သတိေၾကာင့္ ၾကည္စင္၏

by Zay Ya on Sunday, May 6, 2012 at 6:52am 

He watches.

He is clear.

How happy he is!

သူ ေစာင့္ၾကည့္၏ ~

သူသည္ ၾကည္စင္ လ်က္ ရွိ၏။

ထို႔ေၾကာင့္ သူသည္ အဘယ္မ်ွ ရႊင္လန္း ခ်မ္းေျမ့ရ ပါသနည္း။

ဒီစကား ဟာ ရိုးရွင္း တယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္လည္း လွပေနပါတယ္။ တည့္မတ္မွန္ကန္တဲ့ အရာမွန္သမ်ွ အစဥ္အျမဲ ရိုးရွင္းေနတတ္တယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ လွပ တယ္လို႔ ေခၚပါမယ္။

ဘဝ ရွင္သန္ေန သမ်ွမွာ ေလ့က်က္ ထံုမႊမ္းထားသင့္တဲ့ တစ္ခုတည္းေသာ အရာဟာ - ေစာင့္ၾကည့္မႈ (သတိ၊ အပၸမာဒ) (ဝါ) Watchfulness ။ ဒီတစ္ခု တည္းသာ ျဖစ္ပါတယ္။

ေစာင့္ၾကည့္ပါ။ ခင္ဗ်ား နိစၥဓူဝ ဘာလုပ္ေနလုပ္ေန ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကည့္ပါ။ ခင္ဗ်ား စိတ္သႏၱာန္ တြင္း ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ အေတြးစဥ္ တိုင္းကို လည္း သတိမျပတ္ ေစာင့္ၾကည့္ ပါ။ ခင္ဗ်ား ရယူလိုတဲ့ အလိုဆႏၵ၊ လိုဘ၊ ေဒါသ ျဖစ္ေပၚ လာရင္ လည္း မျပတ္ သာ ေစာင့္ၾကည့္ေန ပါ။ ေနာက္ဆံုး မွာ မ်က္ေတာင္ ခတ္ မိတာေလးက အစ - အသိ ကင္းလြတ္ျပီး မခတ္မိသည္ အထိ ေစာင့္ၾကည့္ႏိုင္ လာပါလိမ့္မယ္။ ခင္ဗ်ား လမ္းေလ်ာက္ တာ၊ စကားေျပာ တာ၊ စားေသာက္ ေနတာ၊ ေရခ်ိဳးသန္႔စင္တာ ~ စသျဖင့္တစ္ခုမွ မလြတ္ေအာင္ ေစာင့္ၾကည့္ေန ၾကည့္ ပါ။ ခင္ဗ်ား သႏၱာန္ မွာ ၂၄ နာရီ ျဖစ္ေပၚ သမ်ွ ထင္ရွားသမ်ွ အျပည့္အဝ ေစာင့္ၾကည့္ ေနႏိုင္ပါေစ။

ဥပမာ စားေသာက္တဲ့ အခါ ဆိုပါစို႔ ~ အေတြးတစ္ျခား၊ အစားတစ္ျခား၊ ဗိုက္ဝရင္ ျပီးရံု မစားဘူး။ (ဝါ) သတိ လြတ္ကင္းျပီး မစား ဘူး - စားတဲ့ ထမင္း လုပ္ တိုင္း၊ အစား တစ္လုပ္တိုင္း ကို အသိ အျပည့္နဲ႔ စားႏိုင္ဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ထမင္းလုပ္ ကို ကိုင္တယ္။ ခံတြင္းထဲ ထည့္ တယ္။ တစ္ခ်က္ ခ်င္း ၾကိတ္ဝါးတယ္။ ခံတြင္း ကေန လည္ေခ်ာင္း အတြင္း ျမိဳခ်တယ္။ ( ေႏွးေႏွး ေကြးေကြး လိုက္လုပ္ေနစရာ မလိုဘူး ) အဲ့ ခဏ တိုင္း ကို အသိအျပည့္ မျပတ္ မလပ္ ျဖစ္ေန ရံုေလးပဲ လိုအပ္ပါတယ္။ အဲ့ဒီ အခါ ခင္ဗ်ား စားေသာက္ ေနတဲ့ အစား တစ္လုပ္ တိုင္း အေပၚ ႏွစ္သိမ့္ ၾကည္စင္မႈ အျပည့္ ရွိေၾကာင္း ေတြ႕ရပါလိမ့္မယ္။ အဲ့ဒီ ေစာင့္ၾကည့္မႈ သတိနဲ႔ ျပည့္စံုတဲ့ အခါ - ခင္ဗ်ား ရရွိတဲ့ အစား အေသာက္ က လည္း ခံတြင္းအရသာ ထက္ သႏၱိ၊ ၾကည္စင္မႈ အရသာက ပိုမို ခ်ိဳျမိန္ေနပါလိမ့္မယ္။ အစားအေသာက္ရဲ႕ (ဝါ) ဟင္းေကာင္း မေကာင္း အတြက္ ဃာန လ်ာ အရသာ မဟုတ္ဘူး။   ေစာင့္ၾကည့္ရင္း ၾကည္စင္ လ်က္ ရွိေနတဲ့ သႏၱိ အရသာဟာ အျခား အရာရာ ထက္ သာလြန္ ေန ပါတယ္။ အခု ခဏအတြင္း ၾကည့္ၾကည့္ပါ။ အဲ့ဒီ အခါလည္း ဒါကို ေကာင္းေကာင္း သိျမင္ႏိုင္ယ္။ ခင္ဗ်ား သတိမထား~ သတိ လြတ္ကင္းေန မယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ကမၻာ့ အေကာင္းဆံုး ဟင္းလ်ာ စား ေနရင္ေတာင္  ဘာအရသာ၊ ဘာ အသိမွ ရမွာ မဟုတ္ဘူးရယ္။

အခ်ိဳ႕က ခဏတိုင္း အသိ သတိ အလြယ္တကူ မထားႏိုင္ တာေၾကာင့္ - ေႏွးေႏွး ျပဳမူတတ္တယ္။ ဒါဆိုရင္လည္း ျပႆနာ မရွိပါဘူး ~ အဆင္ေျပ ပါတယ္။ အဓိကက~  ျပဳမူေနတဲ့ အခ်ိန္ အတြင္း လုပ္သမ်ွ အျပည့္အဝ သိေနဖို႔၊ သိစိတ္ အျပည့္အဝ ရွိေနဖို႔ ပဲ လိုအပ္တယ္။ ခင္ဗ်ား လ်ွာ အရသာ၊ အနံအရသာ၊ ထိေတြ႕မႈ၊ စိတ္ခံစားခ်က္ စသည္ ျဖစ္တိုင္း ျဖစ္တိုင္း မွာ "သိတယ္" ဆိုရံုမ်ွေလး ဟာ ~ လြယ္ကူေန တာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ လြယ္မေယာင္နဲ႔ လက္ေတြ႕မွာ ~ ခက္ခဲတဲ့ အက်င့္ ျဖစ္ပါတယ္။ ခင္ဗ်ား ႏွစ္ဆယ့္ေလး နာရီ မဆိုထားနဲ႔  - အေလ့ အက်င့္ မရွိ ရင္ ~ ႏွစ္ဆယ့္ေလးမိနစ္ (ဝါ) ႏွစ္ဆယ့္ေလး စကၠန္႔ေတာင္ အျပည့္အဝ မျဖစ္ဘူး။

ဒါ့ေၾကာင့္ ခင္ဗ်ား ႏွစ္ဆယ့္ေလးနာရီ အျပည့္အဝ ျဖစ္တည္ေအာင္ ၾကိဳးပမ္းေနတဲ့ ၾကားမွာ - မၾကာခဏ ေမ့ေမ့ ေနခဲ့ မွာပဲ။ ဒါဆိုရင္ လည္း~  မေက်လည္ စရာ၊ ေဒါသ ျဖစ္စရာ၊ ဝမ္းနည္း စရာ မလိုဘူး။ "ငါ ပါရမီ မပါပါဘူးကြာ" လို႔ ျငီးျငဴ တတ္တဲ့သူ ရွိတယ္။ အဲ့လို႔ ျငီးျငဴ စရာလည္း မလိုဘူး။ အေၾကာင္းက ~ အဲ့လို ေမ့ေမ့ ေနတတ္ တာ က သဘာဝက် တယ္။ ခင္ဗ်ား အဲ့လို ႏွစ္ဆယ့္ေလးနာရီ အျမဲမျပတ္ သတိ ရွိေနဖို႔ တစ္ၾကိမ္တစ္ခါ မွာမွ မလုပ္ခဲ့ဖူးဘဲ။ ဒါ့ေၾကာင့္ အား မေလ်ာ့ပါနဲ႔။ အားေလ်ာ့တဲ့ စိတ္ေၾကာင့္ တခဏ လုပ္လိုက္တဲ့ ခင္ဗ်ား သတိ အက်င့္ ဟာ ~ က်န္တဲ့ ေမ့ေမ့ေလ်ာ့ေလ်ာ့ ကာလေတြ ၾကားမွာ ျပန္လည္ ေပ်ာက္ရွ သြား ပါလိမ့္မယ္။ "ငါ လြဲသြားျပန္ျပီ၊ ငါေမ့ သြား ျပန္ျပီ" လို႔ အမွတ္ျပန္ရမိရင္ - အဲ့ဒီ အမွတ္ရ မိတဲ့ ေနရာ က ျပန္ စပါ။  ျပန္ ေစာင့္ၾကည့္ေန ပါ။  "ဒါ ငါနဲ႔ မထိုက္တန္ ဘူး ထင္တယ္၊ ငါ့ အခ်ိန္ မက်ေသး ဘူး ထင္ တယ္၊ အျခားအရာေတြ လုပ္ဖို႔ က်န္ေသးတယ္" လို႔ အေတြး ဝင္ရင္း - သတိျပန္ရမိရင္လည္း - အဲ့ဒီ "ဒါ ငါနဲ႔ မထိုက္တန္ ဘူး ထင္တယ္" ဆိုတဲ့ အေတြးအဆံုးမွာ တင္ ~ ျပန္စပါ။ သတိ မၾကာ ခဏ ျပတ္လတ္ က်န္ခဲ့လို႔ မိမိ ကိုယ္ကိုယ္ ျပစ္တင္ ရံု ျပစ္တင္ ေန ရင္  အဲ့ဒါ အခ်ိန္ သက္သက္ ကုန္ဆံုးေစ တာ သာ ျဖစ္ ပါလိမ့္မယ္။ ေမ့ေလ်ာ့ေန ခဲ့တယ္ ဆိုတဲ့ ခဏေတြဟာ အတိတ္ အျဖစ္ က်န္ခဲ့ တယ္။ ဟုတ္တယ္ ဟုတ္?? ခင္ဗ်ား "အခု" သတိျပန္ ထားႏိုင္တယ္။ "အခု" တည့္တည့္ ျပန္ေစာင့္ၾကည့္ႏိုင္တယ္။

အဲ့ဒီအခါ ခင္ဗ်ား ဘဝ တစ္ခုလံုးဟာ - အခု တည့္တည့္ ဆိုတဲ့ ပစၥဳပၸန္ အတြင္း မွာသာ  အျပည့္အဝ ရွင္သန္ေနေတာ့ တယ္။ ခင္ဗ်ား က ေျပာ မယ္ ~ "အခု ကို - က်ေနာ္ ေမ့သြားတယ္ဗ်ာ" ~ အဲ့ေတာ့ ဘာျဖစ္ေသးလဲ။ အဲ့ "အခု" ျပီးရင္ သူ႕ရဲ႕ ေနာက္မွာ - ေနာက္ "အခု" ရွိေန ပါ တယ္။ ျပန္ ေစာင့္ၾကည့္ေနရံုပဲ။ ပထမ - တစ္ေနကုန္ေပါင္းမွ စကၠန္႔ပိုင္းေလာက္။ ေနာက္- တစ္ေနကုန္ အားလံုးေပါင္းမွ မိနစ္ ပိုင္း။ ေနာက္- တစ္ေန ကုန္ အားလံုးေပါင္း နာရီပိုင္း စသျဖင့္ (ဇြဲသာမေလ်ာ့ရင္) တိုးတိုး လာႏိုင္ ပါလိမ့္မယ္။ ဒီလိုနဲ႔ - ႏွစ္ဆယ့္ ေလးနာရီ အျပည့္အဝ ခင္ဗ်ား သတိ ေစာင့္ၾကည့္ ႏိုင္တဲ့ အခါ ဒီအေလ့အလာ ထံုမႊမ္းႏိုင္အား - ေကာင္းေကာင္း ရလာသလို၊ ခင္ဗ်ား ရွင္သန္ ေနထိုင္ သမ်ွ ၾကည္လင္မႈ ရွိေနေၾကာင္း လက္ေတြ႕ ေတြ႕ျမင္ ႏိုင္တယ္။ ေနာက္ဆံုး - ခင္ဗ်ား အသိစိတ္ေပ်ာက္ကင္းျပီး အိပ္စက္ခ်ိန္မွာ ေတာင္ သတိ ေစာင့္ၾကည့္ မႈ မျပတ္ေအာင္ ထားႏိုင္တယ္။ ဒီစကားကို အက်င့္မရွိသူအေနနဲ႔ အံ့ဩေကာင္း အံ့ဩႏိုင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ တကယ္ ရွိပါ တယ္။ အဲ့လို သာ သတိမျပတ္ ရွိမယ္ ဆိုရင္ - ခင္ဗ်ား သႏၱာန္မွာ ၾကည္လင္မႈ အျပည့္အဝ ရွိလာျပီ လို႔ ေျပာႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။

"ၾကည္လင္မႈ" အေၾကာင္း ေျပာၾကည့္မယ္။ ေစာင့္ၾကည့္မႈ သတိ ရွိေနရံုနဲ႔ - ဘာလို႔ ၾကည္လင္မႈ ရွိတယ္ ဆိုရသလဲ။ ခင္ဗ်ား ရွင္သန္ ေန ထိုင္၊ လုပ္ကိုင္ရာ ခဏတိုင္းကို မျပတ္ ေစာင့္ၾကည့္ ႏိုင္လာတဲ့ အခါ- ခင္ဗ်ား နိစၥဓူဝ - ေလာ- ေနတဲ့ စိတ္၊ လႈပ္ခတ္ ေနတဲ့ စိတ္အေတြးေတြ တေျဖးေျဖး ျငိမ္ဝပ္ က်သြားလို႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲ့ဒါကို မွန္မမွန္။ အခ်ိန္ သိပ္မ်ားမ်ား မလိုဘူး။ အခု ဒီစာ ဖတ္ရွဳေနခ်ိန္မွာလည္း စမ္း ၾကည့္ႏိုင္ တယ္။ တခဏ ေစာင့္ၾကည့္ ရင္ ~ ဒီစာေတြေပၚ မ်က္လံုး ေျပးေနတဲ့ ခဏ၊ ဒီစာလံုးေတြကို အေတြးေတြ အျဖစ္ ဖလွယ္ ဝင္ေရာက္ သြားတဲ့ ခဏ၊ ခင္ဗ်ား ၾကံေတြးေနတဲ့ အေတြးစဥ္ေတြရဲ႕ ခဏ ~ အဲ့ဒီ ခဏတိုင္းကို ေစာင့္ၾကည့္ ၾကည့္ပါ။ ခင္ဗ်ားေတြးေနတဲ့ ခဏ တခဏ ခ်င္း စီဟာ - ေလာေလာ လတ္လတ္  ျငိမ္သက္ သြားတယ္။ အဲ့ဒီ ျငိမ္သက္မႈ ကေန ခ်မ္းေျမ့မႈ အရသာ (သႏၱိ) က အလိုလို ထြက္ေပၚ တယ္။ ဒါက တခဏခ်င္း အားျဖင့္ ကိုသာ ဆိုလိုတယ္။ ခင္ဗ်ား သတိေမ့ထားခဲ့ရင္ - ဒံုရင္းက ဒံုရင္းပဲ။  မိမိ သႏၱာန္ကုိ မိမိ - မျပတ္ မလပ္ - အေသးစိတ္ ေစာင့္ၾကည့္ႏိုင္ေလ ~ တစ္ေပါက္ေပါက္ ေဖာက္ေနတဲ့ ခင္ဗ်ား အေတြးေတြ - ထပ္မေပါက္ႏိုင္၊ ထပ္မျဖစ္ လာႏိုင္ေတာ့ေလ ပဲ။

က်ေနာ္တုိ႔ အေတြးေတြ အားလံုးထဲမွာ ေန႔တိုင္းေန႔တိုင္း ျဖစ္ေပၚသမ်ွဟာ - အလဟႆ အေတြးေတြ အမ်ားဆံုး ပါဝင္ပါတယ္။ အဲ့ဒီ အေတြးေတြ ျဖစ္ထြန္း ေနသမ်ွကို - ေစာင့္ၾကည့္မႈ သတိ၊ သိမႈ သက္သက္ က အစားထိုး ပစ္ပါတယ္။ သူက - ခင္ဗ်ားကို အေတြး အိပ္မက္ေတြ၊ အလို ရမၼက္ေတြ ထဲက ဆြဲထုတ္တယ္။ လက္ေတြ႕ ရွင္သန္ ေနမႈ ဆီသာ တြန္းပို႔တယ္။ အဲ့ဒါ ခင္ဗ်ား လုပ္တာ မဟုတ္ဘူး။ ခင္ဗ်ား ေစာင့္ၾကည့္ေန ရင္ အဲ့ဒါ သူ႕ဘာသာသူ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲ့ဒီ အခါ အလဟႆ ပါ ဆိုတဲ့ - အေတြးေတြ အားလံုး ေလ်ာ့ပါးသြားတယ္။ ခင္ဗ်ား ေစာင့္ၾကည့္ မႈ က်ပ္က်ပ္ ရွိလာေလ၊ သူတို႔ ေလ်ာ့ပါးသြားေလပဲ။ ခင္ဗ်ား အျပည့္အဝ သတိရွိႏိုင္တဲ့အခါ - အဆံုးသတ္မွာ သူတို႔ ေသ ဆံုး သြားၾက တယ္။ ခင္ဗ်ားဆီမွာ  ခင္ဗ်ားရဲ႕ ႏိုးၾကားမႈ စင္စစ္၊ ရွင္သန္ ေနမႈ စစ္စစ္ သာ က်န္ရစ္တယ္။ အဲ့ဒီ အခု ခင္ဗ်ား ရင္တြင္း က  အလိုဆႏၵ၊ ရမၼက္၊ အေတြး၊ စိတ္ကူးယဥ္ အရွဳပ္အေထြး ေတြ ေသဆံုးရျခင္း အေၾကာင္းေၾကာင့္  တစ္ခုတည္းနဲ႔ - ခင္ဗ်ား သႏၱာန္ ရွင္းလင္း ၾကည္စင္ ေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲ့ဒီ ၾကည္စင္မႈဟာ လြတ္ေျမာက္မႈ ေမာကၡရဲ႕ အစဦး ပဏာမ လို႔ က်ေနာ္ ေခၚဆို လိုတယ္။

...................

အထက္ပါ ~ He watches, He is clear; How happy he is! သည္

ေအာက္ပါ ဓမၼပဒ ပုဒ္ကို စာမဆန္ ေစလို၍ အလြယ္ျပန္ရွင္းျခင္း ျဖစ္သည္။

အပၸမာေဒ ပေမာဒႏၲိ၊ အရိယာနံ ေဂါစေရ ရတာ

မေမ့ေလ်ာ့ျခင္း တရားႏွင့္ ျပည့္စံု သည္ ျဖစ္၍

အရိယာတို႔၏ တရား၌ ရႊင္လန္း ေမြ႕ေလ်ာ္၏။

...................

May 6th 2012 at 8:00 PM

...................

http://zayya.wordpress.com/

http://zayya.blog.com/

http://zayyah.blogspot.com/