သခၤ်ဳိင္းေတာ္ည

ေရးမိေရးရာေလးမ်ား

ကၽြန္ေတာ္ေသလွ်င္ ကၽြန္ေတာ့္အုတ္ဂူေပၚတြင္ ႏွင္းဆီပန္းနီနီတစ္စည္းတင္ထားေပးေစလိုပါသည္။
အားငယ္တတ္သူတစ္ဦး၏ စိတ္ကူးယဥ္မႈ (သို႔မဟုတ္) ေၾကကြဲဖြယ္ရာ ေနာက္ဆံုးေတာင့္တမႈတစ္ခု (သို႔မဟုတ္) အနည္းငယ္ ေျခာက္ကပ္ကပ္ ႏိုင္ေသာ ျပဇာတ္ဆန္မႈတစ္ခု (သို႔မဟုတ္) အဓိပၸါယ္ မဲ့ ေၾကာင္စီစီႏိုင္မႈတစ္ခုအျဖစ္ ႀကိဳက္သလိုယူဆႏိုင္မည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ထိုစိတ္ကူးသည္ ကၽြန္ေတာ္၏ စိတ္ကူးသာလွ်င္ျဖစ္ပါသည္။


ကြယ္လြန္သူတစ္ဦး၏ ေနာက္ဆံုးဆႏၵကို အေလးအနက္ထားျခင္းသည္ ယဥ္ေက်းမႈတစ္ခုျဖစ္သည္ဆိုပါလွ်င္ ေက်းဇူးျပဳၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ကို ေလွာင္ရယ္ မရယ္ၾကေစလိုပါ။ မည္မွ်ပင္အဓိပၸါယ္မဲ့သည္ဟု ယူဆစရာ အခ်က္အလက္ေတြရွိ ေနေစကာမူ အေၾကာင္းမဟုတ္ေတာ့ပါ။


ဒါသည္ ကြယ္လြန္မည့္သူတစ္ဦး၏ ေနာက္ဆံုးမွာၾကားခ်က္ျဖစ္ေနျခင္းကသာ အေၾကာင္းဟုတ္ေနပါေတာ့သည္။

--== ==--

ကၽြန္ေတာ့္ အုတ္ဂူေပၚတြင္ ညဦးကက်ခဲ့ေသာ ႏွင္းစက္တို႔ျဖင့္ စိုစြတ္ေအးစက္ေနေပလိမ့္မည္။ ကၽြန္ေတာ္က ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ကၽြန္ေတာ္ ေဆာင္းဥတုအတြင္းမွာ ကြယ္လြန္လိမ့္မည္ဟု ယံုၾကည္ထား၏။ ကၽြန္ေတာ္သည္ ကိုယ့္အခ်စ္ ဆံုးသူရဲ႕လက္ေပၚမွာ အသက္ကုန္ခ်င္သည္ဟု ေျပာေလ့ရွိသူမ်ားေလာက္ ျပဇာတ္ဆန္ျခင္းမရွိေသာ္လည္း ျဖစ္ႏိုင္လွ်င္မူ ကိုယ္အႏွစ္သက္ဆံုးေဆာင္းဥတုမွာ ကြယ္လြန္ခ်င္သူျဖစ္ပါသည္။ ေနာက္ၿပီ… သည္ကိစၥမွာ သဘာ၀တရားက ကၽြႏ္ေတာ့္ဘက္ကို မ်က္ႏွာသာေပးလိမ့္မည္ဟုလည္း ထင္ထားမိသူျဖစ္ပါသည္။ (ဘာေၾကာင့္ အဲ့သည္လို ထင္ေနမိမွန္း ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္လည္း အေသအခ်ာ မသိပါ။

--== ==--

ထပ္ေျပာရပါဦးမည္။ ကၽြန္ေတာ္ေသလွ်င္ ကၽြန္ေတာ့္အုတ္ဂူေပၚတြင္ ႏွင္းဆီပန္းနီနီတစ္စည္း တင္ထားေပးေစလို ပါသည္။ ညဦးက က်ခဲ့ေသာ ႏွင္းစက္တို႔ျဖင့္ ကၽြန္ေတာ့္ အုတ္ဂူတစ္ခုလံုး စိုစြတ္ေအးစက္ေနေပလိမ့္မည္။ ကၽြႏ္ေတာ့္ အုတ္ဂူရွိရာ ေျမကြက္လပ္တစ္၀ိုက္ အတြင္းက ျမက္ပင္စိမ္းစိမ္းမ်ားႏွင့္ အ၀ါေရာင္ ေတာပန္းကေလးမ်ား၏ အေပၚတြင္လည္း အလင္းျဖင့္ ၾကည္လင္ေတာက္ပေသာ ႏွင္းမႈန္ေတြ စီကာဥေနေပ လိမ့္မည္။ ေျမာက္ျပန္ေလေငြ႕ေအးေအးတစ္ခ်က္က ယူကလစ္ပင္ေတြၾကား ျဖတ္သန္းတိုး၀င္သြားေသာအခါ တြဲလ်ားက်ေနေသာ အဖ်ားရွည္ရွည္ ခၽြန္ခၽြန္ ယူကလစ္ရြက္ေတြ တရွဲရွဲလႈပ္ခါသြားသံကို ၾကားရေပလိမ့္မည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ နံနက္ခင္း၏ ေနျခည္ကလည္း သိပ္မေတာက္ပလွေသာ ေရႊေရာင္ အေရာင္သစ္တစ္မ်ိဳးျဖင့္ ႏူးညံ့စြာ လင္းပေနေပလိမ့္မည္ျဖစ္ပါသည္။

ကၽြန္ေတာ္ေတြ႕ဖူးသမွ်ထဲတြင္ ေဆာင္းဥတု၏ နံနက္ခင္းေနျခည္သည္ အႏူးညံ့၊ အခ်ိဳၿမိန္ဆံုး၊ အေႏြးေထြးဆံုးေသာ လွ်ိဳ႕၀ွက္မႈတစ္ခု ျဖစ္ပါသည္။ ထိုအရာသည္ တမ္းတစရာအေကာင္းဆံုးေသာ နတ္သမီးပံုျပင္တစ္ပုဒ္လည္းျဖစ္သည္။ ရနံ႔သင္းပ်ံ႕မိႈင္းရီေသာ အလြမ္းပန္းတစ္စည္းလည္းျဖစ္သည္။ ထိုအရာသည္ က့ံေကာ္၀တ္မႈန္၀ါ၀ါေတြ သုတ္လိမ္းထားေသာ တေယာသံတစ္ခုလည္းျဖစ္သည္။ ယစ္မူးႏွစ္လိုဖြယ္ရာ ခရမ္းျပာေရာင္သစ္ခြ တစ္ပြင့္လည္းျဖစ္သည္။ ေနာက္ၿပီး… ထိုအရာသည္ အခ်စ္ျဖင့္အလင္းတို႔ ခေညာင္းေသာ ေအးျမသည့္ မီးလွ်ံတစ္ခုလည္း ျဖစ္ေလသည္။

--== ==--

အဲ့သည္လို ေနျခည္ေႏြးေႏြးေအာက္က ေက်ာက္ျဖဴသား အုတ္ဂူကေလးတစ္လံုးထဲမွာ ၿငိမ္ၿငိမ္သက္သက္ကေလး လဲေလ်ာင္းေနရလွ်င္ မည္မွ် ေကာင္းလိုက္မည္နည္းဟု ကၽြန္ေတာ္စဥ္းစားေနမိပါသည္။

သင့္အေနျဖင့္ ထိုအုတ္ဂူေပၚတြင္ ႏွင္းဆီပန္းနီနီတစ္စည္း လာေရာက္တင္ထားေပးဖို႔သာ လိုအပ္ပါသည္။ ႏွင္းခေသာ ျမက္ပင္ေတြ ေတာ႐ိုင္းပန္း ၀ါ၀ါေတြၾကားထဲမွာ ျဖတ္ေလွ်ာက္လာရေသာေၾကာင့္ သင့္ဖိနပ္ဦးမွာ အနည္းငယ္ စိုစြတ္ေကာင္း စိုစြတ္လိမ့္မည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း သင့္အေနျဖင့္ ထိုဒုကခေလာက္ကိုမ်ားစြာ မခဲယဥ္းလွဘဲ ရင္ဆိုင္ႏိုင္ရန္ ကၽြန္ေတာ္ေမွ်ာ္လင့္မိပါသည္။ (သည္ေနရာတြင္ ေတာ႐ိုင္ပန္းကေလးမ်ား၏အေရာင္ကို “အ၀ါေရာင္” ဟု ေျပာရျခင္းမွာ ကိစအထူးရွိေသာေၾကာင့္ မဟုတ္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ေတြ႕ဖူးသမွ် အေလ့က်ပန္းအားလံုးနီးနီးေလာက္သည္ “အ၀ါေရာင္” ေတြခ်ည္း ျဖစ္ေနတတ္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္ပါသည္။ ထိုကိစၥႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး အ၀ါေရာင္သည္ ကိန္းႀကီးခန္းႀကီး မရွိဟုေသာ္လည္း ေကာင္း၊ အ၀ါေရာင္သည္ အေပါစားဆန္လွသည္ဟု ေသာ္လည္းေကာင္း တစ္ေယာက္ေယာက္က ေ၀ဖန္ခ်က္ေပးလာလွ်င္မူ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ မသက္ဆိုင္ လွေၾကာင္း ႀကိဳတင္ေတာင္းပန္ထားခ်င္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္အေနျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္ျမင္ဖူးသမွ်ကို သာေျပာျခင္းျဖစ္ပါသည္။)

အလားတူပင္ ကၽြန္ေတာ့္အုတ္ဂူေပၚတြင္ တင္ထားေသာ ႏွင္းဆီပန္းတစ္စည္းႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့လည္း ျမင္ေတြ႕ရသူတိုင္းက မည္သို႔ပင္ ထင္ျမင္ ခ်က္ေပးေစကာမူ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ သက္ဆိုင္လိမ့္မည္မဟုတ္ပါ။ ကၽြန္ေတာ့္သေဘာေျပာရလွ်င္ေတာ့ ထိုကိစသည္ တသီးပုဂၢလယဥ္ေက်းမႈတစ္ခု သာျဖစ္သည္ဟု ထင္ပါသည္။

အုတ္ဂူေပၚတြင္ တင္ထားေသာ ပန္းစည္းတစ္စည္းသည္ ကြယ္လြန္သူကို ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုးေသာ လူ႕အဖြဲ႕အစည္း ေလးတစ္ခုရွိေနေသးသည္ဟု အဓိပၸါယ္ေဆာင္ပါသည္။ တစ္ဖက္က ျပန္ေတြးၾကည္မည္ဆိုလွ်င္လည္း ထိုလူ႔အဖြဲ႕အစည္းက ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုးသတိရေနႏိုင္ေသးေလာက္ေအာင္ ကြယ္လြန္သူသည္ တန္ဖိုးရွိခဲ့ေပလိမ့္မည္။

ကၽြန္ေတာ္ဆိုလိုသည္မွာ ကြယ္လြန္သူႏွင့္ ရွင္သန္က်န္ရစ္ခဲ့သူမ်ားသည္ ေႏြးေထြးေတာက္ပေသာ၊ ယဥ္ေက်းမႈၿပီး အေျမႇာ္အျမင္ႀကီးေသာ၊ ႏူးညံ့ခ်ိဳရည္ကာ ေရႊျခည္ေငြျခည္ျဖင့္ ရက္ထားေသာ ယံုၾကည္မႈအခုိင္အမာရွိသည့္ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုအတြင္း အတူတကြ ေနထိုင္ခဲ့ၾကဖူးသည့္ အေၾကာင္းျဖစ္ပါသည္။ ထိုအေၾကာင္းကို အုတ္ဂူေပၚတြင္ တင္ထားေသာ ႏွင္းဆီပန္းတစ္စည္းက ေျပာျပႏိုင္လိမ့္မည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ေမွ်ာ္လင့္ခ်င္ ပါသည္။

--== ==--

မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစကာမူ ကၽြန္ေတာ္တို႔သည္ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းအေပၚထားရွိေသာ ယံုၾကည္စိတ္ကို အပ်က္အယြင္း မခံဘဲ ဆက္လက္ထိန္းသိမ္းၿမဲ ထိန္းသိမ္းထားၾကပါေသးသည္။ ဒုတိယကမၻာစစ္အတြင္းက မည္သို႔ရွိမည္ကို မေျပာတတ္ေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္လူျဖစ္လာခဲ့ေသာ ၁၉၇၀ ျပည့္လြန္ႏွစ္မ်ားေနာက္ပိုင္း စစ္ေအးတိုက္ပြဲကာလကို ျမင္ရသည့္အတိုင္း ဆိုလွ်င္ ကၽြန္ေတာ့္ထင္ျမင္ခ်က္သည္ ေသခ်ာလြန္းေနပါေတာ့သည္။

မဟာအင္အားႀကီးအုပ္စု ႏွစ္စု၏ မေတာ္တဆျဖစ္ပြားလာစရာရွိေသာ ထိခိုက္မႈကေလးတစ္ခုေၾကာင့္ ကမၻာႀကီးသည္ ေက်ာက္တံုးႏွစ္ခုအၾကား အထူအေခ်ခံရေသာ ၾကက္ဥတစ္လံုးလို ေၾကမြသြားရေတာ့မတတ္ျဖစ္ေနသည့္ အခ်ိန္မ်ိဳးတြင္ လူသားမ်ားသည္ သူတို႔၏လူ႔အဖြဲ႕အစည္းကို ယံုၾကည္ခံုမင္စြာ ဖက္တြယ္ရင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ တရစပ္ အလုပ္လုပ္ေနခဲ့ၾကပါသည္။

ထိုစဥ္က စိုးရိမ္ပူပန္ေသာကမ်ား၊ မေရရာမႈမ်ား၊ ေခ်ာက္ေခ်ာက္ခ်ားခ်ားျပစ္တင္ဆူပူမႈမ်ားျဖင္ပ့ ပြက္ပြက္ညံေနခဲ့ေၾကာင္းကို ၀န္ခံရမည္ျဖစ္သည္မွာ မွန္ေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ့္အထင္ေျပာရလွ်င္ ထိုအသံမ်ားသည္ ပ်ားတို႔တ၀ီ၀ီျမည္သံကဲ့သို႔ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။

လူေတြက ႐ုတ္႐ုတ္သဲသဲ ဟိုသည္တိုး၀င္ လႈပ္ရွားပ်ံသန္းကာ လာလိုက္သြားလိုက္ႏွင့္ ေယာက္ယက္ခတ္၊ တ၀ီ၀ီေအာ္ဟစ္ေနၾကဆဲမွာပဲ ကမၻာႀကီးသည္ ပ်ားအံုတစ္လံုးလို ခ်စ္စရာေကာင္းပံုမ်ိဳးျဖင့္ အသက္၀င္ေနခဲ့ပါသည္။

--== ==--

ကၽြန္ေတာ္ အေသအခ်ာမွတ္မိေနေသာ ညေနခင္းတစ္ခုရွိသည္ဆိုပါလွ်င္ ထိုညေနခင္းသည္ အျခားညေနခင္းမ်ားႏွင့္ အတူတူပင္ျဖစ္သည့္ အေၾကာင္း အရင္ဆံုးေျပာထားဖို႔ လိုအပ္ပါလိမ့္မည္။

ေနရိပ္က်ေသာ ျခံ၀င္းအစပ္က သစ္ပင္တစ္ပင္ေအာက္တြင္ ကၽြန္ေတာ့္ဘႀကီးက ပက္လက္ကုလားထိုင္တစ္လံုး ေပၚထိုင္ရင္း တိုင္းမ္မဂၢဇင္းကို ဖတ္ေနပါသည္။ သူက ပါးစပ္ထဲတြင္ခဲထားေသာ ေဆးျပင္းလိပ္ကို တစ္ခ်က္ႏွစ္ခ်ပ္ ခပ္ျဖည္းျဖည္းဖြာလိုက္ရင္း

“ဒီအတိုင္းသာဆိုရင္ ဆိုဗီယက္က အာဖဂန္နစ္စတန္ကို ၀င္ေဆာ္ေတာ့မွာေသခ်ာတယ္” ဟု ေအးေအးေဆးေဆး ေျပာ၏။ ေနာက္ ငွဲ႔ထားေသာ ေရေႏြးၾကမ္းကို အသာအယာမႈတ္ေသာက္ရင္း စဥ္းစားေနပါသည္။ သူစဥ္းစားေနပံုကို ၾကည့္ရသည္မွာ ညေနစာတြင္ သူႀကိဳက္ေသာ မႈိဟင္းပါမပါ ခန္႔မွန္းၾကည့္ေနပံုမ်ိဳးႏွင့္ တူေနသည္။

ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ လိပ္ျပာေတြအမ်ားႀကီး ပ်ံ၀ဲေနၾကေသာ ညေနခင္းဘ၀ကို ေငးရင္း ေဆာင္းဥတု၏ ညေနခင္း ျဖစ္သည္ဟု စိတ္ထဲတြင္ ထင္ေနမိပါသည္။ (ကၽြန္ေတာ္က အခုထိလည္း လိပ္ျပာေတြအမ်ားအျပား ပ်ံ၀ဲေနေသာ ညေနခင္း ကိုျမင္တိုင္း ေဆာင္းဥတုေရာက္ၿပီးဟု ထင္ခ်င္ေနဆဲပင္ျဖစ္၏။) ေဆာင္းရာသီဟုတ္သည္ျဖစ္ေစ၊ မဟုတ္သည္ျဖစ္ေစ တိမ္ေတြေတာက္ေနေသာ ပန္းရင့္ရင့္၊ ခရမ္းျပာ၊ လိေမာ္ေရာင္ ညေနခင္းထဲမွာ ပန္းရနံ႔ေတြ သင္းေနခဲ့ၿပီး ကေလးတစ္ ေယာက္၏ စိတ္ကူးမ်ားကလည္း ႏူးညံ့ေပါ့ပါးစြာျဖင့္ ေလျပည္ထဲတြင္ လြင့္ေမ်ာေနခဲ့ပါသည္။

--== ==--

ယခုအခ်ိန္တြင္ ကၽြန္ေတာ္လည္း ကေလးတစ္ေယာက္ မဟုတ္ေတာ့ပါ။ စစ္ေအးတိုက္ပြဲကိုလည္း လြန္လာခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ ေဆးျပင္းလိပ္ကိုဖြာ ေနတတ္ေသာ ကၽြန္ေတာ့္ဘႀကီးထိုင္ရာ ျခံေထာင့္မွသစ္ပင္ကိုလည္း ခုတ္ပစ္လိုက္ၿပီျဖစ္သည္။

စစ္ေအးတိုက္ပြဲ ၿပီးဆံုးသြားျခင္းသည္ ကမၻာေပၚရွိ အေထြေထြပဋိပကၡမ်ား ခ်ဳပ္ၿငိမ္းသြားျခင္းဟူေသာ သေဘာကို မေဆာင္ပါ။ သမိုင္းစာမ်က္ႏွာေပၚမွ ေခါင္းစဥ္တစ္ခု ေပ်ာက္သြားျခင္းမွ်သာ ျဖစ္ပါသည္။ ပဋိပကၡမ်ားသည္ အသြင္သ႑ာန္ အမ်ိဳးမ်ိဳးကို ကိုင္ေဆာင္ကာ ပိုၿပီး မ်ားျပားနက္႐ိႈင္းလာၾကၿပီး ပိုၿပီး႐ႈပ္ေထြးလာကာ ပိုၿပီးေတာ့လည္း အေရာေရာ အေႏွာေႏွာျဖစ္လာၾကပါသည္။

ကမၻာ႔လူသားတို႔သည္လည္း “ပ်ားအံုတစ္ခု” တည္းရွိပ်ားမ်ားႏွင့္ တူေနရာမွ ပ်ားအံုေလးငါးေျခာက္ခုအၾကား ကိုယ့္အိမ္ကိုယ့္ယာကို မမွတ္မိေလာက္ ေအာင္ အလုပ္ေတြမ်ားၿပီး အမွားမွားအယြင္းယြင္း၀င္လိုက္၊ ထြက္လိုက္ ပ်ံသန္းေနရပံုမ်ိဳးႏွင့္ ပိုတူလာပါသည္။

အာရွေငြေၾကးတန္ဖိုးျပသနာမ်ား၊ ပစိဖိတ္ေဒသလံုျခံဳေရးေဆြးေႏြးပြဲမ်ား၊ ကေမၻာဒီးယား သူပုန္မ်ား၊ မ်ိဳး႐ိုးဗီဇဆဲလ္ အတတ္ပညာမ်ား၊ ကြန္ပ်ဴတာဂိမ္းမ်ား၊ ၿဂိဳလ္တုသတင္းႏွင့္ ဘကဒက္ၿမိဳ႕ေပၚက်ေရာက္ေပါက္ကြဲေနသည့္ ဒံုးက်ည္တို႔၏ အလင္းမ်ား၊ ေဘာလံုးပြဲ အေလာင္းအစား၊ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးစနစ္ႏွင့္ နည္းပညာသစ္ နယ္ေျမလုပြဲမ်ား၊ အေရွ႕ႏွင့္အေနာက္ ယဥ္ေက်းမႈ အေရာအေရာ အေႏွာေႏွာျဖစ္မႈႏွင့္ ႐ႈပ္ေထြးျပည့္ က်ပ္ေနေအာင္ အထပ္ထပ္ေရးသြားထားေသာ (စိတ္ညစ္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ျပည့္စံုလြန္းေနသည့္) လမ္းညႊန္ေျမပံုတစ္ခုႏွင့္တူေနပါ ေတာ့သည္။

--== ==--

ဆိုလိုသည္မွာ လွ်င္ျမန္က်ယ္ျပန္႔လြန္းေသာ သတင္းမီဒီယာကြန္ယက္ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔သည္ ကမၻာႀကီး၏ ေန႔စဥ္လႈပ္ရွားမႈမ်ားအေၾကာင္းကို (ေျမပံုေပၚရွိ မလိုအပ္လွေသာ) ခ်ံဳပုတ္ငယ္မ်ား၊ ေရအိုင္ကေလးမ်ားကမာ အေသးစိတ္ အတိအက် ေတြ႕ျမင္ေနၾကရသည္။ သို႔ရာတြင္ စိတ္ဆင္းရဲစရာအေကာင္းဆံုးျဖစ္ရပ္မွာ ထိုမွ်အေသးစိတ္က်လြန္းေနသည့္ ေျပပံုေပၚတြင္ အေရးအႀကီးဆံုး အစိတ္အပိုင္းျဖစ္သည့္ အေရွ႕၊ အေနာက္၊ ေတာင္၊ ေျမာက္ျပ အမွတ္အသားပါမလာေသာ ေၾကာင့္ အဆိုပါသတင္းအခ်က္အလက္တို႔သည္ မည္သည့္ဘက္ကို ဦးတည္ေနမွန္း မသိႏိုင္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။

--== ==--

မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ ပ်ားတို႔ကေတာ့သူတို႔၏ ပ်ားအံုအမွန္ကို အသီးသီးေတြ႕ေအာင္ရွာေဖြရန္ တ၀ီ၀ီေအာ္ျမည္ ပ်ံသန္းေနၾကဆဲပင္ျဖစ္ပါသည္။ သူတို႔သည္ သူတို႔၏လူ႕အဖြဲ႕အစည္းထဲတြင္ ခုိင္မာၿငိမ္းခ်မ္းေသာ ေႏြးေထြးမႈတစ္ခုကို ရွာေဖြေတြ႕ရွိရန္ ေမွ်ာ္လင့္ေနၾကဆဲပင္ျဖစ္၏။ သူတို႔ခို၀င္နားမိရာ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းပ်ားအံုသည္ သူတို႔ႏွင့္ မသင့္ေလွ်ာ္လွ်င္ စြန္႔ခြာၿပီး သင့္ေတာ္မည့္ ေနာက္ထပ္လူ႔အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုကို ရွာေဖြရန္ပ်ံသန္းၾကျခင္းသည္ သူတို႔အလုပ္ျဖစ္ပါသည္။

ကၽြန္ေတာ္ေျပာခဲ့ၿပီးေသာ စကားကိုပင္ ထပ္ေျပာရမည္ဆိုပါလွ်င္ “မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစကာမူ လူတို႔သည္ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းအေပၚထားရွိေသာ ယံုၾကည္စိတ္ကို အပ်က္အယြင္းမခံဘဲ ဆက္လက္ထိန္းသိမ္းထားၾကပါေသးသည္။” ဟု သာေျပာရပါေတာ့မည္။ ကၽြန္ေတာ္ခန္႔မွန္းခ်က္ကို ေျပာရလွ်င္ သကရာဇ္ ၂၀၀၀ ျပည့္လြန္ႏွစ္မ်ားတြင္ ကမၻာႀကီးသည္ ပိုၿပီးက်စ္လစ္သိပ္သည္ေသာ တစ္ခ်ိန္တည္းတြင္ အရပ္ရွစ္မ်က္ႏွာသို႔ ခြဲျဖာထြက္ေနေသာ လူ႔အဖြဲ႕အစည္း စနစ္တစ္ရပ္ဆီသို႔ ဦးတည္သြားပါလိမ့္မည္။ ႏိုင္ငံေရးရာ၀ါဒမ်ားသည္ ပိုၿပီးမတင္မက်ျဖစ္လာၿပီး စကားလံုး အေဟာင္းမ်ားကို ဖြင့္ဆိုရွင္းျပရာ အဓိပၸါယ္မ်ားသည္လည္း အဆံုးသတ္သြားၾကပါလိမ့္မည္။ ေနာက္ၿပီး “ရည္ရြယ္ခ်က္တစ္ခုခ်င္းစီအေပၚမူတည္ၿပီး လြတ္လပ္စြာ စုစည္းထားေသာ အသင္းအဖြဲ႔မ်ား” ကသာလွ်င္ ကမၻာႀကီး၏ ေန႔စဥ္ႏွလံုးခုန္ႏႈန္းကို အစဥ္ႏိုးထႏိုင္စြမ္းေသာအျဖစ္သို႔ ေရာက္ရွိေစပါလိမ့္မည္။

ထိုအသင္းအဖြဲ႕မ်ားအတြက္ ႏိုင္ငံေရးဆိုင္ရာ၀ါဒမ်ား၊ လူမ်ိဳးေရးျပသနာမ်ား၊ နယ္နမိတ္စည္းမ်ားသည္ အေရးႀကီးလွေတာ့မည္ မဟုတ္ပါ။ သူတို႔အတြက္ “အလုပ္ျဖစ္ေရး” သာလွ်င္ အဓိကျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ အသင္းအဖြဲထဲတြင္ ပါ၀င္ေသာ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံခ်င္းစီသည္ မိမိတို႔၏ သီးျခား ကြဲလြဲေနေသာ မူ၀ါဒေရးရာ ကိစမ်ားကို ကိုယ္ပိုင္လြတ္လပ္စြာေသာ္ လည္းေကာင္း အလားတူ အျခားအဖြဲ႕အစည္းႏွင့္ ပူးေပါင္းၿပီးေသာ္လည္းေကာင္း ဆံုးျဖတ္ေျဖရွင္းရမည္ျဖစ္ရာ ကမၻာႀကီးသည္ “မ်ိဳးတုစု” မ်ား စုဖြဲ႕ထားေသာ သံႀကိဳးဆက္အသင္းအဖြဲ႕မ်ားအၾကား တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ ရန္သူ၊ မိတ္ေဆြဟူၿပီး ျပတ္ျပတ္သားသား ခြဲျခားရန္ခက္သည့္ အေျခအေနသို႔က်ေရာက္သြားမည္ျဖစ္ပါသည္။

ဥပမာေပးရလွ်င္ အာရွတိုက္ဆိုင္ရာ စီးပြားေရးကိစမ်ားအတြက္ အေမရိကန္သည္ တ႐ုတ္၊ ဂ်ပန္တို႔ႏွင့္ ပူးေပါင္းကာ အသင္းအဖြဲ႕တစ္ခု တည္ေထာင္ပါလိမ့္မည္။ သို႔ရာတြင္ စစ္ေရးကိစအတြက္မူ အေမရိကန္သည္ ထိုင္း၊ ဖိလစ္ပိုင္စေသာ ႏိုင္ငံမ်ားႏွင့္အတူ သီးျခားအသင္းတစ္ခုထဲတြင္ ပါ၀င္ေနပါလိမ့္မည္။ အလားတူပင္ တ႐ုတ္ကလည္း စစ္ေရးအတြက္ အျခားေသာႏိုင္ငံမ်ား ပါ၀င္ဖြဲ႕စည္းထားသည့္ အသင္းထဲတြင္ ပူးေပါင္း လႈပ္ရွားပါလိမ့္မည္။

အျခားေသာ ေခါင္းစဥ္တစ္ခုအတြက္ (ဥပမာ… သိပၸံႏွင့္ နည္းပညာဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေရးအတြက္) အသင္းတစ္ခုရွိ မည္ဆိုပါလွ်င္လည္ ထိုအသင္းတြင္ ဂ်ပန္ႏွင့္ အေမရိကန္သာပါ၀င္ၿပီး တ႐ုတ္ႏိုင္ငံမပါဘဲလည္း ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ေနႏိုင္ပါ သည္။ ထိုနည္းတူ… အျခားေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္တစ္ခုအတြက္ တ႐ုတ္ႏွင့္ ဂ်ပန္သာပါ၀င္ၿပီး အေမရိကန္မပါေသာ အသင္းအဖြဲ႕တစ္ခုလည္း တစ္ၿပိဳင္နက္တည္းတြင္ ရွိေနပါလိမ့္မည္။ စီးပြားေရးကိစမ်ားကို အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုတည္း၏ ေခါင္းစဥ္ေအာက္တြင္ အတူတကြ လက္တြဲႀကိဳးပမ္းေနသည့္ ႏိုင္ငံႏွစ္ႏိုင္ငံသည္ စစ္ေရးကိစအတြက္မူ ဆန္႔က်င္ဘက္ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားတြင္ အသီးသီးပါ၀င္ေကာင္း ပါ၀င္ေနၾကပါလိမ့္မည္။ အလြန္တရာမွ ႐ႈပ္ေထြးလွေသာ ဆက္ဆံေရးမ်ား ေပၚေပါက္လာ မည္ျဖစ္သည့္တိုင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔မည္သို႔မွ် မတက္ႏိုင္ပါ။ ၂၁ ရာစု ကမၻာႀကီးကို ထိုအသင္းအဖြဲ႕မ်ားက ခ်ဳပ္ ကိုင္ေမာင္းႏွင္ၾကလိမ့္မည္ျဖစ္ပါသည္။

--== ==--

တစ္ခုေျပာထားရန္လိုအပ္သည္မွာ… ကၽြန္ေတာ့္ခန္႔မွန္းသံုးသပ္ခ်က္သည္ မည္မွ်အထိ မွန္ကန္ႏိုင္ပါသည္ဟု (ခပ္ညံ့ညံ့ ေဗဒင္ဆရာတစ္ေယာက္၏ အိုက္တင္မ်ိဳးျဖင့္) အာမခံခ်က္ေပးရန္ ဘာအေၾကာင္းမွ မရွိဆိုျခင္းပင္ျဖစ္ပါသည္။

ေနာင္ အႏွစ္တစ္ရာခန္႔ၾကာၿပီးသည့္ေနာက္ ေဟာသည္လိုေန႔မ်ိဳးတြင္ သင္ေကာ ကၽြန္ေတာ္ပါ အသက္ရွငိေနၾက ေတာ့မည္မဟုတ္သည္မွာ ေသခ်ာပါသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ကမၻာႀကီးသည္ မည္သည့္ပံုစံျဖင့္ လႈပ္ရွား ခုတ္ေမာင္းေနေစကာမူ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အတြက္ အေရးမႀကီးလွေတာ့ပါ။

သို႔ရာတြင္… ထို႔ေန႔သည္ ေကာင္းကင္တြင္ ပန္းရင့္ရင့္ ခရမ္းျပာ၊ လိေမာ္ေရာင္ တိမ္ေတြ ေတာက္ပေနၾကၿပီး ပန္းရနံ႔မ်ားလည္း သင္းပ်ံ႕ေနပါလိမ့္မည္။ လိပ္ျပာမ်ားႏွင့္ ပုစဥ္ရင္ကြဲမ်ားလည္း ပ်ံသန္းေနၾကကာ ကေလးမ်ားကလည္း ၾကည္ႏူးျမဴးတူစြာ စိတ္ကူးယဥ္ ေဆာ့ကစားေနပါလိမ့္မည္။

ပ်ားမ်ားႏွင့္တူေသာ လူတို႔ကလည္း တ၀ီ၀ီေအာ္ျမည္ရင္း သူတို႔၏ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းပ်ားအံုကို ၿငိမ္းခ်မ္းေရးျဖင့္ တည္ေဆာက္ရန္ တရစပ္ႀကိဳးပမ္း ေနေပလိမ့္မည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ယံုၾကည္မိပါသည္။

ေနာက္ၿပီး သတိရတတ္သူ တစ္ေယာက္တစ္ေလကလည္း ကၽြန္ေတာ့္အုတ္ဂူေပၚတြင္ ႏွင္းဆီပန္းနီနီ တစ္စည္း လာေရာက္ တင္ထားေပးေကာင္း တင္ထားေပးပါလိမ့္မည္။

မင္းခိုက္စိုးစန္

(လိႈင္းသစ္မဂၢဇင္း အမွတ္ ၁၊ ဇန္န၀ါရီလ ၂၀၀၉)