ငယ္ငယ္က
ထမင္းစား၀ိုင္းေတြမွာ
ေနာက္က်က်ျပီးတတ္တဲ့ ငါ့ကို
အေမက
ဂ်ပန္ေခတ္မွာဆို ထမင္းငတ္ျပီတဲ့ ့ ့ ့
ေလယာဥ္သံ၊ ဗံုးသံ၊ ယမ္းေငြ႕ေတြၾကား
ေျပးလႊာၾကီးျပင္းခဲ့ သူမရဲ့အဆံုးအမ
ထမင္းစားရာမွာလည္း စစ္ဆိုတာပါခဲ့။
ပထမကမာၻစစ္၊ ဒုတိယကမာၻစစ္
အဂၤလိပ္ျမန္မာ ပထမစစ္
ဒုတိယစစ္
တတိယစစ္အျပီး ကြ်န္ျဖစ္
ေတာ္လွန္စစ္၊ ျပည္တြင္းစစ္
ေက်ာင္းသားဘ၀မွာလည္း စစ္ေတြနဲ႔ညစ္ခဲ့။
ရုပ္ရွင္ထဲက တိုက္ေလယာဥ္ေတြ
အိပ္မက္ထဲအထိ ဗံုးလိုက္ၾကဲလို့
လန္႔နိုးရ အိပ္မက္ညေတြကို
မုန္းတတ္ခဲ့။
ေခါင္းျပတ္ၾကီးကို ဘယ္လက္
ဒါးရွည္ၾကီးကို ညာလက္ကကိုင္
စစ္တလင္းေသြးအိုင္ထဲက ပုဂၢိဳလ္မ်ား
ရံြရွာဖူးခဲ့။
တိုင္းျပည္ကံၾကမၼာ
အျဖူအစိမ္း ရတနာမ်ားကို
ရန္သူေတာ္ထင္
စစ္ပဲြဆင္အနိုင္ယူတတ္သူ အာဏာရွင္မ်ားကို
နာၾကည္းမႈၾကီးခဲ့။
တေက်ာ့ျပန္အာဏာသိမ္းတဲ့ ၁၉၈၈
ေအာက္တိုဘာ ၂၂
ျပည္တြင္းစစ္ထဲ ခုန္၀င္
စစ္၀တ္စံုနဲ့ကိုယ့္ပံု ကိုယ္ျပန္ျမင္မွ
မ်က္ရည္ဆိုတာက်ခဲ့။
၁၆ နွစ္တာ စာမ်က္နွာမွာ
အဆံုးရံႈးၾကီးခဲ့တာဆိုလို့
ဇာတိေျမက အမိနဲ႔အဖ
ဆံုးပါးခဲ့တာေတာင္မွ သိခြင့္ရယ္မရ ့ ့ ့
စစ္ေျမျပင္က ရဲေဘာ္မ်ား
က်ဆံုးခဲ့တာေတာင္ ၾကည့္ခြင့္ရယ္မရခဲ့။
တကိုယ္စာ အျမတ္ဆိုလို႔
ေခါင္းျဖဴၾကီးအေခၚခံ ငါ့မွာ
ငွက္ဖ်ားေရာဂါ
အစာအိမ္ေရာဂါ
အဆုပ္အေအးပတ္ေရာဂါ
ခါးနာေရာဂါ ့ ့ ့
ေရာဂါမ်ားမ်ားကို ပိုင္ဆိုင္ထားျခင္းအျပင္
ဇနီး
သားၾကီး အဂၢနဲ႔
သမီးငယ္သာ အဖတ္တင္။ ။
လူဗို္လ္
၁၂ ၊ ၃ ၊ ၀၆
No comments:
Post a Comment