"ဆိုးေပ့"သားသမီးေတြ
ထိုင္း-ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးေဘာလံုးပြဲအၿပီးပရိတ္သတ္ရဲ႕ဂုဏ္ယူသံ၊
အားေပးသံ၊ ငိုေၾကြးသံ၊ မခ်ိတင္ကဲညည္းညဴသံေပါင္းမ်ားစြာတို႔ကေဖ့စ္ဘြတ္ေပၚ
နံနက္ခင္းႏွင္းန႔ဲအတူ အံု႔ဆိုင္းေနေတာ့သည္။
“က်ိဳးစားမႈအတြက္ဂုဏ္ယူပါတယ္”၊ “ျမန္မာမိန္းကေလးအသင္းရဲ႕ ဇြဲနဲ႔စိတ္ဓါတ္ကိုျပသႏိုင္ခဲ့တဲ့ပြဲ”၊ “ဒိုင္လူႀကီးညစ္တယ္”၊ စတဲ့မွတ္ခ်က္ေတြထဲမွာ “တို႔ျမန္မာဆိုရင္အၿမဲအႏွိမ္ခံေနရတာပဲ။ ျမန္မာေတြဆိုရင္အထင္ေသးအျမင္ေသးနဲ႔ေအာက္က်လိုက္တာ” ဆိုတာေလးဖတ္မိေတာ့ ငယ္ငယ္က သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ကိုျဖတ္ကနဲ႔သတိရလိုက္မိတယ္။
ဆိုၾကပါစို႔။ ဆိုးေပတို႔ မိသားစုနဲ႔ ေမာင္ေပြတို႔ မိသားစု။ သူတို႔မိသားစုႏွစ္ခုက အရပ္ထဲမွာ ေအာက္က်ေနာက္က်၊ အႏွိမ္ခံရတဲ့မိသားစုႏွစ္စုေပါ့။ ဆင္းရဲတယ္။ ပညာနည္းတယ္။ လက္လုပ္လက္စားေတြ။ ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း၀ုန္းဒိုင္းသမားေတြ။ ညဖက္ဆိုအရက္ကေလးတျမျမ၊ လင္မယားတက်က္က်က္ရန္ျဖစ္ၾကနဲ႔ အရပ္ကေအာ့ေၾကာလန္၊ ေမးေငါ့ရတဲ့သူေတြ။ မိဘေတြျဖစ္တဲ့ ဆိုးေပ၊ ေမာင္ေပြတို႔ရဲ႕ဒဏ္ကိုသားသမီးေတြခံရတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္လည္း ရပ္ထဲရြာထဲ အလွဴအတမ္း၊ ပြဲလမ္းသဘင္က်ရင္ လုပ္အားရွင္လိုတဲ့အခါ သူတို႔သားသမီးေတြကိုပဲေခၚခိုင္းရတာပဲ။ ခိုင္းလို႔ေကာင္းတယ္ေလ။ ဒါေပမယ့္ မ႑ပ္ေရွ႕ထြက္ျပံဳးျပရတဲ့အလုပ္၊ စားပြဲေလးမွာစာရင္းေလးမွတ္ရတဲ့ အလုပ္ေတြမွာဘယ္လူရာသြင္းမလဲ။ ထင္းခြဲ၊ ေရခပ္၊ ပန္းကန္ေဆးေပါ့။ အလွဴမွာဖိနပ္ေပ်ာက္၊ ပန္းကန္ေပ်ာက္ရင္ ဆိုးေပ၊ ေမာင္ေပြတို႔သားေတြအထင္ခံရတယ္။ သူတို႔အလုပ္သူတို႔လုပ္ေနလည္း အေငါက္ခံခ်င္ခံရတတ္တယ္။ ဒီေတာ့ သူတို႔သားသမီးေတြရဲ႕ရင္ထဲမွာ သိမ္ငယ္မႈ၊ အားငယ္မႈ၊ အလိုမက်မႈ၊ နာက်ည္းမႈေတြနဲ႔ ႀကီးျပင္းလာရတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ေတြရဲ႕ေလာကႀကီးကို တုန္႔ျပန္ပံုကမတူၾကဘူး။
ဆိုးေပသားက သူ႔အေဖေၾကာင့္သူဒီလိုအႏွိမ္ခံရတယ္ဆိုတာနားလည္တယ္။ ေလာကမွာ အထင္ေသးစရာေကာင္းရင္ အထင္ေသးခံရမွာပဲ၊ အားနည္းခ်က္ရွိရင္အႏိုင္ယူခံရမွာပဲ ဆိုတာကိုလက္ခံတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘယ္သူေတြဘယ္ေလာက္ႏွိမ္ႏွိမ္ သည္းခံၿပီး သူ႔စိတ္ကိုသိမ္ငယ္သြားေအာင္သူမခံစားဘူး။ အဲဒီနာက်ည္းမႈေတြဟာ သူ႔အတြက္တြန္းအားအျဖစ္အသံုးခ်ၿပီးသူအလုပ္က်ိဳးစားတယ္။ သူ႔ရဲ႕အက်င့္စာရိတၱကိုအျပစ္ေျပာမခံရေအာင္ေစာင့္ထိန္းတယ္။ သူဆယ္တန္းကိုအမွတ္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ေအာင္ေတာ့ အရပ္ထဲကပိုက္ဆံရွိအမ်ိဳးသမီးႀကီးက “အမေလးဟယ္၊တကၠသိုလ္ကိုတက္ႏိုင္တာလဲမဟုတ္ဘဲနဲ႔ ဆယ္တန္းေအာင္ၿပီပဲ မိဘကိုလုပ္ေကၽြးေတာ့” ဟု ေစတနာႏွင့္ေျပာေသာ္လည္း မရည္ရြယ္ဘဲသူ႔ကိုႏွိမ္သလိုျဖစ္သြားတာကိုသူဒီေန႔အထိမွတ္မိေနေသးသည္ဟု ကၽြန္ေတာ့္ကိုေျပာဖူးသည္။ မခံခ်င္စိတ္ေၾကာင့္ပဲ အေ၀းသင္တကၠသိုလ္တက္၊ တစ္ဆင့္ၿပီးတစ္ဆင့္က်ိဳးစားလာခဲ့တာ အခုေတာ့ ဘြဲ႕သံုးေလးခုႏွင့္ ႏိုင္ငံျခားတကၠသိုလ္က မဟာဘြဲ႕ပင္ရကာ လူတကာေလးစားရသည့္ပညာရွင္ပုဂၢိဳလ္တစ္ေယာက္ျဖစ္ေနၿပီ။ တစ္ခ်ိန္ကသူ႕ကို အထင္ေသးခဲ့၊ ႏွိမ္ခဲ့သူမ်ားပင္ အခုအခ်ိန္တြင္ သူ႕ကိုတေလးတစားဆက္ဆံေနၿပီ။
ေနာက္သူငယ္ခ်င္း ေမာင္ေပြ႕သားကေတာ့ အမ်ားႏွိမ္သည့္ဒဏ္ကိုအရြဲ႕တိုက္ျပ၊ မိုက္ျပရင္း သူ႔အေဖလမ္းအတိုင္းလိုက္သြားခဲ့သည္။ တစ္ခါကမခံခ်င္စိတ္ေၾကာင့္ လက္လြန္ေျခလြန္ျဖစ္ကာ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးဆီ ေရာက္သြားခဲ့သည္ဟုသိရသည္။
လူေတြမွာ prejudice ဆိုသည္ အဂတိစိတ္ရွိတတ္ပါသည္။ ၄င္း prejudice သည္ အေျခအျမစ္မရွိဘဲ မိမိဘာသာ စိတ္ကသတ္မွတ္တာလည္းျဖစ္ႏိုင္သည္။ သို႔ရာတြင္ အခါမ်ားစြာတြင္ ျမင္သိၾကား အေၾကာင္းတရားတို႔အေပၚတြင္အေျခခံေလ့ရွိပါသည္။ လူမ်ိဳးတိုင္း၊ ႏိုင္ငံတိုင္းတြင္ ထိုအခံစိတ္က ေလးရွိေနတတ္ပါသည္။ လူမ်ိဳးႀကီးမို႔လို႔၊ ႏိုင္ငံႀကီးသားမို႔ ထိုအက်င့္မရွိဘူး၊ လူမ်ိဳးေလးမို႔လို႔၊ ႏိုင္ငံသားေလးမို႔လို႔ ထိုအက်င့္ရွိတယ္မဟုတ္ပါဘူး။ လူတစ္ဦးခ်င္း၏ ပညာတတ္၏မတတ္၏၊ က်ိဳးေၾကာင္းႏွိႈင္းခ်ိန္တတ္၏မတတ္၏၊ အတၱႀကီး၏မႀကီး၏ အေပၚမွာပဲမူတည္ကာ သူတပါးအေပၚ အထင္ေသးျခင္း၊ ႏွိိမ့္ခ်ျခင္း၊ လူရာမသြင္းျခင္း အျပဳအမူမ်ားျပဳတတ္ၾကပါသည္။ တစ္ဖက္သားက အထင္ေသးခ်င္စရာ အေၾကာင္းမ်ားရွိေနလွ်င္ကားေျပာစရာပင္မလိုေခ်။ မုခ်အထင္ေသး မည္ျဖစ္ သည္။
၉၉ ခုႏွစ္ေလာက္တုန္းက ဟိုတယ္တစ္ခုတြင္ ဧည့္ႀကိဳလုပ္စဥ္အခါကျဖစ္ပါသည္။ ေကာင္တာတြင္ ျပင္သစ္လူမ်ိဳးတစ္ဦး check in လုပ္ေနခ်ိန္အတြင္း အယ္ေဘးနီးယားလူမ်ိဳးတစ္ဦး check out လုပ္သြားပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ထိုျပင္သစ္ တစ္ခြန္းႏွစ္ခြန္းစ စကားေျပာေနတုန္းသူက စပ္စုပါသည္။ ခုနက ထြက္သြားတာဘယ္ႏိုင္ငံကလဲတဲ့။ ကၽြန္ေတာ္က အယ္ေဘးနီးယားကဟုေျပာေတာ့ သူက “ငါမသိဘူး” ဟုေျဖသည္။ ကၽြန္ေတာ္က ဥေရာပအေရွ႕ေတာင္ဘက္တြင္ရွိေၾကာင္း၊ ေျပာသည့္အခါသူကပုခံုးတြန္႔၍ a small country ဟုတုန္႔ျပန္သည္။ အထင္မႀကီးဘူး ဟူသည့္အဓိပၸါယ္ပင္။
မေန႔ညက ထိုင္း-ျမန္မာေဘာလံုးပြဲရလာဒ္၏ တုန္႔ျပန္သံမ်ားကိုျပန္ဆက္ ရလွ်င္ ျမန္မာေတြကိုအထင္မႀကီးသည္ မွာ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္သည္။ ျဖစ္လည္းျဖစ္သင့္သည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔က “ဆိုးေပ့” သားသမီးေတြျဖစ္ေနသည္မဟုတ္ပါလား။ တကယ္လည္း “ဆိုးေပ့” သားသမီးေတြအျဖစ္ကမၻာမွာအႏွိမ္ခံေနရ၊ အထင္ေသးခံေနရတာၾကာခဲ့ၿပီ။ ႏိုင္ငံျခားထြက္ဖူးသည့္သူတိုင္းသိမည္။ “ဆိုးေပ့” သားသမီးေတြထိုင္းမွာ ႏွစ္သန္းခန္႔၊ စကၤာပူ၊ မေလး၊ ဂ်ပန္၊ ကိုရီးယား၊ အေရွ႕အလယ္ပိုင္းတြင္ေထာင္ေသာင္းမ်ားစြာရွိေနၾကသည္ပဲ။
သို႔ရာတြင္ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးေဘာလံုးအသင္းသည္ စိတ္ဓါတ္ေကာင္းစြာ၊ အားက်ိဳးမာန္တက္ႏွင့္ကစားသြားခဲ့သည္။ သူတို႔၏တုန္႔ျပန္ပံုကို ၿပိဳင္ဘက္ထိုင္းအသင္းေကာင္းစြာ ေတြ႕ႀကံဳသြားခဲ့ၾကသည္။ အနည္းဆံုး ဒီတစ္ႏွစ္ေတာ့ ထိုင္းအသင္းႏွင့္ပရိတ္သတ္က ျမန္မာအသင္းႏွင့္ပရိတ္သတ္ကို ေလးစားစိတ္မ်ားသူတို႔ရင္အတြင္းကိန္း၀ပ္သြားမည္။ fifa ကဒိုင္လူႀကီး အမ်ိဳးသမီးေတြ၏ အထင္ေသးစိတ္မ်ားကိုလည္း ဒီတစ္ႏွစ္အတြက္႐ုိက္ခ်ိဳးပစ္ႏိုင္ခဲ့ၿပီ။ သို႔ရာတြင္ ၄င္းသည္ အစခရီးပင္ျဖစ္ေသး သည္။ ေနာက္နွစ္ေတြ၊ ေနာင္ႏွစ္ေတြတြင္လည္း ဤစိတ္ဓါတ္ႏွင့္ သူတို႔၏အထင္ေသးစိတ္မ်ားကိုေက်ာ္လႊားသြားမွကမၻာတြင္ျမန္မာဟု ျပန္လည္၀ံ့ၾကြားလာႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔သည္ “ဆိုးေပ့” သားသမီးေတြျဖစ္ၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကိုႏွိမ့္ခ်သူမ်ားအား တုန္႔ျပန္ပံုမွန္ကန္ပါမွကၽြန္ေတာ္တိုးတက္လိမ့္မည္။ ၄င္းတို႔သည္ကၽြန္ေတာ္တို႔အတြက္တြန္းအားျဖစ္သည္။ ကံအားေလ်ာ္စြာပင္“ဆိုးေပႀကီး” သည္လည္းသူကိုယ္တိုင္၏ဂုဏ္သိကၡာႏွင့္ သားသမီးတို႔၏ဂုဏ္သိကၡာ အတြက္ အေျပာင္းအလဲသို႔ဦးတည္ေနေလၿပီ။ သို႔ရာတြင္ကၽြန္ေတာ္တို႔တစ္ဦးခ်င္းကိုယ္တိုင္လည္း behavior change မလုပ္သေရြ႕ေတာ့ အမ်ား၏ေလးစားမႈႏွင့္ထိုက္တန္ဦးမည္မဟုတ္ေခ်။ “ဆိုးေပ့” သားလိုက်င့္မည္လား၊ “ေမာင္ေပြ႕”သားလိုက်င့္မည္လားျမန္ျပည္သားတို႔။
“အထင္ေသးတာဘာ့ေၾကာင့္လဲ။ အထင္မႀကီးလို႔။
အထင္မႀကီးတာဘာ့ေၾကာင့္လဲ။ အထင္ႀကီးစရာမရွိလို႔။
ကိုယ့္ကိုယ္ႏွိမ္တာဘာ့ေၾကာင့္လဲ။ ကိုယ္ကမျမင့္လို႔။
အထင္ေသးမခံခ်င္ရင္အထင္ႀကီးစရာအရည္အခ်င္းေတြပိုင္ဆိုင္ေအာင္က်ိဳးစား။
အႏွိမ္မခံခ်င္လွ်င္အမ်ားကေမာ္ၾကည့္ရမည့္ ျမင့္မားသည့္အရည္အေသြးကိုပိုင္ဆိုင္ေအာင္က်ိဳးစား။”
ဒါသည္ပင္ ဆိုးေပ့သား ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း၏လက္ကိုင္တရားပင္ျဖစ္ေလသည္။
27 ႀကိမ္ေျမာက္ဆီးဂိမ္းၿပိဳင္ပြဲ၀င္ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးအသင္းကိုဂုဏ္ျပဳပါသည္။
ဇာနည္(MyWay!)
“က်ိဳးစားမႈအတြက္ဂုဏ္ယူပါတယ္”၊ “ျမန္မာမိန္းကေလးအသင္းရဲ႕ ဇြဲနဲ႔စိတ္ဓါတ္ကိုျပသႏိုင္ခဲ့တဲ့ပြဲ”၊ “ဒိုင္လူႀကီးညစ္တယ္”၊ စတဲ့မွတ္ခ်က္ေတြထဲမွာ “တို႔ျမန္မာဆိုရင္အၿမဲအႏွိမ္ခံေနရတာပဲ။ ျမန္မာေတြဆိုရင္အထင္ေသးအျမင္ေသးနဲ႔ေအာက္က်လိုက္တာ” ဆိုတာေလးဖတ္မိေတာ့ ငယ္ငယ္က သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ကိုျဖတ္ကနဲ႔သတိရလိုက္မိတယ္။
ဆိုၾကပါစို႔။ ဆိုးေပတို႔ မိသားစုနဲ႔ ေမာင္ေပြတို႔ မိသားစု။ သူတို႔မိသားစုႏွစ္ခုက အရပ္ထဲမွာ ေအာက္က်ေနာက္က်၊ အႏွိမ္ခံရတဲ့မိသားစုႏွစ္စုေပါ့။ ဆင္းရဲတယ္။ ပညာနည္းတယ္။ လက္လုပ္လက္စားေတြ။ ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း၀ုန္းဒိုင္းသမားေတြ။ ညဖက္ဆိုအရက္ကေလးတျမျမ၊ လင္မယားတက်က္က်က္ရန္ျဖစ္ၾကနဲ႔ အရပ္ကေအာ့ေၾကာလန္၊ ေမးေငါ့ရတဲ့သူေတြ။ မိဘေတြျဖစ္တဲ့ ဆိုးေပ၊ ေမာင္ေပြတို႔ရဲ႕ဒဏ္ကိုသားသမီးေတြခံရတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္လည္း ရပ္ထဲရြာထဲ အလွဴအတမ္း၊ ပြဲလမ္းသဘင္က်ရင္ လုပ္အားရွင္လိုတဲ့အခါ သူတို႔သားသမီးေတြကိုပဲေခၚခိုင္းရတာပဲ။ ခိုင္းလို႔ေကာင္းတယ္ေလ။ ဒါေပမယ့္ မ႑ပ္ေရွ႕ထြက္ျပံဳးျပရတဲ့အလုပ္၊ စားပြဲေလးမွာစာရင္းေလးမွတ္ရတဲ့ အလုပ္ေတြမွာဘယ္လူရာသြင္းမလဲ။ ထင္းခြဲ၊ ေရခပ္၊ ပန္းကန္ေဆးေပါ့။ အလွဴမွာဖိနပ္ေပ်ာက္၊ ပန္းကန္ေပ်ာက္ရင္ ဆိုးေပ၊ ေမာင္ေပြတို႔သားေတြအထင္ခံရတယ္။ သူတို႔အလုပ္သူတို႔လုပ္ေနလည္း အေငါက္ခံခ်င္ခံရတတ္တယ္။ ဒီေတာ့ သူတို႔သားသမီးေတြရဲ႕ရင္ထဲမွာ သိမ္ငယ္မႈ၊ အားငယ္မႈ၊ အလိုမက်မႈ၊ နာက်ည္းမႈေတြနဲ႔ ႀကီးျပင္းလာရတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ေတြရဲ႕ေလာကႀကီးကို တုန္႔ျပန္ပံုကမတူၾကဘူး။
ဆိုးေပသားက သူ႔အေဖေၾကာင့္သူဒီလိုအႏွိမ္ခံရတယ္ဆိုတာနားလည္တယ္။ ေလာကမွာ အထင္ေသးစရာေကာင္းရင္ အထင္ေသးခံရမွာပဲ၊ အားနည္းခ်က္ရွိရင္အႏိုင္ယူခံရမွာပဲ ဆိုတာကိုလက္ခံတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘယ္သူေတြဘယ္ေလာက္ႏွိမ္ႏွိမ္ သည္းခံၿပီး သူ႔စိတ္ကိုသိမ္ငယ္သြားေအာင္သူမခံစားဘူး။ အဲဒီနာက်ည္းမႈေတြဟာ သူ႔အတြက္တြန္းအားအျဖစ္အသံုးခ်ၿပီးသူအလုပ္က်ိဳးစားတယ္။ သူ႔ရဲ႕အက်င့္စာရိတၱကိုအျပစ္ေျပာမခံရေအာင္ေစာင့္ထိန္းတယ္။ သူဆယ္တန္းကိုအမွတ္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ေအာင္ေတာ့ အရပ္ထဲကပိုက္ဆံရွိအမ်ိဳးသမီးႀကီးက “အမေလးဟယ္၊တကၠသိုလ္ကိုတက္ႏိုင္တာလဲမဟုတ္ဘဲနဲ႔ ဆယ္တန္းေအာင္ၿပီပဲ မိဘကိုလုပ္ေကၽြးေတာ့” ဟု ေစတနာႏွင့္ေျပာေသာ္လည္း မရည္ရြယ္ဘဲသူ႔ကိုႏွိမ္သလိုျဖစ္သြားတာကိုသူဒီေန႔အထိမွတ္မိေနေသးသည္ဟု ကၽြန္ေတာ့္ကိုေျပာဖူးသည္။ မခံခ်င္စိတ္ေၾကာင့္ပဲ အေ၀းသင္တကၠသိုလ္တက္၊ တစ္ဆင့္ၿပီးတစ္ဆင့္က်ိဳးစားလာခဲ့တာ အခုေတာ့ ဘြဲ႕သံုးေလးခုႏွင့္ ႏိုင္ငံျခားတကၠသိုလ္က မဟာဘြဲ႕ပင္ရကာ လူတကာေလးစားရသည့္ပညာရွင္ပုဂၢိဳလ္တစ္ေယာက္ျဖစ္ေနၿပီ။ တစ္ခ်ိန္ကသူ႕ကို အထင္ေသးခဲ့၊ ႏွိမ္ခဲ့သူမ်ားပင္ အခုအခ်ိန္တြင္ သူ႕ကိုတေလးတစားဆက္ဆံေနၿပီ။
ေနာက္သူငယ္ခ်င္း ေမာင္ေပြ႕သားကေတာ့ အမ်ားႏွိမ္သည့္ဒဏ္ကိုအရြဲ႕တိုက္ျပ၊ မိုက္ျပရင္း သူ႔အေဖလမ္းအတိုင္းလိုက္သြားခဲ့သည္။ တစ္ခါကမခံခ်င္စိတ္ေၾကာင့္ လက္လြန္ေျခလြန္ျဖစ္ကာ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးဆီ ေရာက္သြားခဲ့သည္ဟုသိရသည္။
လူေတြမွာ prejudice ဆိုသည္ အဂတိစိတ္ရွိတတ္ပါသည္။ ၄င္း prejudice သည္ အေျခအျမစ္မရွိဘဲ မိမိဘာသာ စိတ္ကသတ္မွတ္တာလည္းျဖစ္ႏိုင္သည္။ သို႔ရာတြင္ အခါမ်ားစြာတြင္ ျမင္သိၾကား အေၾကာင္းတရားတို႔အေပၚတြင္အေျခခံေလ့ရွိပါသည္။ လူမ်ိဳးတိုင္း၊ ႏိုင္ငံတိုင္းတြင္ ထိုအခံစိတ္က ေလးရွိေနတတ္ပါသည္။ လူမ်ိဳးႀကီးမို႔လို႔၊ ႏိုင္ငံႀကီးသားမို႔ ထိုအက်င့္မရွိဘူး၊ လူမ်ိဳးေလးမို႔လို႔၊ ႏိုင္ငံသားေလးမို႔လို႔ ထိုအက်င့္ရွိတယ္မဟုတ္ပါဘူး။ လူတစ္ဦးခ်င္း၏ ပညာတတ္၏မတတ္၏၊ က်ိဳးေၾကာင္းႏွိႈင္းခ်ိန္တတ္၏မတတ္၏၊ အတၱႀကီး၏မႀကီး၏ အေပၚမွာပဲမူတည္ကာ သူတပါးအေပၚ အထင္ေသးျခင္း၊ ႏွိိမ့္ခ်ျခင္း၊ လူရာမသြင္းျခင္း အျပဳအမူမ်ားျပဳတတ္ၾကပါသည္။ တစ္ဖက္သားက အထင္ေသးခ်င္စရာ အေၾကာင္းမ်ားရွိေနလွ်င္ကားေျပာစရာပင္မလိုေခ်။ မုခ်အထင္ေသး မည္ျဖစ္ သည္။
၉၉ ခုႏွစ္ေလာက္တုန္းက ဟိုတယ္တစ္ခုတြင္ ဧည့္ႀကိဳလုပ္စဥ္အခါကျဖစ္ပါသည္။ ေကာင္တာတြင္ ျပင္သစ္လူမ်ိဳးတစ္ဦး check in လုပ္ေနခ်ိန္အတြင္း အယ္ေဘးနီးယားလူမ်ိဳးတစ္ဦး check out လုပ္သြားပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ထိုျပင္သစ္ တစ္ခြန္းႏွစ္ခြန္းစ စကားေျပာေနတုန္းသူက စပ္စုပါသည္။ ခုနက ထြက္သြားတာဘယ္ႏိုင္ငံကလဲတဲ့။ ကၽြန္ေတာ္က အယ္ေဘးနီးယားကဟုေျပာေတာ့ သူက “ငါမသိဘူး” ဟုေျဖသည္။ ကၽြန္ေတာ္က ဥေရာပအေရွ႕ေတာင္ဘက္တြင္ရွိေၾကာင္း၊ ေျပာသည့္အခါသူကပုခံုးတြန္႔၍ a small country ဟုတုန္႔ျပန္သည္။ အထင္မႀကီးဘူး ဟူသည့္အဓိပၸါယ္ပင္။
မေန႔ညက ထိုင္း-ျမန္မာေဘာလံုးပြဲရလာဒ္၏ တုန္႔ျပန္သံမ်ားကိုျပန္ဆက္ ရလွ်င္ ျမန္မာေတြကိုအထင္မႀကီးသည္ မွာ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္သည္။ ျဖစ္လည္းျဖစ္သင့္သည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔က “ဆိုးေပ့” သားသမီးေတြျဖစ္ေနသည္မဟုတ္ပါလား။ တကယ္လည္း “ဆိုးေပ့” သားသမီးေတြအျဖစ္ကမၻာမွာအႏွိမ္ခံေနရ၊ အထင္ေသးခံေနရတာၾကာခဲ့ၿပီ။ ႏိုင္ငံျခားထြက္ဖူးသည့္သူတိုင္းသိမည္။ “ဆိုးေပ့” သားသမီးေတြထိုင္းမွာ ႏွစ္သန္းခန္႔၊ စကၤာပူ၊ မေလး၊ ဂ်ပန္၊ ကိုရီးယား၊ အေရွ႕အလယ္ပိုင္းတြင္ေထာင္ေသာင္းမ်ားစြာရွိေနၾကသည္ပဲ။
သို႔ရာတြင္ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးေဘာလံုးအသင္းသည္ စိတ္ဓါတ္ေကာင္းစြာ၊ အားက်ိဳးမာန္တက္ႏွင့္ကစားသြားခဲ့သည္။ သူတို႔၏တုန္႔ျပန္ပံုကို ၿပိဳင္ဘက္ထိုင္းအသင္းေကာင္းစြာ ေတြ႕ႀကံဳသြားခဲ့ၾကသည္။ အနည္းဆံုး ဒီတစ္ႏွစ္ေတာ့ ထိုင္းအသင္းႏွင့္ပရိတ္သတ္က ျမန္မာအသင္းႏွင့္ပရိတ္သတ္ကို ေလးစားစိတ္မ်ားသူတို႔ရင္အတြင္းကိန္း၀ပ္သြားမည္။ fifa ကဒိုင္လူႀကီး အမ်ိဳးသမီးေတြ၏ အထင္ေသးစိတ္မ်ားကိုလည္း ဒီတစ္ႏွစ္အတြက္႐ုိက္ခ်ိဳးပစ္ႏိုင္ခဲ့ၿပီ။ သို႔ရာတြင္ ၄င္းသည္ အစခရီးပင္ျဖစ္ေသး သည္။ ေနာက္နွစ္ေတြ၊ ေနာင္ႏွစ္ေတြတြင္လည္း ဤစိတ္ဓါတ္ႏွင့္ သူတို႔၏အထင္ေသးစိတ္မ်ားကိုေက်ာ္လႊားသြားမွကမၻာတြင္ျမန္မာဟု ျပန္လည္၀ံ့ၾကြားလာႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔သည္ “ဆိုးေပ့” သားသမီးေတြျဖစ္ၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကိုႏွိမ့္ခ်သူမ်ားအား တုန္႔ျပန္ပံုမွန္ကန္ပါမွကၽြန္ေတာ္တိုးတက္လိမ့္မည္။ ၄င္းတို႔သည္ကၽြန္ေတာ္တို႔အတြက္တြန္းအားျဖစ္သည္။ ကံအားေလ်ာ္စြာပင္“ဆိုးေပႀကီး” သည္လည္းသူကိုယ္တိုင္၏ဂုဏ္သိကၡာႏွင့္ သားသမီးတို႔၏ဂုဏ္သိကၡာ အတြက္ အေျပာင္းအလဲသို႔ဦးတည္ေနေလၿပီ။ သို႔ရာတြင္ကၽြန္ေတာ္တို႔တစ္ဦးခ်င္းကိုယ္တိုင္လည္း behavior change မလုပ္သေရြ႕ေတာ့ အမ်ား၏ေလးစားမႈႏွင့္ထိုက္တန္ဦးမည္မဟုတ္ေခ်။ “ဆိုးေပ့” သားလိုက်င့္မည္လား၊ “ေမာင္ေပြ႕”သားလိုက်င့္မည္လားျမန္ျပည္သားတို႔။
“အထင္ေသးတာဘာ့ေၾကာင့္လဲ။ အထင္မႀကီးလို႔။
အထင္မႀကီးတာဘာ့ေၾကာင့္လဲ။ အထင္ႀကီးစရာမရွိလို႔။
ကိုယ့္ကိုယ္ႏွိမ္တာဘာ့ေၾကာင့္လဲ။ ကိုယ္ကမျမင့္လို႔။
အထင္ေသးမခံခ်င္ရင္အထင္ႀကီးစရာအရည္အခ်င္းေတြပိုင္ဆိုင္ေအာင္က်ိဳးစား။
အႏွိမ္မခံခ်င္လွ်င္အမ်ားကေမာ္ၾကည့္ရမည့္ ျမင့္မားသည့္အရည္အေသြးကိုပိုင္ဆိုင္ေအာင္က်ိဳးစား။”
ဒါသည္ပင္ ဆိုးေပ့သား ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း၏လက္ကိုင္တရားပင္ျဖစ္ေလသည္။
27 ႀကိမ္ေျမာက္ဆီးဂိမ္းၿပိဳင္ပြဲ၀င္ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးအသင္းကိုဂုဏ္ျပဳပါသည္။
ဇာနည္(MyWay!)
Tags: ဇာနည္(MyWay)
Read more: "ဆိုးေပ့"သားသမီးေတြ - Myanmar Network http://www.myanmar-network.net/forum/topic/show?id=3423487%3ATopic%3A1001236&xgs=1&xg_source=msg_share_topic#ixzz2nytsWco5
0 comments:
Post a Comment