ဦးႏု၏ ေတာ္ကြက္ႏွင့္ေပ်ာ့ကြက္ (၈)
|
10:39 PM |
No မွတ္ခ်က္ |
Sun, May 6, 2012
ဦးႏု (သခင္ႏု)အဖို႔ ဒုကၡအေရာက္ ဆံုးကာလကို ေဖာ္ျပပါဆိုလွ်င္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္း၊ သခင္စိုးႏွင့္သခင္သန္းထြန္း တို႔တေတြ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေန ခ်ိန္တြင္ သခင္ႏုက ဂ်ပန္စစ္တပ္ႏွင့္ လိုက္ပါသြားခ်ိန္ပင္။ယင္းအခ်ိန္က ဦးႏု(သခင္ႏု)သည္ ဂ်ပန္ေခတ္ မဟာအစိုးရ၏ ႏုိင္ငံျခား ေရး၀န္ႀကီးျဖစ္သည္။ သခင္ႏုကသူ႔လို ၀န္ႀကီးတစ္ဦးျဖစ္သူ သခင္သန္းထြန္းကို ဤကဲ့သို႔ဂုဏ္ျပဳထား၏။
““ကၽြန္ေတာ္ (သခင္ႏု)သည္ အေတြး သမား၊ အေငးသမား၊ အေရးသမားျဖစ္ သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဂ်ပန္ကိုအလြန္မုန္း တီးေသာ စိတ္သာရွိၿပီး ဤစိတ္ကိုအလုပ္ ျဖစ္ေအာင္ မလုပ္တတ္ေခ်။ အလုပ္သ မား သခင္သန္းထြန္းမွာေတာ္လွန္ေရး လုပ္ငန္းေအာင္ျမင္ေရးအတြက္ ႀကိတ္ ၍ လုပ္လ်က္ရွိေလသည္။ သခင္ႏု ငါး ႏွစ္ရာသီဗမာျပည္ (၄၉၄၁-၄၅) စာ-၁၆၆။တစ္ရက္တြင္ ဂ်ပန္အစိုးရ လံုး၀မ သိရေသာ လွ်ိဳ႕၀ွက္အစည္းအေ၀းတစ္ခု ကို ဂ်ပန္ေခတ္၀န္ႀကီး သခင္ႏုအိမ္တြင္ ျပဳလုပ္သည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၊ သခင္ျမ၊ သခင္သန္းထြန္း၊ သခင္ခ်စ္၊ကိုဗေဆြ ႏွင့္ ကိုေက်ာ္ၿငိမ္းတို႔ပါသည္။ ယင္းလွ်ိဳ႕၀ွက္ အစည္းအေ၀းမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက ဖတ္ျပသည္။ ယင္းစာတမ္းကိုအားလံုး သေဘာတူ ေထာက္ခံၾကတယ္။ ယင္း စာတမ္းကို လွ်ိဳ႕၀ွက္ပံုႏွိပ္ၿပီး တစ္ႏုိ္င္ငံလံုး ေတာ္လွန္ေရးသမားမ်ားထံသို႔ ပို႔ရမည္။ ေတာ္လွန္ေရးသမားတို႔ကလည္း သူတို႔ စည္း႐ံုးသိမ္းသြင္းထားၿပီး သူတို႔ထံသုိ႔ လက္ဆင့္ကမ္းရမည္ျဖစ္၏။
၁၉၄၅ ခုႏွစ္မတ္လထဲသို႔ ေရာက္ လာသည္။ တစ္ညတြင္ သခင္ႏုအိပ္စဥ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔ေရာက္လာျပန္သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းႏွင့္အတူ ဗိုလ္လေက်ာ္၊သခင္ စိုး၊သခင္သန္းထြန္းႏွင့္ ကိုေက်ာ္ၿငိမ္း တို႔ ပါလာသည္။ ထူးျခားသည္မွာ သခင္စိုး လက္ထဲမွာ ေတာ္မီဂန္းႀကီးတစ္လက္။ ပစ္ခတ္ရန္ အသင့္အေနအထားပင္။
သခင္သန္းထြန္းႏွင့္အတူ စကၠဴအ ပါးကေလးေပၚတြင္ အဂၤလိပ္လက္ႏွိပ္ စက္ႏွင့္ ႐ိုက္ထားသည့္ စာတစ္ေစာင္ပါ လာသည္။ ဤစာသည္ၿဗိတိသွ်ႏွင့္ သခင္ သန္းထြန္းတို႔ ဆက္သြယ္သည့္စာျဖစ္ သည္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ ျမန္မာ့ေတာ္ လွန္ေရးအတြက္ ၿဗိတိသွ်တို႔ဆီက အကူ အညီယူရန္ ဆက္သြယ္မႈစာတမ္းျဖစ္ သည္။ ၁၉၄၅ ခုမတ္လ ၁၈ ရက္ေန႔ ေလာက္တြင္ သခင္သန္းထြန္းသည္ ေတာင္ငူဘက္သို႔သြားရမည္။ ဟုိမွာၿဗိတိ သွ်စစ္ဗိုလ္ ေမဂ်ာကာ႐ူးႏွင့္ ေတြ႕ဆံုေဆြး ေႏြးရန္ပင္။
ယင္းအခ်ိန္ကစ၍ သခင္သန္းထြန္း သည္ရန္ကုန္သုိ႔ ျပန္လာရန္ မျဖစ္ေတာ့။ ေတာ္လွန္ေရးအတြက္ ေျမလွ်ိဳင္းပုန္းခို ရေတာ့မည္ျဖစ္၏။
ရွင္းရွင္းကေလးပင္။သခင္သန္းထြန္း ပုန္းလွ်ိဳးသြားသည္ႏွင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္သခင္ႏု တို႔ အေျခအေနမည္ကဲ့သုိ႔ျဖစ္မည္ကို ေဆြးေႏြးရန္ ယခုဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔ေရာက္လာ ၾကျခင္းျဖစ္သည္။
အားလံုးအယူအစကေတာ့ သခင္ သန္းထြန္းေပ်ာက္သြားလွ်င္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္ သခင္ႏုတုိ႔လည္း ေပ်ာက္မွျဖစ္မည္ဆုိ ေသာသေဘာပင္။ ထုိအခ်ိန္က သခင္ႏု ကိုယ္တိုင္လည္း ဤအတုိင္းသေဘာရ လာသည္။ ယင္းမွာ သခင္ႏုသည္ သခင္ သန္းထြန္းႏွင့္တၿပိဳင္တည္း ကိုယ္ေရာင္ ေဖ်ာက္လုိက္ရန္ ခ်က္ခ်င္းသေဘာတူ လုိုက္၏။ သခင္ႏုႏွင့္မိသားစုတို႔ ပုန္း ေအာင္းရန္ကိစၥအတြက္ ဗိုလ္လက်ာ္ က တာ၀န္ယူမည္ျဖစ္၏။
စင္စစ္ သခင္ႏုပုန္းေအာင္းဖု႔ိကစၥကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းေခါင္းေဆာင္ေသာ ေတာ္လွန္ေရးသမား တစ္သုိက္က ဤမွ် အကြက္ခ်စီစဥ္ေနျခင္းမွာ အေၾကာင္းရွိ ေပသည္။
သခင္ႏုသည္ လက္နက္ကိုင္တုိက္ ခုိက္ႏုိင္သည့္ေတာ္လွန္ေရးသမားမဟုတ္။ ေတာ္လွန္ေရးကိစၥတြင္ သခင္ႏုသည္ဘာ မွ်အသံုးမ၀င္ေပ။ သခင္ႏုရွိေနလွ်င္ အ တုိက္အခိုက္လုပ္ငန္းမ်ားမွာပင္ အေႏွာင့္ အရွက္ျဖစ္ေနမည္ကိုသခင္ႏုလည္းသိ၏။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အပါအ၀င္ သခင္ႏု၏ရဲေဘာ္ မ်ားလည္း သိ၏။ သခင္ႏုကိုပုန္းခုိင္းျခင္း ၏ အဓိပၸာယ္သည္ သခင္ႏုအတြက္ အသက္အႏၱရာယ္ျဖစ္မည္စိုး၍ ဂ်ပန္ရန္ ကာကြယ္၀ွက္ထားလိုျခင္းပင္ ျဖစ္တယ္။
သခင္ႏုသည္ ဗိုလ္လက်ာ္ႏွင့္အတူ ကို္ယ္ေရာင္ေဖ်ာက္ရန္ စီစဥ္ခ်ိန္နားနီး လာမွ ခ်ီတံုခ်တံုျဖစ္္္လာည္။ အေၾကာင္း က အဓိပတိေဒါက္တာဘေမာ္အတြက္ ပူပန္ျခင္းကပင္ျဖစ္၏။ မၾကာမီကပင္ အဓိပတိသည္ သခင္ႏုကိုေခၚ၍ အတြင္း ေရး၊ အျပင္အေရးတို႔ိကို တုိင္ပင္ခဲ့၏။ သခင္ႏုဟာသခင္ျဖစ္ေနေပမယ့္လည္း ဂ်ပန္မ်က္စိနဲ႔ ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ တစ္ခ်ိဳ႕ ဓားမ (ေဒါက္တာဘေမာ္အဖြဲ႕)ေတြထက္ ေတာင္ ကိုယ္နဲ႔ပုိၿပီး အတြင္းက်ေသးသလိုျဖစ္ေနတယ္ဟု ေျပာလာသည္။
ယင္းသို႔ေျပာလာသည့္အတြက္မူလ ႀကံစည္ထားသလို အဓိပတိ ေဒါက္တာ ဘေမာ္ ကို အသိမေပးဘဲ ပုန္းလုိက္ ပါက မိမိ္ေၾကာင့္ အဓိပတိ “ေခ်ာက္”က် မည္ကိုလည္း သခင္ႏုပူပန္မိျပန္၏။ထို႔ ျပင္ သခင္ႏု၀န္ႀကီးျဖစ္သည့္ေန႔က အဓိ ပတိအေပၚတြင္ သစၥာရွိပါမည္ဟု က်မ္း က်ိန္ထားသည့္ ကိစၥကိုလည္း သခင္ႏု သည္ ေထာက္ထားေနမိေလသည္။
ေနာက္ဆံုးတြင္ သခင္ႏုသည္သူ႔ကို ႐ုပ္ေဖ်ာက္ေပးမည့္ ဗိုလ္လက်ာ္ႏွင့္ေတြ႕ သည္။ မိမိေျခရာမေဖ်ာက္ခင္ အဓိပတိ ကို အသိေပးမွ ျဖစ္မည္။(၂)ရက္ေလာက္ ရက္ေနာက္ဆုတ္မည့္ကိစၥကို ဗိုလ္လက်ာ္ ကိုေစာင့္ခိုင္း၏။
စင္စစ္ ေနာက္(၂)ရက္ေနာက္ဆုတ္ မည့္ ကိစၥကို ဗိုလ္လက်ာ္ကလက္မခံလို ပါ။ သခင္ႏုကဇြတ္ေျပာလာ၍ မိမိအေန ျဖင့္လည္း မတားသာ၍ ဗိုုလ္္လက်ာ္က အသာၾကည့္ေနလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ယခု ကဲ့သုိ႔ သခင္ႏုလုပ္ေသာအစီအစဥ္သည္ ဗိုလ္လက်ာ္ႏွင့္ သခင္ႏုတို႔ “ေခ်ာက္”က် ႏို္င္ေပသည္။
ယင္းကာလတြင္ ေျခရာေဖ်ာက္သူ တို႔ ေဖ်ာက္သြားၾကၿပီ။ ဂ်ပန္စစ္ပုလိပ္ တုိ႔လည္း ေဒါင္းေတာက္ေအာင္ အလုပ္ ႐ႈပ္ေနၾကၿပီ။ ဂ်ပန္စစ္ပုလိပ္တို႔လက္ က လြတ္ဖို႔ဆိုသည္မွာ စကၠန္႔တိုင္းမိနစ္ တုိင္း အေရးႀကီးေနေလၿပီ။
ယင္းအခ်ိန္က ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ ေရးအတြက္ ေခါင္းေဆာင္သံုးဦးကိုပင္ ေရြးထားၿပီးၿပီ။ စစ္ေရးေခါင္းေဆာင္ ဗို္လ္ ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၊ႏုိင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ သခင္စိုး၊ ဆက္သြယ္ေရးေခါင္းေဆာင္ သခင္သန္းထြန္းတို႔ပင္ ၀န္ႀကီးသခင္ သခင္သန္းထြန္းေျခရာေပ်ာက္သြားပံုမွာ ေခ်ာ္လဲေရာထုိင္ဟုေျပာရမလိုပင္။အခြင့္ သာသည္ဟုေျပာလွ်င္ ပို၍မွန္ေပလိမ့္ မည္။ ယင္းကိစၥကို စီစဥ္ေပးသူသည္ အဓိပတိေဒါက္တာဘေမာ္ ျဖစ္၏။
သခင္သန္းထြန္းသည္ ေတာ္လွန္ ေရးအတြက္ အခ်ိန္ျပည့္လႈပ္ရွားတာ သူ႔ ကိုယ္သူ ဂ်ပန္ေခတ္၀န္ႀကီးတစ္ဦးအျဖစ္ ကိုပင္ေမ့ေနပံုရ၏။ ဂ်ပန္မ်က္စိစပါးေမႊး စူးေလာက္ေအာင္ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ လႈပ္ရွား၏။
ဤတြင္အဓိပတိကသခင္သန္းထြန္း အေပၚ ဂ်ပန္ေတြသကာၤမကင္းျဖစ္ေန သည္ကို ေျပေပ်ာက္ရန္ စစ္တရားေဟာ ခုိင္းဖို႔ တာ၀န္ေပး၏။ေဟာရမည့္ေဒသက ေတာင္ငူခ႐ိုင္ထဲမွာျဖစ္၍သခင္သန္းထြန္း ေျခရာေဖ်ာက္သြားသည္ကို ဂ်ပန္စစ္ ပုလိပ္တို႔က အေတာ္ၾကာမွသိရေတာ့ သည္။
သခင္ႏုသည္ ဗိုလ္လက်ာ္ကိုထား ထားၿပီးေနာက္ (၂)ရက္ေျမာက္သခင္ႏု တို႔ ထြက္ရမည့္ေန႔တြင္ အဓိပဓိႏွင့္သြား ေတြ႕သည္။ မိမိုကိုယ္ေရာင္ေပ်ာက္ေတာ့ မည့္အေၾကာင္း၊ သခင္ႏုကအဓိပဓိကိုဖြင့္ ေျပာလိုက္ျခင္းျဖစ္၏။
အဓိပတိေဒါက္တာဘေမာ္သည္(၃) မိနစ္ေလာက္ၿငိမ္သက္သြားသည္။ အျပန္ အလွန္ စဥ္းစားေနျခင္းျဖစ္၏။ ေနာက္ ေတာ့ အဓိပတိသည္ သခင္ႏုကို၀မ္းနည္း ပက္လက္ျဖစ္သည့္ ေလသံႏွင့္ဖြင့္ဟေျပာ ျပလာသည္။
““ပုန္းခ်င္လည္း ပုန္းေပေတာ့သခင္ႏု ဘာျဖစ္လို႔လည္း ဆိုရင္ အခုအေျခအေန အတိုင္း သခင္ႏုတို႔ကို ကယ္ဘို႔မေျပာနဲ႔၊ ကိုယ့္ကိုုကုိယ္ေတာင္ ကိုုယ္ဟာကယ္နိုင္ တဲ့ ေန႔တစ္ေန႔ကို ကုိယ္တို႔ေရာက္လာ လိမ့္မယ္။ အဲဒီေတာ့ သခင္ႏုလည္း ပုန္း ခ်င္ပုန္းေတာ့။ ကုိယ့္အေပၚမွာသစ္ၥာျပဳ ထားတာေတြ၊ ဘာေတြ၊ အားလံုးအကုန္ ခြင့္လႊတ္တယ္။
သခင္ႏုသည္အဓိပတိကိုအေတာ္သ နားသြားသည္။
““ကၽြန္ေတာ္ပုန္းလုိက္ရင္ ဂ်ပန္က အဓိပတိကိုပိုၿပီးသကၤာမကင္းျဖစ္မေနဘူး လား””ဟု ေမးလုိက္ေလသည္။
ေဒါက္တာဘေမာ္ကရွင္းသည္။
““သခင္ႏုရွိလည္း ကိုယ့္အေပၚကို ဂ်ပန္ကယံုေတာ့တာမွ မဟုတ္ဘဲ၊ ဘယ္ ေတာ့ေလာက္ပုန္းရမွာလဲ””
ခ်က္ျခင္းပုန္းရမွာပဲ။
ပုန္းဖို႔ေနရာက လံုရဲ႕လား။
လံုပါတယ္။
အဓိပတိက သခင္ႏုမ်က္္ႏွာကိုစိတ္ မခ်ဟန္ျဖင့္ ၾကည့္၏။
““သခင္ႏုကတယ္ၿပီး ယံုလြယ္တတ္ တယ္။ လူေတြတိုင္းမယံုနဲ႔ေနာ္။ အခုလူ ေတြကို ေတြ႕သမွ် ဂ်ပန္စစ္ပုလိပ္က တစ္ခ်က္ညႇင္းလိုက္ရင္ အကုန္ကန္ထြတ္ လာတာပဲ။
သခင္ႏုသည္အဓိပတိကိုေနာက္ဆံုး အ႐ိုအေသျပဳျခင္းျဖစ္၏။ ၫႊတ္၍အ႐ို အေသေပးၿပီးေသာ္ သူ႔အိမ္သို႔ျပန္လာ၏။
ထိုညမွာ သခင္ႏုသည္ ဗိုလ္လက်ာ္ ႏွင့္ေတြ႕၏။ သု႔ိရာတြင္ သခင္ႏုတြင္ ထိုည မွာ ဗိုလ္လက်ာ္ႏွင့္တစ္ခါတည္း လုိက္ပါ သြားရန္ မျဖစ္ႏုိင္သည့္ကိစၥတစ္ေပၚလာ သည္။ ““ကဲ ဗိုလ္လက်ာ္ မင္းကေန႔ည ထြက္ႏွင့္ေပေတာ့။ မင္းတို႔ ဖ်ာပံုေရာက္ ေရာက္ခ်င္း တုိ႔ကိုေခၚဖို႔ လူလႊတ္လိုက္ ပါ””ဟု သခင္ႏုက မွာလုိက္ရေတာ့၏။
ထုိညမွာပင္ ဗိုလ္လက်ာ္သည္ သူ႔ ဌာနကေန ဖ်ာပံုသုိ႔ထြက္သြားေလသည္။ လက္မတင္ကေလးပင္။ အကယ္၍ ဗိုလ္လက်ာ္သည္ ေနာက္တစ္ေန႔အထိ သာ ေနလုိက္ပါက သူ႔လည္ပင္းကို ဂ်ပန္ စစ္ပုလိပ္တို႔၏ ဓားကပိုင္းပစ္လိုက္ေပ ေတာ့သည္။ အေၾကာင္းဆိုေသာ္ ေနာက္ တစ္ေန႔နံနက္ အေစာႀကီးတြင္ဗိုလ္လက်ာ္ ပုလိ္ပ္ကို ဂ်ပန္စစ္ပုလိပ္မ်ားက လာ၀ိုင္း ေသာေၾကာင့္ပင္။
ဆက္လက္ဖတ္႐ႈပါရန္
ျမန္မာ့အလင္း ေအာင္သန္း
ျမန္မာ့အလင္း ေအာင္သန္း
Tags: ေဆာင္းပါး, ျမန္မာ့အလင္းေအာင္သန္း
0 comments:
Post a Comment