သူငယ္ခ်င္းမ်ားဖတ္ဖို႔ တခါတုန္းက (၂)

by စာေပခရီးသြားေျခလွမ္းမ်ား on Thursday, December 8, 2011 at 5:19pm

 

တေန႔ေသာ အခါတုန္းက စိတ္ကူးယဥ္လြန္းတဲ့ အခ်စ္ကဗ်ာဆရာနဲ႔ ႏုံခ်ာတဲ့အလုပ္လက္မဲ့ဆင္းရဲသားတေယာက္တို႔ဆုံၾကတယ္။

ကဗ်ာဆရာ... ... ...     ရင္ထဲမွာ ဟာေနတာပဲဗ်ာ
ဆင္းရဲသား ... ... ...    က်ဳပ္လည္း ဆာေနတာပဲဗ်ာ
ကဗ်ာဆရာ... ... ...      ဟာ ဒါဆို ခင္ဗ်ားနဲ႔ က်ေနာ္တူတယ္ဗ်ာ ရင္ထဲမွာ သိပ္ေလာင္ကၽြမ္းေနတယ္
ဆင္းရဲသား... ... ...       ဟုတ္တယ္ဗ်ာ ဗိုက္ထဲက တဂ်ဳပ္ဂ်ဳပ္နဲ႔ဗ်
ကဗ်ာဆရာ... ... ...       ေလာကၾကီးက ဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲ ရင္ထဲမွာလည္း အုံ႔မိႈင္းေမွာင္ရီေနျပီကြာ ကိုယ့္ရင္ထဲမွာ မင္းမရွိေတာ့   အလင္းမရွိသလိုျဖစ္ေနျပီ ေအးစက္လိုက္တာ…..


ဆင္းရဲသား... ... ...     ဟာ ဒီေလာက္ ေနေရာင္ေတာက္ျပီးလင္းထိန္ေနတာဗ်ာ က်ဳပ္ေတာင္ေခၽြးျပိဳက္ျပိဳက္က်ေနျပီဗ်
ကဗ်ာဆရာ... ... ...     ဟ ခင္ဗ်ားကလည္း က်ဳပ္ရင္ထဲမွာဗ် က်ဳပ္ရင္ဘတ္ထဲမွာ ခံစားရတာ တေလာကလုံးမႈံမိႈင္းေနသလိုပဲ... ခ်စ္သူပစ္သြားတဲ့ဘ၀ဟာ ေအးစက္နာက်င္တယ္ဗ်ာ။ ေႏြးေထြးမူေတြေပ်ာက္ဆုံးကုန္ျပီလို႔ေျပာတာ။

ဟာ မသိပါဘူးလို႔ ဆင္းရဲသားကဆိုရင္း လမ္းေရွ႔ဘက္ရွိ စားေသာက္ဆိုင္ၾကီးကို လွမ္းေငးၾကည့္ေနလိုက္ရင္း တံေတြးျမိဳခ်လိုက္သည္။
ကဗ်ာဆရာက ေကာင္းကင္ကိုေမ့ၾကီးျပီး ခံစားရတယ္ဗ်ာ…ခံစားတယ္… ခင္ဗ်ားခံစားဖူးလား ဘယ္လိုမ်ိဳးခံစားဖူးလဲ...

ဆင္းရဲသားဟာ ေရွ့ကဆိုင္က အစားအေသာက္မ်ားကိုေငးရင္း...  ဟာ ဘာနဲ႔ခံစားရခံစားရ စားရပီးေရာဗ်ာ... ရႊတ္ အရသာရွိလိုက္မယ့္ျဖစ္ျခင္း ပန္းကန္မပါလည္း ဖက္နဲ႔ လာခံစားဆိုလည္း ေကၽြးမယ္သာဆို စားလိုက္မယ္ဗ်ိဳ႔...

ကဗ်ာဆရာ... ... ...    ဟ ခင္ဗ်ားဘာေတြလာေျပာေနတာလဲ တယ္ခက္ပါလား အခ်စ္ဗ် အခ်စ္အေၾကာင္းေျပာေနတာ ဘာေတြစားတာေတြလာေျပာေနလဲ

ဆင္းရဲသား... ... ...    ဘာ အခ်စ္ဟုတ္လား ဘယ္မွာလဲ
ကဗ်ာဆရာ... ... ...    အခ်စ္မရွိလို႔မျဖစ္ဘူးဗ် ဘ၀မွာ အခ်စ္ရွိမွ
ဆင္းရဲသား... ... ...     ဟာ အခ်စ္ရွိလို႔မျဖစ္ဘူးဗ်ိဳ႔ ေျပးမွပဲ က်ဳပ္ကိုထပ္တီးလိမ့္မယ္
ကဗ်ာဆရာ... ... ...     ဟင္ ဘာလဲ ခင္ဗ်ားလည္း အသဲကဲြဖူးတယ္ေပါ့ေလ
ဆင္းရဲသား... ... ...     အာ ေခါင္းကဲြတာဗ် အသဲကဲြတာမဟုတ္ဘူး သူတီးလိုက္တာ ေခါင္းကဲြတာဗ်ိဳ႔
ကဗ်ာဆရာ... ... ...     ဘယ္လို ဘာ

ဆင္းရဲသား... ... ...     အခ်စ္ဆိုတဲ့ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ကမိန္းမၾကီးဗ်ိဳ႔ သူ႔ဆီမွာ အေၾကြးေသာက္မိတာ မေပးလို႔ဆို က်ဳပ္ကိုခုံဖိနပ္နဲ႔ေပါက္လိုက္တာ ကဲြသြားတာ။ သူ႔နာမည္ အခ်စ္၊ ေဒၚအခ်စ္တဲ့ သူ႔ေယာက္က်ားက မိခ်စ္လို႔ေခၚတယ္။

ကဗ်ာဆရာ... ... ...     ဟာလဲြကုန္ျပီ က်ဳပ္ေျပာတဲ့အခ်စ္က ႏွလုံးသားဗ် အသဲႏွလုံးထဲကလာတဲ့အခ်စ္

ဆင္းရဲသားက ေရွ႔ဆိုင္မွ အစားအေသာက္မ်ားကိုၾကည့္ရင္း အသဲႏွလုံးဆိုလို႔ ကလီစာဟင္းေလးမစားရတာၾကာျပီဗ်ာ စားခ်င္လိုက္တာဟု ျငီးတြားေလသည္။

ကဗ်ာဆရာက တေနရာကိုေငးရင္း က်ဳပ္ ႏွလုံးသားေတြကဲြေၾကကုန္ျပီ နာက်င္ကဲြအက္ကုန္ျပီ..ဟူး သက္ပ်င္းခ်ရင္း...ဆက္ကာ.... ရင္ထဲက ေအာင့္ေနေအာင္ခံစားရတယ္။

ဆင္းရဲသားကလွည့္ၾကည့္ရင္း ခင္ဗ်ား ေဆးရုံသြားျပလိုက္ပါလားဟ ပိုက္ဆံမရွိရင္ ဟိုဘက္လမ္းမွာ အခမဲ့ေဆးခန္းရွိတယ္။
ကဗ်ာဆရာက ဒီမွာ က်ဳပ္ေ၀ဒနာက ေဆးရုံကေဆးကုေပးလို႔မရဘူးဗ်။

ဆင္းရဲသား... ... ...    ဟာ ဒါဆိုဘယ္လိုလုပ္မတုန္း
ကဗ်ာဆရာ... ... ...    ခ်စ္သူေလးကကုေပးမွ သက္သာမယ့္ေ၀ဒနာဗ်
ဆင္းရဲသား... ... ...     ခင္ဗ်ားခ်စ္သူေလးက ေဆးဆရာလား
ကဗ်ာဆရာ... ... ...     ခက္တာပဲ ေဆးဆရာမဟုတ္ဘူး အခ်စ္ေဆးရွိတယ္ သူေလးကုမွေပ်ာက္မွာ ၾကင္နာျခင္းေတြေပးမွ နာက်င္ျခင္းေတြေပ်ာက္မွာေပါ့…
သူ႔ကိုမေတြ႔ရတာ စားလို႔လည္းမ၀င္ အိပ္လို႔လည္းမေပ်ာ္ဘူး အခ်စ္ဓါတ္စာလိုေနျပီဗ်ာ အလြမ္းေတြကို အခ်စ္ဓါတ္စာျဖည့္မွ ႏွလုံးသားအဟာရျပည့္မယ္။

ဆင္းရဲသားက ဗိုက္ကိုပြတ္သပ္ရင္း က်ဳပ္လည္းအဟာရျပည့္မွျဖစ္မယ္ဗ်ာ

ကဗ်ာဆရာ... ... ...      သူရွိမွ ခြန္အားရွိမယ္
ဆင္းရဲသား... ... ...      ဟုတ္တယ္ဗ်ိဳ့ အစာရွိမွခြန္အားျဖစ္မယ္ ခင္ဗ်ားေျပာတဲ့ဓါတ္စာ အို… ဘာဓါတ္စာျဖစ္ျဖစ္စားခ်င္တယ္ဗ်ာ
ကဗ်ာဆရာ... ... ...      ေဟ့လူ ခင္ဗ်ားဘာနားလည္လဲ ႏွလုံးသားကမခံႏိုင္ဘူး အို ခ်စ္ေလးေရ ရက္စက္လိုက္တာ

ဆင္းရဲသားကလည္း ေအးဗ်ာ ဗိုက္ဆာလာျပီ ေတာက္ ရက္စက္ပါ့ကြာ ငါ့မွာေတာ့စားစရာမရွိ သူတို႔ကေတာ့စားေနလိုက္ၾကတာဟု ေငးရင္းေျပာလိုက္သည္။

ထို႔ေနာက္ ဆင္းရဲသားက စားေသာက္ဆိုင္ဘက္သို႔လွမ္းၾကည့္ရင္း... သြားမယ္ဗ်ို႔ အဟာရျဖည့္ရမယ္။ ဒီတခါေတာ့ အခ်စ္ဆီသြားေတာင္းလို႔မျဖစ္ေတာ့ဘူး ပါးကဲြလိမ့္မယ္ဟုေျပာရင္းထသြားေလသည္။

ကဗ်ာဆရာကလည္း လမ္းတဘက္ဆီသို႔ေငးေမာရင္း အခ်စ္... အခ်စ္ဟု  ျငီးတြားရင္း လမ္းခဲြသြားၾကေလသတည္း။

(သူငယ္ခ်င္းမ်ား အေပ်ာ္ဖတ္ေစဖို႔ စိတ္ကူးယဥ္ခံစားရင္း ေရးသားလိုက္ပါသည္။)

အင္ၾကင္း

7:05 pm
8 Dec. 2011