မုဒု စ

by Zay Ya on Friday, November 25, 2011 at 1:13am

 မုဒု - ဆိုတာဟာ ႏူးညံ့ေပ်ာ့ေပ်ာင္းျခင္း၊ ၾကည္လင္ျခင္း၊ ရွင္းလင္း ေနျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ေမတၱာတရား ကို အမွန္စင္စစ္ ပြားမ်ားႏိုင္ဖို႔ လိုအပ္တဲ့ အရည္အခ်င္း တစ္ရပ္ ပါ။ ဒါေပမယ့္ မုဒု - ကို  နာခံလြယ္ျခင္း လို႔လည္း ေခၚဆို နားလည္ ၾကတယ္။ တကယ္ေတာ့ အတူတူ ပါပဲ။

မုဒု ဆိုတာကို ဒီထက္ ပို ရွင္းေအာင္ ေျပာရင္ - စိတ္ကူး၊ အေတြး ဘာမွ မရွိတဲ့ ျဖစ္ရပ္ အေျခအေန ပါ။ ခင္ဗ်ားရဲ႕ သႏၱာန္မွာ အေတြးေတြ၊ ခံစားခ်က္ ေတြ အကုန္အစင္ ဖယ္ရွား ထားျပီးျပီ ဆိုတဲ့အခါ ၊ သိစိတ္ အစဥ္ တစ္ခုလံုး ရွင္းသန္႕သြားတဲ့ အခါ အဲ့ဒီ အေျခအေန ကို မုဒု လို႔ ေခၚပါတယ္။
စင္စစ္ မုဒု ဟာ ျမင့္ျမတ္ရာကို ဝင္ေရာက္ႏိုင္တဲ့ တံခါး ေပါက္ ျဖစ္ပါတယ္ ။ စိတ္အစဥ္ အသြင္ သ႑ာန္ ေတြကို ျဖဳတ္ခ်ျပီး ျဖစ္တည္ ရံုမ်ွ ျဖစ္တည္ေနပါေစ -- မုဒု ကို ခင္ဗ်ား သိရွိရ ပါလိမ့္မယ္။

ဆင္ျခင္ အေတြးေတြ ၊ ခံစားခ်က္ေတြ နဲ႔  ရွိေနစဥ္မွာ ခင္ဗ်ားဟာ လက္ရွိ ပိုင္ဆိုင္ထားတဲ့ ခင္ဗ်ား အျဖစ္ကေန အေဝးၾကီးကို ေရာက္ေနတယ္။ ခင္ဗ်ား  ပိုျပီး ေတြးေခၚ စဥ္းစားေလ ၊ ခင္ဗ်ား ျဖစ္တည္ခ်က္ ကေန ပိုပိုျပီး ေဝးသြားေလပဲ။ ခင္ဗ်ား အေတြးစဥ္ကို တစ္ခုခ်င္း ဖယ္ဖ်က္ခ် ၾကည့္ပါ၊ ခံစားခ်က္ေတြကို ေျဖေလ်ာ့ ၾကည့္လိုက္ပါ၊ အခုလက္ရွိ ျဖစ္တည္ေနတဲ့  ျဖစ္စဥ္ေလး ကိုသာ ခင္ဗ်ား ကိုယ္တိုင္ တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္ ေတြ႕ရပါ လိမ့္မယ္။ အဲ့ဒီ အခ်ိန္မွာ ခင္ဗ်ား ဘာကိုမွ ေတြးေခၚ မေနေတာ့ဘူး၊ ခင္ဗ်ား စိတ္မွာ ဘယ္ စကားလံုး၊ ဘယ္ ပံုရိပ္မွ ရွိမေနဘူး။ ခင္ဗ်ားဟာ ခင္ဗ်ား အျဖစ္သာ အထီးတည္း ၾကြင္းက်န္ရစ္ ေနပါတယ္။

ဒါ့ေၾကာင့္ - ခင္ဗ်ား ဦးေႏွာက္ အတြင္း သယ္ေဆာင္ ေနသမ်ွ ဝန္ထုပ္ အားလံုး ျဖဳတ္ခ်သြားတာကို မုဒု လို႔ ရိုးရိုးရွင္းရွင္း သတ္မွတ္ႏိုင္တယ္။ ဝန္ထုပ္ေတြ ခင္ဗ်ားမွာ ရွိေနတယ္။ အဲ့ဒီ ဝန္ထုပ္ေတြဟာ ခင္ဗ်ား အတြက္ တကယ္ေတာ့ အက်ိဳးမဲ့ေတြခ်ည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ခင္ဗ်ား အေတြးစဥ္ ေတြက အတိတ္ေတြကို ျပန္ေခၚယူေနမယ္ ဆိုပါစို႔။ အတိတ္ အေၾကာင္းေတြ၊ အတိတ္ ပံုရိပ္ေတြ၊ ျပီးခဲ့တဲ့ မေန႕က၊ မနက္က၊ မႏွစ္က၊ ဟိုး လြန္ေလျပီးေသာ အခါက- စသျဖင့္ - ခင္ဗ်ား အာရံုက်ရာ ပံုရိပ္ေတြဟာ ခင္ဗ်ား အခု ဒီစာ ဖတ္ေနစဥ္မွာပဲ ခင္ဗ်ားေခါင္းထဲ၊ ခင္ဗ်ားရဲ႕ အေတြးစဥ္ ထဲကို တစ္ဝဲလည္လည္ ဝင္ေရာက္လာၾကမယ္။

အဲ့ဒီ အတိတ္ဆိုတာဟာ စင္စစ္ ဘာမွ အသံုးမဝင္ေတာ့တဲ့ ျဖစ္စဥ္တစ္ခုပဲ ။ အဲ့ဒီ ျဖစ္စဥ္က ျဖစ္ပ်က္ ျပီးေနျပီးသားပဲ ။ အသစ္ တစ္ၾကိမ္ ထပ္တူ က်ေအာင္ ဘယ္လိုမွ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့တဲ့ သေဘာတစ္ခု သက္သက္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္ ။ အခု က်ေနာ္ ေျပာတာကို ခင္ဗ်ား အလြယ္တကူ ေခါင္းညိမ့္ နိုင္ပါလိမ့္မယ္ ။ ဘာလို႔ ဆို ခင္ဗ်ား ဒီလို စကားလံုးမ်ိဳး အထပ္ထပ္ ၾကားဖူးခဲ့လို႔ပါ။ က်ေနာ္ ဆိုလိုတာက - တကယ္ အသံုးမက်တာကို သိရင္ - အဲ့ဒီ အေတြးေတြ ခင္ဗ်ား တကယ္စြန္႔ပစ္ႏိုင္လား ။ စင္စစ္ ခင္ဗ်ား မစြန္႔လႊတ္ ႏိုင္ဘူးရယ္။ အေတြး ပံုရိပ္ေတြ၊ ခံစား ခဲ့သမ်ွေတြကို ခင္ဗ်ား တဝဲလည္လည္ သိမ္းပိုက္ ယူေနဦးမယ္။ ခင္ဗ်ား အဲ့ဒီ အေပၚ သာယာ ေနဆဲ ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္လည္း  ျပန္မရႏိုင္ေတာ့ဘူး ဆိုတာ သိရက္နဲ႔ ခင္ဗ်ား ဆြဲေခၚ ထားေနတုန္းပဲ။ ခင္ဗ်ား ထင္ျမင္ ယူဆထား တဲ့ “မွတ္ဥာဏ္” ဆိုတာၾကီး အထဲမွာ ခင္ဗ်ား အထပ္ထပ္ ရိုက္ထည့္ သိမ္းဆည္း ထားေနတုန္းပဲ။

ဘာဝနာကို ထံုမႊမ္းထားၾကည့္ရင္ ျမင္ႏိုင္တာက - စိတ္ဆိုတာ ဟာ တစ္ၾကိမ္မွာ တစ္ခုပဲ လုပ္ႏိုင္ ပါတယ္။ အဲ့ဒါဟာ ဘယ္ သတၱဝါ မဆို အတြက္ မွန္ကန္ေနတဲ့ သေဘာ တစ္ရပ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ စိတ္ရဲ႕ ျဖစ္ပ်က္ႏိုင္စြမ္းဟာ လိုက္မမွီ ေလာက္ေအာင္ လ်င္ျမန္တယ္။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ ခင္ဗ်ားဟာ တစ္ၾကိမ္တည္းမွာ အမ်ားၾကီး အာရံု ခံစား ႏိုင္တယ္ လို႔ ထင္ေနတယ္။

ဥပမာ ခင္ဗ်ား ဒီစာကို ဖတ္ေနခ်ိန္မွာ နားၾကပ္တပ္ျပီး သီခ်င္း နားေထာင္ ေနမယ္။ တစ္ခုခု စားေနရင္ စားေနမယ္။ ဒါမွမဟုတ္ အျခား တစ္ခုခုကို လုပ္ေနမယ္။ ခင္ဗ်ား အလုပ္ႏွစ္ခု သံုးခုကို တစ္ျပိဳင္တည္း လုပ္ႏိုင္ေနတယ္ လို႔ ထင္ေနတယ္ မဟုတ္လား ။ အဲ့ဒါဟာ တကယ္ အမွန္ မဟုတ္ပါဘူး။ အာရံုဟာ အလုပ္တစ္ခုကို တစ္ၾကိမ္သာ ဖမ္းယူႏိုင္ပါ တယ္။ ခင္ဗ်ား သီခ်င္းသံကို အာရံုေရာက္ရင္ စာဖတ္တာ ကို ေပ်ာက္သြားမွာပဲ။ စာဖတ္တာကို အာရံုေရာက္ရင္ သီခ်င္းသံက ေပ်ာက္သြားမွာပဲ။ တကယ္က ေပ်ာက္သြားတာ မဟုတ္ဘူး။ အာရံု မေရာက္တာပါ။

အဲ့သလိုပဲ အခု ပစၥဳပၸန္ တည့္တည့္ အခ်ိန္မွာ ခင္ဗ်ားဟာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အတိတ္ ပံုရိပ္ေတြနဲ႔ ခ်ယ္လွယ္ လိုက္တဲ့ အခါ - ခင္ဗ်ား အခု လက္ရွိရွိေနတဲ့ “ပစၥဳပၸန္က ခင္ဗ်ား” ကို ေမ့ထားခဲ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔ က်ေနာ္တို႔ ေျပာတတ္ၾကတာ ရွိတယ္။ “အတိတ္က ေပ်ာ္ခဲ့တာေတြ၊ ဝမ္းနည္း ခဲ့တာ ေတြဟာ ျပန္ေတြး လိုက္တိုင္း အသစ္အသစ္ ျဖစ္သလိုပါပဲဗ်ာ၊ ခံစားရတယ္”  ဆိုတာမ်ိဳး ။ ေျပာသံ ၾကားဖူး တာလည္း ရွိမယ္။ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္လည္း ေျပာခဲ့ဖူး လိမ့္မယ္။

တကယ္စင္စစ္ အတိတ္ကို ျပန္ေတြးလိုက္လို႔ ေပၚေပါက္လာတဲ့ ခံစားခ်က္၊ အသြင္သ႑ာန္ ေတြဟာ - အရင္အတိတ္ ကနဲ႔ ထပ္တူ ဘယ္ေတာ့ မွ မက်ပါဘူး။ ခင္ဗ်ား သႏၱာန္ မွာ အသစ္အေနနဲ႔ပဲ ျဖစ္ေပၚပါတယ္။ ထပ္တူေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ခင္ဗ်ားရဲ႕ ဒီ မနက္မိုးေသာက္ - ဟာ အရင္က မနက္မိုးေသာက္နဲ႔ ဘယ္ေတာ့မွ ထပ္တူ မက်ဘူး။ အသစ္ တစ္ခုပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ခင္ဗ်ား ဒီေန႔ ျမင္ရတဲ့ - ေန ဟာ ဟိုတစ္ေန႔က ေန- မဟုတ္ဘူး။ ျပီးခဲ့တဲ့ တစ္နာရီ ၊ နွစ္နာရီက -ေနဟာ အခု-ေန မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ အသစ္အသစ္ သာ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ( ဒါဟာ သိျပီးသားပဲ လို႔ ခင္ဗ်ား ဆိုမလား။ တကယ္သိဖို႔ လိုအပ္ေၾကာင္း က်ေနာ္ ေျပာလိုတာ ျဖစ္ပါတယ္ )  အဲ့ဒါကို သာမန္ အခ်ိန္မွာ ခင္ဗ်ား လက္မခံ ႏိုင္ဘူး။ ခင္ဗ်ားဟာ အေဟာင္းေတြကိုပဲ ႏွစ္သက္ေနတယ္။ အတိတ္ေတြ ကို ျပန္သြားတယ္။ ျပီးေတာ့ ခင္ဗ်ား အခုလက္ရွိ ၾကံဳေတြ႕ရ တဲ့ အခု အသစ္ေပါင္း မ်ားစြာ ၾကားထဲကို ခင္ဗ်ား သိပ္ျမတ္ႏိုးတဲ့ အတိတ္ အေဟာင္းထုပ္ၾကီး ပစ္ခ် လိုက္တယ္။


အဲ့ေတာ့ ဘာျဖစ္သြားလဲ။ ခင္ဗ်ား ရဲ႕ အခုပစၥပၸန္ဟာ အေဟာင္းနံ႕ေတြၾကား ေပ်ာက္ဆံုးျပီး က်န္ရစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဆိုလိုတာက အတိတ္ကို ျပန္ျပန္ သြားေနတတ္တဲ့ ခင္ဗ်ား ရဲ႕ စိတ္အစဥ္ ဟာ အသစ္၊ အသစ္ ေပါက္ဖြားေနတဲ့ ျဖစ္စဥ္ေတြ ကို ဘယ္လိုမွ မျမင္ႏိုင္ေအာင္ ကာဆီး ထား တယ္။ အဲ့သလို ကာဆီး ထားတာ ေၾကာင့္လည္း ခင္ဗ်ား ဟာ မနက္ျဖန္ ေတြကို ထပ္ေမ်ွာ္ ေနရတယ္။ မနက္ျဖန္ မိုးေသာက္ရင္ - မေန႔ မနက္က ေတြ႕ခဲ့တဲ့ ေနမင္းၾကီး ကို ျပန္ေတြ႕ရဦးမယ္ လို႔ ခင္ဗ်ား ေမ်ွာ္လင့္ ထားျပီးသား ျဖစ္ပါတယ္။ ခင္ဗ်ား လက္ရွိ ရင္ဆိုင္ ေနရတဲ့ အသစ္၊ အသစ္၊ ေနမင္းေပါင္း မ်ားစြာ ကို ခင္ဗ်ား မျမင္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ အခု လက္ရွိ ခင္ဗ်ားရဲ႕ အသစ္အသစ္ ျဖစ္ေနမႈကို ခင္ဗ်ား မသိ ေတာ့ဘူး။ ဘာလို႔လဲ ဆုိေတာ့ ခင္ဗ်ားရဲ႕ မ်က္လံုး၊ ခင္ဗ်ားရဲ႕ ဥာဏ္ဟာ အတိတ္ေတြ၊ စိတ္ကူးေတြ၊ အေတြးေတြနဲ႔ ဖံုးအုပ္ေနလို႔ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါဟာ က်ေနာ္တို႔ ယခုပစၥဳပၸန္ တည့္တည့္ကို လြဲေခ်ာ္ေနတဲ့ ပံုစံ ပါပဲ။ အတိတ္ဟာ ခင္ဗ်ား အတြက္ ဝန္ထုပ္ ဝန္ပိုးၾကီး တစ္ခု၊ ခင္ဗ်ားကို ပိတ္ေလွာင္ ထားတဲ့ ကန္႔လန္႔ကာ တံတိုင္းၾကီးတစ္ခု၊ ခင္ဗ်ား ကို ေထာင္ဖမ္းထားတဲ့ ေက်ာ့ကြင္း တစ္ခု ျဖစ္ေနတယ္။ အဲ့ဒါကို ခင္ဗ်ား ျမင္ဖို႔ လိုပါတယ္။ ခင္ဗ်ားဟာ အေသသား ေတြကို စားေနတယ္။ ျပီးဆံုးသြားျပီ ေသဆံုးသြားျပီ ျဖစ္တဲ့ အရာရာတိုင္း ကို လိုက္ျပီး ေကာက္ယူ ေနတယ္။ - ေကာက္ယူရံုတင္ မကဘူး- အခြင့္ရတိုင္း ျပန္သံုးႏိုင္ဖို႔ သိမ္းပါ သိမ္းဆည္း ထားလိုက္ေသးတယ္။

ဒီလိုနဲ႔ ခင္ဗ်ား ပတ္ပတ္လည္ မွာ အတိတ္ရဲ႕ ေဟာင္းႏြမ္းပုပ္သိုး ေနတဲ့ အေလာင္းပံုေတြ တစ္ေလာင္းျပီး တစ္ေလာင္း ပံုထပ္လာတယ္။ ခင္ဗ်ား ကလည္း ဒါကို ေက်ေက်နပ္နပ္ သိမ္းယူ ေနတုန္းပဲ။ ဥပမာ - အုတ္ပံု ထဲမွာ ေဆာ့ေနတဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္ နဲ႔ တူေနပါတယ္။ အဲ့ဒီ ကေလး က သူ႕ ပတ္ပတ္လည္မွာ အုတ္ခ်ပ္ေလးေတြ တစ္ခုျပီး တစ္ခု စီတယ္။ တစ္ခုျပီး တစ္ခု ထပ္တင္တယ္။ တစ္ျဖည္းျဖည္း နဲ႔ အုတ္တန္းေလး ဟာ သူ႕ပတ္ပတ္လည္မွာ ျမင့္တက္လာတယ္။ သူက မသိဘူး။ စီ ေကာင္းေကာင္း နဲ႔ စီေနတုန္း။ တစ္ခ်ပ္ျပီး တစ္ခ်ပ္ တင္တုန္း။ ေဆာ့လို႔ ေကာင္းေနတုန္းပဲ။ ေနာက္ဆံုး သူ႕ပတ္ပတ္လည္မွာ အုပ္ခ်ပ္ေတြ သူ႕တစ္ရပ္ ျပည့္လာတယ္။ အဲ့ေတာ့မွ  သတိဝင္ တယ္။ သူဘယ္လို ထြက္ရမလဲ။ သူပတ္ပတ္လည္မွာ သူ စီထပ္ ထားခဲ့တဲ့ အုတ္ခ်ပ္ ေတြခ်ည္းပဲ။ ဘယ္က ထြက္ရမလဲ။ မၾကံတတ္ မစည္တတ္ ျဖစ္တယ္ ။ ျပီးေတာ့ ထိုင္ငိုေတာ့တယ္။

ခင္ဗ်ားတို႔ က်ေနာ္တို႔ ဟာ အဲ့ဒီ ကေလးငယ္ေလး နဲ႔ အလားသ႑ာန္ တူပါတယ္။ ကိုယ္ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ အသိသညာ ေတြ၊ ကိုယ္ လုပ္ခဲ့ျပီးတဲ့ အေတြ႕အၾကံဳ၊ ခံစားခ်က္ေတြ ကို လက္ရွိ အခ်ိန္ထိ ယူလာတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ပတ္ပတ္လည္မွာ က်ေနာ္တို႔ ဘာသာ ပိတ္ေလွာင္ ပစ္တယ္။ လက္ရွိ တကယ္ ရွိေနတဲ့ အသစ္ အသစ္ေတြ ကို ခင္ဗ်ား ဘယ္လို ျမင္ႏိုင္မလဲ။ ခင္ဗ်ား ရဲ႕ အခု ခဏမဆိုင္း ျဖစ္ျဖစ္လာတဲ့ တစ္နာရီဟာ တကယ္ စင္စစ္က - ခင္ဗ်ား ရဲ႕ ဘဝ အသစ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ခင္ဗ်ားမွာ အေဟာင္းေတြ မက်န္ ခဲ့ဘူး ရယ္။ အသစ္ေတြပဲ အျမဲ ျဖစ္လ်က္ ျဖစ္လ်က္ ရွိေနပါတယ္။ အသစ္ အသစ္ ျဖစ္ျဖစ္ ေနျခင္းဟာ တကယ္ ရွင္သန္ ေနတဲ့ ဘဝပါ။ ဒါကို က်ေနာ္တို႔ ခင္ဗ်ား တို႔က လက္မခံဘူး။ အတိတ္က ပံုရိပ္ေတြကို ယူျပီး အနာဂတ္ကို မိုက္မိုက္မဲမဲ ေမ်ွာ္ၾကည့္တယ္ ။ အခု ပစၥပၸာန္ အခ်ိန္တည့္တည့္ ကို ဟာတာတာၾကီး၊ ကြက္လပ္ၾကီး အျဖစ္ ခ်န္ထားရစ္ခဲ့ၾကတယ္။ ဒီ ပစၥဳပၸန္ကလည္း မေနပါဘူး - ကုန္ဆံုးသြားမွာပဲ- အဲ့ေတာ့ ခင္ဗ်ား ဘဝဟာ ဟာတာတာေပါင္း မ်ားစြာ အစုအေဝးၾကီး ျဖစ္သြားရေတာ့တယ္။

က်ေနာ္ ဆိုလိုခ်င္တာက - က်ေနာ္တို႔ ရွင္သန္ ေနတာဟာ “အခု၊ ဒီေနရာ” မွာပါ။ “အခု၊ ဒီေနရာ” ဆိုတာကို - အတိတ္ေတြဆီ တမ္းတျပီး မဖ်က္ဆီး ပစ္ပါနဲ႔။ “အခု၊ ဒီေနရာ” ဆိုတာကို - အနာဂတ္ဆီ ေမ်ွာ္တလင့္လင့္ မွန္းျပီး ေက်ာ္ခြ မသြားပါနဲ႔။ အဲ့လို ဘာမွ ပုံသ႑ာန္ မရွိတဲ့ စိတ္ကူးသက္သက္ - အတိတ္နဲ႔ အနာဂတ္ေတြ အတြက္ ပစၥဳပၸန္ကို ျဖဳန္းတီး ပစ္တာဟာ လက္ရွိ ရွင္သန္ေနတဲ့ ဘဝကို ဖ်က္ဆီး ပစ္တာနဲ႔ အတူတူ ျဖစ္ေနပါတယ္။ က်ေနာ္ ေျပာခ်င္တာ အဲ့ဒါပါ။ ခင္ဗ်ားက အတိတ္ကို ျပန္ေတြးမွ ကို ျဖစ္မွာလား။ အနာဂတ္ကို အျမဲ ေမ်ွာ္ၾကည့္ ေနမွကို ျဖစ္မွာ တဲ့လား။


တရုတ္ျပည္ မဟာတံတိုင္းၾကီးက အၾကီးၾကီးပဲ လို႔ ဆိုတယ္ -- ခင္ဗ်ားရဲ႕ သႏၱာန္မွာရွိတဲ့ အဲ့ဒီ အေတြးစဥ္၊ ခံစားခ်က္ တံတိုင္းၾကီးဟာ အဲ့ဒီ တရုတ္မဟာတံတိုင္း ထက္ ပိုၾကီးပါတယ္။ ခင္ဗ်ားကို က်ဥ္းက်ပ္ေနေအာင္ ပိတ္ေလွာင္ ပစ္ေနတယ္။ အဲ့အတြက္ ခင္ဗ်ား ဟာ အသစ္အသစ္ ကို မျမင္ေတာ့ဘူး။ အသစ္အသစ္ ျဖစ္ျပီး လန္းဆန္းေနတဲ့ အရာေတြ ကို မေပ်ာ္ေမြ႕ ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ အသစ္ အသစ္ ျဖစ္ေနတဲ့ ေနမင္း ကို ခင္ဗ်ား မျမင္ ေတာ့ဘူး။ အဲ့လို ပစၥဳပၸန္ ခဏတိုင္း အတြက္ မရပ္တန္႔ႏိုင္သေရြ႕၊ ခဏတိုင္း ခဏတိုင္းမွာ အသစ္အသစ္ ျဖစ္ေနျခင္း သက္သက္ ကို မသိႏိုင္သေရြ႕ -  ခင္ဗ်ား “မုဒု” ကို ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် သိမွာ မဟုတ္ဘူး။ နားလည္မွာ မဟုတ္ဘူး။

တကယ္လို႔သာ - မုဒု ကို ရရွိလာခဲ့ရင္ ခင္ဗ်ား ျမင္ေတြ႕လာရမွာက - ခင္ဗ်ားဟာ ခဏခ်င္း ခဏခ်င္းမွာ အသစ္အသစ္ ေမြးဖြား ေနတယ္။ အခု စာပိုဒ္ရဲ႕ အစမွာ ဖတ္ေနတဲ့ ခင္ဗ်ားဟာ ေသဆံုးသြားျပီ။ အခု ခင္ဗ်ား ဟာ ခင္ဗ်ား အသစ္နဲ႔ စာဖတ္ေနတယ္။ တစ္လံုးခ်င္းစီ တိုင္းမွာ ခင္ဗ်ား ဟာ အသစ္ အသစ္ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ခင္ဗ်ားရဲ႕ အေတြးေတြ ကလည္း အသစ္၊ လူကိုယ္တိုင္ကလည္း အသစ္ပါ။ အဲ့ေတာ့ ခင္ဗ်ားဟာ အခုခဏမွာတင္ ေသသြားလိုက္ ျပန္ေမြးလာလိုက္ ျဖစ္ေနတယ္။ ဒါကို ခင္ဗ်ားက အခု အခ်ိန္မွာ အေတြးနဲ႔ပဲ ဆင္ျခင္ျပီး နားလည္ေနဦးမွာ။ တကယ္ ျမင္ဖို႔ အတြက္က-  ဘာဝနာ အတိုင္း ေနၾကည့္မွသာ ျမင္ႏိုင္တာပါ ။ အသစ္အသစ္ ျဖစ္ေနတဲ့ ခင္ဗ်ားရဲ႕ အျဖစ္ကို ကိုယ္တိုင္ ကိုယ္က် ေတြ႕သိရတဲ့အခါ -- “မုဒု” ျဖစ္တဲ့ အေျခအေနဟာ ေမြးဖြားခါစ ကေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ တူတာပဲ ဆိုတာ ခင္ဗ်ား သိပါလိမ့္မယ္။ ခင္ဗ်ားဟာ အၾကိမ္ၾကိမ္ အထပ္ထပ္ ခေလး ျဖစ္ေနတယ္။

ဒီေနရာမွာ ေယရွဳခရစ္ ေျပာခဲ့ဖူးတဲ့ စကားတစ္ခြန္း ရွိတယ္။ ခရစ္ေတာ္က သူရဲ႕ တပည့္ ေတြကို ေျပာပါတယ္။

Unless you are like small children you will not be able to enter into my kingdom of God.
“ကိုယ့္လူတို႔ ၊ ကေလးသူငယ္ သဖြယ္ မက်င့္ၾကံႏုိင္ ခဲ့ရင္ ငါ့အဖ ဘုရားသခင္ ရဲ႕ ေကာင္းကင္ႏိုင္ငံေတာ္ ကို ဝင္ႏိုင္မွာ မဟုတ္”

သူေျပာခဲ့တဲ့ စကားဟာ အခု က်ေနာ္ေျပာလိုတဲ့ အဓိပၸာယ္ နဲ႔ အျပည့္အဝ တူညီ ပါတယ္။ ခေလးသူငယ္ ေတြဟာ ေပ်ာ့ေျပာင္းတယ္၊ ၾကည္လင္ ရိုးသားေနတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ။ တကယ္က သူတို႔ ဘာဆို ဘာမွ မသိလို႔ပါ။ သူတို႔မွာ သိထားျပီးသား အေတြးအၾကံ၊ ခံစားခ်က္ နည္းေနေသးလို႔၊ မရွိလို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔ က်ေနာ္တို႔လို အတိတ္ဇာတ္ေၾကာင္း ျပန္ေျပာင္း၊ ေအာက္ေမ့ဖြယ္ ေတြလည္း မရွိေသးဘူး။   အနာဂတ္ စီမံကိန္းၾကီး ေတြကိုလည္း ေမ်ွာ္လင့္တၾကီး ကိုးစား မစဥ္းစား ႏိုင္ေသးဘူး။ သူဟာ အခုလက္ရွိ အခ်ိန္ သက္သက္ ၊ သူ႔ ပတ္ဝန္းက်င္ကို သိလိုစိတ္ သက္သက္ နဲ႔ စတင္ ရွင္သန္လာတဲ့သူ ျဖစ္ပါတယ္။

သူနဲ႔ ယွဥ္ရင္ ခင္ဗ်ားတို႔ က်ေနာ္တု႔ိေတြဟာ လူအိုေတြ ပါ။ သူ႕လို ဘာလို႔ မေပ်ာ့ေျပာင္း ရတာလဲ။ သူ႕လို ဘာလို႔ ၾကည္လင္ မေနတာလဲ။ စင္စစ္ အေျဖက အဲ့မွာတင္ ရွိပါတယ္။ အသိေတြ၊ မွတ္ဥာဏ္ေတြ၊ အေတြးေတြ၊ ခံစားခ်က္ေတြ မ်ားေန လို႔ပါပဲ။  အဲ့လို အသိေတြ၊ ခံစားခ်က္ေတြ၊ နာၾကည္းခ်က္၊ ၾကည္နူးခ်က္ေတြ မ်ားေနရ တဲ့ အတြက္ က်ေနာ္တို႔ဟာ စိတ္ေရာ ၊ ရုပ္ပါ ရင့္ေထာ္ လာၾကတယ္။ အဲ့ဒီ အခါ “မုဒု” လို႔ ေခၚတဲ့ ႏူးညံ့ေပ်ာ့ေပ်ာင္းမႈ ၊ ၾကည္လင္ ေအးခ်မ္းမႈ ေပ်ာက္ဆံုး သြားရ ပါတယ္။

ဒါ့ေၾကာင့္ ခေလး အျဖစ္ ကို သိဖို႔ လိုအပ္တယ္။ ဆိုလိုတာက ခင္ဗ်ားဟာ အသစ္ အသစ္ ျပန္ေမြးဖြား ေနတဲ့ ခင္ဗ်ား အျဖစ္ကို သိျမင္ဖို႔ လိုအပ္ တယ္။ တကယ္လည္း ခင္ဗ်ား သႏၱာန္မွာ အသစ္၊ အသစ္ေတြခ်ည္း ေမြးဖြား ေနပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ခင္ဗ်ား ဥာဏ္ က မျမင္ဘူး။ အဲ့လို မျမင္ေသး သေရြ႕ ခင္ဗ်ား သႏၱာန္မွာ “မုဒု” မရွိဘူး။

ခင္ဗ်ားရဲ႕ အတိတ္ၾကီး က ေသဆံုးသြားခဲ့ျပီပဲ။ “အတိတ္က ခင္ဗ်ား” ဟာ ေသသြားခဲ့ျပီပဲ။ ဒီ အပုပ္အပြ “ခင္ဗ်ားေပါင္း မ်ားစြာ” ကို ဘာလို႔ ဒီအထိ သယ္ေဆာင္ လာပါ သလဲ။ “အခု၊ ခဏ” မွာ ခင္ဗ်ား မေနႏိုင္ ရေလာက္ေအာင္- အဲ့ဒီ အတိတ္ဟာ ဘယ္ေလာက္ ေသေရး ရွင္ေရး ျဖစ္ေန လို႔လဲ။ အတိတ္ ရဲ႕ ပံုရိပ္ေတြ ကို အားလံုး စြန္႔ထုတ္ ၾကည့္ဖို႔ တိုက္တြန္း လိုပါတယ္ ။ -- ဆိုလိုတာက ခင္ဗ်ားရဲ႕ ပစၥဳပၸန္ တည့္တည့္ကို အမွတ္သတိ ရွိေန ေစခ်င္တယ္ ။  ပစၥဳပၸန္ တည့္တည့္ ရဲ႕ အျဖစ္ကို ေစာင့္ၾကည့္ဖို႔ ၾကိဳးစား ၾကည့္ေစခ်င္တယ္။ ဆိုလိုခ်င္တာက -- အဲ့ဒါဟာ “ဘာဝနာ”ပါ ။ ပစၥဳပၸန္ ခဏတိုင္းမွာ “ဘာဝနာ” နဲ႔ ေနထိုင္ၾကည့္ ပါ ။ အဲ့ဒီအခါ အေတြးစဥ္ ေတြ၊ အတိတ္ ေတြဟာ လက္ရွိ ေနရာမွာ ရွိေနတဲ့ ခင္ဗ်ားကို ေၾကာက္လန္႔ လာၾကပါလိမ့္မယ္။ တျဖည္းျဖည္း ေနာက္ဆုတ္ ဖဲခြာ သြားၾက ပါ လိမ့္မယ္။ ခင္ဗ်ားကလည္း ပစၥဳပၸန္ ခဏတိုင္း မွာ အသစ္အသစ္ ေမြးဖြား ေနတဲ့ ခင္ဗ်ားကိုယ္ ခင္ဗ်ား သိျမင္ လာပါလိမ့္မယ္။

အဲ့ဒီ အခါ ခင္ဗ်ားဟာ တကယ့္ကေလးငယ္ အျဖစ္ ျပန္ေရာက္ေရာက္ ေနတာ ျဖစ္ေၾကာင္း ေတြ႔ရမယ္။ ဒီလို ေရာက္ရွိ သြားတဲ့ ခင္ဗ်ားရဲ႕ အျဖစ္ဟာ - စင္စစ္ တကယ့္ ကေလးငယ္နဲ႔ မတူပါဘူး ။ တကယ့္ ကေလးငယ္က စူးစမ္းလို စိတ္ ရွိေနေသးတယ္။ ခင္ဗ်ားက ဘာမွ စူးစမ္း မေနဘူး။ တကယ့္ ကေလးငယ္က ျပင္ပေလာကကို သိလိုစိတ္နဲ႔ ၾကိဳးစားေနေသးတယ္။  ခင္ဗ်ားက  ခဏမဆိုင္း- ျဖစ္ျခင္း သက္သက္ ကိုသာ သိမွတ္ေနရံု က်န္ရွိေန ပါတယ္။

တစ္နည္း ေျပာရင္ ခင္ဗ်ားဟာ ရင့္က်က္တဲ့ ခေလးတစ္ေယာက္ ျဖစ္သြားတယ္။ အျပစ္ကင္းျပီး ျဖဴစင္ ရွင္းသန္႔ေနတဲ့ အျဖစ္ ကို ကိုယ္တိုင္ ကိုယ္က် ျမင္ေတြ႕ သိရွိ ရပါလိမ့္မယ္။ အဲ့ဒီ အခ်ိန္ဟာ ခင္ဗ်ား “မုဒု” ဆိုတာကို အျပည့္အဝ နားလည္ သြားမယ့္ အခ်ိန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ တိတ္ဆိတ္ျခင္း၊ ေစာင့္ၾကည့္မႈ သတိရွိျခင္း ဆိုတာေတြ ဟာလည္း ေပါင္းဆံုျပီးသား ျဖစ္သြားပါတယ္။ ဘာဝနာ ရဲ႕ စြမ္းရည္ အျပည့္အဝ ကိန္းဝပ္ လာတယ္။ အဲ့ဒီ အခ်ိန္မွာ  ခင္ဗ်ားရဲ႕ ဘဝ ေန႔ရက္တိုင္းဟာ လွပတဲ့ ေန႕ရက္ အသစ္အသစ္ ေတြခ်ည္း ျဖစ္ေနတာ ေတြ႕ရပါလိမ့္မယ္။




25.11.2011
12:30 AM
..................
http://zayya.blog.com/
http://zayya.wordpress.com/
http://zayyablogger.blogspot.com/
..................