ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ-ဆြဲေဆာင္ရာ "ပီမိုးနင္း"

by အား မာန္ on Sunday, April 22, 2012 at 7:31pm ·

သံသယမ်ား၊ ခ်စ္သူ႔ ေက်းဇူး၊ ဗုဒၶဘာသာ ရွင္သာမေဏဝတ္ျခင္း စကားတစ္ခြန္းအတြက္ တုန္လႈပ္ၿပီး လိင္ျပန္လာခ့ဲျခင္း၊ အလုပ္ရျပန္ပါလည္း မၿမဲမစြဲ၊ လြတ္လပ္ေရးကို အထူးလိုခ်င္မူ။   ။

ကၽြႏု္ပ္ဗုဒၶဘာသာ ျဖစ္လာရျခင္း၏ အေၾကာင္းရင္းမွာ ထာဝရ ဘုရားသခင္၏ တင္းမာမႈေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္ေၾကာင္း အထက္က ေရးသားခဲ့ေလၿပီ။ ကၽြႏု္ပ္ ဤဘဝသို႔ မလာမီ(ဝါ) လူမျဖစ္မီက ခရစ္ယာန္ဘာသာ၏ အဆိုအရ ကၽြႏု္ပ္ ဘယ္မွာမွ် ဘယ္ဘ၀မွာမွ် မရွိ။ ဘယ္ဘဝမွာမွ် မေနခဲ့ဘူးေခ်။ ယူခုလို မရွိရာဘဝမွာ လူျဖစ္လာရေအာင္ ကၽြႏု္ပ္အား ဘုရားသခင္သည္ ဖန္ဆင္းလိုက္၏။ သို႔မရွိရာ ဘဝမွ ရွိေအာင္ဖန္ဆင္းၿပီးမွ ကၽြႏ္ုပ္ကိုကၽြႏု္ပ္၏ အမိ ဝမ္းထဲသို႔ ထည့္လိုက္ေလသလား။ သို႔တည္းမဟုတ္ အမိဝမ္း၌ပင္ ကၽြႏု္ပ္ရွိေအာင္ ဖန္းဆင္းလိုက္ေလသလား မသိရေပ။ ကၽြႏု္ပ္ ဘယ္ဘဝမွာမွ် မရွိစဥ္အခါ ထာဝရ ဘုရားထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ခါ ကၽြန္ေတာ့ကို လူျဖစ္ေအာင္ ဖန္ဆင္း၍ေပးပါ ခင္ဗ်ားကို မေသမခ်င္း ကိုးကြယ္ပါမည္။ အျပစ္ျပဳလွ်င္လည္း ထာဝရ ငရဲအိုးႀကီးထဲသို ခ်ပါ။ လူ႔ဘဝရေအာင္သာ ဖန္ဆင္း၍ ေပးေတာ္မူပါဟူ၍လည္း ၎ထာဝရ ဘုရားကို ကၽြႏု္ပ္မေတာင္းပန္ မေလွ်ာက္ ထားခဲ့ေပ။ ေတာင္းပန္လိုျငားအံ့ ကၽြႏု္ပ္မရွိေသးေသာ အခါ၌ အဘယ္ နည္းျဖင့္ ကၽြႏု္ပ္ေတာင္းပန္ႏိုင္ပါမည္ နည္း။

ဘုရားသခင္ မဖန္ဆင္းမီက ကၽြႏု္ပ္တို႔ အဘယ္မွာမွ် မရွိဟု ခရစ္ယာန္ ဘာသာ၌ ဆို၍ ကၽြႏု္ပ္၏ စိတ္၌ ဤအေတြးမ်ိဳးကား မၾကာခဏျဖစ္ေပၚလာ၏။ ထာဝရဘုရားသည္ လူကို မေတာင္းပန္ဘဲႏွင့္ ဖန္ဆင္းမွ ေသးငယ္ေသာ အျပစ္ကေလးတစ္ခုေၾကာင့္ မလြတ္ႏိုင္ေသာ ထာဝရ ငရဲႀကီးထဲသို႔ ပို႔ေစသည္ဆိုလွ်င္ မဟာဂရုဏာ ဆိုေသာ စကားသည္ အဘယ္မွာ ရွိႏိုင္ပါေတာ့မည္နည္း။ ထိုအျပစ္ကေလးမ်ားကို ျပဳဖို႔ရန္ လူတြင္ လက္နက္ကိရိယာတို႔ကို တပ္ဆင္၍ ေပးလိုက္ေလရာ ထိုသို႔တပ္ဆင္၍ ေပးသျဖင့္ အျပစ္ျပဳမိေခ်က အျပစ္ႏွင့္မမွ်ေသာ ထာဝရဒဏ္ႀကီးကို ေပးသည္မွာ တရားပါ၏ေလာ....ဟူေသာအေတြးမ်ားသည္ မၾကာမၾကာ ကၽြႏု္ပ္စိတ္၌ ေပၚခဲ့ေလသည္။ +(ေအာက္မွာဖတ္) သို႔အေတြးေပၚခဲ့သျဖင့္ ထာဝရဘုရား ဖန္ဆင္းတယ္ဆိုတာ ဒ႑ာရီထင္ပါရဲ႕ ဟု ေတြးေတာမိေလသည္။ သို႔ပင္ေပၚခ့ဲေသာ္လည္း ထာဝရဘုရားကို မစြန္႔ပစ္ႏိုင္ေသးေပ။ အခ်စ္ႏွင့္ ေတြ႔ေသာ အခါမွာ စြန္႔ပစ္ခဲ့ရဲေလေတာ့သည္။ အဘယ္ပံု အခ်စ္ႏွင့္ ေတြ႔ပါသနည္း။

သံုးဆယ္ၿမိဳ႕ရြာမအရပ္၌ ငယ္စဥ္က ကၽြႏု္ပ္ႏွင့္ စကားဘက္ ခ်စ္ကၽြမ္းတဝင္ျဖစ္ေသာ မဟန္ေခၚ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ရွိခဲ့ေလသည္။ ၎သည္ ကၽြႏု္ပ္ထက္ အသက္တစ္ႏွစ္မွ်ႀကီး၏။ ကၽြႏု္ပ္သည္ ေမာ္လၿမိဳင္ေက်ာင္း ၌ေနခဲ့စဥ္ ေက်ာင္း၌ အသိမိတ္ေဆြျဖစ္သမွ်ေသာ မိန္းကေလးမ်ားမွာ ဂါဝန္ဝတ္မ်ားသာ ျဖစ္ၾကေလသည္။ ဂါဝန္၀တ္မိန္းမမ်ား၏ အေနအထိုင္အသံုးအႏႈန္းအမူအရာကိုသာ အဟုတ္ တကယ္ထင္မွန္၍ ေနသူျဖစ္ေလရာ ျမန္မာမိန္းမမ်ား ဝတ္ပံုစားပံုကို ျမင္ရေသာအါ၌ ၾကည့္၍မရေပ။ လက္ကို ေျမႇာက္လိုက္သည့္အခါ ခါးေပၚ၍ ေန ျခင္းသည္ အလြန္အ႐ုပ္ဆိုးသည္ဟု မွတ္ထင္ေလသည္။ သို႔ေၾကာင့္ပင္လည္း အဘယ္ျမန္မာ မိန္းကေလးကိုမွ် ဟုတ္သည္မထင္ခဲ့ေပ။

အေတာ္အတန္ေခ်ာေမြ႔ေသာ ျမန္မာမိန္းကေလး တစ္ဦးဦးကို ေတြ႔ေစဦး ခါးပိုင္းကို ဘယ္ေသာအခါမွ် မၾကည့္မိ ခ်စ္စရာေကာင္းေသာ ႐ူပါ႐ုံအလွ၊ မ်က္ႏွာမွ်ကိုသာလွ်င္ ၾကည့္ခဲ့မိေလသည္။ သို႔ၾကည့္ရင္း အင္း-႐ုပ္ကေလးက ေတာ့ ေခ်ာလွပါ၏။ လက္ေျမႇာက္လွ်င္ ခါးေပၚေခ်ဦးမည္။ ခါးေပၚလွ်င္ ႐ုပ္ဆိုး၊ စိတ္ပ်က္စရာပင္ဟု ကၽြႏု္ပ္စိတ္ ဝယ္ တစ္ကိုယ္တည္းညည္းတြားမိခဲ့ေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း ျမန္မာ မိန္းကေလးမ်ားကို မ်က္ႏွာလြဲ၍ အျခားေသာေနရာတို႔ကို အျခားေယာက္်ားကေလးမ်ားကဲ့သို႔ ကၽြႏု္ပ္သည္ မၾကည့္ခဲ့မိေပ...

ကၽြႏု္ပ္အလြန္ခ်စ္ခင္၍ ကစားေဖာ္ စကားဘက္ျဖစ္ခဲ့ေသာ မဟန္ကို ျမင္ရေသာအခါ၌မူကား ကၽြႏု္ပ္စိတ္ဝယ္ တစ္မ်ိဳးျဖစ္၍ သြားေလသည္။ တျဖည္းျဖည္း မ်က္စိယဥ္၍သြားေလၿပီ။ မ်က္စိယဥ္၍ လာေသာအခါ၌ ကၽြႏု္ပ္၏ စိတ္တြင္ မဟန္အား ခ်စ္ျခင္းေမတၱာသည္ ေပၚေပါက္၍ လာခဲ့ေလသည္။ ခ်စ္၍လည္း တစ္ေန႔မေတြ႔ရလွ်င္ မေနႏိုင္ေတာ့ေခ်။ သို႔ေၾကာင့္ပင္ မဟန္ႏွင့္ ကၽြႏု္ပ္သည္ အႀကိမ္ႀကိမ္ေတြ႔ရာ ထိုသို႔ေတြ႔ရေသာ္လည္း ခ်စ္စကား ႀကိဳက္စကားကို မေျပာရေသးေပ။ ကၽြႏု္ပ္ကသာ ႀကိဳက္ေနေလသည္။ မဟန္ကို ဖြင့္၍မေျပာေပ။

မဟန္ကား ဗုဒၶဘာသာ ကၽြႏု္ပ္က ခရစ္ယာန္ျဖစ္ေနရာ မဟန္ကလည္း ခရစ္ယာန္ဘာသာမ၀င္ႏိုင္ ကၽြႏု္ပ္က လည္း ဗုဒၶဘာသာမျဖစ္ႏိုင္ႏွင့္ အခက္ႀကံဳေနရေလသည္။ ထိုအခါ ထာဝရဘုရားကို ပုန္ကန္လိုေသာစိတ္တို႔ သည္ကား ကၽြႏ္ုပ္စိတ္ဝယ္ တိုးတက္မ်ားျပားခဲ့ေလၿပီ။

ကၽြႏု္ပ္ေျပာသမွ်ကို မဟန္ကား နားေထာင္ေန၏။ စကားျပန္ကား မရေသးေပ။ သို႔ေသာ္လည္း သူသည္ ကၽြႏု္ပ္ ကဲ့သို႔ပင္ ကၽြႏု္ပ္အား ခ်စ္ႀကိဳက္ေနေၾကာင္းကိုကား သူ၏အမူအရာအားျဖင့္ပင္ ေကာင္းစြာ အကဲခတ္ႏိုင္ေလ သည္။ ပါးစပ္ကပင္ ဖြင့္ဟ၍ မေျပာေသာ္လည္း အမူအရာကိုျမင္ရ သိရ႐ုံျဖင့္ ကၽြႏု္ပ္မွာ ေက်နပ္လ်က္ ဘာသာ မတူေသာ မဟန္အား မည္သို႔ရေအာင္ ႀကံရပါမည္နည္းဟု အမ်ိဳးမ်ိဳး အႀကံေတြ ထုတ္၍ေနေလသည္။

ကၽြႏု္ပ္၌ ထိုအခါတြင္ အလုပ္အကိုင္ဟူ၍ ဘာတစ္ခုမွ် မရွိ။ ဘာတစ္ခုမွ် မလုပ္ကိုင္သျဖင့္ ကၽြႏု္ပ္မွာ ရပ္ရြာထဲ၌ လူေလလူေပါ့ဟူေသာ အမည္ကို ရစျပဳေလသည္။ ထိုကဲ့သို႔ အလုပ္အကိုင္မရွိသည့္အတြက္ေၾကာင့္ မယား တစ္ေယာက္ကို ဝေအာင္ ေကၽြးႏိုင္မည့္ သူမဟုတ္ဟု အျခား သူမ်ားကဲ့သို႔ပင္ မဟန္ယံုၾကည္ေတြးထင္မိေလ မည္ကား မလြဲေပ။ ဤအခ်က္ကား မဟန္၏ စကားမျပန္ျခင္း၏ ပထမ အေၾကာင္းအရင္းပင္ ျဖစ္တန္ရာသည္ဟု ကၽြႏု္ပ္ေတြးမိ၏။

မဟန္ကိုယ္တိုင္ ထိုကဲ့သို႔ အထင္ရွိသည့္ လကၡဏာ စကားမ်ားေျပာဆိုသံကို တစ္ခါတရံ တစြန္းတစ ၾကားရ ေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ခ်စ္ႀကိဳက္ပါသည္ဟူေသာ စကားကို မေျပာေလသလားမသိရေပ။

ေနာက္ဆံုး၌ ခရစ္ယာန္ဘာသာထာဝရဘုရား၏ အယူဝါဒႏွင့္ ပတ္သက္၍ ကၽြႏု္ပ္၏ ေတြးေတာခ်က္တြင္ ပိုင္ႏိုင္ စြာ သေဘာေပါက္လာခဲ့ေလသည္။ ငါ့ကို ထာဝရဘုရားသခင္ ဖန္ဆင္းသည္မဟုတ္ဟူေသာ အသိသည္ ခိုင္လံု ၍ လာေလသည္။

ထိုအခါမဟန္ႏွင့္ အဆက္အသြယ္ျဖစ္ေသာ မသိန္းေခၚ မိန္းမႀကီးတစ္ေယာက္အား ကၽြႏု္ပ္ရွင္ျပဳလိုေၾကာင္း ေျပာျပေလသည္။ မသိန္းက မဟန္အား ထိုအေၾကာင္းကို ေျပာ၍ျပေလရာ မဟန္ကိုယ္တိုင္ပင္ ကၽြႏု္ပ္အား ဘုန္းေတာ္ႀကီးဦးအာေလာက ေက်ာင္းတြင္ သကၤန္းစီးဖို႔ကို စီစဥ္၍ေပးေလသည္။ မ်ားမၾကာခင္ ကၽြႏု္ပ္ကား သကၤန္းစီးၿပီးေလၿပီ။

သို႔သကၤန္းစီးၿပီးသည္ေနာက္ တစ္လေလာက္အၾကာတြင္ ဖါသာ-အန္ဒ႐ူးေခၚ သူဘုရင္ဂ်ီဘုန္းႀကီးတစ္ပါးက မိုးႏွင္းလုပ္လိုက္တာ ငါ့မွာ အသဲႏွလံုးမ်ားေတာင္ တုန္လို႔ဟု ေျပာေသာစကားကို ကၽြႏု္ပ္ၾကားေသာအခါ ကၽြႏု္ပ္ ကိုယ္တိုင္လည္းမ်ားစြာ တုန္လႈပ္၍ လာေလသည္။ အေၾကာင္းမူကား ခရစ္ယာန္ဘာသာအရ ထိုအျပစ္သည္ အႀကီးဆံုးေသာ အျပစ္ျဖစ္ေလရာ သကၤန္းပင္စီးရေသာ္လည္း ယခုမွ ဗုဒၶဘာသာဘက္သို႔ ႐ူတ္ျခင္း ကူးခဲ့ရ ေသာ ကၽြႏု္ပ္အဖို႔တြင္ ဗုဒၶတရားေတာ္ျမတ္ကို အလ်ဥ္းနားမလည္ေသးရာ ထိုသို႔ နားမလည္ေသးေသာ ကၽြႏု္ပ္ သည္ ဖါသာအန္ဒ႐ူး၏ စကားကို ၾကားရျခင္းျဖင့္ အဘယ္မွာ စိတ္ႏွလံုးမတုန္လႈပ္ပဲ ရွိႏိုင္ပါမည္နည္း။ တုန္လႈပ္ ျခင္းရွိ၍လည္း မ်ားမၾကာမီ လိင္ျပန္ၿပီး ထြက္လာခဲ့ေလသည္။

သကၤန္းခၽြတ္ခဲ့ၿပီးေနာက္ သာယာဝတီၿမိဳ႕ ႐ုံးမ်ား၌ အလုပ္အကိုင္စံုစမ္းရွာေဖြခဲ့ရာ ပီဒဗလ်ဴဒီေခၚ လမ္းဘက္ ဆိုင္ရာ႐ုံးတြင္ စာေရးအလုပ္တစ္ခုကို ကံအားေလွ်ာ္စြာ လြယ္လင့္တကူ ရခဲ့ေလသည္။ တစ္သက္လံုးက လြတ္လပ္စြာႏွင့္ ကိုယ္ထင္ရာ ကိုယ္သြားလာေပ်ာ္ပိုက္၍ ေနခဲ့ေသာ ကၽြႏု္ပ္အဖို႔ဝယ္ အခ်ိန္မုန္ ႐ုံးသြားရျခင္း၊ ႐ုံး၌လည္း အထက္လူႀကီးမ်ား၏ မ်က္ေမွာက္ျဖစ္၍ ထိုင္ရာမွ မထ၊ တကုန္းကုန္းလုပ္ရျခင္းတို႔သည္ကား ကၽြႏု္ပ္ လို လြတ္လပ္စြာ ေနခဲ့ေသာ သူတစ္ဦးအတြက္ မ်ားစြာ စိတ္ဆင္းရဲ စိတ္ကိုၾကပ္တည္းေစေလသည္။ သို႔ေၾကာင့္ လည္း ထို႐ုံး၌တစ္လမွ်သာ လုပ္ခဲ့ေလသည္။

ထို႐ုံးတြင္ အလုပ္လုပ္၍ တစ္လေလာက္မွ်ၾကာေသာ မိုးဦးက်ေန႔တစ္ေန႔တြင္ အိမ္မွ ထြက္လာခဲ့ရာ လမ္းတြင္ အပြင့္မ်ားျဖင့္ စည္းကားေနေသာ ပိေတာက္ပင္တစ္ပင္ေပၚသို႔ တက္သူတက္၊ ေအာက္မွ တံခ်ဴႏွင့္ခ်ဴသူခ်ဴ၊ ပန္းပြင့္မ်ားကို ဆြတ္ခူးေနေသာ လူတသိုက္ကို ေတြ႔ရေလသည္။ သူတို႔တေတြကို ၾကည့္ရသည္မွာ ေတးသီ ခ်င္း တေက်ာ္ေက်ာ္ႏွင့္ ေပ်ာ္စရာႀကီးပင္ျဖစ္ေလရာ ထိုသို႔ၾကည့္ေနေသာ အခိုက္အတန္႔၌ ကၽြႏု္ပ္၏ စိတ္တြင္ ျဖစ္ေပၚလာသည္ကား အင္း ငါ့မွာေတာ့ သူတစ္ပါးရဲ႕ လခစားအေစခံျဖစ္ေနရလို ခိုင္းသည့္ကၽြန္ ေစသည့္ႏြား ဆိုတာလို ႐ုံးမွာသာ တစ္ေနကုန္ထိုင္ၿပီး လုပ္ေနရတာဘဲ။ သူတို႔တေတြကေတာ့ အေပ်ာ္ႀကီး ေပ်ာ္လို႔ပါကလား။ ငါလည္း လခစား စာေရးမျဖစ္ခင္က လြတ္လပ္သူတစ္ဦးပီပီ သူတို႔တေတြလို ေပ်ာ္ခဲ့ရတယ္မဟုတ္ပါလား။ အခု လဲ လြတ္လပ္ရင္ သူတို႔လိုပဲ ေပ်ာ္ေနရာမွာပါကလားဟု ေအာက္ေမ့ၿပီး ႐ုံးသို႔မသြားေတာ့ဘဲ ေတးသီခ်င္း တေက်ာ္ေက်ာ္ႏွင့္ ပန္းခူးေနၾကေသာ လူစုထဲသို႔ သြားေရာက္ခါ သူတို႔ နည္းတူေတးတေက်ာ္ေက်ာ္ ေအာ္ဟစ္ သီဆိုရင္း အခ်ိန္ ကုန္ေစေလသည္။ ထိုေန႔မွစ၍ ႐ုံးသို႔လည္း မသြားေတာ့ေပ။ ရပ္ရြာထဲတြင္ လည္ပတ္သြားလာ ေနျခင္းျဖင့္ အခ်ိန္ကို ကုန္ ေစခဲ့ေလသည္။ သို႔ေၾကာင့္ပင္လည္း ကၽြႏု္ပ္အား ႐ုံးမွ ထုတ္ ပစ္လိုက္ေပၿပီ..... အံ့ၾသစရာမရွိ.....။

+ လြန္ခဲ့သည့္ သံုးႏွစ္ခန္႔က ျမန္မာ့အက်ိဳးေဆာင္အဖြဲ႔မွ ထုတ္ေဝသည့္ လြတ္လပ္မႈေခၚ စာအုပ္တြင္လည္း စာမ်က္ႏွာ ၃၁၌ (ထာဝရဘုရားသည္ သတၱဝါေတြကို မိမိတို႔ သေဘာမတူဘဲ ဖန္ဆင္းၿပီး ေမာင္မင္းတို႔ ငါ့ကို ကိုးကြယ္ၾက။ ငါ့ကို မကိုးကြယ္လွ်င္ ငရဲခ်မည္ဆိုက တရားပါ၏ေလာ။  ။ ဘုရားမဖန္ဆင္းမီက ကၽြႏု္ပ္တို႔ အဘယ္မွာမွ်မရွိ။ ကၽြႏု္ပ္တို႔သည္ မရွိမုန္႔မ်ဳိးျဖစ္၏။ ထိုမရွိေသာ ကၽြႏု္ပ္တို႔သည္ ထာဝရဘုရားထံ ကပ္ေရာက္ခါ ကၽြႏု္ပ္တို႔ကို ရွိေအာင္ ဖန္ဆင္းေတာ္မူပါ။ ခင္ဗ်ားကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကိုးကြယ္ပါမည္ဟူေသာ ဂတိႏွင့္ ေတာင္းပန္ ၾကသည္မဟုတ္။ အေကာင္အထည္မွ် မရွိေသာ မရွိေကာင္မ်ားသည္ အသို႔လွ်င္ ေတာင္းပန္ႏိုင္ပါမည္နည္း။ သို႔ပါလ်က္ ထာဝရသည္ မိမိ၏ သေဘာအတိုင္း ကၽြႏု္ပ္တို႔လား ဖန္ဆင္းလိုက္႐ုံမက ဖန္ဆင္းၿပီး ေသာအခါ နင္တို႔မရွိရာမွ ရွိေအာင္ ငါဖန္ဆင္းလိုက္သည္ ငါ့ကို ေက်းဇူးတင္ရမည္ ငါ့ကို ရွိခိုးကိုးကြယ္ရမည္ ရွိခိုးကိုးကြယ္ ျခင္းမျပဳလွ်င္ ငရဲသို႔ သြားဟုဆို၏။ တရားပါ၏ေလာ။ မရွိလွ်င္ေအး၏။ ရွိေသာေၾကာင့္ပူ၏။ ဤရွိျခင္းတည္းဟူ ေသာ အပူႏွင့္ ညႇင္းပန္း၍ အားမရသျဖင့္ ငရဲကို ခ်ေခ်က နည္းလမ္း က်ပါမည္လား။ ကၽြႏု္ပ္တို႔ကိုယ္တိုင္ ဗုဒၶ ဘာသာသို႔ ကူးေျပာင္း ခဲ့ျခင္း၏ အေၾကာင္းျဖစ္ခါ ေခ်လႊာစကားျဖစ္၏။ ထိုစကားျဖင့္ ထာဝရကို ေခ်ခဲ့၏။ သို႔ ေခ်သည့္အတိုင္း ေၾကၿပီ။ ထာဝရ ဘုရားမရွိေတာ့ၿပီဟု ကၽြႏု္ပ္ယံုၾကည္၏)ဟူ၍ ေရးသားခဲ့ျခင္းကို ဤေနရာ တြင္ျပန္လည္သတိရ သင့္ၾကေပသည္။   ။ တည္းျဖတ္သူ

ပီမိုးနင္း ရဲ႕ ပီမိုးနင္း စာအုပ္တြင္းမွကူးယူပါသည္။