“ ၀ူးးးးးးး ”ခနဲ ထုိးရပ္လာသည့္ ကားျပာႀကီး၏ ေခါင္းခန္းမွ ဆင္းလာသည့္ လူဝႀကီး၏
ႏႈတ္ဖ်ားမွ လွ်ံက်လာသည့္ စကားသံအခ်ိဳ႕ ျဖစ္၏။
နံနက္ေစာေစာ ၃၉လမ္းထိပ္က လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ေလးတြင္ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ႐ံုးကတစ္ေယာက္
စကားစျမည္ေလးေျပာရင္း စားေသာက္ေနခ်ိန္ လက္ဖက္ရည္တစ္၀က္ မကုန္ေသးခင္ ဆိုင္ရွင္က
“ လာၿပီ . . လာၿပီ . . သိမ္းၾက . . သိမ္းၾက”ဟု ရုတ္တရက္ ထိတ္ထိတ္ပ်ာပ်ာ ေအာ္ဟစ္ရင္း
လက္ကလည္း ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ လက္ဖက္ရည္စားပြဲကုိ ဆြဲယူမတင္ၿပီး ပလက္ေဖာင္းေပၚကေန
လမ္းထဲကုိ ေျပးသြင္းသြား၏။
စားေသာက္ေနၾကသည့္ လူအခ်ိဳ႕ကို ဂ႐ုမစိုက္ ဝင္တိုက္ကာ မင္းမ့ဲစ႐ိုက္ဆန္ဆန္ ျပဳမူေနၾကသည့္ လူတစ္စုမွာ ႏိုင္ငံံ့ဝန္ထမ္းမ်ားျဖစ္ၾကသည့္
ဆိုင္မ်ားကို လိုက္လံဖမ္းဆီး သိမ္းဆည္းကာ စားပြဲမ်ား၊ ခံုမ်ားကုိ အတင္းဆြဲ သိမ္းၿပီး ကားေပၚကုိတင္ၾက
ေနျခင္းျဖစ္၏။ လက္ဖက္ရည္ခြက္ေတြ ေမွာက္၊ ေရေႏြးၾကမ္းပန္းကန္ေတြက်၊ ဓါတ္ဗူးေတြလဲ။ စားပြဲ ေပၚ
တင္ထား သည့္ ဖုန္းႏွင့္ ပုိက္ဆံအိတ္ေတာင္ ယူခ်ိန္ မရလုိက္။ ဆုိင္က က်န္တဲ့သူေတြလည္း ထုိင္ခံု၊
စားပြဲမ်ားကုိ အလုအယက္ ၀ုိင္းသိမ္းလုိက္ၾက၏။
စားပြဲထုိးေတြႏွင့္ စည္ပင္၀န္ထမ္းမ်ား စားပြဲလုပြဲ၊ ထုိင္ခံုလုပြဲ က်င္းပေနသလား ထင္ရ၏။ ေစာေစာက
ေအးေအးလူလူထုိင္ေနသည့္ စားသံုးသူ မ်ားလည္း လြတ္ရာကၽြတ္ရာ ေျပးရပ္ေနလုိက္ၾကရ၏။ လမ္း၌ ျဖတ္သြားသည့္ ႏုိင္ငံျခားသား ဧည့္သည္မ်ားျဖစ္သည့္ အမ်ဳိးသမီးႏွစ္ဦးႏွင့္ အမ်ဳိးသားတစ္ဦးလည္း
ထိတ္လန္႔အ့ံၾသသည့္ မ်က္ႏွာထားမ်ားႏွင့္ ရပ္ၾကည့္ေနၾကေလရဲ႕။ ၎တုိ႔ အခ်င္းခ်င္းလည္း တီးတုိး
ေျပာဆုိေနၾက သည္ကို ေတြ႕ရ၏။
အဲဒီလုိ စည္ပင္ႏွင့္ စားပြဲထုိးေတြ လုလုိက္္ၾကတာ စည္ပင္က သံုးပံုတစ္ပံုေလာက္ရသြားၿပီး ကားႏွင့္တင္၊
ဆက္ေမာင္း၊ ေနာက္တစ္ဆုိင္ ထပ္ လု ….. အဲ ….. ထပ္သိမ္းၾက၊ ရုတ္ရုတ္သဲသဲ ျဖစ္ၾကျပန္ေရာ။ အမ်ား
ျပည္သူေတြ ထပ္ကာထပ္ကာ ထိတ္လန္႔ၾကရျပန္၏။ စည္ပင္ကားႀကီး ျမင္ကြင္းက ေပ်ာက္သြားလွ်င္
ေနာက္ကေနေစ်းေတြ ျပန္ခင္းၾက။ ဒီလုိႏွင့္ ၿမိဳ႕ေတာ္ရန္ကုန္၏ ေန႔စဥ္ဘ၀တြင္ စည္ပင္အဖြဲ႕ႏွင့္ ပ်ံက်
ပလက္ေဖာင္းေစ်းသည္ေတြ ၀ရုန္းသုန္းကား သံသရာ လည္ေနေတာ့သည္။
စည္ပင္က ဒီလုိလုပ္ေနျခင္းသည္ ေျဖရွင္းနည္းမွန္သလား။ ဒီလုိလုပ္၍ ျပႆနာက ေျပလည္သြားသလား။ ဒီထက္ေကာင္းသည့္ ေျဖရွင္းနည္း၊ ဒီထက္ ပုိထိေရာက္သည့္ အေရးယူမႈနည္းလမ္း မရွိဘူးလား။
ေစ်းသည္မ်ားဘက္က မွန္သည္ဟု ဆုိလုိ ျခင္း မဟုတ္ေခ်။ စည္ပင္ဥပေဒကုိ ေဖာက္ဖ်က္ေနသည္ဆုိလွ်င္
ဥပေဒအရထိေရာက္ညင္သာသည့္ အျခားေျဖရွင္းနည္းႏွင့္ ႏုိင္ငံတစ္ခု၏ အစုိးရဌာနပီပီ ေျဖရွင္းသင့္သည္။
သို႔ေသာ္ ယခုဟာက ၎တို႔၏ အျပဳအမူသည္ အာဏာရွင္စနစ္၏ လက္က်န္ အေငြ႕အသက္မ်ားအတိုင္း
ျပည္သူလူထုကို ဂ႐ုမစိုက္အေလးမထားဘဲ ၿမိဳ႕လယ္ေခါင္တြင္ ေသာင္းက်န္းေနျခင္းသာ ျဖစ္၏။
ကုိလုိနီေခတ္က ျပည္သူေတြ အထိတ္တလန္႔ ေျပာဆိုခ့ဲၾကသည့္အတိုင္း လမ္းေပၚက စားပြဲထုိး၏
ေအာ္သံကုိ ၾကားလုိက္ရျပန္သည္။
“ ရြာထဲကုိ ဂ်ပန္ေတြ .. ၀င္လာၿပီေဟ့ . . . . .”
No comments:
Post a Comment