အဲသည္လိုအစ္ကိုမ်ိဳး

မင္း မင္း

ကၽြန္ေတာ္သူငယ္ခ်င္း ေပါလ္မွာ ခရစၥမတ္ လက္ေဆာင္အျဖစ္ သူ႕အစ္ကုိႀကီးထံမွာ ကားတစ္စီးရသည္။
ခရစၥမတ္အႀကိဳေန႔မွာ သူ႕ရံုးခန္းက ထြက္လာေတာ့ လမ္းေဘးမွာ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္က ေတာက္ပေသာ သူ႕ကားသစ္ႀကီးကို သေဘာက်စြာ လွည့္ပတ္ၾကည့္ေနတာ ျမင္ရသည္။ ၾကည့္ရံုႏွင့္ အားမရေသးဟန္ျဖင့္ ေကာင္ေလးက ေမးသည္။
`ဒါ အစ္ကို႕ကားလား´ တဲ့။
ေပါလ္က ေခါင္းညိတ္ၿပီး `ေအးကြ၊ ငါ့အစ္ကိုက ခရစၥမတ္ လက္ေဆာင္ေပးတာ´ ဆိုေတာ့ ေကာင္ေလး အံ့အားသင့္သြားသည္။

`ဟာ . . .ခင္ဗ်ားအစ္ကိုက ခင္ဗ်ားကို အလကားေပးတာ . . . ဟုတ္လား၊ ခင္ဗ်ားပိုက္ဆံတစ္ျပားမွ မကုန္ဘူး ေပါ့၊ ဟာဗ်ာ . . . ကၽြန္ေတာ္သာ ဆုေတာင္းလို႔ ရမယ္ဆိုရင္ . . . ´ ေကာင္ေလး ရပ္ေနသည္။

ဆုေတာင္းလို႔ရရင္ ေကာင္ေလး ဘာဆုေတာင္းမလဲဆိုတာ ေပါလ္ေတြးေနမိသည္။ သူ႕မွာလည္း အဲဒီလို အစ္ကို မ်ိဳးတစ္ေယာက္ ရပါေစလို႔ ဆုေတာင္းမွာပဲေပါ့။
သို႔ေသာ္ ေကာင္ေလးထံမွ ထပ္ၾကားလိုက္ရေသာ စကားေၾကာင့္ ေပါလ္ ၾကက္သီးေမြးညင္းထသြားသည္။
`ကၽြန္ေတာ္ အဲဒီလို အစ္ကိုမ်ိဳးျဖစ္ခ်င္လိုက္တာဗ်ာ´တဲ့။
ေကာင္ေလးကို အံအားသင့္စြာ ေငးၾကည့္ေနမိသည္။ ထို႔ေနာက္မွ ရုတ္တရက္ ဘယ္လိုျဖစ္သြားသည္မသိ။ `မင္းငါ့ကား လိုက္စီးၾကည့္မလား´ဟု ေမးမိသည္။
`ဟုတ္ကဲ့၊ စီးခ်င္တာေပါ့ခင္ဗ်ာ´
ကားစီးၿပီး ခဏေလးၾကာေတာ့ ေကာင္ေလးက ေပါလ္ဘက္သို႔ လွည့္ကာ `အစ္ကိုေရ . . . ကၽြန္ေတာ္တို႔ အိမ္ဘက္ လွည့္ေမာင္းေပးလို႔ ရမလားဗ်´ ဟုေမးသည္။
သူ႔မ်က္လံုးေတြ ေတာက္ပေနတာ ၾကည့္ၿပီး ေပါလ္ၿပံဳးမိသည္။ ေကာင္ေလး စိတ္ထဲ ဘာရွိေနသလဲ သူေတြးမိသည္။ သူကားသစ္ႀကီးစီးၿပီး အိမ္ျပန္လာတာ အိမ္နီးနားခ်င္းေတြကို ၾကြားခ်င္ပံုပဲ။
သို႔ေသာ္ ဒီတစ္ခါလဲ ေပါလ္မွားျပန္ပါသည္။
`ဟို ေလွကားႏွစ္ဆင့္နဲ႕ အိမ္ေရွ႕ ရပ္ေပးပါဗ်ာ´ ေကာင္ေလးကဆိုသည္။
ေလွာကားထစ္ေတြ သူေျပးတက္သြားသည္ ခဏေလးၾကာေတာ့ ျပန္လာေနသံၾကားရသည္။ တက္သြားတုန္း ကလို မျမန္။ သူက ကေလးတစ္ေယာက္ကို ခ်ီယူလာျခင္းျဖစ္သည္။ ေျခမသန္ေသာ သူ႕ညီေလး။ သူက ညီေလးကို ေအာက္ဆံုးေလွကားထစ္မွာ ထိုင္ခိုင္းသည္။ သူ႕လက္တစ္ဖက္က ညိေလးကို တင္းတင္းဖက္ထား ၿပီး ကားကို ျပသည္။
`ေဟာဒီမွာေတြ႕လား ညီေလး၊ အေပၚထပ္မွာတုန္းက အစ္ကိုႀကီးေျပာတာေလ၊ ဒါ သူ႕အစ္ကိုႀကီးက ခရစၥမတ္ လက္ေဆာင္ေပးတာတဲ့၊ သူ႕ပိုက္ဆံတစ္ျပားမွ မကုန္ဘူး။ ေနာက္က်ရင္ အစ္ကိုႀကီးလဲ ညီေလးကို ဒါမ်ိဳးကား တစ္စီး၀ယ္ေပးမယ္၊ အဲဒီအခါက်ေတာ့ ညီေလးကို အစ္ကိုႀကီးေျပာတဲ့ ခရစၥမတ္အေရာင္းဆိုင္ေတြမွာ ျပထား တဲ့ အလွအပ ပစၥည္းမ်ိဳးစံုေတြ ညီေလး လိုက္ၾကည့္ႏိုင္မွာေပါ့ကြ´ တဲ့ သူက အားပါးတရ ေျပာေနသည္။
ေပါလ္ ကားထဲက ထြက္လာၿပီး ေျခမသန္ေသာ ကေလးငယ္ေလးကို ခ်ီ၍ ကားေရွ႕ခန္းထဲ ထည့္သည္ အစ္ကိုလုပ္သည့္ ေကာင္ေလးက ၀မ္းသာအားရ သူ႕ညီေလး ေဘးမွ ၀င္ထိုင္သည္။
အဲဒီေန႔က သူတို႔သံုးေယာက္ ေလွ်ာက္လည္ၾကည့္ အေတြ႕အႀကံဳမွာ သံုးေယာက္လံုးအတြက္ တစ္သက္ မေမ့ ႏိုင္စရာျဖစ္ခဲ့သည္။
အထူးသျဖင့္ ေပါလ္အဖို႔ သင္ခန္းစာတစ္ခု မွတ္မွတ္သားသား ရခဲ့သည္။ ယူရျခင္းအရသာထက္ ေပးရျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေသာ ပီတိက ပို၍ ႏွစ္သက္ဖြယ္ခ်ိဳျမိန္လွ၏ . . . ဟူေသာ အသိတရား။

Credit to ဆရာေဖျမင့္
မူရင္း ။ ။ Dan Clark’s A Brother Like That

"A Brother Like That"
==============
A friend of mine named Paul received an automobile from his brother as a Christmas present. On Christmas Eve when Paul came out of his office, a street urchin was walking around the shiny new car, admiring it.
"Is this your car, Mister?" he asked.
Paul nodded. "My brother gave it to me for Christmas."
The boy was astounded. "You mean your brother gave it to you? Boy, I wish..." He hesitated.
Of course Paul knew what he was going to wish for. He was going to wish he had a brother like that. But what the lad said jarred Paul all the way down to his heels.
"I wish," the boy went on, "that I could be a brother like that."
Paul looked at the boy in astonishment, then impulsively added, "Would you like to take a ride in my automobile?"
"Oh yes, I'd love that."
After a short ride, the boy turned and with his eyes aglow, said, "Mister, would you mind driving in front of my house?"
Paul smiled a little. He thought he knew what the lad wanted. He wanted to show his neighbors that he could ride home in a big automobile. But Paul was wrong again. "Will you stop where those two steps are?" the boy asked.
He ran up the steps. Then in a little while Paul heard him coming back, but he was not coming fast. He was carrying his little crippled brother. He sat him down on the bottom step, then sort of squeezed up against him and pointed to the car. "There she is, Buddy, just like I told you upstairs. His brother gave it to him for Christmas and it didn't cost him a cent. And some day I'm gonna give you one just like it...then you can see for yourself all the pretty things in the Christmas windows that I've been trying to tell you about."
Paul got out and lifted the lad to the front seat of his car the three of them began a memorable holiday ride.
That Christmas Eve, Paul learned what Jesus meant when He said,"It's more blessed to give....".

by Dan Clark

ဆရာေဖျမင့္ရဲ႕ ႏွလံုးသား အဟာရ (Myanmar version & English version)