ျဒပ္မဲ႕မ်ားႏွင့္ ကခုန္ျခင္း
|
9:38 PM |
No မွတ္ခ်က္ |
by ရင္နင့္ေအာင္ on Wednesday, December 7, 2011 at 11:46am
အား …
ကယ္ၾကပါဦး ….
အား ………………….. ျပႆနာပဲ .. အသက္႐ႈလို႕ မရေတာ့ဘူး ..
ဘယ္လိုျဖစ္ရတာတုန္း …
ေမြးကတည္းက ႐ႈလို႕မကုန္တဲ႕ ေလေတြ ဘယ္ကို ေရာက္သြားပါလိမ့္ …
ေလေတြ … ေလေတြ .. ဘယ္မွာလဲကြ .. လူေတြ ဇြတ္႐ွဴလို႕မ်ား ကုန္သြားတာလား … စဥ္းစားစရာ … မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး .. ေနပါဦး .. ေလဆိုတာ ကုန္တဲ႔ အမ်ိဳးလား ..
အား.. အသက္႐ွဴလို႕မရေတာ့ဘူး .. ငါ ..
ငါ..
ငါ.. ေသ … ေတာ့ .. မွာ .. လား ………
……………………………………………………………………………..
……………………………………………………………………………..
သတင္းတစ္ခု …
ကၽြန္ေတာ္တို႕ေနထိုင္ရာ .. ကမာၻႀကီး ပ်က္စီးသြားေတာ့မွာ ျဖစ္ပါသျဖင့္ … တျခား ကမာၻအသစ္တစ္ခုသို႕ ေျပာင္းလဲေနထိုင္ရန္ ေလမ်ားကို ေျပာင္းေ႐ႊ႕ထားေၾကာင္း ..
ေနာက္သတင္းတစ္ခု …
အေမရိကန္သမၼတစီးနင္းလိုက္ပါလာေသာ ကားမွာ ႐ုတ္တရက္ ဘီးေပါက္သြားပါသျဖင့္ ၄င္းဘီးအား ေလျပန္ျဖည့္ရန္ ကမာၻေလထု အားလံုးကို ယူသြားေၾကာင္း …
ေနာက္သတင္းတစ္ခု …
မႏၱေလးၿမိဳ႕၊ ခ်မ္းေအးသာဇံၿမိဳ႕နယ္႐ွိ ဘုရားပြဲတစ္ခုမွ မိုးပ်ံပူေပါင္းသယ္ တစ္ေယာက္ ေလထုအားလံုးကို အကုန္ယူသြားေၾကာင္း …
ေနာက္သတင္းတစ္ခု …
ကမာၻပတ္၀န္းက်င္ထိန္းသိမ္းေရးအဖြဲ႕မွ .. ကမာၻေလထုထိန္းသိမ္းရန္အတြက္ .. တစ္ရက္ျခားတစ္ခါသာ ေလထုေပးမည္ျဖစ္ေၾကာင္း …
အား.. အား…
ဒီသတင္းေတြ အသာထား .. ခု အသက္႐ွဴလို႕ မရတာ ျပႆနာ …
အား ..
ေလ …
ေလ ......
ေလဘယ္မွာရမလဲ …
“ေဟ႕လူ … ခင္မ်ားသိလား .. ေလဘယ္မွာ ႐ွိလဲဆိုတာ …”
ထိုလူက ကၽြန္ေတာ့္ စကားကို ဂ႐ုေတာင္မစိုက္ပါဘူး ..။ သူ႕ဘာသာ ျမက္ရိတ္ေနေလရဲ႕။
“ဟာ .. ေဟ႕လူ .. ခင္မ်ားေကာ သိလား .. ေလမ႐ွိရင္ က်ဳပ္တို႕ ေသသြားႏိုင္တယ္ဗ် ..”
ဘာလဲဟ.. ဆိုသည့္ပံုစံျဖင့္ … ကၽြန္ေတာ့္ကို ဘုၾကည့္ၾကည့္ၿပီး ထြက္သြားျပန္တယ္ ..။
လူေတြကို ၾကည့္ျပန္ေတာ့လည္း ပံုမွန္ပါပဲ .. ကၽြန္ေတာ္က လြဲလို႕ေပါ. ။
“ေတာက္ .. ေတာ္ေတာ္ေနႏိုင္ၾကတဲ႕ လူေတြ ..”
ကၽြန္ေတာ္အားမလိုအားမရ က်ိန္ဆဲမိပါတယ္ ..။ ဟုတ္တယ္ေလ .. ခင္မ်ားပဲ စဥ္းစားၾကည့္ .. ေလမ႐ွိလို႕ ဘယ္ျဖစ္မလဲဗ်.။
………………………………………………………………………………………………………
………………………………………………………………………………………………………
………………………………………………………………………………………………………
………………………………………………………………………………………………………
ဒီလိုနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ .. ထြက္ေျပးခဲ႔ပါတယ္။ ေရာက္ခ်င္တဲ႕ ေနရာ ေရာက္ပါေစ၊ ကၽြန္ေတာ္ ေျပးပါတယ္။ အားသြန္ခြန္စိုက္။ အားလံုးကို ကၽြန္ေတာ္ ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ႔တယ္။ မေရာက္ဘူးတဲ႔ ေနရာေတြလည္း ေရာက္လို႕။ က်န္ရစ္ခဲ႕တဲ႕ ပံုရိပ္ေတြဟာ တေျဖးေျဖး ေ၀၀ါးလို႕။ အရာရာဟာ မႈန္၀ါးလာတယ္။ ရင္ထဲမွာ ေမာဟိုက္လို႕။ ေျပးေလ ေမာေလ။ ေမာေလ.. ေလ႐ွဴခ်င္ေလေပါ႕ ..။ ဒါေပမယ့္ ေလ႐ွိတဲ႔ ေနရာကို မေရာက္ႏိုင္ေသးဘူး။
………..
႐ုတ္တရက္ ကၽြန္ေတာ္ ရပ္တန္႕လိုက္မိတယ္။ ေမာလြန္းလို႕ ဘာမွလည္း မေျပာႏိုင္။ လူေတြက ကၽြန္ေတာ္ကို မျမင္ဘူးတဲ႔ သတၱ၀ါတစ္ေကာင္လို ၀ိုင္းၾကည့္ေနပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ဂ႐ုမစိုက္ပါဘူး။
ေနမင္းဟာ ကၽြန္ေတာ္ ေခါင္းေပၚတည့္တည့္က ပူျပေနပါတယ္။ သစ္ပင္ေတြဟာ ပိုၿပီး ေျခာက္ေသြ႕ေနပါတယ္။
႐ုတ္တရက္ .. ကၽြန္ေတာ္ထုိင္ခ်လိုက္ပါတယ္။ ေခၽြးစီးေခၽြးေပါက္မ်ားႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္တစ္ကိုယ္လံုး ႐ႊဲစိုလုိ႕။ ဘာေတြျဖစ္ကုန္ၿပီလဲ… ေလာကႀကီး ဘာေတြျဖစ္ကုန္ၿပီလဲ..။ ကၽြန္ေတာ္ စူးစူး၀ါး၀ါး ေအာ္ဟစ္လိုက္ေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္အသံေတြက မထြက္ေတာ့။
“အား… အ .. အာ.. အူး ..”
ကၽြန္ေတာ္ .. ဘာသံမွ မထြက္ႏိုင္ေတာ့။
အိပ္မက္လိုလို၊ ကၽြန္ေတာ့္ မွတ္ညဏ္ေတြသည္ ဟိုး.. ငယ္ဘ၀သို႕ စိုက္ေရာက္သြားသည္။
အဲဒီတုန္းက ကၽြန္ေတာ္က ႐ိုး႐ိုးစင္းစင္းေလး။ လိုခ်င္တာ သိပ္မမ်ားပါဘူး။ အင္း .. အရုပ္ေသနတ္တစ္လက္နဲ႔ .. မုန္႕တစ္ခု႐ွိရင္ ကၽြန္ေတာ္ အိုေကပါၿပီ။ ေနာက္ေတာ့… တရိပ္ရိပ္နဲ႔ ေျပာင္းလဲလာခဲ႔တာ ….
စာအုပ္ … အ၀တ္အစား…
လက္ဖက္ရည္ .. ေကာ္ဖီ … အိုင္းစတိုင္း …
ဆိုင္ကယ္ .. တီဗြီ .. ရုပ္ရွင္ … ေဆးလိပ္ …
ကြန္ပ်ဴတာ … သီခ်င္း .. ၀တၳဳ ..
လြတ္လပ္မႈ … ပိုက္ဆံအိတ္ .. အခ်စ္ …
မိသားစု .. စိန္လက္စြပ္ … ကဗ်ာ … စက္ရုပ္ .. ပရာဒို …
မန္ခ်က္စတာ… စကၤာပူ .. စာေမးပြဲေအာင္လက္မွတ္ … လခ … ဆုတံဆိပ္ …
ဖိနပ္ … အိမ္တစ္လံုး … အလုပ္အကိုင္ .. အင္တာနက္ …
တည္ၿငိမ္မႈ … ဥယ်ာဥ္ … အင္းယားကန္.. ၀ကၤပါ .. စီဒီခ်ပ္ … နာရီ …
…………………………………
………………………………………..
…………………………………………………….
ဘာေတြလဲ .. ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ေတာ႕ .. ကၽြန္ေတာ္ လိုခ်င္ခဲ႔တာေတြ .. ေတာ္ေတာ္မ်ားခဲ႔ၿ႔ပီပဲ … တစ္ေန႕တာ ကုန္ဆံုးဖို႕အေရး အရာ၀တၳဳေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား႐ွိမွ .. ကၽြန္ေတာ္ ကုန္ဆံုးႏိုင္တယ္ …
“၀ါး… အား…”
ကၽြန္ေတာ္ ..
ခု လိုခ်င္တာ တစ္ခုတည္း … “ေလ …”
ဘယ္မွာလဲ … “ေလ” ….
ဘာအရာ၀တၳဳကိုမွ …. ကၽြန္ေတာ္ …….. မလိုခ်င္ေတာ့ …………….။
“ေဟ႕ လူ .. ခင္မ်ား .. ဘာလုပ္ေနတာလဲ …”
႐ုတ္တရက္ အသံလာရာကို ၾကည့္မိေတာ႕ လူတစ္ေယာက္က ကၽြန္ေတာ့္ကို ၾကည့္ၿပီး ေမးခြန္းထုတ္ေနတယ္။
“ေဟ႕ လူ .. ခင္မ်ား .. ဘာလုပ္ေနတာလဲလို႕ ..”
ကၽြန္ေတာ္ .. ေျဖခ်င္ေသာ္လည္း … အသံမထြက္ႏိုင္ေတာ့ ..။
ထိုလူက ေနာက္ထပ္ ..ဆက္ေျပာပါတယ္ ….
”ဒီမယ္ .. ေဟ႕လူ …
ခင္မ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ၾကည့္ေနတာၾကာၿပီ …
ခင္မ်ား.. အဲဒီအတိုင္း ..
ခင္မ်ား ႏွာေခါင္းနဲ႕ ပါးစပ္ကို ဆက္ပိတ္ထားရင္ .. မၾကာခင္ .. ခင္မ်ား ေသသြားလိမ့္မယ္ဗ် …” တဲ႕ ။
ရင္နင့္ေအာင္
ကယ္ၾကပါဦး ….
အား ………………….. ျပႆနာပဲ .. အသက္႐ႈလို႕ မရေတာ့ဘူး ..
ဘယ္လိုျဖစ္ရတာတုန္း …
ေမြးကတည္းက ႐ႈလို႕မကုန္တဲ႕ ေလေတြ ဘယ္ကို ေရာက္သြားပါလိမ့္ …
ေလေတြ … ေလေတြ .. ဘယ္မွာလဲကြ .. လူေတြ ဇြတ္႐ွဴလို႕မ်ား ကုန္သြားတာလား … စဥ္းစားစရာ … မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး .. ေနပါဦး .. ေလဆိုတာ ကုန္တဲ႔ အမ်ိဳးလား ..
အား.. အသက္႐ွဴလို႕မရေတာ့ဘူး .. ငါ ..
ငါ..
ငါ.. ေသ … ေတာ့ .. မွာ .. လား ………
……………………………………………………………………………..
……………………………………………………………………………..
သတင္းတစ္ခု …
ကၽြန္ေတာ္တို႕ေနထိုင္ရာ .. ကမာၻႀကီး ပ်က္စီးသြားေတာ့မွာ ျဖစ္ပါသျဖင့္ … တျခား ကမာၻအသစ္တစ္ခုသို႕ ေျပာင္းလဲေနထိုင္ရန္ ေလမ်ားကို ေျပာင္းေ႐ႊ႕ထားေၾကာင္း ..
ေနာက္သတင္းတစ္ခု …
အေမရိကန္သမၼတစီးနင္းလိုက္ပါလာေသာ ကားမွာ ႐ုတ္တရက္ ဘီးေပါက္သြားပါသျဖင့္ ၄င္းဘီးအား ေလျပန္ျဖည့္ရန္ ကမာၻေလထု အားလံုးကို ယူသြားေၾကာင္း …
ေနာက္သတင္းတစ္ခု …
မႏၱေလးၿမိဳ႕၊ ခ်မ္းေအးသာဇံၿမိဳ႕နယ္႐ွိ ဘုရားပြဲတစ္ခုမွ မိုးပ်ံပူေပါင္းသယ္ တစ္ေယာက္ ေလထုအားလံုးကို အကုန္ယူသြားေၾကာင္း …
ေနာက္သတင္းတစ္ခု …
ကမာၻပတ္၀န္းက်င္ထိန္းသိမ္းေရးအဖြဲ႕မွ .. ကမာၻေလထုထိန္းသိမ္းရန္အတြက္ .. တစ္ရက္ျခားတစ္ခါသာ ေလထုေပးမည္ျဖစ္ေၾကာင္း …
အား.. အား…
ဒီသတင္းေတြ အသာထား .. ခု အသက္႐ွဴလို႕ မရတာ ျပႆနာ …
အား ..
ေလ …
ေလ ......
ေလဘယ္မွာရမလဲ …
“ေဟ႕လူ … ခင္မ်ားသိလား .. ေလဘယ္မွာ ႐ွိလဲဆိုတာ …”
ထိုလူက ကၽြန္ေတာ့္ စကားကို ဂ႐ုေတာင္မစိုက္ပါဘူး ..။ သူ႕ဘာသာ ျမက္ရိတ္ေနေလရဲ႕။
“ဟာ .. ေဟ႕လူ .. ခင္မ်ားေကာ သိလား .. ေလမ႐ွိရင္ က်ဳပ္တို႕ ေသသြားႏိုင္တယ္ဗ် ..”
ဘာလဲဟ.. ဆိုသည့္ပံုစံျဖင့္ … ကၽြန္ေတာ့္ကို ဘုၾကည့္ၾကည့္ၿပီး ထြက္သြားျပန္တယ္ ..။
လူေတြကို ၾကည့္ျပန္ေတာ့လည္း ပံုမွန္ပါပဲ .. ကၽြန္ေတာ္က လြဲလို႕ေပါ. ။
“ေတာက္ .. ေတာ္ေတာ္ေနႏိုင္ၾကတဲ႕ လူေတြ ..”
ကၽြန္ေတာ္အားမလိုအားမရ က်ိန္ဆဲမိပါတယ္ ..။ ဟုတ္တယ္ေလ .. ခင္မ်ားပဲ စဥ္းစားၾကည့္ .. ေလမ႐ွိလို႕ ဘယ္ျဖစ္မလဲဗ်.။
………………………………………………………………………………………………………
………………………………………………………………………………………………………
………………………………………………………………………………………………………
………………………………………………………………………………………………………
ဒီလိုနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ .. ထြက္ေျပးခဲ႔ပါတယ္။ ေရာက္ခ်င္တဲ႕ ေနရာ ေရာက္ပါေစ၊ ကၽြန္ေတာ္ ေျပးပါတယ္။ အားသြန္ခြန္စိုက္။ အားလံုးကို ကၽြန္ေတာ္ ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ႔တယ္။ မေရာက္ဘူးတဲ႔ ေနရာေတြလည္း ေရာက္လို႕။ က်န္ရစ္ခဲ႕တဲ႕ ပံုရိပ္ေတြဟာ တေျဖးေျဖး ေ၀၀ါးလို႕။ အရာရာဟာ မႈန္၀ါးလာတယ္။ ရင္ထဲမွာ ေမာဟိုက္လို႕။ ေျပးေလ ေမာေလ။ ေမာေလ.. ေလ႐ွဴခ်င္ေလေပါ႕ ..။ ဒါေပမယ့္ ေလ႐ွိတဲ႔ ေနရာကို မေရာက္ႏိုင္ေသးဘူး။
………..
႐ုတ္တရက္ ကၽြန္ေတာ္ ရပ္တန္႕လိုက္မိတယ္။ ေမာလြန္းလို႕ ဘာမွလည္း မေျပာႏိုင္။ လူေတြက ကၽြန္ေတာ္ကို မျမင္ဘူးတဲ႔ သတၱ၀ါတစ္ေကာင္လို ၀ိုင္းၾကည့္ေနပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ဂ႐ုမစိုက္ပါဘူး။
ေနမင္းဟာ ကၽြန္ေတာ္ ေခါင္းေပၚတည့္တည့္က ပူျပေနပါတယ္။ သစ္ပင္ေတြဟာ ပိုၿပီး ေျခာက္ေသြ႕ေနပါတယ္။
႐ုတ္တရက္ .. ကၽြန္ေတာ္ထုိင္ခ်လိုက္ပါတယ္။ ေခၽြးစီးေခၽြးေပါက္မ်ားႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္တစ္ကိုယ္လံုး ႐ႊဲစိုလုိ႕။ ဘာေတြျဖစ္ကုန္ၿပီလဲ… ေလာကႀကီး ဘာေတြျဖစ္ကုန္ၿပီလဲ..။ ကၽြန္ေတာ္ စူးစူး၀ါး၀ါး ေအာ္ဟစ္လိုက္ေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္အသံေတြက မထြက္ေတာ့။
“အား… အ .. အာ.. အူး ..”
ကၽြန္ေတာ္ .. ဘာသံမွ မထြက္ႏိုင္ေတာ့။
အိပ္မက္လိုလို၊ ကၽြန္ေတာ့္ မွတ္ညဏ္ေတြသည္ ဟိုး.. ငယ္ဘ၀သို႕ စိုက္ေရာက္သြားသည္။
အဲဒီတုန္းက ကၽြန္ေတာ္က ႐ိုး႐ိုးစင္းစင္းေလး။ လိုခ်င္တာ သိပ္မမ်ားပါဘူး။ အင္း .. အရုပ္ေသနတ္တစ္လက္နဲ႔ .. မုန္႕တစ္ခု႐ွိရင္ ကၽြန္ေတာ္ အိုေကပါၿပီ။ ေနာက္ေတာ့… တရိပ္ရိပ္နဲ႔ ေျပာင္းလဲလာခဲ႔တာ ….
စာအုပ္ … အ၀တ္အစား…
လက္ဖက္ရည္ .. ေကာ္ဖီ … အိုင္းစတိုင္း …
ဆိုင္ကယ္ .. တီဗြီ .. ရုပ္ရွင္ … ေဆးလိပ္ …
ကြန္ပ်ဴတာ … သီခ်င္း .. ၀တၳဳ ..
လြတ္လပ္မႈ … ပိုက္ဆံအိတ္ .. အခ်စ္ …
မိသားစု .. စိန္လက္စြပ္ … ကဗ်ာ … စက္ရုပ္ .. ပရာဒို …
မန္ခ်က္စတာ… စကၤာပူ .. စာေမးပြဲေအာင္လက္မွတ္ … လခ … ဆုတံဆိပ္ …
ဖိနပ္ … အိမ္တစ္လံုး … အလုပ္အကိုင္ .. အင္တာနက္ …
တည္ၿငိမ္မႈ … ဥယ်ာဥ္ … အင္းယားကန္.. ၀ကၤပါ .. စီဒီခ်ပ္ … နာရီ …
…………………………………
………………………………………..
…………………………………………………….
ဘာေတြလဲ .. ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ေတာ႕ .. ကၽြန္ေတာ္ လိုခ်င္ခဲ႔တာေတြ .. ေတာ္ေတာ္မ်ားခဲ႔ၿ႔ပီပဲ … တစ္ေန႕တာ ကုန္ဆံုးဖို႕အေရး အရာ၀တၳဳေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား႐ွိမွ .. ကၽြန္ေတာ္ ကုန္ဆံုးႏိုင္တယ္ …
“၀ါး… အား…”
ကၽြန္ေတာ္ ..
ခု လိုခ်င္တာ တစ္ခုတည္း … “ေလ …”
ဘယ္မွာလဲ … “ေလ” ….
ဘာအရာ၀တၳဳကိုမွ …. ကၽြန္ေတာ္ …….. မလိုခ်င္ေတာ့ …………….။
“ေဟ႕ လူ .. ခင္မ်ား .. ဘာလုပ္ေနတာလဲ …”
႐ုတ္တရက္ အသံလာရာကို ၾကည့္မိေတာ႕ လူတစ္ေယာက္က ကၽြန္ေတာ့္ကို ၾကည့္ၿပီး ေမးခြန္းထုတ္ေနတယ္။
“ေဟ႕ လူ .. ခင္မ်ား .. ဘာလုပ္ေနတာလဲလို႕ ..”
ကၽြန္ေတာ္ .. ေျဖခ်င္ေသာ္လည္း … အသံမထြက္ႏိုင္ေတာ့ ..။
ထိုလူက ေနာက္ထပ္ ..ဆက္ေျပာပါတယ္ ….
”ဒီမယ္ .. ေဟ႕လူ …
ခင္မ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ၾကည့္ေနတာၾကာၿပီ …
ခင္မ်ား.. အဲဒီအတိုင္း ..
ခင္မ်ား ႏွာေခါင္းနဲ႕ ပါးစပ္ကို ဆက္ပိတ္ထားရင္ .. မၾကာခင္ .. ခင္မ်ား ေသသြားလိမ့္မယ္ဗ် …” တဲ႕ ။
ရင္နင့္ေအာင္
0 comments:
Post a Comment