အရႇက္အေၾကာက္တရားျဖင့္ ေနထိုင္ျခင္းသည္သာ လူပီသေသာ အမူအက်င့္ျဖစ္မည္

Kyaw Aye shared ေရးမိေရးရာေလးမ်ား's photo.

''ဟီရိၾသတပၸတရားဆိုတာ မဟုတ္တာ၊ မမႇန္တာကို လုပ္ရမႇာရႇက္ျခင္း၊ ေၾကာက္ျခင္းပါပဲ။ အဘိဓာန္မႇာေတာ့ မေကာင္းမႈမႇရႇက္ျခင္း၊ မေကာင္းမႈမႇ ေၾကာက္ျခင္းဆိုျပီး အဓိပၸာယ္ေပးေလ့ရႇိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီစကားလံုးရဲ႕အဓိပၸာယ္ကို မဖြင့္ဆိုတတ္သည့္တိုင္ မဟုတ္တာ၊ မမႇန္တာ(မေကာင္းမႈ) လုပ္ရ မႇာ ရႇက္စိတ္ ေၾကာက္စိတ္ရႇိရင္ ဟီရိၾသတပၸတရားနဲ႔ ညီညြတ္တာပါပဲ''ဟု စာေရးဆရာေဖျမင့္က ေျပာျပ ပါသည္။

ရႇက္စိတ္ဆိုတာဟာ ေခတ္ေတြေျပာင္းလဲလာတာနဲ႔အမွ် အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္ေတြလည္း ေျပာင္းသြားၾကၿပီျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိန္က ရႇက္စရာဟာ ေနာင္တစ္ခ်ိန္က်ေတာ့ ရႇက္စရာ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ ရႇက္စရာဆိုတာဟာ ဘာေတြကိုေခၚတာလဲလို႔ေတာင္ ေျပာဖို႔ ခက္လာပါတယ္''

၁၉၉၇ ခုႏႇစ္ မတ္လထုတ္ သင့္ဘ၀ မဂၢဇင္းတြင္ မ်က္ႏႇာဖံုးေဆာင္းပါးအျဖစ္ ေဖာ္ျပခဲ့ေသာ 'ရႇက္စိတ္ ကမၻာမႇာ ေလ်ာ့နည္းလာၿပီလား' ေဆာင္းပါး၌ ဆရာလူထုစိန္၀င္းက ထိုသို႔ ထည့္သြင္းေရးသားထားခဲ့သည္။ ၁၉၉၇ ခုႏႇစ္ကိုေက်ာ္လြန္အျပီး ၂၀၁၀ ျပည့္ႏႇစ္သို႔ေရာက္ရႇိလာခဲ့ေသာ ယေန႔အခ်ိန္တြင္ ဆရာလူထုစိန္၀င္းေျပာထားခဲ့သကဲ့သုိ႔ပင္ ရႇက္စိတ္အေပၚ အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္မ်ားက ေျပာင္းလဲသြားျပီလားဟု ေမးခြန္းထုတ္စရာျဖစ္လာခဲ့ပါသည္။

ဟီရိၾသတပၸတရားဆိုသည္မႇာ အရႇက္အေၾကာက္တရားမရႇိေသာ လူသည္လူမဟုတ္ေၾကာင္း၊ လူပီသေသာ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ရန္အတြက္ ဟီရိၾသတပၸတရားႏႇင့္ ျပည့္စံုမႇသာ ျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္း စသည့္ဖြင့္ဆိုခ်က္မ်ားရႇိခဲ့ပါသည္။ ထိုဖြင့္ဆိုခ်က္မ်ားကို ေခတ္အဆက္ဆက္သံုးစြဲလာၾကသည္၊ ယေန႔တိုင္လည္းသံုးစြဲေနၾကဆဲ ျဖစ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ထိုစကားမ်ား၏ အနက္အဓိပၸါယ္ႏႇင့္ ေလးနက္မႈအေပၚ၌ သိရႇိနားလည္သူမ်ား နည္းပါးလာခဲ့ေၾကာင္း မ်က္ေမႇာက္ေခတ္ကို ျဖတ္သန္းေနၾကသူမ်ားက သံုးသပ္ခဲ့ၾကပါသည္။

''ဟီရိၾသတပၸတရားဆိုတာ မဟုတ္တာ၊ မမႇန္တာကို လုပ္ရမႇာရႇက္ျခင္း၊ ေၾကာက္ျခင္းပါပဲ။ အဘိဓာန္မႇာေတာ့ မေကာင္းမႈမႇရႇက္ျခင္း၊ မေကာင္းမႈမႇ ေၾကာက္ျခင္းဆိုျပီး အဓိပၸာယ္ေပးေလ့ရႇိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီစကားလံုးရဲ႕အဓိပၸာယ္ကို မဖြင့္ဆိုတတ္သည့္တိုင္ မဟုတ္တာ၊ မမႇန္တာ(မေကာင္းမႈ)လုပ္ရမႇာ ရႇက္စိတ္ ေၾကာက္စိတ္ရႇိရင္ ဟီရိၾသတပၸတရားနဲ႔ ညီညြတ္တာပါပဲ''ဟု စာေရးဆရာေဖျမင့္က ေျပာျပပါသည္။

မေကာင္းမႈ ျပဳလုပ္ရမည္ကို ရႇက္ျခင္း၊ မေကာင္းမႈျပဳလုပ္ရသည္ကို ေၾကာက္ျခင္းတို႕မႇာ ဟီရိၾသတပၸတရားျဖစ္သည္ႏႇင့္အညီ ထိုအမူအက်င့္မ်ား မရႇိေတာ့သည့္ႏႇင့္ လူ႕တန္ဖိုးလည္း က်ဆင္းလာမည္သာၿဖစ္ေၾကာင္း ဆရာလူထုစိန္၀င္းက ရႇက္စိတ္ ေဆာင္းပါးတြင္ ဆိုခဲ့ဖူးသည္။

''ဟီရိၾသတပၸဆိုတဲ့ ရႇက္ျခင္းတရားေၾကာင့္ လူေတြဟာယဥ္ေက်းတဲ့သတၲ၀ါလို႔ အေခၚခံလာရတာပါ။ တိရိစၧာန္ေတြမႇာေတာ့ ဟီရိၾသတပၸဆိုတာ နားမလည္ၾကပါဘူး။ ကိုယ္ဆာေလာင္လာတဲ့အခါ၊ စားခ်င္စိတ္ေပၚလာတဲ့အခါ၊ ကိုယ့္ေရႇ႕မႇာေပၚလာတဲ့ ကိုယ့္ထက္အားနည္းတဲ့ သတၲ၀ါေလးေတြကို ဖမ္းယူစားေသာက္ပစ္လိုက္တာပါပဲ။ အားနည္းသူကို အႏိုင္က်င့္တာဟာ ရႇက္စရာပါလားလို႔ တိရိစၧာန္ေတြက စဥ္းစားရေကာင္းမႇန္း မသိပါဘူး။ သူ့ထက္အားၾကီးတဲ့သတၲ၀ါကိုေတြ႕ရင္ သူဟာအျမီးကိုတန္းျပီး ထြက္ေျပးမႇာပါပဲ။ ရန္သူကို ေက်ာေပးျပီးေျပးျခင္းဟာ ရႇက္စရာပါလားလို႔ တိရိစၧာန္က မစဥ္းစားတတ္ပါဘူး။ သူ႔အတြက္ အေရးၾကီးဆံုးက သူ႔အသက္ရႇင္ဖို႔ပဲျဖစ္တယ္။ အဲဒါေၾကာင့္အရႇက္ဆိုတဲ့ အရာေလးတစ္ခုဟာ လူနဲ႔တိရိစၧာန္ကိုစည္းျခားေပးထားတဲ့ အရာေတြထဲက အေရးၾကီးတဲ့အရာတစ္ခုလို႔ ဆိုခ်င္ပါတယ္'' ဟု ရႇက္စိတ္ေဆာင္းပါးထဲ၌ ဆရာလူထုစိန္၀င္းကဆိုထားခဲ့သည္။

ထို႔ျပင္ ရႇက္စိတ္သည္ လူသားမ်ားကို ယဥ္ေက်းျပီး အဆင့္ျမင့္သတၲ၀ါမ်ားအျဖစ္ ေရာက္ရႇိေစရန္အတြက္ အဓိကအခန္းက႑မႇေနျပီး ေဆာင္ရြက္ေပးေနျခင္းျဖစ္ေၾကာင္းႏႇင့္ ယဥ္ေက်းၿပီး အဆင့္ျမင့္သည့္လူသားေတြကသာ 'အရႇက္ႏႇင့္လူလုပ္တာ' ဆိုသည့္စကား၊ 'အရႇက္ကို အသက္နဲ႔လဲမယ္'ဆိုသည့္ စကားမ်ားကို ျဖစ္ေပၚလာေစခဲ့ေၾကာင္း ဆရာကထည့္သြင္းေျပာဆိုထားခဲ့သည္။

မ်က္ေမႇာက္ေခတ္ႏႇင့္ အရႇက္အေၾကာက္တရား

မဟုတ္သည္၊ မမႇန္သည္ကို ေျပာဆိုလုပ္ကိုင္ျခင္း၊ မိမိအက်ဳိးစီးပြားတစ္ခုတည္းသာ ၾကည့္ျပီး တရားသည္၊ မတရားသည္ကို မစဥ္းစားဘဲ မေကာင္းသည့္အျပဳအမူမ်ားကို သိလ်က္ႏႇင့္ပင္ လုပ္ကိုင္လာၾကျခင္းသည္ အရႇက္အေၾကာက္နည္းပါးလာျခင္းကို ေထာက္ျပလ်က္ရႇိေနေၾကာင္း သံုးသပ္သူမ်ားက ဆိုၾကပါသည္။

''လူမ်ဳိးစုတစ္ခုခ်င္းစီမႇာ မတူညီတဲ့ယဥ္ေက်းမႈ ထံုးတမ္းဓေလ့ေတြ ရႇိၾကပါတယ္။ ျမန္မာ့ထံုးစံမႇာဆိုရင္ေတာ့ ဟီရိၾသတပၸတရားပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ေျပာၾက၊ ေရးၾက၊ ေတြ႕ၾကံဳေနရသလို၊ ကမၻာၾကီးမႇာအကန္႕အသတ္ အတားအဆီးေတြ ပါးလ်လာတဲ့အခါ ယဥ္ေက်းမႈခ်င္းတြန္းတိုက္သလို ယဥ္ေက်းမႈခ်င္းလည္း ဆုတ္ယုတ္လာၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔လည္း မဟုတ္တာေတြကိုလုပ္ရမႇာ၊ မမႇန္တာေတြလုပ္ရမႇာကို ရႇက္တဲ့စိတ္ေတြ လံုး၀ေပ်ာက္ဆံုးသြားျပီလို႔ မဆိုႏိုင္ေပမယ့္ ပါးလ်လာတာေတာ့အမႇန္ပါပဲ''ဟု မ်က္ေမႇာက္ေခတ္၏ ေျပာင္းလဲလာမႈ အဆိုးအေကာင္းမ်ားကို ေဆာင္းပါးမ်ားေရးသားေလ့ရႇိသူ မေကသြယ္က ဆိုပါသည္။

''မေကာင္းတာေတြကိုလုပ္ဖို႔ ရႇက္သင့္တယ္၊ ေၾကာက္သင့္ပါတယ္။ ဒီေန႔ေခတ္ႀကီးမႇာ အရႇက္အေၾကာက္တရားေတြနည္းပါးလာေနတယ္လို႔ထင္မိတယ္''ဟု ဘြဲ႕လြန္ေက်ာင္းသားတစ္ဦးျဖစ္သူ ကိုဘုန္းျမင့္ဦးကလည္း ဆိုပါသည္။

''သူမ်ားအေပၚ မေကာင္းၾကံတာေတြ၊ မမႇန္တာေတြလုပ္တာေတြကို ရႇက္ရမယ့္အစား သူမ်ားသံုးလို႔ ကိုယ္မသံုးႏိုင္တာေတြမ်ဳိး ရႇက္လာၾကတာေတြ ရႇိပါတယ္။ဒါေပမယ့္ အရႇက္အေၾကာက္ တရားေတြက လံုး၀ေပ်ာက္ဆံုးသြားတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ တခ်ဳိ႕လူေတြမႇာေတာ့ မေကာင္းတာေတြကိုလုပ္ရမႇာ ရႇက္တယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ဓာတ္မ်ဳိးေတြကို ျမင္ေနရတုန္းပါပဲ''ဟု ၀က္ဘ္ဆိုက္ဒီဇိုင္းေရးဆြဲသူတစ္ဦးျဖစ္သည့္ မခိုင္ဦးလြင္က ေျပာဆိုပါသည္။

''ဟီရိၾသတပၸတရားနဲ႕မေနတဲ့သူေတြမ်ားမ်ားလာတယ္လို႔ေတာ့ ထင္မိပါတယ္။ အရင္တုန္းကေတာ့ အဲဒီတရားနဲ႔ေနထိုင္တဲ့သူေတြ ရႇိခ်င္ရႇိေနမယ္။ ဘယ္ေလာက္မ်ားတယ္သာမေျပာႏိုင္တာ''ဟု လူငယ္တစ္ဦးကလည္း ေျပာဆိုပါသည္။

''မ်က္ေမႇာက္ေခတ္မႇာ မဟုတ္တာေတြကို လုပ္ကိုင္ရမႇာ ရႇက္တတ္၊ ေၾကာက္တတ္တဲ့သူေတြ အမ်ားၾကီး ရႇိေနပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္သူတို႔ရဲ႕ထိန္းခ်ဳပ္တဲ့ အျပဳအမူေတြကမထင္ရႇားဘဲ အရႇက္အေၾကာက္မဲ့သူေတြရဲ႕ အျပဳအမူေတြက ထင္ရႇားျမင္သာေနတဲ့အတြက္ အမႇတ္တမဲ့ၾကည့္ရင္အရႇက္အေၾကာက္ ကင္းမဲ့ေနသလိုထင္ရပါတယ္''ဟု ဆရာေဖျမင့္က သံုးသပ္သည္။

အရႇက္အေၾကာက္တရားႏႇင့္ နည္းပညာ႐ိုက္ခတ္မႈ

မ်က္ေမႇာက္ေခတ္၏ အရႇက္အေၾကာက္တရားအေပၚ တန္ဖိုးထားမႈေလ်ာ့နည္းျခင္း အေၾကာင္းရင္းမ်ားထဲတြင္ နည္းပညာ႐ိုက္ခတ္မႈမ်ားကလည္း အေၾကာင္းတစ္ခ်က္ပါ၀င္ေနေၾကာင္း သိရပါသည္။ နည္းပညာ႐ိုက္ခတ္မႈမႇတစ္ဆင့္ ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အရႇက္အေၾကာက္တရားကင္းမဲ့လာမႈ၊ ထိုမႇတစ္ဆင့္စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အရႇက္အေၾကာက္တရားကင္းမဲ့လာမႈမ်ားဆီသို႔ ေရာက္ရႇိလာခဲ့ေၾကာင္း သံုးသပ္သူမ်ားက ဆိုၾကပါသည္။

လြန္ခဲ့ေသာ ဆယ္စုႏႇစ္ေက်ာ္က ေရးသားထားခဲ့ေသာ ဆရာလူထုစိန္၀င္း၏ ရႇက္စိတ္ေဆာင္းပါးတြင္လည္း အင္တာနက္မ်ား၊ ဆိုက္ဘာစေပ့မ်ားရႇိလာၾကသည့္အခ်ိန္တြင္ ရႇက္စိတ္ႏႇင့္ပတ္သက္ျပီး စိုးရိမ္ရသည့္ အေနအထားရႇိလာႏိုင္ေၾကာင္း သံုးသပ္ထားခဲ့သည္။

ထိုသံုးသပ္ခ်က္အတိုင္းပင္ ယေန႔အခ်ိန္ (အင္တာနက္ေခတ္)၏ နည္းပညာ႐ိုက္ခတ္မႈေၾကာင့္ အရႇက္အေၾကာက္တရား ကင္းလာၾကသူမ်ားထဲတြင္ လူငယ္အမ်ားစုပါ၀င္လာခဲ့ျခင္းကလည္း စဥ္းစားသင့္သည့္အခ်က္ တစ္ခ်က္ျဖစ္လာေၾကာင္းသိရသည္။

မဟုတ္သည္၊ မမႇန္သည္ကို ေျပာဆိုလုပ္ကိုင္ျခင္း၊ မိမိအက်ိဳးစီးပြားတစ္ခုတည္းသာၾကည့္ျပီး တရားသည္၊ မတရားသည္ကိုမစဥ္းစားဘဲ မေကာင္းသည့္ အျပဳအမူမ်ားကိုသိလ်က္ႏႇင့္ပင္ လုပ္ကိုင္လာၾကျခင္းသည္ အရႇက္အေၾကာက္နည္းပါးလာျခင္းကို ေထာက္ျပလ်က္ရႇိေန . . .

''ေခတ္လူငယ္ေတြက ပြင့္လင္းလာၾကတယ္။ ယဥ္ေက်းမႈတန္ဖိုးေတြကို သိပ္အေလးမထားလာၾကေတာ့ဘူး။ ဘာသာေရးဘက္ဆိုရင္လည္း သိပ္အကြၽမ္းတ၀င္မရႇိၾကေတာ့တဲ့အခါမႇာ အရႇက္အေၾကာက္နဲ႔ပတ္သက္လို႔ အားနည္းလာတယ္လို႔ သံုးသပ္ခ်င္ပါတယ္။ လူငယ္ေတြဟာ အြန္လိုင္းပတ္၀န္းက်င္မႇာ က်က္စားလာတဲ့အခါ ျပင္ပကမၻာမႇာလို ျမင္ရတာမဟုတ္တဲ့အတြက္ လြယ္လြယ္လိမ္လာၾကတယ္၊ လြယ္လြယ္နဲ႔မေကာင္းတာကို လုပ္ႏိုင္ၾကတယ္။ ဥပမာ ညစ္ညမ္း၀က္ဘ္ဆိုက္ေတြကို ကိုယ္တိုင္ဖန္တီးလာၾကတာမ်ဳိး..'' ဟု ကိုဘုန္းျမင့္ဦးက ဆိုပါသည္။

နည္းပညာကမၻာအတြင္း အမ်ားအလြယ္တကူ မျမင္ႏိုင္သည့္အတြက္ မေကာင္းမႈမ်ားကို စမ္းသပ္လုပ္ကိုင္ရာမႇာ ျပင္ပေနထိုင္မႈအထိပါ မေကာင္းမႈျပဳလုပ္ျခင္းမ်ား ကူးစက္လာခဲ့သည္ကလည္း လူငယ္မ်ားအတြက္ သတိထားစရာအခ်က္ တစ္ခုျဖစ္လာခဲ့သည္။

''ေခတ္တစ္ခုနဲ႔တစ္ခုအၾကား အျမင္အေတြးအသိေတြ ေျပာင္းလဲကြာျခားေလ့ရႇိသလို၊ ယခုလက္ရႇိလူငယ္ေတြမႇာလည္း ပံုစံတစ္ခုနဲ႕တစ္ခုေျပာင္းလဲလာေနတယ္လို့ ထင္ပါတယ္။ အဲဒီလို ေဖးေဖးမမမေျပာခ်င္ဘူးဆိုရင္ေတာ့ အရႇက္အေၾကာက္တရားေတြအေပၚ တန္ဖိုးထားမႈေလ်ာ့ရဲလာတယ္လို႔ ျမင္မိတယ္။ ျပန္ျပီး ဖာဖာေထးေထး ေျပာရရင္ေတာ့ ပိုၿပီးရဲတင္း လြတ္လပ္လာတယ္ေပါ့ေလ''ဟု မေကသြယ္က ဆိုပါသည္။

အရႇက္အေၾကာက္တရားႏႇင့္ အသိဉာဏ္ပညာ

ရႇက္ျခင္းႏႇင့္ပတ္သက္ျပီး အမ်ဳိးအစားခြဲျခားရာတြင္ အေျခခံအမ်ဳိးအစားေလးမ်ိဳးခြဲျခားႏိုင္ေၾကာင္း ရႇက္စိတ္ေဆာင္းပါး၌ ဆရာလူထုစိန္၀င္းကေျပာဆိုခဲ့သည္။ ထိုရႇက္စိတ္ေလး မ်ဳိးမႇာ (၁) မိမိ၏ပုဂၢလအတၲကို ထိပါးလာသည့္အခါ၌ ရႇက္ျခင္း၊ (၂) မိသားစုအစရႇိသည္မႇ ႏိုင္ငံအထိပါ၀င္ေသာ မိမိ၏အုပ္စုကိုထိခိုက္လာသည့္အတြက္ရႇက္ျခင္း (၃)မိမိ၏ယံုၾကည္ခ်က္ကို ထိပါးလာသည့္အတြက္ ရႇက္ျခင္း၊ (၄)မိမိထားရႇိေသာ သစၥာတရားကို သစၥာေဖာက္ရန္အတြက္ ရႇက္ျခင္းအစရႇိသည့္ အမ်ဳိးအစားမ်ားျဖင့္ ခြဲျခားထားခဲ့ပါသည္။

အရႇက္အေၾကာက္တရားကို ဘယ္လိုထိန္းေက်ာင္းမလဲ

လူ႔က်င့္၀တ္ႏႇင့္အညီ ေနထိုင္ျခင္းသည္ လူပီသေသာအမူအက်င့္ျဖစ္သည္။ ထို႔အတူ အရႇက္အေၾကာက္တရားႏႇင့္ ေနထိုင္ျခင္းသည္လည္း လူ႔က်င့္၀တ္ႏႇင့္အညီ ေနထိုင္ရာ၌ အေထာက္အကူ ျဖစ္ေစသည္။ အရႇက္အေၾကာက္တရားမရႇိလွ်င္ေတာ့ လူ မဟုတ္ေတာ့ဟု ဆိုၾကပါသည္။

အရႇက္အေၾကာက္တရားျဖင့္ ေနထိုင္ရာတြင္ ကိုယ္က်င့္တရား အပါအ၀င္ပတ္၀န္းက်င္၊အဖြဲ႕အစည္းမ်ားႏႇင့္ လည္း သက္ဆိုင္မႈရႇိေနေၾကာင္း ဆရာေဖျမင့္ကဆိုပါသည္။

''လူမႇာ မႇားမႇန္သိစိတ္တို႔ အဲဒါနဲ႔တြဲျပီးျဖစ္လာတဲ့ မႇားတာ(မဟုတ္မမႇန္တာ)လုပ္ရမႇာ ရႇက္ေၾကာက္စိတ္တို႔ဆိုတာကေတာ့ လူ႔စိတ္အေဆာက္အအံု သို႔မဟုတ္ စိတ္ယႏၲရားရဲ႕ အစိတ္အပိုင္းတစ္ရပ္ အေနနဲ႔ကေတာ့ ရႇိေနမႇာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ လူရဲ႕ေခါင္းထဲမႇာရႇိေနတဲ့ အမႇားအမႇန္ခြဲျခားေ၀ဖန္ရာမႇာ အသံုးျပဳတဲ့ ႏႈန္းစံတန္ဖိုးေတြကို တိုင္းတာတဲ့ေပတံေတြကေတာ့ သူေမြးဖြားၾကီးျပင္းခဲ့ရာ မိသားစုပတ္၀န္းက်င္၊ တိုင္းျပည္၊ လူမ်ိဳး၊ စာသင္ေက်ာင္း၊ ကိုးကြယ္တဲ့ဘာသာ၊ ရပ္ရြာလူမႈဓေလ့စ႐ိုက္ စတာ ေတြအျပင္ ရင္းႏႇီးကြၽမ္း၀င္မိတဲ့ မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္း၊ ဆက္စပ္ပတ္ သက္တဲ့လူ့အဖြဲ႕အစည္း၊ လူအုပ္စု၊ ထိေတြ႕မိတဲ့ လူမႈေရး၊ ႏိုင္ငံေရး၊ အေတြးအေခၚ၊ေခတ္ကာလအေလ်ာက္ ထြန္းကားလာတဲ့ အယူအဆေတြ အေပၚမႇာလည္း မူတည္ေနတာျဖစ္ေလေတာ့ လူတစ္ဦးခ်င္းရဲ႕အေတြ႕အၾကံဳအရေရာ၊ သက္ဆိုင္ရာလူ႔အဖြဲ႕အစည္းထဲက လူမႈစနစ္အေျပာင္းအလဲေတြအရပါ ေျပာင္းလဲျဖစ္ေပၚေနႏိုင္တဲ့ သေဘာရႇိပါတယ္''ဟု ဆရာေဖျမင့္က ေျပာျပသည္။

''ဒီေန႔ အင္တာနက္ေခတ္မႇာ ယဥ္ေက်းမႈေတြဟာ နယ္နိမိတ္အထူအပါးမရႇိၾကေတာ့ဘူး။ ကိုယ့္ယဥ္ေက်းမႈအေပၚ တန္ဖိုးထားမႈအားနည္းေနမယ္ဆိုရင္ ဟီရိၾသတပၸတရားဆိုတဲ့ အရႇက္အေၾကာက္ တရားႏႇစ္ပါးစလံုးေလ်ာ့နည္းလာမႇာပဲ။ ဒီေန႔ကမၻာမႇာေရာ ျမန္မာမႇာပါ အရႇက္အေၾကာက္တရားေတြ မရႇိၾကေတာ့ဘူး။ လူေတြဟာ ႐ိုင္းစိုင္းလာၾကတယ္။ အၾကမ္းဖက္လာၾကတယ္။ လက္နက္အားကိုးနဲ႕ အၾကမ္းဖက္လာၾကတယ္ ဆိုတာေတြကလည္း ဟီရိၾသတပၸတရားေတြ နည္းပါးလာၾကလို႔ပါ။ ဒီလိုေတြထပ္ခါ၊ ထပ္လဲ ျဖစ္လာတဲ့အခါမႇာ အရႇက္အေၾကာက္ တရားေတြအေၾကာင္းကို ကေလးေတြ၊ လူငယ္ေတြသိရႇိနားလည္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ၾကပါလို႔ပဲ ေျပာခ်င္ပါတယ္''ဟု ဆရာလူထုစိန္၀င္းက ေျပာျပခဲ့ပါသည္။

first-11.com