သင္စိတ္ညစ္ေနခ်ိန္ တန္ဖိုးရွိတဲ့အလုပ္တစ္ခုခု လုပ္ေနပါ

ေရးမိေရးရာေလးမ်ား

စိတ္ဆင္းရဲစရာနဲ႕ ၾကံဳေတြ႕ေနရတဲ့အခ်ိန္မွာ သူ႔ကို လံုးလံုး ေမ့ပစ္လုိ႔ရမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ သူ႔ကို ေအးေအးေဆးေဆး ၾကည့္ဖုိ႔လုိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ တစ္ျခား တန္ဘုိးရွိတဲ့ အလုပ္တစ္ခုခုကိုလည္း လုပ္ေနဖို႔ လိုတယ္။ အဲဒါသိပ္အေရးၾကီးတယ္။ အလုပ္မရွိရင္ စိတ္ဆင္းရဲစရာကိုပဲ ေတြးေနမယ္။ မ်ားမ်ားေတြးေလ ပိုျပီး စိတ္ဆင္းရဲေလ ျဖစ္တတ္တယ္။
ၾကံဳဘူးတာရွိတယ္။ သိပ္ခ်စ္ရတဲ့သူတစ္ေယာက္ပါ မဆံုႏုိင္ေတာ့မွန္းသိသြားေပမယ့္ သူ႔အေၾကာင္းပဲ ထုိင္ျပီးေတာ့ စဥ္းစားေနရင္ ဘယ္လုိမွ မေျဖရွင္းႏိုင္ဘူး။ အေျဖမထြက္လာဘူး။ အဲဒီေတာ့ ခဏေမ့ထားလုိက္အံုးမယ္ ဆုိျပီးေတာ့ ကိုယ္တန္ဖိုးထားတဲ့ ေကာင္းတဲ့ အလုပ္တစ္ခုကို သြားလုပ္ေနလုိက္တယ္။


လုပ္ခါစမွာ စိတ္က အဲဒီအလုပ္ထဲမွာ မေနဘူး။ စိတ္က အဲဒီစိတ္ဆင္းရဲစရာကိုဘဲ ျပန္ျပန္ေတြးေနမိတယ္။ ဒါေပမဲ့ အလုပ္ကို ၾကိဳးစားျပိးေတာ့ လုပ္ရင္းကေန ေအာ္…ဒီအလုပ္ေလးက အက်ိဳးရွိလုိက္တာ။ တန္ဘုိးရွိလုိက္တာဆုိျပီးေတာ့ အလုပ္ကို တန္ဘုိးထားတဲ့စိတ္ ျဖစ္လာျပီးေတာ့ အာရုံစိုက္ျပီးေတာ့ လုပ္သြားတဲ့အခါ ကိုယ္လုပ္တဲ့အလုပ္ ျပီးသြားတဲ့အခါမွာ စိတ္ကေလး နည္းနည္း ခ်မ္းသာလာတယ္။

အဲ့ဒီစိတ္ခ်မ္းသာတာကိုက စိတ္ကို အားျဖည့္ေပးသလုိ ျဖစ္သြားတယ္။ စိတ္က အားပိုရွိလာတယ္။ ခံႏုိင္ရည္ ပုိရွိလာတယ္။ အဲဒီအခါမွာ ခုနကကုိယ္ စိတ္ဆင္းရဲပါတယ္ဆုိတဲ့ ကိစၥကို ျပန္စဥ္းစားလုိက္တဲ့ အခါမွာ အရင္ေလာက္ စိတ္မဆင္းရဲေတာ့ဘူး။

စိတ္ဆင္းရဲစရာ အဆင္မေျပမႈေတြ ေတြ႕ရတဲ့အခါမွာ ဘာမွ မလုပ္ဘဲ ထုိင္ေတြးေနတာ အက်ိဳးမရွိဘူး။ အက်ိဳးရွိတာ တစ္ခုခုလုပ္ေနလုိက္ပါ။ ေနာက္မွ ေခါင္းေအးေအးနဲ႕ ျပန္စဥ္းစားပါ။ အက်ိဳးရွိတဲ့ အလုပ္ကို လုပ္ေနတာဟာ အဲဒီေလာက္ေတာ့ နားေထာင္ ေပးႏုိင္တယ္။ ကိုယ္လုပ္သင့္တာကို ဘာမွ မလုပ္ပဲနဲ႕ ခဏခဏ တညည္းညည္း တညဴညဴ ေျပာေနမယ္ဆုိရင္ေတာ့ နားမေထာင္ခ်င္ေတာ့ဘူး။

အေဖာ္ရွိတယ္။ မရွိဘူးဆုိတာ ကိုယ့္အေပၚမွာ အမ်ားၾကီး မႈတည္မယ္။ ဒုကၡနဲ႕ၾကံဳတဲ့အခ်ိန္မွာ အသိေလးနဲ႕ ဥာဏ္ေလးနဲ႕ ကိုယ့္စိတ္ကိုကိုယ္ ထိန္းသိမ္းျပီးေတာ့ ရင့္က်က္တဲ့စိတ္နဲ႕ သည္းခံျပီးေတာ့ ေနမယ္ဆုိရင္ တစ္ခါတေလ ကုိယ့္ပတ္၀န္းက်င္မွာ ရွိတဲ့သူဟာ ၾကာေတာ့ ရိပ္မိလာပါတယ္။ သူ႔ဒုကၡက မေသးဘူး။ ဒါေပမဲ့ သူမညည္းဘူး…။ သူေတာ္ေတာ္ သည္းခံတာဘဲဆုိတာ ျမင္လာတာဘဲ။

အဲဒီလုိ ျမင္လာတဲ့အခါမွာ တစ္ခါတေလ ကုိယ္က မခံႏုိင္လြန္းလုိ႔ ေျပာလုိ႔ရွိရင္ သူေတာ္ေတာ္ မခံႏုိင္လြန္းလုိ႔ ေျပာတာ။ ေတာ္ယံုတန္ယံုဆုိ သူေျပာမွာ မဟုတ္ဘူးေလ။ အဲဒီလုိ နားလည္လာတဲ့အတြက္ ကိုယ့္အတြက္ သူတတ္ႏုိင္တာဆုိရင္ တကယ္ စိတ္ပါလက္ပါ လုပ္ေပးခ်င္တယ္။

ဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္မွာ ဒုကၡၾကံဳတဲ့အခါမွာ ကိုယ့္ဘက္ကယူရမဲ့ တာ၀န္ကို ကိုယ္တတ္ႏုိင္သေလာက္ အမ်ားဆံုးယူမွ ျဖစ္မယ္။ ကိုယ္က လုပ္ႏိုင္တာကို မလုပ္ဘဲနဲ႕ ကိုယ္ယူရမဲ့တာ၀န္ကို မယူဘဲနဲ႕ ကိုယ္ သည္းခံႏုိင္သေလာက္ကို သည္းမခံဘဲနဲ႕ လုိတာထက္ပိုျပီးေတာ့ ေအာ္ေနမယ္၊ ညည္းေနမယ္၊ ငိုေနမယ္ဆုိယင္ ကိုယ့္အနားမွာ ဘယ္သူမွရွိေတာ့မွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။

ဘယ္သူမွ စိတ္ဓာတ္အင္အား မၾကီးၾကဘူးေလ။ လူတုိင္းမွာ စိတ္ဓာတ္အင္အားဆိုတာ သူ႔အတုိင္းအတာေလးတစ္ခု အေနနဲ႕ဘဲရွိတယ္။ လူတုိင္း ကုိယ့္ေလာကဓံ၊ ကိုယ့္ဒုကၡနဲ႕ကိုယ္၊ ကိုယ့္၀န္ထုပ္ၾကီးကို ကိုယ္ ထမ္းျပီးေတာ့ သြားေနၾကတာ။ သူမ်ားဆီက ၀န္ထုတ္ကို ဘယ္သူကမွ တာရွည္ ယူမထားႏုိင္ဘူး။ ကိုယ္ေပ်ာ္ေနတယ္ဆုိရင္ေတာ့ ၀ုိင္းေပ်ာ္လုိက္လုိ႔ရွိရင္ သူလည္းနည္းနည္း အားျပည့္လာတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ အဲဒါေတာ့ ယူခ်င္တယ္။ စိတ္ဆင္းရဲေနတယ္ ဆုိရင္ေတာ့ ခဏဘဲယူမယ္။ ၾကာၾကာမယူဘူး။ မယူတဲ့လူကို အျပစ္တင္လုိ႔ မျဖစ္ျပန္ဘူးေလ။

Laugh and the world laughs with you,
Weep, and you weep alone.

ဆုိတာကို ဖတ္ျပီးေတာ့ သင္တစ္ေယာက္ထဲ ငိုရလိမ့္မယ္ ဆုိေတာ့ ေလာကၾကီးကို အျပစ္တင္ရမလုိ ျဖစ္ေနျပန္တယ္။ တစ္ကယ္ေတာ့ ေလာကၾကီးကို အျပစ္မတင္သင့္ပါဘူးေနာ္။

Credit - Original up-loader