ေမွာင္ေသာညမ်ား ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေသာ ကမၻာသစ္ႀကီးႏွင့္ ကြ်ႏု္ပ္ || မင္းဒင္ ||
|
7:05 PM |
No မွတ္ခ်က္ |
မင္း ဒင္
(တစ္)
ကၽြႏု္ပ္၏ ေဘာႏွစ္လံုးသည္ ကၽြႏု္ပ္၏ ဘဝျဖစ္၏။ ထုိညက ကၽြႏု္ပ္၏ ေဘာႏွစ္လံုးကုိ သူခုိးလာခုိးသည္ဟု အိပ္မက္မက္သည္။ ကၽြႏု္ပ္သည္ အိပ္ရာထက္မွ ဝုန္းခနဲထကာ ညႀကီးမင္းႀကီး အေမွာင္ထဲမွာပင္ ကၽြႏု္ပ္၏ ေဘာႏွစ္လံုးကုိ ေယာင္ယမ္း၍ လက္ျဖင့္စမ္းၾကည့္မိ၏။
အေမွာင္ထဲမွာ စမ္းရသည္ကုိ မေက်နပ္ႏုိင္၍ မီးဖြင့္၍ ေသခ်ာကုိင္ၾကည့္ရသည္။ အလင္းေရာင္ေအာက္တြင္ ထုိေဘာႏွစ္လံုးသည္ တင္းမာေျပာင္ဝင္းလ်က္ ရွိေလသည္။ ေတာ္ေပေသးသည္။ ေဘာႏွစ္လံုးကား ေနရာမပ်က္ရွိေန၏။
ဟင္းခနဲ သက္ျပင္းရွည္ႀကီးခ်ကာ မီးခလုတ္ကုိ ျပန္ပိတ္လ်က္ ကၽြႏု္ပ္အိပ္ေပ်ာ္သြားျပန္ေလသည္။
ယင္းအက္ဒီဒတ္ တံဆိပ္ ေဘာလံုးႏွစ္လံုးကား ကၽြႏု္ပ္၏ အနာဂတ္ အိပ္မက္ျဖစ္၏။ သုိ႔ေၾကာင့္ပင္ အစြဲအလမ္းႀကီးစြာ အိပ္ရာေဘးတြင္ ထားအိပ္ရင္း တေၾကာင့္က်က် ျဖစ္ေနရျခင္းေပတည္း။
အႏွီေဘာလံုး ဤေဘာလံုး ႏွစ္လံုးသည္ ဖူးခက္ၿမိဳ႕ရွိ စက္႐ံုထုတ္ ပစၥည္းမ်ား ေလွ်ာ့ေစ်းျဖင့္ တုိက္႐ုိက္ေရာင္းခ်သည့္ အေရာင္းဆုိင္ (Out Let)တြင္ ကၽြႏု္ပ္ႏွင့္ ဖူးစာဆုံခဲ့ျခင္းျဖစ္၏။
တစ္ခုေသာ အေရာင္းေကာင္တာ ေရွ႕တြင္ စနစ္တက် ခင္းက်င္းထားသည့္ အမ်ဳိးအမည္ စံုလင္လွသည့္ ႏိုင္ငံျခားျဖစ္ အားကစား ပစၥည္းမ်ဳိးစံုအနက္မွ အနီအစိမ္းကြက္မ်ားျဖင့္ ေျပာင္လက္ေနေသာ အက္ဒီဒတ္(Adidas) တံဆိပ္ ေဘာလံုးတုိ႔ကုိ ျမင္ေသာ္ ကၽြႏု္ပ္သည္ အိပ္မက္မွ လန္႔ႏုိးလာသကဲ့သုိ႔ ရွိခဲ့၏။ ကၽြႏု္ပ္ ငါးခူျပဳံးျပံဳးလ်က္ သင္းတုိ႔ကုိ ရႊန္းရႊန္းစားစားၾကီး ၾကည့္လုိက္ကာ ေခါင္းကုိ တဆတ္ဆတ္ ညိတ္လိုက္မိရင္း အခန္႔သင့့္ေလစြ၊ ေနရာျဖင့္က်ေခ်ၿပီဟု ကၽြႏု္ပ္ ႏွလံုးပုိက္ခဲ့၏။
ယင္းတုိ႔တြင္ ကပ္ထားေသာ ေစ်းႏႈန္းမွာ ထုိင္းဘတ္ေငြ ေျခာက္ရာျဖစ္၍ မ်ားလွသည္ဟု မဆုိသာေခ်။ သည္အလံုးတုိ႔ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ကာလၾကာျမင့္စြာက ကၽြႏု္ပ္မက္ခဲ့ေသာ အိိပ္မက္အား မဆုိင္းမတြ လက္ေတြ႔ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ေပေတာ့အံ့ဟု ကၽြႏု္ပ္ စိတ္ပုိင္းျဖတ္ခဲ့ကာ အဆုိပါေဘာႏွစ္လံုးကုိ ဝယ္ယူခဲ့ျခင္း ျဖစ္ေလသတည္း။
(ႏွစ္)
ထုိေဘာလံုးတုိ႔ကို ဝယ္ယူစဥ္ကေသာ္ ကၽြႏု္ပ္၏ စိတ္ပုိင္းျဖတ္မႈကုိ အတူေနတပည့္မ်ားကပင္ ယံုၾကည္ လက္ခံၾကျခင္း မရွိေၾကာင္း သင္းတုိ႔၏ က်ီးမဟုတ္ ၾကက္မဟုတ္ ေအာက္ကလိအာအသံမ်ားက သက္ေသခံလ်က္ ရွိေခ်သည္။
“ေငြေတြ သိပ္ေပါေနသလား ၾဆာ။ ႀကီးေကာင့္ႀကီးမား အရြယ္က်မွ ကန္ႏုိင္လွ တစ္လံုးေပါ့။ အခုေတာ့ ႏွစ္လံုးဝယ္တယ္ဆုိေတာ့ ေပါင္မရွိဘဲ ေဘာကန္မလုိ႔လား ၾဆာရဲ့”
“ဟဲ့၊ ေသခ်င္းဆုိး၊ နင့္ပါးစပ္ပိတ္။ ကမၻာႀကီးေပၚမွာ ေဘာလံုးရဲ့ အခန္းက႑ ဘယ္ေလာက္ အေရးပါေနသလဲဆုိတာ နင္မသိေလေရာ့သလား ကပၸလီရ”
“ေအာင္မေလး၊ သိသမွသိသိသိနဲ႔ေတာင္ ေနေသးၾဆာ။ အခုမန္ယူေျခက်သြားၿပီ ခင္ဗ်။ ခ်ဲလ္ဆီးလည္း ထုိနည္းလည္းေကာင္းပဲ၊ ၾဆာ့ဘာသာ မန္ယူကုိ ဘယ္ေလာက္ႀကိဳက္ႀကိဳက္ ဒီညပြဲမွာေတာ့ မန္ယူဘက္က ေအာက္ေၾကးထုိင္တာ အေကာင္းဆံုးေနာ္”
ကၽြႏု္ပ္အေနျဖင့္ တစ္ထြာတစ္မုိက္ေသာ အသိဥာဏ္ပုိင္ရွင္မ်ားႏွင့္ စကားေရွ႕ဆက္ရန္ အေၾကာင္းမရွိေလ။ ပစၥကၡတ္ အေျခအေနတြင္ ကမၻာႀကီးႏွင့္ ပံုစံတူလံုးဝိုင္းေလေသာ ေဘာလံုး၏ အတိိမ္အနက္ကို သင္းတုိ႔ မသိၾကေလေယာင္တကား။
ေဘာလံုးသည္ အမ်ဳိးသားေရး ဂုဏ္သိကၡာျဖစ္၏။ အသက္အရြယ္ အေတြ႔အၾကံဳအရ ကၽြႏု္ပ္သည္ ျမန္မာ့ေဘာလံုး ေရႊေခတ္ကုိ ေကာင္းစြာ သိမီလိုက္သူ ျဖစ္ေခ်သည္။ ဘပု၊ ေအးေမာင္ႀကီး၊ ေအးေမာင္ေလး၊ မ်ဳိးဝင္းညြန္႔၊ ဗဟာဒူး၊ စိန္ဝင္းႀကီး၊
စိန္ဝင္းေလး၊ တင္ေအာင္မုိး၊ ဂုိးတင္ေအာင္၊ တင္ေအး၊…စသည့္ ျမန္မာ့ေဘာလံုး အေက်ာ္အေမာ္တုိ႔ကား ကၽြႏု္ပ္၏ အသည္းစြဲမ်ား ျဖစ္ၾကေခ်သည္။
ေဘာလံုးသည္ အမ်ဳိးသားေရး အားမာန္ျဖစ္၏။
သၾကၤန္အေျမာက္တုိ႔ တြင္တြင္ႀကီး ေဖာက္ခဲ့သည့္ ေခတ္ကေသာ္….၊
ျမန္မာအားကစား ကမၻာကုိ လႊမ္းေစရမည္ဟူေသာ အဆံမပါသည့္ အသံတုိ႔သာ ျမည္ဟီးခဲ့သည္ မဟုတ္ေလာ။ သည္အတြက္ ဂုဏ္တက္ရမည့္အစား ရွက္ဖြယ္လိလိသာ ျဖစ္ခဲ့ေခ်သည္တမံု႔။
(သံုး)
ကၽြႏု္ပ္တြင္ အျခားေသာ အၾကံအစည္တစ္ခုလည္း ရွိေခ်ေသး၏။ ေဘာလံုး အားကစားသည္ အမ်ဳိးသားေရး သာမက စီးပြားေရး ေခါင္းစဥ္ေအာက္တြင္လည္း အက်ဳံးဝင္ေလေသးသည္။ ကမၻာေဘာလံုး ေစ်းကြက္ကုိ ႐ႈပါေလာ့။
ဂရစ္ဘာလီ (Gareth Bale) သည္ ေတာ့တင္ဟမ္မွ ရီးရဲမက္ဒရစ္သုိ႔
ေပါင္ ၈၆ သန္းနဲ႔ ေျပာင္းခဲ့၏။ ေရာ္နယ္ဒုိသည္ မန္ခ်က္စတာမွ ရီးရဲမက္ဒရစ္ကုိ ေပါင္သန္းရွစ္ဆယ္ႏွင့္ ေျပာင္းခဲ့၏။ ေနမာသည္ ဆန္းတုိ႔စ္အသင္းမွ ဘာစီလုိနာသုိ႔ ၇၁.၅ သန္းျဖင့္ ေျပာင္းခဲ့၏။
ထုိသုိ႔ေသာ အေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္ ေဘာလံုး အားကစားကုိ ျမွင့္တင္ျခင္းသည္ အမ်ဳိးဂုဏ္ကုိ ျမွင့္တင္ရာ က်သကဲ့သုိ႔ ႏုိင္ငံျခားေငြ ဘံုးေဘာလေအာ ဝင္မည့္အေရး ျဖစ္ရာသုိ႔ေၾကာင့္ပင္ ကၽြႏု္ပ္အေနျဖင့္ အထက္က ဆုိခဲ့ေသာ ေဘာလံုးႏွစ္လံုးကုိ ဇာတိေရႊပင္ရြာသုိ႔
အလ်င္အျမန္ တင္ပုိ႔လုိျခင္း ေပတည္း။
ကၽြႏု္ပ္၏ စိတ္ကူးသာ အေကာင္အထည္ေပၚခဲ့ေသာ္ ေရႊပင္သားတုိ႔သည္
ျမန္မာ့ဂုဏ္ကုိ ေဆာင္ႏုိင္ၾကေပေတာ့မည္။ အကယ္ တႏၱိေရႊပင္
ေဘာလံုး လက္ေရြးစင္ တစ္ဦးတေလမွ် ကမၻာေက်ာ္ ေဘာလံုးသမား စာရင္းဝင္ခဲ့ေလေသာ္ ေရႊပင္တစ္ရြာလံုး ရွင္အဇၨေဂါဏ မသည့္ကိန္း
ေသခ်ာေပါက္ ၾကံဳေတာ့မည္ မဟုတ္ေခ်ေလာ။ ေခတ္အေျပာင္းတြင္
ေရႊပင္အားကစား ကမၻာကုိ လႊမ္းေစေတာ့အံ့။
ကၽြႏု္ပ္သည္ အဆုိပါ ေဘာလံုးႏွစ္လံုးကုိ ဖူးခက္မွသည္ ျမန္မာျပည္နယ္စပ္ ရေနာင္းၿမိဳ႕ဆီသုိ႔ ကၽြႏု္ပ္၏ မိတ္ေဆြ ဖိလြယ္မွတစ္ဆင့္ ကားၾကံဳျဖင့္ပုိ႔၏။ ထုိမွတစ္ဆင့္ ေကာ့ေသာင္းၿမိဳ႕ေန တပည့္ေက်ာ္ဇင္မင္းလိႈင္၏ အကူအညီျဖင့္ စာတုိက္မွတစ္ဆင့္ နတ္ေမာက္ၿမိဳ႕ေန အၿငိိမ္းစား အထက္တန္းျပ ဆရာမႀကီး ေဒၚႏြယ္ႏြယ့္ထံ အေရာက္ပုိ႔ေစ၏။
ဖူးခက္မွသည္ နတ္ေမာက္သုိ႔ ေရာက္သည့္တုိင္ ၾကာေညာင္းသည့္ ရက္ကုိ
တြက္စစ္ပါက ဆယ္ရက္ခန္႔ပင္ တုိင္ခဲ့ေခ်သည္။ သုိ႔ေသာ္.. နတ္ေမာက္ေရႊပင္
ခရီးကား က်န္ေနေပေသးသည္။ ေရႊပင္ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာမႀကီးက
ယင္းေဘာလံုးတုိ႔ကို လမ္းၾကံဳ ဝင္ယူမည္ဆုိ၍ ၾကန္႔ၾကာခ်ိန္ကား
ရက္သတၱ ႏွစ္ပတ္ဟူ၏။
ထုိမွလြန္ေသာ္.. ဖူးခက္ၿမိဳ႔မွ ပုိ႔အပ္ေသာ အက္ဒီဒတ္ ေဘာလံုးႏွစ္လံုးသည္
ကၽြႏ္ုပ္၏ ဇာတိေရႊပင္ရြာ မူလတန္းေက်ာင္းသုိ႔ ဒုတ္ဒုတ္ထိ
ေရာက္ေလေတာ့သည္။
ေရႊပင္သုိ႔ ေဘာလံုးတုိ႔ ေရာက္ၿပီဆုိေလေသာ္ ကၽြႏု္ပ္ စိတ္အား အႀကီးအက်ယ္
တက္ရ၏။ ကမၻာ့အေရးကုိ ျမန္မာ့အေရးႏွင့္ သာမက ေရႊပင္အေရးႏွင့္ပါ
ခ်ိတ္ဆက္ စဥ္းစားခဲ့ေသာ ကၽြႏု္ပ္၏ အိပ္မက္ မၾကာမီ အေကာင္အထည္ ေပၚေပေတာ့မည္။ အဆုိပါအေရး၊ ေဘာအေရးအတြက္ ေရႊပင္မူလတန္း ေက်ာင္းမွ
ေက်ာင္းဆရာကေလး ေမာင္ဘုိၾကည္ထံ ကၽြႏု္ပ္ထက္သန္ေသာ စိတ္ျဖင့္ အုိဗာဆီး ေကာလ္ေခၚကာ ဆက္သြယ္ ရေခ်ေတာ့သည္။
(ေလး)
ဆရာေလး ကုိဘုိၾကည္ကား လူထူးလူဆန္းစာရင္းတြင္ စံတင္ထုိက္သူျဖစ္၏။ ဆရာအတတ္သင္ေက်ာင္းမွ ဆင္း႐ံုမက ဝိဇၨာဘြဲ႔ပါ ရခဲ့လင့္ကစား လုပ္သက္ အႏွစ္သံုးဆယ္တုိင္ မူလတန္းျပ(အလယ္တန္းျပလစာ) အဆင့္တြင္ပင္ ရွိေနသူတည္း။ သူႏွင့္ ေက်ာင္းဆင္းဖက္တုိ႔ကား အထက္တန္း ေက်ာင္းအုပ္တုိ႔ပင္ ျဖစ္ေနေခ်သည္။ ကံတရားကား ထူးဆန္းလွေပစြ။
“ဘုိၾကည္ေရ၊ ေဘာလံုးေတြေရာက္ၿပီဆုိ။ ကေလးေတြ ကန္ေနၾကၿပီလားကြ”
“ေရာက္ၿပီ ဆရာရဲ့။ သုိ႔ေပတည့္ ဆရာပုိ႔လုိက္တဲ့ ေခတ္မီေဘာလံုးမ်ဳိးေတြက နတ္ေမာက္ ၿမိဳ႕ေပၚမွာေတာင္ မျမင္ဖူးၾကေလေလတာ့ ဆရာမႀကီးက အခမ္းအနားရွိမွ ထုတ္သံုးမယ္ဆုိလား”
“ေသဟဲ့နႏၵိယ။ ကန္မွာသာ ကန္ၾကပါေစ ေမာင္ရာ။ လုိသေလာက္ ထပ္ပို႔ေပးမယ္ မပူပါနဲ႔လဟ”
“ခဏေလး ဆရာဒင္၊ ကေလးေတြကုိ အဲဒီေဘာလံုးေတြ ခ်ေပးၿပီး
စမ္းကန္ခုိင္းၾကည့္ေတာ့ သူတုိ႔က…ေမွာ္ဘီေဘာလံုးသာ ျမင္ဖူးၾကတာမုိ႔
လန္႔ၿပီး မကန္ရဲၾကဘူး ဆရာရဲ့။ ေနာက္တစ္ခ်က္က ဆရာရယ္၊ ကေလးေတြက ေက်ာင္းတက္ခ်ိန္ေတာင္ အႏုိင္ႏုိင္ခင္ဗ်။ ေက်ာင္းခ်ိန္ၿပီးတာနဲ႔ ယာထဲဆင္းၿပီး ကူၾကရတာမို႔ ဆရာ့ေဘာနဲ႔ အေတာ္အလွမ္းေဝးေနတယ္ ဆရာ”
႐ုတ္ျခည္းဆုိေသာ္ ဆရာေလးကုိဘုိၾကည္၏ ဆင္ေျခဆင္လက္သည္ အားပ်က္ဖြယ္ျဖစ္ပါ၏။ သုိ႔ေသာ္… လူသားတုိ႔၏ မေလွ်ာ့ေသာ ဇြဲလံု႔လတုိ႔ေၾကာင့္သာ ဝါးထရံတုိ႔ပင္ ေခ်းတုတ္ကေနာင္း ျဖစ္ရေခ်သည္ မဟုတ္ေလာ။ အေလာင္းေတာ္ မဟာဇနကၠ၏ထံုးကုိ ႏွလံုးမူေပအံ့။
“ဒီမယ္ ေမာင္ဘုိၾကည္ရဲ့ အားကစားကုိ ျမွင့္တင္ျခင္းဟာ ႏုိင္ငံေတာ္ကုိ
ျမွင့္တင္ျခင္း မည္သတဲ့။ ဒီေတာ့… က်ဳပ္ပုိ႔လိုက္တဲ့ ေဘာလံုးကုိ ေရႊပင္ရြာ မူလတန္းကေလးေတြ မကန္ႏုိင္ၾကဘူးဆုိရင္ျဖင့္ ကန္တတ္တဲ့သူေတြသာ ကန္ၾကပါ ေစေတာ့။ ကမၻာကုိ ရင္ေပါင္တန္းဖုိ႕ဆုိတာ အားကစားက မူလပထမကြဲ႔”
“ဟုတ္၊ ဟုတ္၊ ဟုတ္ကဲ့ပါ ဆရာဒင္။ ကန္တတ္တဲ့ သူေတြေတာ့ ရွိပါရဲ့”
ဤဆရာကား အႏွစ္သံုးဆယ္ ရာထူးမတုိးသည္မွာ သဘာဝက်လွေပ၏။ က႐ုဏာေဒါေသာျဖင့္ လိုအပ္သည္ တုိ႔ကို ကၽြႏု္ပ္ လမ္းညႊန္ရျပန္သည္။
(ငါး)
“ေအးေလ။ အဲဒီကန္တတ္တဲ့ သူေတြကုိ အျမန္ကန္ခို္င္းရမယ္လဟ။ ေရႊပင္မွာ ေဘာလံုးအားကစား အလ်င္အျမန္
ထြန္းကားရမယ္။ ဒါမွသာ ေရႊပင္ကေန ကမၻာေက်ာ္ ေဘာသမားေတြ ေပၚထြက္ၿပီး ကမၻာ့အလယ္မွာ မ်က္ႏွာပြင့့္စြာနဲ႔ ေရႊပင္ဂုဏ္ကုိလည္း ေဆာင္ ၊ ျမန္မာဂုဏ္ကိုလည္း ေဆာင္၊ ရလာတဲ့ အားကစားေၾကးေတြနဲ႔
ေရႊပင္ရြာကုိ ေရႊခ်…ခ်..”
“ေနပါဦးၾဆာဒင္ရာ..။ က်ဳပ္ေျပာသလို ကန္တတ္တယ္ဆုိတဲ့ အသက္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ လူငယ္ေျခတက္ ေရႊပင္သားေတြက တစ္ဝမ္းတစ္ခါးအတြက္ ယုိးဒယားနဲ႔ မေလးရွားေတြမွာ ေရာက္ကုန္ၾကၿပီ ခင္ဗ်”
လူသာမန္အဖုိ႔မူ စိတ္အပ်က္ႀကီး ပ်က္ကာ လက္မိႈင္ခ်ဖြယ္ျဖစ္ပါ၏။ ကၽြႏု္ပ္ကဲ့သုိ႔ အာဇာနည္မ်ဳိးကား အဘယ္သုိ႔လွ်င္ လက္ေလွ်ာ့ႏုိင္ပါ အံ့နည္း။
“ေဟ…၊ ဒါဆုိေရႊပင္က ဘယ္သူေတြ ကန္ႏုိင္ေသးတုံးဟ”
“အင္း…၊ ငါးဆယ္တန္းေတြေတာ့ ကန္ႏုိင္ေလာက္ပါေသးတယ္ ၾဆာ”
“ဒါဆုိရင္၊ ေရႊပင္က အသက္ငါးဆယ္တန္းေတြကုိ အဲဒီေဘာလံုးေတြ ခ်ေပးၿပီး အကန္ခို္င္းေပေတာ့ ေမာင္ဘုိၾကည္။ ေအး၊ ငါးဆယ္တန္းေတြနဲ႔မွ တစ္သင္းစာ မျပည့္ရင္ ေျခာက္ဆယ္တန္းေတြကုိ ျဖည့္လဟဲ့။ ၿပီးေတာ့ မူလတန္းကေလးေတြ
ေဘာလံုုး လိႈင္လိႈင္ႀကီး ကန္ႏုိင္ဖုိ႔ အက္ဒီဒတ္ေတြခ်ည္း ေနာက္ထပ္
သံုးဒါဇင္ပုိ႔လုိ္က္မကြဲ႔။ ငတုိ႔ေရႊပင္က ကမၻာေက်ာ္ ေဘာသမားေတြ
ထြက္ေပၚလာဖုိ႔သာ လုိရင္းမဟုတ္လား”
ကၽြႏု္ပ္၏ တုိက္တြန္းခ်က္အေပၚ ေရႊပင္မွ ဆရာေလးဘုိၾကည္ တစ္ေယာက္ ခြန္းတုံ႔မျပန္ႏုိင္ဘဲ ႏႈတ္ဆြံ႔သြားခဲ့ပါေခ်၏။ ဘဇာအေရးသည္ ေခတ္သစ္ႀကီးဆီသုိ႔ ခ်ီရာလမ္းကို ေႏွာင့္ေႏွးေအာင္ တားဆီးေႏွာင့္ယွက္ ႏုိင္ပါအံ့နည္း။
မၾကာမတင္ေသာ အခ်ိန္ကာလ သမယတြင္ ေဒၚလာသန္းရာခ်ီတန္သည့္ အသက္ငါးဆယ္ေက်ာ္ကမၻာေက်ာ္ ေဘာသမားမ်ား ေရႊပင္ရြာမွ
ေပၚထြက္မလာႏိုင္ဟု..အဘယ္သူ ျငင္းဆုိႏုိင္ပါအံ့နည္း။
ေမွာင္ေသာညမ်ား လြန္ေသာ္… ၿငိမ္းခ်မ္းေသာ ကမၻာသစ္ႀကီးကို ျမင္ေတြ႔ရမည္မွာ ဓမၼတာပင္ မဟုတ္တံုေလာ။ ေရႊပင္အားကစား ကမၻာကုိ လႊမ္းရမည္မွာ မလႊဲပါေခ်တကား။
မင္းဒင္
၅ ေဖေဖာ္ဝါရီ ၂၀၁၆ ေန႔ထုတ္ေစာင့္ၾကည့္ဂ်ာနယ္မွ။ ။
ကၽြႏု္ပ္၏ ေဘာႏွစ္လံုးသည္ ကၽြႏု္ပ္၏ ဘဝျဖစ္၏။ ထုိညက ကၽြႏု္ပ္၏ ေဘာႏွစ္လံုးကုိ သူခုိးလာခုိးသည္ဟု အိပ္မက္မက္သည္။ ကၽြႏု္ပ္သည္ အိပ္ရာထက္မွ ဝုန္းခနဲထကာ ညႀကီးမင္းႀကီး အေမွာင္ထဲမွာပင္ ကၽြႏု္ပ္၏ ေဘာႏွစ္လံုးကုိ ေယာင္ယမ္း၍ လက္ျဖင့္စမ္းၾကည့္မိ၏။
အေမွာင္ထဲမွာ စမ္းရသည္ကုိ မေက်နပ္ႏုိင္၍ မီးဖြင့္၍ ေသခ်ာကုိင္ၾကည့္ရသည္။ အလင္းေရာင္ေအာက္တြင္ ထုိေဘာႏွစ္လံုးသည္ တင္းမာေျပာင္ဝင္းလ်က္ ရွိေလသည္။ ေတာ္ေပေသးသည္။ ေဘာႏွစ္လံုးကား ေနရာမပ်က္ရွိေန၏။
ဟင္းခနဲ သက္ျပင္းရွည္ႀကီးခ်ကာ မီးခလုတ္ကုိ ျပန္ပိတ္လ်က္ ကၽြႏု္ပ္အိပ္ေပ်ာ္သြားျပန္ေလသည္။
ယင္းအက္ဒီဒတ္ တံဆိပ္ ေဘာလံုးႏွစ္လံုးကား ကၽြႏု္ပ္၏ အနာဂတ္ အိပ္မက္ျဖစ္၏။ သုိ႔ေၾကာင့္ပင္ အစြဲအလမ္းႀကီးစြာ အိပ္ရာေဘးတြင္ ထားအိပ္ရင္း တေၾကာင့္က်က် ျဖစ္ေနရျခင္းေပတည္း။
အႏွီေဘာလံုး ဤေဘာလံုး ႏွစ္လံုးသည္ ဖူးခက္ၿမိဳ႕ရွိ စက္႐ံုထုတ္ ပစၥည္းမ်ား ေလွ်ာ့ေစ်းျဖင့္ တုိက္႐ုိက္ေရာင္းခ်သည့္ အေရာင္းဆုိင္ (Out Let)တြင္ ကၽြႏု္ပ္ႏွင့္ ဖူးစာဆုံခဲ့ျခင္းျဖစ္၏။
တစ္ခုေသာ အေရာင္းေကာင္တာ ေရွ႕တြင္ စနစ္တက် ခင္းက်င္းထားသည့္ အမ်ဳိးအမည္ စံုလင္လွသည့္ ႏိုင္ငံျခားျဖစ္ အားကစား ပစၥည္းမ်ဳိးစံုအနက္မွ အနီအစိမ္းကြက္မ်ားျဖင့္ ေျပာင္လက္ေနေသာ အက္ဒီဒတ္(Adidas) တံဆိပ္ ေဘာလံုးတုိ႔ကုိ ျမင္ေသာ္ ကၽြႏု္ပ္သည္ အိပ္မက္မွ လန္႔ႏုိးလာသကဲ့သုိ႔ ရွိခဲ့၏။ ကၽြႏု္ပ္ ငါးခူျပဳံးျပံဳးလ်က္ သင္းတုိ႔ကုိ ရႊန္းရႊန္းစားစားၾကီး ၾကည့္လုိက္ကာ ေခါင္းကုိ တဆတ္ဆတ္ ညိတ္လိုက္မိရင္း အခန္႔သင့့္ေလစြ၊ ေနရာျဖင့္က်ေခ်ၿပီဟု ကၽြႏု္ပ္ ႏွလံုးပုိက္ခဲ့၏။
ယင္းတုိ႔တြင္ ကပ္ထားေသာ ေစ်းႏႈန္းမွာ ထုိင္းဘတ္ေငြ ေျခာက္ရာျဖစ္၍ မ်ားလွသည္ဟု မဆုိသာေခ်။ သည္အလံုးတုိ႔ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ကာလၾကာျမင့္စြာက ကၽြႏု္ပ္မက္ခဲ့ေသာ အိိပ္မက္အား မဆုိင္းမတြ လက္ေတြ႔ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ေပေတာ့အံ့ဟု ကၽြႏု္ပ္ စိတ္ပုိင္းျဖတ္ခဲ့ကာ အဆုိပါေဘာႏွစ္လံုးကုိ ဝယ္ယူခဲ့ျခင္း ျဖစ္ေလသတည္း။
(ႏွစ္)
ထုိေဘာလံုးတုိ႔ကို ဝယ္ယူစဥ္ကေသာ္ ကၽြႏု္ပ္၏ စိတ္ပုိင္းျဖတ္မႈကုိ အတူေနတပည့္မ်ားကပင္ ယံုၾကည္ လက္ခံၾကျခင္း မရွိေၾကာင္း သင္းတုိ႔၏ က်ီးမဟုတ္ ၾကက္မဟုတ္ ေအာက္ကလိအာအသံမ်ားက သက္ေသခံလ်က္ ရွိေခ်သည္။
“ေငြေတြ သိပ္ေပါေနသလား ၾဆာ။ ႀကီးေကာင့္ႀကီးမား အရြယ္က်မွ ကန္ႏုိင္လွ တစ္လံုးေပါ့။ အခုေတာ့ ႏွစ္လံုးဝယ္တယ္ဆုိေတာ့ ေပါင္မရွိဘဲ ေဘာကန္မလုိ႔လား ၾဆာရဲ့”
“ဟဲ့၊ ေသခ်င္းဆုိး၊ နင့္ပါးစပ္ပိတ္။ ကမၻာႀကီးေပၚမွာ ေဘာလံုးရဲ့ အခန္းက႑ ဘယ္ေလာက္ အေရးပါေနသလဲဆုိတာ နင္မသိေလေရာ့သလား ကပၸလီရ”
“ေအာင္မေလး၊ သိသမွသိသိသိနဲ႔ေတာင္ ေနေသးၾဆာ။ အခုမန္ယူေျခက်သြားၿပီ ခင္ဗ်။ ခ်ဲလ္ဆီးလည္း ထုိနည္းလည္းေကာင္းပဲ၊ ၾဆာ့ဘာသာ မန္ယူကုိ ဘယ္ေလာက္ႀကိဳက္ႀကိဳက္ ဒီညပြဲမွာေတာ့ မန္ယူဘက္က ေအာက္ေၾကးထုိင္တာ အေကာင္းဆံုးေနာ္”
ကၽြႏု္ပ္အေနျဖင့္ တစ္ထြာတစ္မုိက္ေသာ အသိဥာဏ္ပုိင္ရွင္မ်ားႏွင့္ စကားေရွ႕ဆက္ရန္ အေၾကာင္းမရွိေလ။ ပစၥကၡတ္ အေျခအေနတြင္ ကမၻာႀကီးႏွင့္ ပံုစံတူလံုးဝိုင္းေလေသာ ေဘာလံုး၏ အတိိမ္အနက္ကို သင္းတုိ႔ မသိၾကေလေယာင္တကား။
ေဘာလံုးသည္ အမ်ဳိးသားေရး ဂုဏ္သိကၡာျဖစ္၏။ အသက္အရြယ္ အေတြ႔အၾကံဳအရ ကၽြႏု္ပ္သည္ ျမန္မာ့ေဘာလံုး ေရႊေခတ္ကုိ ေကာင္းစြာ သိမီလိုက္သူ ျဖစ္ေခ်သည္။ ဘပု၊ ေအးေမာင္ႀကီး၊ ေအးေမာင္ေလး၊ မ်ဳိးဝင္းညြန္႔၊ ဗဟာဒူး၊ စိန္ဝင္းႀကီး၊
စိန္ဝင္းေလး၊ တင္ေအာင္မုိး၊ ဂုိးတင္ေအာင္၊ တင္ေအး၊…စသည့္ ျမန္မာ့ေဘာလံုး အေက်ာ္အေမာ္တုိ႔ကား ကၽြႏု္ပ္၏ အသည္းစြဲမ်ား ျဖစ္ၾကေခ်သည္။
ေဘာလံုးသည္ အမ်ဳိးသားေရး အားမာန္ျဖစ္၏။
သၾကၤန္အေျမာက္တုိ႔ တြင္တြင္ႀကီး ေဖာက္ခဲ့သည့္ ေခတ္ကေသာ္….၊
ျမန္မာအားကစား ကမၻာကုိ လႊမ္းေစရမည္ဟူေသာ အဆံမပါသည့္ အသံတုိ႔သာ ျမည္ဟီးခဲ့သည္ မဟုတ္ေလာ။ သည္အတြက္ ဂုဏ္တက္ရမည့္အစား ရွက္ဖြယ္လိလိသာ ျဖစ္ခဲ့ေခ်သည္တမံု႔။
(သံုး)
ကၽြႏု္ပ္တြင္ အျခားေသာ အၾကံအစည္တစ္ခုလည္း ရွိေခ်ေသး၏။ ေဘာလံုး အားကစားသည္ အမ်ဳိးသားေရး သာမက စီးပြားေရး ေခါင္းစဥ္ေအာက္တြင္လည္း အက်ဳံးဝင္ေလေသးသည္။ ကမၻာေဘာလံုး ေစ်းကြက္ကုိ ႐ႈပါေလာ့။
ဂရစ္ဘာလီ (Gareth Bale) သည္ ေတာ့တင္ဟမ္မွ ရီးရဲမက္ဒရစ္သုိ႔
ေပါင္ ၈၆ သန္းနဲ႔ ေျပာင္းခဲ့၏။ ေရာ္နယ္ဒုိသည္ မန္ခ်က္စတာမွ ရီးရဲမက္ဒရစ္ကုိ ေပါင္သန္းရွစ္ဆယ္ႏွင့္ ေျပာင္းခဲ့၏။ ေနမာသည္ ဆန္းတုိ႔စ္အသင္းမွ ဘာစီလုိနာသုိ႔ ၇၁.၅ သန္းျဖင့္ ေျပာင္းခဲ့၏။
ထုိသုိ႔ေသာ အေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္ ေဘာလံုး အားကစားကုိ ျမွင့္တင္ျခင္းသည္ အမ်ဳိးဂုဏ္ကုိ ျမွင့္တင္ရာ က်သကဲ့သုိ႔ ႏုိင္ငံျခားေငြ ဘံုးေဘာလေအာ ဝင္မည့္အေရး ျဖစ္ရာသုိ႔ေၾကာင့္ပင္ ကၽြႏု္ပ္အေနျဖင့္ အထက္က ဆုိခဲ့ေသာ ေဘာလံုးႏွစ္လံုးကုိ ဇာတိေရႊပင္ရြာသုိ႔
အလ်င္အျမန္ တင္ပုိ႔လုိျခင္း ေပတည္း။
ကၽြႏု္ပ္၏ စိတ္ကူးသာ အေကာင္အထည္ေပၚခဲ့ေသာ္ ေရႊပင္သားတုိ႔သည္
ျမန္မာ့ဂုဏ္ကုိ ေဆာင္ႏုိင္ၾကေပေတာ့မည္။ အကယ္ တႏၱိေရႊပင္
ေဘာလံုး လက္ေရြးစင္ တစ္ဦးတေလမွ် ကမၻာေက်ာ္ ေဘာလံုးသမား စာရင္းဝင္ခဲ့ေလေသာ္ ေရႊပင္တစ္ရြာလံုး ရွင္အဇၨေဂါဏ မသည့္ကိန္း
ေသခ်ာေပါက္ ၾကံဳေတာ့မည္ မဟုတ္ေခ်ေလာ။ ေခတ္အေျပာင္းတြင္
ေရႊပင္အားကစား ကမၻာကုိ လႊမ္းေစေတာ့အံ့။
ကၽြႏု္ပ္သည္ အဆုိပါ ေဘာလံုးႏွစ္လံုးကုိ ဖူးခက္မွသည္ ျမန္မာျပည္နယ္စပ္ ရေနာင္းၿမိဳ႕ဆီသုိ႔ ကၽြႏု္ပ္၏ မိတ္ေဆြ ဖိလြယ္မွတစ္ဆင့္ ကားၾကံဳျဖင့္ပုိ႔၏။ ထုိမွတစ္ဆင့္ ေကာ့ေသာင္းၿမိဳ႕ေန တပည့္ေက်ာ္ဇင္မင္းလိႈင္၏ အကူအညီျဖင့္ စာတုိက္မွတစ္ဆင့္ နတ္ေမာက္ၿမိဳ႕ေန အၿငိိမ္းစား အထက္တန္းျပ ဆရာမႀကီး ေဒၚႏြယ္ႏြယ့္ထံ အေရာက္ပုိ႔ေစ၏။
ဖူးခက္မွသည္ နတ္ေမာက္သုိ႔ ေရာက္သည့္တုိင္ ၾကာေညာင္းသည့္ ရက္ကုိ
တြက္စစ္ပါက ဆယ္ရက္ခန္႔ပင္ တုိင္ခဲ့ေခ်သည္။ သုိ႔ေသာ္.. နတ္ေမာက္ေရႊပင္
ခရီးကား က်န္ေနေပေသးသည္။ ေရႊပင္ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာမႀကီးက
ယင္းေဘာလံုးတုိ႔ကို လမ္းၾကံဳ ဝင္ယူမည္ဆုိ၍ ၾကန္႔ၾကာခ်ိန္ကား
ရက္သတၱ ႏွစ္ပတ္ဟူ၏။
ထုိမွလြန္ေသာ္.. ဖူးခက္ၿမိဳ႔မွ ပုိ႔အပ္ေသာ အက္ဒီဒတ္ ေဘာလံုးႏွစ္လံုးသည္
ကၽြႏ္ုပ္၏ ဇာတိေရႊပင္ရြာ မူလတန္းေက်ာင္းသုိ႔ ဒုတ္ဒုတ္ထိ
ေရာက္ေလေတာ့သည္။
ေရႊပင္သုိ႔ ေဘာလံုးတုိ႔ ေရာက္ၿပီဆုိေလေသာ္ ကၽြႏု္ပ္ စိတ္အား အႀကီးအက်ယ္
တက္ရ၏။ ကမၻာ့အေရးကုိ ျမန္မာ့အေရးႏွင့္ သာမက ေရႊပင္အေရးႏွင့္ပါ
ခ်ိတ္ဆက္ စဥ္းစားခဲ့ေသာ ကၽြႏု္ပ္၏ အိပ္မက္ မၾကာမီ အေကာင္အထည္ ေပၚေပေတာ့မည္။ အဆုိပါအေရး၊ ေဘာအေရးအတြက္ ေရႊပင္မူလတန္း ေက်ာင္းမွ
ေက်ာင္းဆရာကေလး ေမာင္ဘုိၾကည္ထံ ကၽြႏု္ပ္ထက္သန္ေသာ စိတ္ျဖင့္ အုိဗာဆီး ေကာလ္ေခၚကာ ဆက္သြယ္ ရေခ်ေတာ့သည္။
(ေလး)
ဆရာေလး ကုိဘုိၾကည္ကား လူထူးလူဆန္းစာရင္းတြင္ စံတင္ထုိက္သူျဖစ္၏။ ဆရာအတတ္သင္ေက်ာင္းမွ ဆင္း႐ံုမက ဝိဇၨာဘြဲ႔ပါ ရခဲ့လင့္ကစား လုပ္သက္ အႏွစ္သံုးဆယ္တုိင္ မူလတန္းျပ(အလယ္တန္းျပလစာ) အဆင့္တြင္ပင္ ရွိေနသူတည္း။ သူႏွင့္ ေက်ာင္းဆင္းဖက္တုိ႔ကား အထက္တန္း ေက်ာင္းအုပ္တုိ႔ပင္ ျဖစ္ေနေခ်သည္။ ကံတရားကား ထူးဆန္းလွေပစြ။
“ဘုိၾကည္ေရ၊ ေဘာလံုးေတြေရာက္ၿပီဆုိ။ ကေလးေတြ ကန္ေနၾကၿပီလားကြ”
“ေရာက္ၿပီ ဆရာရဲ့။ သုိ႔ေပတည့္ ဆရာပုိ႔လုိက္တဲ့ ေခတ္မီေဘာလံုးမ်ဳိးေတြက နတ္ေမာက္ ၿမိဳ႕ေပၚမွာေတာင္ မျမင္ဖူးၾကေလေလတာ့ ဆရာမႀကီးက အခမ္းအနားရွိမွ ထုတ္သံုးမယ္ဆုိလား”
“ေသဟဲ့နႏၵိယ။ ကန္မွာသာ ကန္ၾကပါေစ ေမာင္ရာ။ လုိသေလာက္ ထပ္ပို႔ေပးမယ္ မပူပါနဲ႔လဟ”
“ခဏေလး ဆရာဒင္၊ ကေလးေတြကုိ အဲဒီေဘာလံုးေတြ ခ်ေပးၿပီး
စမ္းကန္ခုိင္းၾကည့္ေတာ့ သူတုိ႔က…ေမွာ္ဘီေဘာလံုးသာ ျမင္ဖူးၾကတာမုိ႔
လန္႔ၿပီး မကန္ရဲၾကဘူး ဆရာရဲ့။ ေနာက္တစ္ခ်က္က ဆရာရယ္၊ ကေလးေတြက ေက်ာင္းတက္ခ်ိန္ေတာင္ အႏုိင္ႏုိင္ခင္ဗ်။ ေက်ာင္းခ်ိန္ၿပီးတာနဲ႔ ယာထဲဆင္းၿပီး ကူၾကရတာမို႔ ဆရာ့ေဘာနဲ႔ အေတာ္အလွမ္းေဝးေနတယ္ ဆရာ”
႐ုတ္ျခည္းဆုိေသာ္ ဆရာေလးကုိဘုိၾကည္၏ ဆင္ေျခဆင္လက္သည္ အားပ်က္ဖြယ္ျဖစ္ပါ၏။ သုိ႔ေသာ္… လူသားတုိ႔၏ မေလွ်ာ့ေသာ ဇြဲလံု႔လတုိ႔ေၾကာင့္သာ ဝါးထရံတုိ႔ပင္ ေခ်းတုတ္ကေနာင္း ျဖစ္ရေခ်သည္ မဟုတ္ေလာ။ အေလာင္းေတာ္ မဟာဇနကၠ၏ထံုးကုိ ႏွလံုးမူေပအံ့။
“ဒီမယ္ ေမာင္ဘုိၾကည္ရဲ့ အားကစားကုိ ျမွင့္တင္ျခင္းဟာ ႏုိင္ငံေတာ္ကုိ
ျမွင့္တင္ျခင္း မည္သတဲ့။ ဒီေတာ့… က်ဳပ္ပုိ႔လိုက္တဲ့ ေဘာလံုးကုိ ေရႊပင္ရြာ မူလတန္းကေလးေတြ မကန္ႏုိင္ၾကဘူးဆုိရင္ျဖင့္ ကန္တတ္တဲ့သူေတြသာ ကန္ၾကပါ ေစေတာ့။ ကမၻာကုိ ရင္ေပါင္တန္းဖုိ႕ဆုိတာ အားကစားက မူလပထမကြဲ႔”
“ဟုတ္၊ ဟုတ္၊ ဟုတ္ကဲ့ပါ ဆရာဒင္။ ကန္တတ္တဲ့ သူေတြေတာ့ ရွိပါရဲ့”
ဤဆရာကား အႏွစ္သံုးဆယ္ ရာထူးမတုိးသည္မွာ သဘာဝက်လွေပ၏။ က႐ုဏာေဒါေသာျဖင့္ လိုအပ္သည္ တုိ႔ကို ကၽြႏု္ပ္ လမ္းညႊန္ရျပန္သည္။
(ငါး)
“ေအးေလ။ အဲဒီကန္တတ္တဲ့ သူေတြကုိ အျမန္ကန္ခို္င္းရမယ္လဟ။ ေရႊပင္မွာ ေဘာလံုးအားကစား အလ်င္အျမန္
ထြန္းကားရမယ္။ ဒါမွသာ ေရႊပင္ကေန ကမၻာေက်ာ္ ေဘာသမားေတြ ေပၚထြက္ၿပီး ကမၻာ့အလယ္မွာ မ်က္ႏွာပြင့့္စြာနဲ႔ ေရႊပင္ဂုဏ္ကုိလည္း ေဆာင္ ၊ ျမန္မာဂုဏ္ကိုလည္း ေဆာင္၊ ရလာတဲ့ အားကစားေၾကးေတြနဲ႔
ေရႊပင္ရြာကုိ ေရႊခ်…ခ်..”
“ေနပါဦးၾဆာဒင္ရာ..။ က်ဳပ္ေျပာသလို ကန္တတ္တယ္ဆုိတဲ့ အသက္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ လူငယ္ေျခတက္ ေရႊပင္သားေတြက တစ္ဝမ္းတစ္ခါးအတြက္ ယုိးဒယားနဲ႔ မေလးရွားေတြမွာ ေရာက္ကုန္ၾကၿပီ ခင္ဗ်”
လူသာမန္အဖုိ႔မူ စိတ္အပ်က္ႀကီး ပ်က္ကာ လက္မိႈင္ခ်ဖြယ္ျဖစ္ပါ၏။ ကၽြႏု္ပ္ကဲ့သုိ႔ အာဇာနည္မ်ဳိးကား အဘယ္သုိ႔လွ်င္ လက္ေလွ်ာ့ႏုိင္ပါ အံ့နည္း။
“ေဟ…၊ ဒါဆုိေရႊပင္က ဘယ္သူေတြ ကန္ႏုိင္ေသးတုံးဟ”
“အင္း…၊ ငါးဆယ္တန္းေတြေတာ့ ကန္ႏုိင္ေလာက္ပါေသးတယ္ ၾဆာ”
“ဒါဆုိရင္၊ ေရႊပင္က အသက္ငါးဆယ္တန္းေတြကုိ အဲဒီေဘာလံုးေတြ ခ်ေပးၿပီး အကန္ခို္င္းေပေတာ့ ေမာင္ဘုိၾကည္။ ေအး၊ ငါးဆယ္တန္းေတြနဲ႔မွ တစ္သင္းစာ မျပည့္ရင္ ေျခာက္ဆယ္တန္းေတြကုိ ျဖည့္လဟဲ့။ ၿပီးေတာ့ မူလတန္းကေလးေတြ
ေဘာလံုုး လိႈင္လိႈင္ႀကီး ကန္ႏုိင္ဖုိ႔ အက္ဒီဒတ္ေတြခ်ည္း ေနာက္ထပ္
သံုးဒါဇင္ပုိ႔လုိ္က္မကြဲ႔။ ငတုိ႔ေရႊပင္က ကမၻာေက်ာ္ ေဘာသမားေတြ
ထြက္ေပၚလာဖုိ႔သာ လုိရင္းမဟုတ္လား”
ကၽြႏု္ပ္၏ တုိက္တြန္းခ်က္အေပၚ ေရႊပင္မွ ဆရာေလးဘုိၾကည္ တစ္ေယာက္ ခြန္းတုံ႔မျပန္ႏုိင္ဘဲ ႏႈတ္ဆြံ႔သြားခဲ့ပါေခ်၏။ ဘဇာအေရးသည္ ေခတ္သစ္ႀကီးဆီသုိ႔ ခ်ီရာလမ္းကို ေႏွာင့္ေႏွးေအာင္ တားဆီးေႏွာင့္ယွက္ ႏုိင္ပါအံ့နည္း။
မၾကာမတင္ေသာ အခ်ိန္ကာလ သမယတြင္ ေဒၚလာသန္းရာခ်ီတန္သည့္ အသက္ငါးဆယ္ေက်ာ္ကမၻာေက်ာ္ ေဘာသမားမ်ား ေရႊပင္ရြာမွ
ေပၚထြက္မလာႏိုင္ဟု..အဘယ္သူ ျငင္းဆုိႏုိင္ပါအံ့နည္း။
ေမွာင္ေသာညမ်ား လြန္ေသာ္… ၿငိမ္းခ်မ္းေသာ ကမၻာသစ္ႀကီးကို ျမင္ေတြ႔ရမည္မွာ ဓမၼတာပင္ မဟုတ္တံုေလာ။ ေရႊပင္အားကစား ကမၻာကုိ လႊမ္းရမည္မွာ မလႊဲပါေခ်တကား။
မင္းဒင္
၅ ေဖေဖာ္ဝါရီ ၂၀၁၆ ေန႔ထုတ္ေစာင့္ၾကည့္ဂ်ာနယ္မွ။ ။
0 comments:
Post a Comment