Hkawa; Kala; Kawa; Lawa; Va ('o' လူမ်ိဳးမ်ား တကယ္ပဲ လူေခါင္းၿဖတ္ နတ္ပူေဇာ္ခဲ႔ပါသလား ။ (၁))

Yex Nang Moon October 30, 2014 at 7:48am

• အေမွာင္ကမၻာ 

           မ်က္ေမွာက္ေခာတ္ ၿမန္္မာ ႏုိင္ငံဟု ေခၚေ၀ၚ အသိအမွတ္ၿပဳ သတ္မွတ္ထားေသာ ႏုိင္ငံတကာ နယ္နိမိတ္မ်ဥ္းအတြင္းရွိ ေဒသၾကီးအတြင္းသို႔ ပထမ မြန္ ၊ ခမာလူမိ်ဳးအုပ္စု၊ ဒုတိယ တိဗက္ ၊ ၿမန္မာလူမ်ိဳး အုပ္စု ႏွင္႔ တတိယ ထိုင္း ၊ တရုတ္ ႏြယ္လူမိ်ဴး အုပ္စု တို႔ ေရွ႔ဆင္႔ ေနာက္ဆင္႔ အသီးသီး ၀င္ေရာက္လာ ၾကၿပီးၿဖစ္ေသာ္လည္း လူဦးေရမွာမူ နည္းပါးလွေသး၏ ။ လူဦးေရ ႏွင္႔ ႏိွဳင္းစာေသာ္ ေဒသ ၾကီးက က်ယ္၀န္းလွေခ်၏ ။
ေနာင္ တြင္  ‘ ၀ ’ ေတာင္တန္း ဟု အမည္ သည ေခၚတြင္လာမည္႔ ေတာင္တန္းေဒသ ေတာရိုင္းၾကီး အတြင္းသို႔ ခ်င္းနင္း၀င္ေရာက္ ကနဦးအစ ထူထပ္လွေသာ ေတာင္တန္း ၊ ေတာအုပ္ၾကီးအတြင္း ၀င္သြားသည္ႏွင္႔ ေပ်ာက္သြားေတာ႔၏ ။ လူဟူ၍  ‘ o ’မ်ားသာရွိ၏ ။
          ဤေနရာ ၊ ဤေဒသၾကီး အတြင္းသို႔ ေ၇ာက္ရွိအေၿခခ်လာၾကေသာ ‘၀’ မ်ားက လည္း ၾကိဳတင္စဥ္းစား ထြက္ခ်က္၍ ေအးေအးလူလူ ေရာက္ရွိလာၾကရသူမ်ားမဟုတ္ၾက ၊ ကိ်ဳင္းတံု မွ ထြက္ခြာခဲ႕ရစည္ကတည္းက စစ္ေၿပး ဘ၀ၿဖင္႔ ကိုယ္႔မိသားစု ႏွင္႔ကိုယ္ ၊ ကိုယ္႔ေဆြမ်ိဳးအုပ္စု ႏွင္႔ ကိုယ္ ၊ တစ္ႏွိုင္ပစၥည္းကို ထမ္းႏွိင္သူက ထမ္းပိုး ၊ လမ္းမေလွ်ာက္ႏိုင္သူကေလးကို ခ်ီပိုးႏုိင္သူ က ခ်ီပိုး ၊ သက္ၾကီး ရြယ္အို ဘိုးဘြားတို႔ကို တြဲႏွိင္သူက တြဲၿဖင္႔ ရန္သူ စစ္ေဘးအႏၱာရာယ္မွ လြတ္ေရးသာ အဓိကၿဖစ္ေသာေၾကာင္႔ စားေရး ရိကၡာအၿပည္႔အစံု မပါလာႏုိင္ခဲ႕ၾကေပ ၊၊ စိုက္ပ်ိဳး စားေသာက္ရန္မ်ိဳးစပါး ၊ မ်ိဳးသီးႏွံ ဆိုသည္ကို သယ္ယူလာေရး စဥ္းစားရန္ပင္ အခ်ိန္မရခဲ႔ၾက ၊၊ သို႔ႏွင္႔ အခ်ိဳ႕ေသာ မိသားစု၊ အခ်ိဳ႕ေသာ မ်ိဴးအုပ္စု တို႔တြင္ ခရီးရွည္လာ ၊ ရက္ၾကာလာသည္ ႏွင္႔အမွ် ရိကၡာခည္း ၿပတ္ ၊ ေ၇လည္းငတ္ ၿဖစ္လာၾက၇ေလေတာ႔သည္ ၊၊
          လမ္းခရီး ကား ေရေၾကာင္းခရီး  မဟုတ္ ၊ ကုန္းလမ္းခရီးၿဖစ္၏ ၊။ ေတာတြင္း ၊ ေတာင္ေပၚ ခရီးၿဖစ္ေသာ္လည္း
ခရီးလမ္းတစ္ေလွ်ာက္ေနရခ်ိန္တြင္ သစ္သီး ၊ သစ္ဥရွာေဖြ စားေသာက္ေနရခ်ိန္တြင္ ခရီးလမ္းေလွ်ာက္ ၍ မရေတာ႔ေပ ။ ဤ တြင္ ရိကၡာလည္း ၿပတ္ သြားၾက႕ေသာသူမ်ား ရိကၡာ အနည္းငယ္သာ က်န္ေတာ႔သည္႔ သူမ်ား မိသားစုအလိုက္ ကိုယ္႔ေဆြမိ်ဳးအုပ္စု နွင္႔ကိုယ္ ၊ ကို္ယ္ႏွစ္သက္ရာ အရပ္ ၊ ေဒသတို႔တြင္ ခ်န္ရစ္ခဲ႕ၾကေလေတာ႔သည္ ၊။ သို႔ၿဖင္႔ပင္ ေနာင္ေသာအခါ ေခၚတြင္လာေတာ႔မည္႔  ‘ ၀’  ေတာင္တန္းၾကီးေပၚတြင္ မိသားစုေဆြမိ်ဳး အုပ္စု အလိုက္ အုပ္စုငယ္ မ်ား အၿဖစ္ မ်ားအၿဖစ္ ေနထိုင္မူ စတင္ေပၚထြန္း လာခဲ႕ေလေတာ႔သည္ ။

      ေဆြမိ်ဳးသားခ်င္းမ်ားသာ စုဖြဲ႔ေနထိုင္ၿခင္း ၊ ‘၀’  တစ္မ်ိဳးသားတည္းသာၿဖစ္ၿခင္း ၊ လူဦးေ၇ အလြန္နည္းပါးေသးၿခင္း ၊ အႏၱာရာယ္ ၿပဳမည္႔ရန္သူဟူ ၍ မရွိ ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာေနထိုင္ႏုိင္ၾေသာ အေၿခအေနၿဖစ္သည္ ။ ေဒသပတ္၀န္းက်င္ ၿငိမ္းခ်မ္းေသာ္လည္း ၀မ္းစာရွာေဖြ စားေသက္ရသည္ကား ၊ မၿငိမ္းခ်င္းေခ် ။ ေတာတြင္း၀င္ ၊ ေတာင္ေၿခဆင္း သစ္သီးသစ္ဥ ၇ွာေဖြရ၏ ။ ေတာလိုက္ ၊ သားဖမ္း မုဆိုး အလုပ္ကိုလည္း လုပ္ရ၏ ။ တစ္ဦးခ်င္း သားေကာင္ရွာ ၊ ဒူးေလး ၊ ေလးၿမွားတို႔ၿဖင္႔ ပစ္ခတ္ဖမ္းဆီးရသည္လည္း ရွိ၏ ။ တိရစာၦန္အငယ္ အေကာင္ေသး ၾကက္၊ ဌက္ တို႔ကို ပစ္ခတ္ဖမ္းသည္ၿဖစ္ေစ ၊ ေထာင္ေခ်ာက္ ၊ ေက်ာ႔ကြင္း ၿဖင္႔ ဖမ္းသည္ၿဖစ္ေစ ၊ တစ္ဦး တစ္ေယာက္တည္းၿဖင္႔ ဖမ္းဆီး ႏွိင္ေသာ္လည္း ၊ ပို၍ အရြယ္ၾကီး အားသန္ ၊ အေၿပးၿမန္ေသာ ဆတ္ ၊ စိုင္း ၊ ေခ် ၊ သမင္ တို႔ကို ဖမ္းဆီးရာတြင္ ၿဖစ္ေစ ၊ အႏၱာရာယ္ၿပန္ၿပဳႏွိင္ေသာ ၀က္၀ံ ၊ သစ္က်ား ၊ ေတာ၀က္ ကဲ႔သို႔ ေတာေကာင္ တို႔ကို ဖမ္းဆီးရာတြင္ၿဖစ္ေစ ၊ လူစု လူေ၀း ၿဖင္႔သာ ဖမ္းဆီး ၾကရသည္ ။ ထိုအခါမ်ားတြင္ မိသားစုအတြင္းရွိသမွ်လူ ၊ အုပ္စုအတြင္း ရွိသမွ်လူ အားလံုး ပါ၀င္ရသည္။ မသန္စြန္းေတာ႔သည္႔ ဘိုးဘြားအို ၊ အရြယ္မေရာက္ေသးသည္႔ကေလး ႏွင္႔ ဖ်ားနာသူမ်ားသာ က်န္ရစ္ရေတာ႔သည္။ေတာေကာင္ၾကီးမ်ား ၊ ဖမ္းဆီးမူကို ေန႔စဥ္မလုပ္ႏုိင္ေသာ္လည္း ၊ သစ္သီး သစ္ဥ ရွာေဖြရမူမွာ ေန႔စဥ္အလုပ္ၿဖစ္၏ ။ ေန႔စဥ္ စားေယာက္ အသက္ရွင္ေရးသည္ပင္ ခက္ခဲ ပင္ပန္း သည္မဟုတ္ ။ အရွက္လံုရန္ ရာသီဥတု ဒဏ္ကို ကာကြယ္ရန္ အ၀တ္အထည္သည္လည္း ခက္ခဲၾကမ္းတမ္း၏ ။  ၀ါၿဖင္႔ ရက္လုပ္ေသာ အ၀တ္ကို မ၀တ္ႏွိင္ၾကေတာ႔ေပ ။ ေတာတြင္းမွ ရွာေဖြ ရရွိေသာ ေလွ်ာပင္ကို အခြံခြာ၍ အ၀တ္အၿဖစ္ ရက္လုပ္ ၀တ္ဆင္ၾကရ၏ ။ ေယာက္်ား ၾကီးမ်ားက ခႏၱာကိုယ္အထက္ပိုင္းဗလာ ၊ ေအာက္ပိုင္းတြင္ အရွက္ဖံုးရံု ( လံကြတ္တီ ) အဂၤါ မ်ားကို သာ ၀တ္ဆင္ႏုိင္ၾကေတာ႔သည္ ။ မိန္းမပိ်ဴေလးမ်ားပင္ ဘ၀ အက်တြင္ အလွအပကို မစဥ္းစားႏိုင္ၾကေတာ႔ ၊။ အရွက္လံုရံု ခႏၱာကိုယ္ ေအာက္ပိုင္းကိုသာ ကာကြယ္ ႏိုင္ၾကေတာ႔သည္။
           တစ္ရက္ စားရန္ တစ္ရက္ ရွာရေသာဘ၀ ၊ ေနထြက္မွ ေန၀င္ တစ္ေနကုန္ ခက္ခဲ ပင္ပန္းစြာရွာေဖြ ၾကရေသာ္လည္း ၀မ္းစာဖူလံုသည္ ဟူေသာ စကားကို ကေလးသူငယ္မ်ားမၾကားရဖူးေသာ ကာလ ၊ ေတာေတာင္သဘာ၀၏ ခက္ခဲမူနွင္႔ ၾကမ္းတမ္းေသာ ရာသီဥတု ရွိရာ ၀န္းက်င္ေဒသတြင္ ေန႔စဥ္ စားေရး အတြက္သာ အားသြန္လံုးပမ္းေနေသာအခ်ိန္သည္ ရက္ကို လစား ၊ လကို ႏွစ္စား တစ္ႏွစ္ၿပီး တစ္ႏွစ္ နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ကုန္မွန္း မသိကုန္ဆံုးေက်ာ္လြန္သြားခဲ႕ ၾကသည္ ။ အတူပါလာေသာ  ၊ ဘိုးဘြားမ်ား ၊ မိဘ မ်ားလည္း ကြယ္လြန္ခဲ႕ၾကၿပီ ။ တစ္ေတာင္ကို ေက်ာ္ ၊ တစ္ေတာကိုေၿပာင္း ေ၇ႊ႔ခဲ႕ၾကရသည္မွာလည္း မနည္းလွေတာ႔ ။ မေၿပာင္းလဲ ႏုိင္ၾကေသးသည္မွာ တစ္ရက္ၿပီးတစ္ရက္ အသက္ဆက္လက္ရွင္သန္ႏုိင္ရန္ စား၀တ္ ေနေရး ကို ေၿဖရွင္း ေနရသည္႔ အတြင္း ႏွစ္ၿမဳပ္ လံုးခ်ာ လိုက္ေနရသည္႔ ဘ၀ၿဖစ္သည္ ။

   
   သို႔ႏွင္႔ ၿမန္မာၿပည္အလယ္ပိုုင္း ၊ ေက်ာက္ဆည္ ၊ ပုဂံ ၊ စစ္ကိုင္း ၊ အင္း၀ အရပ္တို႔တြင္ အေၿခခ် ေနထုိင္ ၾကေသာ ကိုယ္႔အမ်ိဴးတူ ‘၀’ မ်ားႏွင္႔ လည္းေကာင္း ၊ ၿမန္မာၿပည္ ေတာင္ပိုင္း ပဲခူး ၊ မုတၱမ ၊ ေမာ္လၿမိဳင္ ၊ ေရး ၊ ထား၀ယ္ ေဒသ တို႔တြင္ အေၿခခ် ေနၾကေသာ ကိုယ္႔အမ်ိဳးတူ ‘၀’ မ်ား ႏွင္႔လည္းေကာင္း ၊ ကိုယ္႔ဘိုးဘြား ၊ မိဘ မ်ားကိုယ္တိုင္ တည္ေဆာက္ထူေထာင္ခဲ႔ေသာ ေနာက္ဆံုး စြန္႔ခြာခဲ႕ ရာ က်ိဳင္းတံု ေဒသတြင္ က်န္ရွိသည္႔ ကိုယ္႔လူမ်ိဳး ၊ ကိုယ္႔ေဆြ မ်ိဳးမ်ား ႏွင္႔ လည္းေကာင္း အလွမ္းကြာသည္ထက္ ကြာေ၀းခဲ႕ၾကရသည္ ၊၊ ရန္သူ႔ေဘး မွ ေရွာင္ေၿပး ပုန္းေအာင္းေနရသၿဖင္႔လည္း အေၾကာင္းမၾကားႏုိုင္ ၊ အသိမေပးႏိုင္ ၊ အဆက္အသြယ္မ်ား လံုး၀ ၿပတ္ေတာက္သြားၾကေလေတာ႔သည္ ။ က်ိဳင္းတံု လူ႔အဖြဲ႔ အစည္းအတြင္း တတ္ေၿမာက္ ထားၾကေသာ စာေပ အေရးအသား ကိုလည္း ၿပန္လည္ေလ႕က်င္႔သင္ယူခြင္႔ မရ ၊ အသံုးခ်ရမည္႔ ေနရာလည္းမရွိေတာ႔ သၿဖင္႔ စာေပ အေရးအသား သည္ လံုး၀ ေပ်ာက္ဆံုးကုန္ေတာ႔သည္ ။ အူမ မေတာင္႔ၾကေလေတာ႔ သီလမေစာင္႔ ႏုိင္ၾကေတာ႔သၿဖင္႔ ၊ မူလယံုၾကည္ခဲ႕ၾကေသာ ဗုဒၶဘာသာ ကိုးကြယ္မူ သည္လည္း တၿဖည္းၿဖည္း ေမွးမိွန္ သြားခဲ႕ေလေတာ႔သည္ ။

ဆက္လက္ထိန္းသိမ္းထားႏုိင္သည္မွာ ကိ်ဳင္းတံုသား ၀ လူမ်ိဳး ၊ မ်ိဴးဆက္သာၿဖစ္သည္ ။ ထိုအခ်ိန္က ‘၀ ‘ေတာင္တန္းေရာက္ ‘၀’ တို႔တြင္ ေတာတြင္း လွည္႔လည္ သစ္သီး သစ္ဥ ၇ွာေဖြစားေသာက္ၿခင္း အသိ ႏွင္႔ အမဲလိုက္ ၿခင္း အတတ္ပညာသာ က်န္ရစ္ေတာ႔သည္ ။

           ‘၀’ ေတာင္တန္းေရာက္ ‘၀’ တို႔အတြက္ အခက္ခဲဆံုး ရာသီသည္ မိုးရာသီ ၿဖစ္သည္ ။ ‘၀’ ေတာင္တန္းတြင္ မိုးေကာင္း ၊ မိုးသည္းထန္စြာ ရြာသြန္းတတ္သကဲ႕သို႔ ရက္ဆက္ လည္း ရြာတတ္၏ ။ ရက္ဆက္မိုးရြာေသာ ေန႔မ်ားတြင္ အစာရွာရန္လည္းခက္ ၊ အ၀တ္မလံု ၊ ၿခံဳရန္ေစာင္လည္း ၇ွားပါးလွသၿဖင္႔ ထင္းမီး၏ အပူဓါတ္ကို အားကိုး ၊ မီးဖိုပတ္လည္ တြင္ စုၿပံဳအိပ္စက္ ၾက၍ မိုးတိတ္သြားမည္႔ အခ်ိန္ကိုသာ ေစာင္႔စားလ်က္အခ်ိနန္မ်ားကို ကုန္လြန္သြားေစၾက ရေလေတာ႔သည္ ။
          ရြာက်လာေသာ မိုးေရသည္ က်ေရာက္ရာေနရာတြင္ ရပ္တန္႔ မေန မိုးေရစက္မ်ားစုေပါင္း၍ စမ္းေရၿဖစ္လာသည္ ။ စမ္ေးရမွသည္ ေရစီးေၿမာင္း ၊ ေၿမာင္းမွသည္ ေခ်ာင္း ၊ ေခ်ာင္းမွ သည္ ၿမစ္ အၿဖစ္သို႔ ၾကီးမားက်ယ္ၿပန္႔လာသည္ ၊၊ က်ယ္ၿပန္႔လာေသာ ၿမစ္ၾကီး သည္လည္း ရပ္တန္႔ ၍ မေန ၿမစ္မၾကီးမွ တဆင္႔ ပင္လယ္မွသည္ သမုဒၵရာၾကီး အတြင္းသို႔ အေရာက္ခရီးေပါက္ မရပ္မေနစီး၀င္သြားေလေတာ႔သည္ ။ သမုဒၵရာၾကီးသည္ က်ယ္၀န္းလွ၏ ။ တစ္ဘက္ကမ္းမွ တစ္ဘက္ကမ္း သို႔ လွမ္းေမွ်ာ၍မွ် မၿမင္ႏုိင္ ။ ကမ္းကိုလည္း မၿမင္ ၊ လမ္းကိုလည္း မၿမင္ ၊ ေ၀းကြာလြန္းလွပါတကား။
'
          မွတ္ခ်က္ ။ '၀' သမိုင္းစာအုပ္ ( စာမ်က္ႏွာ ၁၁၄ ) မွ ေကာက္္ႏွတ္ထားပါသည္။ မသိေသးေသာ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမ မ်ား ႏွင္႔ google ထဲမွ တစ္ဆင္႔ '၀' သမိုင္းကို    ရွာဖတ္ဖို႔ အခ်ိန္မရ ရွိတဲ႕ ညီအစ္ကို မ်ားအတြက္သာ ရည္ရြယ္ၿပီး တင္ထားၿခင္း ၿဖစ္ပါသည္ ။