မ်ိဳးခ်စ္စိတ္နဲ႔ ေရးတဲ့ သမိုင္းအမွားတစ္ခု

by Hla Shwe on Monday, December 5, 2011 at 12:17pm

 

မွတ္မွတ္ရရ မဟာ၀ိဇၨာပထမႏွစ္ တက္ခဲ႔ရတုန္းက (First Semester) သင္တန္းမွာ သုေတသနထုံး (Research Methodology) သင္ရပါတယ္။
ဒီဘာသာရပ္ကို မသင္မွီမွာ သမိုင္းပါေမာကၡ ေဒါက္တာေက်ာ္၀င္းက သုေတသန အေရးပါပုံကို ေျပာပါတယ္။ လက္ခ်ာေလး နည္နည္းေပးၿပီးေတာ့ ေက်ာင္းသားေတြကို ေရႊတဂုံေစတီေတာ္ကို သြားေရာက္ ဖူးေမွ်ာ္ၿပီး ေျမာက္ဖက္မုတ္နားမွာ ေသြးေဆးကန္ ဆိုတာရွိတယ္၊ အဲဒီကန္အေၾကာင္းကို ေရးထားတဲ့ ဆိုင္းဘုတ္ရွိတယ္။ ဆိုင္းဘုတ္မွာ ဘာေရးထားတယ္ဆိုတာ အေသအခ်ာ မွတ္လာၿပီး မနက္ျဖန္တင္ရမယ္လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။ ေက်ာင္းသားေတြ အုပ္စုႏွစ္ခုခြဲၿပီး ေရႊတိဂုံ ေစတီဘက္ကို ခ်ီတက္ခဲ့ၾကတယ္။


ေသြးေဆးကန္

အရင္တုန္းကလည္း ေရႊတိဂုံေစတီေတာ္ကို ခဏခဏ ေရာက္ျဖစ္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံျခားသား ကမၻာလွည့္ ခရီးသည္ေတြကို ရွင္းျပေနတဲ့ ဧည့္လမ္းညြန္ေတြကို အဲဒီကန္နားမွာ မၾကာခဏေတြ႔ရတတ္ပါတယ္။ ဆိုင္းဘုတ္ အနီႀကီးေပၚမွာ ပထမ အဂၤလိပ္-ျမန္မာစစ္ ျဖစ္ပြားတုန္းက ျမန္မာမင္းတပ္ေတြ အဂၤလိပ္စစ္သားေတြကို ဓားနဲ႔ခုတ္သတ္ၿပီး ဓားရုိးနဲ႔လက္ ကပ္ေနတဲ့အတြက္ အဲဒီကန္မွာ ေဆးခဲ့တယ္လို႔ မွတ္မိေနပါေသးတယ္။ အခုထိလည္း ဒီလိုေရးထားတုန္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။
ေနာက္တစ္ေန႔ ေက်ာင္းခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ ကန္ေဘာင္ ဆိုင္းဘုတ္မွာေရးထားတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကို ဆရာႀကီးကို သြားတင္ရတယ္။ သုေတသန စလို္က္တာကို သိလိုက္ရတယ္။ ဆရာႀကီးက ေက်ာင္းသားေတြကို ဆယ္ေယာက္ တအုပ္စုခြဲၿပီး ေက်ာင္းသားေတြ ဖတ္ရမယ့္ ေပစာ နံပါတ္ေတြကို ေပးလိုက္တယ္။ မဟာ၀ိဇၨာ တက္ေနတဲ့ ေက်ာင္းသားက ၇၄ ေယာက္ ထင္တယ္။ အုပ္စု (၇) စုခြဲၿပီး တစ္အုပ္စုကို ေပစာတစ္ခု ဖတ္ခိုင္းလိုက္တယ္။
စာၾကည့္တိုက္မႈးဆီကိုလည္း စာတစ္ေစာင္ပါးလိုက္ေသးတယ္။ ေက်ာင္းသားေတြ လိုခ်င္တဲ့ ေပစာေတြကို အျမန္ဆုံးထုတ္ေပးဖို႔ ေရးထားတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္း ႏွစ္ရာေလာက္က ေပစာေတြကို မိုက္ခရုိ ဖလင္သြင္းထားတဲ့ မွတ္တမ္းေတြပါ။ ဒုတိယေျမာက္ေန႔မွာ အုပ္စုတစ္ခုက ေသြးေဆးကန္ရဲ႕ အေျဖကို ေတြ႔သြားပါတယ္။

ဘိုးေတာ္ဘုရားနဲ႔ ေသြးေဆးကန္

ျမန္မာ့သမိုင္းထဲမွာ နာမည္ႀကီးတဲ့ ပဒုံမင္းေခၚ ဘိုးေတာ္ဘုရားရဲ႕ အမိန္႔ျပန္တမ္းကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ပဒံုမင္းရဲ႕ အမိန္႔ေတာ္မွာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႔ ေရြတိဂုံေစတီေတာ္ ေျမာက္ဖက္မုတ္နား ေသြးေဆးကန္က ေရႊဘိုစဥ့္အုိးနဲ႔ ေရလံုးေရ ၁၀ ကို ဟံသာ၀တီ ၿမိဳ႕၀န္က ေရႊဖ၀ါးေတာ္ေအာက္ အေရာက္ ဆက္သ ရမယ္ လို႔ပါတယ္။ အဲဒီအမိန္႔ေတာ္အရဆိုရင္ ေသြးေဆးကန္ဟာ ဘိုးေတာ္ဘုရား လက္ထက္ ကတည္းက ရွိေနၿပီျဖစ္ပါတယ္။
ေဆးဖက္၀င္တဲ့ ေသြးေဆးကန္ကေရကို ဘိုးေတာ္ဘုရားက အမရပူရ ေနျပည္ေတာ္သို႔ ေပးပို႔ဖို႔ အမိန္႔ထုတ္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေပစာေတြဟာ သုေတသန သေဘာနဲ႔ ေျပာရရင္ မူရင္း အေထာက္အထား (Primary Sources) ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ သမိုင္းေရးသားတဲ့အခါ မူရင္းအေထာက္အထားက အေရးပါဆုံးျဖစ္ပါတယ္။

သမိုင္း ႏွစ္ခုနဲ႔ ေသြးေဆးကန္

ေနာက္ဘိုးေတာ္ဘုရားရဲ႕ အမိန္႔ျပန္တမ္းကို ေထာက္ခံတဲ့ အခ်က္အတခ်က္က အဂၤလိပ္ အေရွ႕အိႏၵိယ ကုမၸဏီက ကုန္းေဘာင္မင္း ဘိုးေတာ္ဘုရားထံ ေစလႊတ္တဲ့ သံတမန္ေတြထဲမွာ ကက္ပတိန္ ဟီရန္ေကာက္စ္ ( Hiram Cox) ကလည္း ဒီေသြးေဆးကန္ အေၾကာင္းမွတ္တမ္းတင္တဲ့ တဆင့္ခံအေထာက္ အထားတခုကို ေလ့လာခဲ့ရပါတယ္။ ေကာက္စ္က ေရႊတိဂုံေျမာက္ဘက္ မုတ္နားရွိတဲ့ ေသြးေဆးကန္က ေရဟာ ေဆးဖက္၀င္ေၾကာင္း မွတ္တမ္းတင္ခဲ့တယ္။
ဒါဆို ေသြးေဆးကန္ ဆိုတဲ့ နာမည္က ကုန္းေဘာင္ေခတ္ ကတည္းက တည္ရွိခဲ့တဲ့ကန္အမည္ ျဖစ္ေနပါတယ္။ အခုေပးထားတဲ့ ေသြးေဆးကန္ရဲ့ အဓိပၸါယ္က ျမန္မာေတြရဲ့ ရဲစြမ္းသတၱိ၊ ဇာတိေသြးဇာတိမာန္ ကို ေဖၚက်ဴးလိုတဲ့ စိတ္ထားနဲ႔ ေပးထားတာ ျဖစ္တယ္။ သမိုင္းေၾကာင္းႏွစ္ခုထဲက ဘယ္သမိုင္းက ပိုေကာင္းသလဲ။

ေက်ာင္းေတြမွာ သုေတသန အေျခခံကို သင္ၾကားသင့္သလား

ေခတ္မွီတိုးတက္တဲ့ နိုင္ငံေတြမွာေတာ့ သုေတသန အေျခခံ သေဘာတရားကို ငယ္ငယ္ကတည္းက သင္ၾကားတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ အလယ္တန္းအဆင့္ကို ေရာက္တာနဲ႔ ဆရာသင္လိုက္တာကို အခ်က္က်က် ေမးခြန္းထုတ္ႏို္င္တဲ့ အေျခအေနကို ေရာက္ေနပါၿပီ။ ဘေျခာက္လုံးကို သုံးၿပီးေမးျမန္း တတ္ေနပါၿပီ။
What, why, who, when, where and how။ က်ေနာ္တို႔နိုင္ငံရဲ့ လက္ရွိသုံးေနတဲ့ ပညာေရးစနစ္မွာ သုေတသန ဘာသာရပ္ကို တကၠသိုလ္အဆင့္ထိ သင္မေပးပါဘူး။ ဘြဲ႔လြန္အဆင့္မွ သုေတသနထုံး (Research Methodology) ကို စတင္သင္ယူရပါတယ္။
ႏိုင္ငံတကာ ေက်ာင္းေတြမွာေတာ့ ယုံၾကည္မႈ (belief)၊ အခ်က္အလက္ (facts)၊ အေၾကာင္းက်ဳိး (cause and affect)၊ ဘက္လိုက္မႈ (bias)၊ မူရင္းအေထာက္အထား(primary source)၊ တဆင့္ခံ အေထာက္ အထား(secondary soruce)၊ ဒ႑ာရီ (Legend) စတာေတြကို အလယ္တန္း ေက်ာင္းသားေတြ ခြဲျခားတတ္ေနၿပီ။
က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာေတာ့ သီအိုရီကို မေျပာနဲ႔ ရာဇ၀င္နဲ႔ သမိုင္းကို ေက်ာင္းသားေတြ မခြဲတတ္ဘူး။ ေက်ာင္းသားေတြသာမဟုတ္ တခ်ဳိ႕ ႏိုင္ငံ့ဂုဏ္ေဆာင္ စာေရးဆရာေတြေတာင္ မသိတဲ့သူေတြက တပုံတပင္။ သုေတသန ဆိုတာအင္မတန္မွအေရးႀကီးတဲ့ ဘာသာရပ္ ျဖစ္ပါတယ္။ တဖက္သတ္ ဇြတ္မွိတ္မယံုဖို႔က သုေတသနရဲ့ အေျခခံကိုနားလည္မွ ျဖစ္မွာပါ။
တိုင္းျပည္တခု တည္ေထာင္တဲ့အခါ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ဓာတ္က အင္မတန္မွ အေရးပါပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ သမိုင္းအစစ္ကို ဖ်က္ၿပီး အသစ္ႏွင့္အစားထိုးတာကေတာ့ မျဖစ္သင့္တဲ့ ကိစၥျဖစ္ပါတယ္။ တျခားသူ တပါးအေပၚမွာ အႏိုင္ယူေအာင္ျမင္ျခင္းသာ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ မဟုတ္ပါဘူး။ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ဓာတ္ ရွင္သန္ေအာင္ ဒီေလာက္လႈ႔ံေဆာ္တဲ့ ႏိုင္ငံက ကိုယ့္အမ်ိဳးကို မခ်စ္ဘဲ အခ်င္းခ်င္းေခါင္းပုံျဖတ္မႈ၊ လာဘ္စားမႈ အမ်ားဆုံး ျဖစ္ေနရတာလဲ။ ဗုဒၡဘာသာ ထြန္းကားတဲ့၊ အမ်ိဳးသားေရး စိတ္ဓာတ္နိုးၾကားတဲ့ တိုင္းျပည္မွာ အဂတိလုိက္စားမွႈ အမ်ားဆံုး ျဖစ္ေနတာကလည္း စဥ္းစားစရာေတြပါ။

လွေရႊ