တယ္ဆိုဆို ကိုယ္႔သမီး မ်က္စိေအာက္နားေအာက္ကို ႏိုင္ငံေရးေတြ ေရာက္မလာေအာင္ ကိုယ္႔ဘာသာ ဆင္ဆာျဖတ္ထားခဲ႔မိပါတယ္။ ကိုယ္ကလြဲရင္ အျပင္ေလာကနဲ႔ အဆက္အစပ္မရွိပါဘူးဆိုၿပီး လုံေအာင္ဝွက္ထားႏိုင္မယ္ ထင္ခဲ႔တာကိုး။ ဒါေပမယ္႔ သမီးဟာ အိမ္မွာ ဘယ္သူမွ မေျပာပဲ အဲ႔ဒါေတြကို သူ႔ဘာသာ ဘယ္နည္းဘယ္ပုံ သိေနတယ္ မေျပာတတ္ပါဘူး။ ကိုယ္သိတဲ႔အခ်က္အလက္ေတြကို သူလည္း သိေနနွင္႔ၿပီးသားပဲ။ အေတြးအျမင္ခ်င္းသာမတူတာ။

           ရုပ္ရွင္လိုက္ျပဖို႔ ဇာတ္ကားေတြေရြးတဲ႔အခါ “ျမန္မာကားတစ္ကား ရုံတင္တယ္။ သမီးၾကည့္မလား” လို႔ ေမးေတာ႔ သူက“မၾကည့္ခ်င္ဘူး။ အဲ႔ဒါ ႏိုင္ငံေရးကားႀကီး။” လို႔ ေျပာပါတယ္။ ကိုယ္႔မွာ သူေျပာလို႔သာသိရတယ္။ အဲ႔ဒါႀကီးကို ဒရာမာထင္ေနတာ။ မ်က္ရည္ေတြ နွပ္ေခ်းေတြ ထြက္ေအာင္ ငိုေနတဲ႔ မင္းသားမင္းသမီးပုံေတြ ေတြ႔တာကိုး။ “ဟုတ္ရဲ႕လား သမီးရယ္” လို႔ ေသခ်ာေအာင္ ေမးေတာ႔ သူကလည္းေသခ်ာေအာင္ကို ျပန္ေျဖပါတယ္။ “လယ္သိမ္း ေျမသိမ္း အကုန္သိမ္းတဲ႔ ဦးသိမ္းစိန္ကား” တဲ႔။ သည္စကားၾကားမိေတာ႔ ကိုယ္႔မွာ ေခါင္းနားပန္းကို ႀကီးသြားတာပဲ။ သူ႔ကို လာဖမ္းမွာစိုးလို႔ႀကီးတာ မဟုတ္ပါဘူး။ သူထင္ေနတာေတြ အကုန္လုံး အမွန္မဟုတ္ဘူးဆိုတာ နားလည္ေအာင္ ရွင္းျပရဦးမွာမို႔ပါ။ သည္အေၾကာင္းေတြ သူ ဘယ္ေနရာကမ်ား ၾကားမိဖတ္မိပါလိမ္႔။ ကိုယ္ေရးတဲ႔စာထဲကေတာ႔ မဟုတ္တာေသခ်ာတယ္။“သမီးေရ  သည္မွာ သမီးအေၾကာင္း ေရးထားတယ္” လို႔သူ႔လက္ထဲ ေပးမဖတ္ရင္ သူက ဘယ္ေတာ႔မွ ေဖ႔စ္ဘုတ္ထဲ ဝင္ၾကည့္တာ မဟုတ္ဘူး။ အလုပ္အေၾကာင္း၊ နို္င္ငံေရးအေၾကာင္းပါတဲ႔စာဆို သူက ဆုံးေအာင္ေတာင္ ဆက္မဖတ္ဘူး။ ပ်င္းလို႔တဲ႔။ ၾကည့္ရတာသူက ျပဴးျပဴးၿပဲၿပဲ စာလုံးမည္းႀကီးေတြနဲ႔ လႈပ္ေအာင္လွန္႔ေအာင္တင္ထားတဲ႔ ဂ်ာနယ္မ်က္နွာဖုံးေတြမွာ အမွတ္တမဲ႔ ဖတ္မိပုံရပါတယ္။ နားမလည္ေသးတဲ႔ ကေလးသူငယ္ေတြ အမွတ္မထင္ ဖတ္မိတဲ႔ အခ်က္အလက္ေတြဟာ မစဥ္းမစားနဲ႔ အမွန္လို႔ ယုံၾကည္သြားမိရင္ ေနာင္က် ေဖ်ာက္ရဖ်က္ရ ခက္တယ္ေလ။

           အဲ႔ဒါနဲ႔သူ႔ကို ဂ်ာနယ္ေတြမွာ ထိပ္စည္းစာလုံးမည္းႀကီးနဲ႔ ထင္းကနဲေဖာ္ျပထားတိုင္းလည္း အမွန္လို႔ မယုံအပ္တဲ႔အေၾကာင္းကို အရင္ရွင္းျပရပါတယ္။ ဒါဆိုရင္ ေၾကးမုံ ျမန္မာ႔အလင္းကမွ မွန္တာလားမေမးနဲ႔။ သူတို႔က သာဆိုးေသး။ ဘယ္ဘက္က သတင္းပဲျဖစ္ျဖစ္ အခ်က္အလက္ အျဖစ္အပ်က္ သက္သက္ကို ကိုယ္ပိုင္ဥာဏ္နဲ႔ သုံးသပ္တတ္မွ ဘယ္ဟာအမွန္ ဘယ္ဟာအမွား ကိုယ္႔ဘာသာ ကြဲျပားလာမယ္။ အမွန္ေတြလည္းပါလိမ္႔မယ္။ အဲသည္အမွန္ေတြၾကားမွာ သူတို႔လိုခ်င္တဲ႔ အေတြးတစ္ခုခု စာဖတ္သူေတြ ေခါင္းထဲဝင္သြားဖို႔အတြက္ မမွန္ကန္တဲ႔ အခ်က္အလက္ေတြလည္း ေရာေႏွာထားတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔ဆိုေတာ႔ သူတို႔က သတင္းသက္သက္ကို ထုတ္ျပန္ခ်င္တာ မဟုတ္ဘူး။ သတင္းကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး ဝါဒတစ္ခုခုကို ျဖန္႔ေဝခ်င္ေနတာ။  ျပည္တြင္းမီဒီယာေတြ မဆိုထားနဲ႔ ျပည္ပမီဒီယာေတြလည္း အဲသည္သေဘာအတိုင္းပဲ ရွိၾကတယ္။

           သတင္းမီဒီယာလုပ္ငန္းႀကီးေတြမွာ သူတို႔ကို ဘယ္သူက ပိုက္ဆံေပးေနသလဲဆိုတဲ႔ အုံနာႀကီးေတြ ရွိၾကတယ္။ သူတို႔သတင္းဌာနႀကီးတစ္ခုလုံးရဲ႕အာေဘာ္ဟာ အဲသည္ အုံနာႀကီးေတြအေပၚမွာ မူတည္တယ္။ သူကျဖဴဆိုျဖဴရတယ္။ သူက မည္းဆို မည္းရတယ္။ သိသာေအာင္ ဥပမာေပးရရင္ တေလာတုန္းက ဝန္မင္းတစ္ပါး ထိန္းခ်ဳပ္ခံရတဲ႔အခါ သူ႔သားပိုင္တဲ႔ဂ်ာနယ္က အပတ္စဥ္ထြက္သမွ် စာေစာင္ေတြမွာ ဝန္မင္းဖ်ား ဘယ္လိုျဖဴစင္တဲ႔အေၾကာင္း၊ အျပစ္မရွိတဲ႔အေၾကာင္း၊ သနားစရာေကာင္းတဲ႔အေၾကာင္းေတြ ထြက္သမွ် စာစဥ္တိုင္းမွာ ေရွ႕ေရာေနာက္ပါ ေဝေဝဆာဆာ ပါတယ္။ ရက္ေတြလေတြၾကာလို႔ တျခားဂ်ာနယ္ေတြက သတင္းေဟာင္းသတင္းသိုးဆိုၿပီး ဘာေလသံမွ မထြက္ေတာ႔ေပမယ္႔လည္း သူ႔ဂ်ာနယ္မွာေတာ႔ သစၥာရွိစြာ ယေန႔တိုင္ က်န္းမာေရးမေကာင္းရွာတဲ႔ သနားစရာ အဘိုးအိုတစ္ဦးကို လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာေပးသင္႔ေၾကာင္း ေတာင္းဆိုေနဆဲပဲ။

           ဟုတ္ပါတယ္။သူတို႔မွာ အျပစ္မရွိပါဘူး။ သူပိုင္တဲ႔ဂ်ာနယ္၊ သူ႔ပိုက္ဆံနဲ႔ထုတ္တဲ႔ဂ်ာနယ္၊ သူေရးခ်င္ရာေရးမယ္ေလ။ မဖတ္ခ်င္ မဝယ္နဲ႔။ မဖတ္နဲ႔ေပါ႔။ မီဒီယာဟာ အုံနာကို မလြန္ဆန္နိုင္ဘူး ဆိုတာ သိေအာင္ေျပာတာပါ။ ျမန္မာျပည္မီဒီယာေလာကဟာ သတင္းလြတ္လပ္ခြင္႔ရဖို႔ အိပ္မက္မက္ေနတဲ႔အခိုက္ သူတို႔ရဲ႕တုိက္ပိုင္ရွင္ႀကီးမ်ားဟာ အသီးသီးေသာ ဘဘဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ားရဲ႕ ေလာင္းရိပ္ေအာက္မွာ ခါးပိုက္ေဆာင္ထဲမွာ ရွိေနဆဲပဲဆိုတာ သူတို႔ကိုယ္တိုင္ ေမ႔ေနၾကဟန္ တူပါရဲ႕ကြယ္။ သည့္ထက္ပိုၿပီး ထင္ရွားတဲ႔သက္ေသ လိုခ်င္ရင္ေတာ႔ ေၾကးမုံသတင္းစာတိုက္မွာ “ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ က်န္းမာပါေစ။” ဆိုၿပီး ေနာက္ေၾကာဖုံးျပည့္ ေၾကာ္ျငာထည့္ေပးဖို႔ ပိုက္ဆံသြားသြင္းၾကည့္ေလ။ အရူးေထာင္က ေဆးလက္မွတ္ကေလးေတာ႔ လိုရမယ္ရေဆာင္သြားဦး။

           ဆီးသီး၊ လိုင္ခ်ီးသီး၊ စပ်စ္သီးကေလးေတြ စားတဲ႔အခါမွာ အသားခ်ဳိခ်ဳိကေလးေတြကို အရသာခံၿပီး အေစ႔ေတြကို ေထြးထုတ္ရသလိုမ်ဳိးပဲ၊ သတင္းဂ်ာနယ္ေတြကို ဖတ္တဲ႔အခါမွာလည္း အခ်က္အလက္မွန္၊ အေထာက္အထား ခိုင္ခိုင္မာမာကေလးေတြကို ဖတ္ရႈမွတ္သားၿပီး မဟုတ္မဟတ္ လုပ္ဇာတ္ဖန္တီးထားတဲ႔ဟာေတြကိုေတာ႔ အာရုံထဲကေန ေထြးထုတ္ပစ္တတ္ဖို႔ လိုတယ္။ သမီးတို႔လို ငယ္လြန္းေသးတဲ႔အရြယ္ေတြက်ေတာ႔ မေဝခြဲတတ္ေသးရင္ သူမ်ားေရးတာေျပာတာကို ရမ္းသမ္းၿပီး မယုံလိုက္ဖို႔ သတိထားရမွာေပါ႔။ ဒြိဟျဖစ္လို႔ သိခ်င္တာရွိရင္ အိမ္ကလူႀကီးေတြကို ဖြင္႔ေမးတာ အေကာင္းဆုံးပဲ။ ဘာျဖစ္လို႔ဆိုေတာ႔ မယုံရတဲ႔ေလာကႀကီးမွာ သတင္းဂ်ာနယ္ေတြမွ မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ္႔မ်က္စိနဲ႔ တပ္အပ္ျမင္ရတာေတြကလည္း ယုံလို႔မရဘူးလို႔ေလာကႀကီးရဲ႕ မ်က္လွည့္နဲ႔ မာယာေတြကို ဆက္သင္ရဦးမွာေပါ႔။ ဆိုၾကပါစို႔။ အခုေလာေလာဆယ္ သမီးသိခ်င္ေနတဲ႔ “ဘဘႀကီး ဦးသိမ္းစိန္ လယ္ေတြေျမေတြ သိမ္းတယ္။” ဆိုတဲ႔အေၾကာင္း။

            အဲ႔လိုကိစၥမ်ဳိးရွိလာရင္ သမီးက ပဋိပကၡျဖစ္ေနတဲ႔ ဘက္ႏွစ္ဘက္ကို ခြဲၿပီး ျမင္ေအာင္ ၾကည့္ပလိုက္ရတယ္။ ဥပမာ စစ္တပ္က ေျမေတြသိမ္းတယ္ လို႔ ေျပာလာရင္ သိမ္းတဲ႔စစ္တပ္နဲ႔ အသိမ္းခံရတဲ႔ေတာင္သူကို ခြဲျမင္ပလိုက္။ ၿပီးရင္ တစ္ဘက္စီမွာ ရွိေနတဲ႔အေၾကာင္းရင္းေတြကို ထပ္ၿပီး ျမင္ေအာင္ၾကည့္ရတယ္။ တဘက္တည္း ၾကည့္ရမွာေတာ႔ မဟုတ္ဘူး။ နွစ္ဘက္စလုံးကေန မွန္မွန္ကန္ကန္ ၾကည့္ရမွာ။ ျပီးရင္ ကိုယ္က နွစ္ဘက္စလုံးကေန လြတ္ေအာင္ ေဘးကို ထြက္ပလိုက္ၿပီး ေဘးလူအျမင္နဲ႔ တခါထပ္ၾကည့္ရတယ္။ ဘာသာရပ္ဆိုင္ရာ အျငင္းပြားမႈေတြဆိုရင္ အဲသည္ဘာသာရပ္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ႔ ကၽြမ္းက်င္သူရဲ႕ အျမင္ကို ထပ္သိဖို႔လိုတယ္။ အျမင္ေတြအားလုံးကို ေမာဟမဖုံးပဲ မွန္မွန္ကန္ကန္ ရႈျမင္သုံးသပ္ႏိုင္မွ အေျဖရွာတဲ႔အခါလည္း တိက်မွန္ကန္တဲ႔ အေျဖတစ္ခု ထြက္လာလိမ္႔မယ္။ ဆိုၾကပါစို႔။ ကုလားနဲ႔ရခိုင္နဲ႔ ျဖစ္တဲ႔ အဓိကရုဏ္းကို ကုလားေတြခ်ည့္ပဲ ေကာ္မရွင္ဖြဲ႔ဖြဲ႔၊ ရခို္င္ေတြခ်ည့္ပဲ ေကာ္မရွင္ဖြဲ႔ဖြဲ႔၊ ဘယ္လိုမွ အေျဖမွန္ ေတြ႕မွာ မဟုတ္ဘူး။ ကရြတ္ကင္းေလွ်ာက္ၿပီး ထြက္ေပါက္ပိတ္ေနလိမ္႔မယ္။ သူတို႔နွစ္ဘက္စလုံး မပါပဲ ဗမာေတြက ဝင္ရွင္းေပးလည္း ဘယ္ဘက္ကမွ ေက်နပ္မွာ မဟုတ္ဘူး။ ဝမ္းပ်ဥ္းသားကို ေျမေခြးယူသြားၿပီပဲ ေျပာၾကမွာ။ မတရားမႈျဖစ္တယ္ဆိုကတည္းက တဘက္ဘက္ကေတာ႔ မတရားတာ လုပ္ခဲ႔ၿပီးၿပီ။ အျပန္အလွန္တုန္႔ျပန္မိရင္ နွစ္ဘက္စလုံးမွာ အမွားေတြပါကုန္ၿပီ။ အဲသည္ေနာက္ေတာ႔ ကိုယ္ကမွန္ၿပီး တဘက္လူမွားတဲ႔အေၾကာင္း သက္ေသထူၾကရေတာ႔မယ္ေလ။ လက္ပလာနဲ႔ကေလးေတြကို ဒိုင္းနဲ႔ကာ တုတ္နဲ႔ရိုက္ၿပီးရင္ေတာင္ သူတို႔ကရိုက္လို႔ ျပန္ရိုက္ရပါတယ္တို႔ ဘာတို႔ ပါးစပ္ထဲရွိတာ ဆက္ေျပာၾကတာ မဟုတ္လား။ အဲ႔ဒါေၾကာင္႔ အခ်က္အလက္မွန္ကို သိခ်င္တဲ႔သူဟာ ဘယ္ဘက္ကမွ မေနရဘူး။ အမွန္ကို သိၿပီးေတာ႔မွ မွန္တဲ႔ဘက္က ဝင္ပါတာက တစ္ပိုင္း။

           ေတာသူေတာင္သား လယ္သမားႀကီးေတြခမ်ာ ေနစရာအိမ္မရွိ၊ လုပ္ကိုင္စားစရာ လယ္ယာေျမမရွိ၊ အသက္ႀကီး ခုနွစ္ဆယ္ရွစ္ဆယ္က်မွ အသိမ္းလည္းခံ၊ လူလည္း ေထာင္က်ရတယ္ဆိုတဲ႔ အျဖစ္အပ်က္ေတြဟာ မွန္ခ်င္လည္းမွန္မယ္။ ဟုတ္ခ်င္လည္း ဟုတ္မယ္။ ဒါေပမယ္႔ အခါခပ္သိမ္း အစဥ္သျဖင္႔ သူတို႔ေျပာသလို အမွန္ခ်ည့္ပဲလို႔ေတာ႔ တြက္လို႔မရဘူး။ အင္မတန္ဇာတ္နာတဲ႔ ဒရာမာႀကီးေတြမွာ လုပ္ဇာတ္ေတြလည္း ပါတတ္တယ္။ ဥပမာ တစ္ခုျပမယ္။ ကိုယ္တို႔လမ္းထဲမွာ ညဘက္က်ရင္ ကားေတြကို အိပ္ေစာင္႔ေပးတဲ႔ လူႀကီးတစ္ေယာက္ ရွိတယ္ဆိုပါစို႔။ သူက ညဘက္က်ရင္ လမ္းထဲက ကားေတြ သူမ်ားလာမခိုးေအာင္ လခယူၿပီး မအိပ္မေန ေစာင္႔ေပးတဲ႔အခါ
ေက်ာေလးဘာေလးဆန္႔ဖို႔ ေခါက္ကုတင္ကေလးတစ္လုံးနဲ႔ ေနရတာေပါ႔။ ျခင္ေတြကလည္း ကိုက္ေတာ႔ ျခင္ေထာင္တစ္လုံး ေထာင္ရျပန္တယ္။ သနားပါတယ္။ မိုးရြာလာရင္ အကာအရံမရွိဘူး။ တာလပတ္ကေလးတစ္မိုးေတာ႔ ကာရမွာေပါ႔။ မိုးေအးေအးနဲ႔ ေရေႏြးၾကမ္းကေလး ဘာေလး ေသာက္ခ်င္မယ္ေလ။ မီးေသြးမီးဖိုကေလး။ ည ဆာရင္စားလို႔ရေအာင္ အိုးခြက္ပန္းကန္ကေလး။ အဖိုးႀကီးက အသက္ႀကီးၿပီေလ။ ေနမေကာင္းထိုင္မေကာင္းရွိေတာ႔ စိတ္မခ်ပါဘူး။ အေရးအေၾကာင္းဆို ျပဳစုဖို႔ ေဆြနီးမ်ဳိးစပ္ကေလး အေဖာ္အေလွာ္ရွိေတာ႔ ေကာင္းတာေပါ႔။ ေနတဲ႔အတူတူေတာ႔ မထူးပါဘူး။ ညဘက္ဆာတဲ႔သူေတြ စားလို႔ရေအာင္ အလင္းဆိုင္ကေလး ဖြင္႔ေတာ႔ေကာင္းသားပဲ။ ပလပ္စတစ္ခုံကေလးေတြ ေခါက္စားပြဲကေလးေတြ ခင္းလိုက္ ရပါတယ္။ ဆိုင္ေလးက ေရာင္းေကာင္းလာေတာ႔ တစ္ေယာက္တည္း မႏို္င္ေတာ႔ဘူး။ လူငွားေလး ဘာေလး ရွိမွ။ ဆိုင္ခုံေတြက တြန္းလွည္းႀကီးတစ္စီးစာ ျဖစ္လာတယ္။ ခ်က္ျပဳတ္ေက်ာ္ေလွာ္ဖို႔ မီးဖိုေခ်ာင္ တစ္ေနရာစာ လိုလာတယ္။ မိုးတြင္းက်ေခါက္လို႔ရတဲ႔ အမိုးနဲ႔မွ ျဖစ္မွာ။ သည္ေနရာ ကားလာမရပ္နဲ႔ေလ။ သူမ်ားတကာ ဆိုင္ခင္းမလို႔။

           အဲသလိုနဲ႔ လမ္းထိပ္တိုင္း လမ္းေထာင္႔တိုင္းမွာ မိသားစုကေလးေတြ အေျခက်လာၾကပါတယ္။ လမ္းေဘးပ်ံက် ေဈးသည္ကေလးတိုင္းဟာ ညႀကီးမိုးခ်ဳပ္မွ အေဝးႀကီးအိမ္ျပန္ၿပီး မနက္ျဖန္ ေစာေစာထလာရမယ္႔ အတူတူေတာ႔ ဆိုင္နားမွာပဲ ပစၥည္းေလးေတြေစာင္႔ရင္း ျဖစ္သလို အိပ္လိုက္တာ ေကာင္းပါတယ္။ သူတို႔ေလးေတြ အျမစ္တြယ္သြားတဲ႔အခါ ေနာင္က်လို႔ မလႊဲသာမေရွာင္သာ ကိုယ္႔ရပ္ကိုယ္႔ရြာ ျပန္ရမယ္႔အခ်ိန္ေရာက္လာခဲ႔ရင္ေတာင္ သူတို႔ခင္းတဲ႔ဆိုင္ေနရာ လမ္းေဘးပလက္ေဖာင္းကေလးက အဖိုးသားနား တနင္႔တပိုးေပးဝယ္ရတဲ႔ ဆိုင္ေဈးကႏၷားေဈးေတြ ျဖစ္ကုန္ပါတယ္။ ၿမဳိ႕လယ္ေခါင္ အိမ္ခန္းတစ္ခန္းဝယ္ဖို႔ မျဖစ္နို္င္တဲ႔သူေတြအတြက္ ကားဂိုေဒါင္ကေလးေတြကိုဝယ္ၿပီး မိသားစုလိုက္ ဝင္ေနလိုက္ၾကတာ ဂိုေဒါင္တစ္လုံး သိန္းေလးငါးဆယ္ ေပါက္ကုန္ပါေရာ။ တကယ္ေတာ႔ တိုက္နံရံမွာ ေပါက္လာတဲ႔ ေညာင္ပင္ကေလးမ်ားလိုပဲ အျမစ္တြယ္ၿပီး ပြားမ်ား မလာခင္ကတည္းက စည္းကမ္းတက် မဟုတ္ေသာ ေနမႈထိုင္မႈကေလးေတြကို ခြင္႔မျပဳခဲ႔ရင္ ေနာင္က်ေတာ႔ ရဲေတြလာတာေတာင္ တုတ္ဆြဲဓါးဆြဲ ခုခံမယ္႔ ေသမထူးေနမထူးေတြဘဝကို ေရာက္လာမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ လယ္သိမ္းေျမသိမ္း အသိမ္းခံရတဲ႔သူေတြမွာ မိရိုးဖလာ ေတာင္သူလယ္လုပ္ ဓါးမခုတ္ေတြ ပါသလို အခုေျပာတဲ႔ က်ဴးေက်ာ္ပ်ံက်ေတြလည္း အမ်ားႀကီး ပါေနပါတယ္။ တကယ္႔ေတာသူေတာင္သား လယ္သမားအစစ္ေတြဟာ အစိုးရ ရုံးျပင္ကနၷားနဲ႔ပတ္သက္လာရင္ က်ားၿမီးသာ ဆြဲၾကမယ္႔ အစားေတြပါ။ အင္မတန္ ေၾကာက္တတ္ပါတယ္။ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ စကားေျပာမယ္ဆိုတဲ႔ ရဲရဲေတာက္ အာဇာနည္ႀကီးေတြဟာ တကယ္႔ေတာသား ဟုတ္မဟုတ္ သံသယရွိစရာႀကီး။ သူတို႔ဘယ္သူေတြလဲ ဘယ္ကလာသလဲ ဆိုတာ အစိုးရမင္းမ်ားက ပိုသိၾကပါလိမ္႔မယ္။

           သို႔ေသာ္လည္း အဲသည္ဘက္က ဟိုလူေတြကို ဘယ္လိုမွ ျပန္မဥပဒ္ရဲတာလည္း သူတို႔အေၾကာင္းနဲ႔သူတို႔ ရွိပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔ဆိုေတာ႔ သူတို႔ဘက္ကလည္း အခါခပ္သိမ္း မမွန္ပါဘူး။ ကိုယ္ကမမွန္တဲ႔အခါ သူမ်ားကိုလည္း လက္ညွဳိးထိုးလို႔ မရပါဘူး။ နယ္ဘက္ေဒသအသီးသီးမွာ စစ္တပ္ေတြ အသစ္တိုးခ်ဲ႕တဲ႔အခါ တပ္ပုိင္ေျမေတြ အသစ္အသစ္ သတ္မွတ္ရပါတယ္။ သူတို႔တပ္ပိုင္ေျမထဲမွာ နဂိုမူလေနေန လုပ္ကိုင္စားေသာက္ေနတဲ႔သူေတြကို တျခားမွာ ေျမေနရာ အစားျပန္ေပးၿပီး သူတို႔တပ္ပိုင္ေျမထဲကိုေတာ႔ အျပင္လူ က်ဴးေက်ာ္ဝင္ေရာက္ခြင္႔မျပဳပါဘူး။ သီးပင္စားပင္ ေရကန္အသင္႔ၾကာအသင္႔နဲ႔  ဥယ်ာဥ္ျခံေျမေတြကို သိမ္းၿပီး ဖုန္းဆိုးေျမေတြ ေျမလြတ္ေျမရိုင္းေတြကို ျပန္အစားေပးတာလည္း ကိုယ္ေတြ႔မ်က္ျမင္ေတြ႔ခဲ႔ၿပီးလို႔ ေရးခဲ႔ဖူးပါတယ္။ ဒါကေတာ႔ သူတို႔လုပ္ထုံးလုပ္နည္းအတိုင္း ဥပေဒနဲ႔အညီ ေဆာင္ရြက္တာ လို႔ ဆိုၾကပါစို႔။ သို႔ေသာ္လည္း အခါခပ္သိမ္း ဥပေဒနဲ႔ ညီလို႔လား ဆိုတာႀကီးက ေမးစရာ ရွိလာပါတယ္။ ကိုယ္ေတြ႔ ၾကဳံဖူးတာတစ္ခု ေျပာျပပါ႔မယ္။ (သူတို႔ခမ်ာလည္း ကံဆိုးရွာပါတယ္။ ကိုယ္နဲ႔ခ်ည့္ လာလာေတြ႕ရတာ)

           ေဆးရုံေရွ႕ဥပစာက စည္ပင္သာယာပိုင္နက္ေျမဟာ လူသြားလူလာမ်ားတဲ႔ ေဈးပိုင္းက်တာမို႔ လက္တြန္းလွည္းနဲ႔ ေဈးသယ္ေတြ လာလာေရာင္းေလ႔ရွိပါတယ္။ ဖရဲသီးေပၚခ်ိန္က်ေတာ႔ ဖရဲသီးသယ္ေတြက လာေရာင္း ကၽြဲေကာသီးေပၚခ်ိန္က် ကၽြဲေကာသီးေတြလာေရာင္း၊ ကိုယ္လည္း တစ္လုံးမွ စားရတာ မဟုတ္ေပမယ္႔ အစည္းအေဝးက်တဲ႔အခါ လက္ညွဳိးေငါက္ေငါက္ထိုးၿပီး ႏွစ္ျပားမတန္ေအာင္ အေျပာခံရပါတယ္။ “ဘယ္သူ႔အမိန္႔နဲ႔ ခြင္႔ျပဳတာလဲ။ မနက္ျဖန္ မျမင္ခ်င္ဘူး။ အကုန္ရွင္းေပး။” ဆိုလို႔ ကိုယ္ခြင္႔ျပဳထားတာ မဟုတ္ပဲ သူ႔ဘာသူေရာင္းေနတဲ႔ဆိုင္ေတြကို ႏွင္ရပါတယ္။ ေစာေစာကေျပာသလို ေညာင္ေစ႔ေလးေတြ အျမစ္တြယ္မွာစိုးလို႔ ေနမွာေပါ႔ေနာ္။ ဒါေပမယ္႔ ေညာင္ေစ႔ေလးေတြ ကုန္ေအာင္ရွင္းၿပီးတဲ႔အခါ သူကိုယ္တိုင္ ေညာင္ပင္ႀကီး အပင္လိုက္ေရႊ႕ၿပီး လာစိုက္ပါတယ္။ ပလက္ေဖာင္း ေျမေနရာေပၚမွာ ဆိုင္ခန္းေလးေတြ အကြက္ရိုက္ၿပီး သူေရာင္းသလိုငါေရာင္းသလိုနဲ႔ ေရာင္းစားသြားတာပါ။ ဝယ္တဲ႔သူျပန္ေျပာမွ သိရတဲ႔ သူ႔အကြက္ကို ဘာမွ မေျပာလိုေပမယ္႔ ကိုယ္မလုပ္ထားတဲ႔အလုပ္ကို လူပုံအလယ္မွာ နင္ပဲငဆေျပာဆိုထားတဲ႔ သူ႔ေလသံကို ကိုယ္႔တစ္သက္မေမ႔ႏိုင္ပါဘူး။ ဘယ္ဌာေန ဘယ္ေနရာေရာက္ေရာက္ ေရာက္ေလရာအရပ္မွာ ေျမကြက္ကေလးမ်ား ခ်ေပးႏိုင္မလား၊ ပါမစ္ကေလးမ်ား ခ်ေပးနိုင္မလား။ ေမွ်ာ္ကိုးျခင္း ကုေဋကုဋာနဲ႔သူေတြ ျမင္ဖူးေပါင္းမ်ားလို႔ ဘယ္လိုမွ မအံ႔ၾသနိင္ေတာ႔ဘူး။ မသိမတတ္တဲ႔ ေအာက္ေျခလူတန္းစား ပညာမဲ႔ေတြက မွားရင္ အစိုးရဘက္က အမွန္နဲ႔ စည္းကမ္းနဲ႔ တည့္မတ္ေပးလို႔ရပါတယ္။ အစိုးရကို္ယ္တိုင္က မလိုက္နာတဲ႔ဥပေဒ စည္းကမ္းကို တိုင္းသူျပည္သားကလည္း အေလးထားပါ႔မလား။ ႏွစ္မွားေပါင္းေတာ႔ တစ္မွန္ ျပန္မျဖစ္ပဲ ဆက္ကာဆက္ကာ မွားၾကျပန္ပါတယ္။

            အခုကိစၥက ျခံစည္းရိုးေပၚခြထိုင္ၿပီး သိမ္းတဲ႔သူေရာ အသိမ္းခံရတဲ႔သူကိုေရာ သိမ္းၾကဳံးေဆာ္ေနတာမဟုတ္ပါဘူး။ ဘယ္ဘက္ကိုမွ တဘက္သတ္ မယုံဖို႔ ကိုယ္႔ကေလးကိုယ္ သြန္သင္တာပါ။ ႏွစ္ဘက္စလုံးမွာ မမွန္တဲ႔သူေတြ ရွိတာ ေသခ်ာပါတယ္။ အဲသည္ မမွန္တဲ႔သူေတြအတြက္ တကယ္ အစစ္အမွန္ နစ္နာခံစားရတဲ႔သူေတြမွာ နူရာဝဲစြဲ လဲရာသူခိုးေထာင္း ခံရပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔ဆိုေတာ႔ နွစ္ဦးႏွစ္ဘက္ ထိပ္တိုက္ေတြ႕တဲ႔ပဋိပကၡထဲကို ၾကားဝင္ခေလာက္ဆန္သူေတြ ပါလာလို႔ပါ။ က်ဴးေက်ာ္မယ္႔သူေတြအတြက္ ဝါးလုံး ကားအစည္းလိုက္၊ ဓနိ၊ ထရံ၊ တူေရာ သံပါ စပြန္ဆာေပးတဲ႔ ေစတနာရွင္ႀကီးမ်ား ရွိလို႔ပါ။ ၿပီးရင္ လူကိုယ္တိုင္အင္တာဗ်ဴးမယ္႔ သတင္းဌာနႀကီးေတြလည္း အဆင္သင္႔ပါ။ သတင္းအခ်က္အလက္ေတြအေပၚမွာ နို္င္ငံေရးအျမတ္ထုတ္သလိုပဲ ျပည္တြင္းျပည္ပ ပဋိပကၡေတြအေပၚမွာလည္း ကိုယ္လိုခ်င္တဲ႔ ႏို္င္ငံေရးအက်ဳိးအျမတ္တစ္ခု အေျဖထုတ္ယူလိုသူေတြ ဝင္ကစားၾကတာကိုး။ မာယာေတြ ဇာတ္ရွိန္ျမင္႔လာေတာ႔ အစိုးရကိုေဆာ္ရင္ အတိုက္အခံက၊ အတိုက္အခံကို နွိပ္ကြပ္ရင္ အစိုးရက လို႔ေတာင္ တရားေသ မတြက္ႏိုင္ေတာ႔ပါဘူး။ ကိုယ္ေတြမွ ႏွစ္ဘက္စလုံးကို မယုံေတာ႔တာ မဟုတ္ဘူး။ သူတို႔လည္း ကိုယ္႔လူကိုယ္ မယုံၾကေတာ႔ဘူး။

            သည္အခါမ်ဳိးမွာ လုပ္ထားတဲ႔လုပ္ေနတဲ႔အလုပ္ေတြ အကုန္ေမ႔ၿပီး ဘယ္သူ႔ကို ငါ႔ေနာက္ေက်ာမွာ ထားရင္ စိတ္ခ်ရသလဲဆိုတာက အသက္တမွ် အေရးႀကီးလာပါတယ္။ လူအေရြးမွားရင္ ကိုယ္႔အသက္ ပါလိမ္႔မယ္ လို႔ သေဘာေပါက္ကုန္တယ္ေလ။ အဲသည္ေတာ႔ ကိုယ္႔ဘက္က စိတ္ခ်ထားတဲ႔ ကိုယ္႔လူကိုယ္႔ဘက္သားဆိုရင္ သူဘာလုပ္လုပ္ မ်က္စိမွိတ္ၿပီး ခြင္႔လႊတ္ေပးလိုက္ဖို႔ပဲ စဥ္းစားပါေတာ႔တယ္။ သူမရွိလို႔ ေနာက္လူရွာရင္ သူ႔လို စိတ္ခ်ရဖို႔မေသခ်ာဘူး ထင္တာကိုး။ ဒါေၾကာင္႔လည္း ထိပ္သီးေခါင္းေဆာင္မ်ားဟာ စြမ္းေဆာင္ရည္ေတြ၊ ဦးေဆာင္မႈေတြ၊ စီမံခန္႔ခြဲအုပ္ခ်ဳပ္မႈေတြထက္ ကိုယ္ေျခကုပ္ယူထားတဲ႔ ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံ ခိုင္မာဖို႔ကိုပဲ အဓိကထားပါေတာ႔တယ္။ သမိုင္းဆိုတာ နန္းတက္တဲ႔ဘုရင္က ေရးစၿမဲမို႔ ဘာေတြပဲ လုပ္ခဲ႔လုပ္ခဲ႔၊ ကိုယ္အာဏာရတဲ႔အထဲပါရင္ ကိုယ္ေရးခ်င္သလိုေရးလို႔ရၿပီ လို႔ သေဘာထားၾကပါတယ္။ အဲ႔ဒါေၾကာင္႔ သူတို႔ဟာ ပါတီစြဲ၊ ဝါဒစြဲေတာင္ မထားေတာ႔ပါဘူး။ ငါစြဲတစ္ခုပဲ ထားၾကေတာ႔တယ္။ အခုပါတီက မႏိုင္ဘူးေသခ်ာရင္ ဟိုဘက္ပါတီက ဝင္ၿပဳိင္ဖို႔ အဆင္သင္႔ပဲ။ သည္ေလွနစ္ရင္ ဟိုေလွကူးဖို႔ ဝန္မေလး။ သူတို႔အခ်င္းခ်င္း အဆင္းအတက္ အခင္းအကြက္ေတြ ကစားဖို႔အတြက္ မီဒီယာေတြ၊ လူထုပဋိပကၡေတြက ထိုးေကၽြးစရာ ပြန္းကေလးေတြ ျဖစ္ကုန္တာပါပဲ။

            ကမာၻေပၚမွာျဖင္႔ ကိုယ္တို႔ ျမန္မာျပည္နိုင္ငံေရးေလာကေလာက္ ေကာက္က်စ္ေသာ၊ လွည့္ျဖားတတ္ေသာ၊ မယုံၾကည္အပ္ေသာသူမ်ား ေျခခ်င္းလိမ္ေနတာ ဘယ္မွာမွ ရိုးစြဲရွာရႏိုင္မယ္ မထင္ေပါင္။ အဲ႔ဒါေၾကာင္႔ ႏို္င္ငံေရးနဲ႔ပတ္သက္လာရင္ ကိုယ္႔သမီးကို ဘာမွ ေပးမသိပဲထားတာ အေကာင္းဆုံးလို႔ ေတြးမိတာပါ။ အခု သူ႔ဘာသူ သိခ်င္တာေတြ သိႏွင္႔ၿပီးၿပီမို႔ အယူလြဲအမွတ္လြဲ မျဖစ္ရေလေအာင္ စဥ္းစားပုံ ေတြးေတာနည္းကေလး သင္ေပးရတာေလ။ သူမ်ားေျပာတိုင္းေရးတိုင္း အလြယ္တကူ ယုံမိမွာစိုးလို႔။ ယုံခ်င္ယုံ မယုံခ်င္ေန။ လိမ္တယ္ညာတယ္ ဖုံးကြယ္တယ္ဆိုတာ ခဏတျဖဳတ္ပဲရတယ္။ အခ်ိန္တစ္ခုလြန္သြားေတာ႔ အေျဖက သူ႔ဟာသူ ထြက္လာတာပါပဲ။ ဒီပဲယင္းမွာ မခံမရပ္နို္င္ေသာမိဘျပည္သူမ်ားရဲ႕ လုပ္ရပ္ ဆိုတာႀကီးဟာ အခုခ်ိန္မွာ အဲဒီတုန္းက အတြင္းေရးမွဴး(၁) တာဝန္ယူထားသူကိုယ္တိုင္က နိုင္ငံေတာ္က ခိုင္းတာပါ လို႔ ထုတ္ေဖာ္ေရးသား ဝန္ခံထားပါၿပီ။ (မပူနဲ႔။ ေနာင္က်ေတာ႔ ေဒါသထြက္ေနေသာလူအုပ္ႀကီး ဘယ္သူခိုင္းပါတယ္ဆိုတာလည္း ေပၚလာလိမ္႔မယ္။) ဒိ႒ိမ်ား အစြဲမကၽြတ္ရင္ သံသရာပါတယ္ဆိုတာ သူနဲ႔မွ ယုံပါေတာ႔တယ္။ သူေျပာတဲ႔ ႏို္င္ငံေတာ္ဆိုတာ ဘယ္သူမ်ားပါလိမ္႔။ သူတို႔ဟာသူတို႔ လုပ္ခ်င္တာေတြ တရားမဲ႔လုပ္ခ်င္တိုင္းလုပ္ၿပီး အဲဒီလုပ္ရပ္ဟာ နို္င္ငံေတာ္ကို ကိုယ္စားျပဳတယ္လို႔ ဆိုခ်င္တာလား။ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ ႏိုင္ငံေတာ္အျဖစ္ ခံယူထားတာကိုး။ ျဖစ္မွျဖစ္ရေလ။ တစ္ႏို္င္ငံလုံး သူပိုင္ပါတယ္ ထင္ေနတဲ႔သူေတြကို ဟိုနားသည္နားက ေျမကြက္ကေလး၊ အစိုးရရုံးအေဆာက္အဦကေလး သူလုပ္ခ်င္သလိုလုပ္တာ ဘာေတြလာေျပာစရာရွိလို႔လဲ။ “သေဘာမတူရင္ ေခါင္းထားခဲ႔။ ကိုယ္ခ်ည့္ျပန္။”ဆိုလည္း ျပန္ရမယ္႔ဟာ။

            အခု သမီးသိသြားၿပီျဖစ္တဲ႔ လယ္သိမ္းေျမသိမ္း၊ ေတာင္ယာသိမ္းျပသနာဟာ အစိုးရကခ်ည့္ပဲ မဟုတ္မတရား အႏိုင္က်င္႔တဲ႔ကိစၥမို႔လို႔ ၂၀၁၅ က်ရင္ သည္ဦးသိမ္းစိန္အစိုးရကို ျဖဳတ္ခ်ႏိုင္ရင္ အလိုလို ေျပလည္သြားလိမ္႔မယ္ မထင္နဲ႔။ ျပည္သူလူထုဘက္ကလည္း စည္းကမ္းမရွိ၊ ဥပေဒကို မေလးစားတာေတြ ပါတဲ႔အတြက္ ေနာက္ထပ္ ဘယ္အစိုးရတက္တက္ သူတို႔နဲ႔ ဆက္ျဖစ္ေနရဦးမွာ။ အဲဒီအခါက်လည္း အတိုက္အခံျဖစ္သြားတဲ႔ဘက္က အဆင္းဘီးတပ္ၿပီး ေဘးတီးေပးဦးမွာ။ မီးေလာင္ရာ ေလပင္႔ၾကဦးမွာ။ ဘယ္ေတာ႔မွ ဆုံးမွာ မဟုတ္ဘူး။ မပတ္သက္တာ မသိတာပဲ ေကာင္းတယ္။ ရင္႔က်က္တဲ႔ဦးေနွာက္ရွိလာတဲ႔တစ္ေန႔မွ ျပန္ရွာဖတ္ၾကည့္။ တရုတ္သိုင္းကားထဲကလို ေျပာရရင္ေတာ႔ အဆင္႔ျမင္႔သိုင္းကြက္ေတြ တတ္ခ်င္ရင္ အေျခခံ အတြင္းအား နဲ႔ ကိုယ္ေဖာ႔ပညာကို အရင္ေလ႔က်င္႔ထားႏွင္႔ဦး။ ေလာေလာဆယ္ေတာ႔ သူမ်ားကသိမ္းရင္ သိမ္းတယ္လို႔ပဲ မွတ္ထားေနာ္။ ပညတ္သြားရာ ဓါတ္သက္ပါသတဲ႔။ သိမ္းပါတဲ႔သူမို႔ သိမ္းတတ္တယ္ထင္ရင္ ေအာင္ပါတဲ႔သူက် ေအာင္ရမယ္ လို႔ မွတ္။ အဟတ္ အဟတ္။ အမယ္ႀကီးအိုေအာင္စိန္ကို မဲေပးၾကပါစို႔။