ေသျခင္းတရား

Zay Ya

မေန႔ညက လူတစ္ေယာက္ အသက္ငင္ေနတာကို ထိုင္ၾကည့္ေနခဲ့ရတယ္။ သူ႔အေဆြအမ်ိဳးေတြ အားလံုးလည္း ညိွဳးငယ္တဲ့သူေတြက ညိွဳးငယ္ၾကလို႔၊ ငိုေႂကြးတဲ့သူေတြက ငိုေႂကြးၾကလို႔။

ဒီပံုရိပ္ေတြကို ၾကည့္ရင္းခဏ က်ဳပ္ငယ္စဥ္က ျဖစ္ရပ္အခ်ိဳ႕ ေျပးသတိရမိတယ္။ ရြာတစ္ရြာရဲ႕ သၿဂိဳလ္ပြဲ တစ္ခုကို ပထမဆံုး ေရာက္ခဲ့စဥ္က။ အေလာင္းစင္ကို မီး စရွိဳ႕လိုက္ၿပီ။ လူေတြ ဟိုတစ္စု ဒီတစ္စု စကားစျမည္ေျပာေနၾကၿပီ။ အဲ့ဒီတုန္း အဲ့ဒီရြာက ကဗ်ာဆရာ တဲ့၊ အမွတ္တမဲ့ ထေျပာတယ္။ "ေသျခင္းတရားကို ေၾကာက္ရြံ႕စရာ မလိုဘူး မိတ္ေဆြတို႔၊ ေသျခင္းတရား ဆိုတာ က်ဳပ္တို႔အားလံုးရဲ႕ မိတ္ေဆြပဲ" တဲ့။

အဲ့ဒီကတည္းက သူနဲ႔ အလားသ႑ာန္တူတဲ့ စကားမ်ိဳးေတြ လူအမ်ိဳးမ်ိဳးဆီက ပံုသ႑ာန္ အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ၾကားလာခဲ့ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲ့လို ေျပာတဲ့သူေတြရဲ႕ မ်က္လံုးအိမ္ထဲ က်ဳပ္ အၿမဲ ၾကည့္မိတဲ့အခါ၊ သူတို႔ ေျပာတဲ့ ေၾကာက္စရာ မလိုဘူး ဆိုတာဟာ ေၾကာက္ေနရတဲ့ စိတ္က ထြက္လာတာပဲ ဆိုတာ က်ဳပ္ သိလိုက္ရတယ္။ သူတို႔ အေၾကာက္တရား ေၾကာင့္ပဲ မေၾကာက္လန္႔ဘူး ဆိုတဲ့ စကားလံုးေတြ သြင္သြင္ သံုးေနတယ္ ဆိုတာ သိလိုက္ရတယ္။

ေသျခင္းတရားကို လွလွပပ ဘယ္နာမည္ေတြ ေပးေပး ေျပာင္းလဲသြားမွာမွ မဟုတ္ဘဲ။ ဟုတ္တယ္ ဟုတ္။ တကယ္က လူအမ်ား ေၾကာက္ရြံ႕တယ္ ဆိုတာဟာ ေသျခင္းတရားကို မဟုတ္ပါဘူး။ မတူညီတဲ့၊ မရင္းႏွီးတဲ့၊ ဘာမွန္းမသိရျခင္း သက္သက္ကို ေၾကာက္တာရယ္ပါ။ ေသလြန္ျခင္းဟာ ဘာလဲ။ ကြဲျပား ခ်ဳပ္ေပ်ာက္သြားတဲ့ ေနာက္ ဘာျဖစ္သြားလဲ။ အဲ့ဒီ မသိရျခင္းေၾကာင့္ က်ဳပ္တို႔ သ႑ာန္မွာ အေၾကာက္တရား ေပၚလာတာပဲ မဟုတ္လား။

စင္စစ္ လိုအပ္တာက ေသျခင္းတရားဟာ ဘာလဲ က်ဳပ္တို႔ အကၽြမ္းတဝင္ သိဖို႔ပဲ။ ေသျခင္းတရားကို အကၽြမ္းတဝင္ သိသြားရင္ ခင္ဗ်ားရင္ထဲမွာ အေၾကာက္တရား ရွိေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး။ ... ဘာလို႔လဲ။ ဘာလို႔လဲ ဆိုရင္ ေသျခင္းတရား ဆိုတာ စင္စစ္ တကယ္ မရွိေနဘူးလို႔ အဲ့ဒီလူဟာ သိသြားလို႔ပဲ။

အဲ့ဒီလို ဘယ္လို သိမွာလဲ ဆိုတဲ့ ခရီးကို ဘာသာေရး လို႔ က်ဳပ္ နားလည္ထားတယ္။ ေသျခင္းတရားဟာ စင္စစ္ တကယ္ ရွိေန၊ မေနကို သိျမင္ဖို႔ ႀကိဳးစား အားထုတ္ ေလ်ာက္လွမ္း တဲ့ ခရီးဟာ ဘာသာေရး လမ္းခရီးပဲ ျဖစ္တယ္။

ဘာသာေရး လမ္းခရီးရဲ႕ အဆံုးသတ္ ျဖစ္တဲ့ "သမၼာသမာဓိ" ရဲ႕ အလြန္မွာ အေမွာင္ေတြ ေပ်ာက္သြားတဲ့ ေနာက္၊ ေသျခင္းတရားကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း သိလိုက္ရလိမ့္မယ္။ ေသျခင္းတရားဟာ ရန္သူလည္း မဟုတ္ဘူး ဆိုတာ၊ မိတ္ေဆြလည္း မဟုတ္ဘူး ဆိုတာ။ ဘာလို႔ဆို ေသျခင္းတရားဟာ နကိုကတည္းက ရွိမေနဘူး ဆိုတာ။ အဲ့ဒီေနာက္ေတာ့ ေၾကာက္ရြံ႕စိတ္နဲ႔ ထိတ္ျပာေနတာေရာ၊ ငါ မေၾကာက္ဘူးလို႔ အားမာန္တင္း ေနရတာေရာ ဘာမွ မလိုအပ္ဘူး ဆိုတာ.. အဲ့ဒီ လူတစ္ေယာက္ဟာ ရိုးရိုးရွင္းရွင္းေလး သိျမင္သြားေတာ့တယ္။

ဒါ့ေၾကာင့္လည္း မသိျခင္း ဟာ အေၾကာက္တရားရဲ႕ အရင္းခံ၊ သံသရာရဲ႕ အရင္းခံ ျဖစ္ၿပီး၊ သိျမင္ျခင္း ဟာ အေၾကာက္တရားရဲ႕ ဆိတ္သုဥ္ျခင္း၊ သံသရာရဲ႕ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းျခင္း ျဖစ္ရတာပဲ။

OSHO

............................
Letters from Osho. ~
Dec 31st 2014 at 2:58 PM