ေသြးနဲ႔ရင္းတဲ့ ၀မ္းေရး

 သူ႔ရဲ႕လက္ကို ခဲတံခၽြန္တဲ့ ဓါးနဲ႔လွီးပစ္လိုက္တဲ့ အခါမွာ လူေတြအကုန္လံုး ရုတ္တရတ္ လန္႔ျဖန္႔သြားခဲ့ ရပါတယ္။ သူကေတာ့ ခပ္တည္တည္ပါပဲ၊ ေသြးေတြ ျဖာခနဲက်လာေနတဲ့ သူရဲ႕ လက္ခလယ္ကို ေဆးျမစ္ တစ္ခုက ေဆးနဲ႔ သိပ္ၿပီး ေသြးတိတ္ေအာင္ လုပ္လိုက္ၿပီး ဒဏ္ရာနဲ႔ လက္ကို ပါတ္တီးကို ေသခ်ာပတ္ရင္းက ပါးစပ္ကေနလည္း

“ေဟာ့ဒီလို ေသြးေတြ ျဖာခနဲက်ခ်ိန္မွာ ေဟာဒီအျမစ္ရဲ႕ ေဆးေလးကို လိမ္းလိုက္တာနဲ႔
ဒီလိုပဲ ခ်က္ခ်င္း ေသြးတိတ္သြားပါတယ္ ခင္ဗ်ာ”လို႔
ေျပာၾကားကာ သူ႕လက္ထဲက
ေဆးျမစ္ တစ္ခ်ိဳ႕ကို ခရီးသည္ေတြ ျမင္သာေအာင္ ျပလိုက္ပါတယ္။
ဒါေတာ့ ရန္ကုန္-ဒလ ကူးေပးေနတဲ့ ျမစ္ကူး သေဘာၤေပၚမွာ ျမင္လိုက္ရတဲ့ ျမင္ကြင္း
ေလး တစ္ခုပါ၊ အမွတ္တမဲ့ေပမယ့္ ဒီလိုျပကြက္နဲ႔ ေစ်းေရာင္းေနရသူ အတြက္ အလြန္
စိတ္မေကာင္း ျဖစ္သြားမိပါတယ္၊ ဘယ္သူမဆို ကိုယ့္အသားနာမွာကို ေၾကာက္ၾကတဲ့
သူေတြခ်ည္းပါပဲ၊ ဒါေပမယ့္ သူကေတာ့ သူမ်ားႏွင့္မတူ သူ႔လက္ကို သူကိုယ္တိုင္
လွီးျဖတ္ရင္း သူ႔ေသြးကို အရင္းျပဳလို႔ ေစ်းေရာင္းစားေနတာ ျမင္ရသူ အတြက္ ရင္တုန္
ပမ္းတုန္ ျဖစ္ေစၿပီး စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ေစပါတယ္၊
ေစ်းေရာင္းသူ၏ အသက္က ငါးဆယ္ေက်ာ္ခန္႔ ရွိေနၿပီး သူ႔ညာဘက္ လက္ထဲမွာေတာ့ ရွည္ေျမာေျမာ ေဆးျမစ္ တစ္ခ်ိဳ႕နဲ႔အတူ ခဲတံခၽြန္ဓါး အသစ္တစ္လက္ကိုလည္း
အဆင္သင့္ ကိုင္ထားပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕ ႏႈတ္ကေတာ့ ႏြယ္ျမတ္ သစ္ပင္ ေဆးဖက္၀င္တဲ့ အေၾကာင္းေတြ၊ ရုတ္တရက္ ေသြးေတြ ျဖာထြက္ကာ ထိခိုက္မႈမ်ိဳး ျဖစ္တဲ့အခ်ိန္ေတြမွာ
ေဆးျမစ္ကို အသံုးျပဳလိုက္တာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္း ေသြးတိတ္ ေစတာေတြ၊ ဘယ္လို လူမ်ိဳး
ေတြက ဘယ္အတြက္ ၀ယ္ယူသင့္ပံုေတြကို ကရားေရလႊတ္ ရြတ္ျပေနပါတယ္၊
သူကို ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္လိုက္ခ်ိန္မွာေတာ့ သူ႔ရဲ႕လက္ခလယ္မွာ ပါတ္ထားတဲ့ ပါတ္တီးထူထူမွာ ေသြးေတြ စိုရြဲလို႔ ေနပါတယ္၊ သူဟာ သူ႔ရဲ႕ ေဆးျမစ္ေတြကို ဒီလို ျမစ္ကူးသေဘာၤေပၚကို ရံဖန္ရံခါသာ လာေရာက္ ေရာင္းခ်ေလ့ရွိၿပီး အျခားအခ်ိန္
ေတြမွာ ဘယ္ေနရာမွာ သြားေရာက္ ေရာင္းခ်ေနတယ္ ဆိုတာေတာ့ ဘယ္သူမွ
မသိၾကပါဘူး၊ သူဟာ သူ႔အလုပ္ၿပီးတာနဲ႔ ေနာက္သေဘာၤတစ္စင္းမွာ သူ႔ျပကြက္
ကို ျပသဖို႔ အတြက္ ခပ္ျမန္ျမန္ ျပင္ဆင္ရင္း ထြက္သြားပါတယ္၊
သူ႕ရဲ႕လုပ္ရပ္မွာ နစ္ေျမာေနတာမို႔ သူေဆးျမစ္ေတြကို ဘယ္ေလာက္ဖိုး ေရာင္းလိုက္
ရတယ္ ဆိုတာနဲ႔ ဘယ္ေစ်းႏႈန္းနဲ႔ ေရာင္းခ်တယ္ ဆိုတာကို တစ္ကယ္ပဲ မသိရွိလိုက္ရပါဘူး၊ ဒါေပမယ့္ သ႔ူပစၥည္းေလးေတြ သိမ္းဆည္းတဲ့ အခါမွာေတာ့ သူ႔ရဲ႕ဓါးနဲ႔ လွီးထားတဲ့ လက္ခလယ္ေလးကို မထိခိုက္ေအာင္ အေတာ္ေလး ဂရုစိုက္ေနတာကို သတိျပဳမိခဲ့တာမို႔ ရင္ထဲမွာ ဆို႔နင့္ေနေအာင္ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္၊
ကၽြန္မတို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ သယံဇာတေတြ ေပါမ်ားၿပီး စိုက္သမွ် သီးႏွံျဖစ္ထြန္းတဲ့
ေၿမၾသဇာ ေကာင္းမြန္လြန္းတဲ့ ႏိုင္ငံပါ၊ ဒီလို ႏိုင္ငံမွာ ေနထိုင္ေနရတဲ့ ကၽြန္မတို႔
ႏိုင္ငံသားေတြဟာ အစားတစ္လုပ္ အတြက္၊ မိသားစု ၀မ္းေရးအတြက္ ကိုယ့္ရဲ႕
ေသြးကိုေတာင္ ေဖာက္ထုတ္ျပသၿပီး ေစ်းေရာင္းစား ေနရတာကို ျမင္ရတာ အင္မတန္
မွ ရင္နာစရာ ေကာင္းလွပါတယ္၊ ႏိုင္ငံေတာ္ အႀကီးအကဲေတြ အဆင့္ဆင့္ ေျပာဆို
ေနၾကတဲ့ ေအာက္ေျခ လူတန္းစားမ်ား အဆင္ေျပေစဖို႔ အတြက္၊ အေျခခံ လူတန္းစား
မ်ား ေကာင္းစားေရး အတြက္ဆိုတဲ့ စကားေတြဟာ အခုလို ပံုရိပ္ေတြရဲ႕ ေအာက္
မွာေတာ့ အင္မတန္မွကို ရယ္ခ်င္စရာ ေကာင္းေနပါတယ္၊ စီမံကိန္းေတြ ဘယ္ေလာက္
ပင္ ေဆာင္ရြက္ေနပါေစ ဘာမွတိုးတတ္ ေျပာင္းလဲမလာတဲ့ လူမႈဘ၀မွာ ဒီလိုမ်ိဳး ရင္းၿပီး ေငြရွာေနရတာေတြကို ႏိုင္ငံ အႀကီးအကဲမ်ား သိေတာင္ သိပါေလစ။
ျမန္မာႏိုင္ငံမွာယခုလို ဆိုးရြားစြာ အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္းေနရသူေတြ ဘယ္ေလာက္
ေတာင္ မ်ားေနၿပီဆိုတာ မသိႏိုင္ေပမယ့္ ဒီထက္မက ဆိုးရြားစြာ အသက္ေမြး
ေနရသူေတြလည္း မ်ားစြာ ရွိေနလိမ့္မွာေတာ့ အေသခ်ာပါပဲ၊ အစိုးရရဲ႕ ျပဳျပင္
ေၿပာင္းလဲေရးေတြဟာ ေအာက္ေျခအထိ ထိေရာက္ေအာင္ မေဆာင္ရြက္ႏိုင္ သေရႊ႕ေတာ့ ျပည္သူမ်ားစြာမွာ ျဖစ္တည္ေနတဲ့ ဒီလို ဒဏ္ရာ ဒဏ္ခ်က္ေတြဟာ
လည္း ဘယ္ေတာ့မွ အနာက်က္ျမန္မွာ မဟုတ္ပါဘူး၊
အခုခ်ိန္မွာေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး အတြက္ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ဘာမွ
မလုပ္ႏုိင္သလို ဘာမွလည္း လုပ္ခြင့္မရွိတဲ့ ဘ၀ ျဖစ္ေနတာမို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံကို အရင္း
ၿပဳၿပီး စီးပြားေရး ေသာင္းက်န္းကာ ေပ်ာ္ရြင္ေနၾကတဲ့ စီးပြားေရးသမားေတြ၊ ခရိုနီ
ေတြကို ျမင္တိုင္း ျမင္တိုင္းမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံသားခ်င္း အခြင့္ေရးတန္းတူ ရွိမေနတဲ့၊
အခြင့္အေရး တန္းတူ မရႏိုင္တဲ့၊ လူ႔အခြင့္ေရးကို ကိုယ္တိုင္ ေက်ေက် နပ္နပ္ႀကီး ခ်ိဳးေဖာက္ေနရတဲ့ ေသြးတိတ္ေဆးေရာင္းတဲ့ ဦးေလးရဲ႕ ပံုရိပ္ေတြကိုသာ ျမင္ေယာင္
ၿပီး ရင္နာေစပါတယ္။
တစ္ေန႔ ထမင္းသံုးနပ္စာနဲ႔ မနက္ျဖန္တိုင္းအတြက္ ေက်ာတစ္ခင္းစာ၊ ေနစရာ
တစ္ေနရာေတာင္ မေသခ်ာေသးတဲ့ အေျခေနေတြနဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အေျခခံ
လူတန္းစားမ်ားရဲ႕ ဘ၀ဟာလည္း ဘယ္အခ်ိန္ ဘယ္ကာလမွာမွ ေျပာင္းလဲလာႏိုင္
မယ္ဆိုတာ မေသခ်ာသလို ေသြးတိတ္ေဆး ေရာင္းတဲ့ ဦးေလးႀကီးရဲ႕ လက္မွာလည္း ေသြးအလိမ္းလိမ္းနဲ႔ ဒဏ္ရာေတြ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ထပ္ၿပီး မ်ားလာဦးမယ္ဆိုတာ မသိႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ ။
ေနာ္ရာေမာင္
( Tomorrow သတင္းဂ်ာနယ္ အမွတ္(၂ရ)ပါ ေဆာင္းပါး )