"စာဆုိေတာ္ဦးပုည ဖန္တီးခဲ့သည့္ ဆာ၀ါ ရုပ္ပုံလႊာ"

Rozoner King created the doc:

[By Zam Thang]

ပထမႏွစ္သင္တန္းမွာ စာေလးေပေလးေတြကိုသင္ရေတာ့ အေတာ္ေလး
ကုိစိတ္ပန္း လူပန္းမိတာကအမွန္ပဲ။ သုိ.ေသာ္လည္းသင္ရုိးညြန္းတမ္းမွာ
ကံမ်ားေကာင္းခ်င္ေတာ့ ဦးပုညရဲ. ဥပကႏွင့္ဆာ၀ါ ေဟာစာပါလာတယ္။
ဦးပုညဆုိတာ စကားလုံးေၿပာင္တဲ့ေနရာမွာ သူ.ၿပင္မရွိသူၿဖစ္ေလေတာ့သူ.
စာဖတ္ရတာ ခပ္ၾကဳိက္ၾကဳိက္ပဲ၊ ဘယ္အခါဖတ္ဖတ္ ဖတ္လုိမၿငိးႏုိင္ဘူး။


ေဟာစာဆုိတာဘာလဲလုိ.ေမးရင္ ေၿဖရခက္ခက္ပဲ။ဖတ္မွတ္ထားတာေတြထဲ
ကအမွတ္ရသေလာက္ၿပန္ေၿပာင္းေၿပာၿပရမယ္ဆုိရင္ ေဟာစာဆုိတဲ့အေရး
အသားက ေတာင္ငူေခတ္မွာ စေပၚတယ္လုိ. ယူဆၾကတယ္။အင္း၀ေခတ္မွာ
ပ်ဳိ.လကာၤေတြေပၚထြက္လာၿပီးေနာက္ပုိင္းဆုိသလုိပဲ သုတၱန္ေဒသနာေတာ္
ကလာတဲ့၀တၳဇာတ္လမ္းေတြကုိမွီးၿပီး အလကာၤနဲ.မြမ္းမံေရးဖြဲ.တဲ့ေဟာစာ
ေတြေပၚလာတယ္။ အေထာက္အထားၿပပါဆုိရင္ ေတာင္ငူေခတ္မွာေပၚတဲ့
စာဆုိ မင္းေဇယ်ရႏၱမိတ္ရဲ.သာခ်င္းတစ္ပုဒ္မွာ

ဤစာသကရာဇ္၊ဘုန္းေတာ္သစ္၍၊ႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္။ရာကေပၚလ်က္။
သက္ေတာ္ရွည္မႈ၊ပန္ထြာၿပဳသည္၊ေအာင္ဆုဆင္မႈ၊မဂၤလာၾကီး၊ေဟာစာ
ၾကီယာ၊ ၾသဘာက်ဳးဟိတ္၊ဇမၺဴဒိပ္တြင္၊ နိမိတ္အရွည္၊ႏုိင္ငံစည္သည္ဟု၊
နတ္ၿပည္ၾကြေညာင္း၊ေဘးေတာ္ေလာင္းတုိ.၊ေဗာင္းစလြယ္အပ္၊စြဲေရႊယပ္ႏွင့္၊
ခ၀ပ္ၾကည္ရႊင္၊မငးယင္ၿပင္မွာ၊ ေလွ်ာက္တင္ၿခီးရသည္၊(မူရင္းသတ္ပုံအတုိင္း)

တစ္ခ်ဳိ.ေသာပညာရွင္ေတြက ဒီလုိေကာက္ယူၿပတယ္။ ေဟာစာ အဖြဲ.ကေန
သာခ်င္း၊သာခ်င္း အဖြဲ.ကေန ရကန္အဖြဲ.ေတြေပၚလာတယ္လုိ.လည္းေဟာ
တယ္။ေဟာစာေတြဟာ စစ္ၾကိဳေခတ္အထိကုိ အသက္ရွည္ခဲ့တယ္။စစ္ၾကဳိ
ေခတ္မွာထင္ရွားတဲ့ေဟာစာေတြက ဆင္ၿဖဴကၽြန္း ဆရာသင္ရဲ.ဗုဒၵ၀င္ေဟာ
စာ သုံးတြဲ၊ဓားပိန္ယိမ္းဆရာ ဦးေမာင္ၾကီးရဲ. ေ၀ႆႏၱရာေဟာစာႏွစ္တြဲ၊ဦး
လူၿဖဴေအာင္ရဲ. နာရဒေဖာင္ေမွ်ာေဟာစာ။ ဦးေမာင္သိန္းရဲ.ေတမိယေဟာစာ
နဲ.ကိႏၷရာ၀တီေဟာစာ၊ ပဋာစာရီစတဲ့ေဟာစာေတြပဲ။

ဥပကနဲ.ဆာ၀ါေဟာစာအေၾကာင္းကုိေၿပာၿပခ်င္ရတာက ဆာ၀ါဆုိတဲ့ အမ်ဳိး
သမီးကုိ မွတ္မွတ္ထင္ထင္ၿဖစမိလုိပဲ။ဆာ၀ါလုိ.အမ်ဳိးသမီးဟာ ဘယ္သုိ.ဆုိ
ေစ ၊ တကၠဒြန္းလူထြက္ကုိေတာင္ ထပ္ၿပိးေတာထြက္သြားေအာင္ ၿပဳႏုိင္စြမ္းရွိတယ္။
(ေဆာ့ကေရတိ ပညာရွိၿဖစ္လာရတာဟာ သူ.မိန္းမေၾကာင့္လုိ.ေၿပာသံၾကားဖူးတယ္)
အဲသလုိၿပဳႏုိင္စြမ္းရွိတဲ့ အမ်ုဳိးသမီးရဲ.သရုပ္ကုိ စကားလုံးေၿပာင္ေၿပာင္ ေဖာ္သြားတာ
က ဘယ္လုိေၿပာရမလဲ။ ေတာ္ေတာ္ေလးကုိမွတ္မွတ္ထင္ထင္ ၿဖစ္မိတယ္။

တစ္ခ်ဳိ.ေတာ့သိၿပီးေရာေပါ့။မသိၾကေလတဲ့တစ္ခ်ဳိ.အတြက္ ဥပကနဲ.ဆာ၀ါဆုိတာ
ဘာလဲလုိ. ဇာတ္ေၾကာင္းလွန္ရရင္ ။

ဘုရားရွင္လက္ထက္ကေပါ့။ေဂါတမကုိယ္ေတာ္ၿမတ္ၾကီးဥာဏ္ေတာ္ရၿပီးေနာက္ပုိင္း
မွာ  ပဥၥ၀ဂီငါးပါး။ကုိတရားေတာ္ခ်ီးၿမင့္ေပးဖုိ.ဆုိၿပီးလမ္းခ၇ီးမွာ ဥပက
တကၠဒြန္းနဲ.ဆုံေတာ္မူတယ္။ ကၽြတ္ခ်ိန္မတန္ေသးလုိ.ထင္ပါရဲ.။ တကၠဒြန္းၾကီးဟာ
ႈေဂါတမကုိယ္ေတာ္ၿမတ္ၾကီးကုိ သာမန္ကာလွ်ံကာ ေမးၿမန္းေလွ်ာက္ထားၿပီး ေတာရြာ
တစ္၇ြာမွာ သီတင္းသုံးတယ္။သူ.ကုိ သတိထားမိတဲ့မုဆုိးတစ္ေယာက္က ၾကည္ညိဳ
လြန္းလုိ.ဆုိၿပီး ပစၥည္းေလးပါး ဒါယကာခံတယ္။ တစ္ေန.ေတာ့ မုဆုိးၾကီးက ေတာ
လည္စရာရွိတာနဲ. သူအစား သူ.သမီးဆာ၀ါကုိ အလုပ္အေကၽြးၿပဳဖုိမွာထားခဲ့တယ္။
အဲဒီမွာ ဇာတ္လမ္းကစေတာ့တာပဲ။ဆာ၀ါကုိၿမင္မိတဲ့ ဥပကတစ္ေယာက္ဘယ္လုိမွ
မေနႏုိင္မထုိင္ၿဖစ္ရာကေန ဟုိသင္းေ၀ဒနာစြဲကပ္တယ္။စာထဲမွာေတာ့ ရာဂုမၼတၱက
ေ၀ဒနာလုိ.ေၿပာထားေရးထားတာကုိေတြ.ရတယ္။ အေၾကာင္းစုံသိသြားတဲ့ မုဆုိးၾကီး
ကဲ မထူးပါဘူး။ သူ.သမီးနဲ.ေပးစားပါေလေရာ။ေနာက္ေတာ့သားတစ္ေယာက္ရတယ္။
အမည္က သုဘဒၵ( သူ.သား သုဘဒၵလည္း ေဂါတမကိုယ္ေတာ္ၿမတ္ ပရိနိဗာန္စံေတာ္
မူခါနီးမွာဖူးေတြ.ၿပ၊ီေနာက္ဆုံးရဟႏၱာၿဖစ္သြားတယ္။)အသက္ငယ္ငယ္မိန္းမယူထားတဲ့
တကၠဒြန္းလူထြက္အဘုိးၾကီးဥပကတစ္ေယာက္ မယားရဲ.ေစာင္းေၿမာင္းၿမည္တြန္ေတာက္
တီးမႈကုိမခံႏုိင္တဲ့အဆုံး၊ ေဇတ၀န္မွာသိီးတင္းသုံးတဲ့ေ၈ါတမကုိယ္ေတာ္ၿမတ္ကုိသြား
ေရာက္ဖူးေတြ.ၿပီးတရားအားထုတ္ရာကေန အနာ၈မ္တည္တယ္။စုေတတယ္။အ၀ိၿဗဟၼာ
ဘုံကုိေရာက္တယ္။အဲဒီမွာပဲ အရဟတၱဖုိလ္စံ၀င္သြားတယ္။အဲဒါပဲဇာတ္လမ္းအက်ဥ္းက။

ဥပကနဲ.ဆာ၀ါေဟာစာမွာ ထူးၿခားတာ ေခြးတပ္ခင္းက်င္းပုံကုိ  သရုပ္ေပၚေအာင္ေရးဖြဲ.
ၿပႏုိင္ၿခင္းပဲ။ ဆရာစဥ္သမားစဥ္က ဒီအဖြဲ.ကုိခ်ိးက်ဳးလုိ.ကုိမဆုံးဘူး။ ပုိဒ္ေရနံပါတ္က
၁၂။

အုိဟဲ့ဟရုိ.၊ ေခြးနီးပါးရုိ.၊ရဲက်ားရုိ.၊ၾကန္.စုံမရုိ.
ဂုတ္မရုိ.၊နင္တုိ.သခင္၊စြမ္းသတၱိႏွင့္၊ေလးၾကီးရွင္မွာ၊
ခုပင္ယေန.၊ အခင္းေတြ.ၿပီ၊ ေရွ.တပ္ဦးခင္၊တင္းတင္း
မာေခါင္၊စြယ္ေရာင္ေဖြးေဖြး၊လွ်မ္းလွ်မ္းေၿပးေသာ၊ေခြး
နီပါးနွင့္၊ေခြးေအာင္နက္တုိ.က၊မကရ္းကြက္၊စစ္ဆင္၍၊
တပ္လုင္ေခြးမုိးေမွာင္ကံ၊တစ္ေကာင္ႏွင့္တေကာင္၊နံ
ေဘးခ်င္းေၿမာင္၊အယ္ေအာင္ၾကီး မပူးေစႏွင့္၊တပ္ဦးက
ခ်ီတက္ေစ။ ။

ေတာေခြးႏွင့္သားက်တဲ့၊ မိေက်ာင္းမတူ၊ေခြးလက္ၿဖဴကုိ၊
အရည္တူေရႊး၍၊ဗုိလ္တပ္ေရးႏွစ္ေကာင္ခန္.၊နံတတ္တတ္၊
လွ်ံတတ္တတ္၊တစ္ခုလပ္ေခြးမမ်ားကုိ၊ ဂုတ္က်ားႏွင့္ရဲေဘာ္
က၊ကေတာ္စုအေရးပုိင္၊ၾကပ္တည္းစြာခ်ဳပ္ကုိင္၍၊ ၀မ္းလႈိင္က
လုိက္ၾကေစ။ ။

စစ္ေၿမယြင္းေခ်ာ္၊မေတာ္၍သူ.တပ္၊ ဆုတ္ကၿပီမွတ္ကာမွ၊
တခုလပ္ေခြးမသင္းကုိ၊တပ္တြင္းကလႊတ္၍၊ရြပ္ရြပ္ခၽြြံခၽြံ၊
လုိက္လံကုိက္ခဲေစရမည္။ ။

ၿမီးတံေဆာ့ေဆာ့၊ခါးေကာ့ေကာ့ႏွင့္၊ေဘာ္ေၾကာ့လြင္လြင္၊
ေခြးထီးၿမင္လွ်င္၊ခင္ခင္မက္မက္၊ႏႈတ္မဆက္ဘူးလုိ.၊
ၾကည့္ခ်က္ကယ္သိမ္ေမြ.၊ၿဖန္းကာေစြ.လုိက္တဲ့၊
ကၠေၿႏၵရင္၊ ေခြးအပ်ဳိစင္မ်ားကုိ၊ အလြင္အၿပင္၊ထြက္၀င္လြန္က်ဴး၊
တပ္ဦးတပ္ဖ်ား၊မသြားမလာေစႏွင့္။ ။

ရန္ေရႊႏွင့္ရဲေခါင္၊ ေခြးဂုတ္ေခ်ာနစ္ေကာင္က၊ေတာ္ေလ်ာ္ေအာင္
ေနရာခ်၍တပ္မတြင္ၿမဲၾကေစ၊ ။

ကုိယ္ခတ္တုတ္တုတ္၊ၿမီးဖုတ္သြန္းသြန္း၊ဖင္ခၽြန္းခၽြန္းႏွင့္၊
၀မ္းကယွယွ၊ရင္၀က်ယ္က်ယ္၊ကပၸယ္ေၿပာင္ေၿပာင္၊
စြယ္ေရာင္ေဖြးေဖြး၊မကြပ္ေသးတဲ့၊ ေခြးလူပ်ဳိသုိး၊က်ားထက္
ဆုိးမ်ားကုိ ပဲခုိးဒလ၊ေအာက္ေၿပကရခဲ့တဲ့၊ ၀ဲထူမအရီး၊ ေအာင္
နက္ၾကီးကုိ အၿပီးလက္မွတ္၊ စစ္ကဲစာေပးအပ္၍၊ တပ္မေတာ္
လက်္ာက၊ရန္လာလွ်င္၊ ေလွာင္မိေအာင္၊ ဂဠဳန္ေတာင္စြဲရပ္ေစ။

ကြပ္ညွပ္ေတာ္မူရာ၊ ေရွာင္ခြာေၿပးပုန္း၊တလုံးၾကြင္းက်န္၊
၀တ္ဆံမကုန္၊အမုန္ႏွင့္စြတ္စြတ္၊နက္ကြပ္သုိးေၾကာင္၊
ေပါင္ခပ္ကြကြ၊ ဆီးစတခုိ၊ မုိမုိစုစု၊အဖုအလုံး၊ ဆင္ကုန္း
ေရွာေရွာ၊သုိေၾကာမၿပတ္မစစ္တဲ့၊တပတ္ရစ္ေခြးမ်ားမွာ၊
နီပါးႏွင့္ရန္လုိ၊ သန္းေခါင္ဗုိလ္တုိ.ကုိ၊ဆင့္ဆုိစည္းၾကပ္၊
တပ္ဦးအပ္၍၊တပ္မေတာ္လက္၀ဲက၊ေရွးနဲတူသြယ္ေၿမွာင္၊
သူ.ရန္သူေၾကာက္ရွာေအာင္၊ဂဠဳန္ေတာင္စြဲၿမဲစြဲေစ။ ။

လင္ေသလင္ကြာ၊ ေနရာမက်၊ မုဆုိးမေခြးမအုိ၊၊မုဆုိးသက္ၾကား
စြယ္သြားမခၽြန္၊ အရြယ္လြန္ႏွင့္၊ ကုိယ္၀န္ေဆာင္တစ္ခ်ဳိ.၊ ႏုိ.စုိ.
ႏွင့္တကြ၊ ေခြးမၾကီးငယ္၊ မီးယပ္သယ္မ်ားကုိ၊ တနယ္တရြာ၊
တပ္ခ်ီရာသုိ.၊ မလာမလုိက္ေစႏွင့္၊ အေနက်က်အိမ္၀အိမ္ေနာက္၊
ၿခံေပါက္ၿခံၿပင္၊ ထမင္းအုိးစင္၊ ေရအုိးစင္ႏွင့္၊ ယုန္ကင္ၾကက္ေပါင္။
ခ်ဳိးေကာင္ထားရာ၊ ဘ႑ာေတာ္မ်ား၊မတိမ္းပါးေအာင္၊ ခ်ပ္ၿပားလုံး
ေရ၊ အေသအခ်ာ၊ လက္မွတ္စႏွင့္၊ ေခြးနီလာေခြးေၾကာင္တုိ.က၊
စုိးေဆာင္ခ်ဳပ္သိမ္း၍၊ တအုပ္တစည္း၊သိမ္းဆည္းစိတ္တူ၊ ၿဖဳၿဖဴ
ေၿဖာင့္ေၿဖာင့္၊ရန္မေႏွာင့္ ေအာင္၊ အိမ္ေစာင့္ဘုိ.ေလ၊ ေန၇စ္ေစ။
(မူရင္းသတ္ပုံအတုိင္း)

ေခြးေတြကုိ တပ္အခင္းအက်င္းနဲ. သရုပ္ေဖာ္သြားတာ ကတ္သီးကတ္သတ္ဗ်ာ။
အဲသလုိကုိ ၾကံဖန္ဖြဲ.ႏိုင္တဲ့ ဦးပုညကုိေတာ့ မခ်ီးက်ဴးဘဲ မေနနီု္္င္ဘူး။

ေဟာစာမွာက ဆာ၀ါကုိၿမင္မိတဲ့တကၠဒြန္းသက္ၾကားအုိတစ္ေယာက္အဲဒီအနာ
ေရာဂါဖီစီးေလေတာ့ မုဆုိးၾကီးတည့္ေမးတယ္။ တကၠဒြန္းကလည္းတည့္ေၿဖ
တယ္။ဆရာဒါယကာတုိ.လညး္လုိက္ပါ့။ဒါယကာ မုဆုိးၾကီးကလည္း သူ.သမီး
ဆာ၀ါကုိနားခ်ေပးပါမယ္ဆုိၿပီး ေခ်ာ့တလွည့္ေၿခာက္တလွည့္ သူ.သမီးဆာ၀ါ
ေလးကုိ နားခ်ရွာပါတယ္။ ဟုိကႏုႏုထြတ္ထြတ္၊ ယူရမွာက သက္ၾကားအုိ၊
တကၠဒြန္းလူထြက္ ဆုိေတာ့ ဘယ္လက္ခံပါ့မလဲ။ၿငင္းတာေပါ့။ၿငင္းပုံကုိလည္း
ဖတ္ၾကည့္ၾကအုံး။

ပုိဒ္ေရ ၃၆။ ။
ရြံစရာအေကာင္၊သည္ေခါင္းေၿပာင္ေၿပာင္ႏွင့္၊အိမ္ေထာင္ေပးစား၊ဆုိစကားက၊
ၾကားရသည္တာ၊ လြန္လွပါၿပီ၊ ရွက္စရာၾကီး၊ နက္ၿပာၿပာၾကီးႏွင့္၊ အီမ္သီးေထာင္သူ၊
ေနမည့္သူကုိ၊ ဘိကၡဴနီမ၊သီလကေတာ္၊ဗန္းတခုႏွင့္၊ ၿပဳရေသာ္လည္း၊ေတာ္လိမ့္မည္

ပုိဒ္ေရ၃၇။ ။
ၾကဳံရွာရေလ၊ ေမြးဖေအငယ္၊ တေစၦလုိလုိ၊ လူထြက္ရႊတ္တြ၊သကာက်ႏွင့္၊
အဖက္မွမဟုတ္၊ ကၽြန္မအားကုိ ၊ေပးစားမည္လုပ္သလား၊ စည္းကုပ္ဆင္
ၿခင္၊ပညာေရးႏွင့္၊ ေတြးေၿမာ္ၿမင္ပ၊ အသြင္မတူ၊ အိမ္သူမထုိက္၊ သမုိက္ဆုိၾက၊
ေလာကအေရး၊ လူထြတ္စုတ္နွင့္၊ကၽြႏု္ပ္ကုိေပးလွ်င္၊ ေၾကးနင့္ေရႊေလွာ္၊ ဂေဟ
ေဆာ္သည့္နွယ္၊ ေတာ္ပါဘူးေနာ္ေဖ၊စိန္စား၍ေသာ္မွ၊ေတာ္ေလေသးစစ္စစ္၊
လင္ၿဖစ္လွ်င္ရႈံး၊ လင္သစ္ထုံးကုိ၊ႏွလုံးတိမ္းပါးအိမ္ေထာင္မွား၍၊မယားကုိယ္ရည္၊
ယုတ္တတ္သည္တဲ့၊ လူ.ၿပည္တြင္ထင္၇ွားသည္၊သည္စကားမ်ားကုိ ၊စဥ္းစားပါ့
သခင္၊ ေက်းဇူးရွင္။ ။

ေနာက္ဆုံးေတာ့လည္း မိဘတုိ.စကားေၿမ၀ယ္မက်နားေထာင္လုိက္ရၿပီး တကၠဒြန္း
လူထြက္ သက္ၾကီးအုိကုိ ယူလုိက္ရတယ္။စိန္ေသာက္ၿပီးသတ္ေသမၿဖစ္လုိက္ဘူး၊

ပုိဒ္ေရနံပါတ္၄၀။ ။
ေနာင္လာေနာင္ခါေစ်း၊ေဆြးေဆြးမြမြ၊တြတြအုိအုိ၊ ယုိယုိေစာင္းေစာင္း၊
ႏွစ္လုိ.သာေပါင္းပါ့မည္၊လင္ေကာငး္တစ္ေယာက္၊ရေလာက္သည့္
သမီးရင္း၊ သုိ.အခင္းပါကို၊ အဆင္းမွာခက္ရင္းႏွင့္မ၊အထမွာဓားမႏွင့္ေပါက္၊
မေထာက္မညွာ၊ မစာကုိယ္ခ်င္း၊ နားပါးသြင္းလွ်င္၊မၿငင္းပါဘူးေမြးေဖ၊
ရွိပါေစ။ ။

ဒီအပုိဒ္မွာ အထိခုိက္ဆုံးစကားလုံး၊အဲ ထိေရာက္တဲ့အသုံးက အဆင္းမွာ
ခက္ရင္းနွင့္မ၊ အထမွာ ဓားမႏွင့္ေပါက္ ဆုိတဲ့ စကားစုပဲ။ခုေခတ္မွာေတာ့
အဆင္းကုိဘီးတပ္ေပးလုိက္တယ္လုိ. ေၿပာၾကဆုိၾတတယ္ထင္တယ္။

ရုပ္ရွင္ထဲမွာဆုိရင္ေတာ့ တစ္ႏွစ္ခန္.ၾကာေသာ္လုိ.ေၿပာရမလားပဲ။ ကာလ
အေတာ္အတန္ေလးၾကာေတာ့ သားတစ္ေယာက္ရတယ္။ နာမည္က သုဘဒၵ။
သားေလးကုိ သားေခ်ာ့သီးခ်င္းနဲ.သိပ္ရင္းနဲ. သူ.လင္ ဥပက ကုိ ၿပယ္ရယ္ကဲ့
ရဲ. ေစာင္းခ်ိတ္ဆုိလုိက္ပုံက--


ပုိဒ္ေရနံပါတ္ ၆၇။ ။

ၾကဳိးေလးၿမြာၾကိမ္ပုခက္ကယ္ႏွင့္၊ စက္ပါေရာ့သားညဳိေရႊေတာင္၊
စက္ပါေရာ့ေမာင္။
စက္ေအာင္လုိလႊဲပါတယ္ကုိ၊ သားေမာင္ငယ္ပုခက္ထဲက၊စြဲက်င့္လုိ.ငုိ။
မင့္ေဖအုိ ေမာင္လူထြက္လုိဘဲ။ အားတက္သလား၊ သားေမာင္ေရႊသြယ္၊
မင္းက်င့္ဆုိးလွတယ္။ ။မက်ယ္ပါႏွင့္ သည္းခ်ာေရႊရုိး၊ မင္းဖေအ ရဟန္းက်ဳိး၊

ရဟန္းက်ဳိးပီပီ၊ ေက်ာင္းေဆာင္ထဲမွာ၊ ေပ်ာ္လဲမေပ်ာ္လုိ၊ လူလူလုိလုိရွိပါဘဲနွင့္၊
လူထဲကုိ လာၿပန္ခ်င္တယ္၊ဘုိးလူထြက္ကယ္။

မင္းေမြးေမငါက ဆဲယင္ေလ၊ မင္းေဖအုိေမာင္ခၿမဲမွာတဲ့၊ မုန္းႏုိင္ဘဲ၊ကၽြဲေရလုိႏွယ္၊
ဒုံးခံေတာ့တယ္။

မင္းေမြးေမ သည္လူထြက္ကုိတဲ့၊ခါခါေလ ေစတနာပ်က္ပါလုိ.၊ အသက္ကယ္ေသပါေစ
လုိ၊ ေတာင္းတဲ့ဆုကုိ၊။ ။ မေသလုိပါႏုိင္ဘဲႏွင့္၊ သည္ေမႊးေမာင္ေတေတး၊ ၾကြင္းၿပန္ရစ္
ေသး၊ ဧးလည္းယင္ယင္ဧး။
ေရႊစင္ရင္ေသြး၊မယ့္သားေလး၊ဧးလည္း ယင္ယင္ဧး။

ေဟာစာထဲမွာလုိုအပ္သလုိ တၿခားေသာကဗ်ာအဖြဲ.ကိုေရာစပ္ထားတာပဲ။သားေခ်ာ့ေတး၊
တစ္နည္းအားၿဖင့္ ဧခ်င္းလုိ.ေခၚတဲ့ကဗ်ာအဖြဲ.ပဲ။ဧခ်င္းလုိ.ဆုိရတာက ဧကာ၇န္စတဲ့ ဧကာရန္
နဲ.ဆုံးတယ္။ ဖြဲ.ဆုိတဲ့အေၾကာင္းအရာေတြက မ်ားေသာအားၿဖင့္ ရာဇ၀င္အေၾကာင္းေတြပဲမ်ား
တယ္။ ရာဇ၀င္မသိ ဧခ်င္းနဲ.ညိွ လုိ. ဆရာစဥ္သမားစဥ္ေၿပာခဲ့တာ အခ်ည္းႏွီးေတာ့ မဟုတ္ဘူး။
သုိ.ေပမဲ့ဒီမွာက သားေခ်ာ့ေတး အဖြဲ.သက္သက္ပဲ။ ဒီသီခ်င္းကဗ်ာအဖြဲ.က ဥပက ကုိအေတာ္ေလး
စိတ္ထိခုိက္ေစတာကေတာ့ အမွန္ပဲ ထင္ပါရဲ. စာဆုိေတာ္ၾကီး ဦးပုည ရဲ. ဇာတ္ေဆာင္အလုိက္
လူ.သဘာ၀အလုိက္အေပၚမူတည္ ၿၿပီး ေတြ.ေလ့ေတြ.ထရွိတဲ့ ၿဖစ္ေလ့ၿဖစ္ထ ရွိတဲ့ စိတ္သေဘာ
ထားေလးကုိ အခ်က္ပုိင္ပုိင္ အကြက္မိမိ ဘယ္ေလာက္ေဖာ္ႏုိင္ ေရးဖြဲ.ႏုိင္လဲ ဆုိတာက ဒီအဖြဲ.ေတြ
က သက္ေသၿပေနတယ္လုိ.ထင္ပါတယ္။

ၾကာေတာ့ ဥပက လည္ းသည္းမခံႏုိင္တဲ့အဆုံးၿပန္ပက္ေၿပာလုိက္ပုံက ဒီလုိဗ်ာ။

နင္ေလ နင္ဟယ္၊ အ၀င့္က်ယ္လွတယ္၊ ေၾကး၀ယ္ကၽြန္ပင္မွတ္သလား၊
ေဟာက္်ားနွင့္မိန္းမ၊ ဆူးဖက္ပမာဏ၊ ဘုန္းခ်င္းမွ် မတန္၊ ကံခ်င္းမွ မတူ။
ရုိင္းပင္ေပါက္လုိ.၊ ရုိင္းေညွာက္ကယ္လူလွသည္၊ ဇမၵဴတြင္ နင့္ႏွယ္ရွိေသး
လား၊ အယုတ္မမ၊မာနသယ္၊

ဟုိကလည္း ဒီအတုိင္းၿငိမ္မခံဘူးဗ်ာ။ အင္းလင္နဲမယား အတုိင္အေဖာက္ေတာ့ညီသား။

ဆင္ထုိးထုိး၊ က်ားဆြဲဆြဲ၊ ၀က္ပက္ပက္၊ ေၿမအက္၍မ်ုိမ်ဳိ၊ေသလုိေသ၊
ရွင္လုိရွင္၊မၿမင္ခ်င့္အဆုံး၊ မုန္းလုိက္အုန္းမည္၊ အစအဆုံးပဌမ၊ ဟုိရင္ကမွ၊
မိဖႏွစ္ပါး၊ ဆုိဖန္မ်ားလုိ.၊အားနာပါးနာ၊ ၾ႕ကဳိက္ရပါတယ္၊ စိတ္ပါလွဘူး၊၀မ္း
ၿမဴးရႊင္ပ်၊ ေညာင္ေရေလာင္းလုိ.၊ ေတာင္းလုိက္ပါမည္၊ ယခုၾကြဖုိးလူေလ၊
ေမာင္ေက်ာင္းေန၊ ။


ေနာက္ဆုံးေတာ့လည္း အားလုံးေသာဒုကၡအေပါင္းခ်ဳပ္ၿငိမး္ရာလမ္းကုိ ဥပက ေရြးခ်ယ္
လုိက္ေတာ့တယ္။ ဒီေနရာမွာ စဥ္းစားမိတာ ပါ၇မီၿဖည့္ဖက္ဆုိတာကုိပဲ။ ဆာ၀ါရဲ.လုပ္ရပ္
ကတစ္မ်ုဳိးတစ္ဖုံေသာ ပါရမီၿဖည့္ၿခင္းမ်ဳိးပဲလုိ.။ ဒီေဟာစာနဲ.ဆက္စပ္ၿပိေလ့လာခဲ့
ရတာက ေက်းဇူးရွင္ ဆရာေဇာ္ဂ်ိီရဲ. သူ.မယား၀တၳဳထဲက ကုိဆင္နဲ.မေဖာ့ တုိ.အေၾကာငး္ပဲ။

အဲဒီထဲကမေဖာ့သည္ ကုိဆင္၏မယားၿပန္ၿဖစ္ေလသည္ ဆုိတဲ့ ၀ါက်ကေတာ့ ခုထိ မေမ့ႏုိင္ေသး
တဲ့ ၀ါက်ပဲ။

ရည္ညြန္း။ ။ပုည၊ဦး။ ဥပကႏွင့္ဆာ၀ါ ေဟာစာ။ဒုတိယအၾကိမ္။(၁၉၅၉)။ဟံသာ၀တီပုံႏွိပ္တုိက္။ ။