ျငိမ္းခ်မ္းေရးစစ္တမ္း (၃) ပဥၥမပိုင္း။ ေျမယာျပႆနာနွင့္ တိုင္းရင္းသားကိုယ္ပိုင္ျပဌာန္းခြင့္ (၁)

Aung Htoo January 20, 2014 at 5:05am

                                 
          အဖြဲ႔အားလံုး ပါ၀င္သည့္တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႔အစည္းေခါင္းေဆာင္မ်ားနွင့္ အစိုးရ အာဏာပိုင္မ်ားေတြ႔ဆံုေဆြး ေႏြးၾကၿပီးေနာက္ တျပည္လံုး လကၡဏာေဆာင္သည့္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးစာခ်ဳပ္ကို လက္မွတ္ေရးထိုး ခ်ဳပ္ဆိုနိုင္ပါက သက္ဆိုင္ရာျပည္နယ္မ်ား၌ အေျခခံလူထု ရရွိမည့္ အဓိကနိုင္ငံေရး အခြင့္အေရးသည္ အဘယ္နည္း။ ဤေမးခြန္းကိုေမးရျခင္းမွာ တဖြဲ႔ခ်င္းအလိုက္ အပစ္ရပ္လက္မွတ္ မ်ား ေရးထိုးခဲ့ၾကေသာ္လည္း တိုင္းရင္းသားအေျခခံ လူထုအေနျဖင့္ မည္သည့္အခြင့္အေရးမွ် ဟုတၱိပတၱိ မရခဲ့ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။

အပစ္အခတ္မ်ား ယာယီရပ္သြားသျဖင့္ အသက္ေဘးအႏၱရာယ္အတြက္ စိုးရိမ္စိတ္ေလ်ာ့ပါးသြား သည္။ ခရီးသြားလာေရးတစံုတရာ အဆင္ေျပလာသည္။ ကုန္ေရာင္းကုန္၀ယ္လုပ္ငန္းမ်ား အတန္အသင့္ျဖစ္ထြန္း လာသည္။ အလုပ္အကိုင္အခြင့္အလမ္းကေလးမ်ား ယခင္ကထက္ တစံုတရာ ပို၍ ရလာသည္။
နွစ္သစ္ကူးကဲ့သို႔ ရိုးရာယဥ္ေက်းမႈ ပြဲလမ္းသဘင္မ်ား အေတာ္အသင့္ လြတ္လပ္စြာ က်င္းပနုိင္လာၾကသည္။ လူထုအတြက္မွာမူ ဤမွ် သာ ျဖစ္သည္။ သို႔ရာတြင္ မိမိတို႔၏ဘ၀ရပ္တည္မႈကို ေျပာပေလာက္ေအာင္အာမခံခ်က္ေပးနိုင္သည့္ မည္သည့္ နိုင္ငံေရးအခြင့္အေရးမွ်  မရရွိၾက။

၁၉၈၉ ခုနွစ္မွစတင္ၿပီး ယေန႔၂၀၁၄ ခုနွစ္အတြင္း ေရာက္လာသည္အထိ ၂၅ နွစ္ခန္႔ ၾကာမွ် တဖြဲ႔ခ်င္းအပစ္ရပ္ကာလအေျခအေန မ်ားကို ခ်ဳပ္ၾကည့္လိုက္လွ်င္ ယေန႔အခ်ိန္၌ လူထု၏ ဘ၀မွာ ဒံုရင္း ဒံုရင္း အတိုင္းသာ ရွိေနေၾကာင္းေတြ႔နိုင္သည္။ ဆိုး၀ါးသည့္ အပိုင္းမွာပင္ ပို၍ မ်ားျပားေနသည္။ ယင္းမွာ ယခင္ကခ်ဳပ္ဆိုခဲ့သည့္ အပစ္ရပ္စာခ်ဳပ္မ်ားတြင္ ျပည္နယ္အေနျဖင့္လည္းေကာင္း၊ သက္ ဆိုင္ရာ တိုင္းရင္းသားေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ႔အစည္းအေနျဖင့္လည္းေကာင္း၊ လူထုအေနျဖင့္လည္းေကာင္း ရသင့္ရထိုက္ သည့္ ေျမယာဆိုင္ရာအခြင့္အေရးမ်ားကို ေဆြးေႏြးသေဘာတူညီခ်က္ မယူႏိုင္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။

ျပည္ေထာင္စုတခုလံုးလကၡဏာေဆာင္သည္အထိ တိုင္းရင္းသားလႈပ္ရွားမႈမ်ား အထိုက္အေလွ်ာက္ အားေကာင္းလာသည့္ ယခုတႀကိမ္တြင္မူ ဤသို႔မျဖစ္သင့္ေတာ့။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးစာခ်ဳပ္ကို လက္မွတ္ထိုး လိုက္ၿပီးသည္ နွင့္ တၿပိဳင္နက္ ကိုယ္ပိုင္ျပဌာန္းခြင့္နွင့္ ဆက္စပ္၍ အေျခခံအားျဖင့္ လူထုဘ၀အတြက္ အာမခံခ်က္ရွိသည့္ ေျမယာ အခြင့္အေရးရသြားသည့္ အေနအထားရွိေစခ်င္သည္။ တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ား အေလးအနက္ထား ေဆြးေႏြး ေတာင္းဆိုၾကလိမ့္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္သည္။ ျပည္ေထာင္စုအဖြဲ႔၀င္ ျပည္နယ္အသီးသီးတြင္ ပင္လံုစာခ်ဳပ္အရ ကိုယ္ပို္င္ အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ ရာခိုင္ႏႈန္း အျပည့္ ရေစရမည္ ဟူေသာ အာမခံခ်က္ကို မည္သူမွ်မျငင္းနိုင္။ ကိုယ္ပို္င္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ ရသင့္ သည့္ အေၾကာင္းရပ္မ်ားတြင္ ေျမယာအေပၚစီမံခန္႔ခြဲခြင့္သည္ ထိပ္ဆံုးမွ ပါ၀င္သည္။ ဤသည္ကို ေျမယာဆိုင္ရာ အခြင့္အေရးသံုးရပ္အေပၚ မူတည္ ေဖၚေဆာင္သင့္သည္။

ပထမ အေနျဖင့္ တိုင္းရင္းသားျပည္နယ္မ်ားသည္ ေျမယာအေပၚ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္စီမံခြင့္ရွိရမည္။ ဒုတိယအေနျဖင့္ ျပည္နယ္အတြင္းရွိ တိုင္းရင္းသားမ်ားသည္ လယ္လုပ္သူ လယ္ပိုင္ခြင့္၊ ေျမယာပိုင္ဆိုင္ခြင့္တို႔ ရွိရမည္။ တတိယအေနျဖင့္ ျပည္နယ္အသီးသီးအတြင္းရွိ ေဒသငယ္တခုတြင္ ဘိုးစဥ္ေဘာင္ဆက္ စဥ္ဆက္မျပတ္ ေနထိုင္ လာခဲ့ေသာ ေဒသခံတိုင္းရင္းသားမ်ားသည္ မိမိတို႔အသက္ရွင္ေနထိုင္ေသာ နယ္ေျမ၊ ေက်းရြာတ၀ိုက္ရွိ သဘာ၀ေျမ၊ ေတာရိုင္းေျမ၊ သစ္ေတာေျမတို႔ကို စုေပါင္းပိုင္ဆိုင္အသံုးခ်ခြင့္ရွိရမည္။

ပထမ အခြင့္အေရးမွာ ျပည္နယ္မ်ား၌ သက္ဆိုင္ရာ တိုင္းရင္းသားအဖြဲ႔အစည္းမ်ား၊ ေခါင္းေဆာင္ မ်ား၊ ျပည္နယ္ကိုု အုပ္ခ်ဳပ္မည့္ သူမ်ားနွင့္ ဆိုင္သည္။ ဒုတိယနွင့္ တတိယ အခြင့္အေရးမ်ားမွာ လူထုနွင့္ တိုက္ရိုက္ ဆိုင္သည္။  ၿငိမ္းခ်မ္းေရးစာခ်ဳပ္ကို လက္မွတ္ထိုးၿပီးသည္နွင့္ တၿပိဳင္နက္ ဤအခြင့္အေရးမ်ားစတင္ခံစားနိုင္သည့္ လမ္းေၾကာင္းကို ေရာက္သြားၿပီဆိုလွ်င္ လူထုသည္ အတိုင္းထက္ အလြန္၀မ္းေျမာက္ၾကမည္ မုခ်ျဖစ္သည္။  လြန္ခဲ့ သည့္ ၂၅ နွစ္ အပစ္ရပ္ခဲ့သည့္ ကာလနွင့္မတူဘဲ ယေန႔အခ်ိန္တြင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးျဖစ္စဥ္၏ အသီးအပြင့္ကို သက္ဆိုင္ရာ တိုင္းရင္းသားအေျခခံလူထုမ်ား တိုက္ရိုက္ခံစားသင့္သည့္ အခ်ိန္ေရာက္ပါၿပီ။
သို႔ရာတြင္ ယင္း ေျမယာဆိုင္ရာ အခြင့္အေရးသံုးရပ္လံုးအား ၁၉၆၂ ခုနွစ္စစ္တပ္အာဏာသိမ္းၿပီး ခ်ိန္ မွစ၍ စစ္အစိုးရ အဆက္ဆက္ က်င့္သံုးလာခဲ့ေသာေျမယာဥပေဒနွင့္ မူ၀ါဒမ်ား၊ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံ ဥပေဒေဘာင္ နွင့္ ၄င္းအရခ်မွတ္က်င့္သံုး
လ်က္ရွိေသာ ေျမယာဥပေဒသစ္မ်ားနွင့္ မူ၀ါဒမ်ားအရမူ လံုး၀ (လံုး၀) ပင္ ေဖၚေဆာင္၍ မရနိုင္ပါ။ ဥပေဒေဘာင္အေျခခံကို အေျခအျမစ္မွေန၍ ေျပာင္းရပါမည္။

ဤသည္ကို ေျပာင္းေအာင္ ေဆြးေႏြး သေဘာတူညီခ်က္ မယူနိုင္ဘဲ တနိုင္ငံလံုးအပစ္ရပ္စာခ်ဳပ္ကို လက္မွတ္ထပ္ထိုးၾကျပန္ဦးမည္ ဆိုလွ်င္ ေနာက္ထပ္ အနည္းဆံုး ၂၅ နွစ္မွ်ၾကာ လက္နက္မ်ားကို တုတ္မ်ားသဘြယ္ ကိုင္ၿပီး အစိုးရက တည္ဆဲဥပေဒမ်ားကို ကိုးကား၍ ေျမယာအေပၚ ထင္သလို စီမံခန္႔ခြဲ အသံုးခ်ေနၾကသည္ကို ငုတ္တုတ္ထိုင္ၾကည့္ရသည့္ ဘ၀နွင့္ အဆံုးသတ္ပါမည္။
အထက္ပါ ေျမယာဆိုင္ရာ အခြင့္အေရးသံုးရပ္ကို တရား၀င္ရေအာင္ ေဆြးေႏြးသေဘာတူညီမႈ မယူနုိင္ဘဲ အစိုးရကလဲ အစိုးရက ေျမယာအေပၚထင္သလို စီမံခန္႔ခြဲေနၾကသလို၊ တိုင္းရင္းသားေတာ္လွန္ေရး အဖြဲ႔အစည္းဟူသည္မ်ားကလဲ အပစ္ရပ္အေျခအေနကို အခြင့္ေကာင္းယူ၊ အစိုးရနွင့္ နားလည္မႈယူကာ မိမိတို႔လႊမ္းမိုး ထားေသာေဒသမ်ားတြင္ ထင္သလိုစီမံခန္႔ခြဲ၊ နိုင္ငံျခားကုမၸဏီမ်ား၊ ခရိုနီမ်ားနွင့္ လက္၀ါးရိုက္ၿပီး အက်ိဳးစီးပြားခြဲယူ စသည္တို႔ကို သူ႔ထက္ငါေကာင္း အၿပိဳင္အဆိုင္ လုပ္ေဆာင္ၾကမည္ ဆိုလွ်င္ ဥပေဒစိုးမိုးေရးကို ပ်က္သည္ထက္ ပ်က္ ေအာင္ အားေပးေဖၚေဆာင္ရာေရာက္ပါမည္။ အနစ္နာဆံုးမွာ သက္ဆိုင္ရာျပည္နယ္မ်ားရွိ အေျခခံလူထုမ်ားျဖစ္ပါမည္။

ေျမယာအခြင့္အေရးသံုးရပ္ကို တရား၀င္ရယူခံစားနိုင္ေရးအတြက္ ေဆြးေႏြးပြဲမ်ားတြင္ အေထာက္အပံ့ ျဖစ္ေစရန္ ေျမယာနွင့္ဆက္ စပ္ေသာ ဥပေဒဆိုင္ရာမ်ားကို အေျခခံအားျဖင့္ ေလ့လာရန္ လိုပါမည္။

အမ်ိဳးသားစီမံကိန္းႏွင့္ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေရး၀န္ႀကီးဌာန၏ ၀န္ႀကီး ေဒါက္တာကံေဇာ္က ၂၀၁၃ ခုနွစ္ နုိ၀ဘၤာလ (၂၃) ရက္ေန႔တြင္ ဘီဘီစီ ေရဒီယို၏ အင္တာဗ်ဴးေမးခြန္းအား ေအာက္ပါအတိုင္း ေျဖၾကားသြားခဲ့သည္။             “ ၿပီးခဲ့တဲ့ နွစ္က လယ္ယာေျမ ဥပေဒသစ္အရ သက္ဆိုင္ရာ လယ္လုပ္သူမ်ားကို ဧၿပီ၊ ေမ ေလာက္ ကထဲက စၿပီး အမည္ေပါက္ လုပ္ေပးေနပါတယ္။ အမည္ေပါက္သြားၿပီ ျဖစ္တာေၾကာင့္ ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ ရင္းနွီးျမႇဳပ္နွံလို႔ ရတယ္။ ဒီေျမကို အေပါင္ထားၿပီး စိုက္ပ်ိဳးစရိတ္ေခ်းေငြ ေခ်းငွား လာနုိင္တယ္။ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးကထဲက ၁၉၅၂၊ ၅၃၊ ၅၄ လယ္ယာေျမႏိုင္ငံပိုင္ျပဳလုပ္ေရးဥပေဒအရ တခ်ိန္တံုးကေတာ့ လယ္ယာေျမအားလံုးဟာ ႏိုင္ငံပိုင္ျဖစ္တဲ့အတြက္ အခု ဒါဟာ ႀကီးမားေသာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈျဖစ္ပါတယ္။”

အမ်ိဳးသားစီမံကိန္းႏွင့္ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေရး ၀န္ႀကီးဌာန၏ ၀န္ႀကီး ေဒါက္တာကံေဇာ္သည္ ေဒါက္တာ ဟု သံုးထားသျဖင့္ မည္သည့္ ေဒါက္တာမွန္း မသိရေသာ္လည္း ပညာတတ္တဦးျဖစ္မွာ ေသခ်ာသည္။ ၄င္း၏ အထက္ ပါ အင္တာဗ်ဴးႏွင့္ စပ္လွ်ဥ္းၿပီး ျဖစ္ႏိုင္သည့္ အခ်က္နွစ္ခ်က္ ေထာက္ျပရန္ လိုအပ္လာသည္။ ပညာတတ္တဦး အေနျဖင့္ အမ်ိဳးသားစီမံကိန္းႏွင့္ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေရး ၀န္ႀကီးဌာန ၀န္ႀကီးတာ၀န္ကို ယူထားေသာ္လည္း ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ တည္ခဲ့၊ တည္ဆဲျဖစ္ေသာလယ္ယာေျမဆိုင္ရာဥပေဒကို နားမလည္သည့္ကိစၥျဖစ္သည္။  ျမန္မာႏိုင္ငံလယ္ယာေျမနွင့္ စပ္လွ်ဥ္းသည့္ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒမ်ား၊ သက္ဆိုင္ရာ လယ္ယာေျမဥပေဒမ်ား၊ အစိုးရအဆက္ဆက္၏ ေျပာင္းလဲခဲ့ ေသာ မူ၀ါဒမ်ားအား လက္ေတြ႔ျပႆနာမ်ားႏွင့္ဆက္စပ္ၿပီး ေစ့ေစ့ငွငွ နားမလည္ပါဘဲလ်က္ စီးပြားေရးဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္မႈ အတြက္ အေရးႀကီးသည့္ ၀န္ႀကီးဌာနကို တာ၀န္ယူထားရျခင္းျဖစ္လွ်င္ တိုင္းျပည္မွာ ယခုထက္ပို၍ ဆင္းရဲရံုသာရွိ သည္။ ဤသည္မွာ မေကာင္းပါ။

ဒုတိယ ျဖစ္ႏိုင္ေခ်မွာ လယ္ယာေျမဆိုင္ရာ ဥပေဒမ်ားကို တကယ္တမ္း နားလည္ပါလ်က္ စစ္အစိုးရ ေခါင္းေဆာင္ ေဟာင္းသစ္မ်ား၏ အလိုက် ပိပိရိရိႏွင့္တိုင္းျပည္ကို လိမ္လည္ အင္တာဗ်ဴးေပးသြားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ ပို၍ပင္ ဆိုးေနပါသည္။ ကိုယ္က်င့္တရား[1] ႏွင့္ဆိုင္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဟူသည္ကို ရွင္းပါမည္။

၀န္ႀကီး ေဒါက္တာကံေဇာ္သည္ ၁၉၅၃ ခုနွစ္ လယ္ယာေျမႏိုင္ငံပိုင္ ျပဳလုပ္ေရးဥပေဒကို ကိုးကား လ်က္ တခ်ိန္တံုးက လယ္ယာေျမအားလံုးသည္ ႏိုင္ငံပိုင္ျဖစ္ခဲ့ေၾကာင္းကို ေထာက္ျပၿပီး ယခုႏိုင္ငံပိုင္ မဟုတ္ေတာ့ သည့္ သေဘာ ရွင္းျပသြားခဲ့သည္။ ယင္းမွာ တက္တက္စင္ေအာင္လြဲေနသည္။ ဥပေဒအရ လယ္ယာေျမမ်ားသည္ ယခု အခ်ိန္အထိ ႏိုင္ငံပိုင္ျဖစ္ေနေသးသည္။ သာဓက တခုျပပါမည္။

                   ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ တပ္ရင္း အမွတ္ ၅၄၆၊ ၅၄၇ နွင့္ ၅၄၉ တို႕အေျခစိုက္တိုးခ်ဲ႕ တည္ေထာင္ရန္အတြက္  ေကာ့ကရိတ္ျမိဳ႕ နယ္ နဘူးေတာင္ရြာတ၀ိုက္ရွိ လယ္ဧက တေထာင္ေက်ာ္အား သိမ္းယူခဲ့သည္။ ယင္းအေပၚ အသိမ္း ခံ ကရင္လယ္သမားမ်ားက မေက်နပ္သျဖင့္ ၂၀၁၂ ခုနွစ္အတြင္းတြင္ ဆန္႔က်င္လႈပ္ရွားမႈတခု ျဖစ္ပြားခဲ့သည္။ လယ္ သမား ၇၈ ဦးကို ဦးေဆာင္လ်က္ ေကာ့ကရိတ္ျမိဳ႕ေပၚသို႔ သြားေရာက္အေရးဆိုသူမွာ ဗိုလ္မႈးခ်ဳပ္ထိန္ေမာင္၏ ေကအင္ ယူ၊ ေကအင္န္အယ္လ္ေအ ခြဲထြက္အဖြဲ႔မွ ဒုတိယ ဗိုလ္မႈးႀကီး ေစာဂ်ိဳးဇက္နွင့္ ၄င္း၏ ရဲေဘာ္မ်ား ျဖစ္သည္။

                    လယ္ေျမ အသိမ္းခံရေသာ ကရင္လယ္သမားမ်ားအနက္ လယ္သူမႀကီးေဒၚပြင့္ေဖါက ေအာက္ပါ အတိုင္း ဖြင့္ဟခဲ့သည္။ " က်မတို႔မိသားစု ရဲ႕ လယ္ေျမေတြကို အကုန္သိမ္းသြားၿပီ။ ဘာတခုမွ မက်န္ေတာ့ဘူး။ ဘာမွ လုပ္စားစရာ မရွိေတာ့ဘူး။ တပ္ရင္းမႈးဆီကို သြားၿပီး တကြက္ေလာက္ ျပန္ေပးပါလို႔ ေတာင္းပန္တယ္။ တပ္ရင္းမႉးက ေျပာတယ္။ နုိင္ငံေတာ္ပိုင္ေျမေတြ ျဖစ္တယ္တဲ့။ နိုင္ငံေတာ္မွာ ေသနတ္ရွိတယ္၊ အာဏာရွိတယ္၊ အကုန္ယူလို႔ ရတယ္ တဲ့။ နင္တို႔ကရင္ေတြမွာ ဘာမွ လုပ္ပိုင္ခြင့္ မရွိဘူးတဲ့။"

                   ၁၉၆၂ ခုနွစ္မွာစ၍ ယေန႔အခ်ိန္အထိ တည္ရွိဆဲျဖစ္သည့္ ေျမယာဆိုင္ရာ ဥပေဒမ်ားအရ တပ္ရင္းမွဴး ေျပာသည္မွာ မွန္သည္။ နိုင္ငံေတာ္ပိုင္ေျမမ်ားျဖစ္သည္။ လယ္သမားေတြ မပိုင္။ အဆိုပါတပ္ရင္းမွဴးသည္ အမ်ိဳးသား စီမံကိန္းႏွင့္ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေရး ၀န္ႀကီးဌာန၏ ၀န္ႀကီးေဒါက္တာကံေဇာ္ထက္ ပို၍ပင္ အမွန္တရားကို ေျပာသည္။ လက္ရွိအခ်ိန္၌ လယ္ယာေျမကို နိုင္ငံပိုင္ျဖစ္ပံုမွာ ၁၉၅၃ ခုနွစ္ လယ္ယာေျမႏိုင္ငံပိုင္ ျပဳလုပ္ေရးဥပေဒ ေခတ္ကထက္ ပိုပါသည္။

            ႏိႈင္းယွဥ္ခ်က္ (၁)
၁၉၅၃ ခုနွစ္လယ္ယာေျမႏိုင္ငံပိုင္ ျပဳလုပ္ေရးဥပေဒသည္ ၁၉၄၇ ခုနွစ္ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒေနာက္ခံ ျဖင့္ ေပၚေပါက္လာခဲ့ျခင္းျဖစ္ သည္။ ယင္းအေျခခံဥပေဒ ပုဒ္မ ၃၀ (၁) တြင္ “ႏိုင္ငံေတာ္သည္ ေျမယာအားလံုး၏ ပင္ရင္း ပိုင္ရွင္ ျဖစ္သည္။” ဟု ျပဌာန္းထားခဲ့ သည္။” သို႔ရာတြင္ ၁၉၄၇ ခုနွစ္ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒသည္ ဆိုရွယ္လစ္ စနစ္ အေျခခံ ရွိခဲ့သျဖင့္ ႏိုင္ငံေတာ္က သိမ္းယူခဲ့သည့္ လယ္ယာေျမမ်ားအား၊ ႏိုင္ငံေတာ္ဟူသည့္ အမည္ေအာက္တြင္ အစိုးရက လက္၀ါးႀကီးအုပ္ခ်ယ္လွယ္ရန္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ အစိုးရစစ္တပ္က သိမ္းခ်င္သလို သိမ္းခြင့္ေပးရန္ ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ခရုိနီ စီးပြားေရးသမားႀကီးမ်ားအား လုပ္ပိုင္ခြင့္ခ်ေပးရန္ ေသာ္လည္းေကာင္း မဟုတ္ခဲ့။ ဆိုရွယ္လစ္စနစ္ အေျခခံကို ပံ့ပိုးရန္ႏွင့္ ေျမရွင္စနစ္အား တိုက္ဖ်က္ရန္သာ ျဖစ္ခဲ့သည္။ သို႔ျဖစ္၍ ေအာက္ပါအတိုင္း ဆက္လက္ျပ ဌာန္းခဲ့သည္။          

ပုဒ္မ ၃၀ (၂) ------ မည္သည့္ ေျမယာကိုမဆို ျပန္လည္သိမ္းယူၿပီးလွ်င္ ထိုေျမယာကို စုေပါင္းစိုက္ပ်ိဳး ေရးအတြက္ျဖစ္ေစ၊ သမ၀ါယမ စိုက္ပ်ိဳးေရးအတြက္ျဖစ္ေစ၊ လယ္သီးစားသမားမ်ားသို႔ျဖစ္ေစ၊ ေ၀ငွေပးရန္ အခြင့္ အေရး ရွိရမည္။
            ပုဒ္မ ၃၀ (၃) ------ မည္သည့္အေျခခံစနစ္နွင့္မွ် ေျမယာအေျမာက္အမ်ား ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ မရွိေစရ။ တဦးတည္းပိုင္ျဖစ္ေသာ ေျမယာ၏ အမ်ားဆံုးအေရအတြက္ကို အေၾကာင္းညီညြတ္လွ်င္ ညီညြတ္ျခင္း တရားဥပေဒျဖင့္ သတ္မွတ္ရမည္။

၀န္ႀကီး ေဒါက္တာကံေဇာ္ ရည္ညႊန္းသည့္ လယ္ယာေျမဥပေဒသစ္ဟူသည္မွာ ၂၀၁၂ ခုနွစ္ မတ္လ (၃၀) ရက္ေန႔တြင္ ျပဌာန္းလိုက္သည့္ လယ္ယာေျမဥပေဒျဖစ္သည္။ ယင္းသည္ ၂၀၀၈ ခုနွစ္ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ  ေနာက္ခံတြင္ ေပၚေပါက္လာခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ယင္းအေျခခံဥပေဒတြင္ေအာက္ပါအတိုင္း ျပဌာန္းထားခဲ့သည္။

ပုဒ္မ (၃၇) (က) ႏိုင္ငံေတာ္ရွိေျမအားလံုး၊ ေျမေပၚေျမေအာက္၊ ေရေပၚေရေအာက္ႏွင့္ေလထုအတြင္း ရွိ သယံဇာတပစၥည္း အားလံုး၏ ပင္ရင္းပိုင္ရွင္ျဖစ္သည္။

ႏိုင္ငံေတာ္သည္ ေျမယာအားလံုး၏ ပင္ရင္းပိုင္ရွင္ျဖစ္ေၾကာင္း ျပဌာန္းထားသည္ျခင္း အတူတူ၂၀၀၈ ခုနွစ္ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံ ဥပေဒသည္ စစ္အာဏာရွင္စနစ္အေျခခံရွိခဲ့သျဖင့္ ၁၉၄၇ ခုနွစ္ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ ပုဒ္မ ၃၀(၂) ႏွင့္ပုဒ္မ ၃၀(၃) တို႔တြင္ ပါရွိခဲ့သည့္ ဆိုရွယ္လစ္စနစ္၏ အေျခခံ၊ ေျမရွင္စနစ္တိုက္ဖ်က္ေရး အေျခခံမ်ားကို ထည့္သြင္းျပဌာန္းျခင္း မျပဳေတာ့။

            ႏိႈင္းယွဥ္ခ်က္ (၂)
(၁) ၁၉၅၃ ခုနွစ္လယ္ယာေျမႏိုင္ငံပိုင္ျပဳလုပ္ေရးဥပေဒ၏ အဓိက ရည္ရြယ္ခ်က္ႏွင့္ အေကာင္အထည္ ေဖၚမႈမွာ ေျမမဲ့လယ္မဲ့လယ္သမားမ်ားကို ျပန္လည္ေ၀ငွရန္[2] ျဖစ္သည္။ အားနည္းခ်က္မ်ား ရွိခဲ့ေသာ္လည္း လက္ေတြ႔ အရ လယ္သမားမ်ားအတြင္းတြင္သာ ေျမယာေ၀ျခမ္းေရးကို အဓိက လုပ္ခဲ့သည္။

                 ၂၀၁၂ ခုနွစ္ လယ္ယာေျမဥပေဒ၏ အဓိက ရည္ရြယ္ခ်က္နွင့္အေကာင္အထည္ ေဖၚမႈမွာလယ္ယာ ေျမကို အစိုးရက တိုက္ရိုက္ထိန္းခ်ဳပ္ရန္ျဖစ္သည္။[3]

(၂) ၁၉၅၃ ခုနွစ္လယ္ယာေျမႏိုင္ငံပိုင္ျပဳလုပ္ေရးဥပေဒအရ လယ္ယာေျမမ်ားကို ႏိုင္ငံပိုင္ လုပ္လိုက္ သည္ ဆိုေသာ္လည္း ပုဂၢလိက ပိုင္စနစ္ကို လံုး၀အၿပီးအပိုင္ ဖ်က္သိမ္းလိုက္ျခင္း မဟုတ္။ ဥပေဒအရ သတ္မွတ္ခ်က္ မ်ားႏွင့္ ညီညြတ္ေသာ လယ္ယာေျမမ်ားႏွင့္စပ္လွ်ဥ္း၍ ပုဂၢလိကပိုင္စနစ္ကို ဆက္လက္ထားရွိသည္။[4]
      ၂၀၁၂ ခုနွစ္ လယ္ယာေျမဥပေဒအရ ဥပေဒႏွင့္အညီ ပုဂၢလိက ပိုင္စနစ္ လံုး၀မတည္ရွိ။ လယ္ လုပ္သူ လယ္သမားသည္ လယ္ယာေျမကို လက္ရွိထားခြင့္၊ လုပ္ပိုင္ခြင့္အျပင္ ေရာင္း၊ ေပါင္၊ ဖလွယ္၊ ေပး၊ ငွား လုပ္ခြင့္ ရွိေသာ္လည္း [5] ယင္းတို႔သည္ လယ္ယာေျမပိုင္ဆိုင္မႈ[6] အေပၚရရွိသည့္ အခြင့္အေရး မဟုတ္၊ လယ္ယာေျမ လုပ္ပိုင္ ခြင့္[7] အေပၚရရွိသည့္ အခြင့္အလမ္း ျဖစ္သည္။

(၃) လယ္သမားမ်ားအတြက္ လုိအပ္ေနသည္မွာ လယ္လုပ္သူ လယ္ပိုင္ခြင့္ ျဖစ္သည္။ ၂၀၁၂ ခုနွစ္ လယ္ယာေျမဥပေဒအရ ေပးအပ္ထားသည္မွာ လယ္လုပ္သူ လယ္လုပ္ပိုင္ခြင့္ ျဖစ္သည္။

(၄) ၁၉၄၇ ခုနွစ္ အေျခခံဥပေဒအရ “ႏိုင္ငံေတာ္” ဟု ဆိုရာတြင္ ျပည္ေထာင္စု ႏိုင္ငံသာမက ျပည္ ေထာင္စုအဖြဲ႔၀င္၏ အုပ္ခ်ဳပ္မႈ အခြင့္အာဏာကို ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ဥပေဒျပဳမႈ အခြင့္အာဏာကို ေသာ္လည္း ေကာင္း ဆိုလိုသည္ ဟူ၍ ျပဌာန္းထားသည္။ ယင္းမွာ ျပည္ေထာင္စုအဖြဲ႔၀င္ျပည္နယ္မ်ားသည္လည္း “ႏိုင္ငံေတာ္” ဟူသည္တြင္ အက်ံဳး၀င္သည္။ သို႔ျဖစ္၍ ျပည္ေထာင္စု အစိုးရ တနည္းအားျဖင့္ ဗဟုိအစိုးရ တခုတည္း၏ သေဘာဆႏၵ ႏွင့္ျပည္နယ္မ်ားအတြင္းရွိ ေျမယာမ်ားကို ထင္သလို စီမံခန္႔ခြဲ၍မရ။ ျပည္နယ္ဥပေဒစာရင္းတြင္လည္း ေျမယာႏွင့္ပတ္ သက္ေသာ လုပ္ပိုင္ခြင့္ အေတာ္မ်ားမ်ား ဆက္လက္အပ္နွင္းထားခဲ့သည္။

     ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒအရမူ “ႏိုင္ငံေတာ္” ဟုဆိုရာတြင္ အုပ္ခ်ဳပ္မႈ အခြင့္အာဏာကို ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ တရားစီရင္မႈ အခြင့္အာဏာကို ေသာ္လည္းေကာင္း ဆိုလိုသည္[8] ဟူ၍သာ ေဖၚျပထားသည္။ “ျပည္ ေထာင္စုအဖြဲ႔၀င္၏” ဟူေသာ ေ၀ါဟာရ ေပ်ာက္သြားခဲ့သည္။ ျပည္နယ္ဥပေဒျပဳစာရင္းတြင္လည္း ေျမယာႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ လုပ္ပိုင္ခြင့္မ်ား မပါရွိေတာ့။ လယ္ယာစိုက္ပ်ိဳးေရး ဟူ၍သာ ပါရွိသည္။ သိုု႔ျဖစ္၍ လက္ေတြ႔အရ ျပည္ နယ္အားလံုးအပါအ၀င္ ျပည္ေထာင္စု တခုလံုးရွိ ေျမယာမ်ားအား ဦးသိန္းစိန္ အစိုးရ ထင္သလို စီမံခန္႔ခြဲခြင့္ ရလ်က္ ရွိသည္။ ေျမယာအေပၚ စီမံခန္႔ခြဲျခင္းႏွင့္ စပ္လွ်ဥ္း၍ ဥပေဒအရ ျပည္နယ္အသီးသီးက ခုခံကန္႔ကြက္ခြင့္ မရွိေတာ့။

ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ၁၉၄၇ ခုနွစ္ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒႏွင့္ ၁၉၅၃ ခုနွစ္လယ္ယာေျမႏိုင္ငံပိုင္ျပဳလုပ္ေရး ဥပေဒေအာက္တြင္ လယ္သမားမ်ားဘ၀အေျခအေန အေကာင္းဆံုးေခတ္ျဖစ္ခဲ့သည္။ လယ္သမား ဟူသည္မွာ တနွစ္ တြင္ သံုးရာသီရွိသည့္အနက္ တရာသီသာသာခန္႔သာ အလုပ္လုပ္ရန္ လိုအပ္သည္။ က်န္သည့္ နွစ္ရာသီ နီးနီးမွာ ၾကိမ္လံုးကေလးမ်ားကိုင္ၿပီး ရြာရိုး ေလွ်ာက္လည္ႏိုင္၊ အလွဴအတန္းမ်ား ျမိဳင္ျမိဳင္ဆိုင္ဆုိင္ ေပးႏိုင္ေသာေခတ္၊ လယ္ သမားမ်ား ေရႊမိုးေငြမိုးရြာေသာေခတ္ ျဖစ္ခဲ့သည္။ လူမႈေရးအရ သဟဇာတ[9] ရွိခဲ့သည္။ ေက်းရြာလူမႈအဖြဲ႔အစည္း စည္းလံုးညီညြတ္မႈ[10] အားေကာင္းခဲ့သည္။

၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒႏွင့္ ၂၀၁၂ ခုနွစ္ လယ္ယာေျမဥပေဒေအာက္တြင္ လယ္သမားမ်ား ဆင္းရဲတြင္းအနက္ဆံုး၊ အဖိနွိပ္ခံရဆံုး၊ ဒူးႏွင့္ မ်က္ရည္ အသုတ္ရဆံုးျဖစ္သည္။ သန္သန္မာမာ လုပ္ကိုင္စားေသာက္ ႏိုင္သည့္ ေက်းလက္လူငယ္အေျမာက္အမ်ားသည္ လယ္ယာလုပ္ငန္းကိုင္ငန္းမ်ားကို စြန္႔ခြါကာ ျပည္ပႏိုင္ငံမ်ားသို႔ ထြက္ခြာသြားေရာက္ ကၽြန္သေဘာက္သာသာမွ် ဘ၀ႏွင့္အသက္ရွင္ရပ္တည္ၾကရသည္။ သို႔မဟုတ္လွ်င္ ရန္ကုန္ ကဲ့သို႔ေသာ ၿမိဳ ့ႀကီးျပႀကီးမ်ားသို႔ တက္ကာ စက္ရံု၊ အလုပ္ရံုမ်ားတြင္ ရသမွ် အနိမ့္ဆံုးလုပ္ခ ကေလးမ်ားကို လက္ခံ၍ အလုပ္သမားမ်ားျဖစ္သြားၾကသည္။ စင္စစ္အားျဖင့္ အလုပ္သမားမ်ားဟုပင္ ေခၚႏိုင္သည့္ အေနအထားမရွိ။ အလုပ္ သမား လူငယ္တဦးက ေရဒီယိုအင္တာဗ်ဴးတခုတြင္ “အလုပ္ကၽြန္” ဟူ၍ သံုးသြားခဲ့သည္။ ေက်းလက္ ေျမကၽြန္ ဘ၀ မွ ၿမိဳ ့ျပ “အလုပ္ကၽြန္” ဘ၀သို႔ ေျပာင္းသြားျခင္းျဖစ္သည္။ စစ္မရွိေသာ ေျမျပန္႔ေဒသ ေက်းရြာမ်ားတြင္ လူမႈေရးအရ သဟဇာတ[11] (လံုး၀) နီးပါး ပ်က္သုဥ္းသြားသည္။ ေက်းရြာလူမႈအဖြဲ႔အစည္း စည္းလံုးညီညြတ္မႈခၽြတ္ျခံဳက်သြားသည္။ ဤသည္မွာ ျပည္တြင္းစစ္ႏွင့္မည္သို႔ဆက္စပ္ေနသနည္း။

စစ္အစိုးရအဆက္ဆက္က ျပည္တြင္းစစ္ကို ေမြးျမဴထားကာ ယင္းကို လက္ညႇိဳးထိုးလ်က္ စစ္တပ္ကို ၾကံ့ခိုင္ႀကီးထြားေအာင္ တည္ေဆာက္ခဲ့သျဖင့္ အထူးသျဖင့္ ေက်းလက္ စီးပြားလူမႈဘ၀ကို တိုက္ရိုက္ထိပါးျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ မလိုအပ္ဘဲ စစ္တပ္ေပါင္းမ်ားစြာ တည္ေထာင္လာရေသာအခါ တပ္တြင္းရိကၡာဖူလံုေရးမွစၿပီး တပ္မိသားစု မ်ားအား ထမင္းေကၽြးႏိုင္ေရးအတြက္ လုပ္ငန္းမ်ားတည္ေထာင္လုပ္ကိုင္ႏိုင္ရန္ (သို႔မဟုတ္) တနည္းနည္းျဖင့္ တပ္ရံပံုု ေငြ ရွာရန္ ေက်းလက္လယ္သမားမ်ား၏ ေျမယာမ်ားကို သိမ္းယူရေတာ့သည္။  စစ္တပ္ အေျချပဳထားသည့္ ေနရာမ်ား တြင္ ေဒသခံေက်းလက္လယ္သမားမ်ား ပိုင္သည့္ေျမယာမ်ားအား ဆယ္စုနွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ မတရားသိမ္းယူခဲ့ျခင္း မ်ားမွာ ယခုအခါ တစတစ ဘူးေပၚသလို ေပၚလာေနသည္။

လြန္ခဲ့သည့္ ဆယ္စုနွစ္မ်ားမွ စတင္၍ နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ စစ္အစိုးရ၊ စစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ စစ္တပ္ နွင့္ ၄င္း၏ခရိုနီတို႔က သိမ္းထားခဲ့သည့္၊ (ေရွ႕ကိုလည္းဆက္လက္ သိမ္းခြင့္ရေနသည့္) ေျမာက္ မ်ားလွစြာေသာ လယ္ယာ ေျမဆိုင္ရာ ျပႆနာမ်ားအား ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္း ေပးႏိုင္သည့္ ဥပေဒ  မရွိ။ ေျမယာကို နိုင္ငံပိုင္လုပ္ထားသည့္ တည္ဆဲ ဥပေဒနွင့္ ဆန္ ့က်င္၍လည္း မူ၀ါဒ သစ္ ခ်မွတ္၍ မရ။ ဤဥပေဒေဘာင္ႀကီး တခုလံုးအရင္းအျမစ္မွေန၍ မေျပာင္းသမွ် မည္သည့္အစိုးရတက္တက္ လူထုရင္ဆိုင္ေနရေသာ ေျမယာျပႆနာကို ေျဖရွင္းေပးနိုင္မည္ မဟုတ္။ လက္ရွိ ဦးသိန္းစိန္အစိုးရနွင့္ ေနာင္တက္လာမည့္ အစိုးရမ်ားသည္လည္း စစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားအား ဆန္႔က်င္၍ ေျမယာ မူ၀ါဒသစ္ မခ်မွတ္ရဲ။ အစိုးရအေနျဖင့္ လူထုႏွင့္ ထိပ္တိုက္မေတြ႔ေစေရးအတြက္ ေျမယာအခ်ိဳ႕ကို လယ္သမား မ်ားအား ျပန္ေပးရန္ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္အား ေဖ်ာင္းဖ်ရံုမွလြဲ၍ အျခားမရွိ။

ပို၍ အေရးႀကီးသည္မွာ ျပည္နယ္မ်ားအပါအ၀င္ ျပည္ေထာင္စုတခုလံုး၊ အေျခခံလူထုႀကီး တရပ္လံုး သည္ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ[12] ႏွင့္လက္ရွိ တည္ဆဲ ေျမယာဥပေဒမ်ား[13] အတြင္းတြင္ ပိတ္မိ ေနျခင္းျဖစ္သည္။ ယင္းဥပေဒမ်ားအား ကိုင္စြဲ၍ လယ္သမား၏ ေျမမ်ား ျပန္လည္ရရွိေစရန္ စစ္တပ္အား ဥပေဒေၾကာင္းအရ ရင္ဆိုင္ ယွဥ္ၿပိဳင္ေတာင္းဆိုျခင္း[14] မျပဳႏိုင္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
လယ္သမားေတြ ၄င္းတို႔၏ လယ္ယာေျမ ျပန္ရေရး တရားစြဲဆိုခ်က္မ်ားအား တရားရံုးမ်ားက ပယ္ခ် ေနသည္။[15] ေမာ္လၿမိဳင္ကၽြန္းၿမိဳ ့နယ္တြင္ ကိုယ့္လယ္ကိုယ္ ျပန္ ထြန္ေသာ လယ္သမားမ်ားအား အာဏာပိုင္မ်ားက ျပစ္မႈဆိုင္ရာဥပေဒ ပုဒ္မ ၄၄၇ ရာဇ၀တ္မကင္းေသာ ေက်ာ္နင္းမႈအရ တရားစြဲဆိုျခင္းခံေနရေၾကာင္းျဖင့္ လယ္သူမႀကီးတဦးက ငိုယိုကာ ေျပာၾကားသြားခဲ့သည္။[16] ခ်ဳပ္၍ဆိုရလွ်င္ ေျမယာမ်ားအား စစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ ၄င္းတို႔၏ လက္ေ၀ခံခရိုနီႀကီးမ်ား၊ ကုမၸဏီမ်ားက သိမ္းယူၾကသျဖင့္ ေက်းလက္လူမႈစီးပြားေရး ဘ၀ပ်က္စီးျခင္းမွာ ပထမ အခ်က္ျဖစ္သည္။

ဒုတိယ အခ်က္မွာ တိုင္းျပည္ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေရးလုပ္ရမည့္ ဘ႑ာေငြမ်ားအား စစ္အာဏာ တည္ ျမဲေရးအတြက္ စစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ား အာဏာသိမ္းအစိုးရအဆက္ဆက္ ထင္သလို အသံုးျပဳခဲ့ျခင္း၊ ယခုတိုင္ အသံုးျပဳ ေနျခင္း ျဖစ္သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊတာ၀န္မွ အနားမယူမီ ၂၀၁၁ ခုနွစ္ ဇန္န၀ါရီလ (၂၇) ရက္ေန႔တြင္ ျပဌာန္း သြားခဲ့သည့္ အထူးရံပံုေငြ ဥပေဒမွာ အဆိုးဆံုးျဖစ္သည္။[17] ၄င္းအရ တပ္မေတာ္ ကာကြယ္ေရး ဦးစီးခ်ဳပ္၏ တင္ျပခ်က္ အေပၚ သမတက သေဘာတူညီရံုမွ်ျဖင့္ ရန္ပံုေငြ ထူေထာင္၊[18] ထင္သလိုသံုးႏိုင္၊[19] စာရင္းစစ္ေဆးျခင္းပင္ ခံယူရန္ မလို[20] ေၾကာင္း ျပဌာန္းထားသည္။ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ား ေဒသဖြံ႔ၿဖိဳးေရးအတြက္ တၿမိဳ ့နယ္လွ်င္ က်ပ္သိန္း တေထာင္ အသံုးျပဳခြင့္ေပးျခင္းမွာ အေျခခံဥပေဒႏွင့္ ညီညြတ္မႈမရွိ ဟူ၍ သမတက ကန္႔ကြက္ေၾကာင္း[21] သိရသည္။

ျပည္တြင္းစစ္အတြင္း စစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားက တိုင္းျပည္ဘ႑ာေငြမ်ား ျဖဳန္းတီးေနသည္ကိုေတာ့ သမတက မကန္႔ကြက္ရံုမက အားေပးအားေျမႇာက္ျပဳလ်က္ ရွိသည္။၂၀၁၂ ခုနွစ္ ဒီဇဘၤာလႏွင့္ ၂၀၁၃ ခုနွစ္ ဇန္န၀ါရီလ မ်ားအတြင္း ကခ်င္ျပည္နယ္၌ ေကအိုင္အိုအား အဆမတန္မ်ားျပားေသာ တပ္အင္အား၊ က်ည္တလံုးလွ်င္ က်ပ္ သိန္း ေလးဆယ္ခန္႔တန္ လက္နက္ႀကီးက်ည္ေပါင္းေထာင္နွင့္ ခ်ီ၍ ေန႔စဥ္ပစ္ခတ္ခဲ့ရံုသာမက တိုက္ေလယာဥ္ႏွင့္ ဟယ္လီ ေကာ္ပတာမ်ားကိုပါ သံုး၍ ထိုးစစ္ႀကီးဆင္ႏႊဲခဲ့ရာ တေန႔ စစ္အသံုးစရိတ္မွာ က်ပ္ သိန္းငါးေသာင္းမွ် ရွိခဲ့ေၾကာင္း ကၽြမ္းက်င္သူမ်ားက တြက္ခ်က္ၾကသည္။ ဤမွ် မ်ားျပားသည့္ စစ္ေရးအသံုးစရိတ္ကို အထူးရံပံုေငြမွ က်ခံ သံုးစြဲခဲ့ျခင္းမွာ မည္သည့္ အေျခခံဥပေဒႏွင့္ ညီပါသနည္း။ ေက်းလက္ေဒသမ်ားတြင္ ဗြက္ခင္းေသာလမ္း၊ ေဆးမရွိ သည့္ ေဆးရံုႏွင့္ ဆရာမရွိေသာေက်ာင္းမ်ားျဖင့္ အတိၿပီးေနခ်ိန္တြင္[22] တိုင္းျပည္ဖြံ႔ၿဖိဳးေရး လုပ္ရမည့္ ေငြမ်ားအား မလိုအပ္ဘဲ တိုက္ေနသည့္ ျပည္တြင္းစစ္အတြက္ စစ္တပ္က ထင္သလို သံုးေနသည္ကို သမတက အတည္ျပဳခ်က္ ေပးေနရသည္။ တိုင္းျပည္သည္ မည္သည့္အခါတြင္ တိုးတက္ႏိုင္ပါမည္နည္း။ အထိအနာဆံုးမွာ ေက်းလက္ေဒသမ်ား ျဖစ္သည္။

                     ၿမိဳ ့ေတာ္ေဟာင္း ျဖစ္ခဲ့ေသာ ရန္ကုန္တြင္ လူလတ္တန္းစားမ်ား ေနထိုင္သည့္ တိုက္တာေျမာက္မ်ား စြာမွာ ျမင္ရက္စရာ မေကာင္းေလာက္ေအာင္ပင္ ဆင္းရဲစုတ္ျပတ္လ်က္ ရွိသည္။ ၿမိဳ ့ေပၚတြင္ မေနထိုင္ႏိုင္ေတာ့သည့္ ဆင္းရဲသားမ်ားမွာ ၿမိဳ ့ျပင္လြင္တီးေခါင္တြင္ တည္ေဆာက္ထားေသာ ေရမီးမျပည့္စံု၊ ခေလးေက်ာင္းႏွင့္ ေဆးေပးခန္း ပင္ မရွိသည့္ ရပ္ကြက္သစ္မ်ားတြင္ ႏြမ္းပါး၊ ခ်ိဳ ့ငဲ့လြန္းစြာ အသက္ရွင္ရပ္တည္ၾကရသည္။[23] ဤသည္တို႔မွာ ျပည္တြင္း စစ္ႏွင့္ တိုက္ရိုက္ ဆက္စပ္လ်က္ရွိသည္။

ဦးသိန္းစိန္အစိုးရသည္ ျပည္တြင္းစစ္ကို စစ္စစ္မွန္မွန္ ၿငိမ္းသတ္ရန္ မႀကိဳးပမ္းပါက ဥပေဒစိုးမိုးေရး ပ်က္ေနမည္ ျဖစ္သလို၊ အေျခခံလူထုစီးပြားေရးသည္လည္း မည္သည့္အခါမွ် တိုးတက္ႏိုင္ဘြယ္ မရွိ။ အတုအေယာင္ ဒီမိုကေရစီေအာက္တြင္ တိုင္းျပည္၏ ဓန ခ်မ္းသာမ်ားသည္ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို ဆက္လက္ အသက္သြင္းလိုေသာ စစ္ေခါင္းေဆာင္ေဟာင္းသစ္မ်ားႏွင့္ ခရိုနီႀကီးမ်ား၏ လက္၀ယ္တြင္သာ ဆက္လက္စုပံု ေနမည္ ျဖစ္သည္။ တိုင္းျပည္၏ ဓနခ်မ္းသာမ်ားမွာ တိုင္းရင္းသားျပည္နယ္မ်ားကို ေရာက္ရန္ေ၀း၍ စာေရးသူကဲ့သို႔ ျမန္မာ လူမ်ိဳးမ်ားအဓိက ေနထိုင္ရာ ေျမျပန္႔ေဒသမ်ားတြင္ပင္ တိုင္းျပည္လူဦးေရ၏ အမ်ားစုႀကီးျဖစ္ေသာ အလုပ္သမားမ်ားႏွင့္ လယ္သမားမ်ား ခံစားခြင့္ မရၾက။

တိုင္းရင္းသားေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ႔အစည္းမ်ားက ေျမယာဆုိင္ရာ အခြင့္အေရး သံုးရပ္ ရရွိခံစားနိုင္ ေအာင္ ေဆြးေႏြး၊ ေတာင္းဆို၊ သေဘာတူညီနိုင္မည္ ဆိုလွ်င္ ျမန္မာမဟုတ္ေသာ တိုင္းရင္းသားမ်ားသာမက ေျမျပန္ ့ ေဒသရွိ ျမန္မာတိုင္းရင္းသားမ်ားပါ ေထာက္ခံၾကပါမည္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးျဖစ္စဥ္မ်ားတြင္ ပူးေပါင္းပါ၀င္ၾကပါမည္။ ေရရွည္ တည္တန္ ့ခိုင္ျမဲသည့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ေဖၚေဆာင္နိုင္ပါမည္။
            သို႔ရာတြင္ ယင္းမွာ တနိုင္ငံလံုးအပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးကို အရင္လက္မွတ္ထိုး၊ ေျမယာအပါအ၀င္ နိုင္ငံေရးျပႆနာမ်ားအား မၾကာခင္ က်င္းပေတာ့မည့္ နုိင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲဟူသည္မ်ားတြင္ ေဆြးေႏြးၾကပါဟု ေႂကြး ေၾကာ္ၿပီး ခ်ေပးေနေသာ ဦးသိန္းစိန္၊ ဦးေအာင္မင္း အစိုးရ၏ မဟာဗ်ဴဟာေအာက္တြင္ ျဖစ္နုိင္ဘြယ္လံုး၀မရွိပါ။ လိုုင္ဇာကြန္ဖရင့္က ခ်မွတ္ခဲ့သည့္ နိုင္ငံေရးမူေဘာင္ကို အရင္ေဆြးေႏြးရန္ ဟူသည့္အခ်က္တြင္ ထည့္သြင္းေဆြး ေႏြးၿပီး အပစ္ရပ္လက္မွတ္မထိုးမီ သေဘာတူညီနိုင္မွသာ ျဖစ္နုိင္ပါမည္။

ဦးေအာင္ထူး (ေရွ ့ေန)


[1] Ethic

[2] ၁၉၅၃ ခုနွစ္လယ္ယာေျမနိုင္ငံပိုင္ျပဳလုပ္ေရးဥပေဒ ပုဒ္မ (၇)

[3] ၂၀၁၂ ခုနွစ္ လယ္ယာေျမဥပေဒ အခန္း (၂) ပုဒ္မ ၄ မွ ၈။

[4] ၁၉၅၃ ခုနွစ္လယ္ယာေျမနိုင္ငံပိုင္ျပဳလုပ္ေရးဥပေဒ ပုဒ္မ (၆)

[5] ၂၀၁၂ ခုနွစ္ လယ္ယာေျမဥပေဒ ပုဒ္မ (၉)

[6] The right to own farm land

[7] The opportunity to cultivate

[8] ၂၀၀၈ ဖြဲ ့စည္းပံုအေျခခံဥပေဒပုဒ္မ ၄၇

[9] Social cohesion

[10] Unity of community

[11] Social harmony

[12] ၂၀၀၈ ဖြဲ ့စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ ပုဒ္မ ၃၇

[13] ၂၀၁၂ ခုနွစ္ လယ္ယာေျမဥပေဒ နွင့္ ေျမလြတ္၊ ေျမလပ္၊ ေျမရိုင္းမ်ား စီမံခန္ ့ခြဲေရး ဥပေဒမ်ား

[14] Legal Claim

[15] ရန္ကုန္ျမိဳ ့ေတာ္၀န္ေဟာင္းနွင့္ လႊတ္ေတာ္ေျမယာစံုစမ္းေရးေကာ္မတီ၀င္ ဦးေအာင္သိန္းလင္း၏ ေျပာၾကားခ်က္၊    ဒီမိုကရက္တစ္ျမန္မာ့အသံ ရုပ္ျမင္သံၾကားမွ ၂၀၁၃ ခုနွစ္ ဒီဇဘၤာလ ၂၉ ရက္ေန ့တြင္ ထုတ္လႊင့္။

[16] ဒီမိုကရက္တစ္ျမန္မာ့အသံ ရုပ္ျမင္သံၾကားမွ ၂၀၁၃ ခုနွစ္ ဒီဇဘၤာလ ၂၉ ရက္ေန ့တြင္ ထုတ္လႊင့္။

[17] နိုင္ငံေတာ္ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ တည္တန္ ့ခိုင္ျမဲေရးအတြက္ လိုအပ္ေသာ အသံုးစားရိတ္ဆိုင္ရာ အထူး ရန္ပံုေငြ ဥပေဒ၊ နိုင္ငံေတာ္ ေအးခ်မ္းသာယာေရး နွင့္ ဖြံ ့ျဖိဳးေရးေကာင္စီ ဥပေဒ အမွတ္ ၁၀၊ ၂၀၁၁ ခုနွစ္

[18] ၄င္း ပုဒ္မ (၃)

[19] ၄င္း ပုဒ္မ (၄)

[20] ၄င္း ပုဒ္မ (၅)

[21] 7 Day News Journal ဒီဇဘၤာ ၁၁၊ ၂၀၁၃ ခုနွစ္

[22] ေက်ာက္သင္ပုန္းေပၚတြင္ ဆရာမ အျမန္လာပါ ဟူေသာ စာတမ္းကေလး ေရးသားျပီး ဆရာမဲ့ေနေသာ ေက်ာင္း စုတ္ကေလး၏ ရႈခင္း၊ ဒီမိုကရက္တစ္ျမန္မာ့အသံ ရုပ္ျမင္သံၾကား ဒီဇဘၤာလ ၂၉ ရက္ ၂၀၁၃ ခုနွစ္။

[23] ၂၀၁၃ ခုနွစ္ ဒီဇဘၤာလ ၂၇ ရက္ေန ့တြင္ အယ္လ္ဂ်ာဇီးရား နိုင္ငံတကာ ရုပ္ျမင္သံၾကားဌာန မွ ထုတ္လႊင့္ခ်က္။