MH370 ေပ်ာက္ဆံုးမႈအေပၚ ႏိုင္ငံတကာေလယာဥ္မႈမ်ားရဲ႕ အယူအဆ

သတင္းအတင္း's photo.

ဘိုးရင္း ၇၇၇ ကို ေမာင္းႏွင္ပ်ံသန္းေနၾကၿပီး သူတို႕ အားလံုး
ရဲ႕ပ်ံသန္း ခ်ိန္စုစုေပါင္း နာရီ ၅၀ ၀၀၀ ေက်ာ္ရွိတဲ့ ေလယာဥ္မႈး
တစ္ခ်ိဳ႕ဟာ ခ်ီကာဂိုၿမိဳ႕က ဟိုတယ္တစ္ခုမွာေတြ႕ၾကပါတယ္။


ေလေၾကာင္းလိုင္းေပါင္းစံုက ေလယာဥ္မႈးေတြဟာ ခရီးတစ္
ေထာက္နားရင္း ေတြ႕ၾကေတာ့ လတ္တေလာေျပာစရာျဖစ္
ေနတဲ့ MH 370 အေၾကာင္းဟာ ေခါင္းစဥ္ေအာက္အလိုလို
ေရာက္လာပါေလေရာ။ MH 370 ခရီးစဥ္မွာသံုးတဲ့ေလယာဥ္
အမ်ိဳးအစားဟာ သူတို႕ ႏိုင္နင္းကြ်မ္းက်င္စြာပ်ံသန္းေနတဲ့
ေလယာဥ္အမ်ိဳးအစားျဖစ္ေနတာကိုး။

ေျပာၾကဆိုၾကတဲ့ အခ်ိန္ကလည္း MH 370 ေလယာဥ္ဟာ
ပ်က္က်တာေသခ်ာသေလာက္နီးပါးျဖစ္ေနခ်ိန္ဆိုေတာ့
ကင္းလွည့္ေလယာဥ္ေတြ စစ္သေဘၤာေတြကလည္း
ေဝးလံတဲ႕ေရျပင္ကိုဦးတည္ရွာေနၾကပါၿပီ။

စားရင္းေသာက္ရင္းေျပာခဲ့တာေတြထဲက တညီတညြတ္ထဲ
သေဘာတူၾကတဲ့ အခ်က္ ၁၂ ခ်က္ ကို တင္ျပပါ႔မယ္။

၁။ MH-370 ရဲ႕ ဆက္သြယ္ေရးစက္ေတြ ထားရာခံုမွ မီးေလာင္
ခဲ့သည္။ ထိုခံုကို ပဲ႔ထိန္းစင္လို႕ေခၚသလို အလယ္ခံုျမင့္လို႕လည္း
ေခၚသည္။ VHF အသံလႊင့္စက္ သံုးလံုး၊ HF စက္ ၂ လံုး၊ ထရန္
စပြန္ဒါေခၚတဲ့ေရဒါအေျခခံေလယာဥ္အမွတ္အသားေပးပို႕စက္၊ CDUေခၚတဲ့ၿဂိဳလ္တုဆက္သြယ္ေရးနဲ႕VHFအခ်က္အလက္ဆက္
သြယ္ခ်ိတ္ဆက္တဲ့မ်က္ႏွာျပင္ယူနစ္ေတြရွိတယ္။အဲဒါဟာက
ေလယာဥ္မႈးႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ထိုင္ခံုေတြၾကားမွာပါ။

၂။ မီးဟာလွ်ပ္စစ္ ပတ္လမ္းေတြကို ပူးေစၿပီး ခ်က္ျခင္းဆိုသလို
ေျမျပင္နဲ႕ေဝဟင္ အဆက္အသြယ္ျပတ္ေစခဲ့တယ္။

၃။ MH370 ရဲ႕ ကြာလာလမ္ပူေလေၾကာင္းထိန္းေမွ်ာ္စင္ကို ေနာက္
ဆံုး သတင္းပို႕တဲ့ အသံဟာ ေရးႀကီးသုတ္ျပာနဲ႕ပံုမွန္မဟုတ္ဘူး။
လက္ေထာက္ေလယာဥ္မႈး ဖာရြတ္ အဘ္ဒူ ရာမာန္ရဲ႕ အသံလို႕
ေဖာ္ထုတ္ထားတဲ့ ဆက္သြယ္မႈအဆံုးသတ္ႏႈတ္ဆက္သံ
“All right, good night” ဟာ ၀၁း၀၉ နာရီမွာ။ နားေထာင္ၾကည့္
ရတာ ပံုမွန္မဟုတ္။ အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုခုျဖစ္ေနလို႕ သူ႕စိတ္ထဲမွာ
အဲဒါကို အာရံုစိုက္ေနရင္းျပန္ေျပာသလိုထင္ရတယ္။

ပံုမွန္အဆက္အသြယ္ဆိုရင္ေျပာရမွာက “Roger. Changing over
to Ho Chi Minh Control on (the next frequency).
Malaysian 370. Good night.”

ေကာင္းၿပီ။ ဟိုခ်ီမင္းထိန္းခ်ဳပ္ေရး(ေနာက္ေျပာင္းမယ့္ေလ
လိႈင္းမီတာ) မေလးရွား ၃၇၀။ မဂၤလာညပါ လို႕ျဖစ္ရမယ္။

၄။မီးစေလာင္ေနခ်ိန္မွာ ေလယာဥ္မႈးႏွစ္ေယာက္ထဲက တစ္
ေယာက္ အေဝးေရာက္ေနလိမ့္မယ္။ အိမ္သာျဖစ္ရင္လည္းျဖစ္မွာ
ေပါ့။ မီးသတ္ေဆးဘူးဟာ ဘယ္ဖက္ထိုင္ခံု (ေလယာဥ္မႈးႀကီးခံု)
အေနာက္ဖက္မွာရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လက္ေထာက္ေလယာဥ္မႈး
ဟာ သူ႕ရဲ႕ညာဖက္ခံုမွာ ခါးပါတ္ပါတ္ထိုင္လွ်က္သား၊ေလယာဥ္ကို
ထိန္းခ်ဳပ္ေနရင္းနဲ႕ လွမ္းယူရန္မလြယ္ပါ။

၅။ေလယာဥ္မႈးဟာ ေဘးတစ္ဖက္တစ္ခ်က္လက္တလွမ္းမွာရွိတဲ့
ေအာက္ဆီဂ်င္မ်က္ႏွာဖံုးကိုလွမ္းဆြဲယူပါလိမ့္မယ္။ ဒီမ်က္ႏွာဖံုး
ဟာအေရးေပၚအေျခအေနမွာသံုးဖို႕ ေအာက္ဆီဂ်င္သန္႕သန္႕
ထုတ္လႊတ္ေပးေတာ့ ေလယာဥ္ေမာင္းခန္းထဲ မီးေလာင္ခ်ိန္
ေအာက္စီဂ်င္ဟာ မီးပိုေလာင္ဖို႕ဆြေပးသလိုျဖစ္သြားလိမ့္မယ္။

၆။ သူတို႕ဟာ အေရးေပၚအေျခအေနမွာလုပ္ေဆာင္ရမယ့္ သတ္
မွတ္ နည္းလမ္းအတိုင္း သြားေနတဲ့ သတ္မွတ္ေလေၾကာင္းလမ္းက
ခြာၿပီး အနီးဆံုးသင့္ေတာ္မယ့္ ေလယာဥ္ကြင္းကိုလွည့္ေကြ႕မယ္။ ၿပီးရင္သံမဏိစည္းကမ္းျဖစ္တဲ့ ပ်ံသန္း(ေလယာဥ္ကိုထိန္းပါ)
လမ္းေၾကာင္းရွာ(ရည္ရြယ္တဲ့ လမ္းေၾကာင္းကို ဦးတည္ပ်ံပါ)
ဆက္သြယ္(ထိန္းသိမ္းေရးေမွ်ာ္စင္ကို) ဆိုတာကို လိုက္နာ
ခဲ့ၾကပါတယ္။ဒါေၾကာင့္ ညာဘက္ကိုခ်ိဳးၿပီး အနီးဆံုးေလယာဥ္
ကြင္းကိုရွာတာပါ။ဒီျဖစ္စဥ္မွာလန္ကာဝီ ဒါမွမဟုတ္ ကြာလာလမ္ပူ
ကို ျပန္လွည့္မွာပါ။

၇။ ျဖစ္ႏိုင္တာက သူတို႕ မီးမသတ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ မီးေတာက္ပိုမ်ား
လာႏိုင္သလို မီးခိုးျဖစ္ေစ မျမင္ရတဲ့အဆိပ္ေငြ႕ျဖစ္ေစဖံုးလႊမ္း
သြားၿပီး ေလဆိပ္ကို မဆင္းႏိုင္ခင္သတိလစ္သြားႏိုင္တယ္။

၈။ေလယာဥ္အမႈထမ္းေတြနဲ႕ ခရီးသည္ေတြလည္းဒီအေရးေပၚ
အေျခအေနကို ရိပ္စားမိပံုမရၾကဘူး။ ဒါေၾကာင့္ မေလးရွားကို
ျပန္ျဖတ္ေနတာေတာင္ခရီးသည္တစ္ဦးကမွ သူတို႕ဖုန္းကိုထုတ္
မဆက္ၾကဘူး။ ေနာက္ၿပီး ညနက္ပိုင္းထြက္တဲ့ ေလယာဥ္က
ခရီးသည္ေတြဟာ အမ်ားျဖင့္ ခပ္ျမန္ျမန္ အိပ္ေပ်ာ္သြားေလ့ရွိ
ၾကတယ္။ ေလယာဥ္ေမာင္းခန္းထဲလည္း ကင္မရာမရွိဘူး။

ဒီေတာ့ေလယာဥ္ေမာင္းခန္းထဲက ေလာင္ေနတဲ့မီးကို တျခား
ေလယာဥ္အမႈထမ္းေတြကလည္း ျမင္ရမွာမဟုတ္ဘူး။ ေနာက္
တစ္ခုက ေလယာဥ္ေမာင္းခန္းရဲ႕ အင္တာကြန္းစံနစ္ဟာလည္း
ခုနက ဆက္သြယ္ေရးစက္ေတြထားတဲ့ အလယ္စင္မွာပဲရွိတာ။ မီးေလာင္ေနေလာက္ရင္ ေလယာဥ္မႈးကလည္းသံုးလို႕ရမွာ
မဟုတ္။

၉။ ေလယာဥ္မႈးမထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္တဲ့ေလယာဥ္ဟာ ပံုမွန္ဦးတည္ရာ
ေတာင္ဖက္ကို အလိုေလ်ာက္ထိန္းတဲ့ ေအာ္တို ပိုင္းေလာ့ စံနစ္နဲ႕
ဆီမကုန္မခ်င္း ေနာက္ ၆ နာရီေလာက္ပ်ံေနဦးမွာ။ေလယာဥ္
အမႈထမ္းေတြ က တခုခုေတာ့လြဲေနၿပီလို႕ သေဘာေပါက္တဲ့ အခ်ိန္
က်ေတာ့ ေလယာဥ္ေမာင္းခန္းတံခါးရဲ႕ လွ်ိဳ႕ဝွက္ကုဒ္သံုးၿပီးဖြင့္ဖို႕
ႀကိဳးစားၾကမွာပါ။ အဓိကက်တဲ့အစိတ္အပိုင္းေတြဟာ ေလယာဥ္
ရဲ႕ ပဲ့ထိန္းစင္ၾကားမွာရွိေလေတာ့ တံခါးေသာ့စံနစ္လည္း ပ်က္ေန
ေလာက္ဖြယ္ရွိၿပီး ေလယာဥ္အမႈထမ္းေတြ လက္မိႈင္ခ်ေနတာက
လြဲၿပီးဘာမွလုပ္မရေတာ့။ ကုန္းေျမနဲ႕အေတာ္ေဝးေနၿပီဆိုေတာ့
လည္း ဘယ္ဆဲလ္ဖုန္း ကြန္ယက္မွ အနီးအနားမွာရွိဖို႕မျမင္။

၁၀။ ဒီေလယာဥ္ခရီးစဥ္မွာ ၇ နာရီစာေလာက္ ဆီပါလာေလာက္
တယ္။ ဒါဟာ ကြာလာလမ္ပူကေန ေက်င္းအထိပ်ံသန္းဖို႕ျဖစ္ၿပီး
ရာနႈန္းနဲနဲကေတာ့ လမ္းမွာ အေရးအေၾကာင္းေပၚရင္သံုးဖို႕ပါ။
အၾကမ္းဖ်င္း တနာရီခြဲစာေလာက္ေပါ့။ တစ္နာရီစာဆီက တျခား
လမ္းလႊဲေလဆိပ္ကို သြားဖို႕ နဲ႕ နာရီဝက္စာက လမ္းလႊဲေလဆိပ္
မွာဆင္းဖို႕ေစာင့္ဆိုင္းရင္းပ်ံဝဲေနဖို႕ပါ။

၁၁။ ဆီလည္းကုန္ေရာ MH370 ရဲ႕ႀကီးမားလွတဲ႕ တာဘို အင္ဂ်င္ႀကီး
ႏွစ္လံုး၊တစ္လံုးကို ေပါင္ ၁၀၀ ၀၀၀ တြန္းအားေပးတဲ့ အေကာင္ႀကီး
ေတြဟာ တစ္လံုးၿပီးတစ္လံုး စက္ေသသြားပါမယ္။ သို႕ေပမယ့္
ေလယာဥ္ယာ ေရျပင္ဆီကို ဝဲ ဆင္းလာမွာပါ။

Thrust Asymmetry Compensator (TAC) Automatic Flight
Director System (AFDS)တို႕က ေလယာဥ္ကို တန္႕ေနၿပီး
ေကာင္းကင္ကေန ျပဳတ္က်မလာေအာင္ အနဲဆံုး အရွိန္မွာ တျဖည္းျဖည္းဆင္းသက္လာေအာင္ ထိန္းေပးေနမွာပါ။

ဒါေၾကာင့္ သတင္းေတြမွာဖတ္ခဲ့ရသလို ေလယာဥ္ဟာ အနိမ္႕ဆံုး
အျမင့္ေပကေနဝဲဆင္းသြားခဲ့တယ္လို႕ဆိုၾကတာပါ။

၁၂။ ေနာက္ဆံုး ပ်ံသန္းခဲ့တဲ့ အျမင့္ေပေပၚမူတည္ၿပီး အလႈပ္အရွား
မရွိတဲ့ေလထဲဝဲေနျခင္းဟာမိုင္အနည္းငယ္အထိဆက္သြားေနၿပီး
ေရျပင္နဲ႕ထိသြားမွာပါ။ ေလယာဥ္နဲ႕ ေရျပင္ထိရာမွာလည္း ေဆာင့္
ၿပီးခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ရိုက္ခတ္မိမွာမဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒီေတာ့ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း
ေဆာင့္မိမွ အသက္ဝင္တဲ့ အေရးေပၚတည္ေနရာထုတ္လႊင့္စက္ဟာ
လည္း အလုပ္လုပ္မွာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒါမွမဟုတ္ အလုပ္လုပ္တယ္ထားဦး
အဆက္အသြယ္ျပဳ အခ်က္ျပသေကၤတေတြဟာလည္း ဖမ္းမိဖို႕ရာ သိပ္
အားနည္းေနႏိုင္ပါတယ္။ ေျပာထားၾကတဲ့ အတိုင္း ေလယာဥ္ပ်က္က်တဲ့
ေနရာဟာ သမုဒၵရာေခ်ာက္နက္ႀကီးထဲ က်ေနရင္ျဖစ္ျဖစ္၊ ေရေအာက္မွာ
ရွိတဲ့ အတြန္႕အေခါက္ ေတာင္ေတြထူထပ္တဲ႕ေရေအာက္ထဲ ေရာက္သြား
ရင္ျဖစ္ျဖစ္ေပါ့ေလ။

(ကိုေဇာ္)
ZawMinnHtun