အမိႈက္ဗ်ဳိ႕အမိႈက္

by Khin Hnin Kyi Thar on Friday, June 22, 2012 at 3:27am

တခ်ဳန္းခ်ဳန္းျမည္ေနတဲ့ တြန္းလွည္းႀကီးတြန္းလာၿပီဆို လမ္းမေပၚကလူေတြ လြတ္ရာသို႔ ေရွာင္ရွား သြားၾက သည္။ ထိုတြန္းလွည္းမွ ထြက္လာေသာ အနံ႔၊ ထိုတြန္းလွည္းႀကီးကို တြန္းလာသူတို႔ကိုယ္မွ ထြက္လာေသာ အနံ႔ေၾကာင့္ အားလံုး ေ၀းရာကို ေရွာင္ရွားသြားၾကသည္။ သူတို႔ရပ္ကြက္အတြင္းသို႔ အမႈိက္သိမ္းရန္ ၀င္လာၿပီ ဆိုလွ်င္ေခြးမ်ားေဟာင္ၾကသည္။ လူမ်ားေရွာင္ၾကသည္။

ထိုအျခင္းအရာမ်ားကို နိစၥဓူ၀ ျဖတ္သန္းၾကရင္း အသက္ရွင္ရပ္တည္ရန္ ၀င္ေငြရွာေဖြၾကရသည္။ ထိုသူတို႔သည္ ရပ္ကြက္မ်ားအတြင္း အခေၾကးေငြယူ၍ အမိႈက္ သိမ္းၾကေသာ မိသားစုေလးျဖစ္ေပသည္။

“မိသားစုက တစ္ေန႔တျခား တိုးပြားလာတယ္။ ဘာလုပ္ရမွန္းလည္း မသိဘူး။ ဒါနဲ႔ ရပ္ကြက္ထဲမွာ ေလွ်ာက္သြား ေနရင္း အမႈိက္ ပစ္ေပးမလား၊ ပိုက္ဆံေပးမယ္ဆိုၿပီး အိမ္တစ္အိမ္က ခိုင္းတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ စိတ္ကူးရၿပီး စလုပ္ ျဖစ္တာ။ လုပ္စတုန္းကေတာ့ အခုလို စည္ပင္က ပံုမွန္ အမိႈက္သိမ္းတာမ်ဳိး မလုပ္ေသးဘူးေလ။ ဒီေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး အဆင္ေျပတယ္။ မိသားစုလည္း စားႏိုင္ေသာက္ႏိုင္ေပါ့။ ကေလးေတြလည္း ေက်ာင္းထား ႏိုင္ေသးတယ္။ ခုေတာ့ စည္ပင္က အမိႈက္သိမ္းရက္ သတ္မွတ္ၿပီး အမိႈက္လာသိမ္းေတာ့ အရင္လို စီးပြားေရး မေကာင္းေတာ့ဘူး။ ဒီႏွစ္ေတာ့ ကေလးေတြကို ေက်ာင္းနားထားရတယ္။ တစ္မိသားစုလံုးလုပ္မွေလာက္င႐ံု ရွိတာေလ”ဟု ေျမနီကုန္း အနီးတစ္၀ိုက္တြင္ အမိႈက္သိမ္းေနသူတစ္ဦးကဆိုသည္။

၎က ဆက္လက္ၿပီး “အစကေတာ့ အမိႈက္သိမ္း႐ံုပါပဲ။ ေနာက္မွ အမိႈက္ထဲကေန ျပန္သံုးလို႔ရတာေလးေတြ၊ ေရာင္းစားလို႔ ရတာေလးေတြ ပါလာေတာ့ ရွာေဖြၿပီးမွ လႊင့္ပစ္တာေပါ့။ စားလို႔ရေသးတဲ့ ဟာေတြဆိုလည္း ရွာေဖြစားေသာက္ေပါ့”ဟု သူတို႔မိသားစုဘ၀ကို ေျပာျပသည္။

ကၽြန္မတို႔ေနထိုင္ရာ ရပ္ကြက္ေလးထဲတြင္ေတာ့ နံနက္ ၈ နာရီေလာက္ဆိုရင္ သူတို႔၏ “အမိႈက္၊အမိႈက္”ဟူေသာ အသံ စာစာေလးမ်ားကို ၾကားရသည္။ စည္ပင္သာယာမွ အမိႈက္လာ မသိမ္းခဲ့ေသာ ကာလမ်ားမွာ ဆိုလွ်င္ သူတို႔သည္ကၽြန္မတို႔ လမ္းမ်ား၏ အထင္ကရမ်ားသာျဖစ္ၾကသည္။

သူတို႔အသံကိုသာ နားစြင့္ေနၾကၿပီး အလုအယက္ အမိႈက္ပစ္ၾကရသည္။ သိပ္မၾကာေသးမီက စည္ပင္က အမိႈက္ ပံုမွန္သိမ္းမည္ဟူေသာ စာတန္းမ်ား ခ်ိတ္ဆြဲခဲ့ၿပီး အမိႈက္သိမ္းရက္သတ္မွတ္ကာ ပံုမွန္လာသိမ္း ၾကေသာေၾကာင့္ ရပ္ကြက္အတြင္း အခေၾကးေငြယူ၍ အမိႈက္သိမ္းၾကေသာ သူတို႔မိသားစုေလးမွာ က်ပ္တည္းခဲ့ၾကရသည္။

“အရင္တုန္းက အိမ္တိုင္း အမိႈက္ပစ္ၾကေတာ့ အဆင္ေျပတာေပါ့။ အခုေတာ့ အထပ္ျမင့္ေတြေလာက္ပဲ ပစ္ၾကတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ ပစ္တဲ့သူေတြ ရွိေနေသးတာကိုပဲ ေက်းဇူးတင္ရမလိုျဖစ္ေနၿပီ”ဟု ထိုမိသားစုက ဆိုသည္။

ေခါင္းေလာင္းသံႏွင့္ အတူ အမိႈက္သိမ္းကား ၀င္လာၿပီဆို အိမ္တိုင္းထြက္၍ အမိႈက္ပစ္ၾကရေသာ္လည္း ထိုမိသားစု သယ္ေဆာင္လာေသာ အမိႈက္မ်ားသည္ ပစ္ခြင့္မရၾကေပ။

“အမိႈက္ကားနဲ႔ႀကံဳေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ပစ္လို႔မရဘူးဗ်။ ဘာလို႔လည္း ဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ပိုက္ဆံယူၿပီး သယ္လာတာဆိုေတာ့ ဒီကားနဲ႔ သယ္မေပးဘူး။ တင္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ ပိုက္ဆံေပးရတယ္။ အဲဒီအခါက်ရင္ ေစ်းညႇိၿပီး တင္ေပးလိုက္တယ္။ အမိႈက္ကားမလာတဲ့ ေန႔ေတြဆိုရင္ေတာ့ အမိႈက္စုရပ္ေလး လုပ္ထားတယ္။ အဲဒီစုရပ္မွာ အမိႈက္ရွာဖို႔ထားတဲ့ သူေတြက ရွာေပါ့။ ေရာင္းဖို႔ခြဲတဲ့သူေတြကခြဲ။ ေရာင္းဖို႔သြားတဲ့ သူကေရာင္း။ အမိႈက္ပစ္ဖို႔ျပန္ထုပ္တဲ့သူကထုပ္နဲ႔ အဲဒီလိုလုပ္ၾကတယ္။ အမိႈက္ေတြက က်န္ခဲ့လို႔မရဘူး။ ပတ္၀န္းက်င္က နံလို႔ႏွင္မွာေလ။ ဒီေတာ့ စနစ္တက်နဲ႔ လုပ္ရတာ။ ညေနေစာင္းဆိုရင္ ေရာင္းမယ့္ဟာေတြကို ထမ္းၿပီး အမိႈက္ပစ္ဖို႔ သြားၾကတာေပါ့။ စည္ပင္က ညေနအမိႈက္ပစ္ဖို႔ ေနရာနဲ႔အခ်ိန္ သတ္မွတ္ေပးထားတယ္။ အဲဒီမွာ စည္ပင္ ၀န္ထမ္းရိွေနရင္ ပိုက္ဆံေပးၿပီးပစ္ခဲ့တယ္။ ၿပီးရင္ က်ဴးေက်ာ္တဲလို႔ေခၚတဲ့ ေနရာမွာ ျပန္ၿပီး နားၾကတယ္။

“ကၽြန္ေတာ္တို႔ အိမ္ကေတာ့ ၾကယ္ျမင္ လျမင္တဲ့ ေခါင္မိုးနဲ႔ ေက်ာက္ခဲေရလို႔ ရတဲ့ ၾကမ္းခင္းေတြ ခင္းထား တယ္။ အဲဒီေပၚမွာ ေရာင္းစရာ ဘူးေတြ၊ ခြက္ေတြနဲ႔ ေရာေထြးၿပီး အိပ္လိုက္ၾကတာပဲ” ဟု သူတို႔၏ တစ္ေန႔တာ ဘ၀ျဖတ္သန္းမႈကို ဖြင့္ဆိုေလသည္။

“သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္းနဲ႔ ေရခ်ဳိးပါတယ္လို႔ ေျပာရင္ ဘယ္သူယံုမွာလဲ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔က အျမဲနံေစာ္ေနတာကိုး။ သပ္ရပ္ၿပီး လွပေနရင္လည္း ဘယ္သူက ေခၚၿပီးအမိႈက္ပစ္ၾကမွာလဲ”ဟု ဆိုသည္။

ဇြန္လ ၁ ရက္ေန႔တြင္ အေျခခံပညာ ေက်ာင္းမ်ား ဖြင့္ခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ ေက်ာင္းအျဖဴအစိမ္းဆင္တူျဖင့္ ေက်ာင္း တက္ၾကေသာ ကေလးငယ္မ်ားကို ဟိုဟိုဒီဒီ ျမင္ေတြ႕ေနရၿပီျဖစ္သည္။ ထိုအမိႈက္သိမ္းၾကေသာ မိသားစုထဲတြင္ ေက်ာင္းေနအရြယ္ ကေလးငါးဦးခန္႔ ပါ၀င္ေသာေၾကာင့္ သူတို႔ေက်ာင္းပညာေရးႏွင့္ ပတ္သက္၍ စူးစမ္းၾကည့္ရာ

“မူလတန္းတုန္းကေတာ့ ေက်ာင္းက ပိုက္ဆံမေပးရဘူးေလ။ သမီးတို႔ ေလးတန္း ေအာင္သြားေတာ့ ေက်ာင္းဆက္မတက္ ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ အေဖတို႔နဲ႔အတူ အမိႈက္သိမ္းတာပဲ။ ေက်ာင္းစိမ္းေလးေတြ ၀တ္ ထားတဲ့သူေတြျမင္ရင္ေတာ့ ေက်ာင္းသြားခ်င္တယ္။ ဒါေပမယ့္ အေဖတို႔နဲ႔ဒီလိုလုပ္ရတာ ေပ်ာ္တယ္”ဟု အသက္ ၁၂ အရြယ္ရွိ မိန္းကေလးက သူမ၏ဖခင္ကိုၾကည့္ရင္းဆုိသည္။

ၿမိဳ႕ေတာ္စည္ပင္သာယာ၏ အမႈိက္သိမ္းမႈ အားနည္းရာမွ ေပၚေပါက္လာေသာ ဤအခေပး အမႈိက္သိမ္း စနစ္အေပၚ မွီခိုေနရေသာ ဤမိသားစု၏ အခက္အခဲမ်ားကလည္း မေသးေပ။

“အစကေတာ့ ၾကည့္ျမင္တုိင္ ဟုိဘက္ကမ္းမွာေနတာ။ ခုေတာ့ လႈိင္သာယာ က်ဴးေက်ာ္တဲမွာပဲ ေနေတာ့တယ္။ ႀကံဳရတဲ့အခက္အခဲက အမ်ားႀကီးပဲ။ လူေတြက အမႈိက္သာပစ္ခိုင္းတာ၊ သူတို႔အိမ္ ေရွ႕မွာ အမႈိက္ထားရင္ မႀကိဳက္ဘူး။ ဒီေတာ့ လူသိပ္မရွိတဲ့ေနရာမ်ဳိးမွာ ေရြးၿပီး အမႈိက္စုရပ္လုပ္ထားတယ္။ ေနာက္တစ္ ခုက စည္ပင္က ဖမ္းျပန္ရင္လည္း ေျပးရျပန္တာပဲ။ အမႈိက္ထဲက ေရာင္းဖို႔ပစၥည္းေတြ ထုပ္ရပုိးရနဲ႔ တစ္ေန႔တစ္ေန႔ ႐ႈပ္ေနတာပဲ”ဟု ဆုိသည္။

“ဒီကေနရတဲ့ ေငြကေလာက္သလားဆုိေတာ့ တစ္ေန႔စာကေတာ့ေလာက္တာေပါ့။ ကေလးက ငါးေယာက္ ဆုိေတာ့ ေက်ာင္းထားဖုိ႔မေလာက္ဘူးေလ။ တစ္မိသားစုလံုးညီမွ ေလာက္ေလာက္ငင စားၾကရတာဆုိေတာ့။ သူတုိ႔ကုိ ေက်ာင္းထားခ်င္တယ္။ မိဘပဲဗ်ာ။ ကိုယ့္သားသမီးကို ဘယ္သူကမွ ဒီလုိနံေစာ္ေနတဲ့အမႈိက္ေတြ သိမ္းခိုင္းခ်င္ပါ့မလဲ”ဟု မ်က္ရည္မ်ား၀ဲ၍ ကေလးငယ္မ်ားကိုၾကည့္ကာ ထုိအမႈိက္သိမ္းသူ အသက္ ၅၀ ေက်ာ္ခန္႔ရွိ အမ်ဳိးသားက ဆိုသည္။

အခေၾကးေငြယူ၍ အမႈိက္သိမ္းၾက သူတို႔သည္ အမ်ားအားျဖင့္အကာအကြယ္မဲ့႐ုံသာ အမႈိက္သိမ္းၾက၊ ထုိအမႈိက္တို႔မွ ရွာၾကေဖြၾကေလသည္။ ထုိကိစၥႏွင့္ပတ္သက္၍

“အကာအကြယ္ယူရမယ္ ဆုိတာေတာ့ သိတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ အဲဒါေတြ ၀ယ္ဖုိ႔ေငြမွ မေပးႏိုင္တာ။ အဲဒီ ေနရာမွာ သံုးလုိက္ရင္ မေလာက္ေတာ့ဘူးေလ။ ဒီေတာ့ သတိထားၿပီးေတာ့ လုပ္ရတာေပါ့။ ထိသြားရွသြား ရင္လည္း အ၀တ္ေလးနဲ႔ ဖိၿပီး ဒီလုိပဲေနလုိက္တာပဲ။ ၾကာေတာ့လည္းမဆန္းေတာ့ဘူးဗ်”ဟု အမႈိက္သိမ္းေသာ မိသားစုမွ ဦးေလးျဖစ္သူက ေျပာသည္။

“တခ်ဳိ႕လူေတြက ကၽြန္ေတာ္တို႔ လွည္းေတြေၾကာင့္ လမ္းပ်က္တယ္ေျပာၾကတယ္။ နံတယ္ေျပာၾကတယ္။ ဘယ္လို ေျပာေျပာဗ်ာ။ ကိုင္းကၽြန္းမွီ ကၽြန္းကိုင္းမီွဆုိတဲ့ စကားပံုလုိေပါ့။ အမႈိက္ပစ္ဖို႔အတြက္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကို လုိအပ္သလုိ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရပ္တည္ဖုိ႔အတြက္လည္း သူတို႔ကိုလုိအပ္တယ္။ ဒီေတာ့ တြန္းၾကရတာပဲ”ဟု အမႈိက္သိမ္းမိသားစုကေျပာသည္။

ေနညိဳေလၿပီ။ ရပ္ကြက္အတြင္းမွ“အမႈိက္၊ အမႈိက္”” ဟူေသာ အသံစာစာေလးတို႔လည္း ေပ်ာက္သြား ေလၿပီ။ ထုိအမႈိက္သိမ္းသူတုိ႔သည္ အမႈိက္ထုပ္မ်ား အတြင္းမွ ေရာင္းစရာမ်ား ယူငင္ထုပ္ပုိး၍ အိမ္ျပန္ၾက ေလၿပီ။ ၿမိဳ႕ေတာ္၏ အလွကို ၿမိဳ႕ေတာ္စည္ပင္သာယာက ေဖာ္ေဆာင္ၾကသကဲ့သုိ႔ ထုိအခေၾကးေငြယူ၍ အမႈိက္ သိမ္းၾကသူတုိ႔ကလည္း ၿမိဳ႕ေတာ္၏ သန္႔ရွင္းမႈကို တစ္ေထာင့္တစ္ေနရာမွ ၀င္ ေရာက္အားျဖည့္ ကူညီေပးၾက ေလသည္။

ေနာက္တစ္ေန႔ နံနက္ မိုးလင္းၿပီဆုိလွ်င္ ထုိအမႈိက္သိမ္းၾကေသာ မိသားစုေလးက အ၀တ္ေဟာင္းမ်ား ၀တ္ဆင္ၾကၿပီး တခ်ဳန္းခ်ဳန္း ျမည္ေနေသာ တြန္းလွည္းႀကီးကုိ တြန္းၿပီး “အမႈိက္၊ အမႈိက္”ဟု ေအာ္မည့္ အသံစာစာမ်ားကို ၾကားရဦးမည္ဟု ထင္ပါသည္။

 ·  · Share