ေဟမန္နွင့္အတူ
by Aunglinn Htut on Thursday, December 8, 2011 at 5:09pm
ေဒါင္..........ေဒါင္
ရြာထိပ္က မီးကင္းဆီမွ သံေခ်ာင္းေခါက္သံႏွစ္ခ်က္ၾကားရသည္။
သူအသာေလးကုိယ္ကိုေဖာ့ကာ ျခံထဲဆင္းလာခဲ့သည္။
ေအာက္ထပ္မွာ အမတို႔သားအမိေတြအိပ္ေမာက်ေနတုန္းေလ.........
သူရဲ႔ဦးတည္ရာကေတာ့ သူရဲ႔စပယ္ပင္ေတြဆီကို
ဒီအခ်ိန္ဟာ သူရဲ႔စပယ္ဖူးေတြပြင့္ေတာ့မယ့္အခ်ိန္ေလ.............
အဲ႔အခ်ိန္ရတဲ႔စပယ္ပန္းရနံ႔ေမႊးပ်႔ံပ်႔ံေလး.............
ေဆာင္းေလညွင္းေၾကာင့္စံပယ္ပန္းရန႔ံကသင္းပ်ံ႔တယ္ထင္တယ္
သူစံပယ္ျခံထဲကိုေရာက္လာခဲ့သည္။
စံပယ္ျခံဟုဆိုေသာ္လည္းေပႏွစ္ဆယ္ပတ္လည္ေလာက္ေလးပါ
အမတို႔ရဲ႔အိမ္ေရွ႔မွာ ဟုိးအရင္ကေတာ့စံပယ္ျခံဳေလးတစ္အံုႏွစ္အံုေလာက္တည္း..............
အထဲမွာ သံပရာပင္ ၊ပံုနရိပ္ပင္ ၊သေျပပင္စေသာအပင္ငယ္ေလးမ်ားလည္းရွိသည္။
ေနာက္ေတာ့ စပယ္အံုကမ်ားလာေတာ့ေယာက္ဖေတာ္သူကိုက်န္တဲ႔အပင္ေတြေရြ႔ခိုင္းလိုက္ရတယ္
ေနာက္ပိုင္း အလုပ္မရွိတဲ့သူ႔အဖို႔ကေတာ့ ထိုစပယ္ပင္ေလးရဲ႔ဥယဥ္မွဴးတာ၀န္သူ ပဲျဖစ္လာခဲ့သည္။
ေပါင္းျမက္ေတြကို သူႏဳတ္တယ္ေႏြရာသီေရာက္လို ႔စပယ္ပင္ေလးေတြကိုလည္းသူ ပဲေရေလာင္းတယ္ေလ။
ဟိုတုန္းကေတာ့စံပယ္ပန္းေတြကိုကိုယ္တိုင္ခူးသီကာတစ္စံုတစ္ေယာက္ကိုေပးခဲ့ဖူးသည္။
ခုေနာက္ပိုင္းမခူးရက္မနမ္းရက္ခဲ့ပါ။
သို႔ေသာ္ေၾကြက်သြားတဲ့စံပယ္ပန္းေလးေတြကိုေတာ့ သူတယုတယနဲ႔ေကာက္ယူျမဲဘဲ.........
တခါတရံ သူ႔ရဲ႔တဦးတည္းေသာတူေတာေမာင္အလြန္မွအေဆာ့သန္လြန္းေသာတူေတာ္ေမာင္
သူ႔စံပယ္ခင္းထဲမ်ားေရာက္လာလို႔ကေတာ့သူေအာ္ျပီ။
သူ႔တူကိုသူခ်စ္ပါသည္။
တခါတခါလည္း စံပယ္ပန္းေတြကိုေပါင္းသင္ျမတ္ႏွဳတ္ေနတုန္းသူ႔ေဘးမွာျငိမ္ျငိမ္ေလးလာထိုင္ေနကာ
ဦးေလးလုပ္သမ်ွကို ထိုင္ၾကည့္ေနတတ္သည္။
အသက္က၅ႏွစ္ မွူၾကိဳေက်ာင္းသားေလးက
တခါတရံ၂၂ႏွစ္ထဲေရာက္ေနေသာသူ႔ကိုမေျဖႏိုင္ေလာက္ေအာင္ကပ္သီးကပ္သပ္ေမးတတ္သည္။
ဥပမာ
" ေအာင္ေအာင္" ကဒီအပင္ကစံပယ္ပန္းေတြကိုမခူးဘဲဘာလို႔ေၾကြက်တာေတြကိုဘဲေကာက္ရတာလဲဟင္"
အဲလိုမ်ိဳးေတြေပါ့
သူေျဖလည္းမေျဖမခ်င္.........ေျဖလည္းမေျဖတတ္ခဲ့ပါ.........../
သူသိတာကေတာ့အပင္ေပၚကစံပယ္ပန္းကေလးမ်ားကိုသူ႔လက္နဲ႔မေျခြခူးရက္ဘူးေလ။
ဒါကိုေျပာျပလည္းသူနားလည္မွာမဟုတ္ဘူး။။။။။။။
ေၾသ္..........ေျပာဖို႔တစ္ခုက်န္သြားတယ္သူ႔တူေလးကေအာင္ေအာင္လို႔ဘဲေခၚတယ္ေလ။
ဟိုးငယ္ငယ္တည္းကသူ႔ေရွ႔မွာေအာင္ေအာင္လို႔အမ်ားေခၚလို႔လိုက္ေခၚတာပဲျဖစ္မည္။
သူ......အရင္ဆံုးေၾကြက်ေနေသာစံပယ္ပန္းမ်ားကိုေကာက္သည္/
သူ႔အဖို႔စံပယ္ပန္းေကာက္ရတာကံစမ္းမဲႏိႈက္ရသလိုမျမင္မစမ္းနဲ႔/
သို႔ေသာစံပယ္ပန္းနဲ႔အမိႈက္ကိုေတာ့ခြဲျခားတတ္သည္။
ျပီးေရအိုးမွယူလာေသာသတၱဳခြက္ျဖင့္စံပယ္ပန္းမ်ားကိုထည့္မည္။
အားလံုးေကာက္ျပီးထင္ေသာအခါစဥ့္အိုးထဲကိုေရခြက္ေလးအတိုင္းသြားျပန္ထည့္ထားလိုက္သည္။
ဒါ သူ စံပယ္ပန္းခင္းထဲေ၇ာက္တိုင္း လုပ္ေနက်ေလ
ျပီးေတာ့ပန္းခင္းကိုေရေလာင္းရဦးမယ္။
တံုကင္ဆီသို႔သြားကာေရပံုးေလးေသးေသးေလးနဲ႔ေရညွစ္သည္။
သူ႔အဖို႔ကေတာ့မ်ားမ်ားစားစားမသယ္ႏိုင္ဘူးေလ။
ေနာက္ဖလားခြက္ေလးနဲ႔သူ႔ရဲ႔ပန္းပင္ေတြကိုဖ်န္းတယ္
ႏွစ္ပံုး................... သံုးပံု..................၊ ေလးပံုး..................
ေရလည္းအေတာ္အသင့္ေလာင္းလိုက္ျပီးျပီ။
သို႔ေသာ္........သူမေမာေသးပါ။
ခဏေတာ့ထိုင္ခ်င္သည္။
.ေခြေျခအပုေလးရွိမည့္ေနရာသို႔သူမွန္းဆ၍သြားတဲ႔အခ်ိန္မွာနံနက္ေလးနာရီပင္ရွိေနျပီ။
ေဒါင္...ေဒါင္.......ေဒါင္...ေဒါင္..။
ေအာ္ငါ့ႏွယ္တယ္ေႏွးပါလားလို႔သူ႔ကိုယ္သူသေဘာက်သည္။
ခနေနဆိုအေရွ႔ဘက္ကေရာင္နီသန္းလာေတာ့မည္ထင္သည္။
ျဖစ္ႏိုင္လ်ွင္ထိုေရာင္နီပ်ိဳ႔ပ်ိဳ႔ေလးကိုေနာက္တခါေလာက္ျမင္ဖူးခ်င္လိုက္တာ
မွတ္မွတ္ရရေန႔ေတြညေတြကိုခြဲခြဲျခားျခားသိခဲ့ဖူးတာ၂၀၀၅ခုႏွစ္သူဆယ္တန္းစာေမးပြဲေျဖတဲ့ေနာက္ဆံုးေန႔ကေလ
ဒီေန႔ဘယ္ႏွစ္ရက္လဲ........
.သူ႔အမကိုေမးမွဘဲသူသိေပလိမ့္မည္။
ေအာ္ သူ႔တူေလးကိုေမးလ်ွင္လည္းရတာပဲေလ
ေန႔ေတြညေတြကိုသူမသိေတာ့ပါ
လေတြရက္ေတြကိုလည္းသူမေရတြက္ခဲ့ေတာ့ပါ။
သူေလ်ွာက္ခဲ့တဲ့လမ္းစမ္းတ၀ါး၀ါးမို႔သူမစဥ္းစားခ်င္...............ျပီးေတာ့
ဘာမွ............မစဥ္းစားခ်င္
ေနအလင္းေရာင္ရွိတာကိုေန႔ဟုေျပာ၍ ေမွာင္ေနတဲ့အခ်ိန္ကိုညဟုေျပာလ်ွင္သူ႔ကမၻာသည္
ညခ်ည္းသာျဖစ္ေတာ့သည္။
မ်ားေသာအားျဖင့္လူေတြအိပ္စက္အနားယူေသာအခ်ိန္သည္ညဟုေျပာလ်ွင္သူုျငင္းရပါလိမ့္မည္။
သူပင္ပန္း၍အိပ္ခ်င္ေသာအခ်ိန္သည္သူ႔ရဲ႔အိပ္စက္ခ်ိန္ျဖစ္ခဲ့သည္။
သူ႔ကမၻာတစ္ေယာက္တည္းရယ္
တခါတရံ အားငယ္လြန္းလို႔ေတာင္ မွအမတို႔အိပ္စက္ေနေသာ ယခုလိုအခ်ိန္မ်ိဳးမွာပင္တိတ္တဆိတ္မ်က္ရည္က်ရသည္.
ေတာ္ေသးလို႔တခါတရံသူ႔ရဲ႔ရႈိက္သံကိုေလေျပေတြကယူေဆာင္သြားလို႔ေလ
ေဟာ..........ခုလည္းသူငိုေနျပန္ပါလား.......
.ပါးျပင္ေပၚကစိုေႏြးေႏြးေရစီးေၾကာင္းကသူ၀မ္းနည္းေနသည္........
အားငယ္ေနတယ္ဆိုတာသတိေပးေနသလိုပင္.....
အို.........ငါမငိုေတာ့ပါဘူးေလ......ငါေယာက္က်ားပဲအားငယ္ေနစရာမလိုဘူး......
ငါ့မွာလွပတဲ့အနာဂတ္ေတြရွိအံုးမွုာပါ..............
အားတင္းကာေျဖမိေတာ့နည္းနည္းစိတ္သက္သာရာရသြားတယ္..............
ေအာ........ဟုိေရွ႔အိမ္ကတရားေခြေတာင္ဖြင့္ေနပါေကာလား...........
သူလည္းတစ္ေမွးေလာက္ျပန္ေမွးလိုက္ခ်င္သည္..........
ထို႔ေနာက္ထိုင္ရာမွထလိုက္သည္.......
ေဆာင္းေလကလည္းမနက္ေစာေစာမို႔ထင္......ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းျပန္ေမႊ႔လာသည္...........
ေအာ္.........စံပယ္ေတြေၾကြအံုးမွာပါလား.....................
ဆက္လက္ျပီး ေရးပါဦးမည္
ရြာထိပ္က မီးကင္းဆီမွ သံေခ်ာင္းေခါက္သံႏွစ္ခ်က္ၾကားရသည္။
သူအသာေလးကုိယ္ကိုေဖာ့ကာ ျခံထဲဆင္းလာခဲ့သည္။
ေအာက္ထပ္မွာ အမတို႔သားအမိေတြအိပ္ေမာက်ေနတုန္းေလ.........
သူရဲ႔ဦးတည္ရာကေတာ့ သူရဲ႔စပယ္ပင္ေတြဆီကို
ဒီအခ်ိန္ဟာ သူရဲ႔စပယ္ဖူးေတြပြင့္ေတာ့မယ့္အခ်ိန္ေလ.............
အဲ႔အခ်ိန္ရတဲ႔စပယ္ပန္းရနံ႔ေမႊးပ်႔ံပ်႔ံေလး.............
ေဆာင္းေလညွင္းေၾကာင့္စံပယ္ပန္းရန႔ံကသင္းပ်ံ႔တယ္ထင္တယ္
သူစံပယ္ျခံထဲကိုေရာက္လာခဲ့သည္။
စံပယ္ျခံဟုဆိုေသာ္လည္းေပႏွစ္ဆယ္ပတ္လည္ေလာက္ေလးပါ
အမတို႔ရဲ႔အိမ္ေရွ႔မွာ ဟုိးအရင္ကေတာ့စံပယ္ျခံဳေလးတစ္အံုႏွစ္အံုေလာက္တည္း..............
အထဲမွာ သံပရာပင္ ၊ပံုနရိပ္ပင္ ၊သေျပပင္စေသာအပင္ငယ္ေလးမ်ားလည္းရွိသည္။
ေနာက္ေတာ့ စပယ္အံုကမ်ားလာေတာ့ေယာက္ဖေတာ္သူကိုက်န္တဲ႔အပင္ေတြေရြ႔ခိုင္းလိုက္ရတယ္
ေနာက္ပိုင္း အလုပ္မရွိတဲ့သူ႔အဖို႔ကေတာ့ ထိုစပယ္ပင္ေလးရဲ႔ဥယဥ္မွဴးတာ၀န္သူ ပဲျဖစ္လာခဲ့သည္။
ေပါင္းျမက္ေတြကို သူႏဳတ္တယ္ေႏြရာသီေရာက္လို ႔စပယ္ပင္ေလးေတြကိုလည္းသူ ပဲေရေလာင္းတယ္ေလ။
ဟိုတုန္းကေတာ့စံပယ္ပန္းေတြကိုကိုယ္တိုင္ခူးသီကာတစ္စံုတစ္ေယာက္ကိုေပးခဲ့ဖူးသည္။
ခုေနာက္ပိုင္းမခူးရက္မနမ္းရက္ခဲ့ပါ။
သို႔ေသာ္ေၾကြက်သြားတဲ့စံပယ္ပန္းေလးေတြကိုေတာ့ သူတယုတယနဲ႔ေကာက္ယူျမဲဘဲ.........
တခါတရံ သူ႔ရဲ႔တဦးတည္းေသာတူေတာေမာင္အလြန္မွအေဆာ့သန္လြန္းေသာတူေတာ္ေမာင္
သူ႔စံပယ္ခင္းထဲမ်ားေရာက္လာလို႔ကေတာ့သူေအာ္ျပီ။
သူ႔တူကိုသူခ်စ္ပါသည္။
တခါတခါလည္း စံပယ္ပန္းေတြကိုေပါင္းသင္ျမတ္ႏွဳတ္ေနတုန္းသူ႔ေဘးမွာျငိမ္ျငိမ္ေလးလာထိုင္ေနကာ
ဦးေလးလုပ္သမ်ွကို ထိုင္ၾကည့္ေနတတ္သည္။
အသက္က၅ႏွစ္ မွူၾကိဳေက်ာင္းသားေလးက
တခါတရံ၂၂ႏွစ္ထဲေရာက္ေနေသာသူ႔ကိုမေျဖႏိုင္ေလာက္ေအာင္ကပ္သီးကပ္သပ္ေမးတတ္သည္။
ဥပမာ
" ေအာင္ေအာင္" ကဒီအပင္ကစံပယ္ပန္းေတြကိုမခူးဘဲဘာလို႔ေၾကြက်တာေတြကိုဘဲေကာက္ရတာလဲဟင္"
အဲလိုမ်ိဳးေတြေပါ့
သူေျဖလည္းမေျဖမခ်င္.........ေျဖလည္းမေျဖတတ္ခဲ့ပါ.........../
သူသိတာကေတာ့အပင္ေပၚကစံပယ္ပန္းကေလးမ်ားကိုသူ႔လက္နဲ႔မေျခြခူးရက္ဘူးေလ။
ဒါကိုေျပာျပလည္းသူနားလည္မွာမဟုတ္ဘူး။။။။။။။
ေၾသ္..........ေျပာဖို႔တစ္ခုက်န္သြားတယ္သူ႔တူေလးကေအာင္ေအာင္လို႔ဘဲေခၚတယ္ေလ။
ဟိုးငယ္ငယ္တည္းကသူ႔ေရွ႔မွာေအာင္ေအာင္လို႔အမ်ားေခၚလို႔လိုက္ေခၚတာပဲျဖစ္မည္။
သူ......အရင္ဆံုးေၾကြက်ေနေသာစံပယ္ပန္းမ်ားကိုေကာက္သည္/
သူ႔အဖို႔စံပယ္ပန္းေကာက္ရတာကံစမ္းမဲႏိႈက္ရသလိုမျမင္မစမ္းနဲ႔/
သို႔ေသာစံပယ္ပန္းနဲ႔အမိႈက္ကိုေတာ့ခြဲျခားတတ္သည္။
ျပီးေရအိုးမွယူလာေသာသတၱဳခြက္ျဖင့္စံပယ္ပန္းမ်ားကိုထည့္မည္။
အားလံုးေကာက္ျပီးထင္ေသာအခါစဥ့္အိုးထဲကိုေရခြက္ေလးအတိုင္းသြားျပန္ထည့္ထားလိုက္သည္။
ဒါ သူ စံပယ္ပန္းခင္းထဲေ၇ာက္တိုင္း လုပ္ေနက်ေလ
ျပီးေတာ့ပန္းခင္းကိုေရေလာင္းရဦးမယ္။
တံုကင္ဆီသို႔သြားကာေရပံုးေလးေသးေသးေလးနဲ႔ေရညွစ္သည္။
သူ႔အဖို႔ကေတာ့မ်ားမ်ားစားစားမသယ္ႏိုင္ဘူးေလ။
ေနာက္ဖလားခြက္ေလးနဲ႔သူ႔ရဲ႔ပန္းပင္ေတြကိုဖ်န္းတယ္
ႏွစ္ပံုး................... သံုးပံု..................၊ ေလးပံုး..................
ေရလည္းအေတာ္အသင့္ေလာင္းလိုက္ျပီးျပီ။
သို႔ေသာ္........သူမေမာေသးပါ။
ခဏေတာ့ထိုင္ခ်င္သည္။
.ေခြေျခအပုေလးရွိမည့္ေနရာသို႔သူမွန္းဆ၍သြားတဲ႔အခ်ိန္မွာနံနက္ေလးနာရီပင္ရွိေနျပီ။
ေဒါင္...ေဒါင္.......ေဒါင္...ေဒါင္..။
ေအာ္ငါ့ႏွယ္တယ္ေႏွးပါလားလို႔သူ႔ကိုယ္သူသေဘာက်သည္။
ခနေနဆိုအေရွ႔ဘက္ကေရာင္နီသန္းလာေတာ့မည္ထင္သည္။
ျဖစ္ႏိုင္လ်ွင္ထိုေရာင္နီပ်ိဳ႔ပ်ိဳ႔ေလးကိုေနာက္တခါေလာက္ျမင္ဖူးခ်င္လိုက္တာ
မွတ္မွတ္ရရေန႔ေတြညေတြကိုခြဲခြဲျခားျခားသိခဲ့ဖူးတာ၂၀၀၅ခုႏွစ္သူဆယ္တန္းစာေမးပြဲေျဖတဲ့ေနာက္ဆံုးေန႔ကေလ
ဒီေန႔ဘယ္ႏွစ္ရက္လဲ........
.သူ႔အမကိုေမးမွဘဲသူသိေပလိမ့္မည္။
ေအာ္ သူ႔တူေလးကိုေမးလ်ွင္လည္းရတာပဲေလ
ေန႔ေတြညေတြကိုသူမသိေတာ့ပါ
လေတြရက္ေတြကိုလည္းသူမေရတြက္ခဲ့ေတာ့ပါ။
သူေလ်ွာက္ခဲ့တဲ့လမ္းစမ္းတ၀ါး၀ါးမို႔သူမစဥ္းစားခ်င္...............ျပီးေတာ့
ဘာမွ............မစဥ္းစားခ်င္
ေနအလင္းေရာင္ရွိတာကိုေန႔ဟုေျပာ၍ ေမွာင္ေနတဲ့အခ်ိန္ကိုညဟုေျပာလ်ွင္သူ႔ကမၻာသည္
ညခ်ည္းသာျဖစ္ေတာ့သည္။
မ်ားေသာအားျဖင့္လူေတြအိပ္စက္အနားယူေသာအခ်ိန္သည္ညဟုေျပာလ်ွင္သူုျငင္းရပါလိမ့္မည္။
သူပင္ပန္း၍အိပ္ခ်င္ေသာအခ်ိန္သည္သူ႔ရဲ႔အိပ္စက္ခ်ိန္ျဖစ္ခဲ့သည္။
သူ႔ကမၻာတစ္ေယာက္တည္းရယ္
တခါတရံ အားငယ္လြန္းလို႔ေတာင္ မွအမတို႔အိပ္စက္ေနေသာ ယခုလိုအခ်ိန္မ်ိဳးမွာပင္တိတ္တဆိတ္မ်က္ရည္က်ရသည္.
ေတာ္ေသးလို႔တခါတရံသူ႔ရဲ႔ရႈိက္သံကိုေလေျပေတြကယူေဆာင္သြားလို႔ေလ
ေဟာ..........ခုလည္းသူငိုေနျပန္ပါလား.......
.ပါးျပင္ေပၚကစိုေႏြးေႏြးေရစီးေၾကာင္းကသူ၀မ္းနည္းေနသည္........
အားငယ္ေနတယ္ဆိုတာသတိေပးေနသလိုပင္.....
အို.........ငါမငိုေတာ့ပါဘူးေလ......ငါေယာက္က်ားပဲအားငယ္ေနစရာမလိုဘူး......
ငါ့မွာလွပတဲ့အနာဂတ္ေတြရွိအံုးမွုာပါ..............
အားတင္းကာေျဖမိေတာ့နည္းနည္းစိတ္သက္သာရာရသြားတယ္..............
ေအာ........ဟုိေရွ႔အိမ္ကတရားေခြေတာင္ဖြင့္ေနပါေကာလား...........
သူလည္းတစ္ေမွးေလာက္ျပန္ေမွးလိုက္ခ်င္သည္..........
ထို႔ေနာက္ထိုင္ရာမွထလိုက္သည္.......
ေဆာင္းေလကလည္းမနက္ေစာေစာမို႔ထင္......ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းျပန္ေမႊ႔လာသည္...........
ေအာ္.........စံပယ္ေတြေၾကြအံုးမွာပါလား.....................
ဆက္လက္ျပီး ေရးပါဦးမည္
0 comments:
Post a Comment