Wednesday, February 19, 2014

၅၀၀၀ တန္အတုတရြက္နဲ ့ ေျမာက္ဥကၠလာ က ကိုဘခက္

Myat Thu's photo.Myat Thu's photo. 

မေန႔ညေနပိုင္း က်ေနာ္ ေျမာက္ဥကၠလာဖက္မွာ ဆိုက္ကားထည္လဲ စီးျပီးတေနရာျပီးတေနရာ သြားလိုက္လာလိုက္လုပ္ေနရာကေန ေနာက္ဆံုးတေခါက္မွာ ကိုဘခက္နဲ ့ေတြ႔ခဲ့တယ္..။
မိုင္ေတြေတြ ညင္းသိုးသိုးနဲ ့ ကိုဘခက္ ဆိုက္ကားနင္းသာနင္းေနရတယ္ စိတ္မပါဘူးထင္တယ္..။



ဟိုး....ဆရာ.... ေရွ႔မွာ ကားလာေနတယ္.... က်ေနာ္ အလန္႔တၾကားထေအာ္လိုက္ေတာ့မွာ ေခါင္းငိုက္စိုက္ခ်ျပီးနင္းေနတာက ေန ေခါင္းနဲနဲေထာင္သြားတယ္ ...

" ..ဆရာၾကည့္လုပ္ပါဦးဗ်ာ.... ၂ ေယာက္လံုး ကားၾကိတ္ခံရလို ့နံျပားျဖစ္ေနပါဦးမယ္..."

"....ေဆာရီး ညီေလးရာ ကိုယ့္ဒီေန႔ စိတ္မပါဘူးျဖစ္ေနတယ္.... ေတာက္....ကြာ....ဒီငါးေထာင္တန္ တရြက္ကေတာ့....."

က်ေနာ့္အား ေတာင္းပန္လိုက္ျပီး မဆီမဆိုင္ အသက္မဲ့ေငြစကၠဴ ၅၀၀၀တန္ကို တဆက္ထဲ ဆဲလိုက္တယ္...

က်ေနာ္ အဖို ့နည္းနည္းထူးဆန္း သြားတယ္...တျခားသူေတြသာဆို အေျခခံ မိသားစုတစုတေန႔အသံုးစရိတ္အတြက္ လံုေလာက္တဲ့ ေငြ ၅၀၀၀ ဆိုတာကို သူ႔လို ျမည္တြန္ေတာက္တီးေနမွာ မဟုတ္...ရခဲ့လွ်င္ေတာင္မွ ၀မ္းသာေနၾကမွာ..
ဒါ့ေၾကာင့္ က်ေနာ္ သူ႔ဆီက ထူးဆန္းေနတဲ့ ငါးေထာင္တန္ဆိုတာကို သိခ်င္တာနဲ ့အစေဖာ္ေပးလိုက္တယ္ ဆိုရင္ပဲ ဘယ္တုန္းထဲက ေပါက္ကြဲခ်င္ေနမွန္း မသိတဲ့ ကိုဘခက္က ခရားေရလႊတ္တတြတ္တြတ္ ေအာက္ပါအတိုင္းေျပာပါေလေရာဗ်ိဳ႕....

ဒီမွာ ကိုယ့္လူရာ ခုေနမ်ား က်ဳပ္လိုတေနကုန္ဆိုက္ကားနင္းေနမွ မိသားစုထမင္းစားရတဲ့ လူတေယာက္က ပိုက္ဆံအတုထုတ္ဖို ့ စဥ္းစားမိႏိုင္ပါ့မလား..

ဟ....စဥ္းစားမိႏိုင္တာေပါ့ဗ်...သူသူကိုယ္ကိုယ္ ပိုက္ဆံဆိုတာသည္းေျခၾကိဳက္ပဲေလ...က်ေနာ္ကလဲ သူေမးလာတာကို က်ေနာ္ စိတ္ကူးအေျဖနဲ ့ကိုက္ျပီး ျပန္ေျဖလိုက္တယ္...

ကဲ ...ဟုတ္ျပီဗ်ာ...ဒါဆိုရင္ က်ဳပ္အေနနဲ ့ဘယ္လို နည္းလမ္းေတြနဲ ့အတုလုပ္မလဲဆိုတာကိုေရာ ခင္ဗ်ား..စဥ္းစားၾကည့္ေပးဗ်ာ..

က်ဳပ္လိုလူတေယာက္ အေနနဲ ့ ငါးေထာင္တန္တရြက္ကို အေသးစိတ္ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္ဘူး မယ္လို ့ ခင္ဗ်ား ထင္သလား....

အဲလိုေတာ ့ မထင္မိဘူးဗ်...က်ေနာ္လဲ ေသေသခ်ာခ်ာ တခါမွ မၾကည့္ဘူးေသးဘူး...

ခင္ဗ်ားေတာင္မွ ေသေသခ်ာခ်ာ မၾကည့္ဖူးေသးတာဗ်ာ...က်ဳပ္လိုဆိုက္ကားနင္းတဲ ့သူတေယာက္ကို ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္ဖို ့ ပိုေ၀းေသးတာေပါ့ဗ်....မဟုတ္ဘူးလား...

အင္း ဟုတ္သားပဲဗ်...

ထားပါေတာ့ဗ်ာ...ဒါက ကိစၥ မရွိေသးဘူး...က်ဳပ္အေနနဲ ့ ထုတ္မယ္ဆိုေတာင္ အတုထုတ္မယ့္ နည္းစနစ္ေတြ ၊ စက္ပစၥည္းေတြ ၊ တျခားကုန္ၾကမ္းေတြ အမ်ားၾကီးလိုမွာ...အဲဒီေတာ့ က်ဳပ္တို ့လို လူေတြက ပိုက္ဆံအတုထုတ္ဖို ့ဆိုတာ ျဖစ္ႏိုင္ပါေတာ့မလားဗ်...

ဟုတ္တယ္ဗ်ာ....မျဖစ္ႏိုင္ဘူး... ၁ ရြက္ ၂ ရြက္ ထုတ္လို ့လဲ ျဖစ္မယ့္ ကိစၥ မွ မဟုတ္တာ...သူ႔မွာနည္း အရင္းအနွီး နည္းပညာ ကုန္ၾကမ္း အမ်ားၾကီးလိုတာပဲဗ်....ငါးေထာင္တန္ေလာက္ အတုထုတ္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ အရြက္ေရ ေသာင္း ဂဏန္း သိန္းဂဏန္းေလာက္ ထုတ္မွ မ်ိဳးမ်ိဳး ျမတ္ျမတ္ရမယ့္ အလုပ္ဗ်..

အခု က်ဳပ္မွာ ငါးေထာင္တန္ အတုတရြက္ ရွိေနတယ္ဗ်ာ...ဒီေန႔ က်ဳပ္ နင္းတာ ခင္ဗ်ားေပးမယ့္ ဆိုက္ကားခ အပါဆိုရင္ ၆၈၀၀ ရျပီ...ဒါေပမယ့္ အဲဒီထဲမွာ ၅၀၀၀ တန္ အတုတရြက္ပါေနျပီး က်ဳပ္ကိုေကာင္းေကာင္းၾကီး ဒုကၡေပးေနတယ္..
ေန႔လည္ပိုင္းေလာက္က လူတေယာက္ က်ဳပ္ဆိုက္ကားကို ဌားစီးျပီးေပးသြားတာ..

က်ဳပ္ကလည္း ၅၀၀၀တန္ ဆိုတာကို တလလံုးေနလို ့မွ တခါ မျမင္ရတာ အတုမွန္း အစစ္မွန္း မသိဘူး.. က်ဳပ္လဲ ယူထားလိုက္ျပီး က်ဳပ္ မနက္ပိုင္း နင္းလို ့ရထားတဲ့ ပိုက္ဆံကို သူ႔ကို အကုန္အေၾကြအမ္းလိုက္ရတယ္...သူထြက္သြားေတာ့ က်ဳပ္မွာ သူေပးခဲ့တဲ့ ၅၀၀၀တန္ရယ္ ေနာက္ထပ္ တစ္ရာတန္ တရြက္ရယ္ျပန္ က်န္တယ္..

ကြမ္းယာဆိုင္က ေဆးေပါ့လိပ္တရာဖိုး၀ယ္ျပီး က်ဳပ္ဂိတ္က သစ္ပင္ရိပ္မွာ အလွည့္ေစာင့္ရင္း ေဆးလိပ္ဖြာေနလိုက္တယ္....

သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ.. က်ဳပ္အလွည့္ျပန္ေရာက္လာေတာ့ မိန္းမ၀၀ၾကီးတေယာက္ကို ကန္သာယာမွတ္တိုင္ထိပ္ လိုက္ပို ့ ေပးဖို ့ ဂိတ္ကေနထြက္ခဲ့တယ္...ေလးလိုက္တဲ့ ခႏၶာကုိယ္ၾကီးဗ်ာ... ဘာေတြ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ စားထားျပီး ၀ဖီးေနလဲ မသိေတာ့ပါဘူး..က်ဳပ္ေျခသလံုးေတြ တဆတ္ဆတ္တုန္ေအာင္ကို နင္းမွ ဆိုက္ကားက လိမ့္တယ္ဆိုယံုေလာက္ပဲ သြားတယ္..

က်ဳပ္လဲ အားၾကိဳးမာန္တက္ ေနပူပူမွာနင္းလာလိုက္တာ ဂိက ထြက္ျပီး ဓါတ္တိုင္ငါးတိုက္ေက်ာ္ေလာက္ အေရာက္မွာ ေနာက္က အထိုင္ဘီးတာယာပြင့္ထြက္သြားတယ္...စပုတ္တံ ၂ ေခ်ာင္းေလာက္ပါ အဆစ္ပါသြားေသးတယ္...

မမ၀၀ၾကီးကို ေတာင္းေတာင္းပန္ပန္နဲ ့တျခားဆိုက္ကား တစီးထပ္ဌားေပးလိုက္ရတယ္..က်ဳပ္လဲစိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ ့ ျပင္ေနၾကစက္ဘီးျပင္ဆိုင္ထိ ဆိုက္ကားကိုတြန္းလာခဲ့ျပီး ပြင့္သြားတဲ့ ကၽြတ္ကို အစားထည့္ဖို ့ စက္ဘီးအပိုပစၥည္းေရာင္းတဲ့ဆိုင္ဖက္ ထြက္ခဲ့လိုက္တယ္...ေတာ္ေသးတာေပါ့ဗ်ာ မနက္ပိုင္းနင္းထားတဲ့ ငါးေထာင္တန္ တရြက္ရွိေနေပလို ့....

စက္ဘီးအပိုပစၥည္းဆိုင္ေရာက္ျပီး လိုတာ၀ယ္ေငြရွင္းမယ္လုပ္ေတာ့မွ ျပႆနာကစပါေလေရာဗ်ိဳ႕

ဆိုင္ပိုင္ရွင္က က်ဳပ္ကို ငါးေထာင္တန္ျပန္လဲ ေပးပါဆိုျပီး ျပန္ေပးလာတယ္...က်ဳပ္ကလဲ ေပးလိုက္တဲ့ ပိုက္ဆံက ဘာျဖစ္လို ့ လဲ ဗ်...ဆိုေတာ့ အဲဒီငါးေထာင္တန္က အတုၾကီးျဖစ္ေနလို ့တဲ့ဗ်.... က်ဳပ္ေခါင္းက ဆံပင္ေတြ ေထာင္ထသြားသလားမွတ္ရတယ္...ရင္ထဲက တဒုန္းဒုန္း ျမည္သြားသလားမွတ္ရတယ္....ဟုတ္တယ္ေလ က်ဳပ္မွာ လဲစရာမရွိ အဲဒီငါးေထာင္တန္တရြက္က လြဲလို ့ ေငြစကၠဴဆိုတာ နတၱိ..

ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္ပါဦးဗ်...ေသခ်ာတယ္ အတုၾကီးပါဆိုျပီး ျပန္လာေပးတယ္...က်ဳပ္က ေစာဒက တက္လိုက္တယ္...အတုအစစ္ ဘယ္လိုခြဲလဲဗ်ာ....က်ဳပ္ကို နမူနာျပ...

ဒီမွာ ဆရာၾကီးရ ပိုက္ဆံရဲ ့ညာဖက္ ေထာင့္က ၅၀၀၀ ဆိုတဲ့ စာတန္းကို လက္ကေလးနဲ ့ အသာပြတ္ၾကည့္လိုက္ အစစ္က ေဖာင္းၾကြစာလံုး နဲ ့ေရးထားျပီး အတုက ေျဗာင္ေခ်ာၾကီး ဘယ္လိုမွ မေနဘူး...

က်ဳပ္ သူေျပာသလို လုပ္ၾကည့္လိုက္တယ္...ဟုတ္ေနတယ္...က်ဳပ္ထပ္ျပီး ေစာဒကတက္လိုက္ျပန္တယ္..က်ဳပ္ပိုက္ဆံက နဲနဲ ႏြမ္းေနလို ့ပါဗ်ာ...ဒီမွာၾကည့္ပါလား ေငြၾကိဳးလဲ ပါေနတာပဲ အစစ္ပါဗ်....

ဟုတ္တယ္ ဆရာၾကီး အတုေတြမွာ လံုျခံဳေရးၾကိဳးလို ့ေခၚတဲ့ ေငြၾကိဳးလဲ အစစ္နဲ ့ခြဲမရေအာင္ ပံုတူပါျပီးသား...ေနာက္ထက္အတုအစစ္ ခြဲ ႏိုင္တဲ့ တခုက ပိုက္ဆံအရြယ္အစားကြာတယ္ဗ်.. ဒီမွာၾကည့္ ဆိုျပီး တျခား၅၀၀၀တန္တရြက္ယူျပီး ေသေသခ်ာခ်ာတိုင္းျပလိုက္ေတာ့ က်ဳပ္မျငင္းႏိုင္ေတာ့ဘူးဗ်ာ....သူေျပာတာေတြ ဟုတ္ေနတယ္...အတုဆိုတဲ့ က်ဳပ္ပိုက္ဆံက အစစ္ထက္နဲနဲ ပိုေသးေနတယ္....

က်ဳပ္လဲ လက္ထဲ က ဆိုက္ကားကၽြတ္အသစ္ ကို အသာျပန္ထားျပီး အဲဒီငါးေထာင္တန္တရြက္ကို ဖင္တျပန္ေခါင္းတျပန္ေသေသခ်ာခ်ာ ထပ္ခါထပ္ခါၾကည့္ျပီး ျပန္ထြက္လာလိုက္တယ္ဗ်ာ...

အျပင္က ေနပူသလို က်ဳပ္ေခါင္းေတြ ပူေနျပီ...က်ဳပ္ဆိုက္ကားကို ဘယ္လို ျပင္ရမွန္း မသိ...လက္ထဲက ပိုက္ဆံကလဲ သံုးမရတဲ့ ပို္က္ဆံ ျဖစ္ေနျပန္တယ္...

က်ဳပ္လဲ ဘာလုပ္ရမွန္း မသိျဖစ္ေနတုန္း ဗိုက္ကလဲ ဆာလာတယ္...ဟုတ္ျပီ က်ဳပ္အၾကံရသြားျပီး က်ဳပ္တို ့ ဆိုက္ကားဂိတ္နားမွာ ထမင္းေရာင္းတဲ့ ေဒၚက်င္စိန္ ဆီမွာ ဒီငါးေထာင္တန္နဲ ့ က်ဳပ္ထမင္း၀ယ္စားလိုက္မယ္...ျပန္အမ္းတဲ ့ေငြေတြ နဲ ့ က်ဳပ္ ဆိုက္ကားကၽြတ္ကို ျပန္လာ၀ယ္လိုက္မယ္ဆိုျပီး... က်ဳပ္ ေဒၚက်င္စိန္ဆီက ၀က္သားနဲ ့ထမင္းတပြဲမွာျပီး စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္စားပစ္လိုက္တာ လိုက္ပြဲ ႏွစ္ပြဲေတာင္ထပ္ယူလိုက္တယ္....

က်ဳပ္လဲ စားေသာက္ျပီးတာနဲ ့ ရုပ္တည္ၾကီးနဲ ့ေဒၚက်င္စိန္ကို အိပ္ကပ္ထဲက ၅၀၀၀တန္ ထုတ္ေပးလိုက္တယ္..က်ဳပ္လက္ထဲက ငါးေထာင္တန္ကို ေတြ ့လိုက္တာနဲ ့ပဲ လွမ္းယူေနတဲ ့ေဒၚက်င္စိန္ရဲ ့လက္က ေနာက္ျပန္တြန္႔သြားတယ္...

ဟဲ့ ဘခက္ ေစာေစာကပဲ ငါ ဆန္ဖိုးေတြလာေတာင္းလို ့ ေရာင္းရတဲ့ပိုက္ဆံေတြအိတ္သြန္ဖာေမွာက္ေပးလိုက္ျပီ...နင့္ငါးေထာင္တန္ကို ျပန္အမ္းဖို ့ အေၾကြကို မက်န္ေတာ့ဘူး...ေနာက္မွေပးလွည့္....ဆိုျပီး သူပိုက္ဆံထည့္ေနၾက ဒန္အိုးအေသးေလး၇ဲ ့ အဖံုးကိုဖြင့္ျပလိုက္တာ..တရာတန္ တရြက္နဲ ့၅၀ တန္အေၾကြေလးေတြပဲေတြ႔တယ္...

က်ဳပ္ ညစ္သြားတယ္ဗ်ာ...အၾကံထပ္ထုတ္ေနလိုက္မိတယ္...ပိုက္ဆံဆိုတာမ်ား အရင္တုန္းကဆိုရင္ လက္ထဲ ၾကာၾကာကိုင္ရတယ္ကို မရွိပါဘူး...လက္ထဲေရာက္လာခဏပဲ တေနကုန္ရွာတဲ့ ပိုက္ဆံေနာက္တေန႔ မကူးဘူး ကုန္တာပဲ...မဟုတ္လား..

ဟုတ္ျပီး က်ဳပ္အၾကံထပ္ရလာျပီ...ညေနအိမ္အတြက္ ဆန္သြား၀ယ္လိုက္မယ္..ဆန္ဆိုင္ဆိုရင္ေတာ့...က်ိမ္းေသေပါက္ျပန္အမ္းႏိုင္မွာပဲဆိုျပီး ဆန္ဆိုင္ဖက္လွည့္လိုက္တယ္....ဆန္ဆိုင္ေရွ႔ေရာက္ေတာ့ က်ဳပ္ကို ဧည့္မထဆန္ ၂ျပည္ေပးဗ်ာဆိုျပီး ...အလုပ္သမားေကာင္ေလး ကိုေျပာလိုက္တယ္...ေကာင္ေလးက ဆန္ ၂ ျပည္ခ်င္ထည့္ေပးျပီး က်ဳပ္ဆီက လွမ္းေပးလိုက္တဲ့ ငါးေထာင္တန္ကို ဆိုင္ရွင္ဆီယူသြားေပးတဲ့.... အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်ဳပ္ ရင္ထဲတထိတ္ထိတ္နဲ ့ဗ်ာ...က်ဳပ္ မ်က္ႏွာ အမူအရာေတာင္ ပ်က္ေနလားမသိ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ မလံုမလဲျဖစ္ေနတယ္..

ဆိုင္ရွင္နဲ ့ မ်က္ႏွာျခင္းဆိုင္မိရင္ က်ဳပ္မ်က္ႏွာပ်က္ေနရင္ ရိပ္မိသြားမွာစိုးတာနဲ ့ဆိုင္ျပင္ဖက္ကို ေရာက္တတ္ရာရာ လွမ္းၾကည့္ေနရင္း ေဆးေပါ့လိပ္တိုကို မီးညိွေနလိုက္တယ္...

အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဆိုင္ရွင္က ကိုဘခက္ ဆိုျပီး လွမ္းေခၚလိုက္တာမွာ က်ဳပ္မီးညွိေနတဲ့ ေဆးလိပ္တိုက ႏႈတ္ခမ္းေတ့ထားတာက ေန ျပဳတ္ၾကသြားတယ္..
သူ႔ေခၚသံေၾကာင့္ က်ဳပ္လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ က်ဳပ္ရဲ ့ မဟာမိတ္ေဆြေတာ္ၾကီး ငါးေထာင္တန္ ကို က်ဳပ္ဆီ ျပန္လွမ္းေပးေနတယ္...

ခင္ဗ်ား ၅၀၀၀တန္က နဲနဲႏြမ္းေနတယ္ဗ်...ေနာက္ေန႔မွာ ဆန္ဖိုးေပးဗ်ာ...၀ယ္ေနၾကပဲ ယူသာသြားဆိုျပီး က်ဳပ္ကိုျပန္လွမ္းေပးေနတယ္...

က်ဳပ္လဲ သူ႔ကို စကားျပန္ေျပာမိေလသလား...မေျပာမိဘူးလားဆိုေတာင္ သတိမထားမိေတာ့ဘူး...ဆန္ထုတ္ဆြဲျပီး ဂိတ္ဆီျပန္ထြက္လာလိုက္တယ္....
ဂိတ္ေရာက္ေတာ့ စိတ္ညစ္ညစ္နဲ ့ ၀ယ္လာတဲ့ ဆန္ထုတ္ေဘးနားခ်ျပီး ထိုင္ေနလိုက္တာ... ဆိုက္ကားျပင္ဆရာေတာ့ က်ဳပ္ကို ေမွ်ာ္ေနေရာ့မယ္...
ကၽြတ္၀ယ္မယ္ဆိုျပီး ထြက္လာလိုက္တာ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာေနျပီေလ...

ေနာက္ဆံုး က်ဳပ္ေခါင္းထဲမွာ ဖ်က္ခနဲ ့ အၾကံတခ်က္ေပၚလာတာက က်ဳပ္ရဲ ့ ၅၀၀၀တန္ကို မသံုးေတာ့ပဲ ေငြရမယ့္နည္းပဲ....ေဘးနားက အပင္ရိပ္မွာ ထမင္းစားျပီး ထမင္းလံုးစီေနတဲ့ က်ဳပ္တို ့ဂိတ္မႈး ကိုေဌးကို ေမးလိုက္တယ္...

ကိုေဌး ခင္ဗ်ား ညေနစာ ဆန္၀ယ္ျပီးျပီးလား ဆိုေတာ ့ မ၀ယ္ရေသးဘူးတဲ့...က်ဳပ္လဲ ေဘးနားခ်ထားတဲ့ ဆန္ထုတ္ကို ကိုေဌးဆီဆြဲသြားရင္း ဆန္ကုန္သည္ေတြ ေငြရွင္ေၾကးရွင္ေတြ ေငြကစားသလို ကိုေဌးနဲ ့က်ေနာ္ၾကားမွာ ဆန္တထုတ္နဲ ့ေငြကစားလိုက္တာ ကိုေဌးအိပ္ကပ္ထဲက ေငြ ၁၅၀၀ က က်ဳပ္ဆီေရာက္လာျပီး က်ဳပ္ရဲ့ ဆန္ထုတ္ကေတာ ့ ကိုေဌးဆီေရာက္သြားတယ္..က်ဳပ္ရဲ ့ အေရာင္းအ၀ယ္လည္ပတ္မႈေၾကာင့္ ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္း ေငြေလးရာ အရႈံးေပၚသြားတယ္

ပိုက္ဆံ ၁၅၀၀ ရရျခင္းပဲ က်ဳပ္ ဆိုက္ကားျပင္တဲ့ ဇါတ္လမ္းကို ျပန္စျပီး ခုလို ဆိုက္ကားျပန္နင္းေနႏိုင္တာဗ်...

ခုထိ အဲဒီ ၅၀၀၀တန္ အတုက က်ဳပ္အိပ္ကပ္ထဲမွာ ရွိေနတုန္းပဲ...ညေနေစာင္းေနျပီး အိမ္စရိတ္ခုထိမရေသးဘူး...ဗ်ာ...ကေလးေတြနဲ ့ မိန္းမေတာ့ ေမွ်ာ္ေနရွာေရာ့မယ္..

က်ေနာ္က လဲ စနစ္က်ေသသပ္လွပါတယ္ ဆိုတဲ့ သူ႔ရဲ ့ ငါးေထာင္တန္အတုကို ျမင္ဖူးခ်င္တာနဲ ့ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေရွ႔မွာ ရပ္ခိုင္းလိုက္ျပီး လက္ဖက္ရည္ေသာက္ရင္း ပိုက္ဆံအတုကို ယူၾကည့္လိုက္တယ္....ေတာ္ယံုတန္ယံုခြဲမရ..က်ေနာ္မွာရွိတဲ့ ငါးေထာင္တန္ေတြထုတ္ျပီး တိုက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့မွ ဟုတ္ေနတယ္...

က်ေနာ္လဲ ေျမာက္ဥကၠလာကေန တာေမြကို ကားဌားျပီးျပန္မယ့္ အစီစဥ္ကို ဖ်က္ျပီး သူဆီက ငါးေထာင္တန္ကို က်ေနာ့္ဆီက ငါးေထာင္တန္အစစ္နဲ ့လဲေပးလိုက္မယ္ဆိုျပီးေျပာေတာ့...သူက က်ေနာ့္ကို ျပဴးေၾကာင္ေၾကာင္ျပန္ၾကည့္ေနျပီး အတန္ၾကာမွ တဂယ္လား....လို ့ျပန္ေမးတယ္....

က်ေနာ္ ခ်က္ခ်င္းပဲ ငါးေထာင္တန္ တရြက္ထုတ္ေပးလိုက္တယ္...က်ေနာ္ထုတ္ေပးလိုက္တဲ့ ငါးေထာင္တန္ကိုေတာင္မွ သူက မယံုသလိုလိုနဲ ့ ဖင္တျပန္ေခါ္င္းတျပန္ၾကည့္ေနလိုက္ေသးတယ္...

ဟုတ္တယ္....က်ေနာ္ ေျမာက္ဥကၠလာကေန တာေမြကို ျပန္ဖို ့ လိုင္းကားစီးရင္လဲ အဆင္ေျပတယ္ေလ...ညေနပိုင္းဆိုေတာ့ ျမိဳ ့ထဲ အတက္ကားေတြက လူေခ်ာင္တယ္..က်ေနာ္ အဖို ့ေတာ ့ နည္းနည္း ခရီးေထာက္တာက လြဲလို႔...ကုန္က်မယ့္ ပိုက္ဆံကို...ကိုဘခက္တို ့ မိသားစု အတြက္ အမ်ားၾကီးအဆင္ေျပသြားမယ္ဆိုတာ ေသခ်ာတယ္ေလ....

ဒါ့ေၾကာင့္လဲ က်ေနာ္ အတုနဲ ့အစစ္ကို လဲခဲ့တာ...ေနာက္ တခုက စာဖတ္သူေတြအျပင္ ပိုက္ဆံအတုထုတ္တဲ့သူေတြကို ၅၀၀၀တန္တရြက္ေၾကာင့္ ကိုဘခက္တေယာက္ ဘယ္လိုေတြ ၾကံဳခ့ဲရတယ္ဆိုတာကို သိေစခ်င္တာ...

ခုေတာ့ ငါးေထာင္မကတန္တဲ့ ပိုက္ဆံအတုအစစ္ဘယ္လို ခြဲႏိုင္မလဲဆိုတာကိုစာဖတ္သူေတြကို လက္ေတြ႔ျပႏို္င္ခဲ့ျပီးေလ...ဒါဟာ ငါးေထာင္မကတန္တယ္ဆိုတာကို အားလံုးသိႏို္င္ၾကမည္ဟု ယံုၾကည္ရင္း.........

ျမတ္သူ

https://www.facebook.com/MgMyatThu

0 comments:

Post a Comment

စာမေရးျဖစ္ေတာ့တာေၾကာင့္ က်ေနာ္ႀကိဳက္ၿပီး ဖတ္ေစခ်င္တဲ့ စာေလးေတြကို တင္ထားပါတယ္ဗ်ာ

Followers

Total Pageviews

အမွာပါးစရာမ်ားရွိေနရင္

Pop up my Cbox

Blog Archive

အက္ဒမင္

အျခားက႑မ်ားကို ေလ့လာရန္

ရွာေဖြေလ ေတြ႔ရွိေလ

စာေပျမတ္ႏိုးသူမ်ား

free counters
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...