“လူေတြနဲ ့ေ၀း ေ၀း ေ၀းတဲ့နယ္ေျမ ...
ထာ၀ရၿငိမ္းခ်မ္းမႈ ရွာကာေပ်ာ္ရႊင္္ေန
သဘာ၀ရဲ့ ရင္ေသြးငယ္ေတြ … ”
ဆရာစိုင္းခမ္းလိတ္ရဲ့ေတးသြား
အၾကိမ္ႀကိမ္ ခံစားဖူးပါ၏။
သို႔ျငား
အကၽြႏု္ပ္ မသြားလိုပါ
လူေတြနဲ႔ေ၀းရာ
ထာ၀ရၿငိမ္းခ်မ္းမႈ မရလည္း ရွိေစေတာ့၊
အကၽြႏု္ပ္သည္ကား
ဖန္တီးခံလူသားမဟုတ္
ဒါ၀င္၏ ဆင့္ကဲျဖစ္စဥ္ထဲက
ေနာက္ဆံုးက် ေခတ္သစ္လူသား
ယဥ္ေက်းမႈ အသစ္ေတြနဲ႔လူသား
ဗဟုလူ႔အဖဲြ႔အစည္းကို တည္ေဆာက္မယ့္လူသား
လူေတြနဲ႔ေ၀းလို႔မရ။
အကၽြႏု္ပ္ ယံုသည္
လြတ္လပ္မႈ အစစ္အမွန္တရား
လူေတြၾကားမွာသာ ရွိ၏။
ၿငိမ္းခ်မ္းမႈနဲ႔ တရားမွ်တမႈ
လူေတြထုဆစ္မွ ရ၏။
လူေတြထုဆစ္သမွ် ေကာင္းဆိုးဒဏ္
အကၽြႏု္ပ္ ရဲရဲႀကီး ခံလို၏
ရဲရဲႀကီး စံလို၏။
လူသား အကၽြႏ္ုပ္တို႔ၾကားမွာ
ေတာ္လွန္ျခင္းနဲ႔ လြတ္လပ္ျခင္းဆိုတာ
အာဇာနည္နဲ႔ သူရဲေကာင္းဆိုတာ
ဆင္ျခင္တုန္တရားနဲ႔ အႏုပညာဆိုတာ
လူ႔အခြင့္အေရးနဲ႔ တရားဥပေဒဆိုတာ
လူအဖဲြ႔အစည္းနဲ႔ သမိုင္းေၾကာင္းဆိုတာ
စတာ စတာေတြ ရွိ၏ …
ရုပ္၀တၳဳ အသစ္အသစ္ေတြနဲ႔
ေခတ္စနစ္ အသစ္အသစ္ေတြကို ဖန္တီးႏိုင္၏ …
အကၽြႏု္ပ္တို႔ကား လူသားမ်ားျဖစ္ၾကသည္ကိုး။
ေလာကဓံတရား
ခံစားေက်ာ္လႊားရင္း
မတူသူ လူေတြၾကား
ယွဥ္တဲြေနထိုင္သြားႏိုင္တဲ့
လူသားပဲျဖစ္ခ်င္၏
ကမာၻဦးလူသားအျဖစ္ကို
အလည္သက္သက္သာ သြားပါရေစ။ ။
လူဗိုလ္
No comments:
Post a Comment