ေငြ႕ရည္မႈန္ တစ္စ၏ ဒ႑ာရီ

by Zay Ya on Sunday, January 29, 2012 at 1:44pm

 

• စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ေစာင့္ဆိုင္းတယ္။ ဘာ ကို ေစာင့္ေနတာလဲ - ဘယ္အရာလဲ- ဘယ္ေလာက္ထိ ေစာင့္ရမွာလဲ စသျဖင့္ - တကယ္စင္စစ္ ေစာင့္ျခင္း သက္သက္ မွာ အဲ့ဒီ ေမးခြန္းေတြ မရွိပါဘူး။  ေစာင့္ေနတာ ဟာ ေစာင့္ေနတာ သက္သက္သာ ျဖစ္ပါတယ္ ။ အဲ့ဒီ - to wait, to wait for nothing ကို ဇင္ရဲ႕ အႏွစ္က်တဲ့ အရာတစ္ခု လို႔ ညႊန္းဆိုေလ့ ရွိတယ္။

ဇင္မွာ စကားလံုး ေဝါဟာရ မရွိဘူး။ စာအုပ္မရွိဘူး။ ဘုရားသခင္ မရွိဘူး။ ျပည့္ဝတဲ့ အဓိပၸာယ္၊ စြဲျမဲထားရမယ့္ အဓိပၸာယ္တစ္ရပ္ ဆိုတာ မရွိဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ ျပင္ပ ဂိုဏ္းဂဏ တံဆိပ္ေတြက ဇင္ကို ေဝဖန္ၾကတဲ့အခါ ~ “ ၾကိဳးတန္းမပါတဲ့ အကန္းေလ်ာက္နည္းမ်ိဳး” နဲ႔ ေလ်ာက္ေနတယ္လို႔ ေဝဖန္ စကား ဆိုၾကတယ္။ ~ ဟုတ္ပါတယ္။ ဇင္ဟာ စာအုပ္စာတမ္း မရွိ၊ လမ္းညႊန္မရွိ ျခင္းေၾကာင့္ ကန္းေနတယ္ ဆိုပါစို႕-- စင္စစ္  ဇင္ဟာ- "စာအုပ္စာတမ္း-စကားလံုးေတြ ေၾကာင့္ ကန္းေနရတာမ်ိဳး" ကိုေတာ့ ပိုေၾကာက္တယ္။ အဲ့လို အကန္းမ်ိဳးဟာ ျပဳရျပင္ရ ခက္တဲ့ အကန္းမ်ိဳးသာ ျဖစ္လိမ့္မယ္လို႔ ဆိုလိုတယ္။

• စင္စစ္ ဇင္ရဲ႕ အေျခခံဟာ တစ္ေၾကာင္းတည္းသာ ျဖစ္ပါတယ္။ မိမိတို႔ လက္ရွိဘဝဟာ “အခုခဏ” အတြင္းမွာ “အားလံုး” ျဖစ္တည္ေနတယ္။ ဒါေလးပဲ။

• ဓမၼစင္စစ္ကို ရွာေတြ႕ၾကသူေတြဟာ အဲ့ဒီ ခဏတိုင္းအေပၚ သိျမင္ ေစာင့္ဆိုင္းတယ္။ အဲ့ဒီ အသိနဲ႔ ရွင္သန္တယ္။ ေနာက္ဆံုး - စင္စစ္ ဘာကိုမွ မေတြ႕ရ ေတာ့တဲ့သူေတြ၊ ( တနည္း ) နတၳိက ဘာမွ မရွိျခင္း ၊ သုညတ ကို လက္ခံ သိျမင္သူေတြ ျဖစ္သြားတယ္။

ဒါ့ေၾကာင့္ ဇင္ဟာ အရာ တစ္စံုတစ္ခု နဲ႔ မသက္ဆိုင္ဘူး။ အထည္ျဒပ္ တစ္ခုခု မပါဘူး။ အႏုမာန မွန္းဆ စိတ္ကူး မရွိဘူး။ ျမင္သိမႈ ၊ အေတြ႕အၾကံဳ သက္သက္သာ တည္ရွိျပီး၊ ေတြးေခၚမႈ အရာ မဟုတ္ဘူး။ ဆင္ျခင္ ယုတၱိ ၊ စကား၊ ဝါက်၊ ေဝါဟာရေတြ မပါဝင္ ဘူး။ ၾကည္ရႊင္ေနတဲ့ သႏၱာန္သက္သက္သာ တည္ရွိျပီး အဲ့ဒီ အတြက္ အေၾကာင္းတရားလည္း မလိုအပ္ဘူးရယ္။ ဆိုလိုတာက အေၾကာင္း အက်ိဳးတို႔ရဲ႕ အစဥ္အဆက္ ယုတၱိကို ခ်ိဳးဖ်က္ရံုမ်ွ၊ လြတ္လြတ္ ရွင္းရွင္း ကင္းလြတ္တယ္။ လက္ရွိ ခဏ တည္ရွိရံုမ်ွဟာ - ဒီခဏ တည္ရွိ ေနရံုမ်ွ သာ ျဖစ္ပါတယ္။

• ကမၻာမွာ “ဘုရားသခင္” ကို ယံုၾကည္ၾကသူေတြ ရွိတယ္။ “ဘုရားသခင္ မရွိဘူး” လို႔ ယံုၾကည္ၾကသူေတြလည္း ရွိတယ္။ တစ္ခါက ~ လူသားပဓာန ဝါဒီ ေတြ ရဲ႕ စာတမ္း တစ္ခုမွာ ဖတ္ရဖူးတယ္။“က်ဳပ္တို႔ဟာ ဘုရားသခင္ မရွိဘူးလို႔ ယံုၾကည္တယ္။ ကမၻာမွာ လူသာလ်ွင္ အဓိက ျဖစ္တယ္၊ အဲ့အတြက္ ခိုင္မာတဲ့ ယုတၱိ လည္း ရွိပါတယ္” တဲ့။  ဒါဆို ဇင္မွာေရာ ~ လို႔ တစ္ဦးက ေမးပါတယ္ ။ တကယ္ စင္စစ္ ဇင္မွာ အဲ့ဒီ ႏွစ္တန္း နွစ္စား စလံုး မပါဝင္ပါဘူး။ ဘာလို႔ဆို - ဇင္ဟာ ယံုၾကည္မႈ နဲ႔ ဘယ္လိုမွ မသက္ဆိုင္ဘူး။ ယံုၾကည္ခ်က္ ရဲ႕ တရားကိုယ္ကို ေစ့ငွ နားလည္မယ္ ဆိုရင္ - အဲ့ဒီ ယံုၾကည္မႈ ( Believe )  ဟာ မသိမႈ ကို အေျခခံပါတယ္။ မသိမႈ အတြင္းမွာ အရွိတစ္ခု တည္ရွိေနေၾကာင္း ဘဝင္တက် လက္ခံလိုက္ျခင္းဟာ ယံုၾကည္မႈ ျဖစ္ပါတယ္။ ဇင္မွာေတာ့ - “မသိရင္ မသိဘူး လို႔ သာ သိထားတယ္”။ အဲ့ဒါပဲ ရွိတယ္။

• ေနာက္တစ္ခုက ယုတၱိ၊ ဆင္ေျခ၊ Reason။ 

-- မသိတာကို မသိဘူးလို႔ ေျပာရမွာ - ခင္ဗ်ား ကိုယ္ ခင္ဗ်ား အတြက္ ဆင္ေျခ၊ ယုတၱိ ရွင္းထုတ္ျပစရာ မလိုဘူး မဟုတ္လား။ လူ႕ဘဝဟာ တရားခြင္ရံုး မဟုတ္ပါဘူး။ အျခားသူေတြ လည္း လိုက္သိေနမွ ခင္ဗ်ား ရွင္သန္ေနမွာ မဟုတ္ဘူး။ သူတို႔ သိသိ မသိသိ - ခင္ဗ်ား ရွင္သန္ေနလို႔ ရတယ္။ ခင္ဗ်ား ဘဝဟာ သူတို႔လက္ထဲမွာ မဟုတ္ဘူး။ ခင္ဗ်ား လက္ထဲမွာသာ တည္ရွိတယ္။ ဒါကို အျပည့္အဝ လက္မခံႏိုင္တဲ့ လူေတြၾကားမွာ - စစ္မက္ေတြ၊ သတ္ျဖတ္ ယုတ္ရင္းတဲ့ ရာဇဝတ္မႈေတြ ေပၚေပါက္တယ္။ စင္စစ္ - ဘဝ ရွင္သန္မႈဟာ အသက္ရွဴေနရံု မဟုတ္ဘူး။ သိျမင္မႈ ပါ ရွိေနပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ - တစ္စံုတစ္ခုကို ခင္ဗ်ား မသိရင္ - ခင္ဗ်ား တစ္ဦးတည္း အတြက္ အဲ့ဒါဟာ “မသိတာ” သက္သက္ပဲ။ အဲ့ထက္ မပိုပါဘူး။ ဒါကို ခင္ဗ်ား ကိုယ္ ခင္ဗ်ား ျပန္ရွင္းျပေနစရာ မလိုဘူး ။ ခင္ဗ်ား မသိရင္ မသိိတာ သက္သက္ပဲ ခင္ဗ်ား သႏၱာန္မွာ တည္ရွိေနလိမ့္မယ္။

--- အဲ့ဒီ မသိတဲ့ အရာတစ္ခုကို - ခင္ဗ်ား ရွဳၾကည့္၊ အားထုတ္မႈေၾကာင့္ - သိျပီးျပီ ဆိုပါေတာ့ ။ ဒါဆိုရင္လည္း - အဲ့ဒီ အသိကို အျခားသူ လက္ခံႏိုင္ဖို႔ ခင္ဗ်ား ဖြင့္ခ်ျပေနလို႔ မရဘူး။ အတင္းကာေရာ ၾကိဳးစားရင္လည္း - အဲ့ဒီ လူဟာ ( ခင္ဗ်ားဟာ ) တကယ္ မသိေသးဘူး လို႔ပဲ ေျပာရလိမ့္မယ္။ စင္စစ္ သိမႈ သက္သက္ဟာ - ယုတၱိ ခ်ျပစရာ မလိုပါဘူး။ သိျမင္ႏိုင္မယ့္ လမ္းကို လက္ညွိဳးညႊန္ျပရံုသာ ရွိတယ္။ အသိတစ္ခုကို ေရာက္ရာ ေရာက္ေၾကာင္း - ရွယ္ယာ ( Sharing ) လုပ္ေပးလို႔ပဲ ရတယ္။ အဲ့ထက္ပိုျပီး ဘာမွ လုပ္လို႔ မရဘူး။ အတင္းခြံ႕ေကၽြးလို႔ မရဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဇင္မွာ အခိုင္အမာ တည္ရွိတဲ့ ေနာက္ခံ အခ်က္တစ္ခ်က္က -  “သစၥာ၊ အမွန္ဟာ သက္ေသ ၊ ဆင္ေျခ မလိုဘူး” ဆိုတဲ့ အခ်က္ ျဖစ္ပါတယ္။ အသိ တစ္ခု ဟာ သိတဲ့ ခဏမွာ ျပီးျပည့္စံုေနပါတယ္။ အတိတ္၊ အနာဂတ္၊ ပစၥဳပၸန္ - ကာလနဲ႔လည္း မသက္ဆိုင္သလို၊ ေဒသ၊ ဂိုဏ္းဂဏ၊ တံဆိပ္၊ ဝါဒေတြနဲ႕လည္း မသက္ဆိုင္ဘူး။

• ဒါ့ေၾကာင့္ အႏွစ္ခ်ဳပ္အားျဖင့္ ~   

ျမင့္ျမတ္တဲ့ အရာတိုင္း ဟာ ေသးႏုပ္တဲ့ ပစၥဳပၸန္ တခဏတိုင္း အတြင္း မွာ တည္ရွိတယ္။ အဲ့ဒီ ခဏတိုင္းဟာ လြတ္လပ္ရွင္သန္ေနတယ္။ ယုတၱိ ဆင္ေျခေတြကေန ကင္းလြတ္တယ္။ ဒီခဏဟာ “ဘာလုပ္ေနတဲ့ ခဏလဲ၊ သန္႔စင္ေနတာလား ~ ညစ္ညမ္း ေနတာလား - ကိုယ္က်င့္တရား ႏႈန္းစံေတြ ရွိသလား၊ ဘာလုပ္ေနရမွာလဲ~ ငါ ဘယ္မွာလဲ” ~ စသျဖင့္ အေတြးအေခၚ စည္းေဘာင္ေတြဟာ ဒီခဏ မွာ ရွဳျမင္ႏိုင္သူ သႏၱာန္က လြင့္ေပ်ာက္ေနပါတယ္။ အသိ သက္သက္နဲ႔ ခဏတိုင္းမွာ ေနထိုင္ေနသူဟာ တခဏခ်င္းရဲ႕ အရသာကို အတိအက် ေတြ႕ထိ ထားပါတယ္။  သိုးေမႊးေလး တစ္မ်ွင္ ထိပ္ဖ်ားက တြယ္ညိေနတဲ့ ႏွင္းဝတ္ရည္ တစ္စကို တယုတယ စုတ္ယူ ေသာက္သံုး လိုက္ သလို အႏုစိတ္တယ္ ။ ဒါေပတဲ့ ေပါ့ပါး လြတ္လပ္တယ္။

• Touch to the tip & Taste .

ဒါဟာ ဇင္အတြက္ ပင္မအက်ဆံုးနဲ႔ အရိုးရွင္းဆံုး ရွင္းလင္းခ်က္ ျဖစ္ပါတယ္။ဒါ့ေၾကာင့္ ဒီခဏတာ အတြင္း သိျမင္ရွင္သန္ေနသူဟာ လြတ္ေျမာက္မႈ အတြင္း မွာသာ ၾကည္ၾကည္လင္လင္ ပြင့္လန္း တည္ရွိတယ္။ သူ႕အတြက္ သစၥာတရား၊ ေမတၱာတရား စသည္တို႔ဟာ စကားလံုး သက္သက္ မဟုတ္ဘူးရယ္။ ျပည့္ဝတဲ့ လြတ္ေျမာက္မႈ ရွိေနပါတယ္။ သူ႕အတြက္ ဝါဒ၊ တံဆိပ္၊ ဂိုဏ္း အဖြဲ႕အစည္း၊ အစုအေဝးေတြရဲ႕ အရိပ္အာဝါသ က ကင္းလြတ္တယ္။ အထီးတည္း ရွင္သန္ ျဖစ္တည္ေနတယ္။


.................
 ေရးထားမိတဲ့ အပိုင္းအစ အခ်ိဳ႕ အတြက္-
"Mystery of the Dewdrop" လို႔ အမည္ေပးမိပါတယ္။
မျပင္ဆင္ေတာ့ဘဲ ၊ ဒီအတိုင္းသာ တင္လိုက္တယ္။
................
http://zayya.blog.com/
http://zayya.wordpress.com/
http://zayyablogger.blogspot.com/
................