ကုလားထိုင္

by Zay Ya on Wednesday, November 16, 2011 at 6:42am

ထိုင္ခံု ဗလာ အလြတ္ တစ္လံုးနဲ႔
ဆိတ္ျငိမ္ေနတဲ့ ခန္းေဆာင္ဟာ
ဗုဒၶ-အျဖစ္ကို မိတ္ဆက္ ။


ထိေရာက္ လိုက္ပါဘိ။
ရွားပါးလိုက္ပါဘိ။

AN EMPTY CHAIR
A SILENT HALL
AN INTRODUCTION TO BUDDHA --

HOW ELOQUENT!
HOW RARE!

“ဗုဒၶ” - ျဖဴစင္ျမင့္ျမတ္မႈ အျဖစ္ကို ျမင္ႏိုင္ဖို႔ - တိတ္ဆိတ္ ျငိမ္သက္မႈ ဟာ  ခင္ဗ်ားရဲ႕ သႏၱာန္မွာ မျဖစ္မေန လိုအပ္ပါတယ္။ ဗုဒၶအျဖစ္ကို ေဖာ္ျပႏိုင္ဖို႔ ဘာသာစကား ဟာ “တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္မႈ” ဘာသာ စကား တစ္ခုထဲ ရွိတယ္ ။ က်ေနာ္တို႔ သံုးစြဲၾကတဲ့ အျခား အျခား ဘာသာစကား၊ ေဝါဟာရေတြဟာ ဒီအျဖစ္ကို ေဖာ္ျပႏိုင္ဖို႔ စြမ္းရည္ နည္းလြန္း ေနတယ္။ အကန္႔အသက္ ပဲ ရွိတယ္။ ေသးသိမ္လြန္း ေနတယ္။ မျပည့္စံုဘူးရယ္ ။ ဘာဆို ဘာမွ မရွိတဲ့ သုညတ နဲ႔၊ လံုးဝ ဥႆံု ဆိတ္ျငိမ္ေနမႈ ကသာ ခင္ဗ်ားအတြက္ ဗုဒၶရဲ႕ အျဖစ္ကို ေဖာ္ျပ ႏိုင္တယ္။

ဂ်ပန္မွာ ဘုရားေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္း ရွိတယ္။ အဲ့ဘုရားေက်ာင္း အတြင္းမွာ ဘာမွ မရွိဘူး။ ဘုရားေက်ာင္း ေတြမွာ ေတြ႔ေလ့ ေတြ႔ထ ရွိတဲ့ ဘုရား ရုပ္ပြားေတာ္ လည္း မရွိဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဘုရားေက်ာင္း ကေတာ့ ဗုဒၶ ကို ရည္စူး ထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရားဖူးေတြ ေရာက္လာေတာ့ ေမးၾကတယ္။ “ဗုဒၶ ဘယ္မွာပါလဲ။ ဒီဘုရားေက်ာင္း က ဗုဒၶကို ရည္စူး ထားတယ္ မဟုတ္ဘူးလား” လို႔ ေမးေတာ့ ဘုန္းေတာ္ၾကီးက ရယ္ရယ္ ျပံဳးျပံဳးနဲ႔ ျပန္ေျပာပါတယ္ ။ - “ဒီေနရာမွာ ဘာရွိသလဲ။ ဘာမွ မရွိဘူး မဟုတ္လား။ ရွင္းလင္း ေနတဲ့ ဗလာနယ္ သုညတ နဲ႔ တိတ္ဆိတ္ေနမႈ သာ ရွိတယ္။ အဲ့ဒါ ဗုဒၶ ပါပဲ”  တဲ့။

ေက်ာက္သား ေက်ာက္ခက္ႏြယ္ ေတြဟာ ဗုဒၶကို ကိုယ္စား မျပဳႏိုင္ဘူး။ ရုပ္ထု၊ ဆင္းထုေတြဟာ ဗုဒၶကို တိတိပပ ေဖာ္ျပေနၾကတာ မဟုတ္ဘူး။ ဗုဒၶဟာ ေက်ာက္သား ေက်ာက္ခက္ မဟုတ္သလို၊ ရုပ္ထု ဆင္းထုလည္း မဟုတ္ဘူး။ ဗုဒၶ - ဆုိတာရဲ႕ အျဖစ္ဟာ ပံုသ႑ာန္ သြင္ျပင္ မဟုတ္ပါဘူး။ ဗုဒၶဟာ ပံုသ႑ာန္ သြင္ျပင္ ဘာမွ မေရာယွက္ထားတဲ့ ျဖဴစင္တဲ့ အျဖစ္သာ ျဖစ္ပါတယ္။ ခင္ဗ်ားနဲ႔ ခင္ဗ်ားရဲ႕ စိတ္သႏၱာန္ ဟာ ဆယ္ရက္ေလာက္ ျဖစ္ျဖစ္ လံုးဝ ဆိတ္ျငိမ္၊ တိတ္ဆိတ္ျပီး ေနႏိုင္သလား။ ဘာဆိုဘာမွ မရွိဘဲ တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္ျပီး ခင္ဗ်ားရဲ႕ အတြင္း အဇၥ်တၱမွာ ႏွစ္ျမဳပ္ေန ၾကည့္ႏိုင္မယ္ ဆိုရင္ “ဗလာက်င္း ေနတဲ့ ထိုင္ခံုတစ္လံုး” ဆိုတဲ့ စကားစုကို ခင္ဗ်ား အျပည့္အဝ နားလည္ ပါလိမ့္မယ္။

တကယ္ လည္း ဒီထိုင္ခံုေလး ဟာ ဗလာအျဖစ္ က လြဲလို႔ ဘာမွ မရွိဘူး။  ခင္ဗ်ားကို စကားေျပာ ေနတဲ့ က်ေနာ္ ဟာ လည္း ဗလာ အျဖစ္က လြဲလို႔ အျခား ဘာမွမရွိဘူး။ အျခား ဘာမွ မဟုတ္ဘူး။ ဒါဆို ခင္ဗ်ားေရာ ? ၊ ခင္ဗ်ားရဲ႕ အတြင္းမွာလည္း ဘာဆို ဘာမွမရွိ၊ လူပုဂၢိဳလ္ တစ္စံုတစ္ေယာက္ မွ မရွိ။ တိတ္ဆိတ္ ျငိမ္သက္ေနမႈ သက္သက္ပဲ ရွိတယ္။ ျမင္ႏိုင္ပါ့မလား။

ဒီ တိတ္ဆိတ္ ဆိတ္ျငိမ္ ေနမႈကို နားမလည္ ႏိုင္တဲ့ အခါ ခင္ဗ်ားက ဒါကို ဘာသာစကား အျဖစ္ ေျပာင္းလဲ ျပန္ဆို ပစ္လိုက္တယ္။ အဲ့ဒီေနာက္ေတာ့ က်ေနာ္ ေျပာေနတဲ့ ဒီ “ဆိတ္ျငိမ္မႈ” ဆိုတာ ကို    အကန္႔အသတ္ တစ္ခုနဲ႔ သာ ခင္ဗ်ား နားလည္ သြားတယ္။ တကယ္က ခင္ဗ်ားသာ ဆိတ္ျငိမ္မႈ အျပည့္ ရေနမယ္ ဆိုရင္ က်ေနာ္နဲ႔ ခင္ဗ်ား ၾကားမွာ ဘယ္ စကားလံုးေတြမွ သံုးစရာ လိုေတာ့ဘူးရယ္ ။ ဘယ္ ဘာသာ စကားေတြ နဲ႔ေရာ ဆက္သြယ္ စရာ လိုေနဦး မလဲ။ နားလည္ေအာင္ အားစိုက္ ထုတ္ရတာေတြ၊ နားစိုက္ေထာင္ ေနရတာေတြ၊ ေျပာရတာေတြ၊ -- ဒါေတြ အကုန္လံုး ဟာ အဲ့ဒီ အျပည့္အဝ ဆိတ္ျငိမ္သြားခ်ိန္မွာ ဘာမွ မလိုအပ္ေတာ့ဘူး ဆိုတာ ေတြ႔ရမယ္။

ဒါ့ေၾကာင့္ စစ္မွန္တဲ့ ျငိမ္းေအးမႈ အျဖစ္ “ဗုဒၶ” ကို သိျမင္ဖို႔  ကြင္းကြင္းကြက္ကြက္ ျပႏိုင္တဲ့ စကားလံုး မရွိပါဘူး။ အျပည့္အဝ ရွင္းမျပႏိုင္ဘူး။ နကိုကလည္း ရွင္းမျပ ႏိုင္ခဲ့ၾက ဘူး။ ေနာင္လည္း ရွင္းျပႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး။ က်ေနာ္တို႔ေတြဟာ  ပံုရိပ္ေတြ၊ သ႑ာန္ေတြ၊ ဘာသာစကား သေကၤတေတြနဲ႔ - ျငိမ္းေအးမႈ အေၾကာင္း၊ သစၥာတရား အေၾကာင္း နားလည္ေအာင္ ၾကိဳးစားၾကည့္တယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲ့ဒီ လူလုပ္ အသြင္ သ႑ာန္ တို႔၊ သေကၤတတို႔ ဆိုတာ ေတြဟာ သစၥာတရား နဲ႔ ျငိမ္းေအးမႈ ကို အျပည့္အဝ ေဖာ္ျပႏိုင္စြမ္း မရွိၾကဘူး ဆိုတာ ေမ့ေလ်ာ့ ေနၾကပါတယ္။ ေဝဒက်မ္းေတြ၊ သမၼာက်မ္းစာနဲ႔ ကိုအာန္က်မ္း ေတြန႔ဲလဲ ရမယ္ထင္ပါသလား ။ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ့ အစစ္အမွန္ ျငိမ္းေအးမႈ၊ သစၥာဟာ ရုပ္ဝတၳဳ သဘာဝ၊ သေကၤတ ေတြနဲ႔ ဘယ္လိုမွ ေဖာ္ျပႏိုင္စြမ္း မရွိလို႔ပါ။

ဘာနဲ႔ တူသလဲ ဆိုရင္ က်ေနာ္တုိ႔ေတြဟာ “ေရ”ဆာေနပါလ်က္နဲ႔ ေရ မေသာက္ဘဲ၊ ေရ“အေၾကာင္း”ေတြခ်ည္း သိေအာင္ လုပ္ေနတဲ့ သူေတြလိုပဲ။ တကယ့္အျဖစ္ကို မေရာက္ဘဲ ေဝ့လည္ ေနၾကတယ္။ ေရ “အေၾကာင္း” သိတာေတြ မသိတာေတြ ေဘးဖယ္ခ်ျပီး ေရ ထေသာက္လိုက္ ဖို႔ က လိုရင္းပဲ မဟုတ္လား ။ ခင္ဗ်ား ေရ ထေသာက္လိုက္တာမွာ ယုတၱိေဗဒ၊ ဆင္ေျခနည္းေတြ၊ စကားလံုးေတြ လိုပါေသးရဲ႕လား။

ဒီလိုပါပဲ ။ ဗုဒၶ အျဖစ္ကို ယုတၱိဆင္ေျခ၊ အေတြးေတြ နဲ႔ သက္ေသျပလို႔ မရပါဘူး။  ေမတၱာတရားနဲ႔ သာ ( မိမိကိုယ္ကို ) သက္ေသျပ ႏိုင္တယ္။ ေမတၱာတရား ဟာ ယုတၱိေဗဒ ေတြ ပ်က္သုဥ္းသြားတဲ့ အခါမွာ ေပၚေပါက္ ပါတယ္။ ဘာသာစကား ေတြ ရပ္ဆိုင္းကြယ္ေပ်ာက္ သြားတဲ့ အခါ ဆိတ္ျငိမ္မႈ ကို ရရွိပါတယ္။  ဒီႏွစ္ခုကို  ဒြန္တြဲရင္း ခင္ဗ်ားဟာ အစစ္အမွန္ရွိရာဆီ စကားလံုးေတြ မပါဘဲ ျမင္သိ ႏိုင္ပါမယ္။ ခင္ဗ်ား ဟာ “ဗုဒၶ” လို႔ ေခၚဆိုတဲ့- ျငိမ္းေအး တဲ့ အျဖစ္ ကို ခင္ဗ်ားရဲ႕ ဆိတ္သုဥ္း ဆိတ္ျငိမ္မႈ ဆီကသာ  ရရွိပါမယ္။ ခင္ဗ်ား ရဲ႕ သႏၱာန္မွာ အျပည့္အဝ ျငိမ္ဝပ္သြား ေစဖို႔ကိုသာ လိုအပ္ တယ္။ ခင္ဗ်ားရဲ႕ အတြင္းကို မိမိ ဘာသာ ျပန္လည္နစ္ဝင္ ရင္း နဲ႔ - အတြင္းက်တဲ့၊ ရွင္းလင္းတဲ့၊ ဘာမွ မရွိတဲ့ သုညတကို အေရာက္ လွမ္းသြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲ့ဒီ အခါ ခင္ဗ်ားကို ေျပာေနတဲ့ အခု - က်ေနာ္- ဆိုတာလည္း ဘာပုဂၢိဳလ္၊ ဘာသတၱဝါ၊ ဘာမွ မဟုတ္ဘူး ဆိုတာပါ ျမင္လာပါလိမ့္မယ္။

ယခု က်ေနာ္ဟာ လက္ရွိ ပစၥကၡတိုင္းမွာ ေပ်ာက္ပ်က္ ကုန္ဆံုးေနတဲ့ က်ေနာ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္ ။ လူပုဂၢိဳလ္မရွိ၊ သတၱဝါမရွိတဲ့ - ( တနည္းေျပာရင္ ) ေဟာင္းေလာင္းေပါက္ ဗလာ သက္သက္၊ သုညတ ဟာ ခင္ဗ်ား ျမင္ထားတဲ့ “က်ေနာ္” ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဥပမာ - ဝါးလံုးတစ္လံုး ဆိုပါေတာ့၊ အလယ္ေခါင္ - အနွစ္သားက ဟင္းလင္းျပင္သာ ရွိတယ္။ အဲ့ဒီ ဟင္းလင္းျပင္ ကို “ဝါးလံုး မဟုတ္ဘူးလား” ေမးရင္- “ဟုတ္ပါတယ္ ။ ဝါးလံုးပါဘဲ-ဒါေပမယ့္ ဟင္းလင္းျပင္၊ သုညတ သက္သက္၊ ဝါးလံုး မဟုတ္တဲ့ ဝါးလံုး”။ လို႔ပဲ ေျဖရပါမယ္။

ဒီအေျဖကို ၾကားရတာ ခင္ဗ်ား အတြက္ အူေၾကာင္ေၾကာင္ ႏိုင္သလား။  ဘာသာစကားရဲ႕ ကန္႔သတ္မႈ ေအာက္မွာ အရာရာဟာ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ ႏိုင္ပါတယ္။ ဥပမာ - ခင္ဗ်ားတို႔ က်ေနာ္တို႔ သံုးစြဲေလ့ရွိတဲ့ “ဘုရားသခင္” ဆုိတဲ့ ေဝါဟာရမ်ိဳး။ ဘုရားသခင္ဟာ ေကာင္းျမတ္ျခင္းနဲ႔ ျပည့္စံု သလို၊ ဆုိးယုတ္ျခင္း မာရ္နတ္ကိုလည္း ဖန္ဆင္းတယ္။ အနႏၱ ေမတၱာလည္း ၾကီးမားသလို၊ ေဒါသလည္း ၾကီး တတ္ တယ္။ ဒါတင္မက- ဘုရားသခင္ ဆိုတဲ့ ေဝါဟာရ အနက္ဟာ ထပ္ က်ယ္ျပန္႔ပါေသး တယ္။ ဆန္႔က်င္ဘက္ ဒြိသေဘာ တို႔ရဲ႕ ေပါင္းစံုရာလည္း ျဖစ္ေသးတယ္။ အလင္းလည္း ျဖစ္သလို၊ အေမွာင္လည္း ျဖစ္တယ္။ ေႏြလည္း ျဖစ္သလို၊ ေဆာင္းလည္း ျဖစ္တယ္။ ရွင္သန္ျခင္း လည္း ျဖစ္သလို ေသဆံုးျခင္း မရဏ လည္း ျဖစ္ေနျပန္ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ က်ေနာ္တို႔က ဘုရားသခင္ ဆိုတဲ့ ေဝါဟာရ အစား ဘာမ်ား ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲ အစားထိုးႏိုင္ မလဲ။ ေျပာင္းလဲ လိုက္ႏိုင္ရင္လည္း ခင္ဗ်ား အခုလိုပဲ အဓိပၸာယ္ေတြ ျပန္ဖြင့္ဆို ျပရေတာ့မယ္။ တကယ္က စစ္မွန္တဲ့ သေဘာတစ္ရပ္ကို ရွဳျမင္မႈ၊ က်င့္ၾကံမႈ မပါဘဲ ဘာသာစကား ခ်ည္း သက္သက္ ဝင္ရွင္းဖို႔ ၾကိဳးစားျပီ ဆိုရင္ နားလည္မႈ ေတြ လြဲၾက ပါတယ္။ ဒါကိုမွ ကိုယ္ သန္ရာ အခိုင္အမာ ထပ္ျပဳဦးမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ မွားယြင္းမႈ ဆီကိုပဲ ဦးတည္ သြားေတာ့တယ္။


အခု ကဗ်ာမွာ - စင္စစ္ ဒီထိုင္ခံုဟာ ဗလာ သက္သက္၊ သုညတ သက္သက္ပါ။ ဒီ သုညတကို ျမင္ႏိုင္တဲ့ အခါမွာ ခင္ဗ်ားနဲ႔ ခင္ဗ်ားေရွ႕ ထိုင္ေနတဲ့ က်ေနာ္ ၾကားမွာ အျပည့္အဝ နားလည္ သြားၾကမယ္။ ျဖစ္တည္ခ်က္ တစ္ရပ္ရဲ႕ သုညတ သေဘာ၊ ခင္ဗ်ား ခႏၶာရဲ႕ ဘာဆို ဘာမွ ရပ္တည္ခ်က္ မရွိတဲ့ သေဘာ ကို ထင္ထင္ရွားရွား ျမင္သိသြားမယ္။ အဲ့ဒီ ျမင္သိမႈမွာ စကားလံုးေတြ မပါဘူး။ ခင္ဗ်ား ေတြးေခၚထားတာေတြ မပါဘူး။ စိတ္ကူးေတြ မပါဘူး။ ခင္ဗ်ားကိုယ္ ခင္ဗ်ား တိုက္ရိုက္ ျမင္သိသြားျခင္း လို႔ပဲ ရိုးရိုး ေျပာရလိမ့္မယ္။ ေပ်ာ္ဝင္သြားတယ္၊ အသြင္သ႑ာန္ ေတြ ေပ်ာက္ကြယ္သြားတယ္ လို႔ ေျပာႏိုင္ပါမယ္။

အဲ့ဒီ အခ်ိန္မွာ ႏွင္းရည္စက္ေလး တစ္စက္ ပင္လယ္ထဲ ျပဳတ္က် သြားတာနဲ႔ ပင္လယ္တစ္ခုလံုး နွင္းရည္စက္ေလး ထဲ စိမ့္ဝင္ျပန္႔ႏွံ႕ ေနတာဟာ အတူတူပဲ ျဖစ္ေၾကာင္း ခင္ဗ်ားဟာ ယုတၱိေဗဒ ေတြ၊ စိတ္ကူးေတြ မပါဘဲ ျမင္လာပါလိမ့္မယ္။ အဲ့ဒီ အျမင္ ကေန ေလးနက္ ခိုင္မာတဲ့ ဆိတ္ျငိမ္ေအးခ်မ္းမႈ ၊ ျငိမ္းခ်မ္းျခင္း “ဗုဒၶ” ကို ခင္ဗ်ား ေတြ႔ရမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။



Ref: Osho: The Dhammapada: The Way of the Buddha, Vol 1 : Chapter #2 : An empty chair
................................
http://zayyablogger.blogspot.com/
http://zayya.wordpress.com/
http://zayya.blog.com/
................................