ေျခလွမ္းကိုရပ္ျပီး လွည့္ၾကည့္လိုက္ပါ-၂
သစ္ခုတ္သမားလို
အက်င့္သည္လည္း လုပ္ဖို႔တြန္းအားေပးတတ္တဲ့ အက်င့္တခုပင္ျဖစ္သည္။
မိမိကိုယ္ကို ျပန္လွည့္ၾကည့္ဖို႔ (ငါဘာလိုသလဲဆိုတာကို) ေလးပင္ျခင္း၊
အလုပ္ကိုပဲ ၾကိဳးစားပမ္းစားလုပ္ကိုင္တတ္ျခင္း တို႔ေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
ကိုယ့္ရဲ့ စိတ္ကို ျပန္သုံးသပ္မူမရွိလွ်င္ျဖစ္ေစ၊ မွားယြင္းတဲ့
ရည္ရြယ္ခ်က္ ဦးတည္ခ်က္ကိုသာ ဦးတည္ျပီး မျမင္တဲ့အကန္းတေယာက္လို
အတင္းတိုးလုပ္ေဆာင္ေနတာျဖစ္ေစ၊ မွားယြင္းတဲ့ ပုံစံနဲ႔ အက်ိဳးရလာဒ္မရွိပဲ
ဆက္တိုက္ လုပ္ေနတာမ်ိဳးသာ ျဖစ္ေနသည္။
သည္လိုဆိုလွ်င္ ကိုယ့္ရဲ့ စိတ္ကို ျပန္သုံးသပ္ရာမွာ ဘယ္လိုမ်ိဳး လုပ္ယူရပါလိမ့္မလဲ…
မိမိကိုယ္ကို ျပန္သုံးသပ္ျခင္းဟာ စဥ္းစားေတြးေတာျခင္းနဲ႔ တူတဲ့ အဓိပါယ္ပဲျဖစ္သည့္အတြက္ မ်ားစြာေသာ သူေတြဟာ ဒီအတိုင္း ေသျခာစြာ အေသးစိတ္ ေတြးေတာသုံးသပ္ရမည္ ထင္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ေတြးေတာစဥ္းစားေနယုံ စိတ္ပင္ပန္းေနယုံနဲ႔ေတာ့ မိမိကိုယ္ကို မတည္ေဆာက္ႏိုင္ေပ။ ဒီထက္အေရးၾကီးတဲ့ အရာကေတာ့ အေတြ႔အၾကဳံပင္ျဖစ္သည္။ ဒါ့ေၾကာင့္ အေတြ႔အၾကဳံယူပါ၊ စာအုပ္မ်ားစြာဖတ္ပါ၊ စကားေျပာဖလွယ္ပါ ေဆြးေႏြးပါ၊ ခရီးထြက္ပါ။
အေတြ႔အၾကဳံေလာက္ လူသားေတြအတြက္ ရင့္က်က္ေစတဲ့ အရာမရွိပါ။ အထူးသျဖင့္ လြယ္လြယ္စိတ္ခံစားႏိုင္ျခင္း(sensitivity)ရွိတဲ့ လူငယ္ဘ၀မွာ တျဖည္းျဖည္းစုပုံလာတဲ့ အေတြ႔အၾကဳံဆိုတာ အလြန္တန္ဖိုးရွိတဲ့ အရာေတြျဖစ္တာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ လူငယ္ေတြဟာ မိမိကိုယ္ကို တခါမွ ျပန္လွည့္ၾကည့္ျခင္းမရွိေပ။ ဒါေၾကာင့္ လုပ္ႏိုင္သေလာက္ လုပ္ျပီး အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ အေတြ႔အၾကဳံကို ယူၾကည့္ျပီးမွာ ၾကိဳးစားလုံလစိုက္ပါ။ ဒါဟာ အျပစ္တင္ခံရတဲ့ အျပဳအမူျဖစ္ေစ၊ ကုန္ဆုံးသြားေစတဲ့ သင့္ရဲ့ အခ်ိန္နဲ႔ လုံလကို သုံးစဲြပစ္လိုက္တာ မဟုတ္ေပ။ ေစာစီးစြာ ပင္ပန္းမူကို ရယူပါ (Early training means more than late learning) ဆိုတဲ့ စကားပုံဟာ အလကားသက္သက္ အက်ိဴးမရွိပဲ ေပၚလာတာမဟုတ္ေပ။
သို႔ေသာ္ အခ်ိန္ေၾကာင့္ျဖစ္ေစ အေျခအေနေၾကာင့္ျဖစ္ေစ အရာအားလုံးကို တိုက္ရိုက္ ခ်က္ျခင္း အေတႊ႔အၾကဳံရဖို႔ဆိုသည္မွာ တကယ္ေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ေပ။ ထို႔အတြက္ေၾကာင့္ က်မတို႔တစ္ေတြဟာ စာကို ဖတ္ရျခင္းျဖစ္သည္။ စာအုပ္ထဲမွ၊ သတင္းစာထဲမွ၊ မဂၢဇင္းထဲမွေန ယူရပါမည္။
က်မတို႔ေတြဟာ ေအာင္ျမင္မူတဲ့သူေတြနဲ႔ က်ဆုံးတဲ့ သူေတြရဲ့ စကားကို ေလ့လာနာယူရပါမည္။ အင္တာဗ်ဴးျပီး တကယ့္လက္ေတြ႔ဘ၀အေျခအေနကို ေမးၾကည့္တာ ျဖစ္ျဖစ္၊ ၀တၱဳလို ခန္႔မွန္းပုံေဖာ္ ထားတာကို ၾကည့္ယူပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ေလာကၾကီးရဲ့ စကားလုံးတိုင္းဟာ က်မတို႔အတြက္ သြယ္၀ိုက္တဲ့ အေတြ႔အၾကဳံေတြကို ရႏိုင္ဖို႔ ေပးပါသည္။ ဒါေၾကာင့္ပင္ စာဖတ္ျခင္း၊ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ စကားလုံးမ်ားကို မွတ္သားနာယူျခင္း၊ ဒါ့အျပင္ မိမိကိုယ္ကိုအတြက္ စဥ္းစားသုံးသပ္ျခင္းမ်ား လိုအပ္ေပသည္။
အျပန္အလွန္ စကားေျပာျခင္းဟာ စာဖတ္သလို ေကာင္းက်ိဳးရျပီး အသုံး၀င္တဲ့ အေတြ႔အၾကဳံကို ရယူနည္းတမ်ိဳးပင္ျဖစ္သည္။ အထူးသျဖင့္ မိမိထက္ပိုျပီး အေတြ႔အၾကဳံမ်ားတဲ့သူေတြ ဥာဏ္ပညာၾကီးျမင့္သူေတြနဲ႔ စကားဖလွယ္ျခင္းဟာ ၾကီးမားတဲ့ ပညာအလင္းကို ရယူႏိုင္ျခင္းျဖစ္သည္။ ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားေတြကို သုံးသပ္ၾကည့္မည္ဆိုလွ်င္ ျပင္ပစကားေျပာဆိုမူဟာ ထင္ထားတာထက္ နည္းေနတာ ေတြ႔ရသည္။ သူတို႔တေတြဟာ စကားမ်ားစြာကို ဖလွယ္ၾကမယ္လို႔ ထင္ရေပမယ့္ ခင္မင္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ေစ အနီးကပ္ရွိတဲ့ ေက်ာင္းက စီနီယာနဲ႔သာ စကားေျပာဆုိၾကသည္။ တကယ္ေတာ့ အခ်င္းခ်င္းသာ အတူေတြ႔ၾကဳံရတဲ့ အခက္အခဲကို မွ်ေ၀ခံစားလို႔ရေပမယ့္ ထိုသူေတြဟာ ၀ကၤပါထဲမွာလို က်င္လည္ေနသည္ကသာ မ်ားတာေၾကာင့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ဆန္းစစ္ၾကည့္ဖို႔၊ ထိုးေဖာက္ျမင္ဖို႔ အားနည္းလာေလသည္။ မိမိအထက္က စီနီယာဆိုတာလည္း တူညီတဲ့ အေမွာင္ၾကားထဲမွာ ကိုယ့္ေရွ႔ကေန တ၀ဲ၀ဲလည္လည္ျဖစ္ေနတဲ့ သူလို႔ ဆိုႏိုင္မလားပါပဲ။
ဒါေၾကာင့္ အဲဒါထက္ ပိုျပီး အၾကံေပးကူညီႏိုင္သူကို ရွာပါ။ သူငယ္ခ်င္းတို႔ စီနီယာတို႔ဆိုတာ ေကာင္းေပမယ့္၊ အဲဒီထက္ ပိုျပီး ၾကြယ္၀တဲ့ အေတြ႔အၾကဳံေတြကို ခဲြေ၀ေပးႏိုင္မယ့္ စီနီယာၾကီးျဖစ္တဲ့ ဆရာေတြ၊ လူၾကီးသူမတို႔ေတြနဲ႔ ေတြ႔ႏိုင္တဲ့ အခြင့္အေရးကို မၾကာခဏဖန္တီးျပီး ေလးနက္တဲ့ စကားေတြကို ဖလွယ္ၾကည့္ပါ။ အာဖရိကစကားပုံထဲမွာ ေသသြားတဲ့ လူၾကီးတေယာက္ဆိုတာ မီးေလာင္ေနတဲ့ စာၾကည့္တိုက္နဲ႔ တူတယ္ဆိုတာ အမွန္ပဲမဟုတ္ပါလား။
……………………………………………………
တျခားေသာအရာကေတာ့ ခရီးထြက္ခြာျခင္းပင္။ ခရီးဆိုတာလည္း တကယ္ကို ေကာင္းတဲ့ အခြင့္အေရးတခုပင္ျဖစ္သည္။ ႏိုင္ငံစုံကို ခရီးထြက္ရင္း ျမိဳ႔ျပႏိႈင္းယွဥ္မူကို သုေတသနလုပ္တဲ့ အဖဲြ႔ေခါင္းေဆာင္ ဆရာကင္မင္ဂ်ဴက ခရီးဆိုတာ လူ႔အဖဲြ႔အစည္းနဲ႔ဆိုင္တဲ့ ေသဆုံးျခင္း၌ အေတြ႔အၾကဳံရရွိျခင္း ပင္ျဖစ္သည္ဟုဆိုသည္။ စဥ္းစားၾကည့္ေလ ေကာင္းေလဆိုတဲ့ အဆိုတခုပင္ျဖစ္သည္။ ဒါဟာလည္း အမွန္ပင္ျဖစ္သည္။ ခရီးဆိုတာ တခ်ိဳ႔အပိုင္းေတြမွာ ေသဆုံးသြားျခင္းႏွင့္ ဆင္တူသည္။ ခရီးရွည္ တခုကို ထြက္သြားၾကည့္လွ်င္ ကိုယ္ရွိေနခဲ့တဲ့ ေနရာက လူေတြအတြက္ေတာ့ ကိုယ္ဟာ မရွိတဲ့သူ ဒါမွမဟုတ္ ေသလူတေယာက္လိုျဖစ္ေနမွာပါပဲ။ ခရီးထြက္တယ္ဆိုတာ ကိုယ့္ရဲ့အသိုင္းအ၀ိုင္းနဲ႔ အဖဲြ႔အစည္းမွာ ကိုယ္ဟာ ေနရာက ခဏတာလစ္ဟသြားခ်ိန္မွာ သူတို႔ ဘယ္လို သေဘာရွိမယ္ဆိုတာ စဥ္းစားၾကည့္ႏိုင္မယ့္ အခြင့္အေရးတခုလည္း ျဖစ္သည္။
ခရီးကို ထြက္ခြာလာျပီး ျပဴတင္းေပါက္ကေန အျပင္ကို ထိုးထြင္းျမင္ေနရတဲ့ သစ္ဆန္းတဲ့ သဘာ၀ရူခင္းကို ေငးၾကည့္ရင္း ရုတ္တရက ္ျမိဳ႔ျပဘ၀မွာ ရုံးကန္ေနရတဲ့ ကိုယ့္ဘ၀ကို ျပန္ျမင္သိလာရတဲ့ အခါလည္း ရွိသည္။ ကိုယ္တိုင္ ေကာင္းမြန္စြာ လုပ္ႏိုင္ခဲ့တဲ့ အလုပ္ကို၊ မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္ မလုပ္ႏိုင္ခဲ့တဲ့ အလုပ္ကို၊ သာမာန္အခ်ိန္မွာ ဖုံးကြယ္ထားတဲ့ ကိုယ့္ရဲ့ ပြင့္လင္းတဲ့ ပုံသဏန္ကို ျပန္လည္ေခၚထုတ္မိေတာ့ ထိတ္လန္႔သြားမိခဲ့သည္။ လူဆိုတာ မိမိ္ေနရပ္မွေန ေ၀းသြားတဲ့မွ ပထမဆုံးအေနနဲ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မွန္ကန္စြာသုံးသပ္သလို ျပန္ျမင္ႏိုင္တဲ့ အသြင္လည္း ေဆာင္သည္။
ခရီးထြက္ခြာလာျခင္းဟာ ေကာင္းမြန္တဲ့အရာဆိုတာ ကိုယ္က အလြန္ မွန္ကန္သင့္ေတာ္တယ္လို႔ ေတြးခဲ့တဲ့ ကိစၥေတြဟာ လုံး၀ မွန္ကန္တာမဟုတ္ဘူးဆိုတဲ့ ခံစားမူကို သိျမင္လာႏိုင္သည့္ အတြက္ေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ အထူးသျဖင့္ တိုင္းတပါးကို သြားေရာက္တဲ့အခါမွာ ဒါမ်ိဳးျဖစ္တတ္သည္။ လုံး၀ကို ျခားနားေသာ တန္ဖိုးရွိစြာ ရပ္တည္ ေနထိုင္လာတဲ့ သူေတြရဲ့ သြင္ျပင္ကို ျမင္လွ်င္ ကိုယ္က မွန္ကန္ခဲ့တယ္ဆိုတာ တကယ့္ကို သံသယျဖစ္စရာ ျဖစ္လာသည္။
ငါဟာ ဘာအတြက္ ခုလိုၾကိဳးစားပမ္းစား အသက္ရွင္ေနထိုင္လာခဲ့တာပါလိမ့္…
သည္လို္မ်ိဳး စကားပလႅင္ခံေနစရာမလိုပါ။ သင့္တန္ဖိုးအတြက္ ျမင့္တင္ေပးႏိုင္တဲ့ အခြင့္အေရးကို ခရီးထြက္ျခင္းက ေပးပါသည္။
ဒါေၾကာင့္ ကင္မရာနဲ႔ လက္ကိုင္ဖုံးကို အံဆဲြထဲကို ထည့္ထားျပီး၊ မၾကာခဏ ခရီးထြက္ၾကည့္ပါ။ ခရီးသြားလမ္းညႊန္စာအုပ္ထဲမွာ ပါတဲ့ သဘာ၀ရူခင္းပုံ ရွာျပီးဓါတ္ပုံရိုက္ဖို႔ ထြက္လာတာဆိုတဲ့ ခရီးဆိုတာမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ သင့္ကိုယ္သင္ ျပန္ျမင္ဖို႔ ထြက္လာတဲ့ ဒီလိုခရီးမ်ိဳးကို ဆိုလိုျဖစ္သည္။
(ေသျခာတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္၊ သင့္ေတာ္တဲ့ နည္းစနစ္၊ ရိုးသားတဲ့ လုပ္ေဆာင္မူ)
တေလာကလုံးနဲ႔ဆိုင္တဲ့ အဓိပါယ္ရွိတဲ့ ေအာင္ျမင္မူျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ယုံၾကည္မူကို လက္ကိုင္ထားတဲ့ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဘ၀မွာ တခုခုကို တည္ေဆာက္ဖို႔အတြက္ ဒီသုံးခ်က္ထဲက တခုေတာ့ျဖစ္ရမည္။ ရည္မွန္းခ်က္မရွိဘဲ အဓိပါယ္မရွိပဲ နည္းစနစ္ မမွန္ကန္လွ်င္ အခ်ိန္နဲ႔ ခြန္အားကို ျဖဳံးတီးသလိုျဖစ္ေနျပီး ေသျခာတဲ့ လုပ္ေဆာင္မူမရွိလွ်င္ မတည္ေဆာက္ႏိုင္ေပ။ ဘယ္အရာျဖစ္ျဖစ္ တခုကိုေတာင္ မျပည့္စုံဘူးဆိုလွ်င္ ဘ၀ဟာ အေျခတိုတဲ့ ေခြးေျခခုံလို အားမရွိ ျပိဳလဲက်သြားႏိုင္ေပသည္။
အျမဲတမ္း သည္အခ်က္ သုံးခ်က္ကို ဟန္ခ်က္ညီဖို႔အတြက္ အဆက္မျပတ္ မိမိကိုယ္တိုင္ ျပန္လွည့္ၾကည့္ရမည္ ျဖစ္သည္။ အဲသည္လို သုံးနားညီ ၾတိဂံကို ဗဟိုထားျပီး မိမိကိုယ္ကို ျပန္လည္ဆန္းစစ္ၾကည့္ရပါမည္။
တခါတရံ ေျခလွမ္းကို ရပ္ျပီး လွည့္ၾကည့္လိုက္ပါ။ ဒါ့အျပင္ စိတ္အားထက္သန္စြာ ေတာက္ပတဲ့ မ်က္လုံးနဲ႔ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ လွည့္ၾကည့္လိုက္ပါ။ မိမိကိုယ္တိုင္ သမာသမတ္က်က် ၾကည့္ျပီး၊ ပုံမွန္ မတည္ေဆာက္ပဲ အၾကြင္းမဲ့ ရိုးသားမူဆိုတာ တုံးေနတဲ့ လႊသြားကို မေသြးပဲ တုခုခကိုဇြတ္ ျဖတ္ေနသလိုပဲေပါ့။ အဲသည္လို ဘ၀ဆိုတာ တုံးေနတဲ့ လႊသြားလို ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ေလးဖင့္ေနလိုက္ပါသလဲ…
မူရင္း : 김난도, 『아프니까 청춘이다』, 2010.
အင္ၾကင္း
11:45 am
10 August 2011.
သည္လိုဆိုလွ်င္ ကိုယ့္ရဲ့ စိတ္ကို ျပန္သုံးသပ္ရာမွာ ဘယ္လိုမ်ိဳး လုပ္ယူရပါလိမ့္မလဲ…
မိမိကိုယ္ကို ျပန္သုံးသပ္ျခင္းဟာ စဥ္းစားေတြးေတာျခင္းနဲ႔ တူတဲ့ အဓိပါယ္ပဲျဖစ္သည့္အတြက္ မ်ားစြာေသာ သူေတြဟာ ဒီအတိုင္း ေသျခာစြာ အေသးစိတ္ ေတြးေတာသုံးသပ္ရမည္ ထင္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ေတြးေတာစဥ္းစားေနယုံ စိတ္ပင္ပန္းေနယုံနဲ႔ေတာ့ မိမိကိုယ္ကို မတည္ေဆာက္ႏိုင္ေပ။ ဒီထက္အေရးၾကီးတဲ့ အရာကေတာ့ အေတြ႔အၾကဳံပင္ျဖစ္သည္။ ဒါ့ေၾကာင့္ အေတြ႔အၾကဳံယူပါ၊ စာအုပ္မ်ားစြာဖတ္ပါ၊ စကားေျပာဖလွယ္ပါ ေဆြးေႏြးပါ၊ ခရီးထြက္ပါ။
အေတြ႔အၾကဳံေလာက္ လူသားေတြအတြက္ ရင့္က်က္ေစတဲ့ အရာမရွိပါ။ အထူးသျဖင့္ လြယ္လြယ္စိတ္ခံစားႏိုင္ျခင္း(sensitivity)ရွိတဲ့ လူငယ္ဘ၀မွာ တျဖည္းျဖည္းစုပုံလာတဲ့ အေတြ႔အၾကဳံဆိုတာ အလြန္တန္ဖိုးရွိတဲ့ အရာေတြျဖစ္တာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ လူငယ္ေတြဟာ မိမိကိုယ္ကို တခါမွ ျပန္လွည့္ၾကည့္ျခင္းမရွိေပ။ ဒါေၾကာင့္ လုပ္ႏိုင္သေလာက္ လုပ္ျပီး အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ အေတြ႔အၾကဳံကို ယူၾကည့္ျပီးမွာ ၾကိဳးစားလုံလစိုက္ပါ။ ဒါဟာ အျပစ္တင္ခံရတဲ့ အျပဳအမူျဖစ္ေစ၊ ကုန္ဆုံးသြားေစတဲ့ သင့္ရဲ့ အခ်ိန္နဲ႔ လုံလကို သုံးစဲြပစ္လိုက္တာ မဟုတ္ေပ။ ေစာစီးစြာ ပင္ပန္းမူကို ရယူပါ (Early training means more than late learning) ဆိုတဲ့ စကားပုံဟာ အလကားသက္သက္ အက်ိဴးမရွိပဲ ေပၚလာတာမဟုတ္ေပ။
သို႔ေသာ္ အခ်ိန္ေၾကာင့္ျဖစ္ေစ အေျခအေနေၾကာင့္ျဖစ္ေစ အရာအားလုံးကို တိုက္ရိုက္ ခ်က္ျခင္း အေတႊ႔အၾကဳံရဖို႔ဆိုသည္မွာ တကယ္ေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ေပ။ ထို႔အတြက္ေၾကာင့္ က်မတို႔တစ္ေတြဟာ စာကို ဖတ္ရျခင္းျဖစ္သည္။ စာအုပ္ထဲမွ၊ သတင္းစာထဲမွ၊ မဂၢဇင္းထဲမွေန ယူရပါမည္။
က်မတို႔ေတြဟာ ေအာင္ျမင္မူတဲ့သူေတြနဲ႔ က်ဆုံးတဲ့ သူေတြရဲ့ စကားကို ေလ့လာနာယူရပါမည္။ အင္တာဗ်ဴးျပီး တကယ့္လက္ေတြ႔ဘ၀အေျခအေနကို ေမးၾကည့္တာ ျဖစ္ျဖစ္၊ ၀တၱဳလို ခန္႔မွန္းပုံေဖာ္ ထားတာကို ၾကည့္ယူပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ေလာကၾကီးရဲ့ စကားလုံးတိုင္းဟာ က်မတို႔အတြက္ သြယ္၀ိုက္တဲ့ အေတြ႔အၾကဳံေတြကို ရႏိုင္ဖို႔ ေပးပါသည္။ ဒါေၾကာင့္ပင္ စာဖတ္ျခင္း၊ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ စကားလုံးမ်ားကို မွတ္သားနာယူျခင္း၊ ဒါ့အျပင္ မိမိကိုယ္ကိုအတြက္ စဥ္းစားသုံးသပ္ျခင္းမ်ား လိုအပ္ေပသည္။
အျပန္အလွန္ စကားေျပာျခင္းဟာ စာဖတ္သလို ေကာင္းက်ိဳးရျပီး အသုံး၀င္တဲ့ အေတြ႔အၾကဳံကို ရယူနည္းတမ်ိဳးပင္ျဖစ္သည္။ အထူးသျဖင့္ မိမိထက္ပိုျပီး အေတြ႔အၾကဳံမ်ားတဲ့သူေတြ ဥာဏ္ပညာၾကီးျမင့္သူေတြနဲ႔ စကားဖလွယ္ျခင္းဟာ ၾကီးမားတဲ့ ပညာအလင္းကို ရယူႏိုင္ျခင္းျဖစ္သည္။ ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားေတြကို သုံးသပ္ၾကည့္မည္ဆိုလွ်င္ ျပင္ပစကားေျပာဆိုမူဟာ ထင္ထားတာထက္ နည္းေနတာ ေတြ႔ရသည္။ သူတို႔တေတြဟာ စကားမ်ားစြာကို ဖလွယ္ၾကမယ္လို႔ ထင္ရေပမယ့္ ခင္မင္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ေစ အနီးကပ္ရွိတဲ့ ေက်ာင္းက စီနီယာနဲ႔သာ စကားေျပာဆုိၾကသည္။ တကယ္ေတာ့ အခ်င္းခ်င္းသာ အတူေတြ႔ၾကဳံရတဲ့ အခက္အခဲကို မွ်ေ၀ခံစားလို႔ရေပမယ့္ ထိုသူေတြဟာ ၀ကၤပါထဲမွာလို က်င္လည္ေနသည္ကသာ မ်ားတာေၾကာင့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ဆန္းစစ္ၾကည့္ဖို႔၊ ထိုးေဖာက္ျမင္ဖို႔ အားနည္းလာေလသည္။ မိမိအထက္က စီနီယာဆိုတာလည္း တူညီတဲ့ အေမွာင္ၾကားထဲမွာ ကိုယ့္ေရွ႔ကေန တ၀ဲ၀ဲလည္လည္ျဖစ္ေနတဲ့ သူလို႔ ဆိုႏိုင္မလားပါပဲ။
ဒါေၾကာင့္ အဲဒါထက္ ပိုျပီး အၾကံေပးကူညီႏိုင္သူကို ရွာပါ။ သူငယ္ခ်င္းတို႔ စီနီယာတို႔ဆိုတာ ေကာင္းေပမယ့္၊ အဲဒီထက္ ပိုျပီး ၾကြယ္၀တဲ့ အေတြ႔အၾကဳံေတြကို ခဲြေ၀ေပးႏိုင္မယ့္ စီနီယာၾကီးျဖစ္တဲ့ ဆရာေတြ၊ လူၾကီးသူမတို႔ေတြနဲ႔ ေတြ႔ႏိုင္တဲ့ အခြင့္အေရးကို မၾကာခဏဖန္တီးျပီး ေလးနက္တဲ့ စကားေတြကို ဖလွယ္ၾကည့္ပါ။ အာဖရိကစကားပုံထဲမွာ ေသသြားတဲ့ လူၾကီးတေယာက္ဆိုတာ မီးေလာင္ေနတဲ့ စာၾကည့္တိုက္နဲ႔ တူတယ္ဆိုတာ အမွန္ပဲမဟုတ္ပါလား။
……………………………………………………
တျခားေသာအရာကေတာ့ ခရီးထြက္ခြာျခင္းပင္။ ခရီးဆိုတာလည္း တကယ္ကို ေကာင္းတဲ့ အခြင့္အေရးတခုပင္ျဖစ္သည္။ ႏိုင္ငံစုံကို ခရီးထြက္ရင္း ျမိဳ႔ျပႏိႈင္းယွဥ္မူကို သုေတသနလုပ္တဲ့ အဖဲြ႔ေခါင္းေဆာင္ ဆရာကင္မင္ဂ်ဴက ခရီးဆိုတာ လူ႔အဖဲြ႔အစည္းနဲ႔ဆိုင္တဲ့ ေသဆုံးျခင္း၌ အေတြ႔အၾကဳံရရွိျခင္း ပင္ျဖစ္သည္ဟုဆိုသည္။ စဥ္းစားၾကည့္ေလ ေကာင္းေလဆိုတဲ့ အဆိုတခုပင္ျဖစ္သည္။ ဒါဟာလည္း အမွန္ပင္ျဖစ္သည္။ ခရီးဆိုတာ တခ်ိဳ႔အပိုင္းေတြမွာ ေသဆုံးသြားျခင္းႏွင့္ ဆင္တူသည္။ ခရီးရွည္ တခုကို ထြက္သြားၾကည့္လွ်င္ ကိုယ္ရွိေနခဲ့တဲ့ ေနရာက လူေတြအတြက္ေတာ့ ကိုယ္ဟာ မရွိတဲ့သူ ဒါမွမဟုတ္ ေသလူတေယာက္လိုျဖစ္ေနမွာပါပဲ။ ခရီးထြက္တယ္ဆိုတာ ကိုယ့္ရဲ့အသိုင္းအ၀ိုင္းနဲ႔ အဖဲြ႔အစည္းမွာ ကိုယ္ဟာ ေနရာက ခဏတာလစ္ဟသြားခ်ိန္မွာ သူတို႔ ဘယ္လို သေဘာရွိမယ္ဆိုတာ စဥ္းစားၾကည့္ႏိုင္မယ့္ အခြင့္အေရးတခုလည္း ျဖစ္သည္။
ခရီးကို ထြက္ခြာလာျပီး ျပဴတင္းေပါက္ကေန အျပင္ကို ထိုးထြင္းျမင္ေနရတဲ့ သစ္ဆန္းတဲ့ သဘာ၀ရူခင္းကို ေငးၾကည့္ရင္း ရုတ္တရက ္ျမိဳ႔ျပဘ၀မွာ ရုံးကန္ေနရတဲ့ ကိုယ့္ဘ၀ကို ျပန္ျမင္သိလာရတဲ့ အခါလည္း ရွိသည္။ ကိုယ္တိုင္ ေကာင္းမြန္စြာ လုပ္ႏိုင္ခဲ့တဲ့ အလုပ္ကို၊ မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္ မလုပ္ႏိုင္ခဲ့တဲ့ အလုပ္ကို၊ သာမာန္အခ်ိန္မွာ ဖုံးကြယ္ထားတဲ့ ကိုယ့္ရဲ့ ပြင့္လင္းတဲ့ ပုံသဏန္ကို ျပန္လည္ေခၚထုတ္မိေတာ့ ထိတ္လန္႔သြားမိခဲ့သည္။ လူဆိုတာ မိမိ္ေနရပ္မွေန ေ၀းသြားတဲ့မွ ပထမဆုံးအေနနဲ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မွန္ကန္စြာသုံးသပ္သလို ျပန္ျမင္ႏိုင္တဲ့ အသြင္လည္း ေဆာင္သည္။
ခရီးထြက္ခြာလာျခင္းဟာ ေကာင္းမြန္တဲ့အရာဆိုတာ ကိုယ္က အလြန္ မွန္ကန္သင့္ေတာ္တယ္လို႔ ေတြးခဲ့တဲ့ ကိစၥေတြဟာ လုံး၀ မွန္ကန္တာမဟုတ္ဘူးဆိုတဲ့ ခံစားမူကို သိျမင္လာႏိုင္သည့္ အတြက္ေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ အထူးသျဖင့္ တိုင္းတပါးကို သြားေရာက္တဲ့အခါမွာ ဒါမ်ိဳးျဖစ္တတ္သည္။ လုံး၀ကို ျခားနားေသာ တန္ဖိုးရွိစြာ ရပ္တည္ ေနထိုင္လာတဲ့ သူေတြရဲ့ သြင္ျပင္ကို ျမင္လွ်င္ ကိုယ္က မွန္ကန္ခဲ့တယ္ဆိုတာ တကယ့္ကို သံသယျဖစ္စရာ ျဖစ္လာသည္။
ငါဟာ ဘာအတြက္ ခုလိုၾကိဳးစားပမ္းစား အသက္ရွင္ေနထိုင္လာခဲ့တာပါလိမ့္…
သည္လို္မ်ိဳး စကားပလႅင္ခံေနစရာမလိုပါ။ သင့္တန္ဖိုးအတြက္ ျမင့္တင္ေပးႏိုင္တဲ့ အခြင့္အေရးကို ခရီးထြက္ျခင္းက ေပးပါသည္။
ဒါေၾကာင့္ ကင္မရာနဲ႔ လက္ကိုင္ဖုံးကို အံဆဲြထဲကို ထည့္ထားျပီး၊ မၾကာခဏ ခရီးထြက္ၾကည့္ပါ။ ခရီးသြားလမ္းညႊန္စာအုပ္ထဲမွာ ပါတဲ့ သဘာ၀ရူခင္းပုံ ရွာျပီးဓါတ္ပုံရိုက္ဖို႔ ထြက္လာတာဆိုတဲ့ ခရီးဆိုတာမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ သင့္ကိုယ္သင္ ျပန္ျမင္ဖို႔ ထြက္လာတဲ့ ဒီလိုခရီးမ်ိဳးကို ဆိုလိုျဖစ္သည္။
(ေသျခာတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္၊ သင့္ေတာ္တဲ့ နည္းစနစ္၊ ရိုးသားတဲ့ လုပ္ေဆာင္မူ)
တေလာကလုံးနဲ႔ဆိုင္တဲ့ အဓိပါယ္ရွိတဲ့ ေအာင္ျမင္မူျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ယုံၾကည္မူကို လက္ကိုင္ထားတဲ့ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဘ၀မွာ တခုခုကို တည္ေဆာက္ဖို႔အတြက္ ဒီသုံးခ်က္ထဲက တခုေတာ့ျဖစ္ရမည္။ ရည္မွန္းခ်က္မရွိဘဲ အဓိပါယ္မရွိပဲ နည္းစနစ္ မမွန္ကန္လွ်င္ အခ်ိန္နဲ႔ ခြန္အားကို ျဖဳံးတီးသလိုျဖစ္ေနျပီး ေသျခာတဲ့ လုပ္ေဆာင္မူမရွိလွ်င္ မတည္ေဆာက္ႏိုင္ေပ။ ဘယ္အရာျဖစ္ျဖစ္ တခုကိုေတာင္ မျပည့္စုံဘူးဆိုလွ်င္ ဘ၀ဟာ အေျခတိုတဲ့ ေခြးေျခခုံလို အားမရွိ ျပိဳလဲက်သြားႏိုင္ေပသည္။
အျမဲတမ္း သည္အခ်က္ သုံးခ်က္ကို ဟန္ခ်က္ညီဖို႔အတြက္ အဆက္မျပတ္ မိမိကိုယ္တိုင္ ျပန္လွည့္ၾကည့္ရမည္ ျဖစ္သည္။ အဲသည္လို သုံးနားညီ ၾတိဂံကို ဗဟိုထားျပီး မိမိကိုယ္ကို ျပန္လည္ဆန္းစစ္ၾကည့္ရပါမည္။
တခါတရံ ေျခလွမ္းကို ရပ္ျပီး လွည့္ၾကည့္လိုက္ပါ။ ဒါ့အျပင္ စိတ္အားထက္သန္စြာ ေတာက္ပတဲ့ မ်က္လုံးနဲ႔ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ လွည့္ၾကည့္လိုက္ပါ။ မိမိကိုယ္တိုင္ သမာသမတ္က်က် ၾကည့္ျပီး၊ ပုံမွန္ မတည္ေဆာက္ပဲ အၾကြင္းမဲ့ ရိုးသားမူဆိုတာ တုံးေနတဲ့ လႊသြားကို မေသြးပဲ တုခုခကိုဇြတ္ ျဖတ္ေနသလိုပဲေပါ့။ အဲသည္လို ဘ၀ဆိုတာ တုံးေနတဲ့ လႊသြားလို ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ေလးဖင့္ေနလိုက္ပါသလဲ…
မူရင္း : 김난도, 『아프니까 청춘이다』, 2010.
အင္ၾကင္း
11:45 am
10 August 2011.
0 comments:
Post a Comment