လွ်ပ္ယားလွ်ပ္ယားခရီးသြား (၁)

by Sein Soe on Tuesday, November 22, 2011 at 3:07pm

မြန္ျပည္နယ္၊ သံျဖဴဇရပ္သုိ႔ ပထမတေခါက္

ေဖ့စ္ဘြတ္မွာဘၾကီးစုိးေရးတဲ့၊"ဂ်ေလဘီ ဂန္းစတားရဲ့ခရီးသြားမွတ္စု" ဆုိတာေလးဖတ္မိလုိ႔၊ ေရးခ်င္စိတ္ေပၚလာတာနဲ႔၊ ေကာက္ေရးျဖစ္လုိက္ပါတယ္။ က်ေတာ္ကခရီးသြားျခင္းကုိ အလြန္ၾကိဳက္ႏွစ္သက္သလုိ၊ ခရီး သြားေဆာင္းပါးေတြကုိလည္းအလြန္ႏွစ္သက္ပါတယ္။ အထုိက္အေလွ်ာက္လည္းခရီးသြားေဆာင္းပါးေတြကုိဖတ္ျဖစ္ပါတယ္ဗ်ာ၊ ဖတ္ရတဲ့ အခါတုိင္းလည္းကုိယ္မေရာက္ဘူးတဲ့ေနရာေတြကုိထသြားခ်င္စိတ္က ထိန္းမရေလာက္ေအာင္ျဖစ္္ရတယ္။ ခရီးသြားေဆာင္းပါးဖတ္ေတာ့ ဗဟုသုတလည္းရ၊ စိတ္ၾကည္ႏူးမွဳလည္းျဖစ္ေပါ့ဗ်ာ၊
ကုိယ္တုိင္ခရီးသြားေတာ့လည္း အေတာ့္ကုိေပ်ာ္စရာေကာင္္းတာ၊ၾကည္ႏူးစရာေကာင္း တာေပါ့ဗ်ာ။
ဘၾကီးစုိးေရးတဲ့၊ ဂ်ေလဘီ ဂန္းစတားရဲ့ခရီးသြားမွတ္စု(၂)ကုိဖတ္မိေတာ့၊ ဟုိး၁၉၈၅-၈၆ ေလာက္က၊ က်ိဳက္ထီးရုိးဘုရားနဲ႔၊သံျဖဴဇရပ္၊က်ိဳကၡမီ ေရလည္ဘုရား၊ စက္စဲကမ္းေျခေတြေရာက္ဘူးတာ သတိယလုိ႔ ေရးခ်င္စိတ္ျဖစ္လာလုိ႔ အခုခ်ေရးလုိက္ ျခင္းပါ။
အဲဒီအခ်ိန္ကတည္းကေရးဘုိ႔စိတ္ကူးေပမဲ့ခ်မေရးျဖစ္ခဲ့ပါဘူး၊ ခ်ေရးျဖစ္္ရင္ေတာင္ ကုိယ့္အိမ္က ဖုိင္ထဲေလာက္သာ၊ ရိွေနမယ္ထင္ပါတယ္၊ ဘာလုိ႔လည္းဆုိရင္၊ အဲဒီအခ်ိန္ေလာက္က အခုလုိကြန္္ပ်ဴတာတုိ႔အင္တာနက္တုိ႔ ေဖ့စ္ဘြတ္တုိ႔၀က္ဘ္ဆုိက္တုိ႔ဆုိ တာေတြကရိွမွမရိွပဲကုိး။ ကုိယ္္ကေရးျပီး စာေစာင္တခုခုပုိ႔ဘုိ႔ဆုိတာလည္း၊ စာေစာင္မွာပါလာဘုိ႔အခြင့္ေရးကမရိွသေလာက္ပဲမုိ႔လား၊ ကုိယ္က စာေရးဆရာတေယာက္လည္းမဟုတ္လုိ႔၊စာေစာင္မွာ ပါလာဘုိ႔ဆုိတာလုံး၀ကုိ မျဖစ္္နုိင္တဲ့ကိစၥ မဟုတ္လား။
အခုေတာ့၊ ဟုိးတုံးကအမ်ိဳးသားပညာ၀န္ဦးဖုိးက်ားရဲ့ေဆာင္းပါးတပုဒ္ထဲက၊ ရြာကေက်ာင္းအုပ္ဆရာၾကီးဆရာေစာလုိေပါ့၊
အင္တာနက္နဲ႔ ကြန္ပ်ဴတာေခတ္မွာ၊ ေဇာ္ဂ်ီေဖါင့္ေလးရုိက္တတ္တယ္ဆုိရင္ပဲ၊ ငါသာစာေရးဆရာ၊ ငါသာအယ္ဒီတာခ်ဳပ္၊ ငါသာထုတ္ေ၀သူျဖစ္ေနျပီဆုိ ေတာ့၊ ဘယ္စာေစာင္ကမွမထည့္ေပးလည္း ကိစၥမရိွေတာ့ဘူးေလ၊ ေဖ့စ္ဘြတ္၊ အင္တာနက္မိတ္ေဆြမ်ားက အခ်ိန္ရရင္္၊ အခမဲ့အားေပးၾကမွာ ဆုိေတာ့သိပ္အားငယ္စရာမရိွေတာ့ဘူးေပါ့ဗ်ာ။ က်ေတာ္က၁၉၇၇ ေလာက္မွာ၊ မီးရထားဌါနမွာစအလုပ္၀င္ခဲ့တာပါ၊ မီးရထား၀န္ထမ္းကလစာအလုိက္၊လုပ္သက္အလုိက္၊ မီးရထားခရီးသြားလက္မွတ္ကုိအခမဲ့ရပါတယ္။ ခရီးသြားလုိတဲ့ေနာက္ဆုံးဘူတာထိအသြားအျပန္္မိသားစုနဲ႔ျဖစ္ျဖစ္၊ တေယာက္တည္းျဖစ္ျဖစ္၊ အခမဲ့လက္မွတ္ရတာပါ၊ ဌါနကလည္းခြင့္ယူလုိ႔ရပါတယ္၊ ဒါေပမဲ့သိပ္မသြားျဖစ္ပါဘူး၊ ဘာေၾကာင့္လည္းဆုိရင္ ခရီးသြားရတဲ့အခါတျခားကုန္က်စရိတ္လည္းသိပ္မတတ္ႏုိင္သလုိ၊ တျခားအသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းအလုပ္မ်ားျဖစ္တဲ့၊ စုိက္ပ်ဳိးေရးေမြးျမဴေရး အလုပ္ေလးမ်ားလည္းရိွေနတာေၾကာင့္၊ မသြားျဖစ္တာကမ်ားပါတယ္၊ ဒါေၾကာင့္လည္းျမန္မာျပည္ႏွံ႔ေအာင္လည္းမေရာက္ဘူးပါဘူး၊
၁၉၈၅-၈၆ ေလာက္မွာ၊ မြန္ျပည္နယ္သံျဖဴဇရပ္နဲ႔က်ိဳက္ထီးရုိးဘုရားဖူးျဖစ္တာကလည္း၊ သံျဖဴဇရပ္က၀န္ထမ္းတေယာက္က၊
က်ေတာ္တုိ႔ ျမိဳ႔က၊က်ေတာ္တုိ႔ရုံးမွာတာ၀န္လာက်ခဲ့ရာက၊ ေနာက္တႏွစ္ေလာက္ေရာက္ေတာ့၊သူ႔ျမိဳ႔သံျဖဴဇရပ္ကုိျပန္ေျပာင္းေရႊ႔တဲ့အခ်ိန္မွာ သူ႔ကုိျပန္လုိက္ပုိ႔ရင္း၊သူနဲ႔အတူအလည္အပါတ္ခရီးအျဖစ္ဖိတ္တာနဲ႔ေရာက္ျဖစ္သြားတယ္ဆုိပါေတာ့ဗ်ာ၊ က်ေတာ္တုိ႔သူ႔ကုိျပန္လုိက္ပုိ႔တဲ့ အခ်ိန္မွာ၊ ရုံးမွာတာ၀န္လာက်တဲ့၊ပလိပ္ကတေယာက္၊ေနာက္အဲဒီတေယာက္ရဲ့သူငယ္ခ်င္းပလိပ္သား၂ေယာက္ရယ္၊ ေနာက္တေယာက္ ကပဲခူး-မုတၱမလမ္းမွာထမင္းဆုိင္နာမည္ၾကီးတဲ့၊ ႏွင္းပုလဲကတေယာက္ရယ္၊က်ေတာ္ရယ္စုစုေပါင္း ၅ေယာက္နဲ႔အတူ သံျဖဴဇရပ္ကမိတ္ေဆြကုိလုိက္္ပုိ႔ၾကတာတဲ့ခရီးပါ။ခရီးကသံျဖဴဇရပ္္ကုိပဲတုိက္ရုိက္၊မီးရထားနဲ႔ပဲသြားၾကတာေပါ့ဗ်ာ၊ သံျဖဴဇရပ္ေရာက္္ေတာ့၊ မိတ္ေဆြကေျပာလည္းေျပာခ်က္လည္းခ်က္ပါတယ္၊ သူေျပာတာက၊ "ခင္ဗ်ားတုိ႔ကုိ၊ငႏွပ္ခ်က္ေက်ြးမယ္" လုိ႔ေျပာျပီးခ်က္တာပါပဲ၊ သူတုိ႔မြန္ေတြေယာက်ၤားေကာမိန္းကေလးေတြေကာ၊ ေတာ္ေတာ္အခ်က္အျပဳပ္တေကာင္းၾကတယ္ဗ်ာ၊ အဲဒါေၾကာင့္လည္းေျပာရုိးစကား ျဖစ္လာတယ္ထင္တာပဲ၊ေျပာရုိးစကားကဘာလည္းဆုိေတာ့၊"ရန္္ကုန္ကအၾကြား၊မႏၱေလးကစကား၊ေမာ္လ ျမိဳင္ကအစား"တဲ့ဗ်ာ၊  အဲဲဒါကုိက်ေတာ္တုိ႔ျမဳိ႔မွာလာကၾကတဲ့၊ဇာတ္ပဲြေတြကလူရႊင္ေတာ္ေတြေျပာၾကေတာ့၊က်ေတာ္တုိ႔ျမိဳ႔ကုိပါထည့္ပ်က္သြားေသးတယ္၊"ေတာင္ငူကအလကား" တဲ့။ ထားပါေတာ့ဗ်ာ။
သူငယ္ခ်င္္းမိိတ္ေဆြခ်က္တဲ့၊ငါးႏွပ္အေၾကာင္းျပန္ေျပာရရင္၊ အာျပဲေျခာက္ငါးအစုိကုိ၊မရမ္းျပားနဲနဲနဲ႔၊ျငဳပ္သီးေလးနဲနဲနဲ႔၊အရည္ေသာက္ေလး ခ်က္ထားတာ၊ အာျပဲေျခာက္ငါးအစုိက၊ခ်က္လုိက္ေတာ့တကယ္ပဲႏွပ္ေခ်းအစုိလုိဟင္းထဲမွာျဖစ္ေနတာဗ်ာ၊ အဲဒါေၾကာင့္ငါးႏွပ္လုိ႔ ေျပာၾကတာ အဲေတာ့မွသိေတာ့တယ္ဗ်ာ၊ အဲဒီငါးႏွပ္ဟင္းကတကယ္ပါပဲဗ်ာ၊ အခုဆုိႏွစ္ေပါင္း၂၅ႏွစ္ေလာက္ျဖစ္ေန တာေတာင္စဲြလန္းေနတုံးပဲဆုိေတာ့စဥ္းစားၾကည့္ေပေတာ့ဗ်ာ၊ ကုိယ္တုိင္စားဘူးသူေတြဆုိအသိဆုံးျဖစ္မယ္ထင္တယ္ဗ်ာ၊ သူတုိ႔ဘက္မွာ မရမ္းသီးေျခာက္ကုိစဥ္းအုိေတြနဲ႔ႏွစ္ေပါက္ေလွာင္ထားျပီးခ်က္္စားၾကတာ၊ ဟင္းထဲထည့္ခ်က္ၾကတာ အေတာ့္ကုိစားေကာင္းတာကုိး၊
ေနာက္တခုက၊ အဲဒီျမိဳ႔အေၾကာင္းနဲနဲေျပာရအုန္းမယ္၊ ျမိဳ႔ကခပ္ေသးေသးေလးပါ၊ ဒါေပမဲ့ေမွာင္ခုိကုန္သည္ျမိဳ႔ေလး၊ ဟုိးဘက္ပင္လယ္ကမ္း ေျခက၊ ပငတုိ႔ကရုတ္ပိတုိ႔ဆုိတဲ့ရြာေတြက၊ စကၤာပူတုိ႔မေလးတုိ႔ကုိသြားတဲ့ ေမွာင္ခုိစက္ေလွေတြဆုိက္တဲ့ေနရာေတြေပါ့၊ သံျဖဴဇရပ္နဲ႔သိပ္မေ၀းဘူး၊ အဲဒါေၾကာင့္သံျဖဴဇရပ္ေစ်းထဲမွာ၊ တီဗြီတုိ႔၊ အန္ေတနာတီဗြီငါးေျခာက္စင္တုိ႔ေရာင္းေနတာ၊ အဲဒီအခ်ိန္တည္းက သူတုိ႔ေရာင္းေနတာေတြ႔လုိ႔အေတာ္အံ့ၾသသြားတာဗ်ာ၊ သူေျပာျပခ်က္အရ၊အဲဒီအခ်ိန္က ပငတုိ႔ကရုတ္ပိတုိ႔ဆုိတဲ့ရြာမွာေနတဲ့ရြာလူၾကီးေတြ က၊မီးရထားသံလမ္းမွာ၊လုပ္သားေခါင္းေတြျဖစ္ေနၾကတာပါ၊ အဲဒီရြာေတြကုိေမွာင္ခုိစက္ေလွတစီးဆုိက္လာရင္၊ အဲဒီရြာလူၾကီးက စက္ေလွတစီးအတြက္ က်ပ္တေသာင္းရတယ္လုိ႔ဆုိပါတယ္၊ အဲဒီအခ်ိန္ကသံလမ္းလုပ္သားတေယာက္ကလစာ၁၁၀ရပါတယ္၊လုပ္သား ေခါင္းကေတာ့၁၂၅က်ပ္ရပါတယ္ဗ်ာ၊ စဥ္းစားသာၾကည့္ေပါ့ဗ်ာ လုပ္သားေခါင္းဘယ္ေလာက္ခ်မ္းသာမလည္းဆုိတာ၊ စက္ေလွေတြကလည္းမနဲမေနာထြက္ေနတာဆုိေတာ့၊ သံလမ္းမွာလမ္းဗုိလ္ၾကီးတုိ႔ လမ္းဗုိလ္ေလးတုိ႔ေထာ္လီတြန္းတဲ့အလုပ္သမားအိမ္မွာေတာင္တီဗီြကရိွတယ္ဗ်ာ၊ သူတုိ႔ကအဲဒီေထာ္လီနဲ႔၊ေမွာင္ခုိပစၥည္းတင္ျပီး၊ ေမာ္လျမိဳင္ကုိတြန္းပုိ႔ၾကတာဆုိေတာ့၊၀င္ေငြကမနဲဘူးေလ။ က်ေတာ္ရုံးမွာအလုပ္၀င္ျပီးစက ရုံးကအရာရိွနဲ႔ရုံးအုပ္ေတြကေျပာတယ္၊ မင္းသံျဖဴဇရပ္ကုိေျပာင္းပါလားတဲ့၊ က်ေတာ္မေျပာင္းျဖစ္တာ၊ အခုေရာက္ဖူးမွေနာင္တရလုိက္တာ မေျပာခ်င္ေတာ့ပါဘူး၊ မေျပာင္းခ်င္တာလည္း၊ဟုိးေက်ာင္းေနစဥ္က၊သင္ဘူးၾကတယ္ေလ၊သံျဖဴဇရပ္ေခ်ြးတပ္တုိ႔ငွက္ဖ်ားတုိ႔ ဆုိတာေတြ ၾကားဘူးနား၀နဲ႔ေၾကာက္ေနတာ၊က်ေတာ္ေရာက္တဲ့အခ်ိန္ေတာင္၊ေတာတြင္းလက္နက္ကုိင္အဖဲြ႔ေတြကတံတားေတြမုိင္းခဲြထားတာ ေတြ႔ရေသးတာကုိး။ ဒါေပမဲ့ျမိဳ႔ေပၚေနတဲ့လူေတြကုိေတာ့အႏၱာယ္မေပးပါဘူး။
ေရာက္ျပီးေနာက္တေန႔မွာေတာ့၊ က်ေတာ္တုိ႔အဖဲြ႔ေတြက်ိဳကၡမီေရလယ္ဘုရားကုိ သြားၾကပါတယ္၊ သံျဖဴဇရပ္နဲ႔က်ိဳကၡမီက ၁၅မုိင္ေလာက္ ေ၀းပါတယ္၊ဘတ္စ္ကားနဲ႔ပဲသြားၾကတာပါ၊က်ိဳကၡမီေရလယ္ဘုရားက၊ပင္လယ္ထဲမွာ။ကမ္းကေနေက်ာက္ေတြနဲ႔ေဇာင္းတန္း လုပ္ထားပါတယ္။ ဒီေရတက္ခ်ိန္ဆုိရင္ အဲဒီေဇာင္းတန္းရဲ့ ေက်ာက္ခင္းလမ္းကုိေရျမဳပ္ပါတယ္၊ ေျခသလုံးတပါတ္ေလာက္၊
ဒူးနားေလာက္ထိေတာ့ျမဳပ္ပါတယ္၊အဲဒီမွာခရုပုတီးေလးေတြ၊ ေရာင္းတာမ်ားပါတယ္၊ေနာက္တခုကအုန္းလက္နဲ႔လုပ္ထားတဲ့ဦးထုတ္ေလးေတြလည္းေရာင္းပါတယ္။ တျခားေထြေထြထူးထူးေတာ့သိပ္မေတြ႔ရပါဘူး။ အဲဒီေနရာမွာေတာ့သိပ္မွတ္မွတ္သား သားမရိွခဲ့ပါဘူး။ဓါတ္ပုံေလးဟုိရုိက္ဒီရုိက္နဲ႔ေလာက္ပဲရိွပါတယ္။ေနာက္တေန႔မွာေတာ့၊ တကယ့္ကုိမွတ္မွတ္ရရနဲ႔၊ အလြန္္ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့ခရီးကုိသြားၾကပါတယ္၊ သံျဖဴဇရပ္ကေန၁၀မုိင္ေလာက္ပဲ ေ၀းတဲ့စက္စဲကမ္းေျခကုိျဖစ္ပါတယ္၊ က်ေတာ္တုိ႔အားလုံး ၆ေယာက္ပါ၊အားလုံးစက္ဘီးကုိယ္စီနဲ႔သြားၾကတာလမ္းတေလွ်ာက္အရမ္းကုိသာယာလွပတဲ့၊
၊ေရာ္ဘာခင္းေတြလမ္းေဘး၀ဲယာတေလွ်ာက္၊ဘယ္လုိၾကည့္ၾကည့္ တန္းေနေအာင္စနစ္ တက်စုိက္ထားတဲ့ေရာ္ဘာခင္းေတြ
၊ ေျမျပင္အေနအထားကလည္း နဲနဲေလးအနိမ့္အျမင့္ေလးေတြနဲ႔၊ ေျပာမျပတတ္ေအာင္ပဲၾကည့္လုိ႔ ေကာင္းေနပါတယ္။ အဲလုိေျမျပင္အနိမ့္အျမင့္ေျပေျပေလးနဲ႔ ကားလမ္းကလည္း အေကြ့အေကာက္ေလးနဲနဲနဲ႔ စက္ဘီးစီတဲ့အရာသာဟာတမ်ိဳးထူးျခားေနပါေတာ့တယ္။ လမ္းေဘးတေလွ်ာက္မွာ ရြာတခ်ိဳ႔က ခပ္ေ၀းေ၀းမွတရြာ၊ တရြာနဲ႔တရြာၾကားမွာလည္း၊ ေရာ္ဘာပင္ေတြခ်ည္းသာတန္းစီလုိ႔ေနပါတယ္။ က်ေတာ္တုိ႔သြားတဲ့အခ်ိန္ကမတ္လလဆန္းပုိင္းေလာက္ျဖစ္ေပမဲ့၊ နံနက္ေစာေစာပင္လယ္ထဲကေရခုိးေရေငြ႔ပါတဲ့ေလေၾကာင့္ခပ္မွဳံမွဳံျမဴႏွင္းေတြက၊ ေရာ္ဘာပင္ေတာရဲ့ထိတ္မွာခပ္ေမွးေမွးျပန္႔ပ်ဴးေနတာ၊ စိမ္းလန္းေနတဲ့ေရာ္ဘာေတာနဲ႔အရမ္းကုိပဏာတင့္လွပါတယ္။ ပင္လယ္ထဲကေရခုိးေရေငြ႔ကုိသယ္ေဆာင္လာတဲ့၊ဧျမျမေလဟာ၊ ေရာ္ဘာ ခင္းေတြကုိျဖတ္ျပီး၊ က်ေတာ္တုိ႔ရဲ့ႏွာေခါင္း၀ကေန ရင္ထဲကႏွလုံးသားထိေအးျမလုိ႔စိမ့္၀င္သြားလုိက္တာ၊ စက္ဘီးစီးလုိ႔နဲနဲေမာပမ္းသေရာင္ျဖစ္ေနတဲ့ က်ေတာ္တုိ႔ရ႕ဲရင္ကုိခ်မ္းေျမ့ေစတာ တကယ့္ကုိအမွတ္တရပါပဲ။ ကားလမ္းကလည္း၊ ခ်ိဳင့္ခြက္ တုိ႔ကမူတုိ႔မရိွေျပာင္ေခ်ာေနတဲ့အျပင္၊ ခပ္ေျပေျပဆင္ေျခေလ်ာအတက္အဆင္းမွာ၊ စက္ဘီးစီးရတာလည္း၊ အလြန္သက္ေတာင့္သက္သာရိွ လွပါတယ္၊ အတက္ရိွလုိ႔လည္း သိပ္အားစုိက္နင္းစရာမလုိ၊ အဆင္းမွာလည္းအႏၱာယ္မရိွလွိမ့္ဆင္းသြားတဲ့စက္ဘီးကုိစီးလုိက္ၾကတာ သက္ေတာင့္သက္သာပါပဲ။ အိမ္ကေနစထြက္ကာနီးမွာ ထမင္းနဲနဲစီစားၾကျပီး၊ ျမိဳ႔ထဲကလဘက္ရည္ဆုိင္မွာ၊လဘက္ရည္ေကာ္ဖီတေယာက္ တခြက္ေလာက္ေသာက္ျပီး စက္ဘီးနင္းသြားလုိက္ၾကတာ၊ ေန႔ခင္း၁၀နာရီေလာက္မွာေတာ့ အေတာ္ခရီးေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ ကားလမ္းတေလွ်ာက္စက္ဘီးစီးရင္း၊သီခ်င္းေအာ္ဆုိတဲ့သူကဆုိ၊ဟုိေအာ္ဒီေအာ္ ေအာ္တဲ့သူကေအာ္ေပါ့ေလ၊အဲဒီအခ်ိန္ေလာက္မွာ၊ ကားလမ္းေပၚကေန၊ သူငယ္ခ်င္းသံျဖဴဇရပ္သားရဲ့ေဆြမ်ိဳးမ်ားရိွရာ၊ ေရာ္ဘာျခံမ်ားထဲကသူတုိ႔အိမ္ေတြဆီ၊ ေရာ္ဘာ ျခံေတြျဖတ္ျပီးစက္ဘီးစီး၀င္သြားၾကရပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ကစလုိ႔၊ က်ေတာ္တုိ႔အားလုံးအုန္းသီးနဲ႔သၾကားကုိပဲြေတာ္တည္လုိက္တာ ညေနအိမ္ျပန္တဲ့အထိပါပဲဗ်ာ။ေရာ္ဘာျခံထဲမွာ အုန္းပင္နဲနဲစီလည္းစုိက္ထားၾကပါေသးတယ္။ သူ႔ေဆြမ်ိဳးအိမ္တအိမ္ ေရာက္ျပီဆုိတာနဲ႔၊ အဲဒီအိမ္ကေယာက်ၤားသားတေယာက္က၊ ဓါးကုိခါးၾကားထုိးျပီးအုန္းပင္ေပၚတက္ေတာ့တာပဲဗ်ာ။  အုန္းပင္ေပၚတက္ျပီး၊အုန္းသီးႏုဇြန္းခ်စ္ေလာက္ရိွတဲ့အခုိင္ကုိခုတ္ခ်လုိက္ေတာ့တာပဲ၊ ေနာက္သူျပန္ဆင္းလာျပီး၊ အုန္းသီးကုိဖင္ကေနေဖါက္ပါတယ္၊ က်ေတာ္လည္းအုန္းသီးကုိဖင္ကေနေဖါက္တာ အဲဒီေရာက္မွေတြ႔ဘူးတာပါပဲ၊ က်ေတာ္တုိ႔ျမိဳ႔ဘက္မွာေတာ့ အုန္းသီးကုိအညွာဘက္ကပဲေဖါက္ၾကတာဆုိေတာ့အထူးအဆန္းတမ်ိဳးေပါ့ဗ်ာ။ သူတုိ႔ေဖါက္တာလည္း ဟုတ္ပါတယ္၊ဖင္ဘက္ကအသားကပါးေတာ့ေဖါက္ရတာပုိလြယ္ပါတယ္။ အဲလုိေဖါက္ျပီးတာနဲ႔အရည္ကုိဇလုံၾကီးၾကီးတလုံးထဲ ေလာင္းထည့္ေပါ့၊ အဲလုိမ်ိိဳးအုန္းသီး၆လုံး၇လုံးေလာက္ကုိေဖါက္ထည့္လုိက္္ပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့အုန္းသီးကုိခဲြလုိက္ပါတယ္ အထဲကအသားကုိဇြန္းနဲ႔ခ်စ္ယူ ခုနအုန္းရည္ထည့္ထားတဲ့ဇလုံထဲကုိထည့္၊ ေနာက္သၾကားလုိသေလာက္ထည့္၊ ေမႊေပါ့ဗ်ာ၊ အဲဒါကုိက်ေတာ္တုိ႔လည္း၊ ခပ္ေမာေမာရိွတာနဲ႔ ေသာက္ေသာက္စားစား အေတာ့္ကုိဗုိက္ထဲျပည့္တဲ့အထိစားလုိက္ေသာက္လုိက္ၾကတာ၊ က်ေတာ္တုိ႔အားလုံးပါပဲဗ်ာ။ အဲလုိနဲ႔ေနာက္ခပ္ေ၀းေ၀းေလးက ျခံတျခံ၊ ေဆြမ်ိဳးတအိမ္၊ ေနာက္တျခံကတအိမ္၊ သြားလုိက္၊ေရာက္လုိက္၊ ခုနလုိပဲအုန္းသီးေတြစားလုိက္နဲ႔ သြားလုိက္ၾကတာ၊ေန႔ခင္း၁နာရီေလာက္က်ေတာ့မွ၊ ကားလမ္းကုိျပန္ထြက္၊ စက္ဘီးစီးျပီးစက္စဲကမ္းေျခဘက္ဆက္နင္းနဲ႔ အေတာ့္ကုိ ေပ်ာ္စရာသတိယစရာ၊ ပါပဲဗ်ာ။ အဲလုိအုန္းသီးႏုႏုကုိ၊ေပါေပါမ်ားမ်ားစားဘူးတာ၊ ဟုိပလိပ္ကအညာသားသူငယ္ခ်င္း၃ ေယာက္ကေတာ့စားဘူးၾကပုံမေပၚပါဘူး။ သူတုိ႔ျမိဳ႔ကုိလည္း ေနာက္ပုိင္းအလည္ေရာက္ဘူးတယ္၊ အုန္းပင္ဆုိတာေတာင္မေတြ႔မိဘူး။ ဒါေၾကာင့္္သူတုိ႔လည္းစားလုိက္ၾကတာထမင္းလြတ္ပါတယ္။ ထမင္းေက်ြးတဲ့အိမ္ရိွေတာ့လည္း ဘယ္သူမွ ထမင္းမစားႏုိင္ၾကေတာ့ပါဘူး။ က်ေတာ္တုိ႔အလည္သြားတဲ့ထဲမွာ၊ ႏွင္းပုလဲသားကလြဲလုိ႔၊ က်ေတာ္အပါအ၀င္သူငယ္ခ်င္း အညာသား၃ေယာက္လည္း၊ အဲဒီေရာက္မွ ေရာ္ဘာပင္၊ေရာ္ဘာေစး၊ေရာ္ဘာေစးကုိဘယ္လုိခ်စ္တယ္၊ ေရာ္ဘာျပားကုိဘယ္လုိလုပ္တယ္ ဆုိတာသိၾက၊ေတြ႔ၾကျမင္ဘူးၾကတာပါ။ဗဟုသုတလည္းရပါတယ္။ က်ေတာ္တုိ႔သံျဖဴဇရပ္ကေနစထြက္ျပီးသိပ္မၾကာခင္၊ေရာ္ဘာျခံေတြကုိ လမ္းေဘး၀ဲယာမွာစေတြ႔တာနဲ႔၊ ေရာ္ဘာျခံထဲကစက္ဘီးနဲ႔ထြက္လာသူေတြကုိစေတြ႔ရပါတယ္။ အဲမွာစက္ဘီးကယ္ရီယာတဘက္တခ်က္မွာပလပ္စတစ္ပုန္းၾကီးတလုံးစီခ်ိတ္လုိ႔ ၊ေမးၾကည့္ေတာ့ေရာ္ဘာေစးေတြတဲ့၊ သူတုိ႔တညလုံး ေရာ္ဘာျခံထဲမွာအလုပ္လုပ္ၾကျပီး၊ေရာ္ဘာေစးေတြထည့္ယူလာၾကတာပါ။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ အဲဒီအေစးေတြကုိ အက္္စစ္နဲ႔ ေရာေမႊျပီး၊ သစ္သားနဲ႔လုပ္ထားတဲ့ေလးေထာင့္ခြက္ေလးေတြထဲထည့္္ထားၾကပါတယ္။ ေနာက္ေတာ္ေတာ္ေလးထန္႔လာေတာ့ မွအဲဒါကုိထုတ္ျပီး၊ၾကံၾကိတ္လုိမ်ိဳးနဲ႔အျပားေတြျဖစ္ေအာင္ၾကိတ္၊ေနာက္၀ါးလုံးတန္းေတြမွာေျခာက္ေအာက္လွန္းရပါတယ္။ ေနာက္အဲဒါေတြ ေျခာက္ျပီဆုိမွ သပ္မွတ္တဲ့ခဲြတမ္းကုိ ေရာ္ဘာအ၀ယ္ဒုိင္ကုိပုိ႔ၾကပါတယ္။ က်န္တဲ့ေရာ္ဘာျပားေတြကုိမွ၊ကုိယ္ၾကိဳက္ရာကုိေရာင္းခ်ၾကတာပါ။
အဲဒီေရာ္ဘာျခံေတြကေန၊ေန႔ခင္း၁နာရီေလာက္မွာထြက္ျပီး၊ စက္စဲကမ္းေျခကုိသိပ္မနင္းလုိက္ရပါဘူး။ နာရီ၀က္မရိွတရိွေလာက္မွာ ပဲ ေရာက္သြားပါတယ္၊က်ေတာ္တုိ႔ေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာပင္လယ္ဒီေရက၊ တက္ျပီးလုိ႔ခနတန္႔ေနတဲ့အခ်ိန္ေလးပါ။ သိပ္မၾကာခင္္ျပန္က်ေတာ့ မွာလုိ႔၊သူငယ္ခ်င္းသံျဖဴဇရပ္သားကေျပာပါတယ္။

ဆက္ေရးပါအုန္းမည္။
ကုိယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ၊က်မၼာခ်မ္းသာၾကပါေစ။

စိန္စုိး
၂၂.၁၁.၁၁