ဘုရားဟူသည္…

1. 

   
   ဘုရားဟူသည္ လူစင္စစ္ကသာျဖစ္ရပါသည္။ လူမဟုတ္ေသာ ၊ လူႏွင့္မထိေတြ႕နုိင္ေသာ လူတုိ႔မျမင္ခဲ့ရေသာ ေကာင္းကင္ဘုံက ဖန္ဆင္းရွင္ဘုရားဟူေသာ လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္၏ ေျပာ စကားျဖင့္ မွန္းဆရေသာ (Imaginary)၊အရာသည္ ဘုရားမဟုတ္ေပ။
   (Unscientific)က်နေသခ်ာမႈမရွိေသာ သိပၸံနည္းမက်ေသာ လက္ေတြ႕မက်ေသာ လူေျပာသူေျပာျဖင့္ ဘုရားဟူ၍ မွန္းဆရျခင္းသည္လည္း ဘုရားမဟုတ္ေခ်။ နတ္၊ ျဗဟၼာ တုိ႔သည္လည္း ဘုရားမဟုတ္။ နဂါး စသည့္တိရစၦာန္တုိ႔သည္လည္း ဘုရားမျဖစ္နုိင္ေခ်။
   
   
   ဘုရားျဖစ္လာရသည့္ လူသည္လည္း ျမတ္ေသာအမ်ဳိးေကာင္း၊ ေဆြေကာင္းက ျဖစ္ရ၏။ ထင္ရွားေက်ာ္ၾကား ေသာ မ်ဳိးရုိးမွ လူအမ်ားတုိ႔ေလးစားျခင္းခံရေသာ အမ်ဳိးျမတ္ေသာ မိဘမွျဖစ္ရ၏။ မထင္ရွားေသာလူ၊ ယုတ္နိမ့္ ေသာ လူတုိ႔က ျမတ္ေသာဘုရားျဖစ္ရုိးမရွိေခ်။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဘုရားစစ္ ဘုရားမွန္ဟူသည္ သဘာဝက်က်လက္ခံ ထုိက္ေသာ ဤအေၾကာင္းအရာ လကၡဏာတုိ႔ႏွင့္ ျပည့္စုံရေပသည္။
   
   ျမတ္ဗုဒၶသည္ (ဖန္းဆင္းရွင္)ဟု ယူဆၾကေသာ မေသခ်ာသည့္ ဘုရားမဟုတ္။ ျမတ္ဗုဒၶ၏ ေရာင္ျခည္ေတာ္ (၆)သြယ္ ၊ ဘုန္းေတာ္(၆)ပါးကုိ လက္ေတြ႕ ကုိယ္တုိင္က်က်ဖူးျမင္ၾကရျပီး ျမတ္ဗုဒၶ၏အဆုံးအမကုိ လက္ေတြ႕ က်င့္ၾကံအားထုတ္ၾကျခင္းျဖင့္(ေသာတာပန္၊ သကဒါဂမ္၊ အနာဂါမ္၊ ရဟႏၱာ)ျဖစ္ၾကျခင္း၊ (နိဗၺာန္)ခ်မ္းသာကုိ ရရွိၾကျခင္း၊ ကုိယ္၏ခ်မ္းသာမႈ၊ စိတ္၏ခ်မ္းသာမႈတုိ႔ကုိ လက္ေတြ႕ရၾကေသာေၾကာင့္ ျမတ္ဗုဒၶကုိ (ဘုရား)အျဖစ္ ဗုဒၶဘာသာတုိ႔ ကုိးကြယ္ဆည္းကပ္ရျခင္းျဖစ္ပါသည္။
   
   ျမတ္ဗုဒၶသည္ လူသားတစ္ဦးအေနျဖင့္ အလြန္ထူးျခားေသာ ဘုန္းတန္ခုိးေတာ္ရွိ၏။ ဥာဏ္ေတာ္(အနႏၱ)ႏွင့္ ျပည့္စုံေတာ္မူေသာ(ျမတ္ဗုဒၶ)သည္ ဂုဏ္ေတာ္ကုိးပါးႏွင့္လည္း ျပည့္စုံေတာ္မူေသာေၾကာင့္ ဘုရားစင္စစ္ ဧကန္ အမွန္ ျဖစ္ေတာ္မူ၏။ ျမတ္ဗုဒၶသည္ ဝင္းဝါစုိေျပေသာ အသားေတာ္၊ ေယာက်္ားပီသေသာ ကုိယ္လုံးေတာ္၊ အရပ္ အေမာင္းေတာ္ႏွင့္ တည္ျငိမ္ေအးခ်မ္းသာ အသြင္ရွိျခင္း၊ က်က္သေရရွိေသာ ဝင္းလက္ၾကည္လင္ေသာ မ်က္ႏွာေတာ္ႏွင့္ ထူးျခားေသာ အသံေတာ္ရွိသျဖင့္ (ျမတ္ဗုဒၶ)အား ဖူးျမင္ေတြ႕ရသူတုိင္း ၾကည္ညိဳျမတ္နုိးမွဳ စြဲျမဲသြားေစျပီး စိတ္ႏွလုံးေအးခ်မ္းမႈကုိ ရေစပါသည္။
   
   ျမတ္ဗုဒၶသည္ မက်န္းမမာ၍ ျပစ္ပယ္ထားျခင္းခံရေနရသူမ်ားအား ကုိယ္ေတာ္တုိင္ လုပ္ေက်ြးျပဳစုေတာ္မူ၏။ လ်စ္လ်ွဴ႐ႈထားျခင္း ခံရေသာ ဆင္းရဲသားမ်ားအား ကူညီေဆာင္ရြတ္ေပးေတာ္မူခဲ့၏။ အျမင္မွားေနသူမ်ားအား အျမင္မွန္ရေအာင္ ေဟာျပနုိင္ခဲ့ပါ၏။ လူဆုိး၊ လူမုိက္တုိ႔၏ ပ်က္စီးေနေသာ ဘဝမ်ားကုိ ျဖဴစင္ေအာင္ ျပဳလုပ္ ေပးေတာ္မူခဲ့ပါ၏။ ကြဲျပားေနသူမ်ားကုိ ညီညြတ္ေအာင္ ျပဳျပင္ေတာ္မူခဲ့၏။ အသိဥာဏ္မဲ့ေနသူမ်ားကုိ အသိဥာဏ္ဖြင့္ေပးခဲ့၏။ လူအမ်ား ဥာဏ္မမီွ၍ မေျဖရွင္းနုိင္ေသာ အရႈပ္အေထြးမ်ားကုိလည္း ေျဖရွင္းေပးေတာ္ မူ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ လူခ်မ္းသာႏွင့္ လူဆင္းရဲ၊ လူေကာင္းႏွင့္လူဆုိးမ်ားအားလုံးတုိ႔သည္ (ျမတ္ဗုဒၶ)ကုိ ထပ္တူ ထပ္မ်ွ ရုိေသျမတ္နုိးရွိခုိးပူေဇာ္၍ ကုိးကြယ္ၾကကုန္၏။
   
   (ျမတ္ဗုဒၶ) သည္ လူတုိ႔၏ (တဏွာ၊ မာန၊ ဒိ႒ိ) အျမင္ျဖင့္ ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကေသာလူ အဆင့္အတန္းခြဲျခားမႈကုိ လက္မခံေပ။ လူအဆင့္အတန္းကုိ အက်င့္စာရိတၱေကာင္းမႈ၊ မေကာင္းမႈ၊ လူလိမၼာ(လူေကာင္း)ႏွင့္ လူမုိက္ ဟူ၍သာ ခြဲျခားရမည္ဟု ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ပါသည္။ လူသားအားလုံးကုိ ကုိယ္လုပ္သမ်ွ ကုိယ္ခံစားၾကရမည့္ တန္းတူအခြင့္အေရးမ်ဳိး ၊တန္းတူေမတၱာ၊ ကရုဏာမ်ဳိး ရရွိနုိင္ျခင္းသာ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ပါသည္။
   
   ျမတ္ဗုဒၶသည္ လူသားတုိ႔၏ ကုိယ္က်င့္တရားကုိ ေကာင္းမြန္ေစျပီး လူသားတုိ႔ ၾကဳံေတြ႕ေနရေသာ ဒုကၡဆင္းရဲျခင္းအေပါင္းတုိ႔မွ လြတ္ကင္းရာ ဒုကၡမရွိရာ (နိဗၺာန္)သုိ႔ ပုိ႔ေဆာင္ေပးေတာ္မူပါေပ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ လူသားတုိ႔၏ ေကာင္းက်ဳိးျပဳဘုရားရွင္သည္ ျမတ္ဗုဒၶမွတပါး အျခားမရွိဟူ၍သာ သိရေပမည္။
   
   ျမတ္ဗုဒၶသည္ သဘာဝမက်ေသာ အေျခအျမစ္မရွိေသာ အေၾကာင္းအက်ဳိး မညီညြတ္ေသာ တရားမ်ားကုိ မေဟာေပ။(ဥပမာ) သူ႔အေၾကာင္းအက်ဳိးေၾကာင့္ ေပၚေပါက္ျဖစ္ထြန္းေနေသာ စၾကာဝဠာႏွင့္ ရာသီဥတုေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚေနေသာ ကမၻာေပၚရွိ သစ္ပင္၊ ေတာ၊ေတာင္၊ သဲကႏၱာရ၊ ေရ၊ ေျမ၊ လူ၊ တိရစၦာန္တုိ႔ကုိ ထာဝရဘုရား သခင္ တန္ခုိးရွင္ ဖန္ဆင္းရွင္က ဖန္ဆင္းေပးသည္။ အရွင္ျမတ္၏ အလုိေတာ္အတုိင္း ျဖစ္သည္ဟု မေဟာခဲ့ေပ။
   
   ဗုဒၶဘာသာသည္ အခ်ဳိ႕ေသာ ဘာသာမ်ားကဲ့သုိ႔ အမိန္႔ကုိ နာခံရသည့္ ေၾကာက္လန္႔ရသည့္ ၊ဖန္ဆင္းရွင္ဘုရား မရွိေပ။လူသားတုိ႔ေသေသာအခါ ဘုရားသခင္၏ အဆုံးအျဖတ္အတုိင္း ငရဲႏွင့္ ေကာင္းကင္ဘုံသုိ႔ ေရာက္ရမည္ ဟူ၍ လူသားတုိ႔၏ ကံၾကမၼာကုိ ထိန္းခ်ဳပ္ၾကိဳးကုိင္ကာ တဖက္သတ္အျပစ္ဒဏ္ခတ္ျခင္း၊ ဆုလာဘ္ေပးျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ေနသည္ဆုိေသာ ေကာင္းကင္ဘုံမွ တန္ခုိးရွင္ ဘုရားရွင္ဟူ၍ မွန္းဆရေသာ တကယ္မရွိေသာ ဖန္ဆင္းရွင္ဘုရားဆုိသူအား ခယက်ဳိးႏြံမႈမ်ဳိးကုိလည္း မျပဳလုပ္ရေပ။ ဗုဒၶဘာသာသည္ မိမိျပဳသမ်ွေကာင္းက်ဳိး ဆုိးက်ဳိးကုိ မိမိသာ စံစားခံစားရသည့္ ကံ၊ ကံ၏တရားသာျဖစ္၏။ ကုိယ့္အသိဥာဏ္ႏွင့္ ခ်င့္ခ်ိန္၍ ယုံၾကည္ ကုိးကြယ္ေစရပါသည္။
   
   သဘာဝမက်ေသာ ၊ အေျခအျမစ္မရွိေသာ စကားျဖင့္ ငါဘုရားက လူသားအားလုိံးကုိ ေကာင္းကင္ဘုံသုိ႔ ကယ္တင္မည္။ ငါဘုရားမၾကိဳက္လ်ွင္ အရွင္ျမတ္၏ အလုိေတာ္အတုိင္း အပါယ္ငရဲခ်မည္ဟူ၍လည္း ျမတ္ဗုဒၶက မေဟာေပ။ အေျခအျမစ္မရွိေသာ သဘာဝမက်ေသာ ေကာင္းကင္ဘုံက ထာဝရဘုရား၊ဖန္ဆင္းရွင္တန္ခုိးရွင္ ဘုရားကုိမွန္းျပီး ကုိးကြယ္ရမည္ဟူလည္း ျမတ္ဗုဒၶက မေဟာေပ။ မဟာျဗဟၼဟူေသာ ေကာင္းကင္ဘုံမွ နတ္ကုိ ကုိးကြယ္ ရမည္ဟူလည္း ျမတ္ဗုဒၶက မေဟာေပ။
   
   ျမတ္ဗုဒၶသည္ မိမိကုိယ္တုိင္ ကယ္တင္ျခင္းခံရသူဟူ၍ မေဟာေပ။ အျခားသူမ်ားကုိလည္း ကယ္တင္ျခင္းခံရ မည္ဟူ၍လည္း မေဟာေပ။ ျမတ္ဗုဒၶက တပည့္ရဟန္းမ်ားႏွင့္ လူပုဂၢဳိလ္တုိ႔အား သံသရာဝဋ္ဆင္းရဲျခင္း(ဒုကၡ) အေပါင္းတုိ႔မွ လြတ္ေျမာက္ေစျခင္းအက်ဳိးငွာ သူတစ္ပါးကုိ အားထားဘုိ႔မသင့္၊ မိမိကုိယ္သာ အားကုိးၾက။ ေကာင္းေအာင္ျပဳၾကရန္ ညႊန္ျပေပးေတာ္မူပါသည္။ ကိုယ့္ကုိကုိယ္ ယုံၾကည္အားကုိးမႈႏွင့္ ကုိင္တုိင္ၾကိဳးစား အားထုတ္ၾကရန္ကုိသာ ေဟာၾကားခဲ့ပါသည္။
   
   ျမတ္ဗုဒၶကုိ ကုိးကြယ္သူမ်ားသည္ မိမိအား(ဗုဒၶ)က ကယ္တင္ေပးလိမ့္မည္ဟူေသာ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ႏွင့္ ကုိးကြယ္ ၾကျခင္းမဟုတ္ေပ။ ျမတ္ဗုဒၶကလည္း ကယ္တင္မည္ဟု အာမခံခ်က္မေပးေပ။ ျမတ္ဗုဒၶအား မ်က္ေစ့မွိတ္ ယုံၾကည္ ကုိးကြယ္ၾကရန္ကုိလည္း ျမတ္ဗုဒၶက မေတာင္းဆုိေပ။ ျမတ္ဗုဒၶက ညႊန္ျပသည္မွာ မိမိေကာင္းမႈ အေၾကာင္းျပဳျဖင့္ ကုိယ့္ကုိကုိယ္ ကင္တင္ရမည္။ ကမၻာေလာကၾကီး၌ အေၾကာင္းအက်ဳိး(Cause and Effect) သာရွိေသာ သေဘာတရားကုိ သိနားလည္ျပီးဆင္ျခင္တတ္ၾကရန္၊ အေၾကာင္းအက်ဳိးျဖစ္ေသာ (ကံ-ကံ)၏ တရားကုိ နားလည္ၾကျခင္းျဖင့္ အမွန္တရားကုိ သိနားလည္ၾကေစရန္ အမွန္ျမင္တရား(သမၼာဒိ႒ိ) ကုိသာ ေဟာျပခဲ့ေတာ္မူပါသည္။
   
   ျမတ္ဗုဒၶသည္ လူသတၱဝါတုိ႔ ယူဆေနၾကေသာ ကုိယ့္ကုိကုိယ္ျမဲသည္(နိစၥ)၊ ကုိယ့္ကုိကုိယ္ခ်မ္းသာသည္ဟု ယူဆေနၾကေသာ (သုခ)၊ ကုိယ့္ကုိကုိယ္(အတၱ)ေကာင္၊ (ငါ)ေကာင္ဟူ၍ ယူဆျပီး ၾကီးနုိင္ငယ္ညွင္းပန္းႏွိပ္စက္ မႈျဖင့္ လူလူခ်င္းသတ္ျဖတ္ေနၾကသည့္ အျမင္မွား(ဒိ႒ိ)ကုိပယ္ေစျပီး၊ အတၱ(ငါ) ေကာင္မဟုတ္၊ (ငါ)ေကာင္ဟု ယူဆေနၾကေသာ ကုိယ္ခႏၶာသည္ အျမဲေဖာက္ျပန္၍ မတည္ျမဲျခင္း၊(အနိစၥ)၊ ဆင္းရဲျခင္း(ဒုကၡ)၊ကုိယ့္ကုိကုိယ္ မပုိင္ေသာ၊ ကုိယ့္အလုိမျဖစ္ေသာ(အနတၱ) တရားတုိ႔ကုိ ေဟာၾကားခဲ့ပါသည္။
    

   ျမတ္ဗုဒၶ၏တရားေတာ္မ်ားသည္ စိတ္စင္ၾကယ္စြာ ေနထုိင္ျခင္းျဖင့္ ကုိယ္စိတ္ႏွစ္ပါးျငိမ္းေအးျခင္းကုိ ရနုိင္ေၾကာင္း၊ ကမၻာေပၚရွိ လူသတၱဝါတုိ႔ ခံစားေနၾကရေသာ ဒုကၡဆင္းရဲအေပါင္းတုိ႔သည္(အတၱ)လြန္ကဲသည့္ တစ္ကုိယ္ေကာင္းဆန္မႈ(ေလာဘ)၊ မေက်နပ္မႈ(ေဒါသ)၊ မသိမႈ(ေမာဟ)တုိ႔မွျဖစ္ရေၾကာင္း၊ ထုိအတၱဆန္မႈ (ေလာဘ)ႏွင့္ မေက်နပ္မႈ(ေဒါသ) ၊ အေၾကာင္းအက်ဳိးမသိမႈ(ေမာဟ)ကုိ ရပ္တန္႔ေအာင္ၾကိဳးစားပါက ၾကီးျမတ္ေသာသူ၊ ကုိယ္စိတ္(၂)ပါးခ်မ္းသာေသာသူျဖစ္နုိင္ေၾကာင္း၊ မိမိတုိ႔၏ ခႏၶာကုိယ္ၾကီးသည္ (ရုပ္)အစု၊ နာမ္-အစုတုိ႔ျဖင့္ ဖြဲ႕စည္းထားရာ၊ ကုိယ့္ကုိကုိယ္ၾကည့္၊ ကုိယ့္အေၾကာင္းကုိယ္သိေအာင္ ခႏၶာကုိယ္၌ရွိေသာ (ရုပ္နာမ္)တုိ႔၏(ျဖစ္ပ်က္)ေနမႈ (အသိဥာဏ္)ကုိရရွိေအာင္ ၾကိဳးစားၾကျခင္းျဖင့္ မေကာင္းမႈ(အကုသုိလ္)တုိ႔မွ လြတ္ေျမာက္ျပီးေကာင္းျမတ္ေသာ ေအးျငိမ္းေသာ (နိဗၺာန္) ခ်မ္းသာၾကီးကုိ ရနုိင္ေၾကာင္း ေဟာၾကားခဲ့ပါသည္။
   
   ဗုဒၶဝါဒသည္ ျမတ္ဗုဒၶေဟာၾကားသည့္(ကမၼဝါဒ)ဟုဆုိအပ္ေသာ ကံကံ၏ တရားကုိယုံၾကည္ၾကရပါသည္။ မေကာင္းေသာ ျပဳလုပ္မႈကုိ (ကုိယ္)ျဖင့္လည္းေကာင္း၊ (ႏွဳတ္)ျဖင့္လည္းေကာင္း၊ (စိတ္)ျဖင့္လည္းေကာင္း၊ မျပစ္မွားမိၾကေစရေအာင္ ေရွာင္ၾကဥ္ၾကရေပသည္။ မိမိတုိ႔၏လုပ္ေဆာင္ေသာ အေကာင္းအဆုိးကံတရား အတုိင္း မိမိတုိ႔သည္ အေကာင္းလုပ္မိလ်ွင္ စံစားၾကရျပီး၊ အဆုိးလုပ္မိလ်ွင္ မေကာင္းမႈဒဏ္ကုိ ခံၾကရသည္ကုိ ယုံၾကည္ၾကပါသည္။(ဝီရိယဝါဒ)ဟူေသာ ေလာကီေကာင္းစားေရး၊ ေလာကုတၱရာေကာင္းစားေရး(နိဗၺာန္) ခ်မ္းသာမႈရရန္(ဝီရိယ)ကုိ အေဖာ္ျပဳၾကပါသည္။
   
   စာဖတ္သူအားလုံးသက္ရွည္က်န္းမာစိတ္ခ်မ္းသာ၍ လုိရာဆႏၵမ်ားတစ္လုံးတစ္ဝတည္းျပည့္စုံၾက ပါေစ။
   
   အရွင္ဝိမလဝံသ(နာလႏၵာတကၠသုိလ္ အိႏၵိယနုိင္ငံ)